장음표시 사용
71쪽
principiti dicit, quod ibi contractus est, quando vasallus
locat ad xx. annos nus eciam ho C tangit C. de ptre eiu phi. l. pr. ubi dicit textus, Illud quod datur a vagallo perpetuo sub modicapensione dicitur linesius, ut in Authent . qualiter pota ierat olim seudum alienum, c. I. inst. coss. x. I ideo non dici tur proprie emphitiossis, quia concedens non est dominus nec concedit ut dominus, tam hodie hiis vocabulis abuti mur, & pro eodem communi usu loquendi accipitur, sicut contractus emphitioticus. Set si Vere ponam contractum linei larium, hec emphitiosis accepta a primo vastallo vel primo emphitiola, M alteri sub vili precio, duorum forte denariorum, que Val Ct C. ad XX. annos tradita conia tractum explet, D tunc in casibus in quibus dixi ad domitanum rCVerti, non revertetur ad eum qui dedit pro ipso
vili precio, sed ad dominum primum, ut notatur in simili C. de jure emphit. l. f. β Sed est casus hodie de hoe de prohib. seudi aliena c. c. Imperialem k idud quoque coli. x. Sed in hiis casibus distingue pro rat . illius textus, & sed vitur questio, ulterius quero, quid de fetido precario λglo. de hoc tangit F. de daWpno in eclo l. s 'itu s de me- Stigalitas, et in Authent. ingressi C. de sac. ecclesis, et CF.
iv. l. I . C. de Jure emphit. Set certe hic non est contraditis precarius, de quo loquitur titulus deprecario : quia illud revocatur ad voluntatem concedentis. Φ Set est quidam contractus Concessionis ad quinque in quinque annos, vel in maJus tempus ; Et istud nomen contractus est ma)us de consuetudine quam de jure, Ut Extr. deprecario c. 1. ibi per Innoc. tamen in omnibus, & per omnia, est ejusdem nature cujus est emphitioticus. Et ideo quod supradixi hic repeto, facit quod notatur in speculo in HEA. k quoniam et/er Otto O. Et nota secundum Lernardum in c. I. Extr. de precario, quod precarium est quod precibus petenti utendum conceditur tam diu, quamdiu is qui concessit pati vult 3 con. F. deprec. l. 1. k Superius
jam vidimus quid est seudum, & quomodo adquiritur, &quomodo eciam retinetur. Restat iam videre si seudum possit alienari. Respondeo, quod neque fetidum, neC minima pars ejus, sine consensu domini alienari potest. Et si fiat alienatio, id quod alienatum est ad dominum revertitur
72쪽
titi ir nulla prescriptione obstante, ut in confit. Frederitiae prohibita sereri alienac. per Fre. c. Imperialem. De istis est Hos. insun a titulo de eud k quid hodie. Sed nunquid potest fetidum concedi in dotem λ Distinguendum esse puto. Aut feta dum est temporale, & tale potest dari in dotem usque ad mortem vastalli, non ultra, nisi domi
nuper. Aut est fetidum perpetuum & patrium, in quo 1uccedit filius ; tale potest concedi in dotem, & eciam
potest relinqui pro mortuario, Extr. de re ecclesiastica non alienanes. c cum Dacis secundum H IDnsem. 6 Et oti loseudum pollit dari in dotem, notat . In c. nuper Set
Lernar in notat contrarium, Extr. de consit. c. querne
chorum. Et est textus pro eo in libro seu lorum, quibus modis eis molim alienari poterat c. I. k donare. Et idem tenet Speculator, in titulo de fetidis 3 quoniam super homam mersculo χχχιιιι. Set ad ista respondet Henricus Boiv; ebLxtr. de eis is c. I. dicens, quod hoc videtur verius, nisi in casu, ubi vas allus ipsium fetidum daret uxori sue ut 11b1m et reacciperet in dotem ; quia tunc vidctur ipsum alienave proprie, set brevi manu ad eum revenire deberear. t . de jure dotium, l. luet k quotiens quia non Oidetur ver-Jum o c. F. de mihi rem .erso Ls pro parte k verseum. Et Ita loquitur Innoc. in c. nuper pi Ius allegato. k Queritur ulterius, utrum vastallus positi sine consensu domini fet1-
dum a J11 in seudum dare 3 Et scias quod Ber, Hostensis Ioban. multi alii dicunt quod sic, Extr. de consit. c. que in
ecclesarum, & hoc dummodo non in f eudetur ecclesie ut ibi in glo. quia non es proprie alienatio, Sede seudi ahenac. c. chentulus. Unde dic secundum Henricus Lot in ibidem, quoci Jure antiquo novo I novissimo permittitur vassallo
seudum suum alii in fetidum dare, ut m l. sudorum de controversa invesiture si & qualiter olim fetidum alienari poterat c. I. per quos fat tu initura c. 1. k set res Et si de fetido controversia sit c. beneficium ct de te e corridi c. a. similiter, ct de prohibita seudi alienac. per Frederi- Cum c. Impera m k illa quoque precipimus I k castrat. Et hoc dummodo hoc faciat sincere & bona fide, non in fraucem, illud alienand1 a domino, vel sub colore investitu
73쪽
re precio accepto 'illud vendere disponat I dissimul et in seudum, set equali persone sibi dare potest, & ea lege, qua ipse dictum seudum habet, & non alia, ut indictis capitulis manifeste apparet,sicut notat ibi glo. Se c. de Lello isu clarissime ibidem. k Et notandum, quod si vasi allus faciat pro icti do si delitatem alteri quam vero domino, Ex hoc scudum incidit in commissium, quia quantum in ipso
fuerat alienavit, per dies. c. Imperialem. Quandoque tamen contingit, quod aliquis de eodem seudo facit fidelitata tem duobus dominis, majori scilicet domino, D minori, salvo jure majoris, cui Seminor de eodem fetido fidelitatem iacit. Ιloc notat Hoseientis Oe Iohan. Extr. de Iure-Jiti . c. eam te. EX quibus sequitur,si vas allus posiet fetidum suum alteri in fetidum conferre, tunc videtur quod invito domino possit istudo renunciare. Ad quod dicendum est, quod refert, quia aut renunciat istudo in manibus domini,& hoc facere potest indistincte, nec tenebitur de cetero sibi servire, ut C. de questionibus i. servus. Et est textus in h. fetu lorum de .as allo qui contra con'Ituc. Lotharra c. L.& per Hostensem in Summa titulo suo de seu is k s. merb. seciam, R in summa Confessorum titulo de decimis q. Loetu .
utrum massallas ct conc. arch. in rosario xxv. q. ultima deforma glo. penultima, &Guill. de Monte Lan . Extr. de reyudic. c. f. seuper verb. ex natura seu torum iu cle. k Idem Vincen-Aus Sc Compso Extr. de conss. e. que in ecclesarum. Et dominus Octo de Senon. titulo suo de interdicio uti po sedetis dum tamen non intempestite renunciet. Set istorum opiniones intelligit Henricus fonsok esse veras in vastallo similiter ad servicium obligato. Set si sit ad certum officium spe cialiter obligatus, tunc secundum eum invito domino non potest seudo renunciare propter obligationem hinc inde contractam, que fortius tigat quam Obligatio generalis, Extr. de prebend. . quamvis h. 2. F. de pignorat. oblig. l. generali, & hoc notat glo. in Authent. de capitaneo qui curtem vendidit c. f. eod. x. quod .ide plenius ibi. 4 Superius tractavimus, ultrum vasi allus sine voluntate domini possit fetidum in alium transferre. Nunc videamus, Utrum econtra dominus sine voluntate vas falli possit istudia in alium transferre & videtur primo quod sic; ad instar cessionisque
74쪽
que potest fieri contra debitorem eo invito, ut legitur ia1notatur C. de donationibus i. illam. Et denovationibus. l. 3. Et quia ni cliil est tam naturale qua voluntate domini volentis rem suam in altu transferre ratam habere, ut Disti. de rerumae 3 per traditionem. 3 Aaeo,cujus fuit hec questio, determinat, quod sicut vassallus non potest invito domino seuduinalienare, quinymo talis alienans ipso jure cadat a jure fetidi
secundum Innoc. Sc Iohtanem ut iri pra dictu in est : ita nec dominus potest invito vaffallo, quia contrariorum eadem est disciplina, nec debet ex contractu uni partium licere quod alteri non licebit, ar. C. defruci. Ο tit. expens. l. vltima. Extr. de mutuis peti. e. ult. Et videtur casus in h. seiι-dorum de prohibit. seu l. alien. per Fredericum c. Imperialem
ρ preterea ducatus, Se ita determinat Aiuo in questionibus suis, in specialiter in illa que incipit, an dominus Rex, cto. si Circa quod tamen moδerni Doctores distingunt . Aut
dominus vult transferre vastallum suum in alium majorem dominum, Sc tunc potest, quia facit conditionem ejus meliorem, cum sub majori Indice gens constituta, majori gaudeat securitate, ut in Authent. de cons . ti. β gandeant cod. 3. Et ideo cum vasi allo prosit, cogitur Consentire, F. 0eEAion. l. in creditorem e Aut vult transferre teud una cum vasi allo in minorem dominum, L non potest, quia per hoc facit conditionem vaffalli deteriorem . Set Petrus de Delia pertica tenet, quod nec in minorem transferri possit invito vasi allo, quemadmodum nec jus filiationis transferri potest filio invito, F. de adopt. l. a. l. in adoptionibus. k Idem tenuit Hostensas, Extr. de ma. 9 obe. c.
dilecti, a speeulator titulo defendis 4 I. tersiculo xxxix. Schoc teneas de jure, quamvis in regnis Anglie, Sc Francie de
consuetudine contrarium observetur, Ut clare patet per
Henricum Boiic UExtr.defendis c. ex parte β super eodem ius. Item utrum vasi allus possit seudum legare pro anima sua, vide Host. in summa de Immunitate ecclesiie k q. eciam quantum
4 flet illa immunitus, Dic ut ibi Sc bene, Se -- fessorum l. pr ti. χυ. c. lxxi. Quid si diverse consuetudines de seu dis inveniantur in diversis locis λ Respondeo, Scputo, quod salvis legibus imperialibus, que continentur in constitutionibus, seudorum natura x causa seu disse
75쪽
cundum diversarum regionum consuetudines est diversimode terminanda. Consuetudine autem deficiente in regione aliqua, recurrendum est ad aliarum regionum consuetudines; & si nec illa appareat, constitutione vel lege scripta sine calumpnia uti possunt, ut dicit Hoytiensis in summa, ti. de seudis, versicido Daliter. k EX predictis ergo conclusionaliter collige, quod fetidum est beneficium
quod ex benevolentia alicujus ita traditur alicui, ut proprietate ejus rei, que in seudum datur, penes dantem remanente, usu fructus ejusdem rei ita ad accipientem transeat, ut ad eum, heredesque suos masculos, & feminas, si de eis nominatim dictum suerit, imperpetulam pertineat, ad hoc ut ipse sive ejus heredes fideliter Domino serviant, sive illud servicium nominatim dicium fuerit a Domino quale esse debeat, sive in determinate sit promistiam, ut inconstit. Frederici: quibus casibus eis l. amit. circa prIncipium.
Viso jam per pretia ista quid est feta dum ligium vel homa-gium ligium, & quid est legeitas, quid fetidum emphitioticum, quid seudum linellarium, & quid precarium, que
Omnia ex nobilitate dependent : Jam redio ad priorem Finitionem nobilitatis ulterius declarandam. β Sequitur ergo in diffinitione Acceptκs, per quod verbum insurgit dubium. Nam in illis civitati sus que reguntur per populum, illi aliquando qui dicuntur nobiles sunt minus accepti, ut in positionc penarum. Nam plus puniuntur nobiles quam ignobiles, Lin multorum officiorum & beneficiorum exhibitione, a quibus nobiles excluduntur ; Et sic vidctur; quod illi non debent dici nobiles, cum non sint magis accepti set minus. Et sic diffinitio nobilitatis quam premisi videtur claudicare, & talibus non congruit. Respondeo, quod nobilitas semper importat acceptionem ad bonum ejus ad quem resertur : quod potest esse duobus modis ; vel secundum se, vel per modum cause : primo, quando secundum se, plura exempla sunt posita, quia quis non dicitur nobilis, nisi qua acceptus est in aliqua dignitate. Φ Secundo modo potest per modum Ca Use,& loquitur in contrarium factum. Nam nobiles de jure Communi penis pecuniariis plus puniuntur, ut in I quedam ct icta, F. de penis, C. de epi. cle. l. presbiteri. Eclicet
76쪽
lieet istud plus puniri sit malum, tamen causatur a bono,& acceptatione facta de delinquente. 3 ideo quia nobilitas erat sibi concessa, lex habet pro majori delicto, si ipse delinquat, unde istud plus puniri respectu cause denotat
bonitatem, scilicet in exhibitione beneficiorum. Nam a quibusdam removentur nobiles, & posito quod hoc removeri sit malum, tamen causatur a bono, quia populus videns nobiles delinquentes, necessitatem habet eos punire, quia nisi puniantur, alios opprimerent. Ideo ab ossicio nobiles aliquando removentur secundum justitiam. Et hoc videmus in Principe, qui propter falutem aliquos debet removere de una civitate in aliam, ut in L certe sornia
C. dejure ci. echam interdum propter quietem civitatis, ut in I. 1. L F. de sic. presedes. urbis. Et causa istius potest esse, licet removeatur nobilitas L acceptatio illius, quia minus acceptus, . Et hoc est de mente philosophi s. politicorum, ubi dicit, quod propter excessiim removetur quis a civitate, aut quando quis fuerit majoris potentie, Consilium est meum relegare in agrum. Sic de legibus ordinari, ut ianili fiat excedens potencia, neque amicorum,
neque pecuniarum, &c. ut ibi. Vides ergo quod per se, vel per respectum cause nobilitas habet in se quandoque
certa gravamina adjuncta que sunt per se mala. Ex quibus infertur mirabilis conclusio, Aliquis privatur nobilitate vel dignitate propter delidium suum, certe quoad omnia commoda dignitatis sive nobilitatis erit privatus, set Omnia nobilitatis onera, quatenus separabilia sunt, remanebunt. Ouod arguitur per rationem, quia Pena non debet este causa premit, ut in I. sine hereditaria F. de negoc. gestis. 4 Non debet tale premium eis concedi, per quod releventur ab oneribus. Et est expressum C. de infami-bub l. um c a li. x. L F. interdios. releg. L relegatorum g f.
cum lege Jequenti. Et notatur in Authent. de hereae ct fat. k s vero F. ex quibus caios majores L sicui. Set contra, si placet, inductum est in penam & odium illorum qui de milicia per ignoin ineam revertuntur, quia non debent nec possunt morari in urbe, nec in tali loco ubi imperator sit, ut F. de hiis qui notantur infamia l. a. β ignominie causa versit-cκlo, set O A & tamen convertitur ad utilitatem eorum,
77쪽
quia per hoc excusantur a tutelis que deseruntur in urbe, ut F. de excissac. tutorum L set di milites. Set dicendum est, quod idem actus non potest este immediata causa pene& premit, ut in I. relegatorum . ultimo ct I. sequenti in I. sine hereditaria, superius allegat. & C. de hereticis l. ne quis, licet causa mediata & remota possit este. 4 Nam causa
inhabilitatis ad aliquem actum vel ossicium est propinqua,
quia inhabili tacto est causa remotionis ab actu, quCremotio est causa exemptionis a munere tutele, occasione a dius
precedentis infamie, ut F. de suspees. tutoribus i. deereto k Ibe istis est Dynias Extr. de regus jur. c. quod ob gratiam ct cono. Larth. in I. I. k nubes F. de his qui vo . i a. plene per eundem in I. eadem F. adlegem Jul repetundaris tu quadam questionesua ibidem. Et nunquid infamis possit esse tabellio. dicut ubi. β Ulterius in divinitione osenditur hoc ideo dico,qnod si per mille annos quis cum Omnibus virtutibus mundi viveret, L Princeps eum summe diligeret, tamen semper plebeiis remanet, donec in eum feratur aliqua dignitas seu nobilitas, per quam distinguatur a plebeo, & patet forma per Regem Alyuerum & Aman, ut scribitur
Ues. c. I. R de Mardocheo ibidem c. s. ubi ostenditur notabilis modus nobilitandi aliquem per Regem, vel per Principem. Vel potest fieri ista ostensio verbis expresie
hoc continentibus, & tunc non est dubium, ut in I. aut it . F. dele. 3. In verbis tamen potest eue disterentia. β Nam princeps quando nobilitat aliquem, communiter se refert ad nobilitatem que habetur respectu certe dignitatis, vel ossiciorum, ut C. de pri ilegiis eorum qui insacro militant palatio, per totum, &specialiter, in I. omnes qui de communitatibu1 cono. I. Aut cum aliquis princeps aliquem nobilitat; cum in aliquo nobili ossicio ponit; forte sic nobilitatum constituens Principem domus sue. ut ut patet in Pharaone, qui constituit Joseph. principem hospicii sui, ut Genes. xxxix. c. Et iste modus nobilitandi multum observatur ad instar Pharaonis, ct Joseph. Et
tunc solent Principes concedere sic nobilitato certa arma .
per dictum nobilitatum, L suos heredes, portanda. Et talia arma sunt majoris auctoritatis quam alia arma persc
78쪽
sic nobilitatum alium pia, ut refert Bartholus in tractatusto, de arum pingendis circa medium. β Unde sena oritur
questio. Nunquid liceat nobili unicuique, sibi Arma aut insignia, ad libitum assumere λ Culus questionis partem assii malivam sic)ustifico. Nam sicut nomina sunt inventa ad recognoscendum homines, ut in l. ad recognoscend. C. de ingenuis manuin illis, ita arma I insignia ad cognoscendum homines sunt inventa, ut F. de rerum di. l. saucium xxi. d. cleros, in vertieulo, ideo, set talia nomina cuilibet licet imponere ad libitum, ut F. desulf. l. falsi. C. de codicist. l. f. idem, per Θ Ο Pe. Ita insignia A arma ad libitum cuilibet nobili licet suis clipeis inpingere, iaportare. Pro majori, est teXtus, i. predictar. & minorussicienter probatur per Θ. 9 pe. in I. s idem. superius alleg. Ergo titulos, signa, vel insignia, unicuique Nobili licet ait iniere. Patet modus arguendi a pari, sive a simili, pro quo F. de L. 3. l. . F. desuri. l. a Ticio, Extr, de bap. 9 e c. majores, in tersculo sacro per misi. in cle. quod tamen est verum . si nobilis fuerit, qui talia arma assumit, & alius in illo regno vivens, ipsa arma vel insignia
non portavit. Civitates autem, per statuta earum faciunt, ut aliqui habeantur nobiles simpliciter, nec adici unt qua nobilitate, set credo quod nobilitate infima, que est nobili tas in nominata, de qua dixit Barth. C. de dignitatibus i. I. in pr. quesione 6. II. k Nam est species per se, S verbum debet referri ad id cui congruit communiter 'cin genere, ut in l. legatum f. de D. 3. Quandoque Vero non exprimitur, & tunc oportet fieri aliquo actu hoc importante quasi hoc estet de necessitate, ar. l. pro herede β pap. scribit F. de ad virenda, hereditate, ut si concedatur alicui aliquod officium, quod habet nobilitatem , vel dignitatem annexam, ut si concedatur alicui Ducatus, Comitatus, sive marchia, F. de muneribus ct on. l. honor. ct in x. d. quis iucatur Dux Marchio vel Comes c. i. Set dubitaturque iunt ista ossicia que habent nobilitatem annexam; hoc est, quod tales qui excercent illa ossicia sunt ipso facto nobiles. β Respondeo, quod de jure communi sunt multa, ut patet per totum librum, xij. C. set quia ista officia hodie non iunt in usu, ideo dabo, si placet, talem regu-Ι α lam,
79쪽
lam. Illud ossicium, seu ille actus, habet in se nobilitatem annexam, quod in illa universitate ubi de hoc agitur, hoc habere reputatur. Istud probatur: primo auctoritate, ut in c. de multa, ex. de prebend. Secundo per textum
F. de muneribus di on. l. i. in principio, ibi questitaria quoque. si Nota ergo, quod ita demum est honor seu nobilitas, si
pro honore in civitate habetur. Item probatur per rationem. Nam nobilitas, & dignitas sunt in acceptationecjus qui potest tribuere dignitatem, L nobilitatem. Aut ergo ille populus qui habet illud ossicium in reputatione pro dignitate & nobilitate habet jurisdictionem, Et tunc sine dubio sussicit quod potest inducere, ut supradimimost : Aut ille populus non habet jurisdictionem, L tunc voluntas Principis requiritur. Set illa jam declarata est, quod illud quod ibi pro nobilitate habetur quod illa civitas habet, ut in cf. F. de muneribus ct on. supradictiis.
3 Ex istis tamen arguitur qualiter debent formari articuli, quando aliquis vellet probare aliquem nobilem. Primo debet probare quomodo communis ustis loquendi intelligendi sic habet, L habuit, quod appellatione communi Continentur omnes de civitate nobiles, & ignobiles. Secundo, quod communis usus loquendi se habet, Sc habuit, quod ille qui est ux, vel Comes, seu de progenie Ducum, vel Comitum, seu militum, sit nobilis, &non contineatur sub appellatione popularium. Tercio quod ille homo de quo agitur, puta Ticius, est Comes, vel de progenie Comitum, vel militum. Eodem modo, siquis velit probare contrarium, scilicet, quod non sit iste nobilis, quia forte habetur jus commune contra se, debet facere articulos in contrarium. Et adverte ubicumque sit mentio de communi usu loquendi vel intelligendG δebes intelligere de communi usu loquendi ex longo tempore scilicet x. vel xx. annorum F. de supeli. te. I. labeo 3 non enim ubi modusprobandi habetur optime positus. Set si quis faceret articulia simpliciter, quod talis sic est reputatus nobilis, non sussiceret, quia verbum est equi vocum, ut supra- dixi. Et tunc dic quod testis qui deponeret de articulo,
non concludit de necessitate. Extr. ae probationibus c. in
presentia. Oportet ergo ut concludat quod sit nobilis, ille
80쪽
De , ras ilitari officio Lib. I.
ille nobilitate, que faciet quem differre a popularibus seu plebeis. Iia jure autem illud nomen popularium, prout differt a nobilibus habetur F. de appestationibus. l.s consat. ct F. de penis l. capitalium k solent. In quibusdam tamen
partibus illi qui supra vocantur nobiles, appellantur magnates, ut Florenes e. Alibi vocantur Majores, ut Venietis unde secundum diversiitatem locorum diversificanda sunt nomina. Quod est judicio Advocatorum qui sunt in partibus relinquendi. Dicas ergo tu quod verba liter ille est nobilis, qui communiter appellando nobilis a P-pellatur.
C A P. XIX. Ad quos descendit Nobilitas.
EXpedita jam distinitionis nobilitatis expositione;
quero usq; ad quos descendentes, transeat Nobilitas, que attribuitur ex genere. Respondet glo. C. de dignitatibus i. I. h. 12. dicens, quod usque ad pronepotes, Ut C. de queysionibus i. dom. que hoc probat. 6 Nam a pronepote non est aliquis acceptus a plebeis, ut ibi notatur, Crgo. 8cc. Tu tamen dic. Quandoque illud, ex quo sequitur nobilitas, transit ad posteriores, Ut regnum,
Ducatus, Marchia, Comitatus, & similia ; tunc usque infinitum ille erit nobilis ad quem transit ex persona po-rentum, ut patet in Cronicis, de Rege Arthuro & Rege Ricardo primo qui fecit pincernam suism Regem Opri.
Ouandoque vero non transit ad posteriores; tunc de jure communi ex personis parentum capiunt filii nobilitatem, Mistud non transit ultra pronepotes, ut supra dixi. Set consuetudo est in quibusdam partibus Italis quod omnes descendentes admittiatur ut habeantur pro nobilibus, donec perveniant ad paupertatem, vel artes viles, & tunc incipiunt este ignobiles conc. lex. ne quis c. de dignitatibus,& ita loqui tu r auctoritas Philosophi quinto politicorum. Ubi dicitur, Nobiles esse midentur quibus assistunt progenitorum mirtutes ct dimitte. Nam intelligo, quod politia, que