Dicaearchi Messenii quae supersunt composita, edita et illustrata a Maximiliano Fuhr

161쪽

ταπαυομεν των λύγον. 'Eντευ'εν ε ἐς το 'AΘννναέων ε πεισιν αστυ. Primum pro certissimo statuendum esse videtur, haecee et quae proxima sequuntur verba non eage Dicaearchi, sed ab eo homine profecta, qui praestantissimum illum βίον vel Qua geographicam de Graecia partem perquam male e eerpali. quod άποσπασμάτιον quum ex omni sententiarum Connexu ejectum esse statis pateat, iam nostrum deinde est inquirere, quibus de regionibus ea in operia parte, quam istud exelperet, expositum antea suerit. Referre quidem Iieet εντευθεν aut ad Megara aut ad Phalereum portum vel

Piraeeum, qui antiquiori illa Dieaearehi aetate singularis

162쪽

oppidi speelem adhue prae se ferebat, inseqnenil autem

aevo, ut Strabonis, es. IX, p. 395, parma tantummodo v eulus exstabati Piraeeum praeterea constat non ita raro ex adverso Athenarum urbis του ἄστεως eollocari et Xenoph. Memorab. Socr. II, γ, 2: πολλῶν φυγοντων ως των me-

πιτηδεία πορευομενοις κ. M λ. , priori vero illa, de qua Μamina eum omnibus fere interpretibus sola eogitaverunt, intelligeretur via, quae a Strabone IX, p. 291 dieitur

ah Herodoto quoque commemorata II, γ ῆ εξ Ἀθν νευωνδδος θ άττο των δυώδεκα θεων του βωμου φέρουσα ἐς αν et ab eodem etiam VIII, 7I per τὴν Σκιρωνίδα οδον

iudieata. Utrum autem rectius ait, in conjectura positum relinquimus, majori etiam dimentiate in eo nobis extri- eanda, quodnam subjeetum ad επεισιν mente allelendum ait. Editorea quidem plurimi, id quod non ita multo post a uisitus exposituri Mumus, medelam cocleelando afferre studuerunt: qua in re magnopere considerandum fuerat no-hla hoe Ioeo rem esse cum excerptore, non eum egrenomo philosopho, neque lotnr eum legibus eritieea eongruum esse ea frustula ad elegantia vel aecurati tamen aeriptoris norm m Emendare neque opera pretium. Silium denique Dieaearchi atque cogitandi et describendi rationem magno 'pere dubito an ex paneis ejus veris fragmentis cognoscere Reeurate possimus. Subjectum cogitari potest τις vel οδοιπορων τις aut ab excerptore Dieaearchus ipse algnlneatus est a Megarorum vel portus Piraeei expositione ad Athenas necedens describendas quam sententiam etiam Νaevius pro-hare videtur excerptoris vestigia se animadvertens in ipso

fragmenti initio observare , quod enim aliquando in mente Duiligod by Corale

163쪽

suerat, ἔπεισιν referendum eme ad niuros fria μακρα

perioribua larisam memorat , minorem habet veri v. elem. H. Stephanua quum aliis in Iovis Elus fragmenti umhivm distantias stadiis definiri videret legendum proposuit et ἐντευθεν ει ς τυ Ἀθvν-υν εδεὶν a. estu ἄστυ οτάδια ει α ν' . Maratus, aeque atque Stephanus verba eorrupta se existimans, aeribi posse conjecit οδος μέν, quibusve bla ἡ δὲ πολις κ. r. λ. ex advergo posita essenti μέν et δέ paruevias inter se paepissime consuma esse, qua de re Rehaeferam ad Apoll. Rh. II, p. 4m attulit, nemo est quem lunat; sed οδος δε κ. T. λ. respondere potuerunt verbis ex praee enit Ioeo nobIa non tam superstitibus, ita ut pere δε πως aliquid plane novi inferretur; quare almitem

fere in gententiam Gallius alterum δέ conjunctivum. alterum adversativum egse pronuntiavit. Reetissime autem Butiman- ius orationem ejus esse eollegit, qui particularem eonnexum nihil resplelena quae plurihus verbis in opere ipso dicta essent ea satis negligenter eonstrinxisset. sed de μερσιν interpretando Mamlua plane nihIl protulit, pro qna lectiomenulla varietate exhibita, quum auriectum non haberet quo referretur. Gallina ἐπίασεν scribendum esse auspicatus Sat. Osannua denique loeum facillimum sanatu esse existimavi modo aστυ voeabulo non adjecto, mel pomet τὸ 'Ἀθηναι-. Qua de re eo minus dubitatio suboriri dehnerat, quod ve his proxime anteeedentibus quanquam non satia Attiso usu urba Megare Ium similiter τὀ Μεγαρέων ἀστυ denotata

fuisse potuit. Praeterea animadvertendum epi, talia voeabula quum sententiarum obscuritas evadere plane non P

set ab optimis seriptoribus omissa esse, apud Thueydidem I, 21 in verbis θ των 'm/δαμνίων πωλα substantivum πολις Goellero delendum esse non immerito visum Est. Ita enim pro ἔστε σιν osannua restitui posse eoclieli εστὸ ιιέν

nodia στ. . lnltio exhibitum deinde eorruptum et in e in eommutatum fuerit. Sed aIiem quoque eaque, ut ipsi H- detur , veri similior emendatio Osanno In promptu eati Par-

164쪽

atadis hoe loeo nom indieata essent, inde explieari eensuit, quod ea distantia inter Megara et Athenas in vulgus notissima esset. Butlmannus quo modo initium manifesto eo reptum restitueret se nescire pro essus est. Sed ut gummam nostirae sententiae de hoe loeo repetamus, neeesaltatem eoritelendi nondum perspectam habemus cavata moti ala praeummemoratia, etiamsi Osannum fellelsalme emendasse non infitiamur.

ἄστυ de urbe infra alta et de aree πουλις atque versa lae usurpantur, Eustathlo teate ad Il. ρ. vs. 14 . Ubi

Πολις, quem ad loeum eonferas Goelierum, neenon hus Pertinet Plutareh. HL Heg. e. m. ro εστο τήν τε πολ- Ἀθεννας προσηγγορευσε. Eustathlo autem eodem auctore inter πους et ἄστυ hoe qnoque diseriminia intereedebat. quod illud eluitatem, hoe vero moenia sIgni Mahati Verum ἄστυ etiam alla voee non addita de Athenarum urbe sicuti urbs nomen de Roma usitatum fuisse inter omnes alis Constat, et ubi ad demonstrandam Athenarum originem Sali eam ille ἀστο voeabuli usus a quibusdam allatus fulme

165쪽

et Heveh. I, p. 5M.

οδός de lunere terrestri, saepe etiam ex Edverso P

alto maritimo, flevit Uine. VI, D. M. Sertae. p. 25I. 26st in geographia Galilania L I.

ἔχουσα τοῦ Oφει φιλάνθρωHτον. Duae quibus e plieari possit exstant rationes, aut ita ut φιλάνθρωπον promasoulino habeamus hune in sensumr ppeeie hominem euutum tenena Aaut ad φιλάνθρωπον mente addentea τι hoe modo interpretemur e speelo humant aliquid habens. Ne triun enim ejus adjeetivi signifieatione substantivi similiter usurpatum Est Strab. l. III, p. IM M. δυσεπίμπτοι , δ'οντες αποβεβλήκασι τῖ κοινωνικὰν καὶ τὼ φιλάνθρωπον,

quanquam grammaticam non admittit dubitationem articulus eo loco adjectus. Quem ex eocleetura H. Stephanus hie quoque interponendum esse eensuit τοῦ ο ρει τὼ φιλάνθρωπον, licet hae quoque aliae et praesto essent emendationes ἔτι rv ὀς ει quam Butlmannua reliquia praeserendam esse Judieavit atque ἔχουσα την ὁ ριν φιλάνθρωπον. Posteri i, rem eandem emendandi rationem Corarus ad Plutarch. Cleom.

e. Ia. L VI, p. 4M In medium protulit eamque Osannua quoque comprobavit, per πρόσοψιν illustrato et p. IN auatar εστι δ' εὐηνεμος ἔπι καὶ χλωρὰν ἔχουσα την πρόσοψ ιν. Gallius aut φιλάνθρωπον pro φιλάνθρωπευς

interpretandum et εχει neutrali significatione accipiendum eme, qua de ratione Osannus merito dubitavit, aut ita seribendum esse: ἔχουσά τι ὀφει φιλάνθρυψον suspieatus est. Equidem . si emendandi necessitatem perceptam hab rem, legendum proponerem φιλανθρωπως. Cogitari vero forta e posset summa via posita esse In τοῦ ὀφει. ita ut haec sententia a Dicaearcho utpote Athenis non admodum liberaliter exeepto et tractato proferretur: MAthenae urbs speeis humanae apparenti Ceterum φιλάν Θρωπος simili metaphora a Plutarcho adhibitum est l. L ωστ' ἀφθονω- τερας εἰνω τὰς παραθεσεις κcii φιλανθρωπίrερον τὰν οἶνον. Praeter illam autem sacra quoque via, quam Ele Diuiti do by Co le

166쪽

sine Athenas duxisse eonstat, et Pausan. I, M. gratum eo spectum praebuisse memoratur es. Athen. XIII, p. lim, quo Ioco ipsa Dieaearehus περὶ τῆς καταβάσεως,είς Tροφωνίου de insigni Pythioni a monimento a vIa sacra inde conspecto testis adductus esti γεωργου μ ἐν P πῶσα. Vuleamus Bonaventure deSmet) quum non immerito dubitaret, an eorrecto gerIptori υδον ipsam γεωργον ιέννν dicere liceret, legendum esse conlecit: διὰ γεωργODμενων πῶσα quam eonjecturam qua

de causa neque recipiendam neque omnino neeessariam

equidem existimem, post ea quae supra exposui, longa d , monstratione indigere haud eredo. Quod vero ad rei proditae veritatem, e . Pansan. in Atilc., Arist. Nub. v. res gqq. et eum ad Iocum scholiastenr λιπαρὼς Ἀθηνας ODκ άπει- κοτως καλοῖσι. μάλιστα μῖD καὶ διὰ τὼ δύξαι πλουτεῖν Tvν πολιν. ἔπειτα δἐ εστι καὶ διὰ τῆν των ν μέρων τρωφων ει ρεσιν, παρα οἶς εre και νDν τὼ λιπciρον της ελαίως

χθονα nonnisi divitias urbis significari statuente; quanquam enim χθονα , quum deinde adjungatur ει ανδρον τῶν κ. T. λ., ab Aristophane loco I3rico et sublimi sere tragico, sicut saepissime apud tragicos poetas, de ipsa urbe usurpatume E erediderim, λι πGραν tamen praedicatum ampliori sensu cum Passovio intelligendum esse non dubito.

quod praecedit per Di κ εὐυδρος etiam accuratius explic tur. Husmodi enim interpretamenta non solum a minoris ordinis auctori huη cs. paulo infra de Tanagraeis: παWτες

καὶ.ἄνυδρος sed vel ab optimis seriptoribus suis verbis apposita leguntur es. quos Marxius laudax Ruhith. ep. criti P. M. Ileyne observ. IIom. t. V, 5 . Relis ad Lueian. t. VII, p. 3zI Bip. ευνδρυς autem, vox optimae notae non tantum regionem significat praestanti aqua fruentem, quantum Digitigod by Cooste

167쪽

ad Ioeum Nesse Ing. Ceterum IIIppodamus inlestus Athenas in uleos direxisse relatus est apud Photium lex. p. M

168쪽

πολλαὶ ἔμειττωνεσαν, ολέγαρ δε περήσctu, eastem iterum ἀτα in exstructae rent, alent Roma quoque a ' Gallis Eensa. Ex narium autem eatalogo et Hom. n. II, 546 eum Μarxlo testimonium summae Athenarum antiqnfinia vis

tere equidem noluerim.

Oλέγαρ δε ιμα e. De parvo Atheniensium, qui primo quidem tempore, ubili e eensu privato ori, tris e rem domielliis splendidis, antem aedificiis publicis et Boee Maalah. I, 69 sq. 22s sq. Dod.. II, I, 53 qvi de dum hus et vleis Athenarem idem quod hoe loeo legitur Arist

tele teste advorato Oeeon. l. 2 adnotavit. autem, Stephano anetore, stolseatae sunt domus aut nilles anteommodae, quod utrumque latine Vertendor seximi eomm

das indieare studuit. Gallio quidem posterloe intopretallo praeserenda esge visa eat, etiamsi satis in propatulo estreetigalmam eme quae in versione Stephaniana continetur. άπιστ' Θει' emendatum a Stephano est pro volgata quae fuerat lectione . eadem, teste inretio vel adeo We

169쪽

των ξἐνων θεωρουμειν' prolatum est neque vero imo των ἐνυ- θεωρουντων , qua in sola re Stephanus quoque duritiem iuvenisse videtur. Ceterum Bul annus eum loeum ad uberiorem orationem, quam In qua cetera versantur, Pertinuisse non immerito auspicatus esti

αυτ 37 Marxlus pro oωτή, quod in editione quoque

Μa lana exhibetur, merito recepit eumque Gallius secutus est, quippe quod eum majori gravitate et perspicultate proferatur atque exstet δεικτινώτερον, coli. Jens. ad Lucian. - . p. 186 Blp. quanquam apud inserioris aetalla seripi res nonnunquam aeeldit, ut αυτος pro οἶτος positum -- perlatur et Jacobi ad Philostr. p. 20I. MI. Sed hoe loeo ipsa, ut videtur, Dicaearehi verba eritiee tractanda sunti προσαγορευο μεν v. Aliquamdiu dubitaveram, an vertendum esset celebrata, praedicata, neque etiamnunc e minterpretationem a Gallio quoque adaei tam plane omitto, quanquam ex scriptoribus classicis nullus mihi adest loeus, quo ea significatio comprobetur, neque apud lexigraphos

μετ' OD πολ D. Adversativa particula aegre e remu . Ex eonjectura quidem Vulcanius interposuit δε. A veri specie non abhorret statuere, ante ευδε et quae aequuntur verba nonnulla de Athenarum arce exposita fuisse, ab excerptore plane omissa aut, si eui mula libeat, temporum injuria deperdita. ην imperfectum ab excerptore profectum eme potest, quippe qui ea deseriberet quae Dicaearchi neqne vero jam sua aetate exstabanti quanquam etiam ita intelligere po sumus, ut Dieaearchus quae ipso Athenis adhue exstantia tonspexisset tempore praeterito narraverit, ratione Ain narum deinde ab ipso relictarum habita. el. Paus. I, 22. εστι δὲ ἐν-των προπυλαίων οικvμα εχον γραφος '

170쪽

Μ andr. rhet. de Eneom. p. sis. ποσοτνντα δέ, εl π λὰ ταυτα vν. et Friiseli de aorIsto in programm. gJmnas. Wetalae. vera falsis mixta exhibente ISM. p. 5 sq. I Allo sensu, nisi valde fallor, Μarxiva imperfectum ην pro εστέ positum esse censuit, quem imperfecti usum Ioeo Praesentia apud scriptores et poetas Atticos satis frequentem dicit, eou. Heindors. ad Plati Theaeti p. 32s. Clark. et Heyn. ad Hom. Il. I, M. Sehae . ad Bucol. p. 220. Quibus addi potest Helud. ad Horati Sat. II, G, in de imperseeto exponens praeeipue in epistolia pro praesente usitato. quum lalmperlaeto ostenderetur IIemsterhusius et deinde Boisson dius ad Philostr. p. 662 conjecturam a Malib. lex. Gr. prosod.

1093 probatam haneee proposuerunti vόδειον, τῶν is τοῦ OD. καλ- , quae emendatio quum per Re ipsa minime ne e garta sit tum maxime eam Oh causam, quod, ut Osannuareete adnotavit, odea in Graecia praesertim antiquiori m-caearchi aetate perpauca erant, minus probabilia esse appareti Illa autem in conjectura - id quod Gallio scrupulum oblecit eumque, quamvis callu quodam in verborum eontextu Ieetionem vulgatam retinentem, movit ut verba ita diriungeret: ψδεων - κάλλιστον ' θεατρον αξιῶ γον πιτ. λ.

nulli esset impedimento, si νδεων eum θέατρον conjung retur et Paus. I, ου του θεάτρου δέ, O καλουσιν φδεῖον, άνδριανrες, Suid. reserentem odeum Athenis veluti the

trum esse, a Pericle ad musicorum certamina constructum.

Eadem ratione scholion ad Aristi Vesp. IIM de odeo is didit: τοπος ἐστὶ θεατροειδvς. Odeum neque vero ut Spontus, Stuartus et alii, Baeehi theatrum, DodWellus esse cenavit id aedificium quod in angulo areis meridiem speetante ex parte guperstes est o deum nimirum ab Herode Atueo In

Ceterum hue non reserendus est Thueydidis Ioeus I, lo Mia μμὲν Μυκή- μικρὸν ἐν κ.τ. λ. , a Goellero rectust me explicatus.

라틴어 텍스트