Dicaearchi Messenii quae supersunt composita, edita et illustrata a Maximiliano Fuhr

231쪽

hae in re aliquot annorum discrimen non mami momenuessa eonfiteatur. Dicaearehl autem aetatem a plerisqne elaea Olympiadem CXV eolloeari dieit, sed eam ipsam rationem neque firmatam Eglle neque satia certo firmari posse. Aequalem Aristoxeni commemorari, critus ejusdem aetaa non a curate eognita fuerit. Theophrastum autem Olympiade pri rem statui Dieaearcho, eumque Olrmpiadis CXXIII anno tertio obiisse. Sed non male eonjici Dicaearchum etiam posteriori aetate rixisse et vltam Graeciae, magnum et eo-plogum opust, senem demum absolvisse. Celidonio, ut ex additamentis editionis Gallianae perspicio, iaλιακον ε roseomprobavit non tamen de anno, sed de festo Solari intel-Ilgendum esse existimans. Verbo denique eommemoranda est quam protulit censor muset Rhenant suspieio, versum talem fuisse: το δ' iaλωκον ἔπος με μαίνεσθαι ποιεi eumque sequentis versus glossema extitisse. v. 5. Gramina pro τὴν λευκvν seribendum eme auspi-eatus eat των λευκων, Vuleantus exhibuit τὴν λευκὴν et Hudsonus ita protulisse traditus est: λευκη-αυτῶν. Hol- stentus vero anppomu λέσχον. λευκv autem quid hoc Ioeo

vel alio aliquo viro doeto apud Hudstonum allato. Ubi λευκ' eommemoratur apud Rhodios in agone Tlepolemi vel Solis Helorihus eoronas guppeditatae e . Pind. l. l. v. M. I I. Io, ita ut Naehil eonjectura λευκην patri Tlepolemi sacram fuisse a pleantia veri specie non destituta eam appareat. Conseret quoque poterit Photii Ioena p. 15S: Avμοσθεν'ς ἐν τv3 Dπερ πιννσιφῶντος ' τους εστε νωμένους τ

232쪽

zugen. v. z. ιπ' αυτοῖς. Graevius regi voluit ἐπ' aDτων. Celidonio ἐπ' civτους proposuit επι particulam signification ectnera aecipiena et Isocratia verba conserena haeceer τους άνταγωνιστὰς άσκεῖν. F. S. άποκαρτερειν. cujus vocabuli loco Marxlus alne ea a galla Iusta ἀποθανειν legendum esse conjeeit, quod ob metricam rationem ferri non posm in propatulo L Ad sensum enim quod attinet parum differre apparet Kποθανεῖν ab ἀποκαρτερεῖν et simill ratione usurpatum est apud Athenaeum XII, p. 5IS de Sybarita super Spa tanorum victu verba laetenter τον ἀνανδροτατον μῶλλον ἄν ἐλεσθαι ἀποθανεῖν ἡν τοιουτον βίον ζῶντα καρτερεῖν.Sed ἀποκαρτερε, optime ae habet ab Hermanno, Naevio, Butimanno, atque Osanno et, quod equidem aetam, ab antiquioribus quoque editoribus et interpretibus eomprobatum. Cf. Herod. loe.r Mered δὲ ἐπὶ ταἐς τῶν παίδων Ομοίαις συμφοραR ελε ἐκουσα εῖτε κελευσθεῖσα -εκαρτέρννσε.

233쪽

Stob. germ. ed. Scho. t. I, p. 332. atque item Hegesiae ἀποκαρτερῶν a Clemone commemoratur Tulle. quaeat. LIlla autem Apollodori Geloi fabula a Photio plurali numero allegata eat p. 392.

v. s. Stephanus ita edidIte τοιουτο τῶν ξενων τι κακχεῖτω σκοτος, qua In I tione quod exhibetur κακχε τω loco vulgati olim voeabuli καλεῖται, in Manaiana adhue editione quamvis metro respuente prolati, Casauboni sagacitati debetur. Graeviva pro τοιουτο protulerat τοιούτων. Casauboni vero conjeeturam ab Hermanno in καταχεῖται commutatam melilua quoque eomprobavit. Butimannus deinnique dubitana annon ea verba pedestri orationi reddenda essent pro σκοτος legi posse κοτος suspicatus Eati Omnem autem eomici Ioeum Nactius ita verutr

234쪽

Post Athenarum deseriptionem ante eum loenta, quem ac- euratius jamjam examinaturi sumus, non pavea in his operia Dieaearehiant reliquiis exeldisse Stephanus auspleatus est eamque in sententiam ne tre nos adnotavit, unde ea via, de qua proximis in verbig disseritur, Oropum ducere cogitanda esset. Quod ut statuere possumug, ita neutiquam nee sario conjiciendum esse ee uerime illa enim via non minus ab Athenarum inde urbe attollebatur quam ab alto quovis Atticae Ioeo, aleut intervallum quoque quod commemoratum est prope diurnum de Athenis cogitari minimo omnium vetat. Ceterum ego quoque ab ea opinione non

Ionge abhorreo, qua in ipso olim Bleaearehi opere gennino post Athenas expositas etiam de aliis Atueae oppidis se

monem fuisse Etatuamus.

p. 3 2. διὰ AAUINMON. H. Stephanus, quanquam

Λαφνους et Λάφν' urbium nomina galla nota essent, διαχαφνουντος tamen vel Λάφνης restitui posse atque omnino, quem ad modum Ioeua ganandus esset, compertum se habero negavit: Θελφίνιον antem litus prope Oropum vix videri huc pertinere. Camuhonus, quum ceteris hujus Ioel verbis medelam afferre studeret, ipsum tamen istud voeabulum Inlaetum reliquit. Vogatus eontra et adnoti ad Mel. p. 151-φνοΜων vel δαφνοειδων reseribendum, reliqua vero non mutanda esse arbitratus eati Similem in sensum Poll-

emendandum esse suspleatus est eundemque Meum in Sis

honia loeum I. IX, p. 39s eocleetura intulit. Quo quidem Strabonia loeo quanquam minime dubitaverim quin ex eodDeum et inscriptionis auetoritate Haphis retinendum sit in Trachnehe ad eum loeum et Grosahurd in Strabonia ver-alono L II, p. 138, Stuari et Reveu Ath. Alterth. Tentaeh. Bearb. t. II, p. 25 ., nostro tamen Dicaeareheo loeo διαεαφίδος aen, ut Salmaalua ad Solinum p. I s legendum Proposuit, διὰ ρυφιδος obtrudendum esse haud erediderim, quum quod ad palaeographleam rationem iugis Iono reeedati Maratus AH μνίου restituendum Ggo censuit, Diqitiam by Corale

235쪽

editione Manaiana reperitur emendatio et a Butimanno neque minus a Gallio comprobatur. In Zosimadum editione codicum scriptura, nullo tamen modo illu8trata, retinetur.

A Jacobsio autem ad Philostrati sen. imagg. I, c. 27, ubi nostrum loeum attulit, nescio an vitio typograpliteo exhibetur διὰ δαφνέδιον. Εquidem denique nihil plane mutandum esse crediderim, quum fieri potuerit, ut egregius compilator, si qua Dicaearchus de lauris in via aut de laurorum nemore prope aliquod sortasse templum sito expolluisset, iis nequissimo modo abuteretur. Ceterum Perquam

faciles essent tres hae eorrectiones: διῶ δαφνων aut διὰ δαφνιδίου, ita ut laurorum silva significaretur, aut διὰ δαφνιδίων, quod minores lauros indicaret; quanquam nul- Ius mihi adest locus, quo δαφνέδιον hoc illo sensu vel omnino vocabulum δαφνίδιον exstitisse efficiam. eos Ἀμφιαράου Aeὼς ἱερου. vocem Casaubonus neque, ut mihi quidem videtur, sine justa aliqua causa e contextu ejecit. Quod enim vir praeclarissimus Weleverus ad Philostr. Ren. Imagg. I, c. 27. quem locum deinde exscripturus sum, cum Amphiarao Jove dicto ex Sophocle colloeavit Electr. v. Sis ἄναξ Ἀμφιάρεως - νυν ὀ γαiας - πάιιφνχος ἄνάσσει, magnopere vereor, ut eodem explicationis modo contineatur, quum ἄναξ non solum de multis minorum ordinum numinibus,,sicut sa pissime de Castore et Polluee geminis, sed etiam de hominibus regia potentia praedilis in usu fuisse inter omnes constet. Reliquum igitur est, ut AtDς originis genitivum esse suspicemur aut excerptorem, quae a Dicaearcho de aliquo quoque Jovis sacro fortasse prolata suerint, ad Am- Phiaraum simul accumulasse conjiciamus aut denique in

236쪽

In laeum voeabuli θεοῖ inunigrasse eogitemus. De ipso autem illo saero vel omento, quod Suida teste t. I, p. I seommuni dialeeto Ampιαρεῖον, ab Attiela vero, nisi forte Ἀμφιαρειον seribendum esse censemus, tam ιαρεων die hatur, eonferas Strabonem l. IX. p. 39s. εἶτα Ψαφὶς θτων Γρ-ίων' ἐνταBθα δέ που καὶ το Ἀμφιάρειόν ἐστι πεμ/vμένον ποτε μαντεῖον, Oπου φυγοντα τον Ἀμφιάρεων, ως Σοφοκλvς, ἐδέξατο φαγεῖσα Θηβαία κονις

ἀπέχει δε δώδεκα της πόλεως corop0 σταδίους μάλιστα

237쪽

Blog. Lageti II, 142 de Menedemo διὰ ταυτα δὴ καὶ

ἱερεμ et quem Stephanus Bygantinus commemorat Euphori nem ita seribentem: Nρωπος τε καὶ Ἀμφιαρεια λοετρα. Doetissime autem eo de oraeulo Weleverus ad loeum Phl-Iostrati exseriptum p. 366 sqq. editionis Iaeobalanae e P ultid δύω in eodlelbna et omnibus fere editionibus quartus eama exhibitus est, culus Ioeo Stephanus et Camubonus nominatImm resutuendum esse censuerunti quam conjeet Tam Baiisannua etat approbavit in contextum tamen none epiti Sed equidem neutiquam necessariam esse crediderim, quum nihil plane obstet, quo minua δδὸν βαδίζοντε inter se conjungentea gequentibus deinde in verbis ad πρόσαντα vel quod Casaubonus suspicatus est προσάντvις nominativum ὀδός supplendum esse statuamus et, fac ea ratio, quanquam almilia talia verborum eoru unctionis exstent exempla, non ab omni parte firma esse videatur, excerptori ultio ve

ελευθέρν. Stephanus, nisi sorte ea aeriptura promendosa indieanda sit, eum intelligendum existimat, qui omni vaeet onere. Casaubonus pro ἐλευθερν rescribendum esse eensuit 'Eλευθερῶν idque eum particula δρα conjungendum. Quam urbem quum ex Pausaniae I. IX eapite primo, quamula in confiniis Attieae et Boeotiae aliam ita ut posteriori tempore Λtileae adseriberetur et Paus. I, 3S, proa mam Halaria fuisse compertamus, But annus Eam Con-Jeeturam a nemine virorum doetorum, quantum equidem selo, adgelium Iudieavit rejiciendam esse. Neque ulla, ut Duiligod by Corale

238쪽

de meo aliquid allelam, adest eorrigendi neeegalias, et vulgatam plerique editores, Zoslmades, Manalus, Maratus, Gallius et Butimannus retinuerunt. Quorum Maritus ἐλευ

ἐμποδίζον. quem in gensum Galliva quoque vertite ei expedito, neque aliter Buttmannus, quanquam eam vocabuli ἐλευθερος signifieatlonem, alio verbo non addito, miram esse professus esti Ilane vero viri doeil sententiam, etiamst ἐλευθερος per se solum reperiatur, minime omnium amplector; nostro autem praeterea Ioeo voeabulo βαδίζοντι aeeuratissime illustratur statis areis apposito. ἐλευθερος enim vocabulum, quod a verbo αυθυποτάκτεν EAEFΘΩ repetendum esse in aperto est quamque in rationem Zonaraa

p. 682 reetissime explicuit ἁπο του ἐλεύθειν ὁπου quanquam emendum nobis est eredamus latud posterius /in ipsa formatione ἐλευθερος inesse) viatorem significat nostro Ioeo neque graviori vestimento neque ulla aliare, quominus iter celeri pede earpat, impeditum. Eandem in rationem εἴρωνος alioquin usurpatur, sienti Thuerdidistoeo ex Marco supra allegato: Oδν δὲ τὰ ξυντομώτατα Ἀβδήρων ἐς ' Ἀτρον ἀνὴρ εὐζωνος ι, δεκαταῖος τελεῖ. zonarae autem Ioeum I, 762 hue non advoeo, quippe quo, quum aliquando togitassem Ovκ ante ἐλευθερος delandum Idque ipsum de amleulo bene commodo intelligendum esse, persuasum mihi nune ali Oυκ ἐλευθερος de vestimento aer- via usitato proleret: ἐξωρος, χιτων evτελος κα οὐκ ἐλευθερος, πιυκ ἐπισκεπάζων τους βραχίονας, et Gen. noeti

Αu. VII, 12. Xenoph. Memor. II, 7, 5. καὶ χιτωνίσκοι καὶ χλαμυδες καὶ ἐξωμίδες. Jaeobalua denique ad ellatum Phl-Iostrati Ioeum pro ελευθερν fortasae ἐλευθέραα legendum

esse pronuntiavit. προσαντα, eodicum seripturam, Stephanna ἀναντα conserena et κάταντα retinulti In edisionibus Nanali. Zoai-

madum, Martii, Gallii et Bui anni item exhibetur, quorum

239쪽

editor Gallus verbia praerupta quidem et ardua lil travit,

Buumannus Eutem Casauboni eonjecturam ex parte compro-havit et in contextu tantum ad instar cauti eritiei vulgatam servavit. Casaubolitis enim quum pro πρώαντα conjiciendo προσάντης πῶσα protulisset, ille προσάντης quidem ar-eessivit, πασα autem valere. Iussit utpote miniso necessavium. Vossius ut ex Gallii testimonio perspicio προσάντη reserihendum esse suspicatus egi. προσαντ νς adjecit vi, quod

Duros προσαντVς κατίσταται, adverbium exstat προσάν- τως. προσαντα finiem quum nullo scriptorum Graecorum, loco reperiatur, quod quidem adhue sciamus, Deillima emendandi ratio videri possit, qua προσανTες Rensu adverbiali interpretandnm vel adeo adlectivum προσώντ c restituendum esse eenseamus, quum quod ad palaeographiam

terminationes α et ες inter se gaepissime confusas esse satis constet. At eodicum avetoritas προσαντα vocabulum aliquatenuη tuetur, Et Praeterea magnopere eonsiderandum est,

quo usque audaciae proo suri simus, si απαξ λεγόμενα, quanqnam formationis et analogiae ratione satis sma, omnia ubleunque mutandi Deilitas in promtu est eam ob causam eorrigamus, quod sint απαξ λεγόμενα. Neque esse inan- per eredo, quod de adverbiis clναντα, κάταντα, πάραντα analogis, quae versus Homeri s Il. IIo elegantissime eo uneta omnia exhibet ' πολλὰ δ' Αναντα, κάταντα.

terum mihi persuadeo in suo ipsius opere Dicaearchum V rem προσαντα In apta verborum eonjunetione protulisse, exeerptorem antem qua fuerit Ineptia in compage verborum

riud admodum reeta reliquisse. Omnem locum Celidonio

240쪽

προσαντής. Amphiarai saerum, Pausania teste I, 3 , Oropo duodecim stadiis distabat; quod quum in ipso Auleae et

Boeotiae eonfinio eonditum sulsae videatur, manatus Oropum a suibus Attieae duodecim stadiorum intervallo abfuisse eeete inde esseeit. Muellerus orchom. et Miny. p. res diseernit inter quatuor Amphiarai saera, quorum unum prope Thebas situm erat, alterum αρμα erat ηιφιαράου, tertium no8trum et quartum denique locus Atilens ciρuα in Parnethe. πολυπλήθεια utpote ἀττικωτερον, id qnod de

multis ejusmodi eompositis nominibus, qtiorum forma communis in is terminatur, praedicari potest, eo magis recipiendum esse censui, quod haec et proxima verba, sicut externa quoque typorum forma Indicavi, ex genuino opere

Dicaearchi fere integra repetita esse non dubito. In Etymologieo quidem luagno p. 13s et p. MI non mirandum est, quod communis terminatio prolata est ἱ να διῶ τὴν

loco ut videtur posterioris scriptoris) - ὐτοι πολυ πληθίας χάριν, nostro autem loco in omnibus praeter Mangianam editionibus πολυπλήθεια exhibitum est. , κοπος de Iassitudine usurpatum inde repetendum est, quod Graeel eundem in sensum de membris eaesis loquuntur es. v. c. Anytes fragmentum in Antholog. Plannd. 22Smis' setro τὰν πέτραν τετρυμένα γυῖ' Kνάπαυσον Quod ad sensum hujus Dicaearchel Ioel, Marxius similia Indeseriptione των Τει-ων apud Aelianum v. h. III, 1 le genu oeeurrere adnotavit. Pro τῶν 'Πρωπων, quod in editionibus Manali otZosimadum adhue Exhibetur, lam Stephanus των Πρωττίων in medium merito protulit: fieri enim plane non potest, ut ejusmodi ignorantiae hominem sagamus excerptorem, qui . voeabulo Dρωτος gentile nomen 'Dρωπος - lae enim 'Gρωπευς obversatum fuerit, desiderabatur Γρωπεων mira novitate repetierit. Confirmatur τῶν 'Πρωπέων, ut