장음표시 사용
581쪽
pYTHAGOREORUM. Mὶ A κυοινα τας praetermitto ; sed totius Graeci V
' ad hanc aut illam urbem aut populum spectabat, uti fere caetera Quae nemo oraeter cives ipsos ornabat, sed a tota Grarcia colebatur. Hoc consulturi adibant, huc victoria potita mittebant spolia. In hoc Graeci post confectum bellum Persicum dedicarunt, κ ε7πστεον κο ι κη et λε dcγγω πλs sol θ αρες α τα ἄκροΘiνια. Her Od l. 9.Ita ut sive ex Graecis ipsis vel e terorum mΗnificentia immensa divitia iam moles congesta est: sed N apud Delphos Ludi Pythii: uti quoque in Olympia Olympici ; In quibus Θυριν κὰ jus
Graeci omnes habebant ; & si quod bellum intercederet, cessabat statim usque dum festum celebratur , & hinc vocabamur 'ολυμ α κ στηθι oαι , quas qui vix labant, mulcta puniebat tur prout νο- 'ολυμ- πακος postulabat: & usque dum solverent, is ρῆ, Θυσγας α άγα ωντο, uti olim Lacedaemonii apud Thucydi d. l. s. Hujusce quoque loci vastas fuisse opes ostendit Pausanias , qui Olympici templi 2ηςαυρου e numerat, id est cellas in quihus servantur αν,2κ-- ' N inde patet tam quae in Delphis qnam quae in Olvmpia reponebantur, κοι - νἀ fuisse, quod Pericles cum ad bellum Peloponnesiacum Athenienses incitaret, inopiam Iacedaemoniorum ostenderat, inqHir, rara erum 'o λ υμ α ν ἡ Δελς Τοις Ἀγρεώ ν, nec ver b ar ferentes pecliviss alii e Delphis alit Olympia quicquam contra nos valerent Thucyd. l. a. s. J -λοντ' . J Graecos cum Persae invaderent, quid aut e Templo Delphico aut Olympico abstulisse nulli bi constat, etsi ita irrdere videtur hic Author. Herodotus plane contra: tum innuit de Delphis, narrans quanto timore peic Ilerentur cum Xcrxes mili es mitte et ad diripiendum templum & praesertim ea quae consecravit Chroesus to ge opulentissima ; qua lique Θ, duum Deus ipse sua di fendit sacrilegosque abegit. Herod i 8. Ista Ch oesi ἀναθηματα usque ad bellum sacrum illaesa permansisse refert Diod. Sic. 6. J 'Oρεc t. J Vide tragoediam Euripidis eo nomine insignitam, ubi more
582쪽
Cognovi quendam fallentem & vi spoliantem :Qua vi non olim res magis aequa fuit.
Bonos nec ipse Iupiter spernit dolos.
Est tempus quando mendacem laudat Deus. A γε τει δε η τω si αντιο
Dicitur autem alius sermo huie contrarius,aliud esse justu aliud ii justum tam re quam nomine distinguendum : Cum si quis interroget
γ' ια O κώμαδὶα. Hinc ea optima habetur quae idem inauditoribus excitare potest ac res ipsa coram ὐesta. ψ.J Lindi a Poetria, silia Cleobuli de septem sapientibus unius AEnigmata versibus Hexametris scripsit. Prior versus incultus maxime, sed nolebam in textu mutare , quia in eum verba ipsa incidunt z forsan iae, omisso puncto cum βια construendum, ut signifi- ως forsan βια e loco suo aberravit ac ita legendus Versus,rid ν κλετῆοντα βια κ ἐξα- ων α , άς το βία, dic. & sic
,. J Aιχ Hi 2Eschyli versus e diversis tragoediis desumuntur: priorem
StobAus in nono sermone conservavit.
583쪽
λε 'ντας ως τ* αυτο ob ν idem utrumque afferentes, an ἄδον 16 δὶ κουον, δι a justum quid parentibus praestite-iικειον et i ς πνρας ἔπρο- runx, injustos se quoque consi-
αυτο. ωλι α δης stum & injustum non conspi-ο τ άων λογΘ D ταλλα citur. Et poetae non pro rerum s 12. J V 4 -υτο. - ' veritate sed hominum delectatio--γν ουσι τὸ δ ἱ- ne carmina componunt.
Dig. IV. de Veritate & Falsitate.
sEd & de veritate & falsitate ,
duplex fertur sententia ; una quidem , alium esse sermonem Verum , alium falsum asserit , altera vero eundem utrumque 3 sic etiam ego ipse.
sio. J et γαν J Ita lego ut sensum inde eliciam. tν- μέγαναυτον, ad est, φυκον ἀδεκώντα u i priora & sequentia poliu-lare videntur , forsan omittitur Verbum. D. J τουτ' αυτο 4 deest verbum sorsan ραδον aut huiusia odi, tollenda vero puncta & ita legendum Smiδεικνύο ἀ his τοῦ vi τοῦ, EU, Sc.
584쪽
fragmenta Quaedam Et illud primum aio , quod de i
ii dein verbis dicuntur, dein postquam ex ore profertur sermo, si ita ut dicitur res ipsa facta su rit , verus est sermo, si, non facta, falsus ille ipse. Verbi causa cum sacrilegii quempiam insimules, si tale quid commissum, verus est sermo, si non commissum. falsius. Sic etiam se purgantis oratio , qualis est. Iudices in consessu eundem sermonem verum ac falsum pro libitudecernunt. Imo & nos hic juxta sedentes, si dicamus singuli, Ego sum Mimas, idem certe dicimus omnes, sed verum ego solus, cum& ille ipse sim. Clarum igitur eundem sermonem si illi falsitatas adjungatur, falsum esse ; sin
veritas, Verum. Sicut etiam hoc ipsum, homo, puerum juvenem virum & senem denotat. Dicitur autem, alium esse sermonem verum, alium falsum, de re ipsa & nomine differentem.
585쪽
ὐ γαρ πς ἐρωτα TMς λι' Si quis enim eundem utrumque γα nu ως ο αυτ s λ Ο dicentes interrogaret, qualis est Eς est ri αλα, , ον αυτοὶ serm0 , quem ipsi asserunt: Si
do ,--, Jae ν ου- transiguntur, non intersunt. Ipsi . confitentur , cui immiscetur fal-
falsa : & si quis veracem Virum cognoverit & illum quoque mendacem. Absque ratione vero aia firmant , re peracta verum esse sermonem, non peracta falsum ;nam tum maximὸ refert quid de-
νηι JM ' tii δε αλαδες , αλαθη. τουτο δ ολον sitas , falsum , cui veritas Ve rum. Hoc autem toto coelo
differt. Similiter autem insani & s brii, docti & indocti appellant& aἶunt: primo ita vocant ista
6. J Tαόται τρι μπιν μυρι terram, hominem, equum , ignem,
6 ' τι τα hectius τουωτα- sed haec sectione nova incli si, quoniam non video quomodo cum superioribus annectantur. Suspicor ad ali-ain dissertationem pertine1 e , hic vero errore quodam astuta. N.miam ante hanc disserta tonem absolverat author eo modo quo praecedentes, id est, διοσους λ ουτ proposuerat, & pro utroque argumenta pertransierat. Dein alii nunc subj ngit , contra me modum
in prioribus usurpatam, quae statim in proxima sectione dilhut. ΙΛigitur sentio , si ad priora spectant , pocculdubio transponuntur, quae in hac sectione reperiuntur ad primum λογον reduci debent, &in ea parte immediate post αδερ s γέρων ἔςr collocat i. Tum confestatio τοὶ mνεt λεγ me claudet secundum λογeν, At sequetur Πουπ ο- λον δαμει' ad sensum non alio modo accommodari possunt quam isto: si propositiones contradictoriae simul verae sint. constat, Verum& falsum a se invicem n0n distingui, sed eandem rem qusdam reiPς veram, quodam tiliam.
586쪽
'igunt, sedent,edunt, bibunt & d cumbunt, similIque modo caetera. Sed & eadem res & major& minor est , plus pauciorque, gravior & levior. Sic enim fiant
idem ergo gravius & levius. Ita etiam idem homo vivit & non vivit: eadem res est & non est: quae enim hoc loco sunt in Aiastica , non sunt. Quaeq; in Africa non in Cypro , caeteraque p ri κατ' αυτα ratione .Res igitur sunt &non sunt. γ, . Q ali vero asserunt insianos, sapientes & indoctos similiter agere & appellare, caeteraqsse iaisto sermone condita, non recte dicunt. Si enim quis ipsos interrogaret , an a sobrietate diu stinguatur insania, ab inscitia sapientia,confitentur statim. Constat enim ex his quae faciunt alterutri, quod id agnoscent. Si igitur eadem . agant, sequi tur , sapientes innanire, insanos sapere, & omnia sic perturbantur.
'dii tis disputantes secum prosternere satagebant. Huiusmodi multa: Vrin' , sum cum sophistis agat Socrateri nec non in Dinge e Laer ro. Seta Ηρο ειτέοι illud serio tenebant, . χλ f μη νιν prout certe ex ipsorum primario dogmatenςcessario requitur. Ideoque Protagoras referente Laertio d cebat in προγματωρ ἀνωλι Ae αμάλεις. Ccn-
587쪽
Dein alia oritur quaestio, an quidlopportune loquuntur sapientes autiniani aiunt vero eadem utrosque dicere rogatos, sed sapientes opportune , insani autem , etsi non decet. Hoc igitur asserentes parvum quiddam adjiciunt, viz. si decet vel non decet, unde sequitur non idem esse sκῶντι μικρον πιτι μυα , Odri caeterum ego tali quopiam ad-- ου Gram τὸ jecto res ipsas variari non a αυτ α ρ ἐγρο δε π πρ ' bitror sed concentum immuta- , ατ Θ τοσουτω προς θεντο tum. Exempli gratia Γλαύκωρρῶ πα πρψγματα,α --δώλαγείσας' ως-D - γλω κώς,
ονω νοο'. Si igitur nihil dempto, tanta est differentia , quid si quis aliquid adjiciat aut subtrahat ρ & hoc quale est ostendam 3 si quis a numero decennali unum auserat , quod reliquum nec unum est nec decem. Quantum autem ad illud , eundem hominem HI δέ tis ἔν ἀφελοι , ἡ κ ἔτι As ουδὲ ἔν εὐη. η τααα κμῆπτο. IO. J το 0 τὸν αυτον ἄνθρωπιν
588쪽
esse & non esse, rogo an unum aliquid est, vel omnia r Qui ergo dicit esse & non esse mentitur quia reS Omnes easdem omnino dicit, quod fieri non potest.
ID L. V. An virtus & sapientia doceri possunt.
DIcitur etiam sermo, nec verus nec tamen inanis, sapientiam & virtutem nec disci nec doceri posse. Qui autem ita asserunt his rationibus demonstrant , quia fieri non potest ut quod alii tradas, illud etiamnum ipse habeas haae una ratio 3 alia vero si doctrina comparari poterat, hujusce praecepta traderentur deque ac musiceS. Tertia, tum etiam viri sapientes quos tulerit Graecia, filios suos & amicos instituerant. ο αενοι σοῦ φοὶ ανδρες, τα αυ τέκναίνε δεδάξαν f -ς φιλοπ.
s I. J ου τε διδακτον ἔτε μα-ν J Celeberrima quaestio inter Philosophos, quam nemo fe .e on .isit: Plato quidem in variis D alopis excussit.
3. J t εν τοὶ E iδι γ is ψαι σοφα i. J hoc argumentum urget mλ imo ae, ubi viros illos sapientes Themistoclem, Aristidem Periclem, Plato in Meno.
589쪽
PericIem, & Thra ydi dem in exemplum adducit, qui cum caeteris educalionis gener inita . Dribus filiorum animos imbuerent, virtutem tamen instillare non potςrant, indolem sive φυ ν nn des, isse probat ouia res alias sin is prompte addiscerent, di sumia iam peritiam attincerent, ere Oluc quod bHni viri non evaserint, indomitae virtutis natu: ete imputanaum.
Quarta , quosdam apud sophistas
collocatos nihil percepisse com- modi. Quinta, plures cum sophiastis nunquam versatos, celebres tamen evasisse. ου συγ . g. - , 's Dὸ καρτα ἀηθηνορο - νδε Caeterum ego hunc sermonem - iis κω ως δεδισ- valde saluum arbitror Etemra
' δεδά πιπις probe novi praeceptores literaS, & io μ θυωωά- citharistas artem citharam pulo sandi docere, quorum tamen ipsi periti manent. Ad secundam rationem , nullos haberi magistros,
quid aliud docent sophistae quam virtutem & sapientiain λ aut quain re appellantur quidam Anaxagorei aut Pythagorei ad tertiam , Polycletus filium suum simulacra fingere docuit. Et si quis doce-
τον μον ἀνδριάνταs ποι' re non volet, illud nequaquam ειν. D M-Πς lura arguit. Sed si licet, constat quod οχψω. H 6. J ῖθν δήου ' doceri potest. Ad quartam respon- , τεκμπροον οπ ι ατ-ν deo, quid si quidam sophistas dome τ παρτον de , ON ctos adeuntes , ipsi sapientes
s .' τ si r. Τ tum abfuit 'liquis a sophistis commodum perceperit, ut istos plane pronunciat Plato φανερμν λως- ala o ια se na μ ν δ ιτ νm. J Virtutis se magistros profiteri sophistas Τ' iris viti; eonstat locis. Ita appellat Plato Gu υπιχνη atera, O Smpηναντας - βουλο ρωμα Οαγειν, Θον τα -- .e ri ' Eademque 1 pie vaccae Protagoras, in Plat. Prol. Et sane non sine colore con3'c'amus πthorem nostrum ejusdem fuisse professionis virum, quia sophistis Ita Ia-Veat, quas omnes immortali odio proseqηebantur Philoloyhi. , διαζω. J forte διδασών.
590쪽
riri, inde cognoscat; Si quis infantem statim postquam natus est, in Persiam mittat ibique educet Graecias linguae ignarum, Persice loqueretur: si quempiam ibi natum huc transportaret , Graecὸ sciret. Ita verba addiscimus, praeceptores non adeuntes. Sic sermonis quem primo dixi principium, mediam & finem habes. Nec αεσ s si λε'ω δε κ- assirmo virtutem doceri posse, sed τος Abν , αλλ' ο τι 9. Jχρῶντι μοι τΚυπι m
At quidam populares conci0natores asserunt, quoc oportet, Magistratus sorte conferri, non