Dicaearchi Messenii quae supersunt composita, edita et illustrata a Maximiliano Fuhr

401쪽

editione omissa sunt. Pro ιάζουσι in Stephani editione

exhibetur ἐωνίζουσι, quanquam neque ab ipso neque ab ullo posterorum editorum adnotatum est, utrum ea lectio, Per se aeque proba atque vulgata, codicis auctoritate an conjectura nitatur. Ceterum etiam apud Menandrum de en-eomiis p. 80 Hellenum stirpibus Aeolenses, Dorienses et Iones neque vero diseriis saltem verbis Athenienses adnit-merantur τυ μεν τοινυν Αλλέων πολὐ eσχυρότερbν, τω δὲ Λωρμων ανδρικώτεoων, τυ δε 'Iώνων ἐλλογ μωζαrOν. Butimanno denique omnem hune fragmenti locum, quo Thessalia uel ladi vindicatur, mulio correctiorem quam Ceteras ejus partes esse concedens nihilominus in sententiarum connexu et progressu satis multa reperi, quae mihi magnaesulit ossensioni, ita ut singnias quidem gententiaη concinnas esse arbitrer, foedo autem modo ex sua genuiua sede disturbatas esse conjiciam. Quo inprimis refero ἔστιν Ουν

modo asseram me nescire profiteor. Certum porro est lo- eum Euripidis, quo Hellen Iovis filius refertur Hellenisque proles Aeolus eum filiis recensetur, salsissimam sedem Occupasse eumque post erba καὶ οἱ του rosv cyDντες εκγονοι Collocandum esse magnam veri speeiem habet. Cum aliqua quoque veri similitudine loci initium tale suisse suspicari

εχι - φυντες. ὀ γουν πODyr νς φοσι - γλεον. rortu ODνῆ πιλας ιν ' EU. νος Oiκισθεισα πολις re καὶ Sed jam in iis quae sequuntur manum de tabula. Ore u οτὲ ἰν. Λ Gallio qui haec verba uncis Inclusa exilibuit versio loci minus aceu rata haecce profertur et siluit igitur tempus quum Hellas hoc nomen haberet, in Thessalia sita, non in Attica. Verbis enim Orε Ποτε ζυς-m aliquando eaestaret, quae ah ipso Dicaearcho prosecta erae plane non dubito, Hellas oppidum usu ad posteriora Diuiti by Cooste

402쪽

et eerta historiae tempora, sed ad antiquissima et fere mythlea pertiituisse significatur. quae quidem res etiam Sira-honis loco, quo diversas sententias do Hellade aut pro regione aut pro urbe judicanda de ejusque situ relatas logimus, s satis eonfirmata est eademque verbis Infra obviis θ γαρ καλουμέν' νυν 'Eλλὰς λέγετο μέν, ου μεντοι εστί eontineri videtur, nIst sorte eo loco, cujus cum reliquis connexum investigare dissicillimum est, Dicaearchum hane

sententiam elocutum esse eonjicimus: Helladem ea sensus amplitudine qua suo tempore vulgo usurparetur nominari

quidem, sed non exstare, quod id quod ea in re deeerneroo

linguae genua ab Hellene oriundum ad Thessalos tantum pertineret, eorumque esset antiquissima et primitiva Grae- eorum lingua cr. Stura de dialeeio Maced. et Alex. l. e. quum vero Dicaearcho Thessaliam Gramiae vindieaiuro prineeps vocis 'Uλάς algulfieatio inprimis demonstranda fuerit, Marxio non plane assentior eum ad locum Dieaeare ilaententiam nimis argutam ad veritatem dieenit, quod ejus quidem aetate Helladis mentione facta nemo nisi doelus de prisea illa et fabulosa urbe cogitasse videretur.

δ γουν ποιοτος Conjicere licet Iegendum esse o γὰρ ποι τῆς atque ita apud Gallivm vcrsum

esse video: poeta enim dicit. Sed quanquam ea mutatio Palaeographiee pro nulla plane existimanda foret, γουν tamen particulam ab omnibus quoque editoribus reservatam, utpote restringendi sensu praeditam ideoque nostro loco, quo unus testis Homerus arcessitur, aptissimam tueor. Versus vero qui jam adscribitur Homericus Il. β, legitur antecedente hocce Or τ εἶχον σθένον ἡνδ' 'Hλλάδα καλλιγυναικα. quod Dicaearchus denique verbis deinceps sequentibus locum Homericum interpretatur, Porphyrii de . abstinenti IV, 2. loeum quo Dicaearehus versus Hesiodeos

animadverto itaque conjecturam, qua Osannus eptiemeridd. achol. l. l. Messenium hie lilio in guls operibus poetarum Diqiligod by Corale

403쪽

Ioela explieandis vel erluee eonstituendis operam dedises picatus est, veri simillimam Judleo. τους περὶ Θετταλίας Φθίαν κατοικούν- τας. quam ieetionem Stephanna et Manalus exhibuerentUετταλίαν nescio num eo dieum auctorItate firmetur. Quum vero Θετταλίων tanquam adjectivum considerare vix potuisso videantur, ideo recepisse quispiam eonjiciat, ne κατοικεῖν absolute positum legeretur. Quod nunc ipsum non inquiro an unquam absolute usurpatum fuerit vel usurpari potuerit rnostro enim Ioeo ejusmodi usus minime omnium in diger men vocatur, quum κατοικεῖν περὶ τὴν Φθιαν a κατοι-

. κεῖν τῆν Φθίαν eo tantum disserat, quod tua ratione vel Phthia eum vicinitate vel, ut in re non satis certa, ea fere regio in qua Phthia alta erat, hae autem accurate ipsa Phthia significatur. Praeterea maluissem εν τst ΘετταλIs Φθίαν vel λειε τν Θεττα9- Φθίαν κατοικούντας quam περὶ τvν Θετταλίαν σθίαν κατοικουντας. Sed quum vulgata probIMIma ait atque insuper nesciam, quomodo illi editorea suam Ieetionem intellexerint, vel an ea ipsa typothetarum, non Stephani et Μanali ingentia orIginem debeat, finem facto, ne σκιαμαχουντος instar disputare videar. En νας δὲ. quos hoc loco Dieaearchus aecurauet eritiel seriptoris historIel studinm prae ae serena Inter se dIseernit, Achael et Myrmidones ab Eustathlo Ioenm IIIadis ellatum commentante pro iisdem Judieantne διότι καol εκεῖσε Πυρμιδόνες Ἀχαιοὶ ἐκαλουν ro. Ἀχαιους. Apud eundem Homerum hoc vocabulumaretiori quae hie obtinet et latiori significatione legitur, qua quidem posteriori ratione eadem lanee eum ἈργεῖOe et Βαναol examinandum est et Thue. I, 3. Ex ampliori Homerica signifieatione etiam Strabo usurpavit L XIII, p. 600 λεγουσι δ' οἱ νυν Iλιεῖς καὶ τοὐτο, αἶς ουδε τελεως ουνεβαινεν ῆφανίσθαι τἴν πωλιν κατα τὴν δεωσlν Drro των Ἀχαιων, οὐδ' - lis eum Corayo et Groahurdo pro vulgato εξολείφθη Iegendum esse censeo) ODδέπOrε. Strioilori autem sensu de Thessalorum. parte apud ThueF-

404쪽

Sεσσαλων υποκυους. CL etIam Schol. ad Il. α, 2 - οδε ζ χα υς φονον ἐμφυλιον δράσας Παρεγενειο Eu Οεσσαλίαν καὶ κυριευσας τζς χωρας τονς ίβυζεζαγεμνους ώφ' εαυτου προσννγορευσεν Ἀχαιους. Si vero Dicaearchus neque in superioribus ubi Doriunges, Aeolios et Iones Commemoravit neque in sequentibus ubi IIelletiis posteri receiiseritur Achaeorum mentionem secit, hoc inde explIcandum esse videtur quod eos sicut alii quoque scriptores cs. Strab.

Illa p. 335 οἱ μεν ουν γωνες ἐξεnεσον Πάλιν Taχεως ὐπὼ Ἀχαιῶν Αὐλικου ἔθνους stirpi Aeolicae arcetiguerit et Xuthum, cujus filius Achaeus fuit, non ut alii plurimi aeriptores cs. Strab. VIII, 383. τουτον δε cIIellenum)

γενῆς ιυν, Aώλου δε του Λιος Γεγως ' χαιίς hoc pronomine gentili eo loco accipiendum videtur) Aeoli filium

feeerit. Ex eo vero tempore, quo GraeeIa in provinciae Romanae formam redacta fuit, 'Aχωός Vocabulum omnino ad Graecos designandos usurpatum suisse constat es. Strab. II, p. ara τινν τε Θρύκν γ ν Oiaου καὶ Μακεδονίαν καὶ

Ioco includentis, non excludentis egse Gros urdus reci Issimo i

405쪽

ες πελιτων τῆς Ἀχαως. Aeliaeorum autem urbes apud Strabonem qui IX, p. 434. dicit Aratoi δ' ἐκαλουντο Olc θιωrae πάντες plurea quam nostro loco recensentur, i ter quas Euam Erineus fuit ab Erineo quam Thuerdidea L VII, 1 . commemoravit δο/ώζονται κατα 'Eρινεὸν τῆς ' αως εν τv 'Pυπικῆ discernenda.

καλουμένην. Α Gallio coclleltur legendum esse ἈχαιΠδας, sed illud quod eum omnibus editoribus protuli Aiueum est. Hoc autem loco, sicut etiam Φθιῶτις pro Φθιωτικός , reperitur, aleetivi Ἀχαiκος viem obtinet. Idem vero. oppidum a Strabone l. IX, p. 20 et Stephano Byzantino The- hae τος Φθιωτιδος et σῖθιευτρδες appellantur neque mi

Tum, cum eadem regio et Φθιῶτις et Uzanv voearetnrael. verba supra exseripta Φθίαν τε οἱ ta ἐν τον αντον εἶνα/

τις καλεῖται καὶ 'Aradiv. Phylace apud Homerum quidem memoratur Il. β, 695. M δ' ειχον Φυλάκην καὶ Πύρασονάνθεμοεντα ibique in Protesilai ditione collocatur, ubi Thebarum tamen mentio non facta Est, ita ut ex hoc loco Dicaearchi sententia Phylacen et Thebas eandem urbem statuentis adjumentum sibi aequirere videatur. Porro Apol- Iodorus bibl. I, D. meminit Βίας - δώσειν ἔτν τ se τὰς Ιφίκλου θοας κομίσαν re tavr . αυται υσαν ἐν συ- λάκν et otiam II Feli. II, p. 1523. φυλακv, φρουρά, ε*κTV, τορθοις εντολων. πύλις Θεσσαλίας παροξυτονως, όξυτονευς δὲ άγρυπνία. Quae hoc Ioco a Dicaearcho unlua urbIs diversa nomina statuuntur Thebae et Phylaee, ab aliis veteribus geographis pro diversis quanquam sibi vicinia opin

IIemstorti. ad Luoian. diali. XIII, p. 520. Si autem Casau- honus Phylaoen ex Strabonis sententia centum atadiis a Thebarum urbe abesse retulit, locum geographi huncen

406쪽

ODrtis καὶ θ ' Ἀλος' διεχει δὲ Θ βων περὶ ἐκατων σταδίους falsi ime intellexit, qnippe in quo dielum centum stadi eum intervallum non ad Phylaeen et Thebas, sed ad Halon et Thebas pertinere perspieuum sit. Vulcanius quum verba καὶ Θωας τας ' Mδας delenda censeret an repugnantiais quae Inter Strabonem et Dicaearchum obtinet ita de medio tollendae eonsilium habuerit, nescio. Certo illud Hudsonteonsillum fuit qui post προτερον particulam τε inserendam et voeem πολύιν subintelligendam existimavit eaque rationain versione latina quae eadem apud Gallium Iegitur locum

reddidi tr siet Thebas Aehaldaa olimque urbem Phriacennominatam. sed nulla mutatIone opus eat, quinimo nescio Praesertim propter Thebas navium eatalogo non memoratas an Dleaearehi sententiam veri similiorem accuratioremque dicam quam Strabonis altornmque geographorum M. Bech.

l. l. p. 22I. Neque Impedimento est, at cognominis urba Phylace sed ea, ut videtur, valde exigua prope Thebas stita in Phthiotide etiam posteriori tempore exstabat. ὁθεν καὶ Γρ ωτεσίλαος ὼ στρατεύσας εἰς. γλιον. quod de Phylaee loeus Homericus supra allegatus Perspicue testatur τῶν aυ Πρωτεσίλαος Ἀρν ως ν γεμυ- νευεν αυὰς ἐών. neque Kon Strabo locis citatis Thebas et Phrlaeen in Protesilai ditione suisse adnotavit cf. lnprimis

Φθιωτίδων, αἴπερ εισὶ καὶ αυταὶ Dπδ τεν Πρωτεσι- λάν. Protesilai merum a Thucydide memoratur l. VlI,

των Ῥυντες εκγονοι. Qui Jam leguntur Euripidis versus Valchenarius et diatrib. de Eurip. fragmm. p. 20s sq. ex prologo SIsrphi Euripidet repetitos esse statuit. Musgr vius contra in Euripidis editione, ubi viginti tria fragmenta ex Aeolo asseri t. II, p. IT, commemorat utpote fragmentum vis imum tertium hos apud Dieaearchum versus. Dindornua

407쪽

quoque in se Ieta Graeela hoe fragmentum primum ex Aeolo indieavit ibique Strabonia loeum allegavit. In prologo qui dem alterius sabulae Euripideae aedem habuisse veri simillimum est, sed quo Sisypho eodem jure etiam Aeolo Euripidis accenseri potuerint, erius Strabo mentionem Deiti. VIII, p. 356. Σαλμών 7 - ἐνταυγα γαρ βαoιλεῆσαι τυνπατερα avri ς Πρους Σαλμωνεα, καθάπερ καὶ Eυρι-nχος εν Μολ- φησίν et ad quem hos versus ab Athenaeo allatos XIII, lisis h. πρωτον μεν εἶδος αξιον τυραννίδος et XIlI, 5M d. in Maehonis versibus) καταπλαγεὶς δ' ριπίδvς τον τολμαν αὐτῆς ' καὶ γὰρ, εφv, τίς μοι δο-

Versu tertio qui sine ullo dubio ita aeribendus est Ἀθάμας τε μ θευς θ' ὁς τ' επ' Ἀλφειου Gallius contra metri legem peeeans alterum τε omisit atque Hanatus praepositionem επέ et ob sensum et ob metrum neeessariam per typographos, ut videtur, perdiditi quod Huds nus forsan et Crithea addendum eme existimavit, quam sententiam Gallius plane non intellexit, non Euripidis versus, sed ipsius Dieaearehi verba sine dubio respexit In lisque Crethel a. crithel Critheus enim non pro vitio tantum typographieo iudicandum est et Sehol. ad Il. MI. εξ

Eadem persona Maeareus loeum, principem fortasse, habuit in Antiphania comoedia Aeolo inscripta es. Ath. X, p. 444. c. d. De Aeolo es praeterea Stobaei sermin. ed. Scho . I, p. Iio. p. 4lo. Πeeren ad Stob. Ath. IV, 159. e. Ath. XIII. 566 h. Valeh. diatr. p. I46 εq. Sehol ad Ran. vs. 874. N. 15I2.

408쪽

qnt a posita inter Aeoli silos memoratus esset, mentionem

desideravit. Qua in re praeter Hudsonum virorum doci Tum neminem ostensum fuisse miror et verbia enim καὶ οἱ τουτων φοντες ἔκγονοι Cretheus contineri non potest.

Attamen ne Euripidea quidem quem hoc loco ducem sequi Dieaearchus videtur omnea Aeoli liberos reeensuit, quum ab Hesiodo praeterea et Sehol. ad Pind. PSth. IV, 252 Peri res, ah Apollodoro Deion g. Deioneus et Magnes cl. Beeli. Anteiti a. Kennis. d. alig. Welt- u. Volhergeschielite t. I, p. 210. O. Mueli. Orchom. p. 1as. et a Pausania V, S. IV,

2. X, M. VI, 2I. 22. IX, 20. Aethlius, Macar Macarius ,

Tanagra, memorentur ), ita ut Dicaearcho suffecisse nostro Ioeo eonjiciam prineipea tantum Aeoli filios commemorare. Addere praeterea licet, antiquissimam quoque famam no

nisi quatuor Aeolidas agnoseere videri et Hueller I. I. C terum dubium videri posset, num DIeaearchus Sivphum, Athamantem et Salmonea pro Aeoli fratribus iisdemque Heu lenis filiis habuerit, nisi ipse Euripidem pro posteriore sententia facientem allegasset. θεου μανείς quod ad grammalleam conjunctionem eum θεου quod la Homeri Odyssea θ, 49s legitur eomponendum est. Sisyphum autem Corinthi, Salmoneum in Elide. Athamantem

Orchomeni et Cretheum Iolei imperasse veterum fama est. Dieaearehum denique nostro loco non credo Dorienses, Ionea et Rehaeos ab Hellenibus sensu magia universo acceptis exelusisse, sed eum Euripide eL Ionem eompluribus locisis. 1 2 sqq. M. Iliri sqq. MDθν δὲ καὶ σοι γίγνεται κοινον γένος Αωρος μἐν, ἔνθεν Λωρὶς νειν θήσεται Πόλις κατ' αἶαν Πελοπίαν γ' ὐ δευτερος Ἀχαιος, γος

παραλιας, 'HOD πέλας, πραννος εσται, κάπροννμανθήσειται κείνου κεκλῆσθαι λαὸς ὁνομ' επώνυμος congentie tem et Dorum et Achaeum et Ionem Aeoli posteros habuisse eamque ob rem illos quoque populos eum Aeolensibus comprehensos ab Aeolo deduxisse. Illam vero Euripidis genea-

Aeolus Eriphi, ut videtur, filius apud Athenaeum IV, 134. e.

409쪽

logiam, qua Xuthus Ionis ApollInla et Creusae filii secvndum Seholia ad Nub. I S), Dorl et Achael pater proditur,

ex nimio Athenarum studio repetitam eme Muellerus Dor. I, II suspicatur. Quanquam nostro loco mirum videtur inter Aeoli filios, id quod eum Euripidis quoque sententia congruebat, Xuthum a Dicaearcho non nominatum esse. Aeollea autem omnino stirps , de qua aecurate inquirere adhue admodum operae pretium erit, multo olim majorem ambitum quam ceterae habuisse etiam ex Strabonis loco

φωνῆς. Dieaearchus qui his verbis linguam Graeeam Herulenibus potissimum vel adeo solis Thessaliam incolentibus vindicat eamque ceteris gentibus, Inprimis quos tacite innuere videtur Atheniensibus eorreota dieendi ratione ute tibus derogat, a plerorumque aeriptorum Graecorum usu longe discrepat, quippe qui ελλvνίζε ν verbum de universa lingua Graeea atque βώρβαρίζειν vocabulo oppositum usu pare soleant cl. Thuc. II, m de Amphiloeliis ελληνίσθνρσαν την νυν γλῶσσαν τοτε πρωτον απὸ των ἈμβρακιωτωμPlat. Alcib. I, p. III a. Ἀλκιβ. άLλα γουν ποLλὰ Oιοί τ' είσὶ διδάσκειν σπουδαιδεερα του πεττενειν. Σωχρ. ποῖα ταυτα; MLκιβ. Oιον καὶ τὼ iuvνίζειν παρὰ τουτωνἔγωγε εμαθον. Eirmolog. Magn. ελλονισμός εστι τὀ καθ' Diuiliam by Corale

410쪽

Ελληνας διαλεγεσθαι, τουτέστι ro ἁσολοικίστως καὶ άβαρβαρίστως διαλεγεσθω. Sic etiam vocabula 'πιλ νες

et ελλζνικός apud scriptores Graecos haud raro de iis ho-mlitibus usurpantur, qui ubicunque locorum versabantur Graecorum disciplinam amplectebantur, quem In sensum

Ilesycliti quoque glossa interpretanda est λ νος - θτρονιμOt ῆrοι σοφοί atque Isocrates Panegyrieo Dρνος appellationem dixit μννκέrι του γενODς, άλλὰ τος διανοίας εἶναE τε ι1 ριον. Ita etiam Aristoteli apud Clearchum teste Iosepho contra Apionem I. I. quidam gente Judaeua dicitur 'HDννικος ου τb διαλεκτεν ιιόνον, ἀλλὰ καὶ το φυχρ. Versa autem viee βάρβαρος voeabulum principio, Eicut apud Homerum Il. β, Mδ laetum est, de linguae ineleganti et aspera ratione c verba anni Strabonis περὶ τῶν δυσεκτυρως καὶ σκλζραῖς καὶ τραχέως λαλουντων ) in usu fuit, donec posterioribus tandem temporibus ampliorem significationem nactum est e . Herod. VIII, 20. IX, qa. Thuc. I, 3. Aristi Av. vs. 200. Strab. VIII, p. 370 atquo inprimis XIV, p. MI χqq. ἐκείνους Ουν ἐρουειεν τῆν Ἐλλάδα κατοι

κειν. Ad significatos supra Thessaliae incolas reserendum, eoque modo in versione apud Gallium explicatum est: seeos

igitur. Thessaliae incolas) etc. v Ελλας εστ t. quod Vulcanius scribendum exIsum vit 'Eλλήνων ἐστί, memoratu vix dIgnum est. Neque quid

quam lucraremi ir, si eam lectionem aecipientes aut ex genitivo τι ς ΘετταΓας subjectum mente subintelligendum j Οεrτάλια repeteremus aut ipsum illum genitivum in no

minativum mutaremus.

ῶς νυν ον Olιάζονται Tλλζνες. Ilia verbis ipso Dicaearchus perspicuo indicavit 'Eu νυ vocem sua aetate ampliorem significationem habuisse illamque strictiorem, qua - de Thessalia interpretatus est, ex antiquis temporibus repetitam egae.

τος Ελλάδος αυτ 37ν εἶναι. aDrὴν ad Thessaliam sine dubio peritnet, tothasque hujus genientiae non alius Diuitiam by Cooste i

라틴어 텍스트