Dicaearchi Messenii quae supersunt composita, edita et illustrata a Maximiliano Fuhr

331쪽

hoe loeo Butimamus non immerito ossensus eme mlhl vld tur, quod sermone de terrae natura jam initio hujus capitis laeto post mores incolarum descriptos oratio deinde ad Enndem iterum agrorum habitum versus est. Ad οια autem βελτιστ', si qua opus est, conferri potuerit enm Maraio

ἄριστος. επι parti Iam Vnicanius delendam esse sine satis Instaeausa Censuit, quum hoc loco quam optime se habeat, idem quod προς τουτοις praetctrea, insuper significans, quae quidem signifieatio apud posteriores praesertim auctorea frequentissima est ei. Jac. Λthen. p. M. Theophr. char. 2. Eadem notione προσεre apud positici fragmenil scriptorem v. m. legitur. χλωραν εχουσα τὴν προσοφιν Stephanus quod uno verbo χλωρα indicatum supra fuisset idem denotare animadvertit. Spanhemina qui omnem hune loeum ad Callim. hymn. Del. M lta transtulit: ad transigendam vero aestatem ibidem urbs maxime opportuna; aquam enim habet plurimam eamque frigidam hortosque eongltos; est praetereaeommodo quoad Venisa situ et vernante seu grato adspeetu, fructibus insuper omnibusque rebus ad rietum v nalibus abundane pro προσοφιν exhibuit περωφιν et ad

εὐήνεμος voeem Theophr. allegavit hist. planti III, γ εἴατ-

εχ επωρος. quod ad rationem palaeographleam Stephanua non aliud vocabulum propius aeeedere adnotavit quam εχεπωλος, ged hoc Poetieum esse et praeterea in ver- horum connexu non satis aptum videri ipse idem existim vit neque eam eonjecturam posteriorum quisquam editorum

approbavit. Gronoulua quod significaret πολλὴν εχουσα Oπώραν legendum proposuit εχ πωρος a Camuhono quoque prolatum et a Valekenario ad Eurip. Phoen. p. ago col- Duiligeo by Corale

332쪽

laudatum. Eundem in sensum, quanquam vulgatam ieeli nem ἐχεπευρος in textis retinens, Spanhemius I. l. vertit. Graevius ευοπωρος emendandum esse suspicatus est eamque emendationem J. Scaliger, Vulcanius et Berkelius ad Steph. BFg. p. 33, Manetius, Marxius et Buti mannus eomprobarunt atque hic quidem in contextum recipere non dubitavit. ManZius, ενοπωρος pro ipso Dieaearchi vero vertio judieans eum ευο νος, εἴοφος et εν νεαος vocabulis iuxta eoI-loravit eamqtie regionem ita praedicari censuit quae sit δπώρας χGρπων ννδυν καὶ πολυν εχουσα. Ozζωραν autem idem Mangius adnotavit, ut ex geoponicis et medicis constaret, fructus significari auctumnales cs. etiam Soph. Traeh.

ραν, communi nomine a Latinis poma appellatos, quorum proventus Pomona antiquitus diceretur. Quodsi quis Oπωριμος eodem cum όπωροφόρος sensu hoc loco restituendum esse putaret animadvertendum esse Manetius monuit hie non copiam tantum, verum etiam praestantiam fructuum intelligi videri. IIndsono teste Iloistentus ε ορος τε proposuit, quod a nullo deinde alio virorum doetorum approhatum esL-Zosimades, Maraius et Gallius in contextu vulgatam protulerunt. Equidem denique et ό πωρος conjectu

ram omnium maxime arridere confiteor.

ia ξυλος, quod apud Homerum Il. λ. 155 eodem cum ἀξυλευτος sensu legitur, hoc loco prineIpem habet signis

eationem, lignis carens, sicut exempli causa etiam apud II rodotum IV, GI. IM. ἐγχειμάσαι Orci Vulcanius Οια τε Exhibuit, Stephanna autem ante superlativum τε particulam rectius omitti eensuit eamque in rem quod supra legiturota βελτίσον comparaxit. Thebas autem tempore hiberno valde importunas commorantibus fuisse. praeter Iocum Di caearchianum Muellerus Orchom. P. 27. etiam Columellae loeo de re riist. I, 4, D testatur. Dira Gi

333쪽

gebatur Oi στοιχοι. Ceterum qui sequuntur versus non mus apto loeo colloeati mihi esse videantur. Neque tamen eum Stephano inquisiveris, utrum duo tantum qui statim exeipiunt versus Laonis habendi sint an etiam nonnulla prae-eedentium verba. quodsi idem in his versibus universorum Boeotorum, non solorum Thebanorum rationem haberi animadvertit, ejusmodi aliquid simile observare lieuit in superioribus, ubi do eo qui causas ad finem perduci Thebis v iuerit καὶ μ' εὐθέως ἁπάρας εκ τῆς Βοιωτίας. Laone cujus διαθν κνν Stobaeus sorileg. p. 505 citavisse a Fabri-eio bibl. Gr. ed. ΗMI. II, G2 relatus est, BIeinctius quaesit.

Men. II, p. o novae eomoediae adgeribendum esse conjieli.

μικρου διαφυρον. Stephanus lii thesauro e DI nysio Hallearnassensi hane similem locutionem attulit: ωνεiσθω πολλου διαφορου μαρά. Eo sensu neutrum τὼ διά φορον multo usitatius est quam substantivum femininum

334쪽

εξαγοράσας. Apud Stephanum versum est plaeam. Talis sensus desideratur quidem, sed ma opere dubito num in ἐξαγοράζειν verbo inesse queat. An sit redimens' qua quidem simineatione in thea. Steph. ed. Lond. I, p. 57s adnotatum est interdum reperiri idque eum genitivo rei et

accusativo personae eonjunctum.

p. I 5. quod in Zoslmadum et manali adhuc editione legitur, in εφίμερο ς immutandum erae Jam Stephanus rectissime intellexit eique Narxlus, Gallius et But, mannus obseeuti sunt. εντευθεν εἰς Ἀνθ ρδόνα στάδια In eodlea quidem olim Heruartiano nune Monacensi prosaicum nostrum fragmentum, Wersero et Spengelio testibus, ut ex Marati . et Bat anni editionibus perspleere Iieet, haec In verba de-Hniti Illius vero viae, de qua eum Μ.xlo Traehuelitum quoque ad Strab. III, p. βω conseras, Strabo mentionem

βων Oσον πεντήκοντα σταδίους ' ρει de καὶ ποταμος δι

ρ εἱα. Ea verba Maraius quanquam tu eontextu eodem Plane modo exhibens haud sana esse existimavit; neque equidem infitias luerim mira esse videri verba οδος πλαγία et ἁμαξ λατος δι άγοῶν πορεία Inter se ita con-Juneta. In iis tamen ipsis quaerere Edhue possimus, utrum

ὀδὸς πλαγία ἁμαξ, λατος, δι άγρῶν πορεία distinguamus

an, discrimine nimirum inter ὐδόν quae semita potius ex. latat atque ἁμαξήλατον πορείαν iter curruum usui aptum statuendo, copulare ita debeamus t οδὸς πλαγία, ἁμαξήλατος δι ἀγρων πορεία. Nemo autem virorum doetorum, quod quidem se iam, in textis hujus Ioel eonstituendis a vulgata ratione discessit et recentissimum quoque editorem Butimannum integram eam reliquisse video nulla insuper Interpungendi nota interposita. Apud Gallium Oδὼς πλαγία satis accurate ad verba versum est via obliqua, id vero

335쪽

ipsum de viae praeeiplilla intelligendum esse non dubitaverim et Menand. de Eneom. p. ra. εν τουτεμ δὲ καὶ το

v δὲ πολις ου μεγάλ' τεμ ριεγέθει. Non mirandum eme duxerim, quod post μεγαν additum est τή μεγέθει, quum id voeabulum mediam habere signiseationem perspieuum sit. Adjeeto praeterea eo nomine bmnis aententiarum ambiguitas evitatur, quum alioquin acet dere potuisset, ut eam urbem ingentis ineolarum et laetis, non item spatii quod eompleret ambitu et magnitudine exiguam fuisse cogitaremus. Simili plane ratione apud alios quoque aeriptores illud nomen eum adjeetivis μέγας et μικρός eolloeatum reperimus cf. Herod. II, H μεγάθεῖ σπικροί. IV, 32.

legendum eonjiceret Βοιωτικῆς, mente equidem non assequor: illud enim mare, eustus partes sinus Maliacus, alnus opuntina neenon Euripus emetebant, Euboicum eodem luro atque Boeoticum dici per se potuisse manifestum est. Neqne ea in re scriptorum usum ita domInari coneesserim, ut, etiamsi quod signisseaul mare plerumque Βοιωτικῆ θάλαττα, rarissime autem vel nnsquam adeo alibi EDdoin nuncupata luerit, emetendum inde existimemus nostro Ioeo τῆς Evβοἰκῆς ista quam indicavi ratione corrIgendum eme. Aeeedit quod inferiori loeo in eundem Plane sensum Pro-Disitigod by Coos e

336쪽

Iainin legimus των Εὐβοέων ubi si eonatare albi in animum induxisset Vuleantns eorrigere debuit τῶν BOIωτων Θαλασσζς, de ejusmodi autem viriandaelgatal ansplelone eo Ioco nihil adnotatum reperitur. τῆς voeabulo indieari erediderim Anthedonem urbem mari Euboleo quam proxime alacere et intra φέρεται παρ' αυτ α τα του λιμένος τείχη , qui quidem eius urbis estua etiam a Strabone eonfirmatus est et L IX, p. sis

adverso sibi posita esse eogitamus, miram neerage est estu modi gentiendi et eloquendi rationem ellae profiteamur; neque ea In re multum in melius eommutaretur, si pro αυτοδέ reseriberemus αυτὴ δέ atque per haec et sequentia

verba agrum et ditionem Λnthedontorum signifieari statueremus. Neque magnopere mihi quidem ea arridet ratio, qua seriptorem μέν restringendi sensu usurpantem post verba quae protulerat τὴν ρον dγοράν oppositionem qnao jure exspeetabatur mente reservasse conjiciamus. Verum sacere non possum, quin meerptoris vestigia eo Ioeo legere mihi videar. στοαῖς άνειλvμριέν 'ν διτταῖς. στοαῖς διτ ταῖς Stephanua reellasime ita intellIgendum esse existimat, ut de gemInla utrimque portlelbus eootemus itaque forum Anthedonium non uno porticuum ordine, sed dupliet omni ab parte inelugum fuisse atatuamus. Quod autem nostrum ad loeum MarxIua Pausaniam libro nono compIurium praeterea templorum quae ipse Anthedone conspexIMet mentionem recisse adnotat, ejus tegtimonii auctoritatem minime omnium impugno; Dieaeareheo tamen Ioeo illa non innuleredo, eontra nihil aliud intelligendum erae ridetur quam quod diseriis verbia memoratum est forum duplies porc

337쪽

cuum ordine cireumdatum. Cum enim aengum a Gallis, qui sicut ante eum Stephanus et postea Buttmannua vulgatam lectionem δνειλζμμένvx in textis retinuit, necnon a Marato verbis στοαις άνειλημμένον διτταις tribui video. Sed hic quidem doctissimus vir merito dubitavIt, num latis ille se sua qualem desiderari in aperto est verbo ἀνειλvμμενην contineri posset, ejusque in loeum συνειλζμμενyν restitue dum esse suspicatus esti quam emendationem quod ad pa-Iaeographicam rationem et quod ad sensus commoditatem satis aptam equidem quoque comprobarem, nisi Vererer nEhoc iterum loco idem Iste compilator verba Dicaearchi aliqvnndo optime eomposita aut miro modo turbaverit aut eorum In locnm plane alia protulerit, sua excerpta et grammatico habitu et verborum electIone parum laudabilia. Εxeipiendi denique sensu interpretari sortasse liceret άνα- λαμβανειν, ita ut forum Anthedonium a porticibus exeipitraderetur; eam tamen in explicationem praesentis potiva participium Evo λαμβανομένvν exspectassem, quam Praeteriit ciνειλζμNDUM. αυτ v δε quod omnes editores integrum reliquerunt

mihi quidem eo verborum connexu magnae offensioni est. quanquam autem fieri non potest, quin ipsum Dieaearchum ea verba aliquando optima sententiarum conjunctione pro- inlisse, compilatorem deinde foedo modo transposuisse conjiciamus, eontextum tamen aliquanto meliorem reddere IIeet

facillima emendandi ratione eaque sati8 apta, pro avry δε rescribendo αὐτῆ δε es. quae de his vocibus quanquam

versa viee inter se commutatis ad εί αυry εσrἐν v προσαγορευομενο κ. T. λ. supra adnotavi. Neque vero ita eum verbia proxime Praecedentibus aecuratus sententiarum connexus restituetur. Ceterum non magnopere placeret, si

quis in vulgata subsisiens ieetione αυτην δε ad τὴν άγοράν

reserendum esse opinaretur.

ευοινος. Ad hanc Boeotiae urbem referendum esse

mihi eum Marxlo videtur quod ab Athenaeo I, 56 p. 3I,3 6. a. et Plutarcho quaesit. Gr. p. 2M ed. Relah. L VII,

338쪽

p. IM et Zonar. lex. p. 126 v. Suid. t. I, p. III eommemoratum est oraculum hocce: Πιν' οἶνον τρυγίαν, επεὶ οὐκ Ἀνθοδύνα ναίεις οὐδ' ἱεραι 'γροτέραν, ἐσθιγ' ἄτρυγον οἶνον ἔπινες. quanquam enim Plutarchus I. l. Anthedonem Boeotiae eam ob causam, quod vino non abundavisset, intelligi non posse existimavit et Calauriam insu-Iam, Anthedoniam et Hypeream aliquando dietam, illis versibus signifieatam esse eensuit, nihil tamen etiamsi Anthedonem Boeotiae non πολυοινον exstitisse eum Plutarcho statuamus nobis impedimento est, quo minus praestantissimo vini genere eam urbem delectatam fuisse eo setamus. quae quum ita sint, etiam villum speelem quae ἄμπελος Ἀνθι - δονίας perhibetur es. Suid. Λthen. l. I., ad oppidum nostro

Ioco Commemoratum cum Osanno referre non dubito es

etiam O. Mueller Orchom. p. 29. qui Plutarehum omnino In errore versari sintnIt. De illo autem oraevio ArIstoteles quoque in Tromentorum elultate disseruerat et, sieut postea Plutarchus, ad Calauriam ingulam quam proxime a Troeaene altam retulerat ei. Plutareh. Athen. I. I.; Mnasigiton vero illos vergus non a Pythia prolatos, sed ab Antilo factos et ad Imperum fratrem conversos fuisse prodidit e . Plutareti.

339쪽

Quibus ex Ioel, quum Graeeos posterioris aetatis universollinprImia piseibus deleetatos fulsae compertamua et Boeckiu Sisatsh. I p. III, Stephano assentiri eo minus dubito, quod thedonii l nper pilleatores erae sequentibus deinde ve bis memorantur. Ceterum earum rerum quae ad vietum Pertinent abundantia urbibus et terris laudi saepissime d Cltur cf. quos Ioeos Ma tua attulit Heraeild. Ponite. do Peparetho αυτ' ῆ νῆσος εὐοινος εστι καὶ εὐδενδρος. Lucian. in patriae eneomior πολεις μὲν γαρ παραβαλεῖν πειρωμενus προσέγκει μέγεθος ἐξετάζειν καὶ κάλλος καὶ τον των άνίων όφθονίαν, Eubulum comicum apud Athenaeum L II, 47. b. de Thebanorum agro ob frumenti seru

litatem insigni ita eloquentem: Ζῆθον μῆν ἐλθεῖν ceori telo

Giτεμ σπανιζουσα vulgata eodicum eat lectio Iam a Stephano eam ob causam, quod σπανίζειν eum tertio Casu conjungi nequeat, pro mendosa iudieata, aed ab editoribus posterioribus, ut Zosimadibus, Martio, Gallio et Butimanno, riihilo minus in textis exhibita. Αο retineri sane poterunt haec verba ita inter se grammatice eonjuncta, sl quidem exeerptori villo vertimus seu gravissima ignorantia vel negligentia peceanti seu Latinos fortasse litanil verba carendi et abundandi evm QIativo eolloeantear

quod enim apud Pindarum Nem. VI, va. 3I sq. ἁοιδοὶ καὶ λόγοι τὰ καλά σφιν εργ' ἐκόμων Βασσίδαισινῶ, τ' ου σπανίζει istud verbum eum dativo copulatum legimus, aliena ejus signineatio ibi valet a nostro loco,

rarum esse atque, lac ugus Pindarieua aeeuratissime huc C deret, scriptorem tamen nostrum vix erederem et modi rationem in nostro loco conseribendo ante oculos habuisse. Disitired by

340쪽

Sed innitas equidem non iverim, quam maxime pronam emeemendandi rationem et a Stephano prolatam et a Jacobsto ad Plitiostr. lmagg. p. 53a propositam, quorum ille σίτου σπανίζουσα, alter autem σίτων -ανίζοι ψα legendum egae suspicatus est. Lectioni autem Iaeobalanae equidem eum Osanno eam pollinimum ob eausam palmam dederim, quod major ejus est palaeographica Dellitas et quod pluralis elegantius se habere videtur singulari numero, quum vocabulo σιrοι vel σῖrα plura frumentorum genera significari perspicuum alti Ceterum eum nostro loco conferri apte potest, ubi Iacobalus eo eeturam suam protulit, Philostr. sen. imagg.

dubito, an haec dicendi ratio, qua alterius gententiae causa partieula διά atque infinitivo eum aruento apud optimum quemque scriptorum iudieatur, etiam ad eonsilium signisseandum, sicut Heeren ad Menandr. rhet. de Eneom. p. saeoclielendo intulit χρν καi κα'' εκαστον τουτων παραδειγματα ἐκθεσθαι διὰ τὼ εὐμαθεστερον καὶ σα- ρεοτερον γενεσθαι τὸ συνταγμα, adhiberi potuerit, nisi ἄν vocabulo interjeeto. quid autem nostro loeo Vulcantum Commoverit, ut lectionem vulgatam λυπρὰν cum λεπρώeommutandam esse eenseret, equidem non intelligo; neque ista eorreetio ab ullo eeterorum virorum doctorum comprobata est. λυπρός enim de solo terrae quae λεπτόγεως exstat plane indubItatum neque Graecorum tantum usu, Sed etiam Latinorum graelle et laetum solum sibi ex adverso colloeantium eo uetudine satis eonfirmatum est e . Hom.

Od. ν., 2 2 sq. , Appianum illi voeabulo quod modo attulimus simillimum proserentem λυαρύγαιος, Tim. lex. Plat. ed. Ruhith. p. 68 γε-εῖναι Οι πικρὰν καi λυπρὰν γῆνεχοιτες, Suid. t. II, p. 474. Hesych. t. II, p. 511 λυπρὰν γῆν, τον λε-ήν. Κa autem hujus adjectivi significatio latiorem quoque in sensum de universis rebus vilibus oblinet et. Theophr. eliar. c. l. καi ἁργυριον δε παρά του λα- Disitigod by Cooste