장음표시 사용
151쪽
iterum restituti sunt , cgeruntque altas radices in Galliis. Quare , ut modum aliquem illorum pervicaciae imponeret sun dus Meldensis anni 843. can. qq. , prohibuit inter alia , ne in administranda poenitentia eos limites excederem, qui ab episcopis fuerint ipsis circumscripti: Gomyia
hostis impositioni foenitentiae aut PoeniceΠ-ritim reconciliationi per Famesiam secundum mandatum episcosi siri inseri lat. Sequenti saeculo imo & posterioribus
supra laudatam ecclesiae disciplinam circa poenitentiae publicae administrationem perdurasse plurima testantur monumenta . De saeculo io. sussiciat referre cap. 9 O. Ait nis II. Vercellarum episcopi , quarum insulas ann. 924. assecutum esse demonstrat
clariss. Carolus Burontius Dei Signore in praefatione ad ejusdem opera ; integrum exscribam , cum sere omnia supradicla disertissime confirmet : Non debet presbicrium in ecclesia misit , sicut σ quidam episcopi eiurm a longe pracedentibus temporibus scandalum pro sua quiete
Cr voluptatibus in ecclesiam intromiserunt ordinantes cho. NPJcoysa , cis, qua summis poni citus conveniunt. agere permittentes . Vide clariss. Petrum de Marca de Concordi i sacerdotii l. 2. c. I 3. & seq., & ThCMassi-nuna cie ccc S. . i5cip. p. I. l. 2. c. I. & sqq. Dissilireo by Corale
152쪽
iniungere poeniteatiae legra sine aliquo r uectu Feryonae aut causiae, sed ac oras enitentioe aut reconciliationis episcopi a bitrio concedat. Et ut presbter, inconsulto episcoFO , non reconciliet pinnitentem , nisi
Fiscopo permittente , sed potius pArabieri ,
qui in plebibus ordinantur , proridentiam magnam habeant , ne eorum parochiani in criminalia incidant delicta . Quod si ex ncris, F m ab imis, quam ab Omnibus vicinis diligenter , qualiter acta sint, in- quirant, O scriptis notare non disserant, eosque admonere frequenter studeant, ut ad
pacis O poenitentiae satisfactionem citissine currant, O cum imis primus ejusdem p his pLesbter , auit qui doctor post issum fuerit , xeniat , idemque , quod I ipseMat , jecum adserat . Quod si isdem poenitentes nine distulerint, jse in capite jejunii ad primam ejusdem episcopi sedem esse nullo modo cum eodem dissimulet Fripto, suoque hoc se erat episcopo, ut, quod ei exinde
agendum sis, consideret . Si autem etiam Fanitentes adsuerint, leges, quae illis po nitentiae imponuritur, rursus Ascribat, curam rue o sollicitudinem ega eos maximam geLat, ut eorum conversationem plenissime
cognosce; possit. Quod si obnixe aliquem
153쪽
frenitentiae viderit incumbere, ut, debilitate incurrente, Fericulum 1feretur , aut si in-fflimitas quemquam o tesserit, ad suum fre-Sbter re frui Fiscopum , ut illi per j um remedia concedantur. Qui si defuerit, caminalibus primae sedis presbiens interim suggeratur. Ad diem namque reconciliati
nis , ides taeniae Domini, Use quoque t currat singulorum acta plenissime indica dum: similiter etiam quarto die sos octa- 'am centecoses, cum Usis pariter adesse sinet, tit rursus, quae illis jusa fuerint, cognoscere O describere sospit.
In hoc capitulo non obscure indicantur partes , quas circa publicos poenitentes in episcoporum absentia habebat cathedralis ecclesiae clerus , quem hisce Verbis cardinalibus primae sedis presbieris
designavit Atto. Ad ipsum enim dioecesis presbyteros devolvi mandat, si quis absente episcopo publicus poenitens in mortis discrimine constitutus reconciliandus esset , profecto, ut facultatem assequeretitur illum reconciliandi non solum Deo, absolutione Scilicet a peccatis , 'sed etiam altari , seu eucharisticae mensae reddendi ,- quae hoc aeVo non ita facile , ut superius annotaVimus, conccdebatur; quoniam majori clero,
154쪽
seu canonicis discedentes ab ecclesiis suis episcopi nullos potestatis limites delineare soliti erant, nisi quos canones, mores, legesque modestiae definiebant . Notandus etiam videtur in Attonis capitulo praestitutus dies quartus post Octa-Vam Pentecosten , quo jubentur presbyte-τi , ut cum poenitentibus denuo se sistantantistiti descripturi novum poenitentiae ordianem , ut plurimum remissiorem , saltem si
laboribus & jejuniis rite ac diligenter perfuncti fuerint poenitentes ; quo enim pro
pius ad reconciliationis tempora accedebant, eo remissiores erant poenae . Hunc diem poenitentibus praefinitum in nullo alio veteri monumento perlegi, nisi meam fugerit m moriam . Cur autem illum assignaverit Λtto, non est facile dictu . Scito tamen saepius tres quadragesimas uno quoque anno jejunandas poenitentibus imponi solitas hisce saeculis; altera ante Pascha, altera ante N talem , media inter utrymque post Pentecosten Ι . Haec , ut liquet ex Alexandro
i) Vide concilium Rhemense anni 923. t. 3. concilior. Galliae.
155쪽
II. s) minus austere jejunabatur; corij diando dici posset hac die revocari poenitentes ab episcopis, ut novam jejuniorum
Toto saeculo undecimo, quo districti Sime continuatam, imo in aliquibus auctam poenitentiis canonicae seVeritatem novimuS, episcopis. Servatam esse publicam poenitentium reconciliationem videre est in canΟ- num collectionibus a Burchardo & Ivone consectis, in quibus canones reseruntur, qui episcopis hoc jus auctoritatemque vindicant. Horum primus obiit Senex an. alter ineunte saeculo 1 a. , quorum omissis testimoniis can. 2C. concilii Salegusta diensis
r) Alexander II. , qui pontificatum iniit anno IC6o. , obiitque anno IO72. ita scribit ad Berengari uiri Basillacti sena episcopum : Iste paenitens venit ad n is .... injunximus, ut jejunet quidem tribus qι adpa-g simis. In quadragesima post Pentecosten duobus dielus in pane o aqua is septimana , U' in Adventu tribus, is in maiori quadragesima tribus o e. IIoc reicit IVO p. 9. c. s. Vide alias hujus pontificis epistolus scriptas clero Vulturnensi, ut refert Ivo par. Io. decr. c. , & Ani algerio Cluitanensi opiscopo, apud Ivonem Part. IO. c. I ., ex quibus etiam , apparet tulinc temporis praxis reos criminum graViorum Romana Hintendi , ut a summis pontificibus crimini convenicias poena imponeretur: adeo solliciti erant episcopi, ut poenae delictis respondcrent.biqitigoo by Corale
156쪽
celebrati an Io 23. exscribam: Decretum es,
ut nullus preSbterorum quemquam, nisijussu episcopi, in ecclesiam introducere praesumat, cui pro aliquo delicto illam ingredi non liaceat. Vide etiam concilium Londinense ann. IO2., cujus canones licet integri non habeantur, in eorum tamen breviario a Lab-beo edito t. I a. conciliorum distincte illius
Quamvis initio saeculi ia. quibusdam in locis poenitentia publica desuescere coe pisset ; firmum tamen & inconcussum reis mansit, ut ubi haberentur publici poenitentes , jus eos reconciliandi penes solos epuScopos esset . Loeuples testis est Gratianus in Decreto caus. 26. q. c. , qua aliquos etiam congerit canones idipsum confirmantes. Quoniam tamen genuinos jam superius attulimus, idcirco non injucundum lectoribus existimo, si, iis omissis, canonem 64. distinc. I O. exscribam, quo & episcopale jus, & publicae poenitentiae imponendae r tus exponitur . Hic canon licet a Gratiano adscribatur concilio Agathensi , verba tamen esse Reginonis eXcerpta eX cap. 29 l. libr. de eccles. discip., quos scripsit initio saeculi decimi, invicte demonstrat Berardus in canones Gratiani p. l. c. 23. Sic igitur
157쪽
ille : In capite quadragesi in omnes forni-tcntes , qui pullicam 1 cipiunt, aut fuse Fcrum Faenitentiam , ante fores ecclesiae se praesentent episcopo civitatis sacco induti, nudis pedibus , Multibus in terram demise
si su, reos se esse imo habitu O vultu
protestantes . Ibi adesse debem decant, idest archipresbieri parochiarum sto, O pr
Fbteri poenitentium, qui eorum conmersationem diligenter inspicere debent, 9 secundum modum culpae poenitentiam per proatos gradus injungere . Pos haec eos in ecclesiam introducat, ut cum omni clerosFtem poenitentiales psalmos in Ierra pn status episcopus cum lac mis Pro eorum absolutione decantet: runc resurgens ab OR tione , μαω quod canones Iubent , manus eis imponat , aquam benedictam super eos baryac, cinerem prius mittat, deinde crulicio capita eorum operiet, O cum gemituo' crebras suspitiis denuntiet eis, quod ILctu Adam projectus es de Paradisio , ita ibi pio peccatis ab ecclesia asjiciuntur. Post haec Dibet ministis, ut eos extra D-
i In Reginonis exemplaribus habetur prostratis. ii) Item : cum testibus , ides presbyteri poeniten-rtum a
158쪽
Prima l4 Inuas ecfficie expellant; clerus vero Pros quatur eos atm responsorior in sudore vultus tui vesceris pane tuo &c., ut videntes
sanctam ecclesiam pro facinoribus suis πί-
mefactam atque commotam non Pa je dant paenitentiam. In sacra autem Domini Coena rursis ab eorum decanis O eorum presbieris ecclesiae liminisus repraesenten
De presbterorum potesate circa sacramenti paenitentiae administationem Fos
saeculum duodecimum . uamvis saeculo decimOtertio sere obs leta esset poenitentiae publicae disciplina : nihilominus tamen , cum adhuc quaedam habeantur publicae paenitentiae exempla', ex eis liquido apparet illius adminia strationem episcopo servatam esse . Sed apposite advertit Μorinus de poenit. l. s. c. as. hoc saeculo distingui coepisse publicam poenitentiam , in publicam & solem nem . Cum enim poenitentia publica quibusdam ritibus ti solemnitatibus ab epise
159쪽
pis imponeretur,' ab eaque paenitentes solis verentur , per duodecim saecula omnis poenitentia publica etiam solemnis reputata
fuit, nullumque hujus distinetionis indicium
ante saeculum decimum tertium, teste Μο-rino citato loco . At cum circa publicam poenitentiam varia suerit ecclesiae disciplina, conciliorumque decreta secundum tempo
riun Varietatem I , hancque disciplinae dia
sparitatem & mutationem apud Gratianum, cujus Decretum brevi scholas omnes perV serat, suo aspectu expressam legerint schol stici potissimum distinc. so. , qua perhibetur , nulla temporum servata differentia , vel auctorum delectu , non attendentes, qua ratione canones uni eidemque poeni-ientiae publicae possent pro discrimine te porum & locorum applicari, duplicem animo conceperunt poenitentiam publicam, s lemnem videlicet & non solemnem, atque
i) Varietatis disciplinae circa publicam poenitentiam plurima habentur exempla apud Μorinum de
poenitentia. Inter alias a saeculo quarto usque ad septimum menitentes tanquam irregulares ad ordines sacros non promovebantur , negotia Saecularia capesserc, ma-tiimonium contrahere, ac contracto uti non praterant: postsia vero Contrarium statutum fuit : idem dicito de
pluribus aliis immutatiouibus lactis . Dissiliroo by Corale
160쪽
ita canones sibi invicem adversantes conciliarunt , ut tradit Morinus supracitato capite .
Quidquid tamen de hoc sit , decimo tertio saeculo duplicis poenitentiae distinctio in publicam & solemnem invaluit , quibus si privatam addis , triplicem habes poenitentiam . Publicae & privatae administratio presbyteris, scilicet iis, quibus ex institutione & munere conveniebat, libera fuit , solemni tamen episcopo Vindicara, quae una veteris poenitentiae publicae specimen praeseserebat. Audiatur Rosertus de Flam mesburg , qui in suo poenitentiali accurate triplex poenitentiae genus exponem , cuique proprium ministrum assignat , inquiens :Poenitentia alia solemnis , alia publica , alia privata . Solemnis es, quae sic in capite jejunii, quoniam cum solemnitate in cinere O cilicio ejiciunir poenitentes ab e clesia. Haec etiam es publica , quia Pu
blice sit. Publica O non solemnis es, quin sit in facie ecclesiae sine supradicta solem
nitate , ut peregrinatio. Privata es illa , quae quotidie sit privatim coram sacerdote . Solemnem poenitentiam non injunget alia quis nisi episcopus , vel aliquis ejus aucto- GaIE . . . . Publicam Fiaenuemiam , scuc