Dicaearchi Messenii quae supersunt composita, edita et illustrata a Maximiliano Fuhr

391쪽

τῆς τε παλαιῆς καὶ τvς νεας, κάκ του Θετιδίου τεκμαe- ρομενοι τῆς ὐπο τῶ Ἀχίλλεῖ μερος εἶναι καὶ τήνδε τῖν χώραν. οἱ δ' είπάντες πόλιν Φαρσάλιοι μεν δεικνυου νάπὼ ἐξήκοντα σταδίων τῆς εαυτῶν πολεως κατεσκαμ μενον πόλιν, vν πεπιοτευκασιν εἶναι τὴν 'αλάδα, καὶ δυο κρηνας πλζοίον, μοσννιδα καὶ Ἐπερειαπι Μελιταμεῖς δ' ἄπωθεν ἐαυτῶν ἴσον δεκα σταδίους ut κῆσθαι τον 'Eλλάδα περαν του 'αιμεως, ηνίκα v aυτῶν πόλις Πυρρα

392쪽

Ου Πρακλῆς αυτον ἀπεστρεφεν. o. Nueller Dor. I, p. 10, quam discrepantiam viri doeil ita de medio tolli posse

suspieantur, ut prinelpes Hellenum sedes usque ad Dodonam porrectae suisae cogitentur cf. Antiquiti Gr. C. Fr. Ηer- manni p. Is sq. Contra ex scholiorum ad Il. β, ω aucto-rItate Hellen in Boeotia habitavit, quam ob eausam receu sua Graecorum in Homerico navium eatalogo a Boeotis incepisse statuitur.

Maeedonica et Alexandrina quae commentatio in thesauri Stephaniani editione Lond Inensi t. I de Integro excusa est P. 117, ubi hunc locum exhibuit, vulgatam hane codicum ieetionem merito protulit atque ante Aloλου voeabulum πατρως mente subintelligendum esse existimavit. Idem doetissimus vir ad fragm. Hellanic. p. 121 In originis genitivis non solum siti sed etiam patris interdum notionem contineri monuit eaque de re suam ipsius prolusionem denomliin. Gr. Et Lamberti Bosii de ellipsi Graeea librum es. ed. Sehaesei' p. 93 allegavit. Hellentei locus in scholiis ad

393쪽

verborum Conjunctione Imrxyρ nomen omitti posse infitians Biας δ Ἀμιυγάονος legendum esse praecepit, Stumiua

autem ab audacissima quaque conjectura abhorrens neque

ullam de ea ellipgi dubitationem habuit et eodicum scripturae patrocinatus est. Si enim apud genitivos notionea quae multo remotiores fiunt quam Patris, sicut mariti, uxoris cs. V. C. quod exemplum ex Euripidis Oreste us. 1719

g. Mo not. li attulit, fratris, sororis, amici, amicae interdum subaudiendae sunt, plane non dubitare licet, eo eagu, erius Prineeps signifieatio Isuit originis, eam rationem ludicari potuisse, quae inter patrem et filium intercedat, neque ηο- tum ita ut genitivus auctorem, sed etiam ut prolem generis

demonstret. Verum enim vero seriptorum classicorum Ioel adgunt, quos nisi forte temerarias suspieiones inferre libet alio modo interpretari nequeamus. Quo nostrum resero

eamque sententiam, quae de IIellene Aeoli patre ita pronuntiatur, non solum aliis seriptorum locis, sicut Iamblichl

confirmatam videmus. Unus autem qui in vulgata lectione uperest scrupulus, quod rerum naturae magis consentaneum ideoque etiam magis usitatum est viros per patres quam per filios designari, nobis de medio tolletur observantibu Aeolum ex Dicaearchi neenon Euripidis sententia ob plurimas stirpea Hellenicas ab eo oriundas quam maxime memQ-Diuiti by Cooste

394쪽

38 I

vabilem esse. Palmerius Gr. ant. p. 8 et Gronoulus legendum conjecerunt Hφ' 'χ λζνος πατρος τos AMROD, quod supplementum cogitando, non item scribendo necessarium esse silpra vidimus. Salmasilia quum ad Solin. p. 152 nostrum locum integrum reliquisset, de ling. Heli. p. E λζνος του Aευκ&λίωνος scribendiim esse suspicatus est, quam Contra conjecturam, ne de palaeographica dissimilitudine disseram, cujus in nominibus propriis ubi librarii suam doctrinam prae se serre et discrepantes sEnteritias seriptorum eontextui intrudere haud raro studuerint minor ratio habenda esse videatur, monere licet, illum Πelletiem secundum Euripidem quidem ipsumque Dieaearchum et infra, atque Hevaebium L I, p. IIDI Ελληνες, oi Γ ro του H-λvνος, του Aιος ita enim Valesius pro vulgato Oi αποιου Λιος του ' DAvνος rescribendum esse rectissime statuto et etiam Iamblichi loeum supra exscriptum, Apoll. Sehol. I, p. s. 162, Jovis filium fuisse, et Stephanum By-gantinum disertia verbis memorare, eum Hellenem non Deu-

ealionis suisse, sed Hellenem PhtIlium Iovis filium, ut videtur e noli enim cogito de Ρhthii filio his in Stephani verbis: εκτέοθ' υπο ' πιλνννος, ου του Aευκαλίωνος, άλλὰ του P9ιου). Si autem repugnantiam in nostrum scriptorem inferre non vereremur, του Λευκαλίωνος etiam defendere possemus Thuerdidis loeo supra allegato I, e. z. τὰ μεν προ 'πιληνος του Aευκαλίωνος atque multo ma

Bevh. t. I, p. 135 θ κζ τὰ περὶ Λευκαλἰωνος ἀπαγγερ - λει, ὀς ἐβασίλευε τῆς Φθιώτιδος, καὶ του κατ' αὐτί ν

395쪽

αίτθς Ἀχωδν καὶ γωνα. Αehaeus deinde narratur ob ne-eem invite laetam exsul laetua in Achriam Peloponnesi venisse, Ion autem Atheniensium rex constitutus esse ab eoque Λtheniensea ceterique subditi Iones cognominali fuisse. Hem sterhusius ad Lucian. Halcron. t. I, p. 455 ed. Bip. αλν - νος του Aιος legendum existimavit eainque ad rationem Euripidis locum a Dicaearcho allatum et Verba ipsius scriptoris eum excipientia ' λὰς μεν ουν εστι, ῶσπερ μυκρν πρ Orερον ειρήκαμεν, d Λιὼς Euvν εκτισεν inprimis facere animadvertit. Eadem verba quam maxime respiciens Buttmannus nostro loeo Hemsterhusii Cocleeturam compro-havit, sed ut mihi quidem videtur plane immerito, quum erba cυσπερ ιιικρυs πρότερον είρήκαμεν nonnisi Helladem ab Hellene conditam innuant et ad verba proxime praee dentia ν ' λὰς ὐφ' πιλνγνος Oiκισθεισα πολις τε κω χώρα pertineant neque etiam ad nostrum simul loeum relata impediant, quominus Hellen Helladia conditor altero Ioeo Aeoli pater, altero idem Iovis filius signifieetur. Nasextus de lectione nostri Ioel nihil se decernere professus est, quod in Hellenis genealogia scriptores mirum in modum dissentirent; quod quidem satis recte se habet, quum Pi dari scholia, id quod ex Deucalionis a Prometheo origine repetendum est, adeo Promethel filium emeiant. Gallius eodieum lectionem, sicut etiam ceteri editores, in textia ue

horum exhibuit et tu versioue reddidit: siab Hellene, Aeoli patre). Nisi denique gub finem nostri fragmenti Aeolus uellenis filius atque Hellen Jove natus sui e doeerentur, Dicaearchum eogitare lieeret singularem genealogiam aec tum fuisse et Helleuem Aeoli filium praedicasse. Sed jam

396쪽

satis singuIaria ea ratio est, qua Dicaearchus et Euripides solum Aeolum eum liberis pro prole Hellenis iudieasse

videntur.

p. 1 7. τε καὶ ε κτίσθ'. Hane conjungendi rationem sorsitan aliquis ad Dστερον προτερον redire dixerit; sed rem aceuratius considerantes nihil aliud quam duas condendi et nominandi actiones Hellent hoc Ioeo

adseripias, quae inter se quam maxime cohaerent, etiam externo sententiarum vinculo, particulis τε et καί luxta eoIIocatis, inter se arctissime copulatas reperimus. Ceterum

Hrro praepositio eum 'Eλλονος juncta ad ἐκλινθ' tantum verbum quadrat, scp' 'Eλλνννος autem quod ad εκ Tioctv apponi desiderabatur et in a Dcp' Tu γνως οέκιοΘεἰσα πολις τε καὶ χωρα in eo simul latet neque, quum gententia omnlobscuritate exemta sit, υν' 'THvνος vel ox' αυτου adjici. necesse sulc

Νελιταιεων πωλεως. Ilio Helladis antiquae alius a Dicaearcho constitutus bene congruit eum Strabonis narratione supra commemorata de Pharsaliis sexaginta stadiorum intervallo a sua urbe priseum illud oppidum statuentibus et de Melitaeensibus Helladem veterem decem stadiis ab ipsis silam suisse reserentibus, quanquam ἀνάμεσον, sicut usus quoque ejus vocabuli admittit, non accurate urgendum esse apparet. Pro τῶν Νεοταίων, quod a recentioribus quoque omnibus editoribus integrum relictum est, cum Vu eanio τῶν Πελιτα εων equidem rescribendum Esse duxerim, quum a μυταια voce nomen gentile Mελιταῖος eblarmari potuisse dubitem atque insuper Strabonem l. l. -- λιταιεῖς pluralem usurpasse videam, ubi duo codices Par.

et Mosc. δεδελμεεῖς, sormam ob pronuntiandi similitudinem a librariis die tantium verba excipientibus effieiam, exhibere atque PoIrbius et Stephanus idem illud nomen Νελιταιευς tu usum vocavisse adnotantur. Neque loco qui infra legitur dubitari potest quin pro vulgata eo dicum scriptura Μελιτίαν, quam Stephanus in contextu protulit quamque apud Diqiligod by Corale

397쪽

lio, Bulimanno et aliis editoribns emendandum sit Πελίταιαν : neque Πελίτειαν quod apud Stephanum Byzantinum reperitur et, ut Casaubonus reseri, Strabonis loco l. IX, p. 434 διαριθμουνται δε τας ι πῖ τῶ Φθιωτικ se τελεεκ. τ. λ. τεὼ ὐπ' Ἀχιλλ. εἰ κατοικίας -- νεον πρῖς τούτοις, Κορωνειαν ὐμωνυμον τν Βοιωτικῆ, πιλίτα auae. r. λ. a nonnullis eodielbus exhibetur, substituere voluerim, eandem ob causam, quod ex Murci ἰων vel adeo με- λιταύων forma nomen Νελίταια Dicaearcho comprobatum fuisse colligitur atque, sient Narx Ius recte monuit, novam ab eodem deinde ejusdem vocabuli speciem usurpari molestum foret. άνάμεσον In eundem gensum cum quanquam hoc de tempore plerumque ugurpatur, interpretandum hoc loco ab omnibus editoribus unum vocabilium

prolatum est, licet principio duas voces efficeret δνὰ σον, quemadmodum apud Strabonem l. IV, p. 196 editum est τουτους δ' ἐν τρο μεταξυ DOMν πάντας κατέλυσαν τους ἀνὰ μέσον Ῥήυου κcia τῶν Πυρς ναίων υρῶν ἄπαντας. Scribendi autem ratio in hoe vocabulo sicut in talibus plerisque observanda sero ex arbitrio nostro pendet neque, seu coniunciIm seu separatim excudimus, sensus ullam mutationem esselmus. Etiam alectivum exstabat ἀνύειεσος, quod in eundem fere sensum eum /ιεσωγειος ab Herodoto . u8urpatum est l. it, c. 108 Oσοι τῶν Aiγυπτίων say επὶ τ υ πο ratι si ἔκτ νυτο τὰς πόλις, ἀλλ' ἀναiιεσους.

Oe τῶ γενει κ. τ. λ. praeserenda sit, quippe in qua non solum quod conjuneium legitur eλλνγνίζουσι τse all- quo modo mihi offensioni sit, sed etiam non aptum sensum contineri censeam. Quid enim hunc ad locum ea gententia, qua IIellenes li esse affirmentur, qui et genere et lingua Hellei ies existaut, nisi simul adjiciatur vel innuatur saltem, Diuitiam by Corale

398쪽

quinam Graeelae ineolae pro talibus existimandi sint In Vulcanii autem Iectione ex verbis proxime praecedentibus qui in Helladis veteris vicinitate habitabant aut Pharsalit et Melitaeenaea ant omnino Thessali subjectum a re si debent, ita ut ea gententia, quam sequentibus perspicue eloquitur το γαρ ελλvνίζειν εγο εμαέ-ODκ εν τvs διαλεγεσθαι άUλ' ἐν τ ῶ γενει φων6ς ' αντο δ ἐστὶν ἁν' πιλννος, Jam nostro loco praeparetur. ἀν' ' λς νος non tantum, quemadmodum videri facile possit, ad ελδονίζοι σιν Ita ut idem significet quod secundum Hellenem, quantum

ad totam sententiam pertinet eaugalemque hunc sensum eo li-tinet: quipps qui ab Hellene Oriundi sint, quasi scriptoraeeuratius dixisset Γν' 'Eλληνος οντες. Sed hoc arctiori sensu do II et lenis ipsis colonis iisque posteris qni in Thessalia remanserunt intelligendum esse apparet; quod nisi fieret, scriptorem infra ΙIellenes ab Hellene oriundos Aeolum, Sisyphum et ceteros eum nepotibus reconsentem atque hoc loeo Aeoli posteros a Oλiζειν reserentem sibi ipsi contradicere patereti Scriptorem autem II et lenis prolem si vo Hellenes eum in sensum strictiorem cs. Τhuc. lo c. cit. de

Ae hillis civibus Οἴπερ καὶ πρυJrοι ' πιλἴνες νυσαν, Ita otii nocheite histo ire critique des etablissemens etc. t. I, p. I a. adhibuisse, plane perspicuum esse credo iis quoque ex luerbis, quibus locum Homeri cum Interpretatur πιλουας δε λεγιυν) τ ο υ ς μικρν προτερον ρύθεντας et e nostri fragmenti sine οὐδε τους Θετταλους Ἐλληνος iarro γονους υντας εnuvi /. Illa vero interpretatione salva nostro loco fortasse non male haberet, si quis reseribendum

λουος idque strictiori sensu intelligendum pro subjecto acciperet et ex artieulo ante ἀφ' 'αλννος obliterato proia nomen relativum post εἰσίν irrepsisse suspicaretur. Thessalos autem inprimis et ob generis originem et ob dialeetirationem pro Hellenibus propriis Judicatos fuisse, testimonium eum Marxio ex Platonis Menone P. 82. b. assero, ubi

399쪽

eaeare hi igitur sententiam quae omni huic loco Inest eam fuisse es gitor pro Hellenibus propriis judicandos esse proximos Ipsius Hellenis et colonos et posteros in Thessaliae regione significata habitantes, quippe qui et generia originem ab II ellene repeterent et lingua Hellenica uterentur: Athenienses enim qui et genere Hellenea non essent et Iingnae speciem Atticam usurparent hue nou Te serendos esse neque Dorienses neque Aeolios neque Iones, qui quanquam originem II ellenteam prae se ferrent dialectis tamen uterentur Dorica, Aeolica et Ionica. Λttamen posteriora haec verba ἀσπερ Λωριεις μεν Oi άπω Λαύρου τρ φων ν δωρίζουσιν usque ad φυντες ad explicanda tantum verba ,191νναῖοι ταις διαλεκτοις αττικίζουσιν adnexa esse conjicere pos, gumus. Si autem, scriptor tota hac expositione Thessaliam Helladi vindicare 'studet, Athenienses simul qui genuinam linguam Helleiticam sibi potissimum vel sibi solis adscribere solerent ef. infra ἄre τον αυτῶν υνὴν καὶ τὴν πολιν φασὶ τῆς Ελλάδος εἶναι erroris convicturus suisse videtur, eosdem quos verbis τάχα δε vivσουσι τρνες κ. r. h. neque non προς μεν τους DROλαμβάνοντας εἶναι τῖν Θετταλίαν τῆς Ελλάδος signifieatos esse eonjicio. Quod

sorsitan aliquis. eum malevolo animo collocandum esse ου

spicetur, quo Dicaearchum in Athenienses omnino asseetum fuisse ex nonnullis Ioeis, ut supra indicavi, colligere possimus. Quod autem Athenienses genere Atticos egse dicit, id quod inprimis in nostra sententiarum oppositione orIginem Hellenteam penitus exeludere apparet, conserenda est Atticorum ipsornm opinio se indigenas praedicantium et Herodosi notitia Atticam geniem Pelasgicam fuisse reserentis, ita ut Hellenes ideo tantum existimandi viderentiar, quod eum Ionibus immigrantibus sese commiscuissent es. Thuc. I, 2. TVν γουν rεικυν ἐκ rose eari πλειστον δια τῖ λεπτογεων ἀστασ απrον ουσαν ἄνθρωmot φκουν Di αὐαοὶάεέ. Strab. VIII, aga τυ δ' cio τὼ καὶ τοῖς 'Aθοναίοις ου Dissiliam by Corale

400쪽

μεταβολῆ τν Ἐλλvνας καὶ τὴν γλῶσσαν μετέμαθε.

CL etiam Conon. narrat. 27. apud Phot. cap. IM. Eustath. ad Dionys. p. 100. Quodsi Herodotus gentem Atticam ex Pelasgiea in Hellenicam commutatam Iinguam Hellenicam recepisse retulit, Dicaearchus contra aut Ea in re plano dissensisse aut etiamsi idem censuerit illud tamen ita laetum eredidisse videtur, ut antiquae originis gravissima vestigia remanserint. De Ionibus universis valde mutatIs cl. Heraclid. Pontic. apud Athen. XIV, G2 . e. Iώνων δε τδ πολυ πλῆθος vλλοίωται διὰ το συμεριφερεσθαι τοῖς άεὶ δυναστευουσιν αυτοῖς τῶν βαρβάρων. quem Vulcanius ante Αωριεῖς in texta intulit artieulus male se habet proptee

Graecorum consuetudinem ea numina propria, quae appositione accuratius illustrantur, sine articulo plerumque Pro

라틴어 텍스트