장음표시 사용
471쪽
Lib. m. η/ι ἐν ε υνους επακτους ἐχθρους κτησο/ιεθα, ουλο.
politani, et ipso Demosthenes statim eas esse confitetur φνγιι MIν τουτους ἄξιο- καθαρρεῖν τὰς si λας . Neque recte h0c cum eo, quod sequitur. cohaeret eive contrarium ponitur; ibi enim, quid amicitiam faciat, sic dicitur, ut significetur, columnas ipsumque foedus nihil ad rem pestinere. Sublato ειναι, cui additamento simillimum alterum in huius orationis g 4 ιγενεοδ αι supra p. 17b n. coargui, scribendum est: vasι ρειν α uoie ου στηλας, ἀλλ ι τό
τερον 3εν δι δικαιοτερον. Nihil dicam de inepta magniloquentia, quae est in βέλτιον. Nam ipsa orationis forma ostendit aut tribus verbis γράχναι, Πράξαι, Πρεσβευουι tria adverbia addenda fuisse non generalis significationis. quale est βέλτιον, Sed propriae et suo quodque verbo accommodatum non alteri nullum, tertio duo, aut omnibus c0mmune unum aut communia plura. Itaque βελτιον toll0ndum est, ut ad omnia pertineat προθυιιοτερον μηδὲ δικαιοτερο s. Festinans aliquis in primo statim vorbo adverbium inepte addiditi Notari velim in Do ideo si de Mogalopol. Il duo exempla additamentorum ex perspicua
causa ortorum, certo rhetoricae formae argumento convictorum. Nam etiam in illo altero loco εἶναι additum est. cum, quod cum sequentibus εἶναι eo noιoυν τ. φ. coniungendum erat, praVe per Se acceptum mancum rideretur.
472쪽
άλξεὶ, δικαίως ἀno κεναι κρινεται. Longius iusto tertium membrum est, neque recte pro ipso interitu substituitur iudicium hominum de interitu. Codex Σ cπολωλε. Scribendum: υμῶ e-άλξε i, απολωλε, κρίνεται iudicium Subit). Cis. II 8: αλξεiν, κρίνε-
Λικαίως additum est ab aliquo, cui Demosthenes videbatur Eschinem miserari non debere. Ibd. 221 seribendum: H γάρ αε ταυτ' ἐρεἰ, σκο-πεix', ω ἄνδρες δικαnταὶ, ἐφ' οἷς ὀ ιιν δ' oeteoυν ωδι- κων ἐγω ἐφοβουμην so; λά et Ουrους ariolo μαι, τί
Cum aberratum a cohaerentia orati0nis esset, additum est .i ante ἐφ' ola. Video citari Fun aenelii do hoc ideo disputationem: etan non vidi; sed ea est huius loci larma, posita in aperta comparatione et conclusione. ut anacoluthi excusationem excludat. Ibd. 294: T. . ἐν Afεγαροις Ουκ oi εοθ εἶναί
ρκ κοτων Πραγιιάτων; ού γ' εle. Inepte in priore responso additur xui squasi non ex ipsa rei natura con- eludaturi; prave quaeritur, quis Megaris harum rerum auctor fuerit; agitur, repertusne aliquis sit. Itaque oratio sic distinguenda et emendanda est: ἀναγκη. κti J m p x νέτις αλιος . . . NParatuτων; ουδ' εie. Καί aut additum est oratione male distracta aut natum ex κη.
473쪽
Lib. III. omnino relinquitur pronomini τουτο priori. Scribendum videtur: τι τουτον άφIρη νους. Ibd. I 20: II γάρ εσται nιοτοτερον τὰ τῆς εἰκόνος ζ το τῆς so οεως ν τὀ εος α τε λεὶας, ἐν προτερον ἐισι αντες α pyρηρ νοι φανεioθε; Et hic Funkhaenelium citari video, suspicorque defendi aliquo modo πιοτοτερον pro nιoetοτατον. Sed omnino prave haec tria sic ex aequo comparantur; neceSSario cum eo genere honoeis, quod Leptinis lex tollebat, comparantur duo alia, quae SimuI infirmantur. Scribendum igitur: TF γάρ ῶσται moτOτεροντό της εικονος καὶ go τῆς σιτησεως τό τῆς ατελεiας, ην κ. v. i. Mutata particula est membrorum coniunctions et diiunctione non animadverSa. Ei d. in uidiam I32: και τὴν λοιδορίαν, ἐὰν λοιδορη λη Κρατινιο νιερὶ τουτων, ως ἐγω Πυνθανομαε, μέλλοντι βοηθεiν αυτω. Non contumeliam foeit Cratinotum, cum ipsim adiuturus esset, sed Cratino ei ipsi homini qui nunc eum adiuturm est, id est: Περὶ τουτων, τω, iac
rei praeter legum populum admonuit 3 Et quam inane hoc
ab aliquo, quem 0ssendit accusativus substantivi altero loco apud άνα ιιιινησκειν poSit . Xen. an. III, 2, Il: άνα-
mosth. XLIX. l. Animadvertit hoc primus Fr. Nutg- hornius, cum philol0giae studiosi apud me in hac oratione
474쪽
legum violatio. deinde praeter omnium legum violationem l de ceteris dicturus orator est; sed ex iis, quae contra omnes leges Timocrates secit. primum do eo dicturus est quod illo primum commisit. Scribendum igitur: πρῶτον
προσεῖσθε quod video nunc in du0bus codd. esse), optativo modo. Dindortius ἄν sustulit, ne ad sententiam quidem recte. Eiusd. in Aphobum I. 26: καὶ τουe λαβόντας απεδείκν-αν καὶ Ουδὸν ἄν ci πων παρήλιπον. Scrib.: καὶουδέωα αυτων. Neque enim ad res referri αυτων potest.
Ds φ 63 huius orationis dictum p. 102.3Εiugd. adv. Spudiam 11 mire in apertissima partitions
trium membrorum sic scribitur: ἀλλ' α ριεν εχει προλαβων, των δε τα ριέρη κορείρεται, τά δε ουτω φανερως
ουκ ἀποδίδωσιν pro eo. quod requiritur: ἀλλά τά ρειν εχει προλαβών, τῶν δὲ κ. τ. λ. Oratoribus Atticis adiungo Aristotelem, Demosthenis aequalem. ingenio. rerum genere, oratione eius dissimillimum. Huius libris communibus philologorum studiis n0n ganeeelebratis ne ipse quidem tantum operae et studii tribuero potui. quantum vellem. Legi olim do postiea librum itant ad universum argumentum sententi quo magis quam ad singulos locos et orationis formam animum attenderom: Diuitiros by Corale
475쪽
legi multo diligentius ethica Nicomachea eorumque, quae magna et Eudemia appellantur, partes, Sed neque a Semmonis Aristotelii duri et salebrosi cognitione codicumve usu mihi ad criticam laetitandam satis instructus videbar neque eam partem valde curabam; pertractavi postea studiose politic0rum libros et ex l0nge alio genere de anima annotavique in illis plura, in his pauca. Bhelaricos qu0que perlegi non indiligenter. Εthieorum tamen Nicomachiorum unum locum attingam. Nam VI c. 10 B. 9, 4 Michelet. scribitur: ο γαρ καὶ δ φαυλος ἡ προτίθεται ἐλiν ἐκ του
tiam de eo, quod oporteat consequi.
επὶ et ανανχία εset ι χρηo isto stula fetu. Tollenda φρον ἰοεικαι άοετη male declarandi causa adscripta et ad nIeaccomm0data. Debebat, ut grammaticae Satisfieret, φρ ηοι i και αρετην Scribi, ut rei, φρονησιν και λογον. Neque
enim Aristoteles hominem nasci putabat virtutem habenum. nec virtura in contraria uti licere. bene et male. I bd. c. 6 init. Behk. c. 2, 16) Scrib.: τουτο δη et ἀ
ευνοια δοκεi τὀ δίκαιον ει ναι, et oiς δ' αυτο τομοδίκαιον, το τόν κρείετονα αρχειν. Non indicatur causa. Scrib.: γάρ τουτο, τοις μεν ευνοια κ. T. λ. In politicis permulta melius a Schneidero et Corae administrata
deteriora secerunt Goeulingius et Stahrius, neque in sententia exquirenda neque in re grammatica satis acuti, saepe prave acuti.
476쪽
Ibd. c.8 post init. B. 3, 2ὶ scribendum: εν γάρ ἐστι του χρη/tατιστικον θεωρῆοαι, Ποθεν χρ 3ιατα καὶ κτῆοις εοται, ἡ δὲ κτῆσις Πολλα περιεiληφε /Mρη καὶ ὀ πλουτος, cogo Πρεῆτον η γεωργικη κ. τ. λ. Cum in codicibus scriptum esset εἰ γάρ pro εν γάρ squod ipsa illa ἡ δεκχησις Πολλά ostendunt subesse , sententia nulla erat; itaque longo Gaetuingius et Stalirius aberrarunt corrigendo γνω-
Ibd. sub sin. capitis s3, di scrib. ut novae sententiae
prava apud laturi participium particula ) recte litteris in
Notissima mihi sunt, quae ad Platonis apol. p. 30 B et ad Isocr. Archid. 62 et 63 et alibi adscribuntur aut ex Hermanni Diuitigod by Coos e
477쪽
Lib. m. unam vocem Aristoteliam conflatis ανοριαλι Πθη Ορε νην; usus enim eo verbo de exsequando eadem forma.
sententiam turbat nisi id potius ex nota XC malo intellecta ortum est; nam numerum hic positum fuisse. significare
editoribus excogitata. Vellem attendissent, detractis iis locis. in quibus is, quem hic notavi, error aut simillimus versatus est velut ουδεν αν pro ουδεναὶ, aut in quibus res vertitur in una vocali ποιῆσοντας αν. ποtησομενος αν pro ποιήσαντας. ποιησάμενος . quae relinqueretur testimoniorum materia. Plutarehi Camill. e. 42 serib. μαχησαμἐνων αν βέλτιον pro μαχησομένων, Cic. c. 3 αν tollendum, ortum ex αυτω, Agid. e. 13 incertum utrum ενδεξαμενων scribendum sit an tollendum αν ante αντων. , Admodnm miror Spengelium et in rhetor. contra codices coμαλίσθαι scripsisqμ et politi c. lI. 12 pro ἀνομάλωσις non oμώλωσις. sed Oμαλοτνὶς reponi iussisse, quem hie tertius sortasse locus et verbi ανομολογεῖσθαι comparatio in aliam adducet sontentiam.
Praepositio transirem in alium statum sτης ὐμαλότητος significat. Diuitigod by Corale
478쪽
aut των τετταρων, hoc quidem perverse abundans; sed του ..τε TaρIου p0tius adScriptum Videtur ad τῶν τετάρτων quam hoc ad illud. Nam οἱ ἐκ του προ ου, δευτερου, et sieto υ, τεταρτου τιμι et stατος etiam simpliciter οἱ πρωτοι, δευτεροι cet. appellantur. Ibd. c. 7 sub fin. 4, i 2): I 0ν ουν τοιουτων αρχη.
requiritur vox remedium significans. Ususne est Aristoteles poetico vocabulo αλκη8 Nam ἄκος longe larma discedit. Ibd. c. 8 med. I, 7): τό τε πλῆθος aπορον inetia ι
479쪽
Lib. Iv c. I post med. I, 43: δὲ τοιαυτην
et ad constructionem sis et ad sententiam κοινωνειν. Agitur enim de transitu a sorma reipublicae, quae iam sit, ad aliam meliorem. Scribendum videtur καινουν aut
πρωτον ἄν διωρi οριεν. Particula abesse nequit, άπο- διορι ιν squω ἀφοριζειν dicitur) alienum est. Ibd. c. 4 exu. 4, 7 : Λει γάρ το, μὲν νομον ἀρ- χειν πάνetων, των δὲ καθ' ἐλαοτα τάς αρχὰς καὶ τῆν πολmεiαω κρiνειν. Scribi op0rtet: τάς ἀρχάς, καὶ σαί- et ην Πολιτε αν κρiνεει; et hanc demum quae ita constituta sit) rempublicam putare. Ibd. c. 9 exu. 7, 6 : Eni . . . καὶ σώζεσθαι τὴν noλιτεiaνὶ δε αυτης καὶ μη ἐξωθεν, καὶ δι' αυτῆς ριητω Πλείους εξωθεν εἶναι τους βουλοιιόνους εἴη γάρ ἄν καὶ πονηρῆ Πολιτεία et ουθ υπάρχον , ἀλλά κ. τ. λ. TONlendum alterum ἐξωθεν male ex superiore versu repetitum; exclusa salute, quae extrinsecus asseratur, dicitur, qua ratione per se Servari resp. debeat. Ibd. c. 11 aliquanto post init. 9, ο): ἐζει δ' ἐῆκιοθ' ουτοι φιλαρχοῶσι καὶ βουλαρχουοιν' etat etα δ' δε ιφότερα βλαβεράταις πολεοιν. Mire homines genere, divitiis, viribus excellentes minime φιλαρχεiν dicuntur, neque minus mire, inutile rei p. esse, homines imperandi et magistratuum gerendorum cupidos n0n esse. Etiam minus ad reipublicae utilitatem pertinet, tales homines senatus principatum tenere; id autem in inscriptionibus, apte ad c0mpositi0nis formetun, βουλαρχεiν significat. Pro φιλαρχοὐσι non dubito, quin
480쪽
467 Aristoteles φιλεργου sι p0suerit; alterum quid fuerit,
Cum ex lδεὶν geminando ortum esset MI transpositum est γάρ. Ibd. e. 13 sub fin. l0, 10): δι ολιγανθρωπίαν γάρ
Ibd. c. I 4 aliquanto post init. II, 3): συνιέναι δε μονον περί τε νο/ιων θεοεως καὶ τῶν περὶ της nολιτείας καὶ τά πυραγγελλο/ιενα ἀκουσομένους υπο των ἀρχο-ων. Tollendum prius καὶ ut sit: περί τε νομων θλεως τῶν
Ibd. c. lo circa med. l2, 7 : ῆ τυγχάνουσι μέν τινες ουσαι καὶ κατ' at τάς τάς διαφοράς et υν ἀρχῶν. Seriabendum: τινες Ουσαι καὶ κατ' αυτάς τάς διανοράς των πολιτειων διαε νοραὶ τῶν ἄρχῶν. Erroris causa manifesta est. Requiri διαφοραi Victorius et alii viderunt, sed διαφοράς male sustulerunt. Ibd. e. Ib sub fin. I 2, 13): τίνα δὲ τίσι συμφέρει καὶ πῶς Mi γίνεσθαι τάς καταοτάσεις, ἄμα ταὶς δυνά- ιι εοι τῶν ἄρχῶν καὶ κίνες εloiν, Loetaι φανερον. Rectum erit: a/ια ταις δυναμεσι τῶν ἀρχῶν, αἷσιν ἐς εἰσιν,