장음표시 사용
591쪽
siso QUAEST. CLXXXIX. ART. Iv.
a. item Levit. II. coniatis. D. & c. 2O. concitis. 3.
Item Liatbertis a supradictis quaes. i86. artie. sext. append. Tertio vides: quomodo ex his, &c.
Uirum ille qui vovet Religionem ingredi , teneatur perpetuo in Religione permanere. AD Quartum sic proceditur . Videtur , quod ille
qui vovet Religionem ingredi, teneatur perpetuo in Religione permanere. Melius est enim Religionem non ingredi , quam post ingressum exire, secundum illud a. Pet. a. Melius erat illis veri- ,, talem non co9noscere, quam Post agnitam retroiisse re. γ Ltie. 9. dicitur: Nemo mittens manum ad ,, aratrum, S respiciens retro, aptus est regno Dei : se
Sed ille qui voto se obligavit ad Religionis ingressum, tenetur ingredi, ut dictum est . c art. praeci JErgo etiam tenetur perpetuo remanere.
a. Praeterea . Quilibet debet vitare id , ex quo scandalum sequitur , , aliis datur malum exemis Plum .' Sed ex hoc quod aliquis post Religionis ingressum egreditur, & ad saeculum redit, malum exisemplum , & scandalum aliis generatur , qui retra. huntur ab ingressu, & provocantur ad exitum . Eringo videtur , quod ille qui ingreditur Religionem, ut votum impleat , quod prius se it , teneatur ibi
3. Praeterea . Votum Religionis reputatur votum perpetuum e & ideo temporalibus votis Praefertur, ut dictum est : c an praec. ad 3. γ qu. 88. art. 12. ad 1. Hoc autem non esset, si aliquis, voto Religio. viis emisso , ingrederetur cum proposito exeundi . Videtur ergo, quod ille qui vovet Religionis ingressum , teneatur in Religione etiam perpetuo rema
. Sed Contra est, quod votum professionis, propter hoet quod Obligat hominem ad hoc , quod perpetuo in Religione remaneat , praeexigit annum Pr halionis ; qui non praeexigitur ad votum simplex, quo aliquis se obligat ad Religionis ingressum . Em go videtur , quod ille qui vovet Religionem intrare , Propter hoc non teneatur perpetuo ibi rema
Respondeo dicendum, quod obligatio voti ex v Iuntate procedit. Nam voυere voluntatis es, ut Augustinus dicit . immie. δερ. 'M. 73. a med. t . I. . v s. s. a med. to. a. oe etiam c. Licet , de υ
592쪽
o, ω voti redempt. J Intantum ergo fertur obligatio voti, inquantum se extendit voluntas, & intentio voventis . Si ergo vovens intendit se obligareis non solum ad ingressum Religionis, sed etiam ad
,, Perpetuo remanendum , tenetur perpetuo rema-
,, nere: Si autem intendit se obligare ad ingressumis Religionis causa experiendi, cum libertate remam nendi, vel non remanendi , manifestum est quod remanere non tenetur in is Si vero in vovendo simplieiter de ingressu Religionis cogitavit, absque hoe quod cogitaret de libertate exitus , vel de Dempetuitate remanendi , videtur obligari ad ingressam Religionis secundum sormam iuris communis; quae est, ut ingredientibus detur annus probationis: Unde non tenetur perpetuo in Religione peνmanere. Ad primum ergo dicendum , quod melius est intrare Religionem animo probandi , quam penitus non intrare : quia per hoc disponitur ad perpetuo remanendum . Nec tamen intelligitur aliquis retroire, vel respicere , nisi quando praetermittit id , ad quod se obligavit : Alioquin quicunque per aliquot tempus facit aliquod honum opus , si non semper id faciat, effet ineptus regno Dei . quod patet ei se
Ad secundum dicendum , quod ille qui Religi
nem ingreditur , si exeat, praesertim ex aliqua rationabili causa , non generat scandalum , nec dat malum exemplum ; , si alius scandalizatur , erit scandalum passivum ex ejus parte , non autem activum ex Parte exeuntis ; quia fecit quod licitum erat facere , & quod expediebat ei propter rationabilem causam, puta infirmitatem, aut debilitatem,
aut aliquid huiusmodi. Ad tertium dicendum , quod ille qui intrat , ut
statim exeat, non videtur satisfacere voto suo: quia ipse in vovendo hoc non intendit i & ideo tenetur mutare propositum, ut saltem velit experiri, an ei expediat in Religione remanere: non autem tenetur
EX art. habes primo ς quomodo per rationem instendas , merito insinuatum fuisse a seripturis , R Papa, quod ille , qui vovit ingredi religionem , non tenetur nisi aliud intenderit ipse perpetuo remanere ibi . A Papa quidem Innocentio IV. perhoe, quod statuit , dari indifferenter omnibus religionem ingredientibus unum annum probationis, ut
593쪽
362 . QUAEST. CLXXXIX. ART. V.
scilicet ex ipsa rerum in religione servatarum experientia probent seipsos , utrum possint ibi perpetuo remanere , vel non . Ex hoc enim maniscitum fit, quod Papa per illud statutum sic indifferenter datum , quasi scholastice locutus , in proposito dixit, quod ingrediens religionem ex voto non tenetur c nisi aliud intenderit vovendo permanere ibi perpetuo . A Scripturis vero id ipsum insinuatur per hoc, quod vota conditionata admittuut . Ut μι eria I. Israel voto se obligans Domino , ait I si tradia deris popuItim Ne . deIebo urbeι . Ac si dicat , adveniente conditione , quod tu tradas populum in manus meas , ego delebo urbes r aliter ad ipsas delendas non sum obligatus : & hoc ideo, quia secundum formam voli mei ego sic non obligavi meipsum. Ex hoc igitur propositum nostrum demonstrat Scriptura, quod scilicet faciens votum ingrediendi religio. Nem non tenetur ibi perpetuo remanere . Et hoc ideo, quia secundum formam voti sui non sic obibgavit seipsum. Quamvis e uim absolutum fuerit umtum eius quoad ingredi , non tamen fuit absolutum , sed conditionatum c ut supponitur J saltem Virtualiter, quantum ad remanere ibi Perpetuo. Experiar c inquit religionem: & , si mihi placuerit, ibi remanebo, si autem non, non . Secundo vides: ruomodo ex iis, si bene pensentur, & applicentur, eclaretur vicissim Angelica doctrina Praesens , cou- firmetur , atque consolidetur.
Utrum pueri sint recipiendi in ReIigionem .
AD Quintum si e proeeditur . Videtur, quod pueri
non sint recipiendi in Religionem . Quia extra , de regularibus , R transeuntibus ad religi nem dicitur: c eap. i. Nullus tondeatur, nisi legitima aetate, oe spontanea voluntate Sed pueri non
videntur habere legitimam aetatem , nec spontaneam voluntatem ; quia non habent perfecte usum rationis . Ergo videtur , quod non sint in Religi nem rccipiendi. 2. Praeterea . Status Religionis videtur esse status .poenitentiae . unde S Religio dicitur a religando, vel a re eligendo , ut Augustinus dicit Io. de civit. Dei, c cap. q. ante med. tom. I. γ ιιν. de vera re. Iis
594쪽
ἰου. sub f. tom. r. J Sed pueris non convenit poeni tentia . Ergo videtur , quod non debeant Religionem intrare.
- 3. Praeterea. Sicut aliquis obligatur iuramento, ita & voto et sed pueri ante annos q:iatuordecim non debent obligari iuramento , ut habetur in Decrer. 22. quaest. S. c. PMeri , & c. Honesum. Ergo videtur, quod nee etiam sint voto obligandi. 4. Praeterea . Illicitum videtur obligare aliquem
tali obligatione , quae posset iuste irritari : Sed si
aliqui impuberes obligant se Religioni, possunt retrahi a parentibus, vel tutoribus z dicitur enim in Decret. 2o. quaest. 2. c east. a. quod ,, si puella an- ,, te duodecim aetatis annos sponte sua sacrum v se lamen assumpserit , possunt statim parentes eius, ,, vel tutores id factum irritum facere , si volue- , , rint. D Illicitum est ergo pueros, praesertim ante annos pubertatis , ad Religionem recipere , vel obligare. Sed Contra est , quod dicit Dominus Matth. I9. Sinite parvulos, oe noIite eos prohibere ad me venire . Quod exponens Origenes super Matth. c 1νacit.
7. versus f. J dicit , quod se discipuli Jesu , prius-
quam discant rationem itistitiae , reprehendunt ens , qui pueros , & infantes offerunt Christo
D Dominus autem exhortatur disci petitos suos conderiis scendere utilitatibus puerorum . Hoc ergo atten ,, dere debemus, ne aestimatione sapientiae excellen- ,, tioris contemnamus, quasi magni, pusillos Eces D siae, prohibentes pueros venire ad Iesum.
Respondeo dicendum , quod , sicut suora dictum est, c are. a. hu. quaes. ad i. duρlex est Religi nis votum . Unum timplex , quod conssistit in sol αpromissione Deo facta, quae ex interiori mentis de liberatione procedit: Et hoc votum habet emcaciam
ex iure divino . Quod tamen duplieiteκ impediri
potest . Uno modo per desectum deliberationis ς' urpatet in furiosis , quorum vota non sunt Obligato xia , ut habetur extra, de regularibus, & transeuntibus ad religionem , cap. Stetit tenor . Et eadem est ratio de pueris, qui nondum habent debitum msum rationis , per quem sint doli capaces r quem quidem pueri habent ut frequentius circa quartum- decimum annum , puellae vero cirea duodeeimum, qui dicuntur anni pubertatis : in quibusdam tamen anticipatur, & in quibusdam tardatur secundum diversam dispositionem naturae. Alio modo impedituremeacia simplicis voti , si aliquis Deo voveat , qui non est propriae potestatis : puta si servus etiam'
595쪽
sum rationis habens voveat se Religionem intrare, aut etiam ordinetur ignorante domi uo. porest enim hoc dominus revocare, ut hactetur in D R. t. s . c. Si servus ἀ Et quia pueri, Vel ' Infra pubemtatis annos naturaliter sunt tu patris quantum ad dispositionem suae vilia , poterit pater v tum eorum revocare, vel aece, are, si sibi placuerit, ut exprelle dicitur de muta re Numeris 3 o. Sic ergo ,, si puer ante anni ; pubertatis simplexm votum emittat , antequam , ubeat Plenum usum,1 rationis , non obli Ratur ex voto : Si autem ham beat usum rationis ante annos pubertatis, obliga- tur quidem , quantum in se est, ex suo voto: ta. is men potest obligatio removeri per auctoritatem
,, patris , in cuius potestate adhuc existit : is quia ordinatio legis, qua unus homo subditur alteri , reis spicit hi quod in pluribus accidit; ,, Si vero annosis Pubertatis excedat , non potest revocari auctoriri tate parentum si tamen nondum haberet pleis,. num usum rationis, non Obligaretur quoad Deum.
AIiud autem est votum solemne . uuod facit M nachum, vel Religiosum: quo quidem subditur ordinationi Ecclesiae propter solemnitatem , quam h hec annexam . Et quia Ecclesia respicit id quod in Pluribus est , ,, professio ante tempus pubertatis fa-- cta , qualitum cunque aliquis habeat usum rationis D plenum, vel sit doli capax, non habet suum en .
D sectum , ut sactat profitentem iam esse Religi
,, sum. ,, Et tamen licet ante pubertatis annos pro fiteri non possint, pos Iuni tamen cum voluntate Parentum in Religione recipi, ut nutriantur ibidem :sicut de Ioanne Baptista legitur Lucae I. quod pueν crescebat, oer eonfortabatur Diritu, oe erat in desertis. Unde, sicut Gregorius dicit in a. Dialog. c eap.
3. in fina j B. Benedicto Romani nobiles suos Hios
omnipotenti Deo nutriendos dare eaeperiant. quod est
valde expediens , secundum illud Thren. 3. Bonum es viro , eum portaυeria jugum ab adolescentia sua. Unde & communi consuetudine pueri applicantur iliis officiis , vel artihus , in quibus sunt vitam acturi.
Ad primum ergo dicendum , quod legitima aetas ad hoc , quod aliquis tondeatur cum voto s Iemni Relistionis , est tenapus pubertatis , in quo homo potest uti spontanen voluntate : Sed ante an Nos pubertatis potest esse legitima aetas ad hoe, quod aliquis tondeatur in Religione nutriendus. Ad secundum dicendum , quod Religionis statu Principaliter ordinatur ad perfectionem consequen-
596쪽
dam, ut supra habitum est: r. i86. a. i. ad 4. J Te
secundum hoc convenit pueris , qui de facili inducuntur .' Ex consequenti autem dicitur esse status poenitentiae, inquantum per observantiam Religionis Peccatorum occasiones tolluntur , ut supra dictum
est. c.i 87. a. 6. Ad tertium dicendum , quod pueri sie ut non coinxuntur ad iurandum , sicut Canon dicit , ita non
coguntur ad vovendum . Si tamen voto , vel juramento se adstrinxerint ad aliquid faciendum , oblugantur quoad Deum, si habeant usum rationis: sed non obligantur quoad Ecclesiam ante quatuorde
Ad quartum dicendum , quod Num. 3O. nori re prehenditur mulier in puellari aetate constituta , si voveat absque consensu paremum: Potest tamen revocari a parentibus: Ex quo patet , quod non pectat vovendo ; sed intelligitur se voto obligare ,
quantum in se est , absque praeiudicio auctoritatis
EX art. habes primo : quomodo per rationem di
ostendas, & recte intelligas, merito insinuatum fuisse a scripturis , quod pueri laudabiliter ad reli-yionem offeruntur , & recipiuntur . Ut Matth. I . secundum quod cum expositione Origenis extenditur in argument. contr. Item per hoc a simili , quod dicitur Proverb. 2o. Exsudiis fuis intelligitur puer. Vide textam corpor. fin. item per dictum Prov. 23. Ii subtrahere a puero disciplinam . Vide textum supr. Item a l. Reg t. per hoc , quod & puerulus adhuc of sertur Samuel ad serviendum Domino sub custodia sacerdotis Heli: & de eo dicitur cap. a. a muel minis rabat ante faciem Domini pueν, accinctus Ephod lineo: servitium eius in tali aetate , atque in tali loco placere Domino, ratione familiaris vocationis , revelationis , allocutionisque , ostendit .i cap. 3. Item per locum ab oppositis c ut inde vel confusione perculsi emendentur in bonum aliqui christiani per hoc, quod dicitur in Ps. io I. is ImmOM laverunt filios suos, & filias suas daemoniis: Nemu - derunt sanguinem innocentem, sanuuinem c nota ,, tu emphasim filiorum suorum , & filiarum suarum , ,, quas sacrificaverunt sculptilibus Chanaam . M Caeterum de hoc diffusius vide, ubi nunc infra . Item a
Num. 3. Mas Itim omnem de filiis Levi ab uno mense, P supra. Ubi vide verit. aureas super toἶam legem ve Α a a terem
597쪽
riss QUAEST. CLXXXIX. ART. VI.
terem cap. eodem, concI. 4. Secundo ex praedictis h hes: quomodo per rationem articuli, tum per Scripturas, destruas, & quidem a fortiori cum offerri monasterio non sit omnino necessarium ad salutem , sicut baptizari ) haeresim Anabapti arum dicentium et Melius esse omittere baptismum , quam pueros sine fide, id est, non credentes baptizare. Et Ptiblicano- νυm dicentium : baptizandos non esse parvulos, donec intelligibilem, & rationis capacem aetatem attigerint. Et Henricani dicentis ς quod baptisma nihil prodest parvulis , eo , quod fidem habere nequeantula rationis carentes. Caeterum in proprio loco deSaeramento Baptismi vide illas directius , emeaciunque condemnatas , scilicet 3. pari quaes. 68. art. 8.etim Elutid. ubique. Tertis vides t quomodo ex iis
bene pensatis, & applicatis, doctrina, &c.
Utrum propter obsequitim parentum debeant siqu
retrahi ab ingressu Religionis.
AD Sextum sic proceditur. Videtur, quod proin
pter obsequium parentum debeant aliqui retrahi ab ingressu Religionis . Non enim licet praeter mi tere id quod est necessitatis, ut fiat id quod est li- herum voluntati : Sed obsequi parentibus cadit sub Necessitate praecepti, qqod datur de honoratione parentum Exodia 2o. unde & Apost. dicit i. ad Timoti I. Si qua vidua filios, aut nepotes habet , discatis primum domum suam regere , R mutuam vicem δε reddere parentibus ἰ Ingredi autem Religionem est liberum voluntati . Ergo videtur , quod non η heat aliquis praetermitteroe parentum obsequium propter Religionis ingressum. I. Praeterea . Maior videtur esse subiectio filii ad Patrem, quam sexui ad dominum ; quia filiatio est naturalis , servitus autem ex maledictione peccati, ut patet Gen. 9. Sed servus non potest praetermittere obsequium domini sui, ut Religionem ingrediatur , aut sacrum ordinem assumat , sicut habetur in Decr. dist. 34- eapia Si serυus. Ergo multo minus potest filius obsequium patris praetermittere, ut ingrediatur Religionem.
3. Praeterea. Majori debito obligatur aliquis pa
598쪽
rentibus , quam his , quibus debet pecuniam : Sed illi qui debent pecuniam aliquibus, non possunt religionem ingredi . dicit enim Greg. in Regist. l. 7. Indict. I. epist. II. & habetur in Decr. diit. et 3.c cap. Legem quod , , hi qui sunt rationibus pu-
,, blicis obligati, quando petunt monasterium, nulis Io modo suscipiendi sunt , nisi prius a negotiis is publicis fuerint absoluti . ,, Ergo videtur , quod multo milius filii possint Religionem ingredi, Praetermissis paterno obsequio. Sed Contra est , quod Matth. 4. dicitur , quod Jacobus , ω Ioannes, relictis retibus, oe stat re, I cuti sunt Dominum . Ex quo , ut Hilarius dicit , c can. 3. in Matth. non procul docemur Chri-
sum secuturi, oe secularis vitae Iolicitudine , . ριμ
ternae domus consuetudine non teneri.
Respondeo dicendum , quod , sicut supra dicturre est, c q. Io I. a. a. ad a. cum de pietate ageretur , parentes habent rationem principii, inquantum huiusmodi . ia ideo per se eis convenit , ut filiorum curam habeant . Et propter hoc non licet alicui filios habenti Religionem ingredi , omnino praetermissa cura filiorum , id est non proviso qualiter educari possint. Dicitur enim r. ad Tim. s. quod si quis suorum euram non habet, fidem negaυit, oesi deli deterior.
Per accidens tamen parentibus convenit, ut a fi-
Iiis adiuventur i inquantum scilicet sunt in necessitate aliqua constituti . Et ideo dicendum est, quod D parentibus in necessitate existentibus, ita quod eis D commode aliter quam per obsequium filiorum sub- D veniri non possit, non licet filiis , praeternii GD parentum Obsequio, Religionem intrare: Si vero non sint in tali necessitate, ut filiorum Obsequio ,, multum indigeant , possunt , praetermissis pareα,, tum obsequio, filii Religionem intrare etiam con- ,, tra praeceptum Parentum quia post an uos pubertatis quilibet ingenuus Τibertatem habet quantunt ad ea , quae pertinent ad dispositionem sui status ,. praesertim in his quae sunt diuini obsequii Et mrgis es obtemperandum Paινi Diristitim, tit -υamias , quam parentibus carnis, ut Apostolus dicit ad Hebris Ia. Unde Dominus , ut legitur Matth. 8. & Lucae 9. reprehendit discipulum , qui nolebat eum statim. sequi intuitu paternae sepulturae erant enim tilii . per quos illud opus impleri poterat , ut Chrysost dicit. hom. 28. in Matth. a med. Ad primum ergo dicendum , quod praeceptum d honoratione parentum non solum se extendi: ad cOTA a 6 POra-
599쪽
Poralia obsequia , sed etiam ad spiritualia , Ω ad reverentiam exhibendam . Et ideo etiam illi qui sunt in Religione , implere possunt praeceptum de
honoratione parentum, pro eis orando, & eis reverentiam, & auxilium impendendo , secundum quoa Religiosos decet : quin etiam illi qui in saeculo vivunt, di Uersimode parentes honorant secundum eo. xum conditionem.
Ad secundu in dicendum quod quia servitus est in poenam peccati inducta, ideo per servitutem aliquid adimitur homini, quod alias ei competeret; ne scilicet libere de sua persona possit disponere .servus enim id quod est, domini est. Sed filius non patitur detrimentum ex hoc quod subiectus est patri , quin possit de sua persona libere disponere , transferendo se ad obsequium Dei ἰ quod maxime pertinet ad hominis bonum. Ad tertium dieendum , quod ille qui est obligatus ad aliquid certum , non potest illud licite praeis Iermittere, facultate existente. Et ideo si aliquis sit obligatus ut alicui rationem ponat , vel ut certum debitum reddat , non potest hoc licite praetermittere , ut Religionem ingrediatur. Si tamen debeat a. liquam pecuniam , & non habeat unde reddat , tenetur facere quod potest, ut scilicet cedat honis suis creditori . Propter pecuniam autem persona libera hominis, secundum Jura Civilia cl. Obas, C. de a-monib. oe obligationib. oe in Syntagmate Iuris,
L Iq. e. 3. num. 32. non obligatur, sed solum res :quia persona liberi hominis superat omnem aestima intionem pecuniae. Unde licite potest, exhibitis rebuς fuis, Religionem intrare: nec tenetur in saeculo rcinmanere , ut procuret unde debitum reddat . Filius autem non tenetur ad aliquod speciale debitum patri , nisi forte in casu necessitatis , ut dictum est in eoνp. artis, . APPENDIX. EX arti c. habes pr mo : quomodo per rationem Mostendas , S recte intelligas, merito insinuatum fuisse a scripturis , quod homo laudabiliter potest relictis parentibus transire ad religionem . Ut amitb. . secundum quod eum B. Hilario extenditur inarg. eontr. Item per id, quod dicitur cap. 39. Omnis , etii reliquerit patrem , aut matrem , propter nomen meum, centuplum aecipiet, oe vitam aeternam pug dabit . Ibi enim loquitur Dominus de sequela quo ad religionem non istum Christianam communem sed
600쪽
sed etiam Christianam particularem , puta sanctorum Dominici , Francisci , &c. quoniam Petro de sequela quoad relictionem rerum omnium, quod reis ligiosorum particularium est , praeinterroganti respondendo loquitur. Secundo vides : quomodo, Sc.
nem ingredi. Sis. qu. I 8 . ar. 3. ω opus. I 8. c. 2s. AD Septimum sic proceditur. Videtur, quod Presisbyteri Curati non possint licite Religionem inisgredi. Dicit enim Gregor. in Pastor. par. 3. cap. I. admonit. I. parum a priue, quod se ille qui curam animarum sulcipit , terribiliter admonetur, cum ,, dicitur: Fili mi , sit spoponderis pro amico tuo, is defixisti apud extraneum manum tuam : Et sub- dit et Spondere namque pro amico , est alienam ,, animam in periculo suae conversationis accipere: ,, Sed ille qui obligatur homini pro aliquo debito, non potest intrare Religionem, nisi solvat id quod debet, si possit . Cum ergo Sacerdos possit curam ais nimarum agere, ad quam se obligavit in periculum
animae suae, videtur quod non liceat ei, praetermis,sa cura animarum, Religionem intrare. I. Praeterea . Quod uni licet , pari ratione omnibus similibus licet : Sed si omnes Presbyteri habentes curam animarum Religionem intrarent , remanerent plebes absque cura Pastorum : quod esset inis conveniens . Ergo videtur , quod Presbyteri Curati non possint licite Religionem intrare. 3. Praeterea . Inter actus , ad quos Religiones oris dinantur, praecipui sunt illi, quibus aliquis contemin. plata aliis tradit Huiusmodi autem actus competunt Presbyteris Curatis, & Archidiaconis, quibus ex onficio competit praedicare, & confessones audire. E RO videtur, quod non liceat Presbytero Curato, vel Archidiacono transire ad Religionem. Sed Contra est, quod in Decr. Iy. q. a. e. ,, Duae
se sunt leges , dicitur : Si quis Clerieorum in Eces eis,, si a sua sub Episcopo populum rqtinet , & saecula -- riter vivit , si afflatus Spiritu sancto in aliquo
,, monasterio, vel regulari canonia se salvare volue- ,, rit, etiam Episcopo suo eout radicente , eat liberis nostra auctoritate.