장음표시 사용
461쪽
Ibd. p. 90b D: εἰ γίγνοιντ' αυ. Ρro αυ, quod quid
χανε ιν /ιείζοσιν ἐλαιτονας; Neque ει,ες spost accusativum Προονερεὶς neque τουzoις neque ων expediri potest; rectissima omnia fiunt excluso ων et una vocali mutata: et xi νας eto λοις δυναχον et Miν άπει κω υοι τυγχανειν,/tεi sιν ἐλαττονας; aut quos his idiis possumus sic comparare, maioribus minores, ut verum attingamus pNotus usus verbi: et ι νι Ptizδων et ευξOstota IIbd. p. 907 Α: διαφεροντας et ε αυτους φυλακῆ ιρός' ύρε et 7s . Tollendum φυλακῆς. Hoc ipsum quaeritur,
qui virtute praestantissimi sint, dicendine sint custodia inferiores e88e canibus. Itaque φυλακὴ ad χεῖρους εἶναι addi poterat, non hic. Ibd. p. 907 E scrib.: ἐc ν δε τις οφλ P sάρα), τιμιατον τό δικαοτηριον εν ἐκα Getis singulis, qui in ea αρχῆ fuerunti et υν καθ' i να spr0 ενὶ uo εβουντων et θε μα qui Singuli, non αρχη c0niimcti pietatem laedunt). Ibd. p. 908 A genetivus absolutus nullam habet rationem nec quicquam sequitur, quod sententiam ita coeptam alia forma absolvat. Scribendum: ino/ιωτηρίων α δε Oνetων ἐν πόλει et ριων. Vulgo abest Ust. quae dixi ad Τhucyd. VI 2I, 2. Lib. XI p. 925 B: ι δε πολλη πολλεον καὶ
αυτῆ νιολει. Mire cumulantur noλλὴ πολλων καὶ πλείων, neque ulla rati0ne expediri potest genetivus πολ- λων. Nam inopia huiusmodi hominum signiscatur, non multorum inopia. C0dides non πολλή habent, sed πολλα. Scribendum puto: πιι ει πnti δια πομυν καὶ πλείων ἀπ Os α κ . r. λ.: fieri p0test. ut longi0ribus temporis intervallis interiectis, h. e. ut . etiamsi n0n Saepe, tamen aliquando in0pia sit.
462쪽
νικη pro substantivo ponitur de eorum statu, qui parentos habent. Excidit τι rape post /Gκης. Ibd. p. 930 A: βαθυτερα δη τουτοις καὶ πραοτερα
nitivus πειρα oθαι neque pro imperativo esse potest neque. unde pendeat, habet. Scrib.: βαθυτερα δὴ τουτοις. . . πειρῶ θαι. Ch. Rd Thucyd. VI, 2I. 2 si proximsanto ad p. 908 Α.Ιbd. p. 930 D. Adeo subito a liberis et ingenuis transilitur sine ulla transitus significatione ad media praecepta de servarum liberis. ut suspicer aliquid inter hareexcidisso ante ἄταν o/ιολογηται). Similis mihi suspicio oborta est supra in hoo libro p. 914 Κ anto verba
Genetivum explicari posse Stailbaumius affirmat; quomodo non dicit. Ibd. p. 933 C: me πρωτον /ιὸν τόν ἐπιχειροὐντα φαρ/ttim εν ονκ εἰδοτα, vi δρῶ. Nihil usquam est, quod huic primo partitionis membro respondeat. Tollendum πρῶτον /ών. huc delatum ex loco paulo superiore B :
Lib. XII p. 944 Α: ετι o ποσοι κατά κρημνῶν ριφέντες οπωλεσαν οΠλα ῆ κατά θαλατταν ἡ χειριο νων ἐν τοπορς mοδεξα/ιενος αυτο .ς ἐξαί*γνης πολλῆς ρtοεως υδατος. Non in et oποις mendum est. ut putarunt. sed in χειριώνων. Scribendum sino dubio: χειριάρρων ἐντοποις. Ibi subita aquarum ρ πιις sup0rvenire solet. Ibd. p. 94iJ C. Apertissime aetatis terminus. qui inepte intorponitur inter numerum etων ευθύνω , qui
463쪽
primo anno creandi sint, et e0rum, qui post singulis annis pertinet ad tres viros creationi eorum praepositas. Scribendum igitur transpositione facta: οσονπερ ἄν ἐπωπιαι χρονον τῆ κριοει, ιι ἐχρι περ ῶ ν ἐκάοτω πεντε καὶ
non do δίκαις, sed de publicis delictis minoribus: οοα
εῖναι τῆς ζη/είας. Haec extrema iniuria fontantur; recte in his minoribus rebus prima multae coercitio sanabilis esse debero dicitur, id est, adhibendam esse multam, sed tamen primum sanabilem.)Ibd. p. 951 D: ευ δὲ τῶν ευδοκiμων ibetis γεγενη- ιένος, εἰ /ι ἐλλει χο τ ῶν νο/ιοφυλάκων δε iγρια εἰς τάς ἄλλα e ριεθ' οειν πολεις. Nihil est vo τῶν νο/ι. mi; stanoque ullo modo haec sic intellegi possunt, quasi scriptum sit: εἰ μελλουσι α νεον οἱ νο/ o φυλακες ριεθζοειν λιγδεα, neque, cui proficis endi venia dabatur, specimen virtutis
Ρ. 946 Ε idem annotaveram. in quod Schrammius incidit: τας
464쪽
Νειλου. Nugae sunt de peregrinis ecenis, id est . cc narum interdictione expellendis et arcendis. Scrib. δώ- io εσι. Significatur peregrinorum immolatio. Nota sunt sabulae de Busiride: apud Athenaeum IV p. l72 DSeleucus dicitur περὶ τῆς παρ' Αἰγυπτίοις ανθρωΠΟ- θυινίας narrasse. Nec in his libris i quorum Sermo nullum habet definitum tempus) in νυν haerere debemus. Ibd. p. 959 B scribendum: τον ἐν οντα γ' triuν έκα-
ἄ/tαρτη/εάτο ν ἐγίγνετο τον 3 ετά τον ἐνθάδε M ineptum est c/ αρτνιιατα de gravissimis sceleribus neque Γυρεωρ 'τος genetivum habere potest maleficii, sed tantummodo eum genetivum cognatae n0tionis, qui adiungitur adiectivis cum negativa particula compositis, neque omnino, si maleficia significarentur, adiectivum κακῶν aut aliud) adderetur, quasi cerlarum tantum maleficiorum poenavitanda esset. Itaque, Simul ex ἄν, qu0d 80laece ponitur et κακῶν, quod ignavissimum est, essecto ἀνιύτων, qu0da. 1826 a me annotatum Winckel mannus occupavit, scribendum est: άτιιιεώρητος ἀνι ciτων τ ι ρε ωρη/ι ά et tu M. Ibd. p. 960 C: To Λάχεοιν ριεν την πρώet ην ειναι, Κλωθω δε τὴν δευτέραν. τὴν Arροπον δὲ τρiτην,
465쪽
ναριιν. Primum iam alii senserunt non verba nec or ti Onom habitam ab Atropo servari, corruptumque egre λεχθεντων. sed corrigendo aberrarunt: scribendum est nim πλ εο ν. Deinde in proximis valde aberrant longissimo Hermannus. omnia upri vestigia tollens, dum
ignorant, igni et coquendo sin aqua) etiam apud nos fila elino ducta ad usum parari et firmari. Scribendum igitur
δυνα/ram. similem quodamm0do igni, qui filis vim eam dat. ut resolvi nequeant. Cap. IV.
Oratores Atticos omnes perlegi a. 1842 et I 843. non minute singula expendens. Postea Is ratis, Lysiae. Demosthenis aliquot orationes etiam cum adolescentibus tractavi, verb0rum qu0que formam diligentius exigens, nec tamen multa annotavi. In aliis, ut Isocrate et Demosthene. non ita magnus est coniecturae usus, in aliis, ut Lysia parum tutum habet fundamentum: etsi egregie ibi ea. quae erat, materia usi sunt Canterus. Marklandus. Tadorus Reighius, Dilreus, Emperius, alii nuper. Apud Antiphontem de caedo Herod. k 50 scribendum
466쪽
453 Apud Lysiam IV, 13 sublato additamento scribendum:
δεινον γε, ει εις μἐν λυσιν του σωματος ἐκ των πολε
μίων ἐξην αν /ιοι χρη νθαι αντῆ δ ἐβουλομην, κινδυνευοντι ει ριοι πενι της πατρίδος ουδὲ πυθέσθcχρπωρ αυτης πιπληθῆ ἐκγενηοεται περι ων εἰς τὴν κρίσιν καθέοτηκα. Nota orationis forma componuntur duo repugnantia, alterum hypotheticum, et ex ea comparati0ne concluditur synt. Gr. g 189 a; cst. Plat. Men0n. p. 91 D, Ε). In codi-eibus et editionibus scribitur: δεινον γε ' ει εἰς /εεν
ἐαν αν μιοι κ. v. A., illo ἡ δεινον γε contra usum absolute posito, pravissimo εἰ ἔδωκα pro εἰ ε/tελλον δωσειν, perverse etiam illis: εἰς μεν λυσιν σου oωματος et: ἐκ etων πολε ιδευν distractis interpretamento, ut fit, incommodo loco interposito.
Ibd. IX, 2I παραχθειe, quω pro ' πραχθε ς Sic enim in codicibus est) substituitur, ne ipsum quidem aptum ad victoriam inimicorum significandam. Fortasse fuit
appendix sit superiorum: Κατ ηγορεειε δε και Tων το του φίλων κ. g. A. Erratum ut saepe in καί, etiam.
Ibd. XIII, 86. Priorem partem huius loci Savppius recte emendavit σφόδρα ορθ ως ποιῆσαι Λιονυοιον τῆ απαγωγὴ, ἐν α παγει, αναγκαζοντες προσγρυ νασθαιτο γε ἐπ αντοφωρω), in posteriore omissa quaedam videntur
ob similitudinem, quae sic supplenda puto: ῆ nου ἄν εἰη,
467쪽
XXX, 34. Apud Isocratem XV περὶ άντιδ. , 22 scrib.: άρονοεῖν δ' , o τι ταυro pr0 τουτοὶ Ποιουοιν οἱ ιζ . . . παρέχοντες.
Ibd. 207 scribendum: ἄνδρες δὲ γενο/ιενοι τουτω pro τουτωνὶ διήνεγκαν και τὴν φρόνησιν, τω τους μὲν ἐκκεχυ/ιενως ζῆν κ. τ. λ. Nihil est, quo To-ων reseratur; p0terat scribi άλλήλων. Apud Lycurgum in Leocr. si 86, ubi editur: κατά
οντων ς Comparatio duorum temporum aperta est nee dubium, ubi membra separentur. Editur: εἶχον δὲ '--
abest ab omnibus codicibus praetor unum et εθον δ. repugnat consilio oratoris, res Phocensibus adversas, Philippo secundas significantis.
468쪽
Ibd. 154 scribendum: καν παρελθων ἐθελήσησχετλιάσαι καὶ λεγειν, ως εἰς οικείαν αυτου γυναικα,
trarii ponuntur οι ἐθελ. δικαίως cinoi orsis ι et alteri illi. Itaque omissa negations seribendum: των φευγοντων τάς δικαίας an ολογίας hoc est τῶν /ιη ἐθελοντων δικ. απολογεis ι . Qui alterum effecerunt et tulerunt, ub
ordine) intellexisse reorum ἀπολογίας, quod pluribus
modis pravum estud. 252: Eγένετο τις suχθομαι δὲ πολλα κις 3ιεμνημενος τάς δευχίας τῆς noλεως) ἐνταυθ' ἀνὴρ ἰδιώτης, ος ἐκπλεὶν εἰς Σάιιον κ. τ. λ. Quae urbis calamitas in eo est, qu0d homo aliquis privatus Samum navigare conatus est 3 Scribendum est e quattuor Behheri codicibus, adhibita recta interpunctione: 'Eγένετο τις ἄχθομαι δὲ πολλοκις Φε/ινη/tiνος ἀτυχία τῶν πολε ἐ-αυθ' ἀνηρέδωτης ἐκπλεὶν κ. τ. i. Sic tollitur inusitatus in comm morandi et in memoriam revocandi significatione accusativus apud μοινημιαι. Apud Dinarehum I, 2b sic scribitur: τὀ πολλάκιeάνεγναλψμενον Παρ υ/Qν ἐς ζφίσαντο Θηβαλί) νηφιο ια, ιι ν περιορῶν, ἐάν τις οπλα διὰ τῆς χωρας τῆς 'Aθηναίων εχων πορευηται. Quid pravi sit, alii iam animadverterunt. Neque enim Thebani prohibendum censuerant, ns quis per Atheniensium terram armatus iret sed, ut e Plutarchi Pelop. c. 6 et Lysand. c. 27 constat, Lac daemoniorum superbo edicto obviam euntes, si per suam
Thebanorum terram Atheniensis armatus iret ad patriam liberandam . id impediri vetuerant et pro non viso haberi iusserant. Ea sententia apud Dinarchum ea ipsa Arma,
469쪽
qua apud Plutarchum tradita est, facillime emcitur: νιη
οραν, ἐάν τις οπλα διά της χροωρας 'Aθηναίων εχων nos ευηται. Apud Plutarchum additur ἀκουειν.
Qui acumen n0n intellexit, decretum putavit μὴ Περιοραν. Αrticulum altero loco induci iam Sauppius voluiti )Apud Demosthenem Olynth. I. Is delendum puto
haec esse dicit, sed tantum affirmat univerae pecuniae copiam esse scir. XIV, 2b); ea nunc populum alio modo uti stuique. Olynth. II, I 4 interpung.: πάλιν aυ προς Ποτί
scriptum est, ' ο φ πολις, pro quo etiamsi cum Dindomo' λοιφίπολιν scribatur, non minus pravum sit κἀν. Sed neque unum praemium certum Demostheni nominandum erat. neque nunc de Amphip0li ante annos non paucos in Ρhilippi dicionem redacta recuperanda agebatur. . Eiusd. Philipp. ΙΙ 2: ἀλλ' εις τουτο ἐμὲ προηγ- ιμα τυγχάνει Παντα τά πράγ/ιατα ετ πολει, ἄσθ
in codice omnium praestantissimo Σὶ ab altera demum manu addita est. Scribendum est igitur: Me τουτο - δη
quod 103 scribendum videram: ὰς ἐπιλησομένους pro ἐπιμελησομένους τουτους τῆς σῆς πονηριας καὶ ου δίμων δικονκ. τ. 1., video occupatum is Mishio, et tamen non neglegitur solum, sed ' est, qui inutiliter mutari putet. Neque dicitur ἐπιμέλεσθαι τῆς τινὸς πονηρίας neque id Dinarchus Demosthenem sperasse futurum dicit, sed ut obliviscerentur Athe
470쪽
όν, rariore, sed non ignoto loquendi genere, quo particulae ωοτε post participium subiicitur alteriun participium, quod post Mottium ad Devarium de partio. II p. 774ὶ, Balterum ad Isocr. Iv, 64 et 6b aliosque brevissime significavi synt. Gr. g 166 a not. in imo marg. posito Demosthenis
την τουτων χωραν. Quod Βυζάντιον Reislaus adiectivum seminini generis accipit, nullum usquam huiusmodi a lactivum ἐθνικονὶ communem utriusque generis terminationem habet. In eodicibus autem scribitur Βυζαντioυς, ex quo faciendum Βυζαντίου ορίζειν, hoc est, finibus Byzantii comprehendere. Ei d. de Megalopolitanis 11 in Σ sic scribitur: ιός
κονι oαοθαι τον 'Nρωnον ημάς - MI, εἰ δὲ τους μοηθήοαντας ημὲν νους δει' αυτους ἐχθρους κτησομεθα, ουχ εξομεν ουμ ιάχους. In his sio vervo αντας sine ἄν ferri nequit; neque enim unquam Lacedaem0nii Athenienses in ea re iuverant; ἐπ αυτους violenter in ἐπ' αυτον mutatur, deleto illo νους. Vereor ne gom; et 7- σανet ας additum sit, cum alia vox idem sero significans in νους transisset, suspicorque sic scribendum: εἰ δε εους eo by Corale