Joannis Jacobi Rambach ... Sylloge dissertationum ad rem literariam pertinentum

261쪽

asam Adlaphoris in utroque Sacramento.

Duplex hinc ortum traxit conriptudo. Nam que Moesiae ministris obl/tionum pars aliqua, unde alerentur, porrigebaturi &λωνα, pauperibua sust tandia inservientia, ex illis instruebantur. Haec illa sunt convivia, V parum nomine insignita, quoniam ad 'vendam

caritatem O .. Vel mmime tendebant. Equidemiam apostolorum aetate notassiisse agapas, nonnulla sacri codicis testimonia arguunt an vero omnibus Christianorum coetibus in usu fuerint, vix adfirmare ausim. Neque certa lese definiri potest, utrum eadem ratione, eodem ordine ubivis peractoe luerint. Disceptarunt bac de re eruditi,ti adhuc sub iudice lis est. Sunt nimirum, qui ante, sunt vero etiam qui post eucharistiam communia baec convivia celebrata fuisse contendunt. Qui agapas S.Coenam antecessisse censent, ad testi

cant quidem, sed non setis recte. quoniam deabusu sermo est. Qui vera peracta demum synaxi convivia illa caritatis habita suisse statuunt. ChrUUomum, Neodoretum,. aliosque a partibiis

suis stantes habent, quod maius est, communi propemodum consuetudini, e baristiam in ma- '

262쪽

Baptismo F Eucharisia obviis. 233

tutinis conventibus. vel etiam Vespertino tempore' celebrandi, excepto illo viridium die, innituntur. Sed meum non est, altius indagare hane litem, M a cuius parte stet veritas, mus disquia . e. Facere tamen non possum, quia unicum

Iog. c. 39, quem locum aὁscribere lubet, quoniam facit ad e stitatem Agaparum cognoscendam:

Nihil vilitatis , nihil immodestis admittit. Noni prius diseumbitur, quam oratio ad Deum praedi. Editur , quantum esurirem eviunt; bibituri quantum pudicis est utile. Ita saturam' i , ' rur, ut qui inminerint, etiam per no e tam adorandum Deium Ibi esse; ita fabulantur, , ε qui sciant. Dominum audire. . Fos aquam, manu mu lumina, ni quisque da Scripturit fanctis vel de proprio ingenio potes, provoeatur

εε is medium, Dpo canere 2 hine probatur, quomodo biberit. Atqus oratio eonvivium dirimit. Iuda disceditur . non in catervas eaesonum, neque iu, elasses discursationum, nee in eruptiones asta. viarum, sed ad eandem euram modestia re pudia eitia', ut qui non tam foenam coenaverint, evagis

subsecutae, vel, quod alit volunt, ab ea interdum separatae suprint, legimus tamen, S. Coenam idem . nomen saepius sortitam suisse; quot luculenta vε-titItiorum scriptorum comprobant testimonia. Uid. WAL CHIUS l. c. 4, 7 o. Nec immerito agaparum numen Coenae tribui puto, tum quia caritas , amor non ultimus eius est finis, tum quia ipta illae agapae semper, licet vario modo, cum ea con- , iunctae fuerunt.

263쪽

ασι De Adlaphoris in utroqne Sacranunto. . hoc addam, quod praestans ille laudeque dignux

mos per tria iacula frequentatissimus, non ita mula . to post in desuetudinem abierit, & tandem feci Riegibus contra. haec caritatis convivia, honesta olim ει pudica, lyis, suerit interdictus., Rationes huisi interdicti, conciliorum Laodiceni & Carthagin. III. decretis stabiliti, duas praesertim invenio: I. quia ahusus pedetentim uagravescentes nimiam peccandi occasionem praebebant, a.' quia gentiles, , Omnesque Christianorum adversarii iam inde a prima. horum conViviorum origine, . horrendas criminationes, detestandam praecipue impuritatis & r=-ποφανίae suspicionem in illa conte rant. At enimvero cum ' longius prodiisset haec 'conia suetudo, altioresque egisset radices, quam ut uno actu destrui x exstirpari posset, 'eam hinc inde occulte viguisse legimus, ita ut sec. VII. non- trulla vestigia moris illius reperiantui', qui innocenter D. caste ad nostra usque tempora servari potuisset. De

o . . '

- φ) B1Μ ΗΑΜΠs L c. lib. XV. c. 7. ScΠUREFLET- sc HI Us Diff. de agapis. Quis TORPIus Dissi de 'agapis nascentis ecclesiae Christianae. J: H. BoκΠ- ΜΕn in disertationibus iuris ecclesiast. antiqui. Da. q. Ad similitudinem agap irum accedere vi

264쪽

Baptismo F charisia obviis. aues

De eulagiis pauca. monenda rabe'. Varius& multiplex illarum est significatus,' probe tamen distinguendus, , ne, , quod in tanta Vocis 'homo nymia facile fieri solet, confusioni locus detur. Primo quidem ealogia , quae, si vocis etymonspectes, benedictionem vel consecrationem significat, ' idem 'suit quod eucharistia unde cancem dicit Paulus I Cor. X, Haec, ni egregie fallor, primitiva vocis huius ister, Christianos significatio fuit . . utpote a v iustissimis patribus frequenter . usurpata.' V rum cum: disciplina , 'quar.neu tristiam spectat. non , ita multis V . Christum natum seculis aliquantum mutaretur, dum quidam a communi-

candi necessitate immunes esse cuperent, & ta tum ad S. Coenae celebrationem spectandam veniarent, alius ologiarum ortus est significatus. Qui enim eucharistia perstui recusabant, panem quen-

dam consecratum, in ipsa s. Coena tamen diveria. sum,

265쪽

αs6 De Adiaphor. in utroque Sacram. Uc.

sum, accipere poterant, qui appellabatur. , Nec raro ologiarum nomine ea para insignitur,.

quam Clerici ex oblationibus populi recipiebant: hanc enim primis ecelesiae temporibus unam alendi Clericos rationem ivisse, iam ante monui. Deni- ilque eulogiam id quoque audivisse deprehendimus, quod iis, qui iustam ob causam aberant, quique vel aegrotabant vel viocujis constricti erant, a sua ipsorum aut ab aliis ecclesiis ad testificandum amb- ' xem mittebatur. . Fuit hoc, cdesiliente scilicet antiquo more ipsam eucharistiam mittendi inquam, panis s. Coenae instar diversa tamen sonia mula adhibita, benedictus, adeoque iure optimo evlogia dici solitus: Hi, quod ego quidem sciam, i potiores sunt evlogiae significatus, quos pro temporis penuria m)erire licuit.

268쪽

Quamquam me pudor, quem mihi natura tria huit, satis impedire poterat, quo minus in splendido hoc Summorum Virorum consessu surgerem; kest tamen beneficii in me collati magnitudo, timiditate mea me facilius exsolverem, & insolito quodam dicendi desiderio exardescere mihi vid heri Placuit enim Celsis in Reverendissima Frint i Nosis, suadentibus Vobis P Fautores summopere dolend qui .Illustris Gymnasii Que

- hnburgensis curam geritiS, --egrinum homia, inem & in umbra scholastica latentem ad terras has arcessere, mularumque Quedi inburgensium coetui adiungere. . Quod quoties mecum T ruto, reputo. autem saepissime) toties Deum T. O. M., nutu sitores humanas gubernantem, venerabundus ador & in vestrae benev ntiae admirationem rapior . maximam. Quid mirum itaque, quod dicendi munus non modo non rectilem, is etiam arde ter cupiam . ut, quanta in me eiulant merita

vestra, fle quanto milup is sensu vestra me pedilanda benignitas. publica hac itione testiarari o R a ' possim.

269쪽

,6o Oratio Inauguralis, .

possim. rarduum ac dissicile munust Quo

minus enim ea in me esse video, quJbus tam honorifice a Vobis invitari potui, eo magis haesito, Mquid prius, quid posterius dicam, nescio. Dicam

tamen, quamVis Parum Ornate ac eleganter, sed ita, ut debitas Vobis gratias agam, quoniam' re- Rrre illas penitusque eΣχlVere, virium mearui'nsn patitur tenuitas. .

Ante vero quam hoc perficiam, liceat, Audi, tores, quia disserendi necessitatem Si mos maiorum& muneris capessendi ratio imp it, liceat, bre uites summatimque docere, quam suaves, qu iucundi, quam denique exoptabiles sint illorum labores, qui schois operam sant, . quique iuve tuti viam ad pruditionem , ad lapieqsam, ad virtutem muni mx. . Quae res cuti ab hoc, quod pe

sex annos secutus sum, Vitae genere non abhorret, ita Vestrum exspectat iudicium, . Vestramquoessia, gistat attentionem, quam, ut beneVOlς mihi concedatis, roso atque ubiostur 'Equidem, Auditores,' ille ego non sum, iqvi omnem molestiam; omnes acerbitates a vita in 'lastica abessi: contendam, aut eos vituperem. qui senio eonfecti & diuturnis laboribus fracti, tandem rude donari cupiunt. . , Est enim haec rerum, hujmanarum conditio, ut. nihil ab omni parte beatum

dic. queat, utque illa sors optima plerumque sin

270쪽

de eo, quo jucundum es in vita scholasica. Ga. quae minimis premitur vitiis. ' Veruntamen mirari .siepius soleo, qui fiat, ut iuventutis doctores a la-horibus suis fastidio quodam & satietate celerrimhabalienentur, sortemque suam iniquo animo serant, i lugeanti depinrenti Reperiuntur sane permulti, qui scholasticum munus triste & acerbum putant; qui iunctionum suarum pertaesi quotidie corrugata fronte ac vultu supercilioso apparent; qui semper

queruli sunt, difficiles, morosi; qui quoties ad

stationes suas discedunt, toties in iuvenes, non vano metu constrictos, acriter detonant, eorum que animOS Obiurgationibus suis absterrent magis, quam preteceptis alliciunt atque demulcent. Nec boc satis; sed aliorum quoque aures querelis suis satigant, quas siquando surdas eXperiuntur, tune . certe Vehementius exardescunt & inflammantur. Ol miseros nos, inquiunt, ol infelices, quibus contigit, estienem et refractariam iiiventurem coe cere, innumera laborum sastidia devorare, ac omne tempus, quod ab aliis cum volaiptate transigitur, molestissimis labori ν tribuere. Quid enim molestius, quid reistius. quam balbutiens discipulorum os formare, stilum vacillantem regere, eXercitia non sine i lio sudqre emendare quasi Augiae stabulum exster rare, iuvenes petulantes ad probitatem, ignavos ad induit, iam, ad sobrietatem luxuriantes revocare --Sed abeant & lamentari desinanti hi homines , qtu, dici vix potest,' 3 quam