장음표시 사용
211쪽
eorum calumnias effugere. Ceterum Narxlus quoque oeum per συκοφ-τεῖν, eoneutere interpretatui est: apud Latinos enim eodem plane aensu usurpata leguntur crancuario et Cometiasor. Meophantarum ratio habita eri plurimis loeis, sicut apud Platonem Gorg. 52I. e. ιυς μοι δοκεις, ω Σώκρατες, πιστευειν μηδ' αν εν τουτων παθεῖν ως OHῶν εκπωδων
quanquam etiam eo loco Passovio auctore de uno tantum eodemque cogitari potest vocabulo. Ceterum miram nostrae
212쪽
gleo explicata est in Elym. M. p. no atque lis expositar ἔστι γαρ δ ἔχων λαμπραν καὶ καθαραν τῆν istoriis. Quo-
eum EUm. Gud. p. 166 plane convenit, praeterquam quod in ειλικρινής -ος--ῶς plurima inter se mire eonfusa sunti CL Suid. L II, p. 24. είλικρινες τυ καθαρον καὶ Φυγὸς ἐτέρου. Heveh. I, p. IIM. eae κρινές, καθαρον, αδολον, φανερόν. Ut ad locum vero Dicaearcheum redeam, Stephanum de eia κρινεῖς Gallius vana exposuisse existimat laed quum Stephanus non aliud quam Oi δε ε/λιαρινεῖς ναῖοι idem valere censeat ae si dixisset seriptore μεῖνοι δὲ οἱ εέλικρινεις Ἀ9φναῖοι, Atticia antea generali 'Ayο- ναίων nomine eomprehφnsis, et Strab. IX, o. I αλλ' -οναίους καλων τοῖς ἐν τp ἈττικP πάντας κ. T. λ., quanquam it non fuerint Athenienses eaικρινεῖς i. e. si ceri a. puri Athenienses vel puri puti Athenienses: equidem plane negeto an haee lis sint absurda. ὰπλοῖ τοῖς τροποις. Apud Cieeronem simplex homo est purus, eandidus atque sineerua et almpllela inlineus. Similia significationis est quod apud Martialem legitur: sesimplicibus dilectus ab annis. παρ ε πιδ v με tis in verbo magna via inesse mihi vid tur in παρά praepositione, ab editoribus et Interpretibus fere praetermissa. Significantur enim peregrini Athenia iis ergantes, ut μετο&ια vel cetera sua omela negligant.
213쪽
ακροαταί. Exspectabatur nomen quod universam magis haberet significatiotiem. Sed sicut verba gensuum saepissime inter se confunduntur, e . e. gr. Soph. Oed. Col.
μενόν τε Λεανδρον Oμου καὶ λυχνον άκου cis . lia neque per se a veri specie absonum egi ldem in nominibus ejus algniseationis obtinere, et scriptorum usu satis comprobatur es. Thucyd. III, 38 αλιοι δ' Dμεῖς κακως ἄγωνοθε- τυυμτες, οι τινες εἰωθατε θεαταὶ τῶν λογων γιγνεοθαι, ἄκροαταὶ δὲ των εργων, quo quidem loco non sine causa In aperto est Cleonem verba ita usurpasse. B. Anecd. I, M
Κυκλωπι. Post rectissimam Hermanni explIcationem vereor ut hunc ad usum accurate quadret. Neque Horat. Carm. II, I, Is sqq. huc retulerim. Audire magnos jam videor duces Non indecoro pulvere sordidos Et euneta terrarum subacta Praeter atroeem animum Catonis, - quem locum Mitscher-IIehlus rectissime ita illustrate sean imo jam mihi fingo, qua I, quo spiritu, quanto quum vocis tum orationia vlgore resa ducibus in pugna fortiter ac strenue gestas expositurus sit, ut paene ipsos pugnam obeuntes bellique pulvere a spersos oculis videre sit. J Ceterum illo de usu cf. Lennep. ad Coluth. 7I. Abr. et Gotileb. ad Thucyd. II, M. Brutich. ad Soph. oed. Col. 138. Barili ad Stal. Theb. II, IDI. III, ID. Passov. ad Mus. p. 172. quod vero ad Atheniensium sp elandi cupiditatem, loeus eon rei potest Athonaei XI, IS, P. - . et ημεῖς ODν, ῶς καὶ παρ' Ἀθηνοὶ ις εγενετο, ἄμα άκροωμενοι τῶν γελωτοποιῶν τουτων καὶ μίμων, ἔτι δὲ των άλλων τεχνιτῶν ORO πίνωμεν. διὰ τὰς συνεχρις. Cogitare licet de voce ἐορτάς aut a scriptore omissa, utpote intellectu scillima, aut temporum ineuria eleeta, nisi sorte statuere malumus verba
214쪽
eorrupta fuisse pro eo quod antea suisset δια του συνεχους, ita ut adverbialis notio efficeretur συνεχῶς. quem in ' modum verbi eausa apud Thueydidem I. I δια πάσης legNtur. Stephanus aliquod deesse substantivum existimavit in eundemque sensum alius aliquis vir doetus, quem Rittere insing ad Porphyr. vlt. Pyth. IS. deinde secutus est, vesnoλας vel ψυλίας vel iaσχνῆσεις intelligendum esse mente suspicatus est. In Zoginiadum editione hoc de loeo lis exponiture ἀναπλvρευτέον ἐωιχε τω χωρων, προστιθεμένου
dum esse censuit, quippe in quibus omnis artisseti exper menta patuissent, picturae, statuae etc. sed tunc aptiua futurum fuisse mihi videtur διὰ τας συχνὰς στοας . Hoe- gehelius ea verba διὰ τίς συνεχεις, quum a libro manu eripto abessent, asteriseo notavit. Quum igitur in l. ms absint ea verba, eo magis prona es. conjectura, qua Verba τας συνεχεῖς ut videtur θεας ex praeeedentibus ad hune Ioeum explieandi causa adseripta fuisse conjiciamus. Narxius ex praeeedentibus verbis τέχνας fortasse mente repeti posse eocleeiti Jaeobsit conjectura ad Ach. Tatip. 593 prolata haecee est elegantissima: δριμεῖς Tων τεχνων ἐρασται διὰ τὰς συνεχεις ώκροάσεις, enssus tamen emendationis do necessitate Osannus merito dubitavit. Bulimannua denique rationem quae certa esset aegre inveniri posse statuiti Locus omnis a Gallio ita versus est: seex Incolis alit sunt Attici, Hil Athenienses. Attici quidem curiose loquae , Valai, sycophaniae, exploratores vitae Peregrinorum e Athenienses vero magnanimi, simplices moribus, amioIlla sinceri cultores. quidam autem rabulae per urbem discurrunt, mendaciis exagitantes h paea et peregrinos divitiores.
quos simulae populus prehendit, gravi multa opprimit. Sed puri puti Athenienses acres artium auditores propter sp ctaculorum) frequentiam. τυ καθόλου κ.τ. λ. Locus ab Hematertiusto laudatus est ad Lue. Nigr. p. 246 Bip., illustratus uberrime a Creu- Diqiligod by Corale
215쪽
sero in oratione de elv. Athen. p. sis, qui quidem vir do- et Imua comparationis fundum apud Herodotum I, 60 possitum esse arbitrature et καὶ τοτε γε Ουτοι εν Actvναμισι τοῖσι πρωτοισι λεγομνο σιν εἶναι 'Euvνων σοφίζν .χανῶντω τοιάδε. Athenarum Iaudea a plurimis aeriptoribus celebratae sunt, verbi causa a Platone in Peotagora p. 237. det ουν αἷσχρον τὴν μὲν φυσιν τῶν πραγματων εMέ-νω, σοφωτάτους δε δντας των 'πιλ νων κα κατ' - τοτουτο νυν συνελvλυθοτας τος τε Ελλάδος εἰς αὐτὼ τὼ πρυτανεῖον τῆς σοφίας και αὐτῆς τῆς πολεως εις τον μεγιστον καὶ Oλμυτατον οἶκον τονδε. Athenaeua V.
tius, ex aliorum autem sententia Timotheus, allorum denique
liquorum quoque Graeeorum elegantia satis comprobata est testimoniis Ciceronis, Nepotis aliorumque seriptorum. - εν e. quam maxime salsae inni veterum grammaticorum et lexigraphorum sententiae de ἔνι, επι, πάρα et μετα ex ἔνεοει, επεστι, πάρεστι et με rεστι per apocopen efformatis, quum satis perspicuum sit eum partieularum usum inde repetendum esse, quod copula utpote intellectu facillima a aeriptore omittebatur. CL Eumol. N. p. 701. Eum. Gud.
216쪽
τὰς ετ α ρας. Meretrienni mututudo Athenia longe
maxima suit, ex Isocrate urbem ipsam cum meretrice comparante, Aeliano, Athenaeo es. v. e. XIII, p. sim, et aliis auctoribus satis nota. Singularibus libris de Athenarum meretricibuη quae In Xρείως quoque Machonis amplum i eum habuerunt Apollodorus, Aristophanes, Ammonius, Antiphanes Callistratus XIII, 591. d et Gorgias Λtheniensis
egisse memorati sunt, es. Athen. XIII, p. 567. a. Apollod. bibl. Ed. Herne t. I, p. 45I. Quorum Aristophanes Byzantius centum triginta quinque meretrices enumerasSe relatus est, Apollodorus etiam plures commemorasse ei. Athen. XIlI, p. 5M. d. Jons. Gripi. hist. phil. I. s. p. 34. Quae iidem ἐταιρογράφοι de meretricum cognominibus exposuerunt, inprimis apud Athenaeum conservata, eorum nonnulla exseribere hocce loco non alienum est. Plianostraten Apollodorus tradidit Φθειροn Dλην cognominatam fuisse, ea irri λζς εστῶσα ἐφθειρ εrO, Etym. M. p. zI . Athen. XIII, 6. Harpocrat. Phot. p. 4M, Stagonium et Anthin Rorores Focatas esse, Ore κcii λευκω καὶ λεπταὶ ουσαι τους δφθαλμοι ς μεγάλους ειχον cf. Athon. l. l. , Plionarum vero meretrIcum alteram appellatam esse κλαν γέ ωτα, alteram σαπερδιον es. Athen. XIII, 59I. e. Idem Apollodorus ex Harpocratiotiis testimonio Nanniuin Capram dictam esse retulit, quam eandem Antiphanes minor προσκνγνιον nuneupatam esse prodidit Photio auctore p. 2Is διὰ τοεξωθεν δοκεῖν ενιιορτοτεραν εἶνat. 6 στίχος ADGigretro D. Stephanus Dicaearchum dicit non alia utentem praelatione testes comicos ita citare solere, dicentem tantummodo οἱ στίχοι vel δ στίχος. Rectissime contra Buttmannus: seple nullus scriptor locos ex aliis gerl-ptoribus laudare solitus est. Hoc Compilatorem redolet. Stephanus et in schediasm. VI, 17 et in thes. G nov. vol. XIOi στίχοι exhibuit, quam ieetionem Marxius, Graevio quo que auctore, ut ex more Dicaearchi, in contextum recepit. Eandem Buti mannus comprohavit. Singularis vero b σriχος
In editionibus Hudsoni, Holaenii et Zosimadum legitur pro-
217쪽
Iaius neque non apud Riiterinusium ad Porphyr. l. I. Eumque Naekius, si vetus esset lectio, id quod veri specie nonearet, retineri posse rectissime censuit, quum ad primos
tantum tres versus roserendus esse videretur, quorum unusquisque nihil aliud quam eandem sententiam vario modo expressam eontinereti Lγsippi comici positae, de quo Mei- nevius quaesti seen. Η, p. 50sq. exposuit et de cujus aetate incerta etiam Osannus in recensione Quaeationum Dieaearehearum Butimanni conserendus est, praeter alias fabulas Bacchae et Thrrgocomus memorantur. Cujus hie lariasse est versua ab Hesychio I, 7 7 servatus: κυων δε τις εβυαδεδεμενος ωσπερ Βουδιος, quod posterius nomen Sele AEus per ἁ φρων, ἁνοζτος explieuisse adnotatus est. Anima versu vix opus fuerint, illi nomini Βουδως eum Budiis Medorum generi ab Herodoto I, IDI proditia nihil eommune intercedere videri. α C. IIalling de nava gente Budinorum
Qui proximi aequuntur tres versus saepe memoratos et e
plicatu satis laciles ab iis qui excipiunt plane separandos esse jam Casaubonus intellexit. Eandem Mehius I. I. pr tulit sententiam, quum in posterioribus versibus de sola Rhodo sermo esse videretur, in illis vero urbs Athenarum
praedicaretur. Postremos vero novem versus Idem vir do-utissimus perturbatione quadam nostrum in locum irrepaisse
218쪽
mgpleatur atque adeo dubitari posse eoclleli, num in Dieaearehi opere extiterinti quanquam enim veri simile esset eos versus ejusdem esse Lysippi, minime tamen inde eonsequi statuit, ut hunc ad loeum adscripti fuIssent, sed quod utrique a Lysippo eonlaeti fuissent eam ob causam a quodam librario sortasse inter se conjunctos suisse. Etiam Osannua tres priores a versibus qui sequuntur omnino segregandos esse existimavit, sed num hi quoque verans Lyssppo adseribendi essent, in dubio reliquiti quam eandem jam Nuda
nua protulerat sententiam, posteriores vergus item arbitratus loco suo dimotos neque ad Athenas, sed ad Rhodum reserendos esse. Stephanus non aliud quam eogitari posse statuit eundem comicum scripsisse atque illis subjunxisse. Butimannus inde quoque apparere censuit tres illos versus a sequentibuη plane seiungendos esse, quod in iis esset diversum dicendi genuar cujus quidem rationem me nondum pereepisse eonfiteor. Ceterum Exeerpendo factum esse si tuit, ut inter se conjungerentur. Stephanus priores tres versus ita vertit: sitit truneus ea, sl non Athenas videris, Si visae Athenae non inescant, asinus es; Si non grave has relinquere, es eantherius. Rittershusius I. l. hune In modum: Si nunquam Athenae sunt tibi visae, truneus es, Sinvisa ea urbs te haud cepit, asinus es morus. Visam relin- quia curriculo' mihi mulus es. στελεχος voeabulum eum στελεός, στελεον cognatum caudicem, irvneum gignificati Ebm. II. p. 65S v. στελεχος.
παρα τό στερεοπι εἰ δε οἱ ἄνω τῆς κορυφῆς κλάδοι, παρὰ τὼ είς τελος ἔχεσθαι. p. 6IS. πολDστελεχος δ πο
219쪽
στελθ' οl κλάδοι. καὶ στέλεχος ὼ κορμὼς του δένδρου 5 στελεγχις . CL praeterea Suid. III, p. 370. H. Steph.
thes. III, 992. h. A Stephano hune ad Ioeum ex orationi- .hus Cieeroni aliquando adscriptis de arusp. resp. et in Pisonem haecce prolata sunt et senon plus quam alipitem illum qui quorum hominum esset nesciremue et: sesed qui tanquam truncus atque stipes, at stetisset modo μ', ex Terentio Heautontim. act. V, se. Ir sein me quidvis harum rerum eonvenit, quae sunt dicta in stultum, eaudex, stipes, Minus, plumbeus. Ceterum Stephanua Dicaearchum censet etiam majus aliquid significare voluisse, quem in modum Persius de quodam dixerit: sicut eornea fibra est r ad Eumenim pertinere qnt quamvis ejus aurea infinitis urbis laudi-hna quotidie personarent nulla lamen ejus visendae cupiditate tangeretur. Oνος. Stephanus non in univergum dici existimat, sed
Oνον λυρας respIcl sive λυρας άκουοντα es. Gell. noeti Atti III, 16: -hodie quoque in Satira forte M. Varronia, quae inseribitur testamentum, legimus verba haeer seri quia mihi filius unus pluresve in decem mensibus genuntur, et
ed. Sehois L I, p. II 6. παροιm ' δνος λυρας ηκονε καὶ σάλπιγγος υς. Mart. Capeti. VIII, 807. -Saltem Prieniae ausculta nihilum gravate sententiae: δνος λι ρας καιρον γνωτωρο illud de asino notissimum: OHν τις ἐλεγε μῖδον, ὼ δὲ τα ευτα εκίνει. Qui enim Athenis vereatus voluptatum sensu non assectus fuerit, eum ejusmodi asino a Lysippo comparari.
παρὰ το ερω, ἐρατὴ καὶ υπερβεβασμή ἀρετ . Cf. Eum. Gud. p. 216. Hesychina eontra I, IDI nihil aliud quam
κανθολιος. Stephanna κανθήλιον exhibuit et asinum
220쪽
elltellarium signisseari censuit, quanquam is M. uva diceretur quam κω θήλιον, quod elitellum innueret, ita ut mendi oriri posset suspieio. In textis editionis Man-Eianae et Zosimadeae legitur κανθηλιον, quanquam in hac
θήλιον vulgo legi memorat quod elitellam aignificet, quum κaνθήλιος Suida teste Γι ος μεγας indicetur coli. Fisch. ad Plat. Symp. c. v. Sehaef. ad Lamb. Bos. de Ellipa. P. alia. Gailius κανθ)9αος jam ab Hudsono cori ieiendo prolatum exhibuit collat. ΛrIst. Vesp. v. Izo. μα των Λί' ου tin'άποδύσθαι βουλομαι Πν Oνον ἄγων αντοῖσι τοις κα Θvλίοις ). κανθηλιος a κάνθων repetendum est Foeabulum et cum κάνθαρος cognatum, κάνθων vero magnum signifieat asinum atque κάνθciρος Zonarae lexleo p. za per με ας illustratur, abs qua significatione loeus Aristophane Pae. v. IIs plana alienus erat: αδρ' αἶρε εος τάχιστα κανθάρν. quanquam etiam antecedentibus verbia nescio an ea explieatio recta existimanda pit: Ahναλι κάνθαροι, οἱ μεγάλοι, poeula Aetnaea, magna. Κανθήλιος autem aginus magnus est, onerarius, Latinis eantherius dictva cf. Xelioph. inrop. VII, O, s. Memorab. IV, 4, 6. Plat. Gm- PDa. p. 22I. e. Oνυυς ωρ κανθολίους λεγει καὶ χαλκέας τινὰς κ. r. λ. Gorg. P. 299. b., tropieo autem deinde aensu stultum quoque vel brutum signiscat. CL Sehol. ad loeum Platonis adseripta: κανθζλίους πους βραδεῖς νοῆσω vάφυεις' ἀπὼ κάνθωνος Oς εστιν Oνος ε*ζμενορ' ως πά