장음표시 사용
451쪽
οπως ελον τι qualiter ip/um se Libent m et qualiter κε bentibus, ut barbare vertam perspicuitatis causa; j. Ιbd. p. 639 B: αρ, ἐαν τὴν πολεριι ει ν εχη ἐπιστήμην, ἐκανος αρχειν, καν δειλος ἄν ἐν toto δεινοio υnoet ου φόβου να-ια; Mirifica si θη του φοίτου. Scribendum: ἐν τοὶς δεινοIς ιυς υnor μεθης του φο σου ναυτια. Excidit ore post οις. Formam comparandi omni
δευμένων σφοδρα ἀνθρωπων. Vitia multi viderunt, nec sere dubitant, quin πεπαιδε γιίνον ἄνθρωπον restituendum
sit; scribendum videtur: καὶ α λλων τοιουτων καλu Πε- παιδευ/ρενον οφοδρα ανθροπιον. Ironice talium quae. 8tuum Versutiae et artes signis antur. 1
dum simpliciter φοβων, ut sit: qtολμν et ινῶν Hς φοβον ἄγονrες. Mox rῆ ιι 1ν δειλ α ry ἐν Mur is pro θια igniam a. 1826 probaveram. Lib. II p. 6b3 Α pro εἰ ποτε λέγομεν ser. : τί nor' ἐλεγο/ εν. De p. 653 D dierum supra p. 53 n. Ibd. p. 65b D. Recte Hermannus καί ante ιιιιι - ιασι notavit, quod ipse adolescens seceram; est enim haec sententia: cum singuli ea imitando exprimunt, quae in variis actionibus, Drtunis, moribus fiunt. Sed h. l. aptius
DB orations additamentis vitiata eadem ad legum libros transferenda sunt, quae de libris de rep. annotari supra p. 416. Quaedam mihi pridem in hoc quoque genere notata occuparant alii, ut VI p. 766 Α, νομιμον VIII p. 841 B. - Ooste
452쪽
ex inferi0re loco B) huc retractum est. Firmis legibus constitui /ιε in posse hic Aiueniensis dicit; paulo post, oportero fidenter lege τὰ ιιελη comprehendere. Θαρροὐνetαριελη nihil esti iΙbd. p. 663 C. Scribendum opin0r: τὼ μὲν ἄδικα
quitur Stalibamius.' P. 666 D frustra Porsono pravum futurum ασουσιν in rectum Ισουσιν mutanti opponitur e carmine Euripidis I Tico cisis asipsum recte ab Etrusteio correctum. Frustra p. 669 Ε απτωσως, quod manifestam laudem habet, inter ταrous et quoνης - δους interpositum defenditur. Mihi, quod Milo, in mentem venit απνευστίας. Diuili od by Cooste
453쪽
ιι ό νοις. Longe alia ratio est in διαγοντας stv λῆξαι, quod appositione adiungitur ad τα αυτιὰ ἐκεiνα. Lib. IV p. 709 Α: λοι/ιάῆν τε ἐριπιπιον των καὶ
παλαιoiς. Recte igitur Astius δέ post ἀποδιαντα sustulit;
sed duae primae voces Superioribus adiungendae sunt, ut omnia sic decurrant: δευτερα τά του oω3ιατος, τρίτα τά τῆς te υχῆς ἄποτiνοντα δανείσ/ιατα, ἐΠι/ιελε iuc rε καὶ et περ
ὶ Ρ. 712 Ε prope incredibile videtur, et tamen prorsus consentaneum multorum consuetudini est, eum Stali baumio in mentem venisset ex αν ἐρωτηθεὶς fieri posse ανερωτηθεὶς. tamen ab ipso pravissime positae particulae effugium quaesitum esse
454쪽
ψυχῆς iugo ενα qu0d participium quo reseratur, nemo dixerit : sed ausio/Mνα ab duobus codicibus omnium principibus AD) abest, adscriptum, ut alia interpolamenta. quae ceteri in textu habent, in margine. Adhibenda igitur
Ibd. p. 737 K oratio sic continuanda et interpungenda:
tione esse -e0rum, qui constanti animo mali aliquid tolerare aut periculum subire deereverunt'; Eurip. Med. 798, 819, Heraclid. 454, Orest. 79l, S0ph0cl. Philoct. l20ὶ.Ιbd. p. 743 B: ἐλτι δ' ὁ /ι ἐν ἀγαθος το - ων, ὀ
455쪽
nαγκακος). Quid igitur fiet 8 Scribetur. utroque supplρ- mento sublato: ὀ 3 n/ αγαθος το λων, ὀ δὲ Ου, όταν ηφειδωλός, et Oeta δε κ. et . i. Velim attendi, interpolationem laticiorem fuisse in deterioribus codicibus. Lib. VI p. 7b2 C: δῆλον δε τό γε TOGOυτον, ω
δεξεoθαι c0ntra codicum levem in huiusm0di forma auctoritat0m aut scribendum γ ά ν αυτους ratio vincit; doindo autem non legum sanctio disserenda significatur, neque ipsorum, qui leges nunc dent et sanciant, permansio aliqua, sed legum impositarum conservatio, donec ad0leverit nova civium petas iis a pueritia adsuetorum Scribendum igitur est ιιείνειαν. Relinquitur aliqua gententiae inconcinnitas, sed in his libris serenda; nam haec condicio εἰ δε non apte adiungitur illi νιθοσδέξεσθαι, sed ei. qu0d in eo continetur, prorsus confirmatum iri leges, idque declaratur proximis
τε πων, ut p. 7b6 Α, 760 A in iisdem verbis scribitur. Ibd. p. 755 Ε, 756 Α, Β quae sit dissicultas et pravitas
Hermannus vidit; nam de is πάρχων creatione bis et contrario modo sancitur et inter τῶν ὀπλάτων των τὴν άon δα τιθε/tενωνὶ et των ψιλῶ ν et τοξοτων duces adeo
'i Ρ. 7M B haec verba: ἐν ταις σφετεραις αυτῶν τῆς ηHκίας δυναμεσι vertenda sunt: in suis ipsorum aetatis copiis, hoe est, in iis exercitus partibus, ad quas quisque aetate γrtinet προπολοι, ἔφηβοι, cet. . Diuili Corale
456쪽
non recte interponuntur φυλαρχοι, ut, Si Verba Sequimur creentur ad hoplitas regendos; alio enim pronomen τουτοις
φυλαρχους δ' αυ τουτοις) reserri nequit. Quae autem ipse et alibi et in praefatione voluminis hos libros continentis p. XI ad difficultatem tollendam proposuit, admodum improbabilia sunt. Omnis err0r ex eo ortus e8t, qu0d, cum Plato primum de universi exercitus praesectis, dein de peditum, postremo de equitum dixisset, aliquis initio lodisp. 755Ε χειροetoνούντι ιν δε in omnis generis praesectos coniunctim nominari debere putavit. Itaque post praelarum rwν oτρατηγων) mentionem inSeruit καὶ Ianus1oυς, deinde de τοὶς ς υλάρχοις aliquot verba ex inseriore loco huc transtulit. Illis duobus sublatis, his sua Sede repositis, totus laeus aptissime sic decurret: χειροtονουνιων δὲ set ρα-
ρευε nθαι hoc loco. Scr. : διαπορευο μενοι in iisdem honoribus incedentes et viventes . Ibd. p. 76l C scrib.: ποιῶsιν ... εῖ τέ τί novspro εἴ τί που) αλσος η τἐ tενος 3 , . . . κο ριῶ ι. Ibd. p. 770 Ε ad totam sententiae formam expediendam una partistula ante λείπειν tollenda est, ut haec sic continuentur: τελευτῶν δι καὶ νεολεως . . . λείπειν φυγῆ τῆν νιόλιν Προτιμῶν νανε iettit, h0e enim audituo. Sed in his: ἐάν ἀνίοτατον άναγκη φαῖν et αι γίγνεοθαι ns ν ἐθέλειν δουλειον imo/ιείναο α ζυγόν αρχεσθαι vn ὀ
457쪽
Lib. III. si de eivitate haec dicuntur, noλιν ad γίγνεοθαι Ruditur. Verum non agitur de urbis excidio, sed de uno cive patriam fugienti λείπειν φυγῆ τηε πολιν), ne deteriorum imperium subeat. Scribendum igitur υ nostείνας, ut re
o τατον coniungi voluerunt, obliti sunt ostendere, quis Graecus sic locutus sit. Lib. VII p. 795 B: Καθα περ γάρ ὀ τελενις Παγκραrιον οκηκM ῆ πυγ/ι ν ἀν Πάλην ουκ an ὀ 3 εν et in ciρι ερ ῶν εἰ h νατός ἐoτι ιμιχεσθαι, χωλαίνει δι καὶεφελκεται πλη/tριελυλν, ὀΠοιαν at τό s τις / εταβιβάςων ἐπὶ θα et εο α άναγκuζv Magιονε ἰν. Ridicula haec est tanquam contrariorum compositio - ab altera parte nihil valet. sed ab altera parte claudicat ridicula sententia, qui perfecte pancratium aut aliam artem exercuerit, non et ab altera parte et ab altera infirmum esse. Scribendum aper
458쪽
τινὶ κατοφθ'aicia c. Neque ullo artificio excusari possunt nominativi i δυνά/ιεναι et ..αβουοαι, post Io τε accusativo eum infinitivo adiunctum neque ipSum δυνα/αναι mire additum infinitivo κοινωηoαι inam eodem modo huic annectitur, quo λαβουοαι alteri ιιιιι ηοαοθαι). Nam si quis
de raro illo usu cogitet, de quo ad Demosth. Philipp. II, 2
minatum putetur pro δυνασθαι, primum id fieri omnino nequit, quod κοινωνουσας non per Se ponitur sed infinitivo adiunctum, deinde vel magis flagitaretur δυνα/Ωνας, et hoc artificium reliquaque excludit negati0nis forma ουδ' . . . Ov1ε . . . οπιε), quae ferri post o στε infinitivo adiunctum non potost nisi verbo sinito accommodata. Itaque, etsi violenta videtur eorrecti0 cog0r tamen scribere: ουι' ίν
hac quidem orati0nis larma, non magis accusativi ferri possunt quam in altera nominativi. Et hic quidem exsequenti O Σαυροματιδας) ortum κατοφθε iove traxit
459쪽
Lib. III. μανθάνειν. Scribendum opinor: μιθημάτων νομιο-
θετε ἐν. Traxit scribentem pr0xima vox. ,
Ipsa res n0n omnino interdicitur, modo occulte fiat Lib. IX p. 8bb D: ειοαγωγάς δε τουτων καὶ NPOO-κλ sεις καὶ ὁσα τοιαυzM ώς δεὶ γίγνεσθαι, εOiς νεωτέροις νο/ιοθεταις χρη Sic Acribendum, sublato καί, quod prave ante εἰς repetitur; unum με λει a/ quomod0 haec fiant, non haec et quomodo fiant.
ττοιν. Liberosne habeat, qui pulsatur, necne, omnino nihil ad rem; agitur tantum de aetate aequali aut dispari, sed intra certos fines nam de maiore intervallo p0st praecipitur .
P. 824 B emendaveram, quod video Schrammio in mentem venisse: ἐν ἐργασiμοι καὶ isέγοις αγροῖς. Quae fin ut iειρα αγρια, neque Graece sic dicuntur et id genus ἐργασίμοις contrarium est et ipsum ante significatum est: ἀργοῖς. ὶ Ρ. 864 B certissimum est, quod video ante me Grouium con ieeisse: τῆς ἀληθους περὶ τδ αριστον ατ εσις pro ἔφεσις. Recti appetitio non est peccatum pravitas adiuncta nulla significatur,in sed rectae sententiae. cum habueris, abiectio. Diuiti by Cooste
460쪽
8mb.: καὶ τον α παιδι προiχοντα sic autem Plato dicit tanto maiorem, ut tamen alterum spulsantem filinm habere per aetatem n ueat.