Dicaearchi Messenii quae supersunt composita, edita et illustrata a Maximiliano Fuhr

261쪽

rei quae alloqui gaepisimo observatur, ut et res ταῖς μὲν οὐσίαις λιτο τοῖς δὲ βίοις λαμπροί existant, ejus dleo

rei contrarium apud Tanagraeos Inventamus ταις μἐν Ουσλις λαμπρους, τοῖς δε βίοις λιτους. Ita fit, ut Osanni conjecturam θοσίαις pro Oυοίαις rescribendum esse existimantis, quanquam per ae Elegantissimam et quod ad se Eum multia seriptorum locis, ut Athen. Deipnos. V, p. Is . a de Antioeho Epiphane εν δθ ταις προς τας πολεις θυσίαις καὶ ταῖς προς τοῖς θεους τιμακ πάντας υπερέβαλλε τους βεβασὼ ευκυτας, haud aegre eonsrmandam, minime tamen necessariam EasE Jndleem, etiamsi vulgata Ieetio satis apte explicari nequeat. τοῖς βίοις quod jam anfra allegatum illustravi a Gallio ita bene versum est: aen Metu et cultu. De DrOς vocabulo, cujus ad sensum accuratius explicandum ManaIus Ρhocylidis λι ταὶ τραπεζαι, Epleureum λιτοὶ χυλοί et Hevelitana λιτοβορος et Lτοδίαιτος attulit, eL Eum. N. p. 5Io. Ε m. Gud. MI. ara. Heveh. t. II, p. 48S. Zonar. p. 3309. Stephanua denique ταις ουσίως de praedita interpretatus quod Tanagraeorum αντάρκεια et λιrOrvς et φιλεργία praediearetur, inde repetendum esse censuit, quod eorum. solum teste ipso Dicaearcho partim fertilesvisaei i καρποις δε τοῖς εκ τθς χώρας σιτικοῖς Ου λίαναον νυς. ODκ ἀργάναι simili modo post γεωργοί appositum est, quo in hujus fragmenti initio ξζρά vocem oυκ ευνδρος exeipiebat. Ceterum Stephanus εργάται minime idem quod φίλεργοι, sed opifices δ'μιουργους significare rectissimo statuit, ita ut οὐκ eργάται et quod intra legitur φίλεργοι sibi invicem minime repugnare appareati ξενία cur Stephanus de hospitii Jure, quam de hospitalitate intelligere maluerit, nostri hujus Ioel ratio me nondum doeuit. ἁγαθοὶ διαφυλάξαι, dE qua verborum conjunctione non est quod aecurativa disseram ei. v. c. Xenoph. ἀπομν. II, c. G ἁγαθους δεῖ γενεσθαι λεγειν τε καὶ πρά- τειν, Gallium non gatis apte eum versu SophocIeo Eleeir.

262쪽

τa. 216 θώρσεο πεφυκεν εσθλός, ωστ' ἀρκεῖν φίλοις composui e videor aliud enim ἐσθλος est, aliud ἀγαθός, aliud infinitivus sine particula adjectus, ita ut adj uvum et infinitivus unam notionem emeiant, aliud adjeetivum plenae notionis, ut nobilis, ἐσθλος et infinitivus per υσστε adjunctus, quo aliquid a nifieatur ex adjectivi notione e

petitum. τοις δ eo μενοις των πολιτῶν καὶ τορς στει

τες. τοῖς στε ἔχοπλανννταις, pro qua vulgata ieetione In eodice Ilervartiano secundum IIudsonum στιχοπλανήτως prolatum est, Iam Casaubonus et Holatentus mendosum ejusque in loeum ille τοῖς πτωχοπλανννταις, hicce autem τοις Oέκοπλανήτως emendandum esse Rensuerunt. Neque Pa aovius, seu immemor fuit Reu corruptum existimavit, Foe hulum In lexieon reeepit et Butimannua in τειχοπλανθτοις Commutandum esse conjecit, quo homo ab alio ad aliud oppidum victus causa migrans indicaretur. Contra Zosim des, Nanxius, Marxius et Gavius retinuerunt, quorum Narxius simul optime tuitus est explicandor isden in ver

Theophrastum quoque aequalem et amicum in libello inpri-mla de characteribus aeque lacero, sua albi peculiaria verba et singulares dietionis habere adnotavit. In utroque autem aeriptore caute et sobrie agendum egse in mutandia voe bulis novis vel novo modo usurpatia egregie monuit; neque equidem dubitaverim, quin στειχοπλανῆτζς pro voeo DNeaearehiana judicandum sit. Quod vero Bulimannus eu dem plane sensum in στειχοπλανήτζς quam in πλανς τνρο simplici inesse statuit, στειχοπλανήτvς sortiorem habere signiscationem in aperto est, sicut quae jam in earminibus Homericis leguntur στρεφεδινέω, δυσάμιχορος es. Lue. quaest. lexit. p. 45 sqq. , quanquam quae ibi asseruntur non omnia apte allata neque omnia recιe explicata esse videntur. των ἀποδ' ινγτικῶν, eriua loeo Casaubonus τῶν Duilirso by Cooste

263쪽

επεδrnavoκων legendum esse suspicatus est, eum Pamorio et Gallio de eo explieandum est homine, qui proselset et . domo abesse et peregre versari amet vel soleat et ramsanr. Steph n. t. III, p. 3287, ubi accurate peregrimino versum est. ἀποδομοτικους ποιεῖσθαι, quod apud Xen phontem legimus, in peregrinas regiones amandare et απο-

τοῖς άγυρταις άργυριον ἐμβάλλειν et ab Hesychio per

μεταδιδοναι explicatur. Ceterum fortasse non praetereundum est, quod, quum hoe verbum de rebus saoris plerumque usurpetur, haec ipsa henelaetendi actio res sacrae et primularem offerendarem instar eonsideraretur. Certe seriptol ejusmodi tropleum verbi ὰπαρχεσθαι sensum ob er-llatum luisse statuere licet, eumque in aenaum a Gallio

παρχόμενοι versum Estr libamina offerentes. ἐλευθέρως h. l. per liberaliter interpretandum, quanquam laeti lima et maxime prona adest mutandi ratio in adverbium ἐλευθερίως, ex usu tamen ipsius voeabuli ἔλευ'ερος ad parem sensum satia eomprobato tuendum esse erediderim. Quod autem teste Horaehello eodex Nervarilanus exhibet 'Eλευθέρομ

ereor ne ullo modo confirmari nequeat.

ἄπεστι γὰρ αυδεκαστος και παραυστζρος μισοπονζρια. DIJudieaturis, utrum eum Stephano, quem Manesus seeutus est, ieetio eodIeum vulgata an eum Zosl-madibus, Marato, Gaillo et Butimanno qnae Hoegehello et Wersero testibus in eodice Hemartiano prolata est Dπεστι comprobanda ali, singula hujus Ioel verba quam Meuras alme nobis eonsideranda sunti μισοπονζρια, erius ο

trarium θ φιλοπονζρία a Theophrasto in eharaeteribus

aliquando delineata exstat, per se aliquid Iandabile esse apparet, idque multis aeripiorum locis eonfirmatum est et quos Stephanus allegavit Demosth. In Midiam, ubi mσο-πόνζροι eum σωφρονες et eum καλοὶ καὶ άγαθοί eon-Junetum est, Plutarch. de di emend. adulati ab amleo, ubi adulator operam dare dieitur, ut μtooπονζρωc mge videatur, Diuili diad by Cooste

264쪽

Aristotelem τυραννίδα quod φιλοπονορον sit vitup rantem et Philonem altero Ioeo τὸ φιλόκολον μος et τομψοπονζρον, altero τὀ φιλάνθρωπον, τd φιλάγαθον, τὼ φιλοδίκαιον et τὼ μεσοπόωηρον inter se componentem atque τῆν μισοπονζρίαν ita illustrantem: τὰ προβεβλῆσθαι τοὐς άτιμάζοντας ἁρετὴν καὶ iaς κοιμους δυσρονεῖς τουτων ανθρωπιυν γένους υποβλεπεσθω. Ut tu mutua vero virtutibus accidere solet, ut, at eertum quendam modum et rationem egrediantur, vitiorum potius numero aeeenseantur, ita uiali quoque odium omni aequa hominum aestimatione de medio sublata in vitiositatem exeedere et posse et debere togitandum eat. Quem in sensum aliquot Plutarchiloeoa Stephanus altulit egregie facientes, ex libro de vi tate morali, ubi vitanda esse praedieatur περὶ τὰς ἀμνας ην ἀγαν ρυσοπονζρία, ex Iibro περὶ ουορρον ας. vht ΘD- μον τραχυτερον factum esse dixit DVO Wσοπον Τρίας, allum, ubi haeeee verba leguntur Oίχέτως δε καὶ πολέταις πον θυμὀν ωσπερ θνρρίον ἀφίεμν ου καλυος υποκοριζο- ρονον ροσωπονζρίαν et alium denique, quo Plutarchua fulsae testatur, qui Dionysii et Phalaridis erudelitati hoe

idem nomen ροσυπονζρiax praetexerent atque ita facinorum utriusque atroeitatem elevarent. Eo sensu titulus quoque eomoediae Antiphaneae ab Athenaeo VI, p. 226. e. mem ratus Μισοπόνθρος interpretandus esti αυθέκαστος, --Iua loeo in eodiee aliquando Hervartiano nunc Monacena ἔκαστά τε exhibitum esse Marxlvs retulit, apud scriptorea Graecos et bono et malo sensu usurpatum legitur; quarum

rationum ad priorem praeter alios Strab. IV, 191 συνία τι

265쪽

κον, ξ αὐθέκαστον referendi sunt. Marxlus ex Aristotelis Ethicis Νleomaeh. , quo ex libro ad Dicaearchum et The Phraatum explicandos permulta afferri posse adnotavit, huncee Ioeum attulit l. IV, τ ῶ δε υεσος inter ἀλαζονα et εἰρωνα aD9εκαστος τις ων άληθευτικος κω τῶ βίω καὶ τ ῶ λόγεντὰ Dπαρχοντα ομολογῶν εDαι περὶ αὐτον καὶ Ουτε μείζω Ovrε ελάττω eademque ratione nostro Dicaearchiano loco αὐθεκαστος vocabulo verax interpretatus esti In thesauro

266쪽

tia omnibus ciDΘεκαστος per se ipsum et in honam et in malam partem explicari posse et utrum quovis loco at tuendum sit ex loei ipsius natura et verborum connexu pendere Perspicuum est. Quum autem quod nostro Iooodetneeps exeipit adjectivum παρανοτηρος, ab avorζρος vocabulo mediae significationis neque raro ad vitiositatem

relato e . Xenoph. Αnab. V, 4, 29. Bevh. Aneed. I, 53 6. ὀμφακας βλμειν. M. v. ὀμφακίας θυμός. m. v. Dγρόγελως Phot. p. 2SI v. παρακέλευστοι p. am Biβλινος οἶνος p. 701 ἐμβριμε υμενος repetendum, ob particulam παρα,

quacum compositum est, eum significare appareat, qui

αυστ ρρῖς existat παρὰ τὼ δίκαιον, παρὰ τ3 καθοκον,

quemadmodum Passovius quoque rectissime exposuit: ml-nime omnium dubito, quin etiam αυθεκαστος in malum sensum intelligi debeat. Nostro igitur loco non alium gen-llum inesse existimaverim quam hunece: -abest enim nimis rigida et justo aevertor mali aversatio atque ἀπεστι, utpote distaciliorem lectionem, quae et illa quam ludicavi ratione et codicum ab auctoritate quam opitae se habet, a librario singula textorum verba parum aceurate considerante in Dπεσre eommutatam fuisse eonjicio. Accedit quod, si μεστι lectionem in contextum reciperemus, quanquam inde Di iii by Cooste

267쪽

opthne expliearetur, qua de caum Tanameorum urbs tvlisalmum hospitum reeeptaeulum nuncupatum fuerit, vere dum tamen nobis Egset, ne Tanagrael magia vituperarentur quam praedicarentur. Neque tamen eum Stephano ered derim seriptorem ροσωπονζρων nimis rigidam a Tanagraelaabesse referentem significasse, ejus oeeaal nem non adesse, quum eum quidem in sensum, ut perspicue eloqueretur,

seriptor τὴν ἄγαν πονρνρων potiua abesse dictuma falsae videatur quam τὴν ἄγαν ροσοπονηρίαν, neque Exeerpi rem his in verbis aliquid peceavisse statuerim; sed Tan

graeos quod hominum vitia vi qua Oeeurrerent aequa Ianea Examinarent eam ob causam praedicari censeo. Hune vero

quoque in sensum illa verba protulisse scriptor cogitari potes r MTanagraeos judieatum abest, Tanagraeos Iudieatvrum minime subit nimia rigida et aequo severior mali ave satio M ita ut ἄπεσει non ad spgoa Tanagraeos, sed ad allum quemvis hominem Tanagraeos adeuntem, cui rationi quod

In praecedentibus legitur καὶ ἐνδιατρίς - δε ξενοις ἀσταλεστάτο πυλις των κατὰ Tvν Βοιωτίαν aliqua ex parte

Meommodatum est, referendum esse videatur. Certe ea ratione aequentia verba δια τὸν τῶν κατοικODντων αDτάρ-

κεράν τε καὶ φιλεργίαν eum praecedentibus, quihuseum ex Stephaniana et ex Marxil leetione et interpretatione non aecuratissime cohaerere Ogannua merito animadvertit, arcti vem connexum haberent et facillime explicandum, quanquam ea sola res in nostro quidem tali fragmento eommovere nos non debet, vi eeteroquin artificiosiorem simplietori intem pretatioci praeseramus. πρός τι γενος. Praepositio προς eum nomine προς- πάθεια eollocata, ut ex compositione hvssus ipsius vocabuli et ex usu quum Hiorum scriptorem tum nostri Quadem Dieaearchi es. infra προσπάθεια προς κέρδος ου φυμτω emeitur, reelissime se habet neque a Vulcanio eum

περί partieula commutanda luit. ἁκρασίας. De ἀκρασία voeabula a κερά-vμι κρ Moto efformato cogitari non posse in propatulo est; sed a

268쪽

κράτος repetenda vox idem signisseat quod loeo Platonleo Gorg. p. 525. Α. ἁκρατία eum eodlelbus optimis a Stall-haumlo merito comprobatum quanquam in eo quam maxime Errante, quod alteram lectionem άκρασίας ullo modo ferri posse negarit et Theophr. ehar. ubi λάλιά definitur

του κεράω κερῶ, το κερα-νω καὶ ἔστε το κρα Mακρον. contra ἀκρασέα, quod mitiori pronuntiandi modo ex ἀκρωτέα efformatum esse neque Vero ex άκρατησέα, ut thera rna StephanIanua L IV, p 52M statuere videtur, proditameensuerim, usitatius inisse apparet quam ἄκρατία, cujus Ioeo etiam ἀκράτεια saepissime usurpatum Iegitur, seeu dum Thomam quidem Magistrum et paralipom. glossari

L I, 2 a.

κατενόησα, quod ad sententiam de DIeaearehi uin ribus et de auetoritate operta foedo modo pessumdati eou- formandam aliquantum momenti hahet, sicut etiam proxima quaeque verba, id quod typorum diversitate Iterum significavi, pro integro sineeri operta Ioeo aeeipienda esse eum

Butimanno statuo.

269쪽

atoteleum pro γίνεται reeis regeripserit γίγνεται, dabito. Ad sensum autem relativae quae adjecta est gente tiae ex Aristotelis Ethiela Nicom. VII, 8 haecce bene attulit: οι άκρατεις ἄδικοι μν Ουκ είσίν, άδικουσι δέ. Ceterum etiam Pythagoret άκρασίαν et τιλαδονiαν Reundam omnium vitiorum matrem statuebant.

p. ID. O v γαρ βιος ἐστιν ἐκανος, προσπάθεια προς κερδος ου φυεται, χαλεπὼν παρατον τοις ἐγγίνεσθαι πονδὶ ρίαν, qualem in eodicibus exhibitum locum Zosi mades et Manetius repetierunt, Vulcanius pro παρά rescribendo γάρ, quod Zosimades quoque

in adnotatione approbavere, in queridam sententiarum eou- nexum restituit. Aliquanto audacior Stephanus ante προσπάθεια particulam καί interponendam esse suspicatus alioqui dicendum fuisse animaevertit: χαλεπον ουν παρὰ τούrOις ἐγη πον. Particulam illam, sed nou sede a Stephano concessa recipiendam etiam Marxius comprobavit, apodosin In προσπάθεια, non in χαλεπον incipere statuens eamque in rationem locum ita proserens: ου γὰρ βιος εστιν Δανος, προ οβάθεια προς κερδος OD φυεrαι καὶ παρὰ τοι τρις ἐγγίνεσθαι πονζρίαν et cujus sententiam Gallius deinde et Butimannus amplexi sunt. osannua denique, si conjunctio καί abesset, post φυεται eolon interponendum esse existImana perdissicile esse monuit, haee fragmenta adreetam et aeeuratam dictionem revocare. Quod ut de sexcentis laciniae nostrae locis libentissime eoneedo, ita dehisce verbis eorumque connexu mitiorem sero sententiam rquanquam enim fieri potuisse non negaverim, ut quum D, caearchus dixisset προσπia μεια προς κέρδος Ov φνεται exeerptor deinde eorum verborum sensum ita adumbraret χῶ.επὼν παρὰ τουτοις ἐγγίνεσθαι πονηρέαν aut, si eulsorie magis libeat, quae Dieaearehi fuissent χαλεπὼν παρὰ τουτοις εγγίνεσθαι πονζρίαν idem iste homuncio cum suis hisce προσπάθεια προς κέρδος ου φυεταε commutaret et non soIum Dicaearchi genuina verba, sed etiam excerptorIs rapositio miro quem saepe deprehendimus quodam

270쪽

uam in codIeum texta irreperente omnia tamen illa vecta tuenda esse et quae praeeedunt singularem Ineri cupidinem, quae exeipiunt universam inde natam nequitiam signifiearoeenaeo eamque in sententiam Iocum de Oropiis superiorem, quo Dicaearchus, quantum quidem ex reliquiis detruncatis colligere Iieet, aliquid plave simile enuntiasse videtur, affero τελωνῶν άνυπερ- τος πλεονεξία, άνεπιθir μ πονς ρίς συντεθραμμεν 7. Neque difficile esse dixerim senistentiarum convexum, quem quod desideramus non excer Ptoris flagitio, sed librariorum incuriae tribuendum esso censeo, externa quoque ratione restituere. Parileulam καί quam a compIuribus editoribus receptam eo consilio fuisse vidimus mihi quoque magnopere arridere ingenue profiteor, 'red nonnisi eum Stephano ante προσπάθερα collocatam, ita ut totius Ioel sententia haeceo emetaturi sepropensionem enim ad aliquod intemperantiae genus, qua Plerumquου in hominibus sagitIa ereari solent, haece in urbe plane nul- Iam observavi. Ubi enim vicina satis Iargus est et nulla cupido lucrandi oritur, apud ejusmodi homines nequitia aegre oblinet. Pro παρά praepositione, quae cum e γίνεσθαι eolloeata et mihi aliquando et Vuleanto In γάo restituenti male se habere visa est, περ emendare olim Placuit; nune autem intactam relinquo et εχ γίνεσθαι eodem sensu quo nostrum ein hei misch nurben, ἐνδι υιον γίγνεσθαι interpretandum esse judico. Ne deniqne quidquam praetermittam, quod sagaciori sortasse eritico hune Iocum aliquando melius tractaturo emolumento esse queat, Ita quoque nostra verba aliquando euraturus eram: οὐ γὰρ βίος εστὶν ικανος, προσπαθεια προς κερδος οὐ φυεται

χαλεπον γὰρ quam eonjunetionem sequenti voeabulo o Iiteratam fuisse eogitabam παρὰ τουτοις erius loeo τοι- ουποις legendum esse suspioabar) ἐγγίνεσθαι πονηρρίαν.

Tanagrae urbis rudera adhuc superesse et moenia, tu res, theatrum et columnarum praeterea Ionicarum quaedam

fragmenta adhuc eonsplet Dod Kellua II, I, p. 257 ibidem- qua solum albicantia eoloria esse retullti CL Strab. IX

라틴어 텍스트