장음표시 사용
81쪽
me ad actum, Moperationem in actus esse priores potentis; &obie omnis enim habitus loquor aute ha esse priora suis actibus Medde habitibus operativis si sit proprie habitus,ordinem dicit ad operationem, ideo dicitur habitus de bobi sitimere suam specificationem abach a , ad quem tendit, Vt patet inhabitu naturali physico, qui talis est, quia inclinat ad tales actus,qui physi i sunt,&quia actus tales Sut, ratione talis obicisti, circa quod quia natura habituti est essentialiter ordinata ad suos actus,ita ut ille ordo habitus ad actum sit illi essentialis, eo modo, quo relatio dicitur specificati a termino, qui dictur L
sentialis relationi, non formaliter, sed terminative,ut docent Alexand apud Philop. 1. de Anima, teN. 3 3. S.Τhom I p. q. T.art. 3. iis rhomversantur,ideo dicitur etiam habi B quaestione de Anima artic is Catus suam desumere specificatione et.in. i. p.loco cit Ferrarien .secudo
ab obiecto Lab Ilo tamen sumit specificationem remote, Sc mediate,cum tame ab actibus habitus sumant immediate, & proxime, id quod dicitur etiam de potentijs in ordine ad suos actus, sua obiecta it habetur ex bona philoso-ὼῖα φ phia Arist a. de Anima teX. 3. Vt Ide desumitur celebris illa proposi- de Ana.quaest.sexta,Aegid.3bidemini. 33. Cum igitur, quod attinet ad rem nostram , paenitentia sit habitus,ut iam probauimus,necessario in ludere debet hunc ordine essentialem ad adhum, quo specificatur, terminatur, est hic, quem inquirimus in hac quaestimue, Utrum is talis sit, ut ab omnib. tio, potentias specificari peractus, C alijs aliorum habituum actibus sit desactas per obieci iidicuntur, distilustiis. nam talis si reperiatur,tem habitus sumere specificationem ab actbus, no quia actus sint de egentia habituum, sunt enim veri habitus etiam sine operatione, ri praeterea,quia via generationis habitus praecedunt suos actus. Accedit,quod habitus, eX eo quod operentur, nihil sibi acquirunt intrinsecum, x essentiales, neq; quia optime concludere potetimus, e. tiam a priori, paenitentiam esse habitum distinctum ab alijs quibuscumque habitibus. Supponendu secundo, iam constare habitus specificari per actus, actus per obiecta, quod tamen non ita est intelligendum,ut positis obiectis quomodocumque di-eκ a stibus posteriori, X respectam stinctis, si1t necessatio distinctia- nostri cognoscamus distinctione stus, positis eodem modo distinhabituum, ut voluerunt Philopo. a. de Anima teκ. 36. Paul. Veri. ibidem, Iandunus eo loci'. 8 licet hic sensus possit eis verusmon tamen est lassiciens,quia habitus videntur quidem specificari per a- Rus,sed a priori, ut patere Arist. ubi supra, asserit enim ibi Aristotiistis actibus, sint distincti habitus sed quia positis obteistis,ixa stibus totalibus necessiario sequatur habitus distincti Voco autem obiectu osti totale illud, in quod fertur poten 2 h. tia,vel habitus sub una ratione serinati,sub qua non fertur alius eiusdem generis. v. g. obiectum totale
82쪽
potentire visuae, non est albedo, A 'rima sententia δε resertur a S.
Tho m. de Argent in. ibidem, caliis aut nigredo , c. visus enim non fertur in obicistum , quatenus album, alioquin non posse vidcrcnigrum, sed solum fertur in obic- istum quatenus visbile, rideo visibile est obieehum totale visus &nudibile est obiectum totale au-clitus, uic de ali j si haec obie- ista distinguantur plebeiachus etiam qui circa ilia feruntur , sunt specie
communiter, est coetum, qui negant
absolute chami nitentiae pertinere ad ullam particularc in virtutem: unde volunt actum penitentiae identi sicari cum a fi bini aliar mi virtutum intusarum . ita identur ensisse Al- illsiodorens. lib. auarto Sunam. Theolog. tracst. 6. de Penitentia.'liaest. 3.
distili isti, consequenter etiam ip B Maior in A. d. q. quaest a. lub. 2. se potentia, & ipse habitus: Achum aliqua ex parte videntur accedere ad
n i a autem totalem vocamus illum, qui .. Mi fertumn hoc obiectarna rotales, quatenus tale est, & distinguit ipsarii potentiam, ipsum habitum, ita ut quando sunt iniusmodi actus totales dicti et specie ,habitus etiam, potentia distinguantur specie, e quo se , ut omnia illa obiecta quae iunt subordinata. habent
hanc sententiam Scotus in A.distinch. Iq. l. 2. Darandus ibidem inlita. q. Tartaret etiam ibid. Gabriel. ibid. q.
Potest autem probari primo haec sententia, quia detestatio peccati, ut est contra rationem , pertinet ad singulares virtutes , elui dein cnim virtutis est, prosequi bonum, He- unam rationem formalem, possint C testari peccatum illi oppositum v g. constituere unum habitum . omnes illi actus, qui distinguuntur iuratione formali, specifica Sc non sunt subordinati, non possint fac re unum habitum species ex his colligenda a nobis est distinctio vi tutis penitentiae a caeteris virtutibus, ii, di iam si obiectum adequatum , Ἀ- sim V cstus formalis illius sint distincti an is, a quocumque alio obiecto stu
ad iustitiam pertinet, pena iter peccati iniustitiae , ad temperantiam, Peccati intemperantiae, Sc sic de alijs virtutibus ergo detestari Peccatum non pertinet specialiter adpenitentiam.
Si dicas peccati detestationem pertinere ad penitentiam,quatenus Pec catum est offensa Dei XS. Thom S. PMy. Par.quaest. 3 aitic.secundo in cor formali alterius cuius umque virtu D ore.
tis, optime colligemus ipsum etiam Respondent qui sunt in hac sentenhabitum virtutis penitentiae eis a creteris omnibus distinctum sinna ilius, neque esse distin stum sim Pernatui ales enim hibitus in hoc comparantur ad suos achus supernaturales quesia admodum potentiae,
habitiis naturalis ad suos, iis suppositis. tia, id falsu in esse, quia ut sic detestatio peccati s pcctat ad charitatem,
Secundo probatur, quia virtus penitentiae videtur opponi omnibus peccatisci ergo est vicin uniuersalisci ergo non particularis
quia si si et utus alticulari ,
83쪽
unum tantum haberet contrarium, Malis dicut, Communitate genetis,quo unum enim uni est contrarium teste modo virtus generalis nihil erit aliud, A,s Aristotele. Lo. Met.teX. 3.& A. Tertio probatur, quia eadem videtur esse ratio huius actus , quo quis vult latis facere Deo, S illius,quo vult laudabiliter vivere,sed hic est uniuersalis, neq; pertinet ad singularem Virtutem .ergo ille. Secunda sententia arfirmat, paenitentiam habere actum distinctum aquam praedicatum quoddam uniuersale Virtutis, ita ut sit genus ad omnes
Virtutes,& hoc modo certum est, P nitentiam non eis virtutem generale aut uniuersalem, ut docuit Halens.
tentia est virtus per gentiam, distin- quolibet alio actu alterius virtutis, s csta a qualibet alia Virtute Secundo consequenter esse habitum, Virtu dicitur virtus uniuersalis, seu genera
lis ex Altissiod Maiore, Albei Mag. Tho de Argen ubi supra, quasi int graliter, ita thuiusmodi virtus contietur e multis virtutibus,vel ad eum modum, suo in lententia Gi ego Arimine n. in Prologo sent. q. 3. Durand. ibidem'. . Anton. And. 6. Metaph.Pi.& aliorum,dicitur scientia, unus habitus conflatus ex multis habitibus partialibus, vel ad eum modum , quo 39. F. Disput. quarta sect secunda Cialen 1.q.p.q. Fq. mem. I.art. 2. aiserit numero sexto& disput. . lect. securi plures virtutes facere unam Iustitiam da numero .Nugnus ibidem artic. 2. lub. I. e parte videntur sequuti hanc sententiam Scotus, Durand Tartaret ubi sup ωGab ibidem. q. I ait.
Et licet hi omnes, qui sunt m hac sententia conueniant, ut dent Poenitentiae actum omnino di stinctum, &consequenter faciant virtutem distin- legalem,seu niuersalem,quod etiam sensit Buri lana 3. Ethic. l. . s. Vbi per Iustitiam generalem intelligit collectionem quamdam omnium virtutum, sicut,inquit ipse ibidem, nomine Universi intelligitur uniuersitas corporum, & rerum creatarum i Vtrum autem haec duo bene dicantur,alibi examinanda erunt illud interim certumctam, non tamen isdem omnes con D est,quod attinet ad rem nostram,non ueniunt in assignatione , Quis nam sit actus formalis illius, de catio hic tota principalis est diri cultas,quam soluere Deo fauente conabimur pro quo. Virius Notan. primo. Virtutem multi s mogener dis dici posse generalem, seu Vniuer-
esfiι cris, in Praediciati Vnivosalis, seu, ut hoc modo Penitentiam esse Virtutem generalem, quia ut ostendemus,multae possunt eis Virtutes sine poenitentia, alia contra hac sententiam habet Thom de Argent.in .d. I 4.q. I. art.
I. Tertio potest dici virtus generalis, seu uniuersalis, ut habet Alb.Magia
ubi supra,vel quas sorinaliter ad modum Corale
84쪽
Disput. I. seel. I. Qua'st. III.
dum formae cuiusdam eXtrinsece qua A Religione, cui etiam ad ningitur ipsa ratione dicitur charitas Virtus univer paenitentia, ut docet Sualius sup. disp. salis,quatenus informat aeteras virtutes, illi'; tribuit persectionem meritorij, vel communitate causae e S.
3. quomodo Charitas imperado dicitur monere caeteras virtutes ad obeun se t. secundanum. 6. Sc tamen non dictatur virtutes generales,aut uniuersales. Uno elicet Virtuti paenitetitiae adiungeretur caeterae virtutes,no pro
pterea dicenda esset virtus generalis, nisi tame improprie loqui vellemus quidquid dicat Halen.ubi supra .Quarto dici potest virtus generalis e Aib.
Mag. ubi supra disposituric quas re
da sua officia propter Deum scuti s mole, quomodo possemus concedete scriptura,teste Bir Med.in p. 2.q.6 3. cum Richardo ubi supra, Paenitentia
art. . solet tibiae re ei l .charitati operationem aliarum virtutum iu Mia id
ad Rom. 3. Qua, diligit pro Nimum, legem impleuit; ut propterea bene S.
S. Aug. August. libro . contra Iulianum cap. tertio lib. 21. de Ciu Dei c. 26 lib. I S. ca P. 22.lib. 22.cap. 24. Iri Praefatione Psal. i. in Enchirid .c. I 2I primo.Retract. c. 3 c alibi pe S. Hieronym. ad Gai .c. 3.super illa verba iustus κ
esse Virtutem generalem, seu uniuersalem, lula,supposito peccato, Paenitentia est unica disposito ad reliquas virtutes in peccatorem teli, quod tam , quomodo veriana sit,postea e plicabimus Sed lioc etiam modo satis improprie diceretur Paenitetia, Virtus Generalis. Quinto potest dici Vir. tus Generalis, teste Suario supra dii p. secunda Sect i quatenus dicit princi-
fide vivit,Gregor. ib. 2. Moral .c. 3.ω piu, unde elicitur detestatio peccati, S. Tho tum P. 1 cl. 6 .art. 2. tum 22 sic paenitetiam ait posse dioin tutem
tem, que scilicet faciat hominem simpliciter rectum , c bonuin erga Deli, rectaq; operatem sine charitate, vel . ex H leti. ubi supra, luasi cocomitanter, quomodo dicuntur virtutes con- comitari charitate , N. neq; aliquo κhis tribus modis,Poenitentia potest dici Virtus generalis, seu uniuersalis, tu generalem. Verum hoc non Placet,
quia paenitentia non est principiuelicitiuum peccati detestandi, ut postea eYaminabimus.Vltimo dicitur Virtus Virriugeneralis, seu uniuersalis, quasi obie-ge chive quatenus habet obiectum in teriale non determinatum in aliquo certo genere,quomodo Suarius lib.aureo de auκiliis disput de lusi tui Dei, quia Plurimae sunt virtutes, quae ha- , Sect.quinta,ait Iustitiam posse dici gebent ocm persectionem sine peniten neralem eκ parte materiae, Maerum,
tia, tum quia non est eadem ratiose. Ditentiae,ac est Charilaus, ut luci loco dicemus C docet S. Bonaven .in . d. Iq.art. I. q. s. ho de Argen. ibidemq. I. artic. I. Tum quia commune est omnis, virtutibu ut habeat alias virtutes sibi adiu iactas, i patet in virtute in quibus versatur, c loc modo possumus concedere cum Halen. in sup. memb. I aro. Alb.Mag. 'bi sup.Tho. de Argeia. in . dist. Iq.q. .ar. 7.Gabr. ibidem at L . dub. q. Soto ibidem', 2. ari secundo, Didaco Nugno In 3 P.R. 8 3 ar a.dub a ad impugnatione secu-
85쪽
ita sentetitiae,&alijs paenitentiam es A dum Deo pro culpa quod ait fieri tris Virtute in uniuersalem, quatenus bus modis, primo per displicentiam,
obiectu poenitentiae Virtutis est om- Ne peccatum, ut emendabile Melius Qua pro tamen dicendu videtur in nostra sen-pra in intentia, raeialtentiam esse Virtutem ge' V neralem quatenus ipsa vult, ut ita di-α cam latist Gionem ner Deo pro peccatis in genere, ita tamen, ut hoc non
tollat rationem specialis vii tutis, ut postea dicemus, ch docet Alb. Magia. bi supra.
Notan .Secundo, etsi, Paenitentiam non esse solam quamdam vitae nouitatem , sed necessario includere dolorem quemdam Sc tristitiam,su p. iam demonstrauimus e scripturis, cla- tribus; adhuc tamen non constare inter DD.Catholicos,quis sit proprius illius, ac formalis actus; nam detestatio peccati potest multis modis sumieX communi omnium sententia; legantur inter alios Sotu in .d. I 6.q.
secundo per cognitionem peccati, submissionem iactana Deo.tertio pei consessionem internam,ck concludit, actum poenitentiae esse actu in Religionis,in ad eundem habitum Religionis pcitinere, ut iupxa diXimuSVeium neque haec sententia placet,
ut postea videbunius . Scol. Gabr. Tartaret locis iam citatis. quatuor ponunt actus Poemtentiae, ut primus sit, velle vindicare peccatum, secundus illud idem detestati, tertius velle pro illis poenam ferie,quai tui illi. mussit patienter illam penam terre, asseruntii redicti D. ex his actibus, primum solum pertinere ad poenitentiam , Unde primus omnium Scotus motus est, ut diceret,a ctum poenitentiae pertinere ad iustitiam vindicatiua , ut iam diXimus. Verum quantuin hec sententia aber-2.art. 2.&Suarius disput. secunda sec. C reta vero, postea videbimus, in illius 3.num .primo; primo quidem, ut est sente in te examinatione. Alii deniquec tra rationem, cui ex natura sua peccatum opponitur, secundo ut est contra Deum, quo auertit, tertio ut assumitur ad satisfacicndum Deo pro peccato, quomodo teste Illusti isse Caiet.
ubi supra potest dupliciter assumi,uel ad satisfaciendum pro culpa, vel promena Quis igitur ex his actibus sit proprius, e formalis actus paenitentiae, alio modo philosophati sunt de hoc actu formali Poeninentiae, quis autem hic sit e nostia sententia, inferius
const ibit. Notan .tertio e Caietan. in Part. 2.D.Thoin. lsaest 2 6.art. q. la quolibet Di DYamore spinandum esse duplicem mora quendam respectum, alterum amoris mic t , amicit:zein personam,alterum conces
adhuc non constat hic autem est,quii piscentiae in rem cui duplici amori ercDo ,-- a nobis hoc loco quaeritur Alij igitur eodem Caietano ibidem,quaestio. 9.a tic.ptimo correspondet duple genus odij: alterum,quod dicitur odium mimuit ae alterum quod ille ibidem. ait,eis innominatum, sequutus Diu , πί. .
Thomam ibidem,quaest. 3O.articul. 2.
a dieitium , posse dici odium abominationis e eodem D. Thom .ibid.
quaest. prio cli quos infra afferemus,afferunt forma Prm ς' leni paenitentiae et se detestationem peccati, sed non placet,ut postea fusius probabimus Caietan .loco su P. citato asserit, actum proprium paenitentiae essedctestationem peccati,quatenus tamen assumitur ad satisfacien-Disitia ' Corale
86쪽
quaest.2 3 ar. 4. Inter haec aute odia hoc interesse adnotauit id e Caiet. loco cit.quod,odiu inimicitiae respicit personam per modum negationis,clissonantiae & auersionis,mulum Vero, quod personae desideratur,per modum prosequutionis,aLmmationis,& consonantiae, contra Vero odium abominationis respicit rem per nodum fugae,negationis, dissonantiae, perisnam Vero aqua remouet illud malum, respi sicit per modum prosequutioni S, a1- firmationis, consonantiae,5 amoris&egatur Valentia in p. 2 disp. 3. q. I. 4. unde sequitur, quia odiupeccati est odium abominationis, quod respicit peccatum per moduauersioni Adicere positiuum respectum per modum prosequutionis in perlbnam, qua remouetur maluim&ideo odisse peccatum propter Deum nihil si aliud,nisi odii- se peccatum,' tenus est contra CDeum,&consecluenter si positive
diligere Deum Hispositis. Prima conciuso Psnitentia est virtus specialis ac deteris aliis virtutibus distincta. Haec coclusio duas habet partes, prior est, quod paenitetia sit virtus, altera quod sit virtus distincta. Quo ad priorem partem, iam supra Probata est. Quod attinetvero ad altera paritem,probandaram erit. Probatur igitur secunda pars coclusionis Dico argumento: ois distinctio habituu petitur eX distone tuti, obiectiorum,ut sup.supposuimusex bona philosophia, sed actus,o obiectu virtutis Paenitetiae
sunt distincta formaliter ab obie-O-μ.de Poenis.
cto,& actu cuiuscunq; alterius virtutis,ergo et habitus virtutis paeni tentiae erit distinctus a quolibet alio habitu alterius virtutis Minore probabimus e iam dicendis in sequenti conclusone. Secunda conclusio Actus Armalis, virtutis paenitedae est distinctus aquolibet alio actu formali alterius virtutis.Pro qua est. Notan Proprium,&formalem lus su actum virtutis paenitentiae, esse,vel chuser ἰiile satisfacere Deo offens,ex peccat m ς' --tis, quoniam huiusmodi voluntas satisfacie iacti Deo nunquam est emax, nisi simul includat det stationem peccati,ut inter alios do
sone . Tho.de Argent.ibidein,ar. Primo,&fusius dicemus in sequenti conclusione, ideo paenitentia virtus imperat quidem hunc actum
detestationis, quatenus tamen Perillum vult Deo satisfacere, quare non tamquam proprium, formalem actum virtus Paenitenti, licit detestationem peccati,sed tanquam actum altei ius virtutis illum imperat, ut infra dicemus,& hoc posito. Probatur nostra conclusio. Hic actus, quo peccator vult Deo satisfacere pro ot sensis in illum com- millis, est actus distinctus a quot bet alio actu cuiuscumque ait rius virtutis, sed ille actus est sor, malis , proprius virtutis pc nitentiae, ergo huiusmodi actus Poenitentiae est distinctus ab actu
Maior facile patet, sacra partiuenum cratione in actibus cuiuscumque alterius Virtutis, quoniam maior Digitia 'ν Orale
87쪽
maior difficultas est dignoscere Sequitur primo ex dictis verissi-
quo distinguatur actus peniten mam esse nostram secundam comtiae ab actu charitatis, docontritio clusione, na,ex quo ille actu, quonis, ideo solam differentiam inter quis vult Deo ostitiatasatisfacere,sit predictos afhus hoc loco arseremus actus virtutis,distinctas a quolibet distinguuntur aut hi actus inter se, alio actu alterius virtutis, ad uti tam secundum esse physici quam iam alia virtutem pertineat,fit ne- secundum esse morale,secundu es cessatio, ut paenitentia sit virtus ab
se physicum quide,quia esse physi omni alia virtute distincta.
cu actus desumitur ab obiecto, Sequitur secundo e D. Tho. 3. S. Thom. hoc obijcitur voluntati; constat aut P. q. 8 3.ar. 1 ad primum,&. I 2.qO. aliud esse obiectu huius actus vo 3 II 3.ar. J.ad I.Scoto in A.d. I qa.lo.LDeo satisracere,' diximus per . de secunda significatione Tartatinere ad paenitentiam virtute pro reto ibidem alio .de Argen.q. I ar. Prie&sormaliterii aliud esse ob I. Sotoq.χ.ar. et .viguerio de paen Deust maectu charitatis, iotritionis,quia initio,&aliis, detestationem pecca
obiectum prioris actus est ipsa se ii non esse actum elicitima a paeni istisiactio iobiectum aut posterioris, tentia virtute,contra Hal . . P chia. id est,charitatis,est amor,vel offen- Α. m. I ar. 2. Tabienam verbo Cosames mus duo obiecta physice triti u. primo, Illustrissaoletum sunt omnino distincta;distingui a lib. 3. supra cap. .nu.2.BeIarm. lib. tem secundum esse morale,proba- I dei cerui.c. 2o.Suarium tum alitur, quia voluntas latisfaciendi ha bi tum disp. 3 sect. .nu. i. ad'. s. het rationem iustitiae , quia in & ratio deducitur eED. Tho locis duit quodammodo rationem de cit quia detestatio peccati,ut est cobiti; At vero actus charitatis habet ira Deum, pertinet ad virtute cha- quamdam diuini amoris compla ritatis,ad hanc .n. spectatis amor centiam unde haec distinclarula Dei,&odium eoru quae sunt cotrabet bonitatem moralem ab illa,er Deli, ergo ab eadem virtute chari-go illi actus omnimode sunt distin talis eliciuntur:ille.n .actus dr elici-ehi, ergo vera est illa maior Minor tus ab aliqua virtute,teste Barthol. autem probatur, quia huiusmodi Med.in I t. q. 43.ar. qui intrinse- actus, velle scilicet Deo satisfacere,.s cepertinet ad illa virtute,ergocum non potest pertinere ad iustitiam hoc mo detestari peccatuitineat vindicatiuam, neque ad dstributi ad charitatem , ab eadem et actus uam,neque ad commutatiuam,ne ille detestam elicietur,ergo a charique ad charitatem,o contritione Oate, non a paenitentia formaliter
neque ad religionemvieque ad vir elicitur detestatio peccati. tutem ut sic , ut patebit ex dicedis, Nec placet quod ait Suarius lo- - .Lergo pertinebit ad paenitentia,er eo iamiam cit. nini etiam in illi Ἀ-go est illius actas formatis,4 pro ora, quo quis vult satisfacere Deo Prius ,. de hoc enim est disputatio pro peccato, quem actam propriun loco paenitentiae sup. diriimus,neq, dis sentit Disitire Corale
88쪽
sentit Suarius supra disputa. 2.scct. A certe quia uterque actus habet 3. num. 4.includi detestationem l suum obiectum,uterque etiam realius,dc sic detestationem peccati elici a paenitentia;non Placet,inqua, quia si loquamur de detestatione peccati formaliter, certum est, illa
non elicia paenitentia virtute, sed a charitate, ut iam diximus, si auteloquamur de detestatione peccati, ut ingreditur ipsam virtutem paenitentiae,tunc concedimus quideintinebit suam speciena, neque alter alterum mutabit, quia neuter in alium proprie habet et scientiam; quod si precedat contriti, ut viditur velle Gabr.supra dub secundo, Sotus ubi supra sequitur,quia haec
detestatio praecedit voluntatem satisfaciendi, a illo priori retinere suam speciem,neque mutari a po- illam pertinere ad paententia vir- steriori: quod si voluntas dent i si
tutem, sed solum aquam alterius intacaendi Precedat,&sequatur covirtutis aetiim , ut in tertia conclusione dicemus. Rebilis, . . Nςqψς secundo placet,quod po , ni Canus P. 2.Relcct. de Paenit.c clus.secunda, detestationem peccati pertinere ad charitatem, quat nus est ot sensa Dei,&vtest malum Proprium,pemnere vero ad paenitentiam, quatenus hoc actu vol itatio, ' nobis semper placuit,ut et placuit Suario disput. sect I nu.
quinto adhuc haec retinet sua speciem, actus ille praecedes potest quidem alteri dare nouam specie accidentalem, sed non tollit essentialc, id quod videmus accidere in
omnibus actibus imperatis. Sed instarit contraris,hic non es mussatisfacere Deo. Non placet, sed uos actus, nam ut ait Thou inquam,quaam hoc actu,quo qui a. l. 8.ar. 3. &q. 2.ar.q.dc sequun- vult Deo satisfacere per contriti nem, concipimus duos actus, quorum alter est velle satisfacere Deo, alter vero ipsa contritio, seu detestatio peccati,qua Deo satis fit ut et
sequitur Suarius supra disput. 3 1e
ctio. .nu. 8.&9. coniunctio autem
horum actuum nulli tollit de pro,pria specie,ergo si detestatio peccati e natura sua spectat ad charitatem,Vt vere spectat,e coniunctione cum alio,non recedet a propria specie. Confirmatur, quia,vel isti duo amis coniunguntur,quasi concomitanter, vel contritio Praec
dit, k subsequitur voluntas illa satisfaciendi, vel ontra, si uinum, D
q. d. q. quae mari. 3.potest voluntas unico actu deligere me diu , finem, ergo etiam unus erat actus, quo voluntas vult satisfactione, ipsam contritione, qua satisfacit. Respondetur, negando antecedens,e ad sumptui neXD.Tho.
ali; respondetur,verum eis i tum id,quod dicitur, quando finis, medium pcssunt uniri in uno biecto, ut quod,in nostro autem casu sunt duo obiecta distincta, duo actus distincti obiecta quide,
quia obiectum contritionis esto fensa Dei, t est contra ipsius bonitatem, obicctumautem poenitend a tiae Disiligo by Orale
89쪽
tiae virtutis est ipsa satisfactio;achus A virtutem; sed quemadmodsi prius
contritionis est detestatio peccati, erat distinctae virtutes, sic etia post actus autem paenitetiae virtutis est actus quidam reflexus, quo eligitur detestatio, id quod neque negat Suarius sup.disput.4.sect.2 nu. 6. Accedit quod actus contritionis est per moesum fugae,& auersionis; actus vero virtutis paenitentiae est per modum intentionis,& concessit Suarius disput. 3 sect 3 nume.'
Sciendum enim est,in hac Peni tres actis ditentia tres actus esse custinguedos,stiuuinitur. quorum prior est voluntas satisfaciendi Deo; secundus est electio cotritionis ad satisfaciendum; tertius est ipsemet actus contritionis, qui est ipsa satisfactio, hic actus habet pro obiecto ostensam Dei,&ipse quae quoniam sunt omnino distino est quasi obiectum electionis. illecta, distinctae etiam erunt virtutes autem prior actus est sormaliter psciuae ad hos actus, ad haec obi Instant secundo,in humanis voluntatem satisfaciendi, & ipsam satistactionem pertinere ad eudem virtutem, ergo etiam in diuinis pertinebunt ad eandem virtutem,e go sequitur vel contritionem pertinere ad paenitentiam,vel hac per clinere ad charitatem. Respondetur, diuersam esse rationem huinanae satisfactionis a diuina, quia illa fit peractum eXte num,qui, cum sit obiectum actus interni non potest pertinere ad aliam virtutem , nili ad quam pertinet actus internus. At vero satisfactio, quae fit Deo, fit per actum internum,id est,per contritione,quae nitentia virtusuevnde ultimus actus,
qui est contritio non specificatur ab illo priori,sed manet in sua specie euentiali,&solum recipit denominationem quandam accidentariam,quatenus scilicet orditiatur ad satisfationem, eκ quo facile soluutur,quod obiectum est. Instat tertio,non esse necessiaria istam eκpressam intentionem, ut distinguatur penitetia a charitate. Respondetur negando antecedens, quidquid enim sit de ista Dpressa intentione an si necessaria ad iustificationem nec ne ide quo tamen possunt legi Gabr. in Adist. I 4.quaest. L. Suarius supra disputa.
seci.secunda,nume. quinto, liud certum est, vel hanc intentionem
cum habeat suum obiectu, uasis esse ponendam, vel certe non pos- circunt stantias, habet etiam suam se distingui paenitentiam a charita speciem virtutis, se vero actus est deinde obiectum alterius actus reis
seri, quo eligitur ipsa detestatio, qui actus reflexus illii toti actui
non dat, nisi speciem accidetalem Caieta di consequenter ille ctus, qui est obiectum actus rest do, non mutat speciem, unde non
pertinebunt illi astus ad eandem
te, quia cum e iam dictis virtutes suam recipiant distinctionem ab actibus, & suis obiectis tot malibus, certe non aliter poterit distingui
paenitentia a caeteris vii tutibus, muper assignatos actus legantur D. Thom. 3.par.queist. F.ar.secundo, ad primum Alulsiod .m A. tract.6. quaesti L .
90쪽
Re eis Ri Neque tertio placet, quod Te Acbar.: in t Richard in A.d. q. n. r.q.2. ad 1 ubi dicit detestationem peccati, ut est contra rationem pertinere ad singulas virtutes, ut respicit bonitatem diuina, pertinere ad Charitatem, ut vero est contra Iustitia, pertinere ad Paenitentiam Na Prismo, hoc modo possemus multipliacare plures,& plures virtutes secu-do,quia si metue circumscribamus bonitatem Dei, quae est obicctum amicitiae,α charitatis, vi possum' afferre ullam rationem,quare Pec catum dicatur esse contra Deum: tertio quia si dicat Richardus, peccatum esse contra Iustitiam, quodammodo uniuersaliter, quatenus illa obligat ad obseruationem prς-ceptorum Dei, tunc vel Pertinebit iste actus ad virtutem uniuersale, vel id obedientiam, vel ad Charia. tatem, nunquam tamen, ' sic ad Paenitentiam Virtutem. CNeque quarto placet, quod alij
dicunt, ideo ponendam et se virtuteria Paenitentiam, distin istam ab alijs, quia habet actum negatiuu, aliae autem Virtutes habent actum postiuum. Non placet, inquam, tum quia licet odium peccati, qua tenus dicit abominatione, sit actus negativus Int inlece tamen dicit tendentiam postiuam .i .prosequutioiaem,iuΚta ea, quee supra piae in Diauimus, tum quia etiam hic actus negativus pertinet secundario ad alias virtutes, quibus tame distinguitur litus Paenitentia, aliae virtutes inter se distis guuntur; neque neces est nouam excogitare virtutem,cuius hic actus negativus sit actus primarius. Onuph. e Panis.
Disnut. I. Sech. I. Quaest. III. 3
Quare stat, quod nos iam po Detessa io suinius, ex dictis patet, detesta-6- m
tionem peccat formaliter elici a Charitate, modo eXplicatos tum pertinere ad Paenitentiam Virtutem;quatenus scilicet imperati, Iain ad lati; faciendum Deo. Sequitur Tertio, male nobis vi Reici Dideri philolophatum Di lacum Nu μφη
loco pro resolutione praesentis dis- ficultatis adnodiluit, dupliciter pos se peccatum considerari Primo inquatuin est imperfectio hominis
auertens ipsum a Deo secundo inquantum est offensa cotra Deum, unde subiunxit secudum priorem rationem idolere de peccato, pertinere ad Gaaritatem; secundum vero posteriorem rationem, perti nere ad Poenitentiam Virtutem, quia inquit secundum hanc peculiarem rationem Paenitentia habet specialena dissicultatem et conte quenter habet, ut sit Virtiis distiniana ab alijs male inquam nobis videtur philosophatus; nam videtur falsum, dolere de peccato secunda posteriorem illam rationem pertinere ad paenitetia melius di Κilset, nisi sellamur,ad Charitate, nam ad hanc ex D. Tho. locis lupra citatis Pertinet,& amor Dei,cic odium eorum, Cui sunt contra Deum. Praeterea si peccatuml,yt auertit meo, detestari, pertinet secundum Di-dacum ad Charitatem, eigo etiam ad eamdem pertinebit illud ide detestari, ut est offensa Dei,in hoc.n. stat esentialiter ouent i Dcie D. Th. .p.q. 86.ar. q. luia. hoe Pec .nom.