Dicaearchi Messenii quae supersunt composita, edita et illustrata a Maximiliano Fuhr

381쪽

detorquentia eonsuetudinem referamus. Neque omnibiis lamen lis Ioela in terminandi et fines constituendi signifieavone, qua ἀφορίζειν ibi utitur, extendendi notionem gub-

Esse negaverim idemque ego eruditissimo Gallo eonemaerim

cum verbum compositum est, repetendum esse patet. Nostrum

autem Ioeum atque verba ex Pelii deseripit fragmento με

eantea auspicemur fere necesse est, duos illos Ioeos detrun-eatos esse. quum vero in eodicibus nullum plane Iamnae signum reperiatur, etiamsi marxIus et Gallina in verborum nostrorum contextu post orαμπου et Manaius post dφορμζων posuerunt, eont tura in promptu alta est, qua e cerptorem accuratiorem Iocum qui nune quidem fragmenta postremus eat in brevius effinxisse existimemus. Neque dubitare possumus, quin nostrum Ioeum et Pelli deserIpuverba erluee eonstituturI ante omnia de exitu nostri fra menti restituendo certum judicium nobis essormare debe

mus. Quae ibi in eodIelbus prolata est Iecito σταμrOD vel, sicut ex Stephani nostro Ioeo ae lauroυ repertage reserenita annotatione emeto, ἄμπου et ab omnibus editoribus desperata fuit et omnino desperanda est atque pro eorru tela iudieauda, quae quum uno loco a librariis recepta esset reliquia quoque deinde duobus intrusa fuerit. Cujus in Io- eum quanquam lmulta adsunt quae substitui possint, aleut καμπης de Thessalla orientem versus inflexa IntellIgendum,aγκους do Tempest fortasse interpretandum, στομίου .Eoalmadibus eomprobatum eum lisque de Peneo fluvio per Thessaliea Tempe lapso et in mare deinde etandente e plieandum, ποτ aου ad Peneum reserendum, et alta n mina appellativa, nomen tamen proprium ob sequentia τοὐπιγνήτων 'Oμολάου prope desiderari censeo idque omnium

382쪽

aplissimum Tεμπῶν commendare eum Butimanno non dubito. De Groμιου praeterea conjectura adnotare tieeat magnopere quaeri, annon eum in gensum Ilavetoo potius Momisv quam Θετταλῶν στομίου proferendum fuerit et de Teia ro =ς suspieione quaB VOMIo et aliis post eum virla doctis in mente luit animadvertere, aingularem ejus vocabuli nobis nondum agnitum egae. quod antem Buttmannus totius hcliis loci progressum, quo Dicaearchus post Graeciae descriptionem absolutam addideriir uagus ad hos locos per tisere Graeciam eristimo et eaugis hujus suae gententIa expositis In fine deinde dixerItr Graecia usqus ad eos lo-

ess deseripta libri Inem facio, quod in quam Butimanulis

It uno progressum eum ea ratione, qua serIptor in Boeotin deseribenda usus gupra fuerit Boeoticis oppidIa expua illis adjiciens ij μεν ουν Βοιωτία τοιαύτv et deinde Boeoticarnm eluitatum calamitatibus commemoratis iterum pro serenuri μὲν ουν Βοιωτῶν χωρα τοιαDry, collocandum easo existimavit, nnn assentior, illo in loco me aperta excerpentia vestigia cernere profitens eaque de re ad superioren meas adnotationea relegans, hoc autem posteriori quod ad

expositionis progressum sententiarumqtie eonnexum nullam nee sitatem reperiens, qua aecuratum scrIptorem ita gor

here potuisse infitiemur. quum Iam pateat ex mea qnldem

sententia, si quid in melina revocare licuerit nostro Dagmento ab excerptore ceteroquin male vexato, hoeee loen neque non in Pelli deseripit verbis restituendum emo

των ' Gλων, restat ut virorum doctorum quae de hodioeo prolatae sunt conjecturas recenseam, in quibus servomnibus id peceatum esse atatim apparebit, quod eum locum per Re gingnium neque vero, nil laeere debuerunt, cum fine prosalel si agmenti collocatum Consideravere. Stephanun ex aequentibus vel στομίου vel ' Oλων restituendum esse existimavit, quanquam neutrum aecurate quadrare professu est, quum in fine fragmenti Θετταλων στομον nequo vern

383쪽

palaeographicam similitudinem nimis Iongo recedereti C terum etiam in fine fragmenti στα μου, non στομίου eodi- eum lectionem esse compluribus viria doctis fidem habuimus. Salmasiua l. I. rescripsit του Μαγνvrcisv ci po-

πους. IIvdgonus regiituendum esso existimavit τοι,

αγνήτων άφορίζω κολπου idque a Zosimadibus quamvis in textis codicum lectionem retinentibus comprobatum esti In editione Holstenti Manaiana scribendum esse praecipitur μεχρι του Μαγννντων 'Ομολων άφορέζων καὶ Tqaaῶν ibidemqtie in fine fragmenti propositum est εως τήν Θεr-ταλῶν Ιερισων καὶ του Ναγνvrων 'OμολωD. Marxius nostro loco sibi arridere professus est στ'aiOD, et quod postea recurreret cat fac ita revera esset, qua de re dubitare nos adnotavimus, Οετταλων σrouίου ibi legeretur, non

Μαγνvrων 3 et quod Plinius h. n. IV, 9 Inter Magnesiao

urbes etiam Pensi oritum commemorareti Gallius qui in verborum eontextu. eodieum hujus loci leetionem protulit primo adspeetu στομου adoptandum videri adnotavit: si enim Tεμπους vel 'ina λίου rescriberetur, Graeeiae terminum non ad mare perduci, sed eum ad Iocum, ubi Ρene per Tempe nuere coepisset et ubi Homolium fuisset. Hunc autem Graeciae terminum Phileam statuere eumque Magnesiam extra Graeciam collocare, Dieaearchum contra alienam a Philea sententiam aequi et in sne promici fragmenti eos

inerepare, qui Thessaliam ideoque etiam Magnesiam) in

Graecia positam nollent. Qua de re infra aceuratius eX- posituri Gallium commemoramus ex Dicaearchi sententia Graeciae terminum ab Ambracia usque ad mare et Peneiosita collocandum censuisse eamque in rem 'Oμολίου reje-elsse, Πιάπους vero ita comprobasse, ut ea vallis regio intelligeretur, ubi Peneus effutideret, atque uεχρι TOD Tεμπους idem esset ac si scriptor dixisset μεχρι-οννειον , ἐκβολων. Causam vero, ob quam Telcrovς praeserendum ivideretur, Gallius eam quoquo indicavit, quod codicum l

i Diuitiam by Corale

384쪽

Ieetioni σω μου vel ἀμπου omnium proximum esset. Ianne autem nostri fragmenti Gai Ilus εως των Θετταλῶν Tεμπους seribendum et verba τοῖ μγνήτων 'ομολίου delenda esse existimavit, quippe quae explanationis vel

emendationia eausa adjecta fuissent et praeterea ad Phileae geographiam redirent, abs qua Dicaearchus recederet. Ceterum Magnetum Homolium et Thessalica Tempe ideo sortasse juxta collocata sunt ad extremum Graeeiae terminum significandum, .quod illud summam ejus terrae extensionem septentrionem versus, haec vero ullque ad mare porreeta extremum orientem indicare debuerint. Homole autem sive Homolium non solum mons In Magnesia exstabat, sed etiam

oppidum, quod Peneus fluvius praeterfluebat, ab exsulibus fortasse quibusdam Thebania ante Trojam deIetam conditum, at quidem Pausaniam huc reserimus Thebanorum e gules illo tempore Homolen montem ingessisse ibique ve Eatos esse commemorantem, donee per Thersandrum Polr-ntela filium in patriam restituti suissenti Μuellero enimet. Orehom. et Miny. p. 233 quanquam assentior Pausaniam in eo erravisse censenti, quod portae Titebarum Homoloides ab Homole Magnesiae nomen aeceperinh non causam tamen video justam, qua motus de colonia ea omnino dubitem et Connexum quendam inter Homoles Magnesiae et Homoloidum portarum Homoloeorumque festi M. Boechiu Oeeonom. Athen. II, p. nomina infitier ex voeabulo ομολος, quod apud Aeolenses ad paeatum et goelalem statum gignificandum usitatum fuisse dicitur, repetendum. Cf. Strabonis locum ex Egregia Groshurdi emendatione lX, p. - τους δ' Oυν ίπο του ποικτου λεχθέντας m7ννντας υστατυυς ἐν τιμ Θετταλικν καταλογν νομιστεον τοῖς εντος τωι

385쪽

non solum tolerandum, sed etiam aptius et significans ae- euratius eenseo quam quod Grogkurdo rescribendum visum

παρὰ τον ποταμον. Urbs porro eommemoratur a Plinio IV, 9 neque non apud Steplianum Byzantinum s. ', ubi quod πολις Νακεδονίας καὶ Μαγνvσίας esse refertur, ex Posterioris aetatis ratione, quam in rem Strabonis Ioeum allegatum conserre licet eL etiam VII, p. 327, fortasse repetendum est, nisi forte do diversia omnino duobus Ioela cogitare praestati Homoles montis, qui in Maeedoniae et Magnesiae eonfinio non procul a Penei ostio et Tempeon convalle situs fuisse videtur es. Mueller l. I., mentio laeta est a Pausania IX, c. S de Thebarum portis exponente TE-λευταῖαι δ' εέσὶν υμολωῖδες ' εφαινετο δε εἶναί μοι καἐτυ υνομα νεωτατον ταις πύ)λαις ταυταtς, αἱ de Γγυ αε

386쪽

Virgilio Aen. VII, 675 - qnum vertice montis ab alto Descendunt centauri, Homolen Ouiumque nivalem Liti-quentea cursu rapido; dat euntibus ingens Silva loeum et magno cedunt virgulta fragore. Denique quod ad Graeeiae terminos a Dicaearcho eonstitutos et ad eam quae jam sequitur demonstrationem pertinet, qua Thessaliam Graeeiae vindicare studuit et. αγνοεῖν τλον Θετταλίαν τῆς - λάδος καταριθμουντας et in fine προς μὲν το ς Ουχνπολαμβάνοντας εἶναι Tryν ωσταλίαν τι=ς 'πιλώδος -

τοσουτον ειρῆσθω, communiorem Graecorum sententiam suisse animadvertimus, qua Thessali ab Helladia sinibus Hellenumque nomine excluderentur, oratores Atticos asserimus Philippum quem pro Graeco non haberent contumeliose Thessalum et Macedonem appellantes et Demost P

κεδονιας ea eum exigua mutatione casauboni et Gro hurdi gentenuam aecipio), αποδώσομεν νυνὶ τὰ λοιπα

387쪽

νανες εχι και - λοὶ καὶ Αοκροὶ ol υζόλαι - μετὰ δὲ Νακεδονίαν θετταλοὶ μεχρι Μαλιέων καὶ των ἄλ

των 'διωλον κεκλομενον, quo loco antea distinguebatur μάλιστα συνεχὴς το περας' αυτὰ δ' ἔρχεται, eam vero rationem, quam sequendam esse equidem non dubitavi, Ca-gaubonus praeivit atquct Salmasius et VogsIus eomprobarunt ita tamen ut αυτῆ quod ille reliquerat eum αυτῆς commutarent. Consentit etiam seruola periplus, nisi quod Homollum oppidum neque vero mons terminum efficere is

ditur, loco supra citato μετὰ δε Μολοττίαν ' Ηραχία πύλις ελλνγνίς ἁπέχει δὲ αυτο απδ Θαλάττvς στάδια θ ita eum coraro Iego pro vulgato π . Strabonem l. VII, p. 325 conferente παραρρεῖ δ' αὐτvν ὁ Ἀραχθος ποταμός, άνάπλουν εχων ἐκ θαλάττvς εές αυτῆν ωλίγων στα- εστι δὲ καὶ επὶ θαλάττης τεῖχος καὶ λ μὴν κλειστώς culus leetionis de veritate pro eo quod vulgo exhibebatur κάλλιστος D,annua mihi persuasit Ephemere. aehola, t. 1833 p. IIIs nou. εντευθεν ἄρχεται ἡj πιλῶς συνεχῆς εἶναι μεχρι Πύνειου πυτ ιου καὶ 'ομολίου --γνοτικῆς πολεως, ξ ἐσει παρὰ τον ποταμον. quo ex loco quod Miris-Croiae Mem. do 1'Acad. t. XLII, p. 352

peripli Seriacet aetatem Herodoto antiquiorem emeere conatus est, Herodotum Helladis notionem jam magis et Diuitiac ' by Corale

388쪽

esin Thessalla Epirum aut saltem Thespro lam Epiri pollorem partem comprehendere animadvertens idque ex Herodoti libro II, eap. 52, ubi de oraculo Dodonaeo disseritur, repetens το γαρ δv Mαντήιον τουτω νενομι παι άρχωδ-τατον των ἐν Euvσι χρyστζρίων ειναι, Gallius reeis monuit ex Herodoti loco minime omnium consequi, ut Herodotus Graeelam haud luterruptam usque ad Dodonam e tenderit, atque Scylaceo fleui etiam Anagraphes Ioco voeabulum συνεχῆς quod reete vertit formant un eomo adlectum etiam atque etiam considerandum esse. Aeque autem debile argumentum est, quod pro antiquitate istius peripli ipse Gaillus attulit, Homoles urbis nullum scriptorem praeter Scylacem, Plinium et Stephanum mentionem fecisse commemorans idque factum ita explieans, ut illud oppidum Scylacis aetate nondum dirutum fuisset, a PIinio autem et

Stephano secundum ipsorum consuetudinem recenseretur etiam eos loeos qui ipsorum aetate non jam exstarent allegandi. Νe silentium ceterorum scriptorum ea de urbe ex ipsius tenuitate repetam neve ad easum talibus in rebus magnopere dominantem animadvertam, Strabonem respicio de Homole ita eloquentem, ut magis consentaneum sit de urbe quam de monte cogitare. Eadem porro Graeciae terminatio, quae nostro loco, alio quoque peripli Scylaeel loeo reperitur ex vulgata ieetione hocce: μεχρι ενταυθα cusque ad Perrhaebos) ἐστιν ἀπο Ἀμβρακίας συνεχν ς v ' λάς. ἐπιεικῶς δε καὶ ἐπὶ θαλατταν πῶσα Ελλάδι ομοιος ἐστιν et fortasse aut ita constituendo μεχρι ἐνταυθά ἐστιν ἀπδἈμβρακίας συνεχος θ Ελλάς, ἐπιεικῶς δὲ καὶ ἐπὶ θάλατταν. πῶσα γὰρ 'Eλλάδι ομοιος ἐσrιν aut eum superI ribns simul hunc in modum restituendo: ἐν μεσογείμ δε ἐποικουσιν ἔθνος Περραιβοί. Euvνες μέχρι ενταῖθα,επιεικως δε καὶ επὶ θάλατταν. πῶσα δε λάδι ομορους

autem vel saltem ex ipso Dieaeareho Phileas, quo de ge grapho nonnulla in dissertatione mea de 'thea p. si oblier monita sunt, acturatiora ab Osanno praeeeptore ple re e Diuitiaco by Corale

389쪽

Fendo mox exspectam IIcet, auctor illius sententiae de Gramolao snibna allatus est ei. diserta Anagraphes verba αἷς

Ἀποχωρέσαντα τουτο δ' εἶναι συμφανὲς Toῖς φιλομα- θεσι μάλ ιστα φιλοτιμουριενοις eontrarium plane de Philea proditur, eam repugnantiam ex negligentia versifiei hominia repeto neque, quamvis facillimum esset negandi particulam inferre et άποχωρίσαντα nonulat desulendi sonsu interpretari - τινὲς δὲ τῆν Μαγνyσων οὐχ 'EUιάδος κ. τ. λ. - mutare audeo neque Dicaearchum mihi persuadeo eam quaeationem de Graeciae terminis ista parum amabili dissolutione tractaturum atque ad reliquum sermonem fore dixerim transulturum cel. va. M. πλῆν δ' ἐπὶ τὰ λοιπὰ τοῖ λόγου προβνσοριαι θ suisse. Ceterum vIros doctos mi ror illam quae aperta est repugnantiam neque observantea et Dicaearchum a Philea dissentire statuentea. τὴν Θετταλίαν τῆς Ελλάδος διαταριθμουν - τας. quod Vulcanina exhibuit καταριθμούντες ob omnem quae laui aequitur scriptoris demonstrationem serri non Posse perspicuum esti IIulua autem nollisae gententiae magnam aliquam similitudinem cum anagraphea Ioeo supra e scripto va. 31 sqq. animadvertere mihi videor, quo etiam verbum ἀγνοεῖν duobus his locis eodem modo usurpatum reserro litet: nullo enim obsteeto addito vel mente suppleudo absolute positum eandem quam Latinorum erra shabet significationem a But aituo in ephemeridd. Ialinii olum. Euppl. ann. ISM. p. 39ὼ e Polybio quoque IV, 3Iet IV, 74 comprobatam.

Helladem quae principio voeabatur in Thessalia et, ut acineuratius dicam, in ejus regione Phthiotide sitam fuisse Plurimi veterum auctorum inter se eonsentiunt et Hom.

390쪽

τιδος, Οἴπερ καὶ πρωτοι ' πιλν7νες ἰσαν. Apollo d. et edit. Ueyn. L I, p. 423 apud Strabonem VIII, p. 370. καὶ Ἀπολ- λόδωρος δὲ μονους τοι ς ἐν τῆ θετταλία καλεῖοθαι φο-

γυνO. De hac antiqua Hellade seu sicut Dicaearchus nostro loco refert urbe seu regione ex veteribus iiiprimis conserendus est Strabo l. IX, p. 43I sq. et ex recentioribus Manuerius geogr. vet. t. VII, p. 613, Dissen explieat. Pindar. p. MI et Crustus in libro eui Hellas inscrthitur. Strabo

alios memorat Helladem cum Phthia eandem statuere et iumeridionali Thessallae regione colloeare, alios pro diver8is Iocis existimare. Homerum geographua refert utpote divergos Iocos exhibere, sed Incertum in carminibus reliquisse, utrum de regione an de urbe sermo fiat. Posteriorum alios Helladem pro regione accipere diisque terminos inter Thebas Phthioticas et antiquam Pharsalum Oonere eique gententiae ex Thetidii situ testimonium acquirere, alios urbem existimare. quorum iterum Pharsalios sexaginta stadiis a sua urbe rudera oppidi monstrare quod Helladem exstitisse

erederent, Melitaeen8es contra narrare, eo tempore, quo ipsorum urbs PFrrha vocaretur, decem stadiorum ab ea intervallo ultra Enipeum Helladem fuisse ex eaque, quod humili situ suisset, Hellenes Melilaeam se recepisse. Εjus vero rei Melitaeenses testimonium asserre Hellenis sepul-

라틴어 텍스트