장음표시 사용
251쪽
- ciens, sedensque in Solio de illius virtutibus ad poma
,, tum verba fecit . e Haee ex probatissimis Historicis, orlandino, Sacchino , ct Card. Ssortia Palla vicino Galeotius . Audiantur nune
Galli Seriptores, qui probatioribus si Diis plaeet Auctoribus innixi, unum, eumdemq. Lainium ex alis, ut ita dieam, sic in AEtbiopem immutarunt. Lainer. Giacomo.
Secondo Generale de'Gesuiti. era Spagnuolo. Ebbe,, sama di gran dot trina neI secolo decimo sesto. Addotisse torato in Alcata, ven ne a Parigi, dove studio la Teol is gia. Fu uno de primi compagni di S. Ignaxio contribu se molio alla FondaZione delia Compagnia, e ben presto dopo gli suecesse net governo cum sciscet mea ius G nepalis Anno sc. MDLVI. a Proferris electus est ma non se sit eletio forma Imente Generale , che tre anni.dopo , se ei Oh net is 38. At ab Augusto mense Anni MDLUI, se ad postridie KaL Iulia V An. MDLUMe quo die Praeporis renuneuttis fuit, non tres , sed vix duo Anni nume ari pos-ιnat in Assisth at Concilio di Trento , come Teologo diis Paolo IlI. a molle Sessioni di quel Concilio. Nella Congregatione dei di 16. Giugno 1362. Lainexis sece un Iungo discorso, net quale mostrbtulto i I suo telo per u Corro δ Roma usurpata partim haec dicend7 forma
ab Ur, ui de Apostolica Petri Sode minus recte sentiunt , ac si in Ecclesiis regimine nullum erret inter Petri Catberiam ,eato arquo humanae Societatiρ regendae formar dise/im n). Disse ... hujus orationit a Lainis habita capita , subryngillatim expendentuν locis Non contento di aver elli s , , Stenuto imprese ne ita seconda parte di questo stranoM diseorso di rispondere η quelli, che Soste nevano, che i, , Veseovi riceve vano la loro Autor ita da G. C So- sten ne nella Congregatione de 'et 4 Luglio, ehe it Ma- , , trimonio clandestino, non δ male di sua natura, ... nonis ε questa la sola volta, ehe Lain et avan Eo alla presenta de' Padri propositioni ι nrano. Gli viene attribuito uno
252쪽
ri aetitio ehe m divulgato meo tertim d po , net qualeis questo Gesulta flaraavasi di mostrare, che Ii matrimois A nj clandestini non dovevano essere annullati , ma si,, sece meo conto di questo scritto. In un Assemblea
se de'r3 Settembre presso it primo Legato, e dove ognun ,, ebbe liberi, di entrare, it medes imo Gemita, benehε Teologo deI Papa, nem allaChiesa la podesta di annulisse lare i matrimon j clandestini. . . . Pio IV. impiegb Lainezis ad aceompagnare net x et ii Card. Ippolito d'Este, eheis andava Legato in Francia, per ii colloquio di Potny. ,, Fece ivi un discorso in opposietione a quelli di Bela, e,, di Pietro Martire. I suoi primi traiti strono direti is alla Regina Cat ima do' Medici: eno ebbe il eoraggio diis dirie, ehe non tocema ad una se na ordinare conseiam renEe di Religione, e che usurpava il diritto det Papa eri pertanto dispulli in una Assemblea , che rip vava, E , fra molle buone cose, disse molle puerilita .... Λbbiam
,, di tui molle opere di Teologia, e di Morale hoc est,
plane naua, uno alte os sermono excepto, qui inter Conc. Tria dent Ini Acta relatus est; reliqua enim Lainii re lata, quae M Tabulario Domur Professae Me. Ieru oam remabamur, ita rum Inuris Ayita, alq. obscurIt literarum formis impie xa , ut quid ab eo scriptum sit inteBeti omnino non possis,noq. tot curis distentur, ut rupra monuit Galeottus, prepoli
Cortiturioni, Me non sono rtaro scrit te da se industria umana , ma cM sono traxo per quanto semisa irpirato datia Divisita.
,, buon Gesulta . . . Ci contenteremo di dire , che S. Igna , , aeto nudrito neli' opinione dei potere assoIuto det Papa ,, sopra Io spirituale ed ii temporale, erede ite, che lassam uom ergere la sua Soetes, in Monarchia : Ie sue mire M erano pure, ma quelle di Lianez erano assai meno. sim deve riguardario, come ii vero sondatore, e sorse com M il distruitore della Soetet .... Lainez si Dee quasi tutiori deserire nella prima Congregaetione, ehe P tenuia dopo,, la morte di S. Ignatio. In talguisa alPequita e ali sem.
253쪽
tur eriminationes ab eorum in Galliae regnum reditu, regnante Henrieo hujus nominis quarto, usque ad Societatis dissolutionem a Clem. XIV. decretam, meum hic non est enumerare, & longa instituta disputatione refellere: atq. ut tu uno Laipio sons istam , quinque esse animadverti accusationis rapita ab Dictionari Scriptoribus proposita, nem-po: I Dod umanae Aula blandisi orazione illa sua Laining
moiserit. II. Guod Melaeriae Romanae reformatio m minime a Mellio dae naendam dixerit. III. GJod eidem Eecteria po- gestarem araitanae Clandestina matrimonia a uicaveνiς . IV. G od in Condientia Porsiniaeensi inepto non minus, quam audacter sit in Reginam Carbarinam in noctur. V. Guod ambitiosius Dra Praepositi Generalit am i aro, Ignar/i ipsiuri ger atq. instituta coaprilenaeo studueris. Quae si vera sint, obscurari non modo; sed omdino evanescere praeclara illa testimonia necesse est, quae de Lainii doctrina, prudentia, ae sanctitate tot Italiae Germaniaeq. Episcopi, tot S. R. E. Cardinales, tum Tridentini Patres, atq. ipsi Romani Pontifices dedere, atq. hune non gravissimum , non doctissimum, non piissimum, sed ineptissimum, sed audacissimum, sed versipellem Ignatii socium non appellare modo, Sede erari quodamodo debeamus. Recensenda igitur tot ineptiarum s stravaganete capita quae incredibili audacia in Coninventu tum Possin iacensi , tum Tridentino tueri Lainius ausus est, tum diligentiori inito eXa ne quaerendum, an, di quo tempore, & quo tandem sensu tanta haec Lainius profiteri non erubuerit.; qua in re Lectoris patientia tentanda quodamodo , qui tot inter mendaciorum anfractuS, quo Se vertat, quem cursum teneat profecto ignorabit, ac in eelebrem illum Labyrinthum, malo quodam sato Sese
detrusum intelligat, de quo, Virgilius AEneidos Libro v.
254쪽
is Ut quondam Crem sertur Labyrinthus in altari Parietibus textum caecis iter, ancipitemque M Mille viis habuisse dolum, qua signa sequendi Falleret indeprensus 2 irremeabilis error.
Ae primo, salsa omnino sunt, quae Galli Seriptores In ipso narrationis vestibulo narrant de Lainio , , Nesia Coma Wegariono asty I6. Girano v 62. Lainer fece tin Iungo Huον- so, nes quale mostro rusto ii suo gelo, peν la Corio di Roma ee. Nam primo, ut ex Diario ipsius Concilii Tridentini refert Pallavicinus, Lo Congregationi M' Teologi comi elarono non r6. Iun. a' nauno in Lugito An. 1362 . His vero Conventibus Lainius minime interfuit, nee ade se prosecto poterat , cum ipsius Tridentum adventus die tantum vigesima tertia Iulii ejusdem anni contigerit, ut ex Epistola eo ipso die , quo Tridentum advenerat Lainius a Mutinensi ad Card. Moronum data, plane constat. Pal- Iav. Istor. det Conc. Lib. XVIII. cap. I l. n. c. in Congregationibus ergo minorum Theologorum, ante diem vig i. mam tertiam Iulii an . II 62, Lainius minime intersuit. In Generalem vero Episcoporum Theologorumq. Conventum venit die vigesima prima Augusti non decima tertia ut salso Sarpius scripserat) anni ejusdem I 62. Atque hie coetus ile Patrum est, in quo Romanae Auia benevolentiam, blanditiis atque assentationibus suis aucupantem Lainium Galli Scriptores essingunt, cum tamen in toto quem habuit sermone. nihil omnino, nee de Romana Aula, immo nee de ipsa R. Pontificis summa Potestate Lainius dixent. Nam, quae orationis a Larinio tune haesistae enumerantur a Gallis Scriptoribus capita , ad alium, alio die alioq. anno sermonem habitum de Reformation Romanae Curia, reserenda sunt, nee tamen ita a Dinia Tridentinis Patribus suisse proposita, ut a Gallis Auctori. bus relata sunt, εuia ostendam locis.
Disputationum ergo, quae Augusto menso Λ n. 1262, M
255쪽
bitae sunt, duo suere pracipua eapita: alterum, in quo quaerebatur, Num in Pascali Coena illa, in qua Eueharistiae
Sacramentum Christus instituit, proprium sacrifieium ab ipsomet Christo Patri tunc oblatum pro hominurn salute agnoscendum sit, ab illo s*unctum , quod moriturus in Cruce, Patri obtulisse postea , eompertum est 3 Qua in diis sputatione, quam ipse Lago marsinus retulit in Adnotatioanibus ad Epistolam Pogiani LXXII. Vol. III. m. 129, eum in contrarias abitent Episcopi Theologique sententias, iis adhaesit La inius, qui etiam in novissima Coena illai Patii se Christum pro nobis obtulisse contendebant, muliataque in eam rem a Lainio, docte non mi squam copiose disputata, refert Palla vicinus Istor. L. XVIII. e. II n. 8.) Alterum vero Disputationum caput suerat ἰ de Cominmunione Euchahirtica tub utraque specie ut ajunt , sive detisti Calicis etiam Laicis,concedendo: qua de re, pluribus tum Tridenti, tum Romae habitis' consultationibus diversa Rom. Pontificum prodiere judicia, quibus primum Bohe inorum , aliorumque Germanici Imperii populorum, Calleis
usum enixe petentium votis annuendum , certis tamen
adjectis conditionibus, quibus tuta ab Omni errore esset Catholica de Eucharistiae Sacramento doctrina, R. Ponti flees decreverunt: at cum mitiori hae indulgentia ad prava obfirmanda dogmata heteterodoxi abuterentur, revocandam esse Pius V. P, M. aliiq. Pontifices decreverunt U. La-gom. ad Ep. Pogiani LXXX. Vol. III. p. m. I 6 i. Longiori igitus instituto sermone, quem ex actis Con-eilii a Card. Paleotio retulit Palla vicinus, reiicienda hujusmodi postulata, pluribus etiam Tridentinis Patribus consentientibus, censuit La inius, quem sic pro Ecclesiae bono perorantem inducit Palla vicinus , , II dispentare in ei zalo. re per suscitare fi Ira ad astre indebite richyeste, peν cui si rogitessero tulte te Lugi dolia Obresa. Gli Autori di questa
toelia errere stati gli Eresiarcbi , alia cui perversita e ruper bia , non si ri media D a colla conriseensione , Ana colla resisten.
a ee. Molio doner Ia sua Religione a Cesare fondatore di pa- reecbi Collegii , molio at Duca di Banie horum enim Principum in Canninorum sic enim appellabantur tura
256쪽
dia postulatis impensiora studia serebantur quanto e mamio e P obligatione, tanto piis eram lai renuto di comi pondeμDro cella feriisa diaconsistio: ec. ec. Atque hie animadvertant rogo Lectores, quam alienum a veio sit, quod de Lainio Romanae Aulae blandionro affirmare ausi sunt Galli Scriptores, eum studio veritatis, di fidei Catholicae tuendae' incensus, nullam Societatis suae rationem habendam duxerit , eorum Principum , qui eam maxime fovebant postulationibus adversatus, quorum offensionem S ietati certe pertimescendam , effugere non potuisset.
Neque vero, disputationis aestu abreptum, vel partium studio praeocupatum sic perorasse Lainium dixerit, qui plures ex Patribus Tridentinis Lainio ad baesisse didicerit ea Pallavicino, a quo etiam discimus, nihil omnino eo in sermone nec is Romanae Curia 9symatione , nec is suprema Rom. Pontificis in Ecclesia regenda Potostata, assentandi stu. . dici, egisse Lainium ; cum hoc tantum, quod a Catholieo Doctore confirmari debuerat, uti sine haesitatione praedica verit is La Dispenrationae spro Calicis usu do parsi concσ- ὸν MI Papa, cui ustio λ it con λάψ848e te particolari eJ eo 1 oro, de remi e deuo pereo, , eiὸ cbe pari mento H Vorcova
i Rioti suerat hie Ioannes Baptista Hostus Romanus M a norato I Pallav. Istor. L. XVIII. c. IV. n. I.
Detecta igitur totius narrationis salsitate, quid de reliquis a Gallicis Auctoribus narratis, judicandum sit Lect
ribus prudentiae remitto. Factorum enim ordine perturbaoto, ea hic retulere, quae aliam ad causam, alio tempore RLa inici tractatam pertinebant, quae tamen, neque sic ab φo proposita sunt, ut ab oscitantibus hisce Seriptoribus suere descripta, neque si proposuisset, poterant umquam vel ignorantiae, vel audaciae nota culpari. Ac primo, quae
in eommentula illa Congregatione diei decimae sextae Iu Dii , an. Is62. cui, si umquam habita est, Lainius Tri dento adhuc absens, adesse non potuit, ut jam demon
traςum est N. V. dicta in bipartita oration* a Lainio
257쪽
confiinguntur, audiamus: Et quoniam in Mpartita quadam cratione , praepostera multa absurdaq. a Lainio comme morata Scriptores isti confirmant, quaeram primo , ac pro prio meo jure reposcam hujus bipartitae orationis exemplum , atqui certum plane est, hujusmodi orationem , ut a Scriptoribus istis exhibita legitur, numquam a Lainiosuisse pronunciatam, neq. ullam illius, oel in Act s Con-eilii Tridentini, vel in Paleotti Diariis factam fuisse meri
Orationum ncmpe, quae habitae in Coneilii Conventibus a Lainio sunt, vix duo a Pallavieino allata supersunt exempla λ alterum, in quo do Iurtisicutione, tam erudite disputavit, ut illius exemplum in acta Concilii relatum sit. Tra queui, clo implegarono is studio e la penna in qNest Dis p tarbone, si 1n rantiarissolo DJego Lai nec , ii quale
Lia materia dolia Giustificatione, od obbo tal pretio , cbe fi registraro a parola negli, Atti autontiei Istor. dei Cone. Lib. VIII. c. XI. n. 9. Alterum est illius longissimi sermonis, in quo de Miseoporum Iurisdictio, disputavit ; de quo haec haset Palla vicinus: L ultimo Disputatiso die to Octobris, non IS Junii an. 136a ut salso ab authoribus Dictionarii scriptum est fu Diego LaInet Generale dolia Compagnia di Gna , ii quoso paro a zo intobro, ed occupo rati solo tNixo ii tempo delia Congregatione. Istor. L. XVIII. C. XV. Hi qui si de hoe Lainii Sermone intelligi debeant, quae ab Auctoribus Dictionarj scripta sunt, ut nihil absurdum magis, vel audacius prolatum inveniri possit cin questo stra-mo discorso sostenno aνάita reis audiant illi a Pallavleino , quae Patrum Tridentinorum fuerint de Lainii sermone ju
facili quati ho Dde, o sup ema per opinion H quei Verco vi , M' egli appella Ponti ii . cIbid. 9 Hic igitur Lainius, queminudaeam Moptumquo in dicendo Seriptores isti essingulis, yle idem est, cuJua eloquentia, doctrina eo in praetio eri
258쪽
a Tridentinis Patribus habita, ut .el direnti is honor haberetur, quem nulli ex tot praeelarissimis viris, qui eo convenerant, habitum legimus: Impe oech , ἀσω III altri
υ oni. cIstor. dei Con. Lib. XXI. C. UI. n. a 3. Hunc ergo Lamii Sermonem vidit Pallavieinus, ejusque praecipua eapita retulit in Historia sua, ut instituta eom paratione possit Lemr de Veritate illarum rerum , quae a Pallavicino. & ab Authoribus Dictionarii narrantur, ne,
te judicare . Ille enim eam quodam sermonis exemplum prae oculis habuit, isti, dum Sarpio, non quae exempla illo quod numquam viderant, continebantur , sed quae ipsi somniando, seu calumniando potius essinxerant, ineprenon minus, quam audacissime protulerunt. A me pre Ira EFfrimo duigante vion ara primo mai Mnir farto di leuem, ua, o D una Sc irrura HI Lainor , D ebὸ is rix morasa ala naelia materis dona Ginrt sicar ono , riportara graneati aut Atium ei. Mas ἡ σώω para i rimangono taura o
259쪽
ortoporta. si Hoe ergo in doctissimo sermone ea pertractantur a Lainio capita , quae ad celeberrimam quaestionem pertinebant, de origine Potestatis, quam Iupisdictionis appellant. in Episcopis agnoscenda, de qua magna tunc suit, & re nondum ab Ecclesia definita, magna est.adhue inter Auctores dissensio, Num immediato a Deo in Episcopos, vel potius auctoritate 'ae nutu R. Pontificis in eosdem, tamquama sonte rivulus quidam derivari contingat λ qua in quaestione Lainius, non Aula Romana blandiri cupiens, sed de plurimorum Episcoporum, & veterum Doctorum auctoritate, eam sibi tuendam proposuit sententiam , quae a Romano Pontifice, Iurisdictionis potestatem in Episcopos derivari docebati qua in re neminem profecto sanae meatis suturum reor, qui Laini una vel ignorantiae , vel audaciae arguere possit, quod in re Ecclesiae judicio nondum definita, & summo partium studio, validisque utrinque argumentis propugnata, iis sese adjunxerit, qui prO- habiliorem sibi causam a se susceptam judicabant . Seriem vero totius Orationis a Lainio habitae perpendenti , non ineptiis , ut Scriptori nostro scripsisse placuit referta , sed validissimis argumentis confirmata constabit, quod a vi a egregio expectandum erat : quo illud plane efficitur, neq. Sarpium , neque Gallicum Authorem Lainii Sermonem prN Oculis, dum portentosa illa scriberent
habuisse. alterumq. Lainium, illius qui Tridenti tanta eum doctrinae fama de tota Theologia disputaverat plane dissimilem , essinxisse . Pall. Istor. L..XVIII. c. I S,
Quae vero de Reformarione narrat Author, non ad annum I 62 sed ad proxime insequentem I 63 , referri debuerant. Iunio ergo ineunte actum a Patribus in Congretatione de Reformatione est. Longo Sermone Lainius Sen
Illa nempe, quam mendacissimus Fν. Sarptur designa. Mear , a quo quae ab Auctoribus Dicitonarii vulgata sunt ,
260쪽
tentiam explieavit suam, de qua haee' refert Palla vieinust Diuo Lainor , cho D st ultim recondo ii costumo, pagionbἐn questi coneetti et e certo δ ave lui pariato sὸ dotia. mento , ebo i Legati mandarono ii xudetro tonamento , eo mo di singolara euelisnbs , al Ca d. Borromeo. Istor. Lib. XXI. c. VI. n. II. Sed jam ad ipsa doctrinae eapito, quae Lainio aisnxit Gallus Author examen disquisitionemq. veniamus, quo, non Lainii, sed ipsius Aut horis, qui tam male de Lainio sensit, levitas atq. audacia dignoscatur, dum ea in ejus Oratione reprehendenda reeenset, quae vel ille non dixit, vel si ea dixisse concedam, ejusmodi aunt, ut sans intellecta,rpprobari omnino non possint.
Disset Cbo it Papa errendo mea D H Geso Cristo e suo LMogotonente, non ba hmTribunati', ebe ii proprio , e pe ciὸ δ δε confessapsi, eho tali ha la modesima auto ita: Sunt haec a Sarpio Oxcripta, si e reserente Pallavicino: tan rel