장음표시 사용
441쪽
bit Socratis iudicio) eum, qui hos caeli motus, qui conspiciantur, ἀεὶ γiγνε θαι ωοαυτως et in his ipsis veritatem inesse credat, minime ineptum putabit, sed vel maxime necessarium ipsam horum veritatem alibi in idea eorumὶ quaerere. Itaque scribendum aut: καὶ ζητησει, ut coniungatur
contrarium substantivum, quo significetur libera videndi potestas, latetque id substantivum in adiectivo ab his mντα o/taoer alieniSSimo θε ia, gui Si praeposueris praecedentis vocis spui runματαὶ ultimam vocalem, O tantum in J mutandum erit: δὲ τά - νε σι ε ραντάοριατα
Ibd. p. b.32 Ε: Oυκετ', δ' εγώ, ω φίλε Γλαυκων, Oiος et io ει ἀκολουθεὶw ἐσιεὶ τό ν ἐ/ιόν ουδὲν ἄν προθυ/είας άno . ριοι. Non test Socrates, qui semper Glauconem ironice laudat, subito tam rustice negare eum sequi posse, cum praesertim his dictis tanquam illo secuturo praeeat. Itaque scrip8it Plato: Ei γ ετι . . . o ς
Ibd. p. 533 L. Nimis violenter grassantur Hermannus et alii mutando, Stallisumius, quae sanare nequit, delendo.
442쪽
Nam quod glossematis n0mine utitur, nec quibus nec quorensilio gignificatuve haec adscripta putet, donatur dicere rimen Soerates imponendum dicit nec id moroso deligendum. Assentitur Glauco. Scribendum: Ου γάρ Ουν, ἀλλ' o ἄν /ιο νον προς-οαφηνεία, λεγ', εἰ ἐν sed quod modo declaret ad rem tenendam um dis Sae hs sestguhalten perspicuitato, dic, si intra animum tibi versatur. Codd. boni supra scripto in Α, in ceteris verbis nihil variant. sm p. 534 A dictum ad Mistoph. av. 1128 p. 280. Ibd. p. 539 Α: Οικουν δνα ριή γiγνηται ὀ ελεος
τε καὶ εnχατον πολεως νόον/ια. Sic omnes boni et mediocres codices, non τotet υν διατ ρουοα. Sed substituto etiam cum inani sententia διαφίρουοα, pr0r8us pravum eSt καὶ , quasi ad novum genus a tyrannide transeatur. Una littera in codicum scriptura geminata oritur elegantissimum
ad laevam ab his omnibus discedit et fugit. Ibd. p. b46 D. Quid sententia postularet, Indit fere
443쪽
Lib. III. Hormannus, sed temere delet, quae nemo additurus erati Scrib.: παρ' ελαττον του δέοντος ήγηοαριενος το μου ικῆς δευτερά σε γυιιναστικῆe pro δευτερον δὲ τά γυιινα -οτικῆς . Ost. p. 548 B: Πρεσσυτεμως γυμ-στικήν μι-- et ετι/ιηκέναι. Non intellecta structura, ut τά /ωνοικῆς scriptum est etiam τά ρονι ναGetικῆς, δευεερον ut ελαττοs . Ibd. p. 547 B: ευμολογηοαν γῆν πιν καὶ οἰκίας
ρχοντες . . . in ιμελεisctat. Scribendum igitur κατανειλιάριενοι, sed fortaSse accusativi terminatio orta est ex praepositione verbi, cum esset ἐξιδιωσασθαι. Ne p. 547 Equidem codicibus e0ncedendum. ut teneatur κεκτημένην neque p. 488 Ε Hermannus recte tenuit olo/ιενοι, quod errore ad βουλωνται accommodatum est.
κεν, ωσπερ ἐν πλαστιγγι ζυγου κει/ιενου ἐκατερου ἀεὶ τουναντίον ρεποντε ς Diuissime in eadem comparatione cia ιερὶ κειμενου ἐκατέρου interponitur. sequente nominativo e u ρεποντε, qui redit ad πλουτου άρετή tanquam sit πλουτος καὶ ἀρετ 3. Sine dubio κειδι-ου ἔκαεερου acc0mmodando natum est ex ζυγου, cum Plato scripsisset:
444쪽
tores in damnandi verbis construendis λ veterum norma aberratio, tameo nemo us ex his quidem, aliquot saltem post Chr. natum seculis, hominem dixit κἄταγιγνωσκεσθαι
sopho της ηδονῆς iuniv0rsae nuo Πορρω, sed laesis ab ea, quam ipse percipiat. Scrib. . omisao rectequo interpuncta oratione: Tox δὲ φιλοacupoν . . . τί Ol--θα
Raro qui equam vidi indignius et imperitius spretum quam a SisIuba uo i- nam Hemannus nondum norat acutam et omnibus veritatis notis impressam Cobeti et Ba arui emendationem p. 560 D πρεσβυτερων λογovet δι ωτων εἰσδεχοντota Protarenτων, quod perversissimum est. AEque prave Cobeti inventum sisyνέκαμεν pro ἐκ νεγκαμεν) spernitur X p. 612 B. Sed quod interdum Coberes panto incautius omnia ad certam normam revocat et resecat quaedam plenius dicta, quidam in Germania inuti sibi et sap entes videntur, si ne egregia et vera quidem ab eo accipiant. Duili od by Corale
445쪽
Ibd. p. 585 C. Nec sinciunt et prava sunt, quae Hermannus et Stalibamius tentarunt. Exciderunt quaedam. mum 17 ουν του ἀεὶ ὀμοιον Ουοια του excidit post ουνὶ dicitur tinterrogando aeque, atque essentiam, etiam scientiam et veritatem habere f. . . T. ν, ἀληθείας; Ουδὸ
solum scientiael et veritatis minus habere, sed etiam essentiae dicta erat; sed ex hac sententia ea pars excidit, quam Latinis verbis redditam uncis interposui: l H του ἄνομοίου -κ ἐπιστημης ἡττον μετέχει η η του ὁμοίου rLIωρ γὰρ ου; H δ ἐπιστημης, καὶ ἄληθειας; Καὶ τουτο. JG ν άληθείας, ου καὶ ουσίας; 'Aνάγκη . Sed ut hic aliquid excidit, sic paulo ante manifestissimo additamento aucta mi oratio. Nam antequam Socrates ad scientiae et voritatis in τῆ του ἀεὶ οριο ου natura maiorem copiam venit. primum eam essentiae plus habere hac interrogations
446쪽
Ibd. p. 590 D: ως αιιεινον ον παντὶ υno θείου καὶ φρονί/ιου αρχεσθαι, μι αυοτα /μν οἰκεiον εχοντος ἐν αυτήν, εἰ /ιν , εξωθεν ἐςγεoetωτος. Nullis machinis emet potest, in hac praesertim contrariorum casuum inter se compositione, ut ἔχοντος pro ἔχοντι positum credatur, nee magis, ut post οἰκεiον iroi et oe de ipso homine adiungatur ἐφεστ ος de rectore ei adiuncto. Scribendum: υno
quoniam neque pro alio neque adversus aliquem custos hic instituitur; et necessario verbum cum αντι compositum resertur ad dativum praecedentem eversa plane sententia. Una vocali mutata omnia recta fiunt: καὶ τό mioset ον
Lib. X p. 602 D: ωοτε μὴ ἄρχειν ἐν ἐρι iv To φαι - ωοιιενον /ιεὶρον ἡ ἔλαetzον ῆ πλεον βαρt ερον, αλλαεδ λογιούνιενον καὶ /ιεet ρῆοαν ῆ καὶ seti Οαν. Tria priura η μιεi ν η ελατetον η νιλδενὶ contraria sunt et possunt sic accipi του /ιείζονος καὶ ἐλuet τονος nominibus etiam ad magnitudinem, non solium ad multitudinem relatis), ut et numerandi et metiendi materiam contineant; βαρέεερον manifesto minus recte solum ponitur, videturque excidisse
Ibd. p. 604 Η recte Stailbaumius ἐν addidit, quod excidit post φα/ ἐν, non recte τινέ e malis codd. Ρ. 605 Αutinam Stephani suspicionem os post ut του addentis intextu secutus esset, non in notis timide attigisset. Ibd. p. 606 Α: H ἐνθDμοio, ου et o si α κα Τελο
447쪽
Codices b0ni οτι αν amo e. De erasi dictum est ad Phaedrum p. 253 A. Tum paulo post scribendum: ο γάρ
ιου καὶ περὶ παντων των ἐπιθυμιητεκων .... ὁ τε
τομιμα η ποις τική - ἐργαζεται; Nusquam resertur ἔτι. Scrib.: ετι τοιαυτα. Continuatur enim et ad novam rem transfertur oratio. De p. 608 A dictum est Supra p. 10i. Ιbd. p. 6l2 Α de καὶ nερικρουοθεiσαn ρας τε καὶ ἀοrρεα, α νυν ut τῆ α τε γῆν ἐοτιω/ιέκηγεηρα καὶ Πετρο δη Πολia καὶ ἀγρια περωεφυκεν υποτων ευδαι/ oνων λεγο/ι ν ὐν ἐoτιασεων. Ridicule prorsus animus dicitur ἐnet άσθαι γην. Longe aliae sunt voluptatum, ciborum elegantium. ceterorum in vita terrestri ἐστιάοει e. Et offendit hic ipse concursus ἐοτιωμένη et ιοτια Οεις 3 Neque vestitum terra animum si quis foris huiusmodi verbum latere in εμιω/ιμη putat Plato dixit, quoniam tantum animo ob illum statum sατε . . . ἐGυω- με νηὶ γεηρῶ πολλά περιπενυκιναι significat, ut Glauco in mari habitanti. Atque haec ipsa in illis verbis necessario inest significatio animi in terra habitantis. Itaqus ἐοτιουριε s/η Scribendum Videtur, ut γῆν ἐοτιοιο θαι sit unam domicilium sibi sacere et habere, raro et poetico Duili su by Cooste
448쪽
verbo, quo Euripides in Ione passive usus est. Si id ferri nequit, γην εἰσωκιπιι ερο aut simile suit. JΙbd. p. 6 Ib C: των δὲ ευθυς γενο/ιένων καὶ ὀλίγον χρόνον βιουντων περι αλλα ελεγεν ουκ ἄξια μνήμης. Non de statim natis, sed de statim post natales mortuis:
Ibd. p. 615 D edebatur olina: ουχ ήκει . . . o D f αν δευρo, sol ege, quoniam futurum optativi eum ἀν non eoniungitur; editur nimc e codicibus: αν non minus soloeco et si h0c alio argumento adiuvandum esuinepte in hac certa et simplici affirmatione. Scr. : ουναυ ἐξει.
Sins dubio tollenda aut ἐλέσθαι καὶ aut καὶ et alterum
Timaeum, quem ex veris Platonis dialogis sere minimum ex philosophia habere puto, legi aliquot annis ante a. 1848 et tum quaedam ad enarrationem annotavi, miratus Stalibaumium, ubi manifestum erat nihil eum intellexisse, superbiloquentia quadam se expedientem; ad scripturam eorrigendam perpauca et parva, sero ad interpunctionem orationis pertinentia. Nec postea copia fuit aut Martinii
P. 613 B αno xam κατω et απο των ανω male de carceribus et meta intelleguntur; nam neque hoc gerba significant et stolantum eventus declaratur, non ea qualitas, ex qua eventus sequitur. Qui ευ θέουσιν ἀπὸ τῶν ἄνω, αno δὲ των κάτω με, sunt, qui inferiore eorporis parte scruribus) valent ad eurrendum, superiore pulmonibus) non valent.
449쪽
Ibd. p. 6b E verba sic interpungenda: et ά δι τῆ του
ύιρορ ex aere idem est atque καὶ eoiς αερώδεσιν. Ιbd. p. 67 D, E sic interpungendus locus: τά δε μειλ
lato δι', quod post ἰδια ex geminati0ne Ortum facit, ut γιγνοι νων intellegi nequeat. Ibd. p. 69 C: τύ γάρ et ριγωνα ευθυς κατ αρχάς
450쪽
δυνατα ἐζαρκε iν. Verba δυνα/ιιν ἐχοντα sic per se posita nihil prorsus significant. Nimirum Plato scripserat: δυ
spotestatem habentia usque ad certum tempus manendi . Qui non intellexit ἐξαρκεiν pendere ab illo δυναμ ιν ἔχοντα aut qui id enarrare voluit, adscripsit δ ατ t. Ibd. p. 91 Α. Incredibile est, neminem scribendum vidisSe: τὴν του ποτου διεξοδον, ῆ pro δια του
ipsam partem, qua respiravit, generandi am0rem este it. De leobns ) lib. I p. 628 B ser. : νικνησάντων δὲ ὁποτεοων spm ποτερωνὶ altera utra parte. De p. 633 D dictum supra p. 8 l. Ρ. 632 Ε scribendum erat e cod. a' et aliis: υnτερον ὁ ἀρετῆe πί re αγε νυν δη in se. θο/ιεν, e quo et ά γε in optimo ortum est. Ibd. p. 638 C tollendum est verbum Προοφερειν, qu0d nulla omnino struetura cum ceteris cohaeret, additum ab aliquo. qui ἐχονοι indicativum esse putavit. Recenti0res quid putent eSse, non dixerim. Plato ad substirativa /ιητε ἐPγασίαν δι τε τυν προοφοραν laxius quasi ad verba adiunxit hanc modi et condici0num significati0nem: οντινα
Ex his, ut dixi, primos quattuor libros relegi a. 1852 aut 1853; ad ceteros quae promam, ante quadraginta annos annotata sunt, nunc eum Stalibaumii editione collata. Is senile et languidum opus. orationis fluxae et dissoluis ambagibus dimetio et antiquis gravibusque mendis, etiam additamentis, ex illa obscuritatenatis obsitum, senili timidaque opera tractavit, multa prava utcunque excusans et licenter enarrando defendens. quae alii Turicenses, Hermannus) recte correxerant . quaedam praeteriens. Multa ex iis, quae olim annotaveram, interea occupata ab aliis Runt.