Dicaearchi Messenii quae supersunt composita, edita et illustrata a Maximiliano Fuhr

221쪽

λυβιος ἐν γαρ τοῖς επιδεδεμενοις φορτίοις τα κανθήλια

χαρακας ἄσφαλεστατον γενεσθαι τὼ Photilquoque locus Iex. p. in conserri potest: κανθήλ οι, τους βραδεις καὶ νωθεῖς ODτως λεγουσιν μεταφορικως απυτων Oνων. κανθήλιοι, δνοι. καὶ τὰ ἐπὶ πρυμνο σκς- νώματα τῶν στρατηγῶν. κανθήλιος, βραδυς νοῆσαι vάφνῆς. κάνθων, Oνος. Mira vocis κανθήλιος etymologia Iegitur in Eum. Gud. p. 297: κανθ. 6 υνος παρὰ τὼ ελειν τὰς ἀκάνθας. Sed ut illuc redeam, unde abii, veraum n , suum Stephanus duobus modis explicari posse eredidit, aut

ita et , i, quum earum spectator fueris, aequo animo discedis, non iam ea asinus tantum vocandus, sed asinus eli teli rius aut hoc modo: sesi earum spectator fueris et tibi contigerit, ut irretireris, aequo tamen animo diseedis, dignus es qui asinus clitellarius appelleris. Ρosteriorem autem Tationem praetuliL Idem verbia postremis meretrices respici suspicatus est, quae jugum suum quantumvis durum serre cogerenti ilam accedimus ad eos versus explicandos, quos dismeillimos quondam et sere desperandos haud immerito Osan nua praedicaverat. Naehius autem Jam Casaubonum a vero

eorum intellectu quam proxime abfuisse statuit, ut ex plurimis ejus lectionibus colligere Iieeret ab IIudsono p. 10 viri doeti et κριτικωτάτου nomine allatis. v. I. Stephanus ita exhibuit: aDry πόλις εσθ' 'DA1ννί:ῆ, ρυδοις εσον et sequenti deinde versu εχει proposuiti Vulcanius δί' ισον legit, uolstenius ισον scripsit atque Manetius δισοχ ν σον protulit. Graevius pro ἐοδοις scri-hendum esse censuit ἐύδων idemque, ut ex loci naturaveri simile efficitur, pro εσ37ν vel δισσην intulit δίκον. quem de hoo loco Marxiva consulerat Hermannus hoc et aequentibus versibus Athenas censuit a Rhodio praesticari Diqiti sed by Cooste

222쪽

nec non tamen ita, ut de peregrinorum et inprimis Rhodiorum eontemtu Athenis obtinente verba interjicerentur. Quam

ad sententiam reliquorum versuum argumento multo magis

crediderim virum doetissimum adduetum esae, quam faenitate ροδοις vocabuli in prImo versu eum 'POδίοις comm tandi. quanquam Stephanus ridieulum esse existimaverat, at eui ρόδοις vox suspeeta ansam praeberet de Rhodiis vel de Rhodo cogitandi. Ceterum Butimannus, qui eandem cum Hermanno habet sententiam de Rhodio quodam his versibus verba faciente, illam conjecturam minime necessariam arbitratur, quod celebre Solis festum commemoratum Rhodium quendam loqui satis accurate signifieet. Etiamsi vero luce elarlua apparet de Rhodiorum Solis evitu, qui ceteris Graecla fortasse nimina videretur, sermonem esse eamque Obeausam lis irrideri, in eam tamen potius decedo sententiam, qua Λtheniensem vel alium quendam Graeeum Rhodi commorantem lslud Solis majus studium sale perlateare cogitamus. Pro certissimo enim statuendum esse videtur hosee quos illustramus versus sorte fortuna hunc in locum reliquiarum Dicaearchianarum immigrasse, ita ut nobis nulla neeessitas imposita esse appareat de Athenarum urbe cogitandi. Cujus sententiae de varitate Naelaus atque Osannus mihi satis persuaserunt, quanquam alter alteram in Ipso versu constituendo secutus est rationem. Namque Νaehius

quae viri docti de omni hoc loco exposuissent eorum nihil sibi plane placere prosemus versum primum talem exhibuit: αυον πODς εσθ' ' λvνὶς v ροδων δίκvν, sequenti autem versu, Meuit antiquiores quoque, quantum equidem scio, praeter Stephanum omnes editores, εχουσα tu medium protulit. Per αυτ' vocabulum Rhodum signifieari statuit, quod nomen etiam per ρύδων Tegpiceretur. Quanquam vero θρωδοις ῖσνγν Εὐωδίαν explicari atque optime defendi posset et almplieior verborum existeret conjunctio quam II merieum quod suspieione no' careret κόμ.αι χαρίτεσσινυμοῖ , es. Ilom. II. ρ, GI., simpliciorem tamen et elegantiorem Naekius cenauit seripturam vulgatae lectioni θ ροβοις

223쪽

δισσεμ non minus propinquam: θ ρώδων--annua

eontra in reeensione editionis Butimannianae versum qualem

ipse legendum proposuit αὐτην πολις ἔσθ' Tum,iς θ ρώ-δotς εσζν vulgatae lectioni multo propiorem esse existimavit, quam a Naeklo ita emendatum: ρύδων δίκvν. quam autem cocleeturam censor muset Rhenant Ephemere. acholast. 1 Saa. II, M in medium protulerat, 'πιλ ν pro 'Eλληνις v seribendum, Optime eo resutavit, quod in aleeto articulo aliquid solemne inesset assectui loel aceommodatum, allata simul inseriptione in Athenarum poeta superstite Stuari.

Antiq. Ath. II, p. II: α δ' εἱσ' Ἀθῆναι, ω σεως θ πρὶν πολις. Gallius denique u ρόδοις δισσην exhibuit. Sed

equidem non dubitaverim, quum antiqua et genuin erat xet laetio νν ρόδων δίκον, eam a Iibrario quodam verbia arρOδοις εοζν explicatam fuisse, posteriori autem tempore aetum esse, ut alit ροδοις ἔσςν exhiberent, aIIl salsam eum vera commixtam lectionem in medium proferrent ρωδοις δίκον, et huius postremae vocis loco aut fortuito aut eo sulto, quum δiκον ita conjunctum non admitteret explie tionem , δισσον enormatum fuisse. v. 2. Pro eodieum lectIone aliquando vulgata eveυμα-

εχουσα καὶ AMO IAN Jam Vuleantus restituendum

esse censuit: ευωδ. εχ. καὶ ἄμ' ἀννδων. Stephanna talem exhibuit versum: ευωδέαν εχει τε χ'-άν δίαν. Contra Graevius loeo voela sine dubio corruptae scribendum proposuit αμ' ἀνδέα , Gronoulus autem demonstrare studuit pro αμάλ γδιαν, eul vocabulo superscripta duo puneta eo- dex Exhibet ab eo collatus, ἁμαλvκίαν, quod refrigerium signifiearet, emendandum esse. quam conjecturam ut omni ab parte comprobaret, ad Valesium provomuit qui ad IIa poerationem doeeret de frigido praeter μάλxv etiam cis δε- κιον in usu suisse. Eo vero loeo pro μάλκαι GronouIus auspi-eatus est acribendum esse clμαλακωα, quod voeabulum e plieare lioeret per αἱ μάλακέω καὶ δυσκιννήσεις. Vulcanis, Stephani, Holatenil et aliorum ieetionem Hvδίαν Hermannus merito retinuit, quamvis a eeteris in eo reeedens, quod pro Diqiti bν Cooste

224쪽

Naehius secutus est, ad Hy7δίαν comprobandum elusque signifieationem demonstrandam allato Posidippi fragmentollem in reliquiis Dicaearchianis superatile hoceer τέ προσδρα- τρίβων συLλαβαις καὶ γράμμασe Την εὐτραπελίαν είς άηδίαν ἀγεις; Quod autem ad eomparationem cum rogis saetam, idem doetissimus vir proverbium nostrum, quo nubiam Esse sine spinis rosam significamus, allegavit quanquam his versibus majorem injueundi, quod eum gnavitate Junetum esset, quam lueundi rationem haberi rectissime adnotaviti Neque tamen praetermisit, quod apud veteres geriptores rosae spinarum mentio non frequentissima fieret ad Inju- eundi aliquid significandum, aeeuratissime animadvertere. Sed non plane alienos ab illa cogitandi ratione scriptores ela leos exstitime aliquot Ioela comprobarit allatia, quorum non inelegantissimus litem ex Claudiano est XIV, 7r Non quisquam fruitur veris odoribus, Hyblaeos latebria nec apotiat favos, Si fronti caveat, at timeat rubos. Armat spi naffosas, mella tegunt apea. Ex nostra denique lingua rimam haneee attulit satia antivam: man ber Dornen

mannus quoque, ἄζδίαν pro vera emendatione habe dum esse existimana xvi ἄμ άννδίαν aeribi posse gnspica- tua est, quod nihilo minus per synia In non secus Pronuntiandum esset atque χἄμ' άννδίαν. qua de ratione Osannus haud immerito dubitavit, I ' neque veront a ceteria laetum esset Iala et vδων exhibendum esse

arbitratu .

. a. Vulgata excliterat lectior τὰ γαρ AAVIT

με Ἀνν ς σχολην ἄγει, quam enim sententiam de versu,

ita ut ἄγει desuisset, olim maneo Naevius proposuerat, postea immutavit quum Stephanum et Hudsonum haud aliter atque supra factum est versum exhibere et ἄγει in editione Martii omissum nonnisi typographorum ultio adaerl-hendum esse videret. H. Stephanua pro Meetin et αλιακον

225쪽

non magnopere arridere existimarit αλ ευτικα et αλιευτι- κον, quod quidem posterius etiam ad sequentem versum non quadraret. Plaetum enim venditorea a comtela haud raro exagitari dieit, qua de re conseras at libet Athen. VI, a sqq. p. 224 sqq., non item pigeatores. Neque hene eogliari de ita ut ῆ λευκυ deinde significaretur η σιω- ζουσα, ῆ λευκmi neque de Rhodiorum festo, quod 'ADα voearentur. Ceterum ipse varias emendandi rationes, quanquam explicatione non addita, in medium protulit: ita

άγει, sed pro σχολῆν legi posse χολῆν auspicatus est. Graevius autem, ut voeabulum quod plane non intelligeret de medio tolleret, hune In modum regeribendum esse eou-leeli: τὰ μεγαλ' άνεῖς vel τὰ μεγάλ' εν olir ita vero vereor ne, quum vitare vellet Charybdin, In Sertiam incideriti Grono ius versum lis eorrIgendum esse eensuit: τὰ γὰρ ἁλεεινὰ μεγάλην είς non ν άγει, quae verba quum de magno Solia a tu interpretanda essent sequenti quoque versu τὸ δε dλιακον eroς etiam aeeuratius illustrari cons-debat. In Ilolatenti editione versus talia propositus fuit et

quam novis curia Manxius emisit, quum in antiquiori talia hujus Ioel Ieeuo exstare reseratur: τὰ γὰρ M.ὰιά με μεγάλMν είς σχολὴν ἄγει. Pronomine plane omisso Galli in contextis hane leetionem proposuit: τὰ γὰρ ἀλίεια ρωγάλην είς σχολα ρ ἄγει. Hermannus, eri ua aententiam de omnibus his versibus ad Athenas reserendis Iam supra attuli neselo an satis reetam, dis ultates removere studuit lis emendandor τὰ γὰρ Ἀλιεῖ εκεἰ εμεγάλ'ν σχολvν ἄγει, quibus verbia hunc inesse statuit sensum: sede solis enim festo ibi nemo cogitat. Naevius quum initio geribendum Esse eensuisset τὰ γὰρ Ἀλιεῖα τὰ μεγαλ' Oυ σχολῆν ἄγει in appendlee deinde ita emendandum esse arbitratus est Iτὰ γὰρ Ἀλιεια τὰ μεγάλ' est σχολὴν ἁγει. Praestare

enim existimat, at non .solum de injucundia quae Rhodi e starent, quem quidem ad modum in priori conjectura fieret,

226쪽

sed etiam de suavitate, qua Rhodi vergantes fruerentur, verba serent. Quanquam enim cogitari posset, lueunda praeeedentibus verbis exposita aut a posita silentio praetermissa fuisse, quippe qui satis eognita judicaret atque prin-elpl eonsilio moveretur Rhodo irridendi et coneedendum tamen sine dubio existimavit, multo elegantioreiu evasurum ERRElaeum ratione Jueunditatis quoque aliqua habita. I α μεγά autem, quod jam a Graevio quamvis in verborum conju etione explicatu disseillima propositum fuisse vidimus, eam ob eangam Naevius statuit in μεγάλην abiisse, quod apo- trophus non Observaretur aut quod ex δειεῖα τά laetum fuisset tauειτα, ita ut simplicius eme videretur adjectivum ad σχώλ,νν quod sequeretur grammatice aceommodare. Ceterum Camubonum de nostro omni Ioeo universam sententiam satis reetam habuisse consessus est quum rescribendum

σχολζν αγει, quem in sensum Hudsonus quoque sermone Iauno reddidit. Reetissime idem Naevius Rhodios hoc loco propterea irrideri statuit, quod nimio Solla eolendi studio ducti quaecunque obvia essent a sole repeterent atque voce αλιακον vel simili modo appellarent. Qua in re etiam D Tlamum animadvertendum eme, ἀλιεῖα, media forma inter vulgarem ni λιεῖα et Rhodiacam ἀλεια prolata et ἀλιακον , his deinceps usurpator evi simile illud fore Naehina eeti-suit, si quis vernaeula lingua vel ejus quadam pollua di Ieeto proferret e Sunne, funni g. 'inciια autem sive 'χλιεῖα, quomodo plurimos viros doctos emendasse adnotavimus, satis comprobata esse dicit Ioeis Athenaei I. XIII,

P. MI. e. , Aristidia Rhod. vol. I, ed. Dind. p. 808 et Eustathii in Odyss. VI, 266. p. 15M. quod ad dicendi rati nem attinet est ἄγειν, eonserenda εις δάκρυα ατειν,είς ελπίδα ἄγειν et similia proposuit. σχOD vero reeilssime monuit ab ipso Dieaearcho in eundem gensum usurpatum esse, quo Lysippus ea voce usus esset: significari enim diem festum, festum, sicut apud Aristophanem quoque seret

227쪽

Θεσμοφορίων P μαλισθ' - σχολή. Denique quum emendaret τὰ μεγάλ' Νaehlus de magnis Panathenaeia,

magnia Dionysiis, magnis m3stertia cogitavit neutiquam tamen statuens quo Athenia magna et parva Dionysia fuissent eodem modo Rhodi quoque magna et parva Itallea exstrutisse. Collatum potius eum aliis censuit Solis festum magnum praedicari, quem ad modum Romani Iu a magnos, m-eommemorarent neque non nos multa festa dieeremus h ohe. Neque aliter apud Aristophanem fieri Pae. v. IS τὰ με- γῶ α Παναθήνωα, quo loco non e eontrario parvorum Panathenaeorum, sed praedicandi potius caulla magna appellari scholiastea recte adnota ei. Quae quidem sententia Ioel connexui ita accommodata et ab omni pario ita comprobata est, ut mente vixdum assequar, quo modo een ormusei Rhenani magna Hallea eori tura lanium niti potueriteontendere, falsissime intelligens Naevii sententiam; eri

emendationem: τα γαρ 'κ ἰά μοι μεγάλην χολῆν ἄγει

quanquam de vocabulis σχολη et inter se saepe commutatia es. v. e. Aristi Ran. va. . et de eo loeo Franckrum in ephemerldd. Jalinii ISM. spee. a. p. 25o minime omnium dubito, nostro loco nescio an potius dicam corruptionem. Neque majorem sibi vindicat veri speciem quam Butimannus proposuit emendatior τὰ γὰρ Ἀλιεῖα μεγάλα u ερχολῆν ἁγει r quod enim de tribus atomachi gradibus nostro

Ioeo expositis disseruit, quorum insimus versu tertio contineretur, major verbis με μώνεσθαι ποιεῖ et summus per πνίγομω ουτως et quae sequuntur significaretur, magnopere vereor ne eum omni riva sententia de Rhodio Athenis versante et lila veralbus exagitato plane coneldat. Neque miror quod non perspexerit, quid illud demum ait, quod stomaehum excitets in dialeeto enim sola inesse negarit, inprimIs quum ita res eadem ter proferretur. Sed Naevii nondum noverat explicationem. Osannus denique, sententiam de toto nostro loco ab Hermanno et deinde a Butt-

manno prolatam argumentia longe gravimimis refutans, qua in re haud immerito extremi inprimis versus, quem quidem

228쪽

Butimannus seriptori in oratione pedestri pergenti reddendum esse auspicatus est, maximam habuit rationem, elegantissimam quidem Naehii praedicavit emendationem et par- . lieularum γαρ et δε distributione egregie firmatam. sed qualiquam nune ipgum retinuit τα ριεγάλ' an satis r te in haberet dubitaviti Equidem in Naevii emendatione vera et explieatione aequiescendum plane eme existimans ad σχω-

λήν illustrandum Photii locum adjielo p. I . ovo o τύπος, ἐν se σχολάζουσι καὶ διατρίβουσι περὶ πωδείαν οὐδεαυτο η εν λογοις καὶ διατριβο, ἁλλὰ οἱ πολλοὶ άκύρως καλουσιν ευκαιρίαν. πω δε ευκαιρειν βαρβαρον. ειλά-2 μὲν τουτου σχολην ἄγειν λεγουσιν. η δὲ κ . T. λ. et Elymologiel Magni in nonnullis haud eongruum p. MIe-χ ὼ τοπος - εὐμουσία καὶ διαπριβνν - τω δε ευκαιρεῖν βάρβαρον άντὸ δε του σχολὴν ἀγειν λέγουσιν Ἀττικοὶ σχολάζειν. De Halila devique Rhodiorum loeus Athenael supra etiatus hie est: Θεοπιεἰς τε τὰ 'φωτίδια τιμῶσιν, καθάπερ Ἀθήναια 'A91νναἰοι καὶ 'ολυμπια

eum Dal amplua δεια ad αλς retulerat, quoniam Rhodii maria imperio aliquando politi fuissent, Casaubonus contra ab αλιος reeis repetiit, cujus cultum apud Rhodios insignem exsulisse prodidit, collat. Strab. l. XIV et Aristine Rhod., Rhodum voeante, ἐερὰν τοί ῆλίου πόλιν. Eustathlua ad Odysseam templum apud Rhodios seribit Soli saerum fuisse, Ἀλειον s. Ἀλίειον vocatum. Zonari p. 131. ἄλειον,

. 4. Stephanus hune versum talem exhibuit: τὼ δ' Ἀλιαχὸν ἔτος ει μαίνεσθαι ποιεῖ, quanquam Pro ετος legi fortasse posse εθος auspicatus est. Hudsonus quoque ετος protulisse memoratus est, Holstentus μος induxisse atque Manatum in editione Holstentanar τυ δε δειακbν ἔθος με μαίνεσθαι ποιεέ reeepisse video. Hermannua Ieetionem Stephant retinens Rhodium queri existimavit, quod Rhodii Athenia eommorantes etiam ob dialeetum, quam Athenienam imitarentur, salibus perstringerentur. Sed hoc Diuitigoo by Corale

229쪽

Ioeo rem potius esse eum Atheniensi Rhodi versante Rh diisque non solum ob plateasmum Doricum, sed et ob nDmium Solis cultum irridente, a Naevio atque Osanno jam supra didieimus. Gallius de hoc loco nihil protulit eerti. Judieii atque viros doctos incusavit, quod eo loco singula voeabula ut aliquid inde luela assulgeret in omnes faei

verterent. Naehina quum initio de ετος, voeabulo apud positas comteos satis usitato et profecto significante, cogita set restituendo - quam rationem ut missam faceret, verborum collocatio non admodum solita permovit - In leellone postea Stephaniana substitit. Anni enim solaris significationem Rhodi satis antiquo tempore in usu fulgae eonjiciens, qua quam plerumque ἐνιαυτος σελζνιακος, θλιακος dicer tur, locos tamen exstare adnotavit, quibus eroς ita usurpatum comprobaretur. Dicendi autem rationem μαίνεσθαι ποιει, sicuti πνίγομαι quoque et quae sequerentur, eomice assectatam esse monuit: poetam enim anno solari minime omnium delectari, sed irridere potius, quemadmodum po tae comici haud raro personas proserrent rebus ridiculis, euriosis quas nos dicimus bur Iest et omnino novis gaudentes. Namque ita simul seri arbitratur, ut vigor loci dramaticus quam maxime augeatur. μαίνεσθαe autem ambiguam Iaudem eontinere adnotat, ut apud Aristophanem quoque

νομαι Schol. ad h. l. τουτέστιν, υπερβαλλοντως μοιάρεσκει. et v. DI, ubi Bergierus eo de verbo exposuerit. quam Nactii explicationem utpote comici loco aptissimam

omnem amplector neque Osannum sequor statuentem, inversu quarto nihil ambiguae laudis inesse, sed certam et justam vituperationem. Ut enim haud negaverim μαίνομαι eum in sensum usurpari potuisse, ita elegantiorem multo nostrum Iocum evasurum esse eenseo Naevit illustratione. Conjectura vero Osanni pro ετος legi posse εδος statuentia

quanquam acutissima nec non elegantissima esse apparet

eam tamen ob eausam minus probabilis esse mihi videtur, quod aleetivi ciλιακον loco eum in gensum magis e

230쪽

speetaveris genitivum ἁλάου positum fuisse. Cetera aeeu rate firmata sunt. Quod enim pro Moς anethna Iibrarii I cIllime ετος excipi potuisse atque ἐδος statuam eamque potissimum, quae magno fundamento niteretur, sIgnifieare dicit, quam reetissime habet. Ad eolossum autem Rhodium illud egregie quadravisse testatur libro de Midae inseriptione Eliato III append. p. n. Suae deinde eonjecturae etiam majorem veri speciem aecedere censest, si Lysippus hos

ersus tum eo eripsime statueretur, quum eolossus vixdum

perlaetus Ialmet vel in eo erigendo es Phil. ama. de septiorb. r. st oecupati essent Rhodit. Quod ut aeeurate comprobari posset, aetatem Lysippi eerto emeteudam esse a notavit. Μelneklum quaesti. aeen. II, lio, quo Lysippus visi

neklum ess Isae, Lysippum Calliae aequalem fuisse, positae veteri comoediae adseribendi et ante Olympiadem XCIII

collocandi. quod eontra argumentum Osannua reetigalm monuit fieri quoque potuisse, ut poeta Dalilae superstea Lamponia mentionem faeeret, ita ut inde, alent omnino, nullum de Lyrippi aetate quod eertum esset testimonium exstareti Neque a veri specie longe diaerasurum esse arbitratus est, si quia eomicum poetam eum Lysippo Areade,

qui in monumento Ehoragico Attico Olympiadis C NIanetor eyellet ebori nuneuparetur eou. Tayl. ad marm. Sand . p. D. Boeckh Corp. lnser. M. 226. t. I, p. 3 s, eundem fuisse auspicaretur. Animadvertens autem deinde perquam dubium esse, an posteriores quoque novem versus Lysippo adseribendi atque an iidem a Dicaearcho ipso allati essent, de ineertitudine temporta, quo eoIomus Rhodius erectua ut et, nee non de Dicaearchi aetate exposuit. Vulgarem enim aententiam, ex qua Charea Lindius aruso post Iah

Tem duodeelm annorum Olympiadis CXXV primo anno opus uum perfecerit, eum Polybio, quo auetore priori paulo elate absolutum fuerit, non congruam erae diuit, quam is Diqitigoo by Corale

라틴어 텍스트