Dicaearchi Messenii quae supersunt composita, edita et illustrata a Maximiliano Fuhr

321쪽

Θνν ast Θνvrυις τεκον ευν 79εισαι. Pulchritudo virginum in ea regione etiamnunc a peregrinantibus laudatur ei. quos

diuellerus enat oreh. p. 28, Holland n. Rela. d. Engl. 3.

p. 333. Barthol by Eruthii. v. heut. r. p. 385. Viri contra

Thebant propter rusticum ineessum passim notati sunt ei.

μαρτυρεῖ Σοφοκλῆς ' Θήβας λέγεις μοι τὰς

πυλας επταστυμους, ο ιν δὐ μονον τέκτον σιν αἱ θνηταἐ θεους. Inter fragmenta Sophoclea δρα ia των άδξλων in edit. scenice. Graece. Diii dors. nro. γυ. Versu priori quo modo lectio vulgata τας πυλας explicari vel defendi satis apte queat, negelo: perquam enim mirum mihi esse videatur, ri ipsa Theharum urba portae septi-sores appellentur. Melius Mne dubio et quod ad palaeographieam emendandi facilitatem in promptu quam maxime situm est quod salmasius ad Solinum p. I 5 proposuit τὰς πυλους, quanquam etiam tale additamentum ad εὐάστομος epitheton de urbe in primis in vulgus nota aliqnatenus elandieare dixerim. Quod in mentem aliquando mihi fuerat ταῖς πυλαις eam ob causam rejiciendum esse iam existimo, quod artieulo ante ἔπταστομους distinguendi causa et non sine magna aliqua gravitate interposito aegerrime egeremus et quod ista ratio quoad scrupulum in conjectura Salm alana anmadversum nihil haberet, quo praestaret. Μarxiva Salmasii emendationem bene se habere praeditans in eontextu tamen, sicut Gallius quoque, But annus et reliqui editores, vulgatam integram reliquit. Aliero versu Stephanus pro eodicum geriptura αἱ Θν Via θεους legendum esse suspicatus est οἱ θν τοὶ θεάς et Ii eo voeabntum Θεάς non de deabus proprio sensu, sed de seminis instar dearum habendis, de seminis sere divinis interpretandum esse arbDDuiliaco by Coral

322쪽

traitis est. Quem metaphoeteum, at dicere fas eat, hensum quum in vulgata quoque lectione θεους inveniret, talem versum magis ad virorum quam ad seminarum laudem fatere censebat. At ne id quidem eoneedendum est etiamsi θεους metaphorico neque vero, ut fieri siue dubio oportet, suo sensu explicemus: seminas enim quae homines sere divinos pariant et ipsas magna praestantia insignes esse deinbere perspicuum est. Quam maxime autem obstat quod in Stephani ratione de viris usurpatum est verbum τίκτειν, quippe quod inprimis de mulieribus, nonnunquam de utro-- que Parente et rarissime tantum de solo viro in usu fuerit. Hujus enim est γεννῆν, mulieris τίκτειν, Q quidem ex Atticorum sermone neque vero ex ratione In earminibus Homerieis obtinente ea res dijudicanda est. Quibna de causis Casaubonus ieetionem a eodielbus exhibitam merito tuitus egi eiusque sententiam Omnes posteriores editorea approbando seculi sunt. Quod denique ad sensum eo versusigvineatum, a Manetio haeeee allata sunt ad Hereulia et

bandam aut vile sonte vocabulum ω ore quiype quee

323쪽

fortasse exeidisset particulam interponendam esse consultatque Butimannus ώσπερ in immutavit; quae quidem commutatio, quum vox προσωπιδιον sequens cum uteris etro incipiat, nullam habet dimovitatem palaeographicam. contra Manalus, Zollimades et Gallius vulgatam retInuerunt eorumque equidem quoque amplector sententiam. Cogitare enim posgumuη ante cυσπερ, sicut apud Latinos simplex vi pro duplici interdum legitur, partieulam excidisse non librariorum quidem eulpa, sed ipsius scriptoris studio duplex istud ιυς evitaturi. quanquam etiam exeerptori vivo verti potuerit quod ea quae tractamus verba grammatica

ratione non satis aecurate prolata sunt. Ceterum loco subinvenire Iieeret hisce conjecturia: ώστε περ προσωπιδὰμ κ.τ. λ. aut ώσπερ στρωσανπέδιον-δοκεῖ κ. τ. λ. De προ- ,σωπον denique, προσωπεiων, προσωπίς et προσωπίδιον

voeabulis et Poll. I, s. X. 127. 167. Ulpian. ad Demostrude sal s. leg. p. IIs. a. Heveh. t. II, p. 10M. διαφαίνονται. Apud Gallium in versione Stephaniana redditum est apparent, quum aecuratius vertendum suisset pellueret. φορουσι δ' αντα πασαι λευκα. Quod in verbis Proxime praecedentibus cismmemoratum fuit omnes reliquas eapltis partes praeter oculos a Thebania mulieribus obvelari, ori tamen spatium libere spirandi concessum fuisse videri per se patet. αυτά quaeri potest ad quodnam vocabulum grammattea conjunetione referendum sit; non multo quidem ante eμάτια nomen legebatur eaque ratione nIhil plane obstat quo minus ad hocce αντά pertinere censeamus. Statuere tamen licet αυτὰ ad καλυμματα pluralem ex κάλυμμα voee in universum plane sensum usurpata mente subintelligelidum respicere. At hac tu in re non magnopere liti3andum est, quum alba illa vestimenta super caput ab tracta velamentum constituerent et versa vice capitum velamina albis vestibus conglarent. Μarxius quoad alba lora

in sapitis tegimen adbibIta reeentiores quoque qui e a re,

324쪽

giones adiiment assimi are adnotavit, eundem adhue ibi eultum obtinere.

κορν ῆς. Ea verba cogitari queunt utpote accusauri grammaiieo vinculo cum φοροὐσι verbo adliue connexa erae, quanquam praestare mihi videtur per se Ipsa singulatim considerare nominativosque interpretari atque abruptam iterum quae eompilatori debetur dieendi rationem animadvertere. τρίχωμα totum capillorum tegimen signifieat

σετεταχατο τοῖσι 'Aδομι διαλλάσσοντες εἶδος μἐ, οὐδεντοῖσι eτεροισι, φωνῆν δὲ καi τρίχωμα μονον. ώνα δεδεμένων Stephanus recte explieuit de erinthus in nodum tortis vel eoileetia qualea ab Ovidio memorantur aut, sicut uno vocabulo transtulit, nodatta eL Lucian. in navig. μειράκιον άναδεδεμενον eς τοὐπίσω τον κωμVν, libr. de speci 'culis Martiali adseriptum a , s. . Crinthus in nodum tortia venere Steambri Atque s Haud 3b aliter torus erinibus Λethiopes.. Iul. Pon. Iv. Io. De ratione autem comaa ex ornandi apud antiquiores Athenienses vulgari es. Huc. I, s. οὐ πολυς χρονος επειδο χιτωνας τε λeνους επαυσαν τοφοροῖντες καἐ χρυσῶν τεττίγων ἐνερσει κρωβδεον ανα

ex eodicibus cum Gro hurdo pro vulgato προσπεπτοντας legendum est. Haee autem vocabulorum cum προς et προ compositorum commutatio in codieibus Strabonis saepius

325쪽

ρέχειν, καὶ νομiζειν κοσμον, Oπου δὲ τυμπάνιον περικεῖσθm hane quoque Grom urdi laetionem in motae περιχεῖσθω loeum substitutam prorsus approbo) προς τιμ ινδεμ περιπερες καὶ σφίγγον τῆν κεφαλ μεχρι τῶν παρωροδων, eu υφος δε καὶ πλατος εξυπτιασμενον κατ' oλίγον - ἁλλας δὲ τὰ προκυμα qu ῖν επὶ τοσουτον, ά;στ απυοτίλβειν του μετώπου μῶλλον - τὰς δ' ὁσον ποδιαῖον τῖ ἡ ρος ἐπιθεμένας στυλίσκον περιττλέκειν αυτιῶ χαιτζν, εἶτα καλυπτρα ειλάνy uελαίννὶ περιστἐHειν. λα μπάδιον hae de capillorum ligamento signifieatione, aleut Ipsis verbis Dicaearchianis υπω τῶν ἐγχωρίων κάλεῖται satis indieatum est, Thebanorum proprium fuisse videtur. Ad almitem tamen ejus voeabuli usum de luamento nimirum chirurgico apud Aristophanem in Λehamensibus

obvium et Inde a Passorio quoque enotatum Osannus reetia alme animum advertit et Thebanorum λαμrάδιον pari modo laseiam exstitisse eensnit qua capilli in vertice continerentur. Qua autem ratione λαμπάδιον ad IIomentum seu Fuluerum seu capillorum ex prinelpi sua notione transferri potuerit, mihi nondum penitus liquet, etiamsi nomen Propter ligamentorum sormam cum saeibus fortasse similem Ita usurpatum suisse conjiciam. Quanquam ex verbis hujus Ioel accuratissime explicatis iton tarn ligamentum ipsum, quam erInes ligamenis conjunctos λαμπάδιον appellaina fuisse emeitur. CL Aristoph. Aeliarn. v. II74 sqq. de notione voeahuli λα ιπάδιον supra memoratae eo Φυδες, se κατ' ωικον εσrὴ Λαμάχου, i δωρ ἐν Θερμαίνετε ' ωθωνια, κVρωτὰν παρασκευάζετε, ερι Oiσυπιρρώ, λαμπάδιον ερὶ ro σφλορυν. άνὴρ τέ rotis rαι χάρακι διαποδιῶν τάφρον καὶ το σφυρον παλινορρον ἐζεκόκκισεν. Phot. lex. p. 15ο v. λαμπ., ω νε ν λα-άδα καλουσιν. ODrcis Ainαρχος ηλάroavi Anιστοφάνζς aρνei σιν, Idem habet Photius. ἐρια ορον' γρά. Oι μἐν τυ λεπτὼν ερίδιον Wesset ingus

326쪽

tuendum sit , Ol δὲ ἐπιδεσμου εἶδος. IIesych. li, P. Me, λαuπάδιον, την λεπr 7ν κζρων hoe enim persuasum mihi est retineri posse , εν p ἐπιδεουσιν non dubito quin ita

Cum Wesselingo pro vulgato επιδιδουοιν emendandum sit). Ceterum quum noviro loco, ita ut eum praecedentibus conneXum emet, olim legeretur φ δη καλεῖrαl Dπὐ rῶν εγ-

Equidem in ea lectione, quam recentiores omnes exhibuerunt et in qua excerpentis ratio habenda est, aequievi.υσκλωτόν. Quod voeabulum Stephanus quum explicare uegciret, duas Ilasee conjecturas quanquam dubitantissime protulit: κυκλωτόν Et ἁκλειστον, priorem ismen correetionem eam ob causam vix admittendam esse professus est, quod rotunda ealeeamenii sigura efficere non posset, ut pedes propemodum nudi conspIeerentur, et quod κυκλω - τός Poeabulum classIeorum seriptorum loco confirmatum Non esset. At ευκύκλωτος nescio apud quem comicum

Poetam me legere memini et in Pasgovii quoque Iexico κυκλυντύς, etsi loco unde petitum sit non Indienio, adnotatum egi. Casaubonus legendum proposuit ἀκάλυσπτον. quod aeque Parum recipiendum egi quam quod majorem veri speciem palaeographicam habet δικτυωτόν a Gronovio Prolatum. Barthius ad Stal. Theb. II, 230 emendaaidum esse suspicatus est δίσκοπτον, dIscissum duobus locis: quod enim

esse recte monuit. Idem doctissimus vir vulgatam nostri loci Iectionem υσκλ ut οὐ aeeuratissime iutius est iii epistola

327쪽

Enim modis nominia latins seriptura variatur) inter partea calee orum ponuntur a Polluce VII. M. Reetam ejus Ioel leello nem jam Scaliger animadverterat, ut patet ex notis auetio ribus ad Manil. V, 51s, ubi tamen pragime viri maximi

manui u typothetae obscurarunt. Sunt autem υσχλοι angae ab ima Eolea surgentes, quae eorrigila attractae supra pedem troeunt praecipuamque ejus partem relinquunt nudam,

et plaiae obstrigilla, quod Maliger dixerat, prout ab Isidoro deseri hiuntne Origg. XIX, 14. Dicaearch. ed. Oxon. p. Is mirum est quam viros eruditos post operam a Scaligero bene n.avatam implicuerit genuinum υσκλωτον. Ab harum ansarum numero caleel vel goleae sunt appellatae ἐννηχκλοι vel ἐνυ. νυσκλοι, ἐπτυοκλO ita etiam Passovius exhibuit , quam 3 ocem si quis eum Ia. Vossio Polluci restituendam putat II, Ss, minime refragabor. Eadem in IIesa chio submaeula longe praviore abdita delitescit: nam quod ordine Euo aeris tum est πτυωχλον, QTOdryμα άνδρειον, primum refingi d ebet in πτυσχλον, deinde praeponi oportet literam

E επτυν λον, quo meudae genere quam saepe sit tu scriptore nostaeo peeeatum, tu omnium optime nosti. Ex qua observatione postrema emeeretur apud Photium quoque p. am corrigendum esse επτυσχλοι pro πτυσχλοι, μοδομάτιον τρ - κατ' ἁφαίρεσιν τοῖ σ πτυμοι, visi evi forte magia liberet ex Photio locum Hesychianum constituere et a literam ex ἐπτά numerali quocum compogitum fuerit vo- sabulum Oriundam suspieari per vulgarem pronuntiaudi r uonem ex eidisse. Ceterum cI. IIeveh. II, p. 1480 Dσ-

328쪽

malus In nivea semper celetur aluta, Arida nec vinclis erura resolve tuis magnam venustatis et elegantiae muliebris partem in brevi et conelnno pede esse et γυμνοποδια inter ealceamenta muliebria a Polluce recenseri monuit. Doricas inprimis mulieres, quippe quae eleganti corpore fulmeviderentur, το πολῖ του σώματος nudare solitas inisse animadvertit, allatis Elym. M. et Hesych. v. δωριαζε ν atque

his Alexidis comici versibus apud Athenaeum l. XIII, p. 56S τυγχάνει μικρά τις ουσα κ . τ. λ. Calceamenta Colophonta idem adnotavit teste Hesychio κοιλα βαθέαὶ suisse, Sicyonia eontra Dποδζματα γυναικεῖα καὶ φελλια an legendum φιλά ). De Calceamenti. Sterolin. cf. etiam Λth. IV, p. 155. e. ex Duridis Samii historiis de Polysperchonte:

κυώνια, διατελεῖν δρχουμενον. Marxius conjectura nostro loco plane non opus esse animadvertens ν λωτὰ υποδήματα minus accurate dicit angulas esse vel corrigias, quibus adstringerentur crepidae, quanquam quos ex Plin. h. n. IX, 26 coli. Salmas. ad Solin. p. 56 allegavit obstrigilli eum calceamentorum Thebanorum genere reetissime coIloeallsunti Eliam Gallius in scriptura librorum mss. subsistens υ σκλωτον eorrigiis adstrictum reddidit et Od. Muellerum

citavit histi stirp. Hellen. I, p. re nostrum locum Herodo-teo illustrantem I, 195, ubi de mulieribus Asiaticis sermo

329쪽

Gησι εμβάσι. Eandem denique Buit mannus ieetionem vulgatam retinuit. τα ἐς ομιλίαις es. quod de Oropiis supra usurpatum est τρανις ομιλπιις. quae in cultu eorporis quod ad ealceamenta quidem attinet similitudo inter Thebanas et Sicyonias mulieres intercessisse relata est, eadem a Dieaearcho vel operis Dicaearehel excerptore h. l. observatur litterutrasque quod ad vivendi et consuetudinis rationem exsibiisse. Qua in re animadvertas velim καὶ partieulam ante ταῖς ορολίαις eollocatam. Apud Gallium Omλίαις versum legitur quotidiaria vitae eonsuetudins; Stephanus autem ad Congressus, ad coetus celebrandos, sortasse etiam ad eolloquia resereqdum eensuit, quauquam de voee semis narum Thebanarum in a reorgim verba gerent.

καὶ ' φωνη δ' αὐτῶν ἐστὶν ἐπίχαρις, ουν δεώνθρώπων Eτερπῆς καὶ βαρεια. επιχ ρις, ι et ἐπιχάριτος, ον significat quodcunque προς χάριν agitur, gratum, dulce, sume, itaque apud Xenopho tem leporem legimus Θορων ψίχαρι quasi lepidum animal praedicatum es. Welever d. Aegeli. Gilog. p. 20, uoti Iset a Platoue de rep. V, p. 474 πιμον memor tum μίχαριν κλ θεντα. CL Suid. I, p. 8 I. επέχαρις, τερπν , δρο- λητικος. o δε σεμνυς ἄν καὶ σπουδαστικος ωμως ἐπυα- ρις ἐν ταῖς ομιλίαις - ἐπιχαρντώτερος. IIevoli. I, p. 1401. ἐπίχαρις v παρὰ Axτικοῖς ἁβρα legendum eum Stephano

330쪽

Αmehinem eoninneta reperIuntur ανθρωπος καὶ γυνή eabula. Ceterunt ei iam de muliero locum Iiabuit cf. quod apud Demosthenem prolatum est clδζμονουσ17ς τῆς ἄνθρωπον, Strab. de oraculi antistito a Boeotis in ignem conlecta

XIlI, p. 5T6. b. απῖ τθς άνθρωπιOD. Quem in gensum Lacones Inde άνθρωπιυ formam effinxerant idem quod γυνν secundum Hesychium significantem es. I hes. Steph. I, ψ . Cum illo autem ejus voeabuli usu Gallorum rhommo et

Romanorum homo, quanquam hoc Raepissime cum aliqua Contem ins nota Prosertur, comparare pos8umus. Quae lilium

ita sint, Vulcanio et Graevio των δε Γνθρώπων in των δὲ ἁνδρῶν immutantibus eamque sententiam secviIs Zosima dibus assentiri nequeo et eum Marxio penitus facio των δεάνδρῶν explicationem potius quam genuinam lectionem habendam esse judicante. βαρεῖα asperam significat vo-eem, nulla mobilitate praeditam, e contrario dictum elarae, omnia perpenetralitis, aentae, sicut explicandum quoque est quod de accentu gravi usurpatum est προσενδία βαρεῖα ex adverso ύξειας προσνδίας positum. Marxius de incondita Thebanorum atque omnium Boeotorum loquendi ration

βοιωτιάζειν attulit apud Xenophontem Anab. III, I, 26 hoe loeo obvium πλὴν Ἀπολλωνίδος riς γην βοιωτιάζων

Manetius qnod apud Aristophanem aliosque comicos Ioeum habet αδειν Lotωυον allegavit et pro ipgorum erassitie non solum vocem, sed omnem Thebanorum orationem rusticam fuisse monuit coli. Lucian. in Iove Tragoed. ἄποικον τουτο ειρ 7κe καὶ δεινῶς Βοιωτικων. Quo clamorem quoque Boeotorum inconditum ab Alexide comico ex phonio notatum ῶς Eνίκ ντοι νυν εἶναe dociν καὶ mνειν

μονον Auten. X, p. 417 et IIegesiae de Thebis eversis dictum pertinere adnotavit inter excerpta Agatharchidis apud

라틴어 텍스트