장음표시 사용
431쪽
nisesta et in dativis nullam rationem habentibus et tu tuo Πρεοβυτέροις γιγνο/ιένοις, quod ita sine articulo mirifice e iungitur cum γερουσι, et alia. In μαλλον subest gerundium bφωτέον aut simile); inde tollendum καi integους ποιητας. Nam pueris Senes et anus haec decantare iubentur, cum adolescant adolescentibus) poetae cogendi sunt illis sere eodem modo narrare et fingere: τοιαυεα φατέον άστεονὶ πρός τti nαιδια ευθυς και γέρουσι καὶ γραυοὶ, καὶ πρεσβυτέροις γιγνο ιόνοις τους Ποι Πάς ἐγγυς τουτων ἀναγκώUTεον λογοΠωεἐν. Lib. III p. 387 C in ως oraται videtur latere: luc
Ibd. p. 389 C tollendum prorsus inepte interpositum λεγοντι. quod debebat esse λέγειν. Poterat in mentem venire πλέοντι rut responderet praecedentibus κάμνοντι, ἀσκουντι); sed id alio loco ponendum enat Πλεοντι Προς κυβερνοτην .Ιbd. p. 397 Α: nάντα τε μαλλον διηγησεται καὶ ουδ νἐαυτου ἀνάξιον olηοεεαι εIναι. Fem nequit ληγησεται, sod violenter mutatur in id, qu0d requiritur, ιιιμησεται, nec ratio ulla apparet additi μαλλον. Scripserat, opinor, Plato: μάλλον μιρι ηο ετ αι γν) διηγησεται, librarii oculus a priore futuro ηοεet αι ad alterum aberravit. Ibd. p. 403 B: τά δὲ ἀλλα ουτως ο υλῶν Πρός ὀν
432쪽
anosita oli- ων. Pr0rsus pravum καί, sed pravum etiam in hac orationis forma o κείων pro οικείου. In xcis videturmae vestigium huius scripturae: άnορῖα
τερ ει τήν unuην; Et res et θεραπευοιντο flagitant καμi στασαν. οἱ καθιοτάντες pro imperiecto est. Ibd. p. 4 II E. Nihil est διαnρύττεοθαι Προς τι. Nisi tollendum est verbum cum Hermanno scribendum est διατάττεται, ad digladiandum paratur.
433쪽
quod in A ad φαίνονται, in quo omnis dissicultas est, in margins adscriptum est γραι λεγοντες, etsi eam annotationem alii ad λεγεται referunt. Scribendum est, una littera detractar
ἐγκρατεια, ως spast, κρείττω δη αμου φαινοντα Ουκοἶν οντρνα τρο νον, καὶ alite . . . rχνη λεγεταρ. Participium neutro genere refertur coniunctim ad κυπνως . . . καὶ . . . ἐγκρατεια, quae dicuntur h0minem κρείττω ἐαυτου ostendere. Deinde illa κω ἀλλα cet. adiunguntur ad haec: κοσμος που
Ibd. p. 434 A pro πάντα τἄλλα scribendum πάντα τα 'α. comprehendit Socrates exempla singulatim posita I . p. 439 Α: To-δη Me oe . . . Os τουτων θησεες των τινος εἶναι Totu ο ὐπερ ἐστιν; Nulla est constructio, nisi scribas των οἴων τινος εIναι τομο ὀπερ ἐστίν:n0nne in eorum genere numerabis, quae ita comparata sint,
434쪽
propter famem et frigus hoc facere. Si καὶ . . . nuoχειν eum ριγοὐν c iunga8, υnos ἐνων obiecto caret, Si καὶ ... nasχειν υns ιενων coniungi Vella, nescias, cui per καi
adiungatur participium. Deinde perverso primum simplieiter vincere dicitur s. καὶ νικαὶ, deinde n0n desinere. antequam aut rem perficiat vincat) aut moriatur vincatur . Scribendum: καὶ ξυμμοχεi etω δοκουντι δικαίω καὶ δι
υρχικοὐ γένους οντι ψε Non obtrudenda Platoni haec or tionis forma οντος οiου πρε-ειν αυτω, ut OIον pro o στεα o posito pronomen tiino alio casu superaddatur, praesertim optimo codice et aliis bonis dissentientibus, in quibus scribitur: oiου πρέπειν δουλευειν του δ' αυ δουλευειν ἄρχικου cet. Videtur fuisse: δουλεέειν, τευ δ' αυ ιι ἡ μυ- λευειν, αρχικου . . . οντις eum tale Sit, ut id servire deceat, illud contra alterum non servire. Liberius haec de altero genere adiunguntur ad πρεπειν cum contra non deceat . Ac fortasse in hac sorma orationis Plato o i λυ- λευειν dicere ausus est, πρiaει c0gitans. Lib. V p. 452 Ε: καὶ καλου αυ οπου ζει προς
defenditur neque ipsum σπουδάζειν προς nκοπον. Tollendum πρός, ut apte cohaereant καὶ καλου αυ ἄλλον η τὀν του αγ. Gκοπον στησάμιενος σπουδάζει. De p. 4bi A v. p. 18l n.
P. 443 C adeo inania sunt illa: δι o καὶ adeo δι' o nihil. quo reseratur, habet, ut certum mihi sit aliquid latere; latet autem opinor appellatio imaginis e labula aliqua ductae velut inos κε-νεινὲς εἴδωλ- τι τῆς δικαιοσυνης ; sed nihil probabile extundere possum. Diqitigod by Corale
435쪽
Ibd. p. 454 D reeipienda erat codicum scriptura sublato
αλλην; Πύντως νιον. Edunt sere: έατρόν κnὶ ἰατρικον ψυχην.) Η0c dicit Socrates, eiusdem naturae appellationem speetare tantum ad ipsa επιτηδευ'tina, de quibus agatur; itaque 0mnes laetot κους esse eiusdem naturae etiamsi aliis rebus disseranti, contra ἰατρικον κυὶ τε κιονικον diversae
etiamsi aliis rebus similes sin0. Bis adiectiva naturam significantia miti debent, primum duo eadem, deinde duo diversa. ὶΙbd. p. 459 C: ἰατρον δέ που μὴ δεο/ιενοις sit νοωριαοι ptis/ιάκων, αλλα Misen ἐθελοντων en ακουειν, καὶ φαυλοτερον ἐξαρκεiν ἡγου/ιεθα εἶναι ' Oetαν δὲ κωὲ φαρ/ιακειειν My, D/ιεν, ὁτι άνδρει-ερου αἱ vocωτρου. Restituendum, quod Stephanus et anto eum eo rectores quorundam codicum coniecerant, Id ad ναρριακοιν errore accommodatum est. Sed necessario tollendum εἶναι. Alteris aegris putatur καὶ φαυλότερος ιυτρος ἐζαρκειν, alteris ανδρειοtεγυ MI. Prorsus nihil est neque ἰατρος ἐξαρκεI g αυλοτερος εἶναι neque καὲν υλοτερος ἐξαρκεὶ ἰατρὸς εἶναι.Ιbd. p. 460 D: τὰ δ' ἐφεξῆς διελθω/ιεν ο Προθο- iowιεθα. B0ni eodices praeter Α προ/ιηθου/εε . Quod sub utroque latet. in duobus recentissimis codicibus Rcriptum est coniectura: πρου θεμεθα. Neque de studio neque do providendo agitur, sed de absolvendo, quod supra proposuerant; itaque subiicitur: εφαριεν γάρ δή κ. v. a. Ibd. p. 46b B: ἱκανω γάρ τεὰ φιλακε κωλυοντε.
, Ρ. 457 D meis in duobus recentibus eodd. eoniectura seribi: αu obsora πω σου. ει δυνατον ξ Hr, naaiστην - αμφισβv σινγει εσθαι, in reliquia αν ante αμ. excidisse, poterat supre p. 17 n. adscribi.
436쪽
et qualis futurus esset vir iustus, sed, quemadmodum in ipsa iustitia, unum, qualis futurus esset; additur significatio diff-ellis ad reperiendum et rarae rei: εἰ γενoreo. Tollendum igitur και, additum non intellecta oratime et gententia. lbd. p. 473 D: τῶν δὲ νυν πορευο/ιενων ἐφέκάτερον αἱ πολλαὶ φυσεις ἐξ ἀνάγκης ἀποκλειοθ-ιν. Multitudo naturarum nihil omnino ad rem pertinet; ipsa forma orationis stων πορευο/ώνων αἱ φυοει e pro οἱ πορευο/ιενοι) significat notari vitium aliquod naturae, propter
Aliter dieitur in pronomine, addito εἶναι verbo: eoae φόβος Eurip. Troad. 240, Heracl. 739, δεος Demosth. I, 33.
437쪽
quod hi homines excludantur. Scripserat Hato: αἱ χωλαι claudae et imperfecis e in se ilige und hin kende). Ibd. p. 479 A. Nihil non recti est, si quis noλλατα καλα putat, Sed Si αυτο μιν τό καλον nullum esse putat. noλλά δε καλώ multas res pulchras putat esse. Tollendum τα. Lib. VI p. 486 D: 'Eπιλήσμονα αρα-ἐν ἔαis
post futurum, sed minime in eo haeret; nam idem esse atque ἀπολογησομεθα, ο ἐλεγο/ιεν, ὁτι. Sic ludimus philologi. Sed nulla hic est cinnior α futura, sed confirmatum Socrates eventu putat. quod antea opinione et quasi ratiocinatione praecepissent. Scripserat Plato: 'Αρ' ουν δὴ ου /ιετρiως un ε λογιο α ιιεθα, οet ικ. z. λ. X p. 60T Be cod. Α restitutum est ἀπολελογίσθω pro απολελο
factum putabam; sed non confido. Ind. p. 490 C: Και δη τον ἄλλον τῆς φιλοσόφου φυοεως χορον τί δεἰ Πάλιν ἐξ ἀρχῆς άναγκοζοντα et ατ-τειν; Nulla hic ἀνάγκη. Scrib. certissime: πάλιν ἐζ
438쪽
Mρχης αναβιβαζοντα τάττειν; in orchestram et pulpiatum escendere iubentem. Ibd. p. 491 D: ὀοω ἀν ἐρρω/εενέστερον τοσουτροπλειονων ἐνδεῆ των πρεn οντων. Non Qtur, quot d eoris careat semen aut animal, s0d quantum distet ab eo, quod deceat et rectum sit. Scr. : vos-τω πλε ον. Ibd. p. 494 Ε: 'Hων δ' οὐν . . . διά τὰ - πεφυκέναι καὶ τὰ ξυγγενες των λογων εἰς αἰσθάνηταί τε πη καὶ κάμπτηται -ὲ Hκηται προς φιλοσοφίαν. Quam pravum esset εk, exposuit Stailbanius nec quicquam valet Staneideri excusatio. Scrib. videtur: ει σω αισθάν Παι. Ibd. p. 496 B: Πανοροκρον δη τε . . . λεiΠεπαιτων κciet' ἀξίαν ὀ/ ιλot ντων φιλοσοφία, η που -ὀ φυγῆς καταληφθεν γενναλν καὶ eυ τεθρα/ιμενον ἡ θος ἀπορία των διαφθερουντων κατά φυσιν μειναν ἐπ' civetii, ἡ ἐνομηρῆ πόλει οταν μεγάλη -χη φυῆ κ τ. λ. Quomodo, qui supersunt anορία των διαφθερουντων, dici possunt deprehensi fuga p et quid est καταλαμβάνεσθαι υπό γῆς, quasi iuga persequatur et prehendat 3 Scrib.: υπο-
oθαι; Qui sic interrogat, aperto significat, non aliam opinionem suscepturos nec alia responsuros illos, de quibus agitur setove πολλούς quod prorsus loci sententiae contrarium est; sperat enim Socrates, eos ad rectius iudicandum
Quod p. 499 B ipse correxeram: καὶ τῆ πολει κοπ κόφ γεν σθαι, vidi postea Sehielemache n etiam invenisse. Duplex requiritur necessitas, quae et philosophos cogat rempublieam capesserest civitatem iis auscultare.
439쪽
Lib. III. adduci posse. Pravum etiam φήσεες et ipsum et tempore Agitur enim, quid Adimantus nunc putet tunc laturum. non quid tum dicturus sit. Mendum est in τε ' 'πεις, pro quo viribendum opinor ἀπεστε Ie. Ιω. p. 60I D: Ti τοm-ην τυσιν τυχουoαν τῶν προσηκοντωr ἐπιτηδευμάτων suovσινάDemsi τῆσαι Vol p0tius, qu0nim Ot1 sequitur p ODυσιν quod ex illo sumitur) ονκ ἀγαθὴν et ελεωe εο εσθαι καὶ via. γονον, em ερ τινά ἄλλην, ῆ ἐκδ et υρ φ nερε 3ιαλ- λον, - μεὶς ἀφωρισαμενς Rectum erat infinitivus ferri nullo modo potest; additum est verbum eum non intellegeretur audiri m praecedentibus. Ibd. p. oM B: 'Eλεγομεν που, ἔτι, ως ραν δυνα- τον ην κάλλιοgα αυτα σωτιδεὶν, ἀλλη ειυ κροτερα εἴη περ οδος, ην περιελθοντι καταφανῆ γίγνοιτο. Tollendum ni , quod et ineommodissime interponitur inter ost . . ει η nec omnino usitate additur in hoc toleδυναιον κάλλιοτα: ad ea quam pulcherrime conspicienda.
rat: πλάσματος θειοτέρου τινος 2υγχάνει . . . Ο suaut υ φύσ/ιατος. De p. bl 9 B distum supra p. 27. Ibd. p. 527 Ar Λερουσε μεν που / άλα γελο ως τε και ἀναγκαίως. Miram adverbiorum coniunctionem:
440쪽
infimi et pleraeque editiones, omittunt optimi et mediocres omnes), deinde ad υn ὁ δὲ τ. addi participium resp0ndens superioribus. Scrib.: μὴ τῶν πολλων ciet ιριαζό/ιενα καὶ κολουό3 ενα υπό τμῆν pretoυντων. Ρarticula δ, male addita est, cum etiam καὶ κολουό/ιενα tractum esset adt πό τῶν πολλων. Truncabantur τα νωθννεατα ab ipsis studiosis, non omnem amplitudinem eorum intellegentibus nec persequentibus. Adduntur p0st αυξανεται haec: καὶ Ουδὸν θαννιαστὴν α τά φανῆναι, in quibus quid sit nudum φακῆναι, nemo dicat; itaque etiam Stalibaumius coniecturam tentavit. Serib.: θαυ/ιαστὰν et Otia υτ α φανῆνae
squalia significantur verbis υπὸ χείριτος . Respondet Adimantus hoc confirmans: καὶ ι ν δὴ τό γε ἐπίχαρι καὶ διαφερόντως ἐχει Excidit τοι post roν. t De p. 529 Udietum p. 17.
Neque ad ἄτοπον, quod masculini generis est, referrita τε ἔν potest nequs ad νο/ώζοντα nam καὶ ... Γητοὐντα debebat esse); et praeterea verus astronomus ineptum puta-