Carmina;

401쪽

ΑDDENDA ET EMENDANDA . 293

Hendi quam dicendi peritior, o lecta ipsa salute, quo citius ad rem veniat πυδα, inquit et φρονέεις etc. Illi Verba πίπτε - θοφίζεις ex superioribus Iepe'tonda esse putaverunt, rapta illi Chariti, dic autem mi frigidiora. es. υ

μολπῆς ἐξάρχοντες ἐδ4ν ευον κατὰ μέἈσους sic libri Homerici cumh. l. tum d o , 18 sed then. . p. 18O. ἐξάρχοντος. id placuit olli , eoque accepi sensum hujus loci perspexisse sibi visus est vir eruditissimus at vero istud κατ' αὐτοί quid sibi vult Bero serus inter ipsos ni nitrum id om dixis ερ εν αὐτοῖς vel μετ' αὐτοῖς et fac idem sonare κατ αυτοῖς. de quo vehementer dubito, quid opus hisce Verbis, cum sequatur, γατὰ μίσοους sensit hoc Heyn. quamvis Servata Bergieri interpretatione, Sed remedium ulceri male celato haud invenit. Vide, candide lector, nn no tandem repererimus scribendo κατ'αυλοῖς et, vitato homoeoteleuto, κατὰ μίσσον, quod habetur Odγss. ὁ , 19, reliquis immutatis. κατ' .υλούς μολπης ἐξάρχοντες Victum est, ut murip. Phoen. 733. dixit: λωτο κατὰ tνευιιατα ἐλπει Οὐσαν etc. μολπη est παιδιὰ, saltatio, quam illi duo ceteris praemonstrabant. cf. Odyss. ζ , 10 etc., est hoc insigne exemplum confusarum litterarum; quom errorem attigimus i n. ad Od. 0 , 6 de usu tibiaru in illo tempore v. ann et iii ordine, et hic ad , 13. Hesiodus loco simili, cui Horc. 280.: id ὁ ' πὶ φος μίγγων αναγον χορὸν ἱμερόεντα. Γιθεν ὁ αυθ' τέρωθε νέοι κώμαζον π αυλοὶ, Tosyὐ μίγα παίζοντες υπορχηθμω κ. ἀοιθῆ , o ὁ μέγα γελόωντες etc.. in quibus quam vulgo leguntur

haec τοί γε μεν- παίζοντες , τοί γε μεν α γελόωντες, mon Sunt ferenda. no tum est autem et ν litter9s commutari inter se nonnunquam, et τω o multis in libris caudam trahere, quasi scriptum sit, vel ciues hinc iste error. - 15. V. unia ad 214. T, I ann post verba utim anni die in dem ratie nichi excidit aren. 133. ωπ' υ ρυσθῆος ἀέθλων, Dropter labores ab Eurystheo impo Sitos. V. Matth. g. 592. - 178. ann ita scr. , ,- praeter istorum καὶ ὁ σοι - στω. - 181. τρειδη, o 5 etc. ita loqui sulent Graeci, nec subitam conversionem orationis indicat haec sorma dicendi, quae Porsoni . . Opinio est, ne in Commotorum tantummodo seruionibus locum habet, ut Hermannus existi inat, sed honoris causa priore loco posuisse videntur nomen ejus, quem compellabant quam tamen regulam migrari nonnunquam Schae serus annotavit ad Eurip. r. 14. d. PorSon. V. N , 448 etc. - 236. Scr. νηυσιν π υργ. - 275. ann Scr. β ,381 - 287. Πάτλοκλέ μοι δειλ πλεῖστον κεχαρισμένε θυμω nec μοι tolerari potest loco illo, nec μοι Jam placet, quia sic quoque media nominis Πάτροκλος corripienda est, quod nusquam fit apud Homerum glossema Si μοι, subnatum illud, ni fallor, ex quo δειλη perscribi coepit, neglecto postropho nam hoc Oetam dixisse puto Πάτροκλε δείλ' η πλ. . θ' - ρνεῖτο. Upplendum λίνων, ut Od. 429 etc. - 3 3. malim στάξου τι set, θεοσι. - 355. ineptvinci sim, cum eadem dicatur in superioribus ponendum Bric, υτις χετο , cdiit. ις se centies in η mutatum dicit vir gregius, Jacobs Anthol Palat. 3. p. 153. cf. d. h , 190. in Add. vol. 6, Od. , 352. - 402. Ian. scr. ignarissimis in ipso carmine tam durum mihi nunc videtur os εν, ut depravatum Ceu Seam, mu-

402쪽

limque δομεν pro δωμεν, correpta prima propter Vocalem, quae equitur, gensu quidem medii vel ous πολ μοι , veritamus, cdeamus, eae bello, que in ad modunis. O5. σαν pro σαν legebatur Olim in edd. n0straque memoria ὁ και prodi και habetur apud Aeschylia in Eum. 343, litteris confusis, ut saepe alias. quorum equidem praetulerim ἄομεν Sive μεν, quia verisimile est, haec, ita scripta Continue et neglecto postro piro, επείκεάμεν Oλ. Cum poeta dixisset ἐπεί, μενπολ. mutata esse in επεί κ' ἐῶμεν etc. Hesych. p. 1321. d. Alb. ἐπεί χ ἄμεν,

ubi pro ordine litterarunt requiritur ἐπεί κ' ἐῶμεν dederat igitur ille id ipsum,

quod commendamus, repertum Scit in codd. ἐπεί κ' με πολ , degeneravitque κ in , sicut ι , 2 9 et φ , 5.8 quo facto tutio depravationis porro scripserunt propter aspiratam ἐῶμεν, et go μεν, quod Eu Si commemoravit. T 48 dele signum depravationis. - 63. Scr. ἀναρρήξειε - 120. αυ τά θ' ε ν, illico. - 123. πάρχή, jam olim. - 150. malim ἀμφι δ' ἀν Οὐηκτον etc. Saepe αν et, permixta deprehenduntur in codd. et dixisse videntur Graeci ἀνάρρηκτος Per apoco Pen pro ἀνανάὐμηκτος, quod idem τω ἄρρηκτος V. Scilla. v. Gναρρῆκ Γως. - 183. male εμπεδον interpretati sumus εμπεδον φρένας significat enim integrum , incia sistigen Marin , quae au conjuncta cum prudentiae oυo' ἀεσίτρων redit ad illud poetae mens sana in corpore sano. - 178 185. ann. extrema , τί μενος - 33. liae inducenda sunt. 2l3-241. quo magis haec lego relegoque , e magis adducor , ut ab Aeneae Studiosis inserta putem talu male cohaerent cum Superioribus, quae optime congruunt Versu 242. tamque sunt ineptae plena garrulitatis prudenter Aeneas Homericus 203. ἴδμεν ' αλλήλων γενεῆν,

- μήτηρ δε μοί o 'Aφροδίτη tribus verbis dixit, quod ad rem pertinuit, haud

moratus longo Sermone pugnam num VeriSimile St, mox tamen eundem genus Suum

prolixe enarrare, quod Achillem novisse dixit, et quidem praeposter tempore, siquidem haec si interponere libuit poetae , interponenda erant Os 2093 cave tam ineptum credas Homerum sed imitator, quisquis fuit, nec Sensit συστατα, nec, si sensit, pensi habuit, id tantum agens, ut Aeneam suurn ad coelum extolleret semel iterumque 2 11 et 244. Verus Aeneas negat verbis certandum esse, more puerorum falsus oratione in tein pestiva pueriliter detinet Achillem verus elea anter: ὁμεν ' αλλήλων γενεὴν ι ὁμεν ὁ τοκῆας, Πρόκλυτ' ἀκουοντες επεαοιητῶν ἀνθρώπων, falsiis: εἰ δ' ἐθέλεις καὶ αὐτα δαήμεναι, φρ ε εἰδῆς, Ἐμετέρην γενεὴν πολλοὶ δε μιν ἄνορες ἴσασι, quasi novi quid inserat καὶ ταυτὰ ), aut magni intersit chillis scire ista, quae praesertim jam scire illum

dixit, aut cognoscere, quae Sunt in vulgus nota sapienti sat immittendi sunt hisce, si quibus aliis, uncini Criticorum. - 221 equas hodieque Arabes alere Solent magno IIumero genus nobile propagaturi, equo autem Vendere; quod item eadem de causa fecisse cogitandus egi Erichthonius. - 266. malim ταμήμεναι, a Τίμνω.

de litteris confusis v. 0 , 546. - 280. parum placet εστ bis illatum parvo intervallo fieri potest, ut Hom. dixerit πτη ἱεμένη h. e. περίπτη νώτου Ἀνι μένη γαίη ea dein menda, Si menda est, με σαυλους pro παυλους legitur p. Eust. n Odyss. ' 358, et c0ntraria πονται pro ἔσονται Odyss. γ , 325. in . . Vindob. singulum quidem εστ bene habetis , O. - l5. quidquid dicit Heyn., malim quidem μήποt ἔτι etc. - 332 scribamus ἀτευντα. - 40. Virgula μstinguendum post πάντα. - 362 αλλὰ μάλα στιχὼς εἶμι imo: αλλ' ἀμαλὰ

GT. F. h. μαλῆ, μου , τιχος, simul cum Ordine, quem duco. - 369. Im. Scr. ἐπιθήσει. - 391. Ian. ,-- υνδο νεῖσθαι εἰλει ὁίοις. ' malim nunc: υνδ. ει λιγέως - 410. Versu inelegans ot ταυτολόγος, quem ex interpretatione ortum arbitror ν εώ ατας καὶ ι τοὐτο τίλτατος hoc arrepto nescio quis ineptu videtur Versum procudisse. - 420. hic quoque pannus putidus est interpolatoris.

pnimadvertit Hector fratrem Polydorum hoc dicere satis habuit Hona. ineptus Grammaticus inculcavit sublecta superiore versu, quae per se intelliguntur. 43D 33. male repetita non lacessiverat dictis Hectorem Achilles quorsum igitur ista πεὶ - μυθήσασθαι imo par pro pari reserens Trojanus nullam pro nulla salutem reddit et ad rem properat, vel ut Vulcanus o , 42Φ. Oc χαρακτηοι GTικον in utroque heroe, dignuntque est Hona eri ingenio quare valeant pessimi isti corruptore Iibrorum. - Ψ3Α. οἶδα δε οἶδα δέ - 470. ann dolo vocab neglectus: neque en in hic quidem neglectus, odia loradditus est apo Strophus. 47ψ ann Scr. ubi P O uti. - 49. σMκ non semel confuga sic suit cum legeretur in libris ἔκθορε siri ἐώθορε τ', 18. s. ibid. 495. ann , d si , 68 ann. Od. si , 247 etc. - 14δ. εκ ποταμοῖο, εύω or. V. Il. ξ , 130. etc. - 201. ερεπτόμενοι ducendum ab ρίπτειν enciu

403쪽

ADDENDA ET EMENDANDA . 395

του ἐρίφειν, tegere, ircumdare, ne sum Significans rigeat, sequente κείροντες. 238. malim, variato rhγthmo ζωοίς ὁ ἐ6άω ut olim editi. - 245. vi caret

υτόν quare ponendum cenSe αυτω, Achilli. - 303. ν άθυν cf. Schn. V. diθυς. - 356. 7ς Ποταμοῖο h. e. Ποταμός. nota hae peripli rasis personae. 382. ψχρ so ν - ρέεθρα paulo durior est horum interpretatio, ' quam perscripsi, malim que nunc κατέσσυτο accipi sensu activi vel ui edit nec displiceret

καλλιρέεθρον. - 391 α φ ίστασαν , secesscrunt, Seorsum steterunt, O ξυν ἐπεθσον. - AO3 ante hunc ' versu in inserenda sunt verba sed - prosternit. - 439.

o γά o. hic quoque Scribendum puto υτ α ρ', ut o , 57, ubi v. ann. - 491. μειδιόωσα, irridens significatus rarior hujus verbi. - 99 π ληκ it σθα ι.cave auscultes Scholiastis. πλqκτ nihil aliud est quam plecti, quemadmodum Diana vapulavit ab Iunone hoc sibi pariter ni eluendum esse ait Mercurius. deus e minoribus, idemque prudens, qui Latonae libens concedat. πληκτ. λόχοισι Pro π

etiam vestis vibrata est de B et o confusis V ann ad β , 642. - 5 I9. ι δε μέγα , δ. ni alim: ii Q ci μ. . haec permixta saepius. librariis negligentibus

nius L J ἀποψυχίν τε vel ἀ- ψυχθίν τε πέον , α τε δ clualis plurali junctus nihil habet insuliti: v. f. 18, 10 etc. do a et o litteris confusis dixi nnis adis

213, Odyss. ω , 198, hymn. in Mercur. 9 etc. do apostroph telnere vel addito vel neglecto passim in hisce annotationibus. - 33. μωξεν οἰμω - ξας - hoccine est Homericum cras fortasse credam, non hodie, sed malim i

μησεν vel ἀρμησεν. sic libri habent υργείων pro υργείην d. i , 279. et ἐων

ejusdem carni in is postremo libro, 379 ubi requiritur εην et contra γαλέην pro γαλεων atrach. 128. οἴμωσεν Vero Ostiluam seni et scripserant, corrector aliquis pugnasse Se ratu. fuerit ponendo μωξεν. - 45. περνὰς a πέρνημι. Cf. G ,292. - 59. ατι φρονέοντ' inepte Paris .et Marg. . item unus Vindobonensium librorum: ἔτι φρονίων scribamus: ἐπιτρονίων γ' , ut OdysS 385.:ώς σύ περ αὐτη ἐπιτρονίου si αγορεύεις de επὶ et ἔτι inter se commutati V. ρ , 41 Odyss i , 434. - 1 cii set ἐν ἀργ. abesse salvo sensu poterat praepositio. V ann. ad , 135. - 70. ann Scr. o , 606. 72. Critici, quanti unius δἀρηῖκταμένω, vel ἰρη , τομ νφ, δεδαῖγμίνω χξ χαλκω quis haec patienter ferat composita, cum nihil aliud sit αρη κτάμενος quam δεδαῖγμένος χαλκω aut hic, aut nusquam, fucum fecit librariis litterarum similitudo nec dubium est quin Horii dixerit αρη h. e. ρηi Io ταμένω stanti in bello verba belli esse zστασθαι et starc nem, ignorat. Xenoph. Inab. I, 1 O. 1. γ καὶ οἱ μεν μετὰ 'Ἀριαίου χυς hic ita τανται, πιλλὰ - ετ γουσι. cf. in serius 231 etc. - T. ECr. επὶ πρ - ἐρείσας, i. e. ἐπερείσας h, 269), tibi acclinavit. cf. 112. - 111. εἰ

δύναται πιο αυσα ιν , ου θ' ὁ δ iam ιν inutilia sunt verba υθ' o διω- χειν, nec, puto, genuina , sed dixerat Hom. praeclara sentcntia: - Ἐποφεύγειν civ θ', i διώκει. Saepe confusa, et v. in sinitivunt intulit corrector, postquam scribi coepisset οὐθ' - 23 I haud nolim tέομεν ut εἴδομεν 44 etc. - 2Φ0.an: . , deinceps. imo eae ordine, alter post alterum. -- 281 quomodo ἀρτιεπης, quern nentitum esse dicit Vereor ne ponendum sit αλλά τ' ἀναοτιεπης similia in libris α, η, ις hic fuerit fons erroris 301. unia dele verba Ἀλίαν - igno rat, siquidem Hom. λίαν calorem dixit M. ρ . 23. cujus loci tum non memineram. - ΟΦ similiter I p.r σπουδεί χωρὶς πάσης πουδῆς, νευ κακοπαδείας. 313. quidni dixerit εμπροσθεν 321 scr. εἴξειε - 27. malim hic quoque ἀντικρύς - 28. X plicatio spesiosior quam verior malini Sane μελ in τάμε χαλκοβορείη - 3 5. ann. Versu . scr. cerebrum. - 439. 4 μ ν mansit, quippe occisus Similiter Germani in tali causa ei blieb. - 454 scr. απ' ἴατος. - 99. hic quoque satius fuerit scribi ci εἶσι ut 492. - 504. VerSiculus con glutinatus a Metrico, qui interpretationibus verborum μυελὀν - ὁζμὼν et νλίκτ00ιύιν, in margine adscriptiti, inbuteretur. scripserant, luto, e plicatores ν

404쪽

am ADDENDA ET EMENDANDA.

ευνῆ μαλ et εμπλ. θαλίων his ille verbis dispositis, ponendo quo ἔνι et de enddendo κῆρ , X tudit hexametrum. 51 . Ian. . ἀλλὰ saltem. non pu EO Eensu, sed Simpliciter haec opponi videntur superioribus. ys , 10. s. ann ad is , 38. - 14 ann. , , . 12Φ. scr. φ . 12Φ. deo et litteris permixtis f. 5. - 5. δε so ντ υαμ. δεύοντο etc. 'Pim0ne. . ,

567, 58 . - 16. πόθεον, desiderabant, cerni si vermissi eri thri cf. 703, 709 etc. - M. ann. scr. - ξ , 208. IS. καί μοι ὁ δ την χειρ ὀλο- τέρομαι. libri Vetto uno tenor : καί μοι - χεῖρ' ὀλον neutra harum OrZti O num proficit. apte enim dys S. T. 391. Agamemnonis anima, agnito lysse gaudens et condit iunis oblita suae Odyss. λ' 203 22l 392, 3. in amplexus amici ruit hic inepte Patroclus non primo congressu, sed postquam Achillem objurgaVit de mora sepulturae, ibi demum manum porrigere illum jubet, quem namen ram Plexari se cupientem fugit GO . nec melius cohaeret ὀλοφύρομαι. quid multa de-Pravatus , Si alius quisquam, os hic locus, nec dubie sic scribendus, deletis signis parent lieseos: ALδος ὁ , Καί με δις την κῆρ' ὀλοτ. et bis, sive duplici' ter, fatum meum deploro, ut quo fato et secludar a vivis, necdum admittar ad

- 123. malim ενθα τ' ur. ut β , 594 ενθα τε μοῖσα etc. et et permixtis ad Odyss. - , 16. - 148 cf. θ , 48. - 227. cr. μέτα. - 238. imo ECribendum, numeri vividioribus : πῶσαν, πόσο επι ior etc. non semel Confude'Tuntis et O et apo Strophum neglexerunt, ut facile ὁπόσσα transierit in πόσσον, quo facto meceSse fuit poni επ or metri gratia de integris, ne eli Sis, Praeposim tionibus Ierborum v et , 5. Od. lxetc. - 244. cc. id ι. - 273. - - διπλῆ, i τι το δ εο εγμενα ἀντὶ του προσδεχόμενα. κατὰ μεταφορὰν π των ἐμψυχων. cli 0l. m. manent, evectant, os Nobis servantur Ap. χεο εγμένα. Κναμένοντα, προσδεχόμενα similiter Eust. G II. - 307. - Ἀπα σὐν ας ἐδίδαξαν Παντοίας ' τω καί σε Ἀδασκέ μεν ου πιι μάλα χρεω. ViX et ne vix quidem adducor, ut ita locutum esse Homerum, existimem, sed hoc, ni fallor, dixit: - ἱπποσύνας σοι δειξαν scripserint continue ἱπποσυναGGOιεδειξανοῦ hinc factum ut alterum in negligeretur, deinde permutatis inter se, ut saepe ullas, et , itemque litteris,' quodque caput est x perscriptin pro Q ueni admodum Od SS. η , 69. τυκώδεσσιν legendum esto in divinavimus, pro τε καὶ ἐστιν, existoret inelegans istud 4bίδαξαν. usus verbi δεικνύναι sensu docendi non est obscurus V. iii dices Euripidis, Aristophanis etc. - 344. εἰ γάρ κ' ἐν νύσσητε παρεξ ἐλάσησθα ιώκων. Heyn. secundum Ilergierum: si enim ad metam praeterveetus fueris urgens ut hic non agitur cursu ad nietam, Sed 4 meta retro ad Imare. Praeterea nec Verba εν τύ Gon Sigilii care p0SSunt ad metam, ne C, Si

P sent, congrueret illis et παρ ἐξ quid multa allectus est hic locus et sic haud dubie scribendus εἰ γάρ κε so σης Vel νύGGην, γε'. s. d. Nam ri metam Praetervectus fueris citato cursu. adllaesit τω κε littera initialis verbi νυσσης ς autem sive in ι adscriptum transiit, ut passim. - 355. 6. scr. ἐπ'. πι- SI. π αυτ οβ γὰρ κεφαλας κατ α σενα ε π εὐίχθην, etiam ad illum capitibus

demissis Dolabant demissis cap. more equorum velocis Si me Curientium minu recto Bergierus D capitibus retensis. inepte mutent novis sinius interpres: Super P Sum enim capitibuM repositis volabant, cum Verba εα αυτ referret ad circi θ. χε F.,

Cum pertineant ad πετ. - 409. γισται optimi blandimentum, nihil amplius. male interpretes praestantiti; inii, quos o quos turilissimus dicat Nestor 310, senio re Menelaus 4ὲ5 - 477. Boisson. κεφαλῆς εκ . o. verum ne Sic quidem Placet haec Scriptura, sed restituendum ibitror κδερκεται. - 481 quomodo εὐλζρα, si VOX haec derivata est, ut videtur, ab εἰλεῖν Schol. .: - στι ὁ παρὰ το

405쪽

ADDENDA ET EMENDANDA . 29z

et o και ἐπὶ δεσμου τίθεσθαἰ τησι την λέξιν, quae itidem illi notationi congruunt.

Apparet auteni fuisse codd. in quibus scriptui esset εἴληρα id genuiniim arbitror. - βίβηκε, et eritur. - 483. divinavit Heb n. ponendum esse νείκε αριστε. id monstrat artriani et alterius Moscuensis scriptura νείκη, nec abhorret ipsum νείκει, c tam notum Sit, Permisceri olorem et ει, de quo Cum alias exposuimus, tum in hisce dilendis ann adis , 466. nimis confidenter Aristarchus: νεῖκος. recte anien et ille probavit accusativum, quemadmodum εἶδος ἄρισet γ', 39. et similia dixerunt ii noster et scriptores. - 13. scrib. ἔλυεν υτ in πους. - 17. ανακτα dominum, OSSeSSO rem equi et currus sic ταων ανακrας dixit Aeschylus ers. 35 etc. - 539. Scr. εκ λευε. - 42. χιλῆα δίκη μείπατ' ἀναο τώς ferendum δίκη, nec tamen deterius foret διχῆ ν. seorsum a ceteris Surgens, διχοστατῶν. de litteris confusis v. ann. ad 75. - 576 L μέ - ο ν ά, mox, &ικία ατ p. h. e. εν μίσω αμ τοτέρων, inter utrum qu Unostrum falluntur clioliastae. - 627. cf. 772. - 637. ann. scr. Phyleo. - 40. λείπετο, supercrant, utpote in X tremo tum Certamine cursus equeStris, a Vohic coeperunt ludi. - 45. ann. Scr. V. 4 , 230, '. 41. 766. Scr. επι.

800 quod admo3 ne quaestionen illam attinet, usurpanda haud dubie est figura

ποῖς το νοητὰν de qua Cum ali As, tum ad n , 281. amicus amico, superstiti su turo, sua irinia lega erat. - 871. ως ἴθυνεν. . , ni salior . ως τις θ. titialiquis solet dirigere sagittam , ebi sagittam dirigentis ellipsis usitata et V a , 362,

,,ῖνα - ελκ - 42. F πει cis haec non habent, quo reserantur. Scribamus rc στ επίκαρ, μεγ' - εἰ ξας, Ei et C. in Πίκαρ, praecipiti cursu. V ann ad n , 392. EO. imo: - κεῖνος νω γε, h. e. νεῖνός γε νω. in illum in Coelum, intellecto ex superioribus καλ ει malim quoque πιίδ. ζ, cum sensu gratia, tum

Cupat, quod nusquam sit praeterea illud δε non solet usurpari in hominum nominibus propriis nec Conjuncta haec erant in antiquis libris sed legebatur Πηλείων os sic , ut auctores sunt Scholiastae Veneti et Victorianus profecto scribendum est: πριν Πηλείων γ' ἱκ ἐώθα t. de confusis litteris V. ann. ad ε , 288. - 39O. vereor ut haec sana sint, latim quor πειρα ἐμεῖο γεραί', εἴρεαι etc. ς et και confusa, ut Od. ε 388 et alias. dissimilia sunt, quae Ηeyn. excusat, ista d. ὁ . 119. η πρῶτ' ξερροιτο, εκαστά τε πειρήσαιτο - 25. sero intelligo, scribendum esse dido σθαι, sicut ζευγνυοθαι- , 145, ubi V ann. vicit interpretatio διδόναι, quam versu ad aptaverunt. - 454 ἐπι ρ ρ ἡ σεσκον. paulo frequentior hoc libro quam alias est usus ejusmodi formarum v. 12, 13, 15,

17, 23. 24. 109, 258, 455, 472 607, 52, 55 - 416 Tyrtaeus 1, 23. r

das, sed hoc dixit procul dubio: set γάρ τόσσου πόλεμον χρόνου, Gσ. . . de quo usu genitivi V. ε . 523 φ . 111. et , ipsaque o et v. non semel permixta sunt v hγmn. in Alerc. si indices Euripidis et Coimici, Schol. ict infra ad 753 etc. - 677. I. 707. πτόλεῖ non memini diaeresin Surpatam me 'videre in hoc vocabulo ap. Homerum . quare malim: - πτόλει ἐλλίπετ' άν. -

17 ἀγάγω μι ut ἐθέλωμι etc. V. Add. ad ι. 414 hic quoque libri fero: αγάγοιμι. Lips. ἀγανωμαι. - 721. ferri quideari ista interpunctione potest Veneti scriptura, sed habet tamen duri quiddam, quod ab Homeri ingenio atque eloquentia abhorret correctionem Suspicor SSe ejus, qui κακοτώνοις istis Οιδούς,

θρηνους ε άρχου o' haud frenderetur ponamus, quod poeta dignum sit. hoc: θρήνων ξάρχους, opto στονόεσύαν ἀοιδην, h. e. o. στονοέσση oldsi, cantione

flebili mortis. s. in serius 735, o , 485, 382 υ , 58, Od. . 166; et de voceo Iro γ , 41 7 de peraeutatis autem inter se nonnunquam litterisu, o et o Odγss.

406쪽

a98 ADDENDA ET EMENDANDA.

A, 21. disio μεν λυ περάων ο ς menda inveterata r neque enim locum hic habet futurum, sed scribendum procul dubio est υομ νου sicut ἀνιόντος. Ortum videtur littera Simili, quae sequitur, TOMENOT, UTCOML-NO T. Contrari errore μυουσι pro ε0υσουσι scriptum est in vulgatis olim libris Il. 454. - 86. ann Scr. Il. , 51. - 171. ὁπποίης - τέκεος inteli κατάλεξον ex Superioribus: cir. ἐπι ποίης ν. φ. alioqui dicendum fuisset ποίης - 226. V λαπίνη dura sunt Zegis atqui codd. fere εἰλαπίν', quod intelligas εἰλαπιν ab εἰλαπινὰς accentu retracto mali in tamen εἰλάπιν', ἐλά- πινα, quonia in dicitur εἰλαπiνη , h. e. 9ώματα sive δ Gματα εἰλώπινα , quem admodum εἰλαπίνη est δαις εἰλαπίνη vel quiddam ejusmodi posset etiam Sunii nomen εἰλάπινον, culi legatur iνον, quod ritu et propria notione significat potum quemlibet ejus vocabuli prior syllaba corripienda erat metri gratia, icut penultima in εἰλαπίνη. sed magis placet ladjectivum εἰλώπρυον. - 260. και auia, etiam illuc, ut deinde ad OS. - 276. μέγα υναμένοιο haec verba neScio quis primum, ni fallor, in margine adscripsit versu 1. Εἰρεσιώνης vol. 6. p. 367.), quae dein genuina μέγα δαινυμ νοι expulerunt quis enit audiat dicentem μέγα Ουναμένοιο, ς ἐγα δύναται - 297. p. ὀχέειν νηπιάας Or. τα ἐων φρονεῖν, η ὀχεῖσθαι πῖ νεότητος quem Scholiastae illi auctorem habuerint ceterum haec a1recta Sse non dubito quis enim unquam ita aut locutus est, aut loqui potuit per analogiam praeterea me movet Sophistae interpretatior τα νέων φρονεῖν quid ἀχεῖν ut sit φρονεῖν nugae aliud ille Vocab legerat in libris suis,

scilicet κοίειν, h. e. νοεῖν Seu φρονεῖν, de quo V ann ad Il. 21. et Buttin Leril. 2. p. 265. est hoc satis obvium ap. Scriptores genus mendae, uni litterae inverso ordine perscriptae fiunt, Sive Casu, seu per oscitationem librariorum velut orsonus μόνον in νόμον tutandum esse intellexit apud Conricum v. 464, ubi v. ann. et addesis oschyl. Suppl. 783, orat Sat. 2, 3, 28, in dic. vid ad Met. 15, 364. sic igitur h. l. scripserunt, opinor , primuiu κέειν, deinde ὀχέειν, quod intelligi

posset Vel forte permutatis cet et litteris, ut saepe alias v. l. . , 549, υ , T in Add. etc. , inusitatum verbum χοίειν sedulo mutarunt. - 376 QO. huc transscripta, nisi fallor, e libro 2, 141 - 45, quo loco apte claudunt orationem

Telemachi. B, 31 scr. ην ' μῖν. - 33. αυ lienum. OnamVS αυτως, Sic, pariter ac bonus est atque utilis. - 63. cis τ' vGχετό εργα τε ευ-

χαται, o, δ' ἔτι καλῶ ς οἶκος εμὰς cicia I p. quid hoc sibi vult, quod

dicit, domum suam non amplius bene perire aut qui potest, ut aliquid pereat bene καλῶς Scribamus haud cunctanter o v δέ τι καλῶς h. e. αἰσχρῶς, sicut inferius 83 ου ὁ τι ἴσασιν etc. haec etiam η , 273 et alias Consus a. - 96. non abhorret, κούρους appellatos esse a tonsione puerorum ingenuorum tempore antiquissiiuo: nam Holneri aetate quidem Graeci comam aluerunt. V. ann. ad β , 11.

- τούτους. s. in serius 165. - 1l5. εἰ δ' ἔτ' νιήσει - μυκήνη. inteli καλῶς ἐστε, quod ironice dixit. V. ann ad H, 141. Sic autem interpungendum est: - Μυκηνη. άων - ῆδη. τὰ etc. - 148. V. hic quoque ann ad μ 14 l. - 19. ina hic quoque permixtae videnturo et O litterae v. Add. ad Il. υ , 5.), nec dubito quin ponendum sit αυτις, iterum, ut Antinous - 203. sessi. σsται, βρωθήσεται Matth. g. 226. - 251. εἰ πλεόνεσσιν ποιτο. consideranti mihi diligentius interpretationem illani Scholiastarum εἰ πολλοὶ ciuis εποι it , vix dubiit m est quin Houi di Xerito πὶ cvs συνέποιωτο depravatione proclivi scripserunt πλεόνεσσιν, quo facto necesse sui poni ποιτο quod intellexit utim. sed durior est ejus emendatio εἰ πλέον ἐς οἱ ποιντο similiter 287.r καὶ μ' ψομαι ότὰς, 413. τοι ' ἀμ' ποντο etc. - 255. perspicuitati causa sic interpungamus: λλ', G, και δηθὰ καθ ., yy etc. h. e. αλλῶ, ει, καὶ ἐν θάκχὶ πευσ. ry., ζθὰ καθ. verum , opinor, cliam in Ithaca nuntios accι-

407쪽

ADDENDA ET EMENDANDA . 99

piet, ἰu sedens, si diu sed obit expectans, δηθὰ καθήμενος, quibus in Verbis

inest significati rei non futurae. - 271 ενέστακται. V. de hac et Iphora Lahrius et interpretes Herodoti ad 9, 3. ridicule Ariosius sensum hominum in luna asservari dicit, ampullis infusum , Ori fur. 34, 83. Era come n liquo sottile emolle, it a salar, se non si ic ben hiuso si si edea accollo in arieampolle, Qualis tu, qua men capaci et libro 39, 57. Aveas Astot D ppα- recchiat ii aso, In cheli senn d Ortando era in chius o si quello in modo appropinquogli a naso, me ne tiram che fece i fato in uso, uti ii voto Mera-Digitos caso, Che rit orno a mente a primie tis etc. 272. τελέσαρ 0γον TF, πO TI. Ze Ugma. - 28 . bene habet ς, sed λέοθαι non est intelligendum o λέοθαι, verum haec ita explicanda sunt, per idiotismum Graeco iumeo υ ὁ τι ἴσασιν, ὼς ὁ σφι σχεδόν ἐστι θάνατος κ κὴ μίλ., ωοτε πάντας Οχ. π ηματι - O3 imo: nc sit tibi curae aliud quidpiam, malum illud futurum, Pus seu Nerbum. Concise dictum. - 46. in alii πολυὶδρίησιν. . ann in Superioribus ad Il. ω , 19. - ann med in Scr. Nihilique vocem. - 410. nn Sic Scr. z

ε - μα α φέρωμεν. cf. 414. - 427. ἔπρησαν. haud deterius foret εμπρησεν, veni admodum ἐμπρήθειν Sive ενι πρηθsi frequentatur in hoc genere. V. I l. oe 43 etc. - 43δ. Ian. Scr. . . ad Scr psit haec Eichii illis Vir illi' etc. Γ, 6 πιυ ρους arietem quoque et aprum lysses Neptui tot iuniolari jubetur λ ,130. - 45. εὐξεα ι, δυξηαι. 126 είως μεν V ann ad Il. μ , 141 - 152. πιι clo Zευς ηρτυε 4 μ α κ α πιοῖο Bergierus insuper enim Iupiter parabat damnum mali vereor ut recte , mali inque haec ita intelligi Ζευς γὰρ ἐπήρτυε πῆμα ἐπὶ κακου, Iupiter enim malum malo accumulavit. Cf. α 278 etc. - ος ἔριν ωρ σε euphoniae consulet, qui omittet ρὰ, quod metri gratia additum videtur sine necessitate vel ortum ex G littera, quae antecedit. - 198 400 temere transscriptac libro . t neque enim hic est, quod NeStor Telemachum ad virtutem excitet, Bntequam is de procoriana injuriis narraVit quibus deletis melius quo sue cohae-

Ctum quidni ponannas com de o et e confusis v. superius ad Il. 'p', 23 , ibidemque in ordine ad 537 et Od. 263. - 365. παρὰ νηῖ. h. e. ἐν τηὶ sicut Schol. ad , 259. παρ' κάσταις γουν si στείαις σεμνὰς ταινόμενος etc. cf. iger. 9 6, 2. pag. 43. 353. τηὼς επ' ἰκριόφιν. - 400 delenda est virgula post αρ' - 402. αυτ l καθ εῶ ὁ simul emendemus h thmum et homoeoteleuton auferamus sic scribendum: υτ εκάθευδε. ejusmodi mendae sine libris corrigi impune possunt 447. Il. α 458. - 481. Scr. βήσατο. A, 3 ann Scr. se et primus eorum , 27. - 18, 19. etiam h l. Scribendum esse aio κατ αυλοός, nec muto ἐξάρχοντες. v. hic nobis annotata ad Il. G 6O5. - 33. Scribainus - βάζεις, εἰ μεν δὴ etc. συστοτα sunt Cetram, nisid intelligatur δη, quod hic non potest, dudum reverso Menelao ει με δή,

Siquidem Sane. V. Viger. 8 6, 3. et de ει et η confusis superius annotata ad Il. 66. - 38. scit codd. soloec αμ εοπίσθαι. v. Matth. g. 233. - 48. Bnn. Cr. , Π κ , 576. 61. α αμέ, ω. m. Q. παυσαμ. - 102. f. hic ann ad Il. ρ , 38. - 118. πατρός. non lyssis scit . quem ejus patre saeSSe nondum comperit Menelaus, sed cujusvis, quem periisse suspicatur in bello Trojano. - 122. ρx μι ὁ . . nian ad ', 151 - 135. ann . SCr. ,, δηλοῖμενου ὀρθὴν etc. αύτω, νήματι, non ταλάρω , ut Eust. - 159. , DOLO PLως. V. de hujusmodi verbis compositis ann ad Il. , 32. - 177. ἀνάσσονται ' ἐμοὶ αυτ . empli asin nullam habet αυτω, nec hujus loci est, sed scribendum: ἀν ὁ μοι οὐτως , sic, sic ut antea, vel εικτικῶς sic ut Vides V. ε , 179, t. α, 133, et de his vocabulis confusis d. 194, ' 300, 194. - 178 delevirgulam post αλλο - 192. καὶ ἀλλη λου ἐρέοιμεν recte Vergi. et nos mutuo interrogarem i neque enim de solo Menelao colloquebantur. Simile est διαειπέμεν ἀλλήλοισιν 15. - 2O8. olim vulgati libri et in B. επικλώση, non male illi qui dein v. tamen ania ad hymn. in Apoll. Pyth. 217. - 288. Bian.

mus totum istum locum Ap 0llonii sic igitur habet: snooες Ἀπίων ζάποδες, η νη-

408쪽

4do ADDENDA ET EMENDANDA.

ξίποδες, ri ἀπόγονοι το μεν ιν ποδες ψευδος Grovgi γαρ πόδας α τε καt. to ὁ ἀπόγονοι etc. Xcidisse vitientur Verba , quibu Sophista probabat o τηξίποδες nec sane ineptiat, qui dictu in putet τίποδες per apocopen pro νεόποδεο,

τίω , nato, Cum metri gratia, quod non capit νεόποδες, tum propterea nequis Cogitaret νεος , Notuς. malim tamen νίποδας intelligi κακόποδας. v. Aristoteli l. c. - 413. Scr. μήλων. - 437. nn dele Verbae , seorsum νεόδαὐτα. ---54. ημεῖς ὁ ἰάχοντες. maliua ημ. δ' ci ἰάχ. . nec hiatum X cu Saverim.

ten etc. - 459. o τεμφίως, fi me. V. Il f 219. - 495. τῶν γε Graecos et eorum duce generati in dicit, nec solum illos, qui redierunt: alioqui illa μάχης δέ τε καὶ συ παρῆ oθα non interpo SutSSet 497. - 503. An n. Cr. - , μεγαλίσθd h. e. μεγάλα ηυδησεν, ut ait in proXimis ita κυδαίνειν etc. 563 68. Versus suavissimi, qualibus Celebrari decuit vitam atque insulam Fortunatorum. - 630 det virgula post ελθών. - 665. Scr. υτως. - O . non inter- cedo, quominus ἀμφασίη intelligatur ἀφασίη , etsi non opus erat, inserto, cum sic versus stet recto talo quare fuit, cum C0gitaremu ἀνατασίην, αντασίην, άμτασίην V. de αν ivs ἀνὰ τερητικῶ utina Leril. 1. p. 274. - 16. τλη, Sustinuit, aluit. - 36. Ian. Scr. G , 228. - 750. λοὐσα, ελομένη. 76 l. ann Scr. ,, Il. 410. - - 805. Fod iam t. hiatus insolentior quid dubitemus ponere iv δ' ἐῶσι E 3. inlim θωκόνδε V ann ad Il. ' 693. - 29. neutrum grum iam placet, sed ita scribendum esse arbitror Gi γαμ αυτ et et ἄλλα περ . εοσι, ciui ὁ , hoc , hac in re. - 35. ann Scr. δε- γδίθεοι diis vicini cs. , e5),

h. e. simile S et C. - 66 Ap. τανύγλωσσοι. επι με των κορωνῶν φησι ' αν. Tra O9. κατὰ μεν τοι το Ser. μεν τι των προφαινόμενον, τεταμένας

εἰς γεθος ἔχουσαι τάς γλώσσας ὁ Ἀπίων, τεταμίνην ἔχουσαι την φωνήν. haud male, siquidem sortissimam vocem habent cornices, avium genus loquacissimum, de quibus lin. H. . 10, 12. ales est inauspicata gamilitatis, o Clericus annotavit ad Hesiod. p. et D. 47. ὀ δε Hλιόδωρος et πρότερον.

β , 19O, 350. - 135. 44 ε φασκον intolerabilis hiatus Scr. ὁ ε φάσκον. cf. 353 etc. - 54. anu dele verba Il. , 171. - 190. υ δέ μοι αυτῆθυμός ε νι τελμα ι σιδήρεος αυτ non magis aptum Si quam αὐτῶ 179 et 187. ponamus αυτις, h. e. Apollonio interprete μετὰ Tasrα, Post haec, post beneficia, quae in te contuli, et amorem nostrum. s. ann in serius ad 205. de et ις confusis v. γ , 35 etc. - 282. Similiter etiam ω tonat in verbis proximi Σολτμων 9 ων ἐπιπλώων ἐχώσατο , quo minus dubites , quin haec do in diis tria ita dixerit Hom. - 287. de Aethiopibus v. ann ad Il. α' 423. - 306. scr. divisera si μάκαρες A. καὶ τεr0άκις. 328. Scr. βορίης, νότος, sρος et c. eneque enim hae sunt personae. - 834. dicendum potius, αὐδήεντας opponi brutis animalibus, quae non loquuntur. - 335. Scr. θεῶν ἐξ μ μος τιμῆς. 366. scr. ρσε δ' πι. - O. additamentum nescio cujus inepti, qui require re aliquid, quo referretur φεύροι, cum huc pertineat γαῖαν e superioribus. sub lectui A18. Z, 58. να κλυτὰ εῖμα τ' ἄγω μα t. interpres ut pulchras cstes feram. Intelligas praedicatas ob venustatem T.); sed fuit cum suspicarer, ponendum Sse

admodum κλυτὰν λιμίνα, κλυτὰ μῆλα et similia dixit ι , 308, Κ, 87, , 28, Il. 36 etc. de cetis confusis ad Il f 406, deis et o in Superioribus ad L. ψ . 233. - 83. non adducor ut credam, duorum versuum intervallo

409쪽

Homerum dixisse πεκπρορέει et πεκπροέλυσαν, nec tantum similitudo horum verboruin suspicionem movet, Sed ipsum so in posteriore displicet: nam quis, quaeso , dixit προ λύειν sane latere aliquid arbitror, malimque ενθ' is μιά -

τους μεν πο πριν ἐλυσαν απήνης, πριν, ante quam e Ste Curru eximerent.

hoc aptum, nec quenquam VeXa Verit πριν Correptum, Sicut Il. , 403. ad queui locum V utrobique annotata facile autem si abierit in προ sicut δις in ὁδς Il. 49 , 5 etc. praeterea olim vulgata Scholia: ποπρο λυσαν. Diu Palat. ἡπεκπροέλυσαν, a manu opinor, librarii, Cui placuisset πεκπρορέει. cf. η , 5 etc.

132. δαίεται pro δαίονται, figura Pindarica . . Il. ρ , 387. - 143. Ap. ἀποσταδά. πόψὁωθεν, πωθε io ἀποστηδὰ ε ἀποστήματος. - 151 virginem virgini comparat, mortalem divinae magna quid ei laus, Sed major tamen Helenae et Penelopae, quas item Dianae similes dicit ὁ , 122 et ρ , T diu nuptas et seniores. - 185. scribamus minore negotio μάλιστα ὁ - κλυον αυzω, et marime propter hoc αυτω, τούτω τῆ μοφροσύνη perhiberi seu commeuiorari solent. proclivis sui mutatio το αυτῶ in αυτοὶ, quemadmodum o pro es legitura , 173. v. ibi ann. - 271. Scr. GTO . Η, 69. non ita malum o καδεσσιν, Sed genuinum procul dubio est τοκέεσσιν. parentibus, liberisque et Alcinoo aeque cara suit rete Virgo, uxor et mater, quibus nominibus significatur omnis mulierum coirilitio. τοκευσι poeta dixit alias, velut ζ , 50. sed hic quidem τοκέεσσιν, ut Theocritus 15, 3. ωριέεσσιν χωριεύς ε αι, o pariterque s et , permisceri olere in codd. nem ignorat. 94. assentior nunc illis, qui hunc versum damnarunt inepta enim sunt verba

άθανάτους et ἀγήρως in rebus inanimatis, nec Vel ferendum 'ὁντας, vel probabile στάντας, quod olim placuit de verbis quidem θαν. et ἀr frustra quis excusaverit ἄμβροτα ε ατ 260. h. e. αμβρότων. - 160. virgula distinguendum in fine versus με et δε particulis sibi respondentibus. - 256, 7. cf. , 135,

νεκα πομπῆς adeone insantem esSe hunc I 0Strum non persuadeor, sed eum dixisse puto ἐποτρ. πέμπειν. et , ει et 7, 0 semel Consus sunt in libris. Videtur autem Ana. . in suis legisse ἐμπειν, qui haec ita explicet: - δεξιῶς ἀνανεουοθαι fort. ιανοεῖται sensu activi. τύν των Φαιάκων φιλοξενίαν, ναμ ηδε τοιουτον malim τουτον πέμπειν κνῶσι τούτο γαρ εν, se πάρος περ ἐδήλωσεν. - 63, 64. poetae cum in tutela Musae essent, et bona et mala quaecunque accepta ei reserre credebantur forte oculis captus est Demodocus jam adultus et cantu clarus igitur id Musae opus esse existimarunt, velut soli sibi vindicantis eum, πει ι τυφλοι μουσικώτεροι, μη περὶ πολλων στολούμενοι, ut inquiunt Scholiastae. - 164 ann Scr. 165 Ιl. α', 148 etc. 215. versus iners et tale tornatus, qui videtur XStitisse ex Verbis, in margine

adscriptis interpretandi gratia, ευ οἶδα τόξον ἀμφ his deletis carebimus etiam duplici asyndeto, quod vereor ut usquam reperiatur, nisi forte in turba. - 223. ε θελήσω ut βουλήσομαι apud Comicum Plut 316. - 225. suspicor, ita

scribendum esse γρα κ ἀ ἐρίζεσκεν . . nam S0lus Eurytus Apollinem arcu provocavit. cf. 226 - 28. - 302. hic quoque versus delendus est: quid enim opus novo indicio - 307. placet nunc αγέλα Grα, non ridenda, sed seria et punienda ad ridicula enim adspicienda non pu erat diis convocatis, neque haec, sed illa sunt intolerabilia, υκ επιεικrά γελαστὰ ponendum aliquis ineptus puta

verit propterea quod flus dii rident Vulcani dolum 26; veru ui id ille ne quo

voluit, neque expectavit. - 396. ann. Sic Scribito se solus verbis placabit etc. - 4O4. κολεόν. at rectus est κολεός igitur id ponamus. ari. γρ κουλεός. Schol. d. ant. p. utim. κουλεός. η ξιτο θήκθ. - 408. πάτερ ω ξεινε.hyperbaton, ω . . - 4 8. φοεσι, prudentia Sua. - 461. χαῖρε, salve, sal viis pervelitas in patriam tuam , ut ibi quoque memor is aliquando me etc. 500. ενθεν λῶν αοιδῆν. - 20. nullum lic est V perbaton, sed idissem etiam postea vicisse dicit', non modo prima expugnatione Troiae. - 538 ου - πω. h. e. ουπως v. I l. δ', 184 etc. - 56 . ann Scr. II ε, 585. etc. - 675.ser :ῆμεν ο σοι etc. τωχμίν respondet et proximo versu, sicut liberi sunt Graeci in hoc genere. I, sic Argo, navis celeberrima, vocatur πασιμέλουσα inferius M, O , , 31

410쪽

402 ADDENDA ET EMENDANDA .

inducendii est signum tibiae scripturae, quod me invito huic versu praefixerunt. 19 . παρ - ἔρυσθαι similiter 4 i, r. 266. - 212. s. utrobique annotata ad ὁ , 363. - 222. αυθ' ερσαι sic libri Homerici Ap. ἔρσα ὁμόσος λέγε rat δε ρσα και τα παλὰ των 9οβάτων igitur is te it rosci, quod ta-nien ininus facit ad versunt Mediolo autem Scholiastes αὐδ ρσαι Ιonum more. 2 O.' fieri tanton potest, ut scribendum Sit θυρευν. v. ann ad O , 533. - 274. ι λίασθα θεους. h. e. 1. μῆνιν θεῶν, vitare deorum iram et ultionem. f. 277 - 330. σπε io μέγα ut ευρ Gnio 337. 450. scr. - βιβὰς, πρῶ et 3 i lc. - 485. nihili Vo est ἐμωσε suspi Cor, o inerui dixisse : 23 μυφις, ἐκ πόντοιο, θυασσε δε g. . Vel θόασσε θυάσσειν, θοάσσειν v. Matth. g. 29. sed illud potiti videtur propter litterarum υ ει εν εμ pariterque simili'tii dii rem in libris quae ita reddas: hoe aus dem Meer an wogend undosi tetemio em est ad hin; quem adni Odum Virg. Aen. 1, 107. furit aestus arenis. 0 . . θ εο ξ res sis o u , 54 σωνα ori neminem ita locutum esse urbitror, ne lii in Homerum; molestio illi etiam est haec autologia in re trepida vide, an hoc procedat εἰ ὁ φθεγξάμενόν τι ἐν αυλῆ G αυtις ἄκουσε. certe quo hi Csumsimus errores in permutandis litteris similibus, eorum cum alias, tum in iis dii notationibus, non pauca prolata Sunt exempla. φθεγξάμειον ἄκουσε ut μῶς ce κουσαι pro μῶν p. Euripidem ec. 222 etc. K, 10. αὐχη conjectura docta, sed parum verisimilis propter ambiguum, quo non laborant vocabula ἄνθη. υξη , asoth. quare scribendum esse arbitror πιλῶ qui litteras confundi Sciam qua de re dixi in hisce ann ad Il. χ, 33. αυχῶ pro αὐλοῖς , ut Eurip. Alc. 337. προς Λίβυν Ἀκεῖν υλον etc. 171- vorsus haud dubie subditicius, qui videtur accievisse verbis φέρειν rio χειρ quibus nescio tris explicanda putaverit illa πει υ πως εν ά μου , cum noni litelli eret, repetendum Sse φέρειν ex φέρων nillil autem iitidiis verbis μάλα γαρ μεγα θηρίον εν post qua in poeta modo cervum illum longe sortiore nomineo sito πελώρου appellavit quae quidem Verba sedent legitimain suam habent 180. unde arcessita sunt ad supplendum versum. - 208 haud nolim scribi ἄματῶ Θε. - 247. ann dele Verba , alioqui ABET A. - 405. αυτὰς ' αἶψ' ἰέναι imo: . 'ra ἰέναι, ipse vero redi. o , 213. ου ὁ ε φημι ψἐίναι κενεόν. s. p , 20 etc. Saepe α et αι confusa. v. ann ad Aeschγl. g. 1 6 etc. - 42O. ann. Scr. HiSte. - 502. ann. V. 1 155 - 42. Scr. ω τι δέ μοt. Λ, 5 ann. Scr. ,, κατα - χέοντες. - 10. την δ' ἄνεμός τε κυβερνήτης τ' ἴθυνε. at gubernare non opus esse lyssi, sed sol horea Circe dixit , 50, 507. Vereor itaque, ne argute hic noster ipsum ventum gubernatorem appellaverit hisce verbi την δ' ἄνεμός γε κυβερνήτης θυνε , librarii vero, quae legerant μ', 152. et aliis, sed pariter dissimilibus, in locis, hic quoque inculcaverint. - 14, 15. Satius est, haec ita interpungi: - πόλις τε Ἀρι κεκ. ου ὁ πο et C. h. e. κεκ εἰσί. dure enim κεκαλυμ μ ν o resertur ad πόλις,

Ghliis tung etc. - 66. Scriba SUS: τῶν ποθεν, quo sensu nusquam dixerunt

γους πιθεν cf. 72 etc. , Sed Sitate dixit του ἄποθεν, οὐ παρεόντας, quem admodum Graeci sortius affirmare aliquid solent nega nido contrarium. cf. inferius 438 etc. de confusis di et o litteris exposuimus in hisce Add. ad Il. π , 567, do Got o cum alias, tum ad Il. 14 et 5. - 185. ἀ λ εο υ, ε ιν, alere. ας Bitelligas αἶς, satis noto S accusativi quod Schn sumsit, λεγύνειν hic et similibus quibusdam locis esse frui, geniessen, vereor ut probari possit. Etγm. et άλεχίνω αἴρω - 193. φύλλων κεκλιμένων cave audias Pseudodidγmum. seribendum haud dubie est Λῆκλιμίνφ. ieesinato, cubanti. Saepe adscriptum

라틴어 텍스트