장음표시 사용
251쪽
jTἱyeroc adipetivum mei iusime legitur aliaη alibi habena notiones, quemadmodum de hominibus aliquid simulantibus vel asseetandi causa fingentibus a Sirabone usurpatum est l. lli, p. IM ετίθετοι καe λPστραOi υντες, quanquam eo quidem loeo dubitare possumus, annon cum Co-rayo, Soliti eidero et qui sequitur Grosskurdo pro ἐπέθετορ emendari debeat ἐκρθε re Oi insidiosos, promtos ad invadendum significans es. Xenoph. Memorab. Socr. III. I, s. καi γωρ - τον στρατ ργον εἶναι χρὴ - κα ὶ άσφαλῆ καἐπιθετικον, IV, I, a. τῶν κυνῶν τῶν eDφυεστατων vit- λοπονων τε Ουσων καἰ ἐπιθε χῶν τοις θνροί-ς. Certus autem et plane indvbitaina ejus vocabuli est usus de adscita qnadam et fallaei corporis praestantia vel animi vim tute, quo Callistrat. stat. e. II OD γὰο εις κάλλος ἐπίθετον εσχζNΓrtorae et, quem Ioeum daeobuiiis allegavit, Themist. or. IV, p. 54 d. οὐκ ἐπίθετον κεκrvμένοι εDνοιαν άλλ' άναγκαίαν quam maxime iaciunt. ἀνεπιθετος vero quod inde efformatum est aleetivum, in thesauro Stephaniano, auctario lexicorum Graecorum Osanni et Passovii Iexlco desideratum, eum Stephano hune locum commentante de eo intelligendum esse videtvri quod summum fastigium
attigit, ita ut iam nihil adjici possit, nisi forte avaritiam
significari malueris, eul nullum praedieatum, nullum sextae- τον tribui queat. τελωνουσι γὰρ καὶ τα μελλοντα προς αυ- τοῖς ε ἐσάγεσθαι. Ilia verbia Boeevhiva de oeconomia Atheniensium p. 342 haud eompertum g habere professus est, utrum veetigal in eonfinio modo a Boeotis modo ab Atheniensibus sumtum an, quum Oropus mari quoque ad-Jaeuisset et res ex Euboea illatae olim per Oropum in Atti- eam invectae lalssent, portitorium significatum fuerit. Sed non male fortasse haberet, quum non inteIligatur, qua dorausa Oropii vituperentur ob veetualia importatis mercibus Imposita, quae etiam Athenia sicut vectigalia exportatorum Ioeum habebant ei. Boeevh Sinaiah. I, p. 337 et quum non simpliciter dicatur τα προς αὐrOυς είσαγομνα, si quis Diuitiaco by Corale
252쪽
Dieaearehum, ent ea verba ipsi adseribenda esse eonjielo, de Oropiis irontea exaggeratione utentem praeditasse eon-jieeret, quod non modo eorum quae in urbem inveherenisu sed etiam mercium quae suturo tempore importatum iri viderentur portitoria exigerent, ita ut summa vis in ταμεHOντα voee posita esse appareret. Neierus utrumque eonjunxit apud Oropios portitoria Attica meretum mari vel terra importatarum et eveetarum exigi solita fuisse observans. τους συνετους ἐπανελομεν Ol. Ad συνετος vo-ela notionem, si quis est qui de ea dubitet, accurate per- spielendam afferri potest Ioeus a Marxio ex Aristotel. Ethie. Nieomaeh. VI, 10 allegatus, quo quidem loco, quo modo συνεσlς ab επιστήμο et a φρονyσις secundum Aristotelia sententiam disserat, egregie docemur, nihil tamen ad locum
nostrum lueramur interpretandum. Universus autem verborum gensus, ut interpretibus quoque fere omnibus plaevit, non alius esse posse videtur, quam sapientes et meliores
ab Oropiis minimi fieri. Quo eum pensu ut verba τυυς Ουνετους ἐπανελόμενοι eoneinnaret, Jacobsius ad Philostri sen. Imagg. II, 24 interpunctione quae plerumque obtinet commutata Ioeum ita exhibuit: οἱ πολλοι αυτιῶν τραχεῖς, ἐν ταις δμιλωις τους συνετους επανελύμ ενοι atque hune in modum Illustravit: siasperi homines, qui absurdis sermonibus cordatiores enecanti Equidem ut Iaeobgium quod
εἰς ωργνν, Synes. Calv. eneom. P. SI. b. Et nostrum fra menti Dieaearehiani locum bene composuislle atque άπαναι-
ooriam, sicut dναιροῖμαι, de delendo, necando, tollendo de medIo intelligi postge libentissime eoneedo, ita tropieum istum quem Iaeobalus statuit verbi ἐπαναιρεῖσθαι usum valde vereor ne ipsa verbi ratione et aliis quae analoga alat exemplis confirmare non possimus. Adliel praetorea Diuiilred by Corale
253쪽
posset, quod eum in sensum ταις ομιλίαις exspectare main luimus quam ἐν τMς OmLαις. Maratus autem certam emendandi rationem sibi obversari negans variarum quae ipsi in mentem suerant conjecturarum hasee duas memoriae prodidit: τὴν συνουσίαν ἐπανελομενοι, omne humanae vitae commercium tollentes, atque: τα συνετα επς άνελο- μενοι, sapienter dicta in exilium abigentes. Equidem deuique, quanquam excerptorem ineptissimo modo verba ex genuino opero repetita inter se eonsarcina e statuere possem , misellum tamen hominem ubi 'librariorum peccata vindieanda esse videntur eundem ibi quoque immeritis criminibus non plane obruturus pro εττανελομ ενοι facillima mutatione ἐξανελομένοι restituendum esse eonjecerim et Ioeum ita exponendum: plurimi asperi in consuetudine viros sapientes inde removentes: ex verbis enim εν ταις ομιλί-ς ad εξανελ- ιενοι mente supplendum esse ἐκ τῶν omLων sive αυτάsν, αὐτόθεν, ἐντευθενί in aperto est.
Βοιωτοί, quae verba eum praecedentibus nullo sente tiarum connexu Vel sermonis vinculo conjuncta Esge pe spicuum est, ex Dieaearchianis ab exeerptore nudo e prompta, alium sensum eontinere Vix posse videntur, quam
Oropios, licet origine et genere Boeoti essent, mente tamen vel agendi ratione Athenie tum partes fovere, aleut infra de Plataeensibus Athenienses etiam magia ampleetentibus eodem modo praedieatur eiσὶ δὲ Ἀθννναῖοι Βοιωτοί. Hudsonus tactvναιοι είσι Βοιωτοί verba nostro Ioeo e marginela texta irrepsisse suspicatus qua id fieri potuisset rationem non exposuiti Contra Stephanus et Gallius vulgatam quam
exhibui Iectionem tuendam esse existimaverunt, atque hic doctissimus vir eodem quo supra indicavi modo reetissime explieuit: erius sententiam quum Ogannua eomprobandam esse dixerit, illud tamen praeceptorem ple reverendum exemisse non dubito, quod interprea Gallus Dieaearchum, utpote comtraria sectatum, Oropios increparas eonjecerit.
254쪽
nostro et quem Jam allegavi posteriori loco eo minus apinprobare debuerat, quod nulla eorrigendi necessitas demonstrari potest et quod eum in sensum tactvναιωας 'Myναίων εωὶ συμμαχοι potius quam 'Aθοναχις είω βo 79oi desiderabatur. Equidem dentque, quanquam utroque loco nihil
mutandum esse eenseo causis jam saepius expositis eommotus, suspicionem tamen quae aliquando mentem occupavit allentio penitus praetermittere nolui. Rus Ioel, ubi de PIavieensibus sermo est, et hujus nostri natura diverga esse mihi videbatur, quum altero άρνουμενot τους Βοιωτους Praecesserit et Ἀθρναιοι a voce BoetiorOc separatum ait, altero utrumque arctissime inter se conjungatur, nulla plane alia re adjeeta, ita ut dubitare liceat, an uterque loeus eundem sensum habeat. Praeterea inquirendum esse eootabam , annon dicendum potius fuisset tactvναιο - Βοιωτοί atque, ut etiam illud locum habere potuisset, annon coli eanda lis suissent verba Bot τοὶ 'Myναῖοι. Ita factum est, ut Dicaearchum atque adeo ejus excerpiorem priori loco dixisse suspicaree άρνουμενοι τους Βοιωτους tactv - ναῖοἰ είσι, posteriori autem de Plataeensibus εἰσὶ δὲ Ἀθν - ναῖοι idque, ut eum Gallio statuere libuit, cum aliqua con- . temtus nota, uti si de incolis IIasalae Rhenanae seu Jocantea seu revera eredentes vernacula diceremus: heo tinb Dan,ossen. Librarium denique aliquem, Dieaearchi sententia Parum perspecta, corrigendi vel etiam dubitandi tantum causa alterutro vel utroque loco ad marginem Βοιωτοί ad scripsisse itaque hoe vocabulum in texta irrepsisse con-
rectissime eandem quae dam supra animadversa esset or itonis deformitatem esse ludicavit compliatorem elamantem, particulta quoqtie omissis orationi necessariis. Xenon penD
tua ignotus est, nisi quod comicus poeta sulsae eonjlellueel. Grol. In meerpti. et ad Luc. III, Ia et II. Steph. l. VI. hedi m. e. IR neque, ut mihi quidem videtur, immerito eam potissimum ob causam, quod eeteri in hae Dicaearchia
255쪽
samgine allet it poetarum Ioel fere omnes e eomlela repetiti sunt et versuum ipsorem argumentum eum ea sententia
Per voeabulum Stephanus simul ad τελωαυν voeem alludi eemuit, ita ut poeta in ambiguo clua Rensu luderet. Quae sententia ut galla apta atque optima esse videtur, Ita, id quod idem doetInsimus Gallus statuit, minime dubito apud Xenonem Oropiorum mentionem prae-eemisse, quum alloqui versuum duorum sedea inter se eommutari necesse sit hune in modum: κακον τέλος γένοιτο τOR Nwηποις. Πάντες πελῶναι, πάνrες εἰσὶν ἄροταγες. quod vero ad horum versuum, quos Casan nus ad Theophr.ehar. VI allegavit, sensum Μarxlus ex Aristophanta Equit hvs va. 2o sqq. attulit: παῖε, παῖε τὴν πανουργον καλ
ad locum scholiasten ita adnotasse video διεβεωρτο τωτου τελώνου δνομα, ῶς καὶ του κλεωνος οντος τελώνου καὶ Dπερ τὼ τέλος τελωνοῖντος. Ad explieandos autem Oropiorum mores idem Maritus Platonia loeum de legg. IV, 1, p. τω. A. egregie facere animadvertit huneeer
ab urbe Tanagraeorum distantia quum Vulcanio nimia esse videretur, rescribere et placuit στάδια r, itaque ab Hud--no versum est: gradis triginta. quod quum Gallius initio approbasset, in additamentis tamen, vulgatam retinens lecti nem, rejiciensim esse censuit idque, ut videtur, optimo lurer vereor enim Equidem ne minor sit atadiorum numerus quam pro itineris longitudine et Dodwell. II, I, p. 2IT Tanagrae reliquias adhue exstare memorantem, Grematae seipso G Cooste
256쪽
nomine, sex milliarium distantia ab Oropo ex septentrione oecidenti eontiguo separatas. Meterua autem encyclop. Hal. I. e. vulgatam eodleum ieetionem, nulla de ea dubitatione pronuntiata, secutus est. παντος καθαρευουσα του ἀπο κλοπῶν φ όβov. Stephanus κλοπαέ de furtis potius quam de latrociniis interpretandum esse arbitratus scriptorem quae exhibui verba eo eonsilio addidisse eensuit, ni oliveta dominia gula nullsalma esse simul demonstraret, collata de qua Isocrates vexha fecit κλοπεία των εν το ς άγροῖς καr έκον-ων. quam gententiam Gallius argutiorem esse merito judicavltrnihil enim allud seriptor quam, quum viam per terram oleis eonsitam et silvestrem ducere eamque ob causam lueundam esse memoravit, aecedere dicit quod latrones in ea minime timendi sinti Nulla mihi innotuit necessitas, qua κλοπῶ vel κλοποι, de qno vocabulo statim infra expositurus sum, de surtia neque vero de Iatrociniis latelligi debeati Ut vero inde, quod latrones in lis agris plane nulli metuendi erant, terrae ελαιοφυτν χάι συνδένδρεμ magnum emolumentum aee serit, seriptorem tamen, si quidem eum gen-llum aeeurate indieare volui et, ad potius προσος καθαρευουσος του o κλοπῶν φύβου quam ad ὀδός erha παντος καθαρευουσα του ἀπο κλοπῶν φόβου relaturum fuisse conlielo. κλοπῶν, quod Μarxius eum
Stephano a κλοπή nominativo repetiit, Contrario tamen modo eum Gallio de Inrita sive latroelniis intellexit, a But manno guentio penitus praetermImum, mihi quidem a κλο- στύς voeabulo repetendum esse videtur, quod in hymno Homerleo in Mereurium M. 27s legitur μήτε τιν' ἄλλον rωπα βοῶν κλοπὸν νμετεράων ibique idem denotare in propatulo est quod κλοπευς sive κλῶς', quae posterior
vox num ex κλοπος contrahendo efformata erect eum Pa sorio statuenda sit, dnbllaverim fleuit σκώφ quoque, quod egregius lexlgraphus utpote ἁνάλογον attulit, ex σκοπος emetum esse mihi nondum persuasi. Potissima autem causa, quae me eommovet ut κλοπῶν ad nomen personam neque
257쪽
vero aetionem significans reserendum eme eenseam, φοβος vocabulum dico cum particula ἀπο eonjunctum, Hemater-husium quoque impulisse videtur, ut pro κλοπῶν legendum esse Rugpicaretur κλώπων cf. adnot. ad Lucian. dial. mortit. II, p. 535 ed. Bip. , δε πυλις τραχεῖα fa εν καὶ μετεωρος verbis
Stephanus significari recte statuit, ad urbem Tanagraeorum nonnisi arduo et dissicili ascensu perveniri potuime.
Ipsi hoc loeo adseribuntur, quae regioni circa eam sitae vel regionis solo conveniunt, fleuti infra in describendia Thebis ad πυλὶς sudeeium haee omnia referuntur: στρογγυλy μεν τιμ οχψμπrι, τP χρω μελάγγειος - καὶ ιπποτροφος δε άγαθῆ ' κάθi δρος πῶσα, χλωρα τε χειγεωλοφος. quo loco, ubi μελάγγειος non ita multo post κάθυδρος et vocibus exeipitur, ut Elymologieo quoque Magno p. 62s, 32, ubi ενυδρος καὶ μελάγγειος γῆ coniunctum legitur v. δργάς, commotus Gallius λευκῆ hic
idem fere signifieare statuit quod sicea collatis ex stadiasmo duobus loeis non satis apiis hisce: g. 56. παρακειrαι δεβρώχθ μετεωρα ' φυλάσσου παραπλεω Oφει δε νζοων ταπεινον μελανόν. 291. άπὸ Φιλεουντος ἐπὶ τὰ ἄκρα --μοι εDi δυο, ὁ μεν επιχαρωπος, ὀ δε λευκε ' εχοντες εκάτεροι Dδωρ. Qua quidem de sententia Osannua eam ob caugam suo jure dubitavit, quod επιφανεία adjectum esset, quanquam idem doetissImus vir album solum, sicut dργιώλωδος quoque voeabulo indicaretur, plerumque etiam alceum esse videri libentissime concessit. Neque aliter Μuellerus interpretatus est Orehom. et Miny. p. 26. Quod autem ad conjunetionem vocabulorum λευκν et ἄργιλλάδος et ad hujus posterioris voeis significationem, si quis est qui eam cognitam non habeat, cl. Elym. Μ. 124 v. ἄργιλος, Ma v. Σκυρος, Suid. t. I, p. a12, ubi quam etiam Zonaras p. 2M exhibet glossa έργιλλώδvς δ ρυπαρος alis
258쪽
que eomprobata, quam ob rem eum Marato, quem Butt- mannus seeutus est, In τοῖς τε commutanda sit, mente equidem non assequor. Particula enim τε arctior sentenuarum eonnexus externus quidem efficeretur, internus autem qui hoe loco ut aliis nostri fragmenti permultis quam maxime desideratur non restitueretur. Verum enim vero quae adversativa est conjunetio δε omnia haec verba ex Ioeo bene composito, ubi sententiae qua de Tanagra aliquid in pejus praedicatum fuerat ex adverso posita fuisse vide tur, evulsa ab excerptore esse satis demonstrat. πρόθυρ α , quae Latinis sunt vestibula eL Vltrum VI, e. 7. ed. Selineid. Geli. noci. Att. XVI, 5. vestibulum ita definit: locus inter fores domus et vlam medius) a Graecis varie ornari solita fuisse Inter omnes gaiia constat et Cr unum quem Pollux testem allegavit προθυρα πολυποίκιλα Praedicantem. Quo aliqua quoque ex parte pertinet quod Iam tu carminibus Homericis legimus ενῶ πια παμφανόωντα, quanquam Nanalus nostrum ad loeum, ενωπια idem quod προθυρα indicare suspicatus, sine dubio erravit, quum eum in sensum non ἐνώπια, sed προνώπια usurpandum fuisset. Neque crediderim Hesychlum ενωπια Homerlea τα . κατ' άντικρυ του πDλωνος φαινόμενα διεκοσμουν ἔνεκα τῶν παριοντων interpretantem rectius explicuisse, quam Eustathlum ita exponentem: εν τια πολλοὶ μὲν τους παροδίους τῆς oiκως λέγονα τOuo , TOυ- τεστι TODς άντικρυ εχοδου OI ἐν δνθαλμοῖς Hσι τῶν παροδε iύντων Iξωθεν, sed duas eas rationes fere in unam concidere existimaverim. Manalo praeterea sorte fortuna evenisse video ut minime omnium quae Eustathio ea de re fuit gententiam perspexerit es. Eustath. comment.
in Iliad. et Odyss. p. 722 , T. p. I92I, τ.
εγκαυμασιν ci ναθεματικοῖς. quod Vuleantus exhibuisse refertur εν καυμασιν ab errore repetendum est et dubitare enim hoc Ioeo plane non possumus, quin ut
259쪽
λάγοντο οἱ ζωγραφοι οἱ διαγράφοντες τοῖς τοίχους et quoa Martius allegavit Salmaalum ad Solin. p. 241 et Si
phani thesaurum v. εγκαυσις et qui ea de re recenusauno tempore disseruerunt Mehaeologos, eogitari debeat. Qua autem de causa Marxius vulgatam lectionem δναθεματικο , quam Stephanus et Buttinanuua retinendam esse censuere, emendaverit άναθοματικοις reaeribendo idque ipsum Gallina et, ni videtur, etiam Osannus comprobaverint, mihi
nondum liqueti quod enim inter ἀνάλγμα et δνάθεμα
statui queat diserimen aliud esse non videtur, quam quod ἀνάθομα de dono dila dicato in bonam tantum partem, άνάθεμα autem etiam malo aenis de aIiqua re diria d vota usurpatum fueriti Hane igitur in sententiam, quam
ἀνώθyμα ρον γάρ ἐστι τὸ διὰ του η γραφόμενον
νον καὶ ciναθεματιστOD. Eodem qaoque modo, quo no
μους, ἀλλ' άναθεματικους, καινουργεῖς, του κοσμον χάριν τιθεμενους ἐν πω οεκν quanquam scholia hrevia eo Ioeo ἁναθζριατικους proferre memorautur, bono sensu urpari video lisque satia analogia commotus exemplia in vulgata lectione eonglato. καρποῖς σιτικοῖς de omni frumentorum genere,
260쪽
πρωτευουσα. Stephanus quum quod praecessit Oυ λίαν ἄφθονος eo Heraret in dubio versari existimavit, utrum ad abundantiam an ad praestantiam vini pertinerent prae-dleandam. Equidem de egregio inprimis vino, fortasse etiam ga1Ia largo, intelligenda esse ea verba eamque ad rem, quae viri docti hune ad loeum adnotaverunt, capita Baechi hedera eineta in Tanagraeorum numis expolita M. R geh. lex. numiam. t. V, p. I, p. MI et quod a Pausania memoratur Dionysi templum Tanagraeum Λgopo fluvio proximum referenda eme eensuerim. Otνν autem το γινομέν νeandem in rationem explieandum eat, ae si nos vernaeula
quod in Nanaiana denique editione ορνω δὲ τιμ γινομέν Βοιωτίαν πρωτευουσα exhihItum est, quum fieri plane non possit ut πρυντει ιν quarto eum easu eonjungi animum Inducamus, typothetae villo duxerim. οἱ δ' ενορκοῖντες παῖς μὲν ουσιαις λαμ προἰ,τοις βέοις λιτοι Codleum hoc loeo nulla plano diserepantia prodita est, nisi quod in eodIee Hervartiano, si eul forte aliquid momenti ea in re eollocare libet, teste Ioesehelio λιτοί eum aequentl voeabulo πὰντες arete eOn- Iunctum legitur. Verborum sensum universum Manalus rectissime ita illustravit, ut Tanagrael divitiarum quas haberent non ostentatores, non sumtuosi esse itaque divitiae apud ipsos nullam luxuriam parere dicerentur. Quid enim ait quod ODσίαι cum Stephano ad praedia potius quam ad pecunias atque omnino opes resori debeat, non intelligo: quippe Tanagraei, quanquam aequentibus statim verbis agrDeulturae studere referuntur, frumentorum tamen et praecl-Pue vini mereatnm magnopere auxisse rem familiarem c gitari possunti Ceterum Ουσίαις eum λGμπρυί non alnealiqua elegantia compositum esse conjecerim, quum ejus Diqitigod by Corale