장음표시 사용
41쪽
emancipatos praeteritos; &quamuis Praetor hanc contra tab. propter filios emancipatos ad inuenerit, non tamen eam denegauit filijs in potestate. Vnde difficultas nascitur,nam pr teritione fili j in potestate exibstentis testamentum nullum est, ut in principio sus'. de exhaered liberi quo modo in potestate existenti, & praeterito potest competere contra tab. quae ut diximus, praesupponit testamentum iure ordinatum ; ad quod varijs modis scribentes respondent in i .posthumo, C. eod. receptior tamen & verior est responsio; dari scilicet contra tabulas bonor. poss.ad rescindendum,quatenus testamentum de facto pr cesserit,non autem quatenus de iure habuit effectum. Et differt a iure dicendi nul Ium; primo quia contra tab. est remedium Praetorium, sed ius dicendi nullum est civ. secundo differunt, quia contra tab. praesupponit testa mentum iure ordinatum, sed ius dicendi nullum datur ad declaraim
dum nulliter ordinatum esse testamentum , tanquam peccans inso lemnitate: tertio ius dicendi nullum etiam contra foeminarum test menta locum habet, sed haec contra tab. non habet locum contra test menta foeminarum, l.illud S.at testamenta, Teod. de bonor.poss. contr.
tab. Est quarta differentia, quia ius dicendi nullum nunquam datur instituto, at bonor. g. contra tab.datur instituto,non ex propria per- na, sed ex persona fratris committentis edictum, i allud,g.fin.Teod.& hoc est adeo verum, quod frater praeteritus quamuis non declar uerit se velle agere contra lata adhuc tamen potest filius iste institutus agere,prout magis communiter concluditur in l.posthumo,C.e .per' text. in t .si post mortem, β. fin. C eod. & de veritate huius articuli late loquitur Dec. in d.l.posthumo, num. 6. differt etiam a querela ino . testam.& primo,quia querela datur filio exii edato,quando causa ex- haeredationis non probatur per haeredem scriptum, ut in auth. non licet, C.de liber. pr t. Sed contra tab. datur filio praeterito, vel non Bblemniter exhaeredato, exhaeredatio enim non sollemnis habetur propraeteritione, ut in l.ncm putauit,f.non quaevis,Teod. Secundo disi Iunt, quia nunquam institutus ex persona iratris exhaeredati potest agere querela, sed bene institutus ex persona fratris praeteriti potest agere contra tab. iuribus supra allegatis. Tertio differunt, quia neque per bonor. possessionem contra lata neque per ius dicendi nullum potest testamen tu pro parte infirmari,sed in totum infirmabitur,l.penulta
Ede tutust. testamen. sed per querelam potest testamentum pro paric
42쪽
IN TERTIUM LIB. INSTIT. CIVIL. 43
rescindi I.circa,ffide inoff.testam. Quarto differunt,quia bonor. posses contra tab. potest intentari statim mortuo testatore, at querela in ossi non potest intentari,nisi addita hqreditate,l. scimus,C.de inoff.testam. de ratione diximus supra de inoff.testam. Secundum tab. bonor. poss. est illa,quam Praetor iure institutis pollicetur, & quamuis otiin non daretur, nisi institutis intestamento inscriptis, hodie tamen quia sunt communicata remedia Ciu. & Prael. dabitur etiam institutis in testamento nuncupatiuo,l.fi.C.eod.de bonori poss. secund.tab. Bonor.poss. quae dicitur ab intestato, quamuis olim octu plex fuerit, prout text. hic aduertit; tamen resecatis quatuor capitibus remanserunt alia quatuor. scilicet unde liberi,quod Prstor pollicetur omnibus liberis, non solum: suis, verum etiam emancipatis. Secundum caput dicitur unde agnati, i quo vocantur transuersales proximi ex parte patris. Tertium unde co-t gnati, per quod in desectum agnati proximi vocantur cognati. Ulti-i mum est unde vir,& uxor, per quod, in defectum praedictorum, voca i tur vir ad uxoris successionem, di uxor ad successionem viri.: In I. Septim II Roposuimus supra explicare, num scilicet inueniatur bonor. possi. i L quae sit citi. & quamuis multi teneant hanc septimam, de qua agiti hic Imp.dici ciuilem bonoripossessionem,tamen communis opinio est: in contrarium; Nos tamen ut facilius percipiantur infra dicenda, ori dinate declarabimus: & primo quid sit septima haec bonor. post . secvn. do quare dicatur septima: tertio quando locum habeat et quarto quomodo exemplificari poterit: postremo num sit Ciu. vel Prael. ad quae, omnia faciliter responderi poterit: Et primo ad primum septima haeci bonor. poss. nil aliud est, nisi quaedam extra ordinaria posscisio,modo it ex testamento, modo ab intestato proueniens, prout res accidit com- petens vocato a leg civ. noua tribuens ipsi vocato ius tam in possessi ne, quam in proprietate, ut colligi potest ex hoc g.& ex l. i. ff. ut ex lo gib. dicitur extra ordinaria,non ex eo quod ius no tribuat,tam in poss.s quam in proprietate, sed quia non erat collocata in certa parte edicti, scilicet inter testamentarias, vel ab intestato, sed modo ex testamento is defertur, modo ab intestato prout casus euenit. Sed difficultas est, sis ex lege civ. descendit cur bonor. pos . dicatur ξ & non haereditas: Ad
43쪽
quod de facili respondetur ex eo, scilicet quia Pr tores introduxerunt ut detur talis septima , & sic lex civ.operata est ut in strumentum. Pro toria vero ut causa efficiens,prout colli gi potest ex d.l. i. vi ex legibus. Ad secundum respondetur dici septimam ex eo, q uia erat collocata in septima parte edicti,& alio vocabulo cosueuit appellari ut ex legibus quia verba quibus Praetor explicabat hanc septimam, ita incipiebant, scilicet ut ex legibus&c.) prout est videre in d. l. I. & regulariter omnia remedia Praetoria consueuerunt denominari a primis verbis, quibus Proetores remedia illa proponebant. Ad tertium ut locum habeat haec septima,quatuor praecipue concurrere debent; primo ut deferatur ex legibus nouis: secundo quod tales li. sint Ciu.& non Praetoriae: tertio ut per illas leges nouas deferatur bonor. post . in specie, non autem in indiuiduo, quia tunc non haec septima bonor. post .sed illa in indiuiduo nominata locum haberet: postremo requiritur ut iste talis cui d desertur haec septima non sit vocatus per legem I a. tab. quae omnia possunt colligi ex g. nostro iuncta d. l. I. ut ex legibus. & dum quaeriatur de exemplis huius septimae ; Breuiter concludamus, quod ubi concurrunt hi; c quatuor supradicta rcquisita, ibi adaptabitur haec septima, ut optime exemplificando demostrant Dd. inter quos Ias. in l. lin. C. vnd.legit. Et si quaereretur num haec septima sit Ciu. num vero Proet ria e concludendum est dici Pistoriam,& per hoc non dari bonor.possessionem ciuil. quae conclusio nititur auctoritate S. nostri, dum in eo dicitur Praetores introduxerunt ergo Praetoria, & non Ciu. secundo auctoritate text. in d. l. I. ut ex legib. ubi verba,quibus exemplificatur haec septima reseruntur ad Praetorem, ergo non est Ciu. tertio quia litavi ex legib. stuatur inter Praetorias successiones, ergo ex siluatione itituli probatur esse Praetoriam: quarto si esset ciuilis, tunc bonor. si essionis differentia conueniret haereditati, hoc falsum, ergo falsum erit asserere hanc septimam dici Civilem. Et demum implicaret ut successio desiccndat ex lege Praetor.& ut dicatur Civilis In S. Cum igitur cum alijs.
Enit hic explicanda ultima quaestio supra proposita, scilicet num
hodie hae bonor.possessiones sint necessariae, verum quia; ait tex.
hic, Praetorem multas species bonor. potassionis introduxisse, easque per
44쪽
IN TERTI UM II B. INSTIT. CIVIL. o
per ordinem disposuisse. Sciendum est,quod voluit etiam Praetor ce tum statuere tempus, intra quod bonor. possessiones supradictae agnoscantur, ne creditores ad suum consequendum morentur , de quo iam diximus,& text. hic elare illudinet decidit,& aduertit quod exclu sis proximioribus, vocantur sequentes per successorium edictum, de quo successorio edicto iam dictum est in S.placebat stip. de legitiagnat.
success. & quando aliqui ex ijs, qui sunt in pari gradu repudiant, vel
pegligentia, siue incapacitate excluduntur; ad eorum portioneS non sequentes in gradu per successorium edictum vocantur, sed per ius accrescendi spectabunt ad alios cohaeredes in eodem gradu existentes, am potentius est ius accrescendi succestario edicto,ut hic. Deuenieno ad propositum, scilicet num sint necessariae hodie hae bonor. possessiones,dicamus, quod aut loquimur de contra tab. &haec regulariter non est necessaria, sed utilis, ex eo quia hodie filius emaacipatus praeteritus habet ius dicendi nullnm, per ea quae Dd. tradunt in authen. ex causa C. te lib. prael. & in uno tantum casu est necessaria, veluti si filius iste emancipatus fuerit praeteritus cum causa, ut communiter traditur in d. auth. aut loquimur de secundum tab. & nec regulariter hodie est necessaria, quia hodie alienus posthumus potest haeres institui de lese Ciu. f. posthumo sup.de legat.tanto magis quia Civilia,& Pr toria remedia sunt communicata l.fin. C.de bonor. mss. secund. tab. sunt tamen casus,in quibus hodie est necessaria,ut in S.non tamen sup quibus mod.testam . infirm.&ini. posthumus, isde iniust.testam: aut loquimur de bonor. post . ab intestato, & haec regulariter non est necessaria, nisi bonor.poss. unde vir & uxor, ut in l. I. ubi traditur C.unde vir,& uxor, nam de iur.ctu. nulla successio desertur iure affinitatis, ut in l. astinitatis iure C. communia de succest . casus vero in quibus hodie sunt necessariae bonor.possessiones, ciclarantur per Ang. supra de exhaered
Titulo de testamentis ordinandis usque ad praesentem, egit Caesar de duobus modis acquirendi uniuersalites, scilicet per haereditatem tam ex testamento, quam ab intestato, & per bonor..poss. restabat explicandus teristiuo modus, qui est per arrogationem, merito hic situ M tus suit
45쪽
ius fuit iste titulus. Ad cuius facilem dc breuem intelligentiam sciendum est, prout late supra dictum fuit in titulo de adopt. adoptionem genericam continere sub se duas species, adoptionem scilicet in specie, de arrogationem, de qua hic agimus,ut in D. ff. de adopt. hae duae species praecipue ita distinguuntur, quia adoptio cadit in personis quae sunt alterius iuris, de potestate, & ideo per adoptionem nihil acquirit pater adoptiuus, S. sed hodie sup. de adopt. Arrogatio vero cadit in personis quae sunt sui iuris, dc sc in patribustam ii. quae arrogatio cum
fiat consensu arrogantis, & arrogati, ut in l.in adoptionibus, Ede adoptiomnes res arrogati, patri arrogatori acquiruntur, inde dicitur talem acquisitionem uniuersali titulo fieri,ut hic; quod adeo verum est, ut quemadmodum in haeredem,ipso iure transit rerum hqreditariarum dominium iuxta text. in I.cum haeredes, E de acquir. posses. ita transit dominium in hunc patrem arrogatorem facta arrogatione, ut hic concluditur. Secundo extenditur conclusio, ut non solum bona fili j arrogati acquirantur patri arrogatori, verum etiam liberi huius arrogati potestati arrogatoris subijciuntur, S. illud propriumsumde adopt. P test tamen supradicta conclusio aliquibus modis declarari; dc primo non procedere in his, quae pereunt capitis diminutione minima; arrogatus enim minimam dicitur pati capitis diminutionem , S. minima sup.de capit.dimin. dc ex textu nostro faciliter exemplificabitur ista limitatio iuncta glos. secundo declaratur non procedere hodie quoad proprietatem, nam acquiritur patri arrogatori ususfructus, de hoc ne sit melioris conditionis pater legitimus, quam pater legitimus, dc n turalis. Quaerizulterius tex. in S.mortuo,num pater iste legitimus succedat huic filio arrogato mortuo; succedit enim filius arrogatus ipsi
patri non solum ab intestato, verum etiam contra testamentum, iuxta distinctionem text. in l.pen. C.de adopi ergo necessarium erit,patrem
hunc succedere filio arrogato; postquam successiones debent esse reciprocae,sed ut percipiatur quo modo succedat, distinguendum est sic, quod aut filius arrogatus moritur impubes, aut moritur maior, primo casu excluditur parens arrogator per illas personas, quibus cautum fuit per patrem arrogatorem restituturum bona pupilli, si in artate pii pillari moriretur arrogatus, ut in s.cum autem sui'. de adopt. Si vero
moritur maior, tunc vocatur pater arrogator, de praefertur omnibus
successoribus; excludetur tamen per descendentes eiusdem arrogati,
46쪽
IN TERTIUM LIB. INSTIT CIVIL. 7
I.sin. C. commvn. de successi per patrem vero, siue matrem naturalem& legitimum non excluditur, sed cum eo vocatur pro dimidia; & glos. hic contrarium tenens reprobatur; potest tamen saluari, ut aduertit hic Angel. ita etiam fratres utrinque coniuncti huius arrogati admi tuntur cum patre arrogatore , ut declarat hic glos & post illam Dd. Tandem quaerit text. num pater arrogator teneatur pro debitis filij, &breuiter ad hoc distinguitur sic, quod aut fuerunt contracta debita a
te arrogationem, & non tenetur, aut post arrogationem, & tunc aut conuenitur nomine proprio,& pariter conueniri non potest, aut nomi,
ne fit ij, & tunc tenetur de peculio, ut in I. in arrogatores,sside pecul.
Raeter supradictos tres modos acquirendi uniuersali tit lo est quartus, qui dicitur per addit. caus. conserv.libertamerito post praeced. tit. positus fuit praesens titulus. Atauertendo quod addicere nil aliud est quatenus hic accipitulo nisi adiudicare, & alios significatus eiusdem verbis Budarus optime declarat in Pandect. in titide in diem addic. Sed ut facilius percipiatur materia tituli nostri sciendum erit, quod libertates in testamen to relictae effectum non habent, si haered has non fuerit a dita, est enim in iure reg. omnia in testamento relicta confirmari addiatione, ex cuius defectu omnia corruent l. eam quam,& ibi Dd.C.de Odeicommis. & l. si nemo de reg tur. Merito Caesar Marcus libertatum conseruandarum gratia,constitutionem edidit,cuius verba hic per Imper.inseruntur, qua sanxit ut si quando horres in eo testameto scriptus, in quo libertates relictae sunt, timens haereditatem suspectam eam adire recusauerit, vel alia ratione haereditatem non adierit, ne liberi
tes pereant, quarum causa fauorabilis est, sansit idem ut possit qui- Iibet comparere,& petere bona sibi ad ij ci, praestando idoneam cautionem de satisfaciendoomnibus creditoribus haereditari , & de conseruando libertates incolumes. tunc audiedus est iste talis, qui postquam ei sunt bona addicta appellatur successor uniuersalis, & si quaeris numst successor ex testamento, vel ab intestato dicas anomotu quendam
flaccessore esse,& quod dicimus hunc auctoritate edicti diui Marci a diendum
47쪽
8 D. IO ANNES BAPTISTA s Culloe
diendum esse,est adeo verum,ut etiam fisco prςseratur,agenti de commodo pecuniario ut hic, ubi probari videtur causa libertatis fauorabiliore esse causa fiscali. Sic secundo adeo audiendus est,ut excludat omnes creditores haereditarios, praetendentes bona haereditaria vendere,& sic per addictionem bonorum cessabit venditio eorundem. Sic te
tio est adeo verum, quod si haeres, qui adire recusauit est minor, si tamen postea per in integrum restitutionem petit ad addictionem admitti,non tamen per hoc cessabit addictio,vt hic in versiculo si is qui ex tenditur praeterea non solum locum habere addictione hanc in libemtatibus relictis in testamento, verum etiam in relictis in codicillis, &sic ab intestato quando successor ab intestato repudiat haereditatem I. et .sside fideicomissarijs libertatibus, & habetur hic in penultimo S.&cum supradicta constitutio libertatum conseruandarum causa eman
ta fuit,sequitur quod ubi nullae relictae sunt libertates, cessabit etiam &ipsa addictio,vt hic in versiculo haec const. & de hac materia ultra tici nostrum habes text. in d.l. a. cum duabus sequentibus fLde fideicommissarijs libertatibus, & in I fin.C.de ic stamentaria manumissione.
V S quo nos ciues Rom.utimur, vel de personis agi vel de rebus, vel de actionib.S.fin. sup. de iurinat. l. a. fisside stat. hom. egit Caesar in primo libro de personis; in secundo & partim in tertio hucusque egit de reb. ordine - competenti restabat videndum de act. verum quia obligatio de necessitate debet praecedere actionem, quemadmodum m ter filiam,merito tractaturus Imperide actionib.pr misit hunc tractatu de obligat. Sed si quis obi jceret contra hanc continuationem, dicendo quod fit a remotis contra reg.text.in Let .sside stat.hom .ubi habetur continuationem faciendam esse a tici prox. praeced. quod etiam patet ex vi verbi continuare quod importat in confinio ponere. Ad illud occurrant iuniores sic, quod expediebat prius agere de tota personar. atque rer.materia, posteaque subi jcere tertium tractatum; igitur cum omnes tituli intermedij dicantur esse de materia; inde sequitur continuationem fieri optima ratione ex proxime praecedentibus, non aurem a remotis, sed dum in illa praesupponimus obligationem esse ma-
48쪽
trem actionis, ad quod solet allegati text.in l.licet g.ea obligatio s. de procuta posset aliquis ingeniosus assumptum praedictum esse falsuin probare; & primo si obligatio esset mater actionis, ipsa actio esset simulis matri; sed obligatio est de leg.gen. l.ex hoc iure, ff. de iust. & iur. &tamen actio est iur.civ. l. 2.9.deinde,de orig.tur. secundo si esset mater, posita obligatione, poneretur &actio, nam de natura correlativorum
illud esse concluditur in I.fin. C. de ind. viduit. toll. sed hoc est falsum ex eo, quia datur obligatio,vbi nulla datur actio l.nis finita,ff.de tutet& rat. distrati .ergo &c. Et demdm,ut experientia docet inter nos non potest dari filia absque matre, & sic naturaliter, ergo neque potest &legaliter, cum lex imitetur naturam, l.adoptio,sside adopt. & S. minorem sup. de adopti sed datur actio ubi nullam praesupponimus obligationem, S. I. inst.de actio.& l. 3. ff. commod. ergo actio non potest dicistia, aduertant tamen noviiij ne decipiantur ab illis,qui sunt tanquam corvi alienis plumis induti, quod potest defendi supradicta conclusio, scilicet obligationem esse matrem actionis, quam opinionem defendendo, ad obiecta faciliter potest responderi: & primo ad primum, quando dicitur obligationem esse iuris gent. intelligitur de naturali,quar ut inst.) actionem non parit, in actionis enim natiuitate potentius agit civ.obligatio, ut dicemus inferius; & sic restat actionem similem esse obligationi, cum utraque dicatur esse iur. civ. Ad rationem depromptam ex d. l. nisi finita, facili negotio respondetur, scilicet data obligatione semper dari actionem, quod non negat ille text. namque
licet tutor tutela durante non possit conueniri actione tutelae, non ta
men per hoc sequitur actionem natam non fuisse,nam nata dicitur,sed non potest intentari. Ad ultimam rationem respondetur, quod quando dicimus obligationem esse actionis matrem, intelligendum est de actione personali, non autem de reali, intelligendo de nativa, non autem de dativa, prout de utraque beato Dionysio intercedente) dicemus inst. in princ. de act. Condescendendo ad materiam pro faciliori intelligentia erunt nonnulla praemittenda; & primo intentio,quicquid enim agimus prius est in intentione, & postea executioni demandatur, unde semper selet dici, quod propositum in mente retentu nihil mperatur,t. si repetendi,C. se cond. ob causs. ideo habemus secundo loco sermonem, per quem declaratur ipsa intentio, verba enim inuenta sunt, ut loquentis voluntatem, siue intentionem exprimant, i .laberissi
49쪽
de superlect.begat. & phil. in cap. de verbo ; ex quo sermone descendat
tertio contractus; nam contractus tunc dicitur perfici, quando contrahentes ad idem consentiunt, prout late de hoc dicetur inst. inito con- , tractu causatur quarto ipsa obligatio, &ideo dicitur ex contractu nusci obligationem, ut in s.sequens ins hic, & in I. I.Leod. aduertendo quod nata obligatione statim competit actio,&ideo supra diximus actionem filiam esse obligationis, & per hoc neptem contractus, qua para, potest quinto formari iudicium; dicimus enim neminem sine a
ctione in iudicio experiri posse, l.si pupilli, S.videamus, Ede neg, gust.& ideo actio est ius prosequendi in iudicio, quod actori debetur, uti
principio inst. le act.ex quo iudicio causatur sententia absolutoria,vel condeinnatoria, ut in l. I. E. de re ivd. qua sententia mediante petit postre ino fieri executione, iuxta ordine tex.ini. a diuo Pios .in venditione, ff. de re iud. Nos ergo deueniendo ad particularem tituli intelligentia duo demonstrabimus,quae sunt summopere necessaria;& primo contractu,ex quo descendit ipsa obligatio;secundo de ipsa obligatione actabimus. Circa contractu de duobus breuiter videbimus;& primo quid siti secundo quotuplex. Ad primum contractus est duorum , suEplurium in idem placitus, &consensus iuxtδ textant. labeo, S.contritisetum,ff. de verb.signific.&ibi glos. ubicunque ergo duo, siue plures ad idem conueniunt, dicuntur contrahere ,& ita descriptus contractus
idem est, quod pactum, de quo pacto plura dicemus in principio semtit.& in praefationibus de verb.obli .inst. Ad secundum contractus sic genetice consideratus amplectitur iub se quamplurimas species, qua munes, ut ordinate percipiant iuniores, collocabimus sub aliquisbus diuisionibus. Prima ergo diuisio est,quod quidam sunt contractus proprij ,& sunt quando ex illis ab utraque parte nascitur obligatio, disic mutua, de reciproca, veluti in venditione, locatione, &c. Alii sunt contractus improprij, & sunt quando ex una tantum parte nascitur obligatio, exemplum habemus in mutuo, donatione, de similibus. Alii sunt contractus improprijssim quando in illis ex neutra parte nascitur obligatio, sed si nascitur statim nata dissoluitur,veluti quando post ini
tum contractum de communi consensu contrahentium ab eo recedistur, qui contractus proprie dicentur distractus, i. a. ubi Dd. C. quand-iic.ab empt.disced. de interest cognoscere has species contractus, pr Pter verba statuti, nam statutum loquens de contractu , non compre- hend
50쪽
i hendere si nisi contractum proprie, cum statuti verba debeant propriE. intelligi, l.3. g. haec verba, Ede neg .gest. vi etiam aduertit hic Ias. in addita ad Pori. Secunda est diuisio quod quidam sunt contractus iur. gent. quidam vero iurictu. illi qui sunt iur. gent. sunt quasi omnes I.imi ris gentium,ff. de pact. l. ex hoc iure,n.de inst.&iuride iur. civ. vero sunt; quinque contractus tantum, ut sponsalitiae largitatis, de quo contra-i ctu in S.est,&aliud sup.de donat.secundus est contractus stipulationis, , de quo inst. de verb. obligat. tertius est contractus litterarum, de quo: inst. de litterari obligat. quartus est contractus emphileuticarius, dei quo in S.adeo inst.de locat.& demum est contractus laudatis, qui nona iure comm. m.sed a consuetudine adinventus fuit,ut tradunt Femi distae in Praeludijs studor. & licet inuentione contractus fere omnes inuenti sint de leg. gent. tamen approbatione possunt dici omnes deIeg.ciu.intelligendo de nominatis,ut dicemus inst.titasecundo.Est te , tia principalis diuisio, quod quidam sunt contractus nominati, &quii dam innominati, quae diuiso probatur in d Uutis gentium, isde pact., Nominati hi dicuntur,qui habent speciale,& elegans retinent contra-i ctus nomen, exemplificando, ut in d l. iuris gentium ; Innominati vero contractus sunt, qui stant in genetico nomine contractus, &speciale, i siue proprium nomen non assumunt, iuxta glosin d. tauris gentium, i igitur nuda, aduertendo, quod hi innominati sunt duplicis generis, , quidam innominati simplices,qui nec nomen speciale habent,nec cori respondentiam ad aliquid prout sunt pacta nuda, de quibus dicemusi late in principio seq. tit. Alij sunt innominati correspectivi, qui licet, specificum nomen non habeant, tamen habent correspondentiam ada . aliquid, v.g. do,ut des; facio,vt facias; do,ut facias, & facio, ut de8, de quibus est notab. text. in l. naturalis, ff. de praescript. vel b. Et interest
ι cognoscere num contractus sit nominatus, num vero innominatus,
, primo quianominati contractus a leg.ctu. sunt approbati, in nominati j vero nec approbati, nec reprobati, ut omnes tradunt in Rubr.de verta, obligat. secundo quia contractus nominati pariunt obligationem elimi, cacem, sed innominati inefficacem', id est blum obligationem natur
rem, ut iniri tertio quia nominati contractus pariunt actionesti, inno a Winati vero ante approbationem , & sic vestimentum iuro civ. tantum