Dicaearchi Messenii quae supersunt composita, edita et illustrata a Maximiliano Fuhr

311쪽

λογίαν μεταφέροντες. Haec verba sum praee et intibus nulla conjunctione grammaiiea cohaerere mihi persuasum e8t, quanquam ipse aliquando Iocum ad melior 'la ges ita revocare cogitabam, ut τα εν τοῖς γυμνικοῖς άγωσι γενυμενα προς αὐrους cum προσάγοντες participio componerem atque τοιχ δε άθλνγταῖς et quae sequuntur novam sententiam constituere putarem. Sed quem subjiciebam sensus artificiosior suit, quam ut aliquo modo approbari pome lderetur; nune autem ipsum quae ad τοῖς άθλvταῖς apposita Est partieulam δέ non dubito eum his iisdem verbia

suo loeo motam esse atque omnia ea verba aliquando taliariasse eonjieior τὰ δε τοῖς άθλνγταις ἐν τοῖς γυμνικοῖς άγῶσι γενομενα προς αυτοῖς βίαια εις την διχαάλογίων

μεταφεροντες. Ea autem emendatione tantum abest ut locum qualem Dieaearchus composuerit talem me restituisse opiner, ut exeerptorem ab accurata cogitandi et eloquendi ratione satia alienum ita scribere potuisse suspieeret quo enim modo a codicibus verba exhibita sunt ne nequissimus quidem compilator enuntiasse statuendus esti quanquam mea quoque in conjectura id omnino negligentiae remanere apparet, quod haec iterum genteulla participio neque vero, uti debebat, verbo finito prolata est: quam dicendi rati nem compilatorem redolere perspicuum est neque parileNpia eo modo inter se sine ulla copula cumulata, quidem haec et priora aliquatenus eo uncta volumus, conserenda esse cum ejusmodi usu, qualia Exempli causa apud Xeno

νεα, quem ad loeum es. Κrueger. Fr. Vigeri de idiotismis ed. Herm. sec. p. 348. Attamen participium μεταφερων- τες, si emendando opus esset, lacillima mutatione in μεταφέρονται medium efformari posset. Parileuia autem δέ ita in mediam sententiam olim liitrusa dam Stephanus offensus fuit eamque delendam esse existimaverat. Quam suspicio nem Zosiinades approbaverisi quanquam vulgatam geriptu-Diuiligod b, c

312쪽

ram in textis exhibentes Et nonnIM adnotantes ἐξαλεπιεονμως τυν συνδεσμον δL Jam audaeior Marcus ex contexta ejecit eumque Butimannua se tua est. Gaillus τοῖς δε Eθλνγταῖς verba utpote spuria uncta inelusit marginalique additamento tribuenda esse conjeeit, quo quis τα ἐν τοῖς γυμνικοις ἀγῶσι γενομενα πρῖς αυτοις Thebania quippe athletis fert gignifieaturus fuisset atque quae Dicaearehus sustus exposuimet uno verbo indieasset. Quam opinionem Ogannus quanquam non improbabilem extatimavit, praeclare tamen fortasse animadvertit δέ eonjunctionem cum Stephano in exillum abigere. Neque equidem ubi leniora adgunt medIcamina ad graviora refugiam et magis spera, neque τοις άθλνγταῖς utpote superflua elandieare adhuc mihi persuadeam. Pro τα γενουενα Vulcanius legere maluit τὰ γινομενα, qua eorrectione, quam eandem a Butt- manno adscitam eslle video, quid ad loci sensum reetius efficiendum lueremur, non perspieio; quinimo eam in sententiam quam Buttmannus in omni hoe loco inesse merito arbitratur aoristi participium etiam melius se habere crediderim partielpio praesentis. Neque eidem Buttmanno

adstipuler αυτους in αὐτους eommutanti, quia προς αυ- τους non ad athletas reserendum erae, ged ita ut aut eos aut eontra eos Elgnificet ad Thebanos pertinere crediderim. LibentIssime tamen in eo eum Butimanno consentio, quod μεταφερειν sensu transferendi interpretatus esteontrario plane a prioribus interpretibus modo, quorum

Stephanum et Gallium differendi significatione intelli exisse et verba εἰς την δικωολογίαν μεταφεροντες fiatis mire ita reddidisse videor in id reficiunt tompus quo jus redders e sueverunt. Neque in versione Stephaniana approbo quod τὰ βίαια γενύμενα ad universas injurias neque vero, uti

propter sententiarum Connexum et verborum ipsorum igni-seationem debuit, ad factam violentiam retulit. Narxias denique consentire videtur eum EE. Spanhemio quem laudat ad Iul. orat. Lipa. Isso. I, p. I 2 noptrum Ioeum ita interpretato: siquae in gymnicis agonibus apud eos sunt

313쪽

athletis violenta, ea in Ilidlelorum disceptationem veniunt. Equidem non dubito quin ειεταφέρειν hoc loco tropieeugurpatum idem signifieet quod transferre et quod simili ratione etiam μεταλαμβάνειν verbo alioqui denotatur es.

τομα μεταλαβοντες. είς δικαιολογίαν quam optimo habet neque quidquam causae reperio Ob quam Vulcanius tu ε ἐς την δικαιοσυνθν immutaverit satis lusiae. Aliquantum disteri δικαιοδοσία a Suida L I,

p. 581 e Polyblo enotata: δικπιοδοσία. Πάλυβιος' ὐταν v τω δίκαιον εὐαβειν παρὰ τῶν ἀδικvσάντων ξ κατὰ νόμους ξ κατά τινας υποκειμενας δικαιοδοσίας. p. I 4. διδ καὶ αἱ δίκαι παρ' αὐτοις δι' ετῶν

του λάχιστον εlσάγονται τριακοντα. quum Pra eedentia verba alio plane modo aliquando Interpretarer et hunc gensum Continere statuerem: Miniurias autem in gymni-ela agonibus apud eos athletia factas In lurisdietionem de-dyeunt , αἱ δίκα voeabulo ejusmodi tantum causas indieatas esse cogitabam, quae injuriIs in athletarum certaminibus Deus exorirentur. Sed αἱ δίκαι sine dubio de universis Thebanorum ea la Intelligendum est eumque quoque in sensum adjectus articulus grammatico minime indiget patrocinio, si quidem au δίκαe ad Thebanorum lites, de quNhus totus Iocus disserit, pertinere atque αἱ δίκαι παρ' αὐτοῖς eandem sere sententiam quam αἱ παρ αυτοις δίκαι denotare manifestum est. Quanquam Deillimum laret g pNeatu αἱ articulum ex praecedente καί parileula originem duxisse. δι' ετῶν - τριακοντα. Ea verba Stephanua inter se conjuncta reddidit tricesimo quoque anno p quam rationem ut penitus rejiciendam minime crediderim, ita eam in sententiam δι ετους τριακοστοῖ magis arrisurum fuisse equidem profiteor. Narxlua τριακοντα, id quod eodem lure grammatico licet, ad αἱ δίκω retulit, Id ipsum de litibus ob injurias in certaminibus Thebanorum commotia sntellexit et ejusmodi causae transtulit atque δι ἐτων Ῥοι-

314쪽

seriptor magis persplene prolaturita fuerit δι ἔτους per

annum, toto anno. Item Osannus τριάκοντα eum δίκωeolloeavit et articulum ante id vocabulum, utpote ex δeττο- γραφ*e partieulae καί exortum, ejiciendum esse arbitratus plane alium quam Maraius nostro loco sensum inesse judieariti Sed ante omnIa conandum nobis esse perspicuum eat, eodieum serIpturam tenere, eamque ob rem articulum

ante δίκαe non delendum esse priusquam nullo modo ferri posse demonstratum fuerit. Simplieiorem deinde et magia in promptu positam esse patet rationem τριάκοντα vocabuli eum ἐτῶν quam eum cit δίκαι eonjungendi. Dimeultas autem aliqua adhue reliqua eat in τουλάχιστον explicando, quod Stephanus et qui seeutus est Gallius, quum in ve tendo nox M Rubstituerent, plane non illustravisse apparenti Maratus, sicut Bulimannus quoque quanquam hic pluribus

verbis um nodi ha6 geringite ιu sagen, explieuerunt quidem

reetissime ad m--m e . Plui. viti Cle. P. Sin, falsissime autem ille cum τριάκοντα neque vero, ut Iam ob verborum aedem debuerat, eum elσάγονrae colloeavit, hie vero Butimannus toti pententiae eonstringendae inservire existi- εmavit. είσάγονται, sicut Butimannua et Melerus in nota ad reeenalonem editionis Nilianae ab Osanno conscriptam intellIgendum esse censuerunt, ad ea pertinet quae causarum dijudicationi praeeedebant et ἡγεμονίαν του δι καστορίου eomplebant et Hermann. antiq. Gr. g. IM. Ceterum quod verbis τουλάχιστον et γονται ex adverso positum fulme debuit sed ad Dem non deducuntur aut ab ipso

aeriptore mente reservatum fuisse statuendum est, quum

aequentibus verbis υττω τῶν οὐ βουλομένων τὰς δ&ας συντελεωθω perspicuum es latur, aut temporum injuria

vel exeerptorIa negligentia pessumdatum fuisse. Per se autem apparet mea quidem explieatione etiam sequentia verba enm antecedentibus bene cohaerere. Osannns denique voeabuli του λάχeστον loco πω πλεῖστον ad summum

vel adeo, si eo sensu comprobari posset, τὸ μέγιστον

regeribendum esse suspicatus est. Diuitigod by Coos e

315쪽

o γὰρ μνοσθεὶς εν πιν πλήθει περί τινος

hoc Ioco significetur, verbia proxime excipientibus τὰς δίκας συντελεῖσθω illustratur itaque denotatua erae Epparet, qui eoram populo mentionem laeerit eausae ad finem per ducendae. τας δίκας enim συντελεῖσθαι minime omnium,

sicuti Stephanus Et GaIllus interpretati sunt, idem quod τὰς δίκας εισάγεσθαι est; aed ex adverso potius colloc tum si G em imponi. άπάρας h. l. de itinere terrestri es. MLk. Aneed. I, s άπωρειν τὸ μεν πλειστον οἱ Ἀττικοὶ επὶ πλου τιθεασι, πH ν καὶ επὶ τῆς Odoiarορίας, ως Aiσχυλος καὶ Ἀριστοφάνζς. τονοι δε παρ' αὐτοῖς διὰ τὰς τυχουσας γίνονται αἱ τίας adjectum

est ad significandum, Thebanos non solum audietorum nousiniendorum causa, sed ob sortuitam quamque rationem caedea committere. Omnem locum ita vertor , An ben Et rela

316쪽

ita interpretatus est: siqui non eonveniunt ad dirimendas ratione controuerelas eirea eommercia ortas, ged audaciam et manuum violentiam hanc ad rem adhibent. Si qua lagymnieis certaminibus laeta ali athleua apud eos injuria, eam in id rejiciunt tempus, quo jus reddere consueverunt: ideoque eontroversiae apud eos non nisi tricesimo quoque anno in judicium dedueuntur. QuisquIs enim in populo ullius hujusmodi rei mentionem feeerit ae non statim e Boeotia migrarit, sed vel brevissimo temporis spatio in urbe mangerit, paulo post, structis noctu insidiis, ab iis qui causas agi nolunt, morte violenta muletatur. Caedea autem apud eos vel levissimam ob eausam perpetrantur

ad rationem eausarum Thebis disserendarum, Mulierus orch. p. 40s praeter Dicaearchum etiam Polrbium citat 20, 4, 6. 23, 2.

διατρεχουσι cf. quod supra de Atheniensibus usu palum est διαroh ουσι δε τινες εν τρ πολεl λογογραφοι. Gallius oecurrum voeabulo reddens singulari signifieatione hoe loco prolatum e B et ea ratione eum στεtχοπλανη ζζς, λαμπαδιον et άφορέζε ν conserendum egse monuit. Quo tamen sensu λαμπάδιον infra nostro in fragmento exhibetur, almilia quidem ejus voeabuli usus est de ligamentis Diuitig m by Cooste

317쪽

chirurgicia atque praeterea dubium eri, utrum quae intra Iegitur notio Dieaeareho an Thebania potius adiudieandavit, inprimia quum reseratur καλειτω Dπω τῶν ἐγχωρίων. Hφορίζειν autem minime crediderim extensionia aenau gubfinem nostri fragmenti nee sarto Interpretandum esse, sed,

ut verbi vis et natura exigit, defintendi. Neque equidem διατρέχειν putaverim idem esse quod occurrera, Eed di currera potius algnineare l. e. his lula Ioeis, passis obviam esse, quanquam per se patet in eurrendi notione non jam

multum momenit collocandum esse.

iuendum esse eensuit quanquam quo modo ea correcti' i terpretanda esset attenuo penitus praetermittens. Crediderim equidem doeilasimum virum eo sensu conjecturam Euam Intellexisse, ut, qui Thebanorum hoe loeo laude ameluntvr, Peregrinorum neque vero Thebanorum indole et moribus praediit esse significarentur. Posterlorea editores ut Homaehellus, Hudsonus, Holatentus, Hanatus et Marxlua πάσης ἄξιοι φιλίας eeu genuinum protulerunt neque equidem dubitaverim quin ea Emendatio et externa et interna sua ratione magnam veri speelem habeati Celidonio Ioeum ia- Iem scribendum Proposuit: - εν αυτοῖς μεγαλοφυχοι καὶ άξιολογοι πάσης ἀειφίλως, ita ut verba in aedem aliquatenus diversam transponeret atque iampi λία, quamvis id Ipsum aeripiorum classicorum testimonio defendi non po aet, analogis tamen nominibus dειπυλλέα et ἀειφυγία,

άειλογία κ. τ. λ. comprobatum Eme existimareti Praeter

alia confiteor ea in emendatione mihi non galla liqnere de ratione πάσης Κειφιλίας genitivi grammatiee eopulandi. μεγεθεσι. μέγεθος in plurali usurpari potuisse ut detur, at aut de sublimibus es. Longin. de subl. II, 1. 33, 2. Lobeeli do subl. trag. Gr. I, p. Ia aut de magnitudinibus in re mathemattea cl. Plati Phileb. p. 41. e. ἐν ρον οφει

τὼ πορρευθεν καὶ ἐγγυθεν τὰ μεγέθη τὴν ἀλήθειαν

318쪽

μεγέθ' εγγύθεν ειεν μεiζω quem ad loeulii Sialthan iis nostrum vocabulum Projen recte allegavit, aut de coepi ria vel omnino spatii magnitudine in compluribus conspleuaeontatue et Herod. II, 10 eiσὶ δὲ και ἁλλoe ποταμοὶ οὐ κατὰ τον Πεἰλον ἐοντες μεγάθεα III, 102. κες, μεγάθεα ἔχοντες κυνῶν μεν ελάσσονα, άλ-έκεων δὲ μεμα. I lat. Criti. p. II5. d ειυς εις εκπλ ξιν μεγιθεσι κάλλεσί τε ἔργων ἐδεῖν τὴν Orat σιν ωπειργάσαντο. Strab. I, p. 22 χεῖρον δε. εάν τις καὶ τὴν διασκεvhν ως

ἐστορίαν δέχντω, εκείνου αύκεανον - καὶ μεγέθη κυκλωπων καὶ Ααιστρυγονcisse, ubi a XIIandro reete versum Est vasta Cyelopum et Laestrygomran corpora, Diod. me. V, 26 λίθους χειροπλίνθιαίους τοις μεγέθεσι et, quo loto Goesserus Thue. I, 2. III, M. 104 eonferens Immerito re aeripsisse mihi videtur ρμγεθει ἐσχυουσως, Thue. VII, 52πολεσι γὰρ ταυτως μοναις ηειν Ῥοιοτροποιέ ἐπελθοντες δνμοκρατουμέναις τε ευσπερ καὶ αυroi καὶ ναυς καιειπους καὶ μεγέθο ἐχουσαις. In posteriorem eandem rationem nostro Ioeo τοις με θεσι usurpatum esse videtur, quia de omnihus vel plurimis quidem Thebanorum seminIs

germo est.

πορείαις. Stephanus noρειας ἐυθμοῖς edissit, quam

eorreetionem per se optimo quidem se habere, neutiquam tamen necessariam esse judicaverim. Aecedit quod ea in ri tura artieulua ante ρυθμοις non repetitus et omnis inter haec nomina omIma eonjunelio etiam magis offendi quam in vulgata lactione πορείαις, ρυθμοις, eul inter ceteros Maratus patroetnatus est Stephant emendationem eo. duum seriptura disiciliorem esse existimans et ad sensum verborum geeundum libros mas. constitutorum hune poeta Qeleberrimum locum asserena: vera λeessu patuit dea. πορείαις autem plurali numero prolati eadem ratio hbtinet, quae in με θεσι supra et ρυθμοῖς deinceps voeabulis obaervatur. Nullam igitur invenio eausam , qua J obsit eo lecturam quamvis per se elegantissimam in contextum admittendam esse statuamus χορείαις. quod ideo quoque

319쪽

eum ceteris Ioci verbis fortasse non satis eonmuum sit, quod qnae de eorporum praestantiis in feminis Thebania conspicuis prodita sunt integram et cohaerentem tum codipore areitus rationem indicare videantur. Apud Callisis tum autem in statuis is non dubito quin vir doctissim τὴν ορειαν pro τὸν πορείαν rectissime reseripserit υπερ δε ciκρων τίν θαλαττί ν κυμάτων ελίσσουσαι την χορείαν επλζττον eamque dicendi rationem τον χορείαν

ε ra καθ' 'Eλικωνα τον χορον εξελίττετε. ρυθυο ἐς ex Marxii sententia ad saltationem fortasse referendum est, ita ut quod Iacobsiua eocleetura in loeum inferre studuerat hoe vocabulo idem denotaretur. Sed eum Gallio es. additamenti. equidem non ad saltationem. ged ad

universum numerum In corpore eonsplenum pertinere erediderim neque motus notionem necessariam intellectu esse eensuerim, quum ρυθμος de eonelnnitatE et conformitate singulorum membrorum non modo in motu sed etiam inquiete versantium usurpari soleati quam ob rem Stephaniversionem a Gallio quoque approbatam non aeeuralistimam quidem esse perspicuum est: huxores autem eorum proce ellate et incessu hene composito et decenti omnium Graeeiae feminarum speeiosissimae sunt. Ceterum πορείαις

eogitari posset ab aliquo librario vel ab exeerptore ad ρυθμοις explicandum adseriptum esse, nisi forte statuere praestat haec omnia verba τοῖς με θεσι, πορείαις, ρυθμοῖς sine ulla ita copula atque gradatione prolata et quod artieuli ante μεγεθεσι usum pertinet male se habentia linue in modum a Compilatore depravata esse ex DieaearehelapIuribus verbIs aliquando optime eompositis. Ad signisse citionem autem ρυθιήως voeabuli hoc loco obviam cs. Μaehipinia apud Λthenaeum XIII, 44 Iocum supra exseriptum ιδ τ εἶδος αυτῆς τους ρυθμονς τε καταριαθών, eum Gallio Diuitiam by Corale

320쪽

nionem chrysostomnm arcesso rusticos et agrestea homines άγροικους καὶ ωῆυθμους appellantem, eum Manato Ilmy-ehium ρυθμος inter eetera per ταξις exponentem, Elymologum τὴν τ6ς κινήσεως τάξιν interpretantem, Plutarchum περὶ πωδων ἀγωγῆς totius eorporis elegantem et decorum atatum et motum σώματος ευ ρυθμίαν dieentem, item quinetilianum de ευρυθiam disserentem, Demoxent eomici poetae fragmentum apud Allienaeum I. I. p. 15. b. εφροντιζον δε ευρυθμιας οἱ σφωρίζοντες. Ayμωξενος ουν φησί ' - νεανίας πις ἐσφαίριζεν εἶς - η δε δη ευρυθριέα Tου τ' ηθος, ' τε τάξις κ. τ. λ. Γερας εσri καλλους, ἄνδρες. Platonem de Iegg. VII. το προσῆκον καμπῆς τε καὶ ἐκτάσεως. Theophr. ehar. 2. τὴν ποδα c ζώὶ ευ- ρυθμότερον ευω του Dποδήματος. Xenoph. Memorab. Soer. III, 10, 10. τυν ρυθριον δ' ε*v, ποτερα μετρN V

σωματά γε ἀνθρωπιυν τὰ μεν ει ρυθμά εστι, τὰ δὲ ἄρρυθμαι Lucian. somn. g. Ia. αλλα τὰ μεν ἔργα οπως εὐρυθμα καὶ εὐσχῆμονα εσται σοι προνοῶν, ἄπως δε

euam hae dieendi rationes referendae sunt: ἐν ρυυνβαίνειν apud Meianum aliosque obvium, προς ρυθμῖν ἐμβαίνειν, ευτακτος ἔμβασις es. Maxim. Dr. dias. 4, ubi Virtus ex Prodieo introducta βαδίζαυσα θρεμα praedicatur, φθεγγομενο μουσικῶς, Voluptati contra βάδισμα ἄτακτον tribuliue καὶ φωνῆ ἀμουσος. Inter celera autem eorporis formositatem atque Exeelsitatem mulieribus etiam apud Graecos laudi fuisse Aristoteles testatur Rhetor. 22'ζλειων δε ἀρετῆ σώματος ιιεν κάλλος καὶ μεγεθος, σωφροσυννν καὶ φίλεργία ε ευ ώνελεvθερίας. De seminis denique Thebanis ea lavde insignibna iam asserri potest loeua de Alcmene classicus Seuti Here. Hest .

라틴어 텍스트