장음표시 사용
641쪽
γωδίας ἐδον. Paulo post p. 329 A scribendum praeeunte Reiskio, sed in forma aberrante): αἱς ἐ/-ολισθείσαις et proxime ante cum Reishio: παροικοcσαν .Ιbd. s p. 33I C: Πωρ γὰρ ανεον ἐπὶ τole ἰδίοις ἀγάλλεσθαι τραυ/ιασι; Excidit οι ει post ἰδιοις. Recte interpres Latinus. Ibd. 10 p. 332 Α: καὶ τνην 'πιλάδα οπε ραι, καὶ
καταχνασθαι γένους Παντος ευδικίαν καὶ εἰρηνην. Scrib.: καὶ την Ελλάδα κατα onei ραι καὶ καταχεαύθαι γένους παντος ευδικίαν κ. εἰρ. Adiectivum est 'Eλλάδα in poetico sermonis colore. De Alex. lari. II, 2 p. 334 D: καὶ τό ενδοξον αυ- των καὶ χαριεν τω τέρπειν δ' ο κ ην ευάλωet Oe εἰς τό si με iσθαι. Excidit vox, cum forma orationis huiusmodi esset: ἐν τω είρπειν εἰδὼς Ουκ ην ευάλωτος εἰς et ὀμι tεiσθαι. Ipsum participium non praesto.
642쪽
ριεωίωνος τρon ον τινα Sie codd. , non τρόπιν τινί τῶν κακων εσχε τὴν ἀκρασίαν. Addere conantur αἰτίαν cante τροπον); ea notio latet in altera voce: τροπιν τινά των κακων εσχε, fundamentum et initium. Mollit imaginem additum τινά. CD. Aristoph. vesp. 30. Sequuntur proxima haec: καὶ 'Aντιγοναὶ et ον Φιλωetαν α φαμενον αυτης ειχε/ιάλα. Καὶ ὀ sιδαρεος ἐκεῖνος codices ἐκ τινος vi επαινο/μνος OZκ ἐκράτει των λογισ/εων ἐν ταῖς ν δο- να te, αλλ' ανοιγό/ανος ἐξiφερε πολλά των μορρήτων προς αυτήν. Primum scribendum: ειχε. Mαλακία δὴ ὀ οιδάρεος . . . πεπαινο/ιενος. Sed Vix a poeta solumnιδάρεος transtulit Plutarchus, sed etiam substantivum imaginem continens, idque quod fuerit. ostendit participium ἀνοιγο ιενος. Fuit: Μαλακία δὴ o sιδαρεος ἐχινος
πεπαινομιενος κ. T. λ. Vas ferreum tabulas et arcanaeontinens significatur voco e foro Attico sumpta.
Ibd. 8 p. 340 Is oratio sic interpungenda: Πως γάρ
Deinde notanda lacuna: ἐπὶ θερας αυτ ιυ τὀ διαδημια τῆς ', σέας sie codices, non τῆς βαoιλείας) ῆλθεν, άρ Παρα- σατις 'α Βαγώαν κ. τ. λ. Extremo capite ex ἄρα 'πιυνο ιος satis emergit verum nomen 'Aνδαλόνυμ oe. Ibd. 1l p. 342 D in Alexandri rebus testis a Uutarcho citatus erat non Φυλαρχος, Sed Κλείταρχος, c. autem 13 p. 344 E scriptum: o τι τυχης μέγαν ἀγῶνα καὶ α ρετῆς θεάται, non: κατ' ἄρεetῆς.
ἐθέλουσιν rLαι . . . καὶ καθαιροῶσιν est: ne apud eos Piadem otii aemuli erae volunt et . . . Obtrectant.
643쪽
ο Παρραοίου Θηοεύς γεγραπται καὶ πεποiηται καί τε προσεοικε. In πεποίηται καί latet dativus adiectivi aut partieipii; fortasse suit: καὶ ποικιλτικω τι προσεοικε. Ibd. 3 p. 347 B Plutarctus scripsisse videtur: διάτο α κριτως ξυνεχὲς d/ιίλλης, verbis usus Thucydidis; repetitum ex superiore versu συντάξεις effecit, ut ex ἀκρίτως una remaneret syllaba ωρ. Deinde scribendum:
J oratio propter idem vocabulum bis positum vitiata sic supplenda est: ου γὰρ οἱ λόγοι ποιοίσι τάς πράξεις, ἀλλὰ διὰ Φάρ πράξει e καὶ άκοῆς άξιουνται.
τάφιον οι κων. Postrema restituit Reishius, nisi quod ἐπίon εισι α incommode elanxit; urget monumentum tanquam onus sumptibus adiectum. Ιbd. 7 p. 349 Ε: 'Iωνίαν άνισταμένην ἐπεIδεν η'Eλλάρ. Ιmo: συνιστα ιι ἐνην. Alterum vastatam, incolis eiectis, significat. Ibd. 8 primum quod scribitur: οἱ δε ρητορες ἐχουoi τι παραβαλλο/μνοι προς τους οτρατηγούς, restituendum est, quod sententia requirit, ἐλκουσί τι, pondus aliquod habent. His subiungitur: ων εἰκοτως pro εἰκος ως Αἰσχiνης σκωπτων Λημοσθένην λεγειν φησὶν κ. N. λ. Proxima correxi p. 140. Paulo autem inis, p. 350 Ε, αυτος otiosum est, ἐς ναραθωνα ουνάχνας ιιάχην non Graecum, τὴ υστερα s quo reseratur, non habet. Recta haec erunt: Μιλτιάδης μεν γἀρ, αἷρετός εἰς Musa θωνα, τῆ υμερα is τήν /ιάχην συνάΦας κ. τ. λ. Postremo eodem cap. p. 351 B
644쪽
631 adiuvari nonnihil Wyttenbachii emendatio potest sic:
stratum de Arethusii servis Plutaretius mem0riae errore adversus Arethusium habitam dixit. In proximis comparavisse videtur Demosthenis psephisma εγρα- , quod ipse in orations de corona ς 25-29 gl0ri0se commemorat, cum scedere Argivorum, Mantinensium, Eleorum Alcibiadis artibus persecto Thucyd. V, 43 sqq. . Itaque scriptum fuerat:
ἀποχαῖς accomm0datum est .secutum alterum etsi olim edebatur ἐθιγυs 7ς . Ibd. 70 extr. exeidit aliquid huiusmodi: Tyκτουσι δὲ
C. 11 exu. pr0 80laeco ἀποφεεξοιο scrib. ἀποφευξῆ. De c. 15 dictum p. 67 n. Ibd. 17.extr. primum scribendum est: ἀλλ' ο ιοι -
sibus p0st haec legi conviv. sept. sap. c. 2 p. 148 At 'o δὲ
In hoe libro eomparari exemplum Partheii. Non pauca hiepraeter alios Megeriaeum et Rei avium bene correxit Maalandus.
645쪽
Lib. V. Aj-τιος σκελετος, ον . . . προτιθενται καὶ παρακαλουσι ριεμνησθαι τοιο πους ἐσομιένους, καεπε P
646쪽
θεου ποθουσνοῦς, ex quo Sequitur, ut scribatur: τουν λiου τό φῶς. Nam imbres aestato A gyptum irrigantes ἐδωρ ηλίου appellari non possunt. Paulo post D: et o ν δὲ
λεον Πασι τουτοις Προτρεπεσθαι καὶ θεραπευε ινοτονται corruptum est, ut alibi, omissa littera προσ2τρεπεσθαι verbum, in quo supplicandi et adorandi signifieatio est. Restituendum idem adV. Colot. c. I 7, 3 sa θ ο G - τρέπεοθε καὶ καθυ/ινε Irεὶ et ri ροστ ρon αἰ in pro προτροπαIe de Ser. num. vind. c. 17 gub. fin. De Artun. c. 4 in Sophoclis stamento versus verum defendit. Errabatur ante Reishium in vita Dionis c. 29; alio modo in vita
timidae et incerto iudieio trepidantis Wyttenbachii criticae quem Duebnems sequitur. Ibd. b6 p. 373 F excidisse videtur θαυ/ιάσαι των
Ibd. 58 exu. non intellexerunt editores Plutarchisententiam. Quod Isis desiderare Osiridem dicitur, non ideo separata ab eo et prope contraria sin εναντία) cogitanda est. Nam et vir iustus simul et amat iustitiam et
647쪽
Lib. V. eam habet et uxor casta et habet virum et noθε I. Scriabendum est: ωσπερ ανδρα νο/ιιιιον καὶ δίκαιον ἐρανδικαιοσυνης καὶ γυναὶκα-ἐχουσαν ανδρα καὶ συνουσαν, ὁμως Ποθεὶν λεγο/ιεν, ουτως ἀεὶ γλιχο/ιενηνθεον διανοεisθαι χρηὶ ἐκεινου, καίπερ ἐκείνω παροεοαν vulgo: καὶ περὶ ἐκεiνον παρο-ανὶ καὶ ανα-
lugere non solum no θε ἐνὶ; coniungenda haec proxime cum superioris capitis fine. Ibd. 65 p. 377 B scribendum est: τὰ περὶ τους
eorum opinionem, qui sabulas de diis naturae vicissitudines significare putabant. Paulo poet Q ἐορτυζει c πο- κρά er ei pro ἐορταζειν scribendum est. Ibd. 76 77 W.ὶ p. 382 B: ἄλλως et a taetra κεναπορροην καὶ ιιοἶραν ἐκ του φρονουντος. Opinor: ἄλλων et ε. Schleiermacherus ἄλλοθεν ἔσπακεν. Ιbd. 80 s8I W.ὶ scribundum est: Tον δ' άριθμὸν, εἰ καὶ πάνυ δοκεI, τετράγωνος ἀΠο τετραγώνου . . ἀγάλλεσθαι spro ἀγαγεoθαιὶ Προοηκοντως, ἐλάχιστα ρητέον εις γε τουτo ουνεργεiν. Gloriatur numerus singulari praestantia. De Ei Delphieo c. I scribendum: Ορα δη e cod. pro αρα δη, probante etiam Wyu. , ὁοον. . - τά χρηιιατικὰ δωραλείπε et αι τῶν ἀπο Οοφίας, ἁ καὶ vulgo σοφίας, καὶ
648쪽
καὶ T. γ. D. π., ut 8e et denarium numerum altematim
estiriat se adsieiens. ib 5 - 10 5 - Ib et sic porro, ut quinque addendo alternis quinarium habeas numerum 5, 15, 25, alternis denarium I 0, 20. 30. Deinde pro φυλατ
Ibd. 9 p. 389 Α: καὶ φθοράς τινας καὶ α φανι ιιουρ, καὶJ τὰς ἀποβιωσεις καὶ παλιγγενεσίας, οἰκεiαταῖς εἰρη/ιέναις ιιεταβολαις αἰνιγματα . . . Περαίνουσι.
Sio Duetaerus, codicum, opinor, Seripturam significans, ex qua efficitur: ὀ ντας αποβιωσεις καὶ παλιγγενεσιας. Sed ut φθοραί recto ἀποβιώσεις intelleguntur, Sic άφα monos non sane παλιγγενεοίας significare videntur. Fuitne: ἀναφανισμους 3 etsi alibi id nomen non reperitur. Ibd. 13 p. 390 D: καὶ ιιηκους ιιὲν προυφί TαTal 'στιγ ιη κατά /ιOνάδα ταττο/ι ἐνη, /ιῆκος δ' άπλατὲρ ἡ γρα/ιριὴ καλεῆται καὶ ριῆκος ἐοτιν. Inepte ante haec καὶ ριηκος ἐστιν iam ponitur ιιῆκος. Scripserat Plutarchus: κατα μοναδα τα ἔτο/ι ἐνη, Πολλακις δὲ ταττο/ι ἐνηγραριινὴ καλεῖ αι καὶ ρι. ἐ. Omissis pervagato errore tribus verbis irrepsit in eorum locum annotatio adscripta, hoc esse ἀΠλατερ μῆκος, cui contraria adiungatur ἡ ἐπὶ Disit ed by Corale
649쪽
De Pythiae oraculis c. 2 de hospite statuas in templo
λόγοις χρω/ιενον. Ιm0: ἔπεοι καὶ ἐλέγοις distichis . Vitium alii senserant, non e0rrexerant. Ibd. II p. 399: καὶ τά περὶ τῆς νήοου πάλιν, ἐν ἀνῆκεν η προ Θῆρας καὶ Οχῖρασίας θάλασσα καὶ περὶ τον Φιλιπnoti καὶ 'Pω ιαίων Πολεμον. Sequitur Oraculum de insula; una enim res significatur tempore notato: θάλασnα κατα τον Φιλίππου κ. 'P. nόλεμον. ΙM. I 6 p. 401 F: 'Onoυντιοι Ουναγαγοντες ἔσοναργυριον υδρίαν ἀνεπε ιουπιν ἐνθάδε τεο θεεo. Scrib. :οοιον ἀργυριον, profa m nec sacrilegio contaminatum. Lacuna praeter eas, quas alii in hoc libro notarunt, notanda est etiam c. 19 init. post των δ' ἐνταιθα. Ibd. 24 p. 406 D:-άπήλαυνεν ἐνθένδε τι/ιωμένην ριουοaν του τρίποδος. Imo: s τι μιω ρι ἐνη ν, honore tripodia privatam.
In oraeulo ad Agesilaum pertinenti, quod proxime praecedit quodque etiam in Lysandri vita et in Agesilai ponitur. vera est scriptura apud Pausaniam gervata: μὴ σέ ν αρτι ποδος βλαστη βασιλεια. In Plutarchi scriptura deest obieetum verbi βλάφη nee recte dicitur σέθεν ἀρτιποδος omisso ουσης. Diuiti red by Corale
650쪽
637Ibd. 26 p. 407 E scribendum videtur: 'm δ' asia
τυονικα ἐς excidit Verbum out simile . De defectu oraculorum c. 3 p. 4l0 D: καίτοι καὶ ω ιιν Ου μιικρον ἀποδείκνυται πραγμα, λεα ἐνεσθαι ξυρυ Tu σωματα τους ἐρωας, ἐντυχοντες γάρ 'Ο3ιηρυν ξυρον ονομάοαντι. /Deest caput rei, parvi indicii menti0. Scrib. :
Eodem cap. p. 4 II B scribendum videtur: is γάρ ἐκλε - νεις ἐλεγξουσιν, αυτου τε setoυ ηλίου et ij οελήγν γ n λεονάκις ἐnιβάλλοντος και τῆς σελήνης γῆς σκια spr0sκια). Ex illo solis. ex hoc lunae defectus.