장음표시 사용
181쪽
closam fosse . Et in epist. 73. ad Iuba-janum : Pro certo scimus, O fidimus nihil illi Νovatiano scilicet J extra Ecclessi iam licere , 63 brutisna, quod es unum , apud
nos esse. Quas. Voces pluries in hisce alii que epistolis repetit in 'eodem sensae. Fomtunatus a Tucabori in concilio 3. Carthaginensi de rebaptizandis inter opera Cypriani : Qui extra ecclesiam sint ... hytir arcsoris non possunt. Successus ab Abbio Germaniciana apud s. Augustinum l. 6. de baptismo contra Donmistas c. 23. : Haeretiacis aut nihil licet, aut totum licet. Si sossunt bapti 're , possunt O Spiritum Sanctam
dare. Victoricus a Thabraca apud eundem cap. 32.: Si licet haereticis baptitare O A missam peccatonim dare Oci Libro autem 7. c. Io. Felix a Margana dixit : Unum ba
ptisma, sed ecclesiae catholicae, cui soli fia
cet baptiγrre ; in quibus omnibus his Verbis non licet , non possunt haeretici hastia
iam nullum eorum fuisse baptismum intelligunt . Ut tamen etiam adversariis, qui hu-
182쪽
Secunda I 'iiismodi canonibus acquicscere nolunt, satisfiat, quaedam clariora veterum testimonia refercnda sunt , quibus evidentius constet irritas agnitas fuisse criminum absolutiones citra episcoporum licentiam datas. S. Ignatius igitur in primis ad Smirnaeos haec ha-bci: Consentaneum est deinceps resipiscere, O dum antic temptis habemus ad Deum per foenitentiam redire . Bone habet Deumo episcopum re pacem. Qui honorat episc sum, a Deo honoratus est. Qui 'clam epi
scopo aliquid agit, Diabolo praestit obsi
quilian . Satis liquet s. Ignatium ad reconciliationem obtinendam nRn solum conve sionem ad Deum , sed etiam ad episcopam confugium exigere ita , ut qui criminum veniam a Deo consequi imagin retur, contempto episcopo, non solum nihil impetraret, sed obsequium praestaret Diabolo . S. Cyprianus cpistola s. ad clerum illustre nobis suppeditat testimonium, ad cujus pleniorem intelligentiam nonnulla prinnotanda Sunt , quae ex ipsius epistolis Ivita operibus praemissa excerpsi. Consuetudo erat ecclesiae, ut lapsis , qui libellos a consessoribus assequebantur, aliquid de canonica poenitentia episcoporum judicio coim
183쪽
donarctur. Non ignorabat Cyprianus , qui saeviente Dccii persecutionc justissimis de Causis Secesserat, quinque presbyteros D-menta quibusdam confossoribus O hortamenta tribuere , ne cum FUCOTO concordarcnt, ut liquet ex epist. 4o. , sed tamen cum res ad ipsius reditum integra serVaretur,
nec in hac libellorum licentia quidquam lapsis ante ecclesiae pacem & episcopi judicium promitteretur , dissimulavit, diu , ait spist. 9., Fatientiam meam tenui, quasii Aecundum si lentium nostrum proficeret adquiGcm . I erum , cum quinque presbyteri injussu ipsius lapsis pacem & eucharistiam dederint , tunc supracitatam epistolam ad clerum misit , qua haec scribit : Quod non Fcriculum metuere debemus de sense D mini , quando aliqui de s 3b iis nec exan-
gotii nec loci siti memores, sed neque δε-
turum Domini judicium , ncque nunc Abi FG Tositum epycosum cogitantes, quod nunquam omnino sith antecessoribus Iactum est, cum contumelia 6' contemptu praefosti t rum sebi pindicentP Atque utinam non βω- stura statium nostrorum salute sebi omnia Mindicarent P cinitimetiam episcopatuS Π
ibi di i late O ferre possem, scut dissia mulaxi semper, O pertuli. Sed dissimulandi
184쪽
Secunda 367 nunc locus non es, quando decipitur se remitas nostra a quibusdam vestrum , quidum sine ratione resiluendae salutis plausib les esse cupiunt, magis Lysis obsunt. Hac
pace igitur, seu reconciliatione a presbyteris data decipiuntur lapsi, ipsis Obest . Quomodonam ergo rata & Valida dici poterit Z Cum Vero quinque presbyteri epistolae Cypriani non obtemperassent , sed in Felicissimi partes , qui in ecclesia Carthagi
nensi schisma conflaVerat , aperte Se tran
stulissent , Cyprianus in epistola ues. lad Cornelium papam , qua innocentiam suam adversus Felicissimi calumnias defendit, de pace loquens ab ipsis temere data lapsis, inquit: Pax ista falsae pacis m dacio tollitur, salutaris suus matris, novercia intem dente , praecluditur. Et in libro de lapsis Col. 443. edit. Venetae anni i7s8 : Irrita
O falsa pax periculosa dantibus , O nihil
accipientibus profutura. Quid praeclarius e Se potest ZCl. Litta in saepe citata epistola p. 3 s. testimonium Cypriani ex epistola s. d promtum accipi posse de sacramentali absolutione inficiatur ; inquit enim : Dii
Cyprianus ) paria de' preti, che rime
185쪽
Ex allatis testimoniis quisque Videt , an illicitam duntaxat , an Vero etiam nullam dixerit Cyprianus reconciliationem a quinque presbyteris concessam lapsis. Quomodonam enim reconciliatio, quae noXia , irrita, falsa pronunciatur , valida & rata CSse potest ξQuod autem de sola poenae, non autem criminis condonatione loquatur Cyprianus , falsum omnino est. Iam enim insuperiori dissertatione ostendimus commenistitiam prorsus esse excogitatam abSolutionem a poena distinctam ab absolutione a culpa ; & animadvertimus illa aetate ecclesiae ministros eadem absolutione , qua quis a culpa absolvebatur, etiam a poena illum
absolvere intendisse. Igitur si hi presbyteri
poenitentiam lapsis condonarunt, etiam culpae remissionem tentasse dicendum erit , cum una Sine altera non concederetur, imo pinnae remissio consequeretur necessario remi Sionem culpae . Praeterea constans suit ecclesiae institutum, revelationi inniXum, comSuetudine usuque firmatum , ut antequam
186쪽
Secunda Iad sacram mensam admitterentur poenitentes, clavium ministerio a peccatis liber rentur. Quare ergo hoc praetermissum fui
se ab hisce presbyteris existimandum erit tDeinde a peccatis absolutos fuisse hos la SUS a quinque presbyteris non obscure indicat vel ipsemet Cyprianus in citata epi- Stola 9., cum ait: Dum restruendae salu
tis plausibiles esse cupiunt , mesos Dymas
obsunt. Salutis enim restitutio criminum a io utionem significat, non meram poenitentiae publicae relaxationem. Non dissimulandum tamen s. Cyprianum , dum irritas declaravit hasce reconciliationes , insistere etiam in praepropera festinatione, qua absque poenitentiae laborubus concessae fuerunt. Sed animadvertet dum est , quod Cyprianus , licet reconculiationes contra ecclesiasticas sanctiones, Videlicet ante praestitutum poenitentiae tempus datas, Vehementer improbet , rataS tamen
habet , dummodo ab episcopo , Vel de
ejus mandato a presbytero impertitae suerint . Therapius episcopus cuidam Victori presbytero nondum absoluta poenitentia ,
nullaque necessitate cogente , Veniam ela
gitus erat. Fidus episcopus id significavit concilio, cui praeerat Cyprianus; concilium
187쪽
vero per Cyprianum sic respondit epistolas p. inter Cypriani epistolas et Quae res nos suis momit, recessum esse a decreti nosti auctoritate, ut ante legitimum O plenum tempus satisfactionis , O sine petitu O com scientia plebis , nulla infirmitate Myente . . . pax et concederetur. Sed librato apud nos
diu consilio, satis fuit objurgare I erapium collegam no rum , quod temere hoc fecerit , O insinuxisse , ne quid tale de caetero
jactat . Pacem tamen quomodocunqtae a sacerdote episcopo scilicet , ut in supe
riori dissertatione monuimus Voce Sace
dotis episcopum intelligendum Dei semel datam non putavimus auferendam, ac per hoc Victori communicationem flai conces sim usurpare permisimus . Inepta igitur
existimabatur a Cypriano causa abrogandae pacis datae sola praetermissio canonicarum Poenarum. Siquidem poenitentiae labores no. CCSSe non est reconciliationi praemitti. V lide enim sacramentum poenitentiae recipere quisque potest, antequam peccati poenas luat, ut unicuique compertum est. Hinc , licet patres a peccatoribus satisfactiones canonicas exigerent prius , quam Veniam eis Concederent, ut de retroactae vitae dolore& morum emendatione certiores fierent et
188쪽
persuasum tamen ipsis erat, uno mome
to , ut ita dicam, salutarem contritionem concipi posse . Tot enim in ecclesiastica historia reperiuntur criminum absolutiones datae ante poenituntiae actionem , rationabili urgente cauSa , ut extra omne dubium rem ponant. Et ne alio exempla quaeran- tur , ex eodem Cypriano liquet sceleratissimis hominibus ab ecclesia profugis , an mi postea dolorem ore demonstrantibus alti quoties pacem & communionem, nulla Vel minima acta menitentia redditam suisse.
Vide epistolam Cornelii ad Cyprianum inter Cypriani epistolas 46 ., & responsum Cypriani ad Cornelium epistola 47., CP priani ad Antonianum sa. , & denuo ad Cornelium s4., & ss. , aliasque, in qu bbus etiam hujus oeconomiae ac lenitatis r riones afferuntur . Quare licet Cyprianus reconciliationes supra relatas a presbyteris ii pertitas , etiam eo quod temere ante poenitentiae. adtionem datae fuerint , damnet :nullius tamen momenti cas habuit eo ,
quod ab illegitimis ministris concessae suerunt; cum sola poenitentiae publicae omissio satis non sit Cypriano ad absolutiones
irritandaS. Alterum argumentum suppeditat nobis
189쪽
epistola s. , alias 4. Da: Dasi papae apud Labbuum I. 2. col. lo2 S., qua de chinrcpiscopis agens haec tradit : Ouid illid in ter episcosos aut de rebus ad eos solummodo fertinentibus egerint chorepiscopi Jnecesse est, ut irritum fiat. Paulo post recenSet ea, quae episcoporum sunt propria his verbis : Quod vero eis non liceat face dotcs cooecram .... nec publice quidem inmissa quemquam fomitentem reconcilia ... ncc fomitentem sine praeceptione episcosisbi reconciliare. Irrita ergo & nulla erat
secundum Damasum poenitentium reconciliatio , quam chorepiscopi elargiebantur .
Equidem haec subdit: ideo quidquid ex ji rictis ministitiis pontificalibus prorsum bant, irritum erat, O nilui tactis pro iacicbat . . . Reiterari necessum es, quod legitime actum, aut collatum minime a Fr
batur , si perfectum esse debebit. Nil cla
rius CSSe potest. Eruditi hanc epistolam Damaso summo pontifici suppositam esse contenduns quod egomet ipse non dimicor. Ergo ne nullius momenti Z Νequaquam. Enim Vero saeculo ecclesiae nono utique tanquam ge nuina suscepta fuit, & a summis pontificibus & conciliis Damaso attributa , quod
190쪽
argumento est illius dosci inam non ab ho
ruisse a communi illorum temporum SCnsu.
Quare si de saeculis nono anterioribus s-dem facere non potest , quis tamen inficias iverit locupletem testem Esse de sententia, quae saeculo s. & posterioribus vigebat circa hujusmodi reconciliarioties. Praeterea cum in Gallia & Germania
tempore Caroli Magni gravissima dissidia
rumque poteStatem, imperator vero & cpiscopi archiepiscopum Arnonem Romam ad Leonem III. summum pontificem misissent, ut ipsum hac de re consulerent , & ita omnis dirimeretur controversia : pontifex archiepiscopo respondit quaestionem hanc jam a praedecessoribus suis definitam sui se , nec alia definitione opus esse , ut liquet ex capitulari Αquisgranensi c. 4. Ι).
i) Hoc capitulare factuni fuit in magna synoi O , sive universali , ut habent annales Anianenses Ciu-nigonenses, & qui editi sunt a clariss. Laitit, cici , Aquisgranensi, quae congregata fuit anno go 2. a Carolo Μagno , cui praefuit Paulinus patriarcha Aca ite-jensis vices apostolicae sedis gerens . Vide clari, S. Bu-lugium in notis. P. de Rubeis p. 386. in monuin. eccl. Aquilejensis contendit concilium hoc habitum fuisse aian. 8oI., dubitatq, an ei leui inteixenerit Paulinus .