Carmina;

371쪽

15 ουδε τι μοι φίλα γυῖα μενειν ἱεραῖς εν ἀγυιαῖς Κύμης ὁρμαίνουσι, μέγας δε με θυμὰς επείγει δῆμον ες ἀλλοδαπὸν ἰέναι, λίγον περ ἐόντα.

Θεστορίδη, θνητοῖσιν νωῖστων πολεων περ, ουδεν ἀφραστότερον πελεται νόου ἀνθρώποισι.

6λυθι, Ποσείδαον μεγαλοσθενες, εννοσίγαιε, εώρυχόρου μεδέων, δε ζαθέου Ελικῶνος, dὀς, υρον καλὰν και ἀπήμονα νόστον ἰδέσθαι ναύτνς, 6 νη ἡ πομποὶ δ' ἀρχοὶ εασι δὸς ω ες πωρείην ψικρήμνοιο ἱμαντος αιδοίων μ' ελθόντα βροτῶν ὁσίων τε κυρῆσαι 'φωτά τε τισαίμην, ο εμον νοον περοπευσας ώουσατο Ζῆνα ξένιον, ξενίην τε τράπεζαν.

Πότνια γη, πάνδωρε, δότειρα μελίφρονος ολβου,

372쪽

Ναυται ποντοπόροι στυγε0λεναλίγκιοι Ars, πτωκάσιν αἰθυίησι βίον δυσζηλον χοντες, αἰδεῖσθε ξενίοιο ιδ σέβας φιμεδοντος ' δεινὴ γαρ μετ' ὀπις ξενίου Βιὼς, o κ' ἀλίτη αι.

I μεας λῖεῖνοι, νεμος λάβεν ἀντίος ελθών αλλ ετ νυν με δέχεσθε, καὶ ὁ πλόος σύεται μῖν.

AEλλη τίς γευ, πευκη, ἀμείνονα καρπον - σιν νης ν κορυφῆει πολυπτύχου, νεμοίσσης,

das μετόπισθεν πις ξενίων ο κ άλ. ξασθε, nec recte alii g. τι νυν δίξα- ex quibus hoc elicias es δεινὰς γα μετ- θε, omisso pronomine. Pseudoherod. zόπισθεν, τις ξενίων ἀλ. h. e. ξενίας. αλλ' ετ και νυν με δέξασθε, καὶ ἰτν et ος etiam inp. Eustath. dyss. o , πλos υμῖν Ἀσται. alias quoque Per 319. Confusa Sunt mixta sunt ξ et et litterae, velut in schol. Epigr. 9 et 10 ibid. cap. 19 o brev ad Il. ο, 209. quod attinet ad Epigr. 20. prius Versificavit Barn sed tale 10. Pseudoherod. ἀπίκετο, inquit, εἰς Scripsit versu altero αλλ' ἐμε νυν δέ- το χωρίον, o Πίτυς καλεῖται κάνταῶ

373쪽

ενθα σίδη9ος ἄριστος ἐπιχθονίοισι βροτοῖσιν Ἀούεται, sτ α μιν Κεβρήνιοι ἄνδρες εχωσιν.

ἀνδρῖς περχομένου, καὶ ς εὐκεα θηρὰς ἰύντος.

0λὐθί μοι εὐχομενω Κουροτρόφε, δῖς δε γυναῖκα τήνδε νέων με ἀνήνασθαι φιλότητα και εὐνήν, ἡ δ' ἐπιτερπέσθω πολιοκροτάφοισι γέ9ουσιν, ῶν ρ με ἀπήμβλυνται, θυμος δε μενοινα. .

Aνδρὰς μεν στέφανος παῖδες πύργοι δε πόληος, taxo δ' ὁ πεδίου κόσμος, νῆες ε θαλασσης,

θα αὐτω ἀναπαυομέν-την νύκτα επιπίπτει καρπὀς της πίτυος etc. Versura. Frank. αριστος pro αρηος dedit ex Suida dein scribendum est εστ αν, quamdiu.

de Cebreniis v. Steph. B32. v. Κεβρήνια. Epigr. 11. ibid. c. 21. Epigr. 12. legitur ibid. c. 30 et Suid. I. C., Praetereaque p. Athen. 13, 61., qui Sophocli attribuit Pseudoherod. et ἐγχρίμπτεται γυναιξ Ἀουροτρόφ θυ- ουσαις εν τῶν τριόδφ' ἡ δε ἐρεια εἶπε προ αυτὸν δυσχεράνασα τη ψει, 'M- τερ, απὰ των ἱερῶν D- ὁ δε λέγει τάδε etc.

374쪽

ημενοι εἰν ἀγορῆ, κόσμος λαοῖσιν ὁρῶύθαι - αἰθομένου δε πυρὼς εὐαρώτερος οἶκος θέσθαι ηματι χειμερίω, ὁπότ' αν νίφύσι Κρονίων.

Ε με δώσετε μισθὼν ἀείσω, ω κεραμῆες lδευρ' ἄγ, θηναίη, καὶ πείρεχε χεῖρα καμίνου 'ευ ὁ πεπανθεῖεν κότυλοι, καὶ πάντα κανάστρα,

τρυχθηναί τε καλῶς, καὶ τιμης νον ἀρέσθαι, πολλὰ μεν εἰν ἀγορῆ πωλεύμενα, πολλὰ δ' ἀγυιαῖς, πολλὰ δε κερδῆναι ' μιν δε δὴ, ως σφι νοῆσαι.

ην δ' ἐπ' ἀναιδείην τρεφθέντες ψεύδε' ἄρησθε, συγκαλέω δὴ πειτα καμίνω δηλητῆρας Σύντριβ' μως, μάραγόν τε, καὶ σβετον, ηδε Σαβάκτην,10 Nμόδαμόν uo. τέχνn κακὰ πολλὰ πορίζοι.

πέρθε πυρ' αἴθουσαν, και δώματα συν δε κάμινος πῆσα κυκηθείη, κεραμεων μέγα κωκυσάντων.

ω γνάθος ἱππείη βρύκει, βρύκοι δε κάμινος, πάντ' ἔντοσθ' αυτῆς κεραμήῖα λεπτὰ ποιοsσα. 15 δεsρ καὶ υελίου θύγατερ, πολυφάρμακε Κίρκη,

αγρια φάρμακα βάλλε, κάκου δ' αυτούς τε και ἔργα.δεὐρο δε και είρων ἀγέτω πολέας Κενταυρους, ο θ' Ηρακλῆος χεῖρας φύγον, οι τ' ἀπόλοντο τύπτοιεν τάδε εργα κακῶς, πίπτοι ὁ κάμινος,2 αὐτοὶ δ' οἰμώζοντες ρωατο εργα πονηρά γηθήσω δ' ὁρόων αυτῶν κακοδαίμονα ἐχνην. ος δέ χ' υπερκύψει, πυρὶ τούτου πῆν το πρόσωπον φλεχθείη, ς πάντες ἐπίσταιν αἴσιμα ἐζειν.

Epigr. 13. V. Vit Hom. c. 31. Suid numina gulorum Σύντριβι imputabant, . c., Certam Hom. et Hesiodi Sicio opinor, si quod vas, Vel congeries v Inerus, ad quofidam epulantes ingressus, Eoruui, per vim nimiam ignis in coctione ut narrat falsus Herod. cf. p. 15. - rupturas nacta erat; σβέτφ, si Vehe- κότυλοι, Pocula. - Ηesγch. κάνα mentior igni vasa Combusta erant 2 - στρον, οστρακον, τριβλιον, κανουν βάκτη si concussione Strues Vasorum - ως τι , o in me mg. ἰς φρέν pessum querat, σαβάζω. διασαλευοσὀνῆσαι. imo: μῖν δὲ δὴ, ως σφιν, - V. Hesych. v. αβάξας.); denique 'SZ-τῆσα , et uti nobis conducat, sicut illis, μοδάμφ, si vasa perdita erant, ante- fgulis, accepta mercede cantus. - ,Σέν quam coquerentur. Iu idem Jersu

τριβ' - Ωμόδαμον Σύντριψ, 'M 11. probabiliter ν περθέμεν ιιθ. alioqui sit ετος. Σαβάκτην et μόδαπος sunt scribi Posset πυρ, πέρπ αιθουσαν.

375쪽

Epigr. 15. V. Vit Hom. c. 34. et Suid.

l. c. de hoc armine Iig. peculiari scriptione Xposuit, quae inscripta est: μο εχ ιῶ ν η omeri et alia poeseos Graetorum mendicae specimina, cum quibusdam nostri temporis arminibus eae hoc genere comparata, Lips. 1792. Pseudo-

herod. παραχειμάζων ὁ ἐν τῆ Σάμφ,

ταῖς νουμηνίαις προσπορευόμενος, προς Σὰς οἰκίας τὰς sδαιμονεστέρας λάμβανε τι ἀείδων τα επε τάδε, α καλε ται εἰρεσιωνη. θήγου δε αυτὀν, .sus παρῆσαν αεὶ των παίδων τινες των ἐγχωρίων de εἰρεσιώνη V. Aristoph. Plui. 1050, Vesp. 386 etc. δυναμένGLO. scribamus: δαινυμενοιο, et βρυε pro βρίμει. - Versu 6. Suidas κυρκαίη δ'

et semper mactrae septa arietet massa, h. e. Vehementer agitetur subacta inmactra male g. h. e. si fermento subacta fuerit, tanta se attollat vehementia, ut Verendum it, ne mactram rumpat. mitto alias. - Versus . nonnisi apud Suidam habetur, ἀσύστατος

ille quidem; sed fortasse lacunosus est hic locus. - , επ' λέκτρω 4s., incedens in electro, quo pavimentum conclavis, utpote in domo opulentissima, distinctum est. Frank. - verba ἀ λ- λὰ - γυιάτ. itidem desunt in Vita Hom. - 14 et 15. prorsus alieni sunt, quippe iambici senarii. Epigr. 16. V. Vit Hom. c. 35 Suid. l. c., Certam Homeri et Hes versu 1.

376쪽

et leguntur etiam 4 Anthol. Pal. diculos putidum aenigma piscatorum. Vol. 2, p. 161. OGG ελομεν. Scit Pe-

377쪽

FRAGMENTA.

l. Πόλλ' πίστατο εργα κακῶς δ' ηπιστατο πάντα. 2. o δ' υτ α σκαπτῆρα θεοὶ θεσαν, ου τ' ἀροτθρα, Οἴτ' ἄλλως τι οφ όπι πάσης δ' μάρτανε τεχνης. 3. Nλθε τις εἰς Κολοφῶνα γερων καὶ θεῖος αοιδὰς, Μουσάων θεράπων, και κηβόλου Ἀπόλλωνος, φίλνς χων ν χεροὶ ευ φθογγον λυρην.

1. υργος ειδε, θεὰ πολυδίψιον, ἐνθεν νακτες. 2. ε ματα λυγρὰ φερων συν ρχνι κυανοχαίrss.

Margitae fragm. r. v. lat Alcib. ali. g. 16. Scriptor Certaminis sub init de Homero: Κολοφώνιοι δε καὶ τον τό

πον δε κνυουσιν, εν ω φασιν αυτὸν γράμματα διδάσκοντα της ποιήσεως αρεασθαι, και ποιῆσαι πρῶτον ον αρ

γίτην cui saniae multum tribuit itg- schius Meletematis de historia Homeri, Hannov. 1830 p. 105. 2. V. Clem AleX. Strom. 1. p. 287, Aristot Mor Nicom. 6, 7. d. Cor. . 3. V. Schol. Aristoph. Pace, 914. ita, ut hic egitur primus edidit indeman

nus Lγra 1, 82. qui unde sumserit Vers. 1. et 3. ignoro. itZSch. l. c. probabile esse ait, Iargitam Colophonem scenam ineptiarum suarum habuisse, eoque ur gumento ita usos esse Colophonios, ut Stolidum istum, festive concinnatum, Ci-Vem acciperent, si eo convicio Homerum sibi redimere possent. In Vulgus O tum est, 'inquit, , qui viri et quales Margitam Homeri esse censuerint inri- HOMER ODYss. III.

stot de Poet. . et Zeno philosophus, qui ut in Iliadem et Odysseam commentatus est, ita et de Margita scripsit; quod ubi refert Dio Chrγs. 3, 554. ipse

locet lectorem, hoc quoque carmenio- meri esse habitum denique Callini ac huiuid poema magni fecisse testatur Harpocr. V. Μαργίτης Pigret leviter attributus videtur, fortasse propter versus mixtos In 3 ni ipsum carmen antiquum hexametria junctos habuisse iambos, nunc Certum habetur etc. Montbel. : - , Selon Aristote de Poet. . . t. 5 P. 202. d.

iugi d iambes et 'hexametres. CL ann.14. ad Procli Vitam Homeri. - , 1. aegre fero copulam in verbis γέρων καὶ θειος ., malim que sane γέρων ων et ά. Vel - λοφῶα, Ἀγείρων, . . Thebaidos fragm. a. v. Certam. Om. et eS.

2. Paus. 8, 25 dicitur Adrastus, Thebis fugienS.

378쪽

3. αυτὰ ὁ διογενῆς ρως, ξανθος IDλυνείκης,

379쪽

3. αιψα δε ΛυγκεὐρTηύγετον ποοσέβαινε, ποσὶν ταχέεσσι πεποιθώς ἀκροτατον ὁ ἀναβὰς διεδέρκετο νῆσον ἄπασαν Tανταλίδου Πελοπος τάχα δ' εἴσιδε κύδιμος ρως δεινοῖς φθαλμοῖσιν σω δρυδ αμφω κοίλης Κάστορά θ' ἱππόδαμον, και ἀεθλοφόρον Πολυδευκεα.ωύξε δ' tio ἄγχι στὰς τον Κάστορα.

ἀμφὶ δε πόρκης

γῆρας ἀποξύσασ' εἰδυίnσι πραπίδεσσι, φάρμακα πόλλ' ψουο ενι χρυσείοις λέβησιν.

380쪽

1 TZς πότ' ἀσπάσιον ἔαρ λυθε βουσὶν λιξιν.2 αλλ' Io μεν ἔνεστι καλεῖν επὶ δαῖτα θαλείην.3 es καλεουσιν ἀοιών. 4. φήμη δ' ἐς στρατον ima. 5. παρ γαρ εμοὶ θάνατος. 6. ρουνον μεν δαίοντο μεγα δ' Ηφαιστος ἀνεστq. T. δωρήσω τρίποδα χρυσουατον. 8. χαλκ9 π ψυχὴν ρυσας. s. ταμ' ἀτειρεῖ χαλκῶ.10. βαρυβρομα θωύύσοντες. 11. συρίζουσα λόγχη.12. ελλοπόδων δρόμον Ἀπων.

Coronidis loco addam epigramma, quod servavit Pseudoherodotus c. 36.

Eνθάδε την ἱερὴν κεφαλὴν κατὰ γαῖα καλυπτει ανδρῶν ρώων κοσμήτορα, θεῖον Θηρον.

De Cercopibus V. Heyn. Obss. ad A nemor adu Tim. g. 128 B.; iupollod. p. 481. et nos anu. ad Procli dem ap. philosophum l. c. c. I. it Hom. ann. 16. 100. 6. p. Zetet ad Lycophr. 86 7.np. scriptorem incognitum vitae Homeri Deertorum fragm. 1. habetur p. Nip p. 309. od Gal. i. et . ap. Aristot. poer. I. περὶ ρθρων p. 785. d. Foes. Poet. c. 21. 10. p. Suid. V. θωυσσον- 2 et 3. p. Aristot Polit. 8, c. 2. p. τες; 11. p. Serv. ad Aen. 12, 691.; 261., ubi v. Gottling. 4. ap. Aeschi denique 12. nescio unde addidit'.