장음표시 사용
71쪽
S4 Dissonario lacrymis , si gomitibus , si sotibus dolentis
ac Mere faenitentis animi signa stodiderint ,
cum syra visendi secundum hominem nulla substiterit , ita demum caute O sollicite subpeniti Oc.
Verum clarius adhuc asseritur in Africanis conciliis presbyterorum potestas circa publicos paenitentes moribundos; Carthaginense enim tertium can. 32. publicam pα- nitentium reconciliationem reserVanS Cpiscopis , decrevit , ut non nisi explorato
Corum Consensu poenitentem absolverent,
dummodo episcoporum absentia & urgens vitae discrimen licentiae petendae tempus non intercluderet : ut Fresbter , inconsulto episcoso, non reconcilici farnis tEm ,
te . Pcterant ergo presbyteri, si deerat episcopus , & vitae periculum instaret , aegrotos pinii tentes reconciliare. Non idem tamen dicendum de eucharistica communione , quippe expressis Verbis episcoporum consensus cxigitur etiam pro infirmis nioribundis in concilio Carthagincnsi secundo paulo ante tertium celebrato : canone enim η. haec habet : Si
quisquam in periculo constitutus se reconcia nati disinis ahatibus , idest reddi euch
72쪽
Prima S sristicae mensae , fetierit , si episcopus a sens suetis; debet utique pMUSbter confulcre episciuιm , O sic seriesitantem ejus
inento sunt ipsosmet episcopos consuevisse reconciliare etiam aegrotos Poenitentes publicos , nec non sacrosancto Christi corpore reficere. Non inficiabimur tamen episcopos in eorum absentia, vel in pagis longe dissitis ab urbe presbyteris demandasse potestatem reconciliandi morituros poenitentCS , eOSque sacra eucharistia donandi . De quo vide Van Espen in scholiis in ca, nones Nicaenos can. II., Tillemontium nota II. in concilium Nicaenum , Dionysium
episcopum Alexandrinum in epist. ad Fabium apud Eusebium l. c. c. 39. ΙΙ .
Animadvertendum tamen est , quod sicut in exordiis christianae religionis tam tum erat pietatis studium , tantum impro-
1 H ac canotaein accipiendum esse de cucharistica communione , non obscure indicant ea Verba: se reconestari divinis altariabus petierit , ut optime animadvertit Van Espen in commentariiS ad secundam parti Grathni causa :1ὶ Haec epistola in dubium revocatur ab aliquibus . Consule clariss. Valesiuin in suis ad hunc locum notis, S Albaspinaeum in suis Qbservationibus. Diuitiaso by CONIE
73쪽
bitatis odium , ut praesertim moeclais, lain micidis, & idololatris quidam episcopi Om-i Nem prorsus Spem veniae , Cmnemque pα- nitentiam denegarent I) ; ita presbyteri prohibiti erant , ne eos in sine vitae rein conciliarent. Conc qui antiqua ecclesiae insituta , inquit Martene de eccles. ritibus
i. I. c. I c. art. I. , ex hodierno usu meti
ri solet, haud dubium non sine aliquo in-lumanitatis sensu fieri id potuisse existia
abit. Vertim in antiqua ecclesiae discia plina iis satis longe aliam mentem futuram
considimus . Deinde clariss. auctor nonnulla profert, quae apprime mea quidem sententia id ipsum evincunt : nihilominus clarissimus Litta f. 84. contendit adulteros , homicidas , & idololatras omnes Sacramentali absolutione semper donatos suisse , &duntaxat eis denegatam suisse ecclesiae pacem & eucharisticam communionem . En
ipsius verba: Tre erano i peccati, doso i
1 Vide hac de te Agidium Gabrielem in suo
Epecimine morali pari. 2. , Natalem Alexandrum hi-εtor. eccles. saeculi 3. p. I. disserti . . Gabii elum alba- opinatum obser . eccl. l. 2. Obser. 8. q. II., Christianum Lupum p. s. εchol. in Can. conc. disseIt. de pucc. satisfac indulg. c. I. , Dionysium Petuvnim animadvcr. ad
Epiphanii libr. de haeres. haeres. 3'. , aliosque.
74쪽
liano insiti di nuto od seMace demi e roti di Montano, si lagna libr. de pi dicitia ) acremente dei decreto di risinino PFa , con cui a Ma flabilito , che gliadulteri ρ siem ammos alla Fenitem ι . Molio si assaticano gli eruditi per sal reii concilio Illiberitano talia taccia di crudele , e quasi di Graiiano , pertae PA Ictisse , che non si ammettessero i co*εν Ii de' seddelti peccati alla penitemser ΠFFure in mone . m it cardinal Bona Rerum Liturgicari l. l. c. i7. e ii camdinat i Apitre tom. i. conc. HiSp. ed altri molli dimosinano , che que' PRnon hanno per nessen conto proibita P as soluῖione sacramentale di tali coste , maiibbene la passia di esset ammessi alia penitenta subblica , E che debbes molio amentire tenendo gli antichi in questi m teria, mentre per B piis pcr penitenta e afflurione intendono la senilenia esernia esubblica, e ii di Di perdono .
Hujus opinionis , quam clariss. Litta statuit tanquam canonem certum & gen ratem prae oculis semper habendum, dum
75쪽
Veterum scripta leguntur , probationei deis siderantur, idque Satis csset ad eam Omnino profligandam . Affirmat quidem eminentissimos cardinales Bonam & Azuirre argumentis ostendere concilium Illiberitanum non prohibuisse , ut horum criminum rei a peccatis absolveremur ; at nihilominus hoc admodum dubiae saltem quaestionis esse nemo insciabitur, cum eruditi
ac theologi quamplurimi & ante & post
cardinales Bonam & Aguirre contrarium docuerint , videlicet patres Illiberitanos , nec non alios episcopos idololatris , homicidis , aliisque , etiam in fine vitae constitutis, denegasse una cum ecclesiae pace Sacramentalem absolutionem, ut inter alios clarissimi Iacobus Sirmundus histor. poenitentiae publicae c. l. , Petavius in notis ad
Epiphanium de haeresibus, Maricne citat. loco, Duguet libri , cui titulus Conferemces Ecclesiastiques dissert. i 6., Witasse de
poenit. q. c., Iuventia in commentar. historiae dogmaticae de sacramentis q. 6. de pinnit. art. 2. , Iosephus Catalanus in commentar. in Rituale Romanum tit. 3. de
poenit. c. I. Benedicto XIV. dicatis , aliique . Deinde si cardinalis Aguirre, cujus opus nunquam habere mihi licuit, cadem
76쪽
tradit , quae & cardinalis Bona , sane hujus sententiae probationes adhuc in dcsiderio erunt . En ea , quae de hac re habet citat. loco cardinalis Bona: A patribus co
cini Illiberitani sancitum fuit, ut nec quiadem in sine daretur eis communio ; O ex nonnullis epi lis Curiani patet hunc Uismtunc viguisse in ecclesia Africana : alti exa AEVO removere ab ecssa etiam illius temploris hunc feralem rigorem satagunt, Πcctillum unquam in sine vitiae vere scaenis Π-tem su/se exclusium asserunt a Menia O re mciliatione. Et quidem si veniae nomine sacramentalem duntaxat a seccatis absolutionem intelligant, non es hciec sententia im-s obabilis , sed plenam reconciliation , quae in subbicarum precum participatione
o in jure offerendi munera in onari, ac percisiendae euchari hae consistobat , illis concessam nego , O hic saltem es sensu
antiquorum canonum sumentium , ut nccin sine eis communio concederetur. Hae sunt demonstrationes citatae, haec monumenta Opinionis asserentis patres Illiberitanos neminem a sacramentali absolutione rejecisSe .
Aec est , quod eosdem sanctissimos γ'
tres Ithheritanos , ut verbis utar baronii
77쪽
ad annum Christi Ioue., quis jum a Sue estist , licet absolutionem a peccatis e denegasse quibusdam dicatur , cum multa accidere potuissent , quae nobis sint penitus incomperta , in quibus austeriora illa lapsis medicamenta oportuerit adhibere. Sane hujus concilii disciplina nihil commune habet cum Novatianorum haerest. Ideo enim Novatiani inficiabantur dandam esse ab ecclesia absolutionem lapsis, quod hoc crumen irremissibile esse ostenderent , & ad illorum remissionem extendere se ecclesiae
claves non posse I) . At patres Illiberitani nihil hujusmodi decernunt ; imo cum
canone 46. mandassent, ut, si quis a fide diutissime apostata vixisset , si tamen id lolatra non suit , peracta poenitentia , reciperetur , apertissime profitentur ecclesiae auctoritatem se extendere ad ea etiam crimina, quae contra fidei virtutem perpetrantur , & eo tantum consilio com
i) Natalis Alexander histor. eccles. Saecul. 3. e. 3. . 3. de Novatiani erroribus haec tradit: In eo autem popius fuit palmaris Novatiani error , ut negaret ecclo
sam lapsis in persecutione , idest sacrificatis is libellaticis indulgere posse , deinde cateris etiam criminisus post baptismum commissis nullam ab ea tribui posse veniam as
78쪽
Prima σ istituisse lapsos & homicidas aliosque non esse reconciliandos, ut, atrocioribus intemtatis minis, ab hujusmodi flagitiis longius fideles absterrerent , Vel , ut inquit Augustinus epist. I 8 S. c. I s. n. 4 S. in 'cauSasimili , non desperarione veniae, sed rigore disciplinae; derelinquebantur enim divinae
misericordiae , a qua Verae contritionis subsidio peccatorum remissionem consequi pin
Sed, quidquid sit de hac opinione, nec
non de canonum Illiberitanorum sententia , sane parum temporis viguit in ecclesia haec disciplina , quippe post medium
tantum saeculum secundum coepisse Vid tur , & certe tempore Cypriani abrogata fuit nedum in Africa , sed etiam Romae , si ibi unquam obtinuit . Plurimi enim auctores contendunt ab ecclesia Romana continuo pacem datam esse omnibus, si dum sani essent , poenitentiam suscepissent 4 Sicuti etiam ab ecclesia orientali , aliisque celeberrimis, ut tradunt Natalis Alexander histor. eccles. dissert. 7. in Saecul. 3. , auctor praefationis operibus s. Cypriani pre missae , aliique. Caeterum canonicorum criminum reis in supremo vitae discrimine constitutis absol
79쪽
tionem sacramentalein primis ecclesiae sarculis denegatam fuisse, si in infirmitate dumtaxat poenirentiam postulassent, proindeque presbyteros, nec non episcopos prohibitos fuisse, ne eos reconciliarent , mihi extra omne dubium videtur . quidquid in contrarium dicat clariss. Litta. Testem hujus disciplinae inprimis habemus s. Cyprianum epist. S a. ad Antonianum , qua scripsit :Idcirco frater charissime poenitentiam non agentes, nec dolorem delictorum suomm t to corde O manifesti lamentationis subes ofessione testantes , prohibendos omninorensemus a spe communicationis O pacis, si in infirmitate atque in periculo coeperint deprecari: quila rogare illos non delictis enitentia , sed mortis tigentis admonitio compellit , nec dignus es in morte accis re solatium , qui se non comtaxit se m riturum . Vocibus communicationis O pacis
in causa poenitentiae passim Veteres intellexisse sacramentalem absolutionem una cum cucharistica communione , praeter dubium cst . Hoc autem in loco sermonem csse non de sola eucharistia, sed etiam de sacramentali absolutione, ex ipso etiam Verborum contextu manifeste apparet . Ideo
enim denegandam esse iis , qui poeniten-
80쪽
Primatiam primo in infirmitate postulabant , communicationem O pacem tradit , quod non delicti poenitentia duci , sed mortis
metu compelli ad eam petendam existimet , quod non solum eucharistiae , sed etiam paenitentiae sacramento reddit indignos . Deinde saltem tempore Cypriani non sejungebatur eucharistica communio ab absolutione a peccatis , ut liquet potissimum ex ejusdem epistolis i O. i l. & s4. Ergo, negata eucharistia , negatam quoque suisse sacramentalem absolutionem dicendum erit. Deinde hanc epistolam scripsit Antoniano , ut in fidei unitate ipsum confirmaret , & ne ad Νovatiani errores dcflecteret , qui pacem lapsis dandam esse abnuebat , & nomine pacis , ut supra di-Ximus , Sacramentalem absolutionem intelligebat . Ipse autem Cyprianus eandem pacem se denegasse tradit iis , qui duntaxat in infirmitate reconciliari postulabant. Itaque si verbis pacis O communicationis in hac epistola, dum loquitur de Novatiani
errore, Sacramentalis absolutio intelligitur ;cur quaeso de cadem accipiendus non est, cum eandem negandam esse doceat iis,
qui in infirmitatis discrimine constituti illam tunc primum emagitabant.