Io. Nic. Madvigii Adversaria critica ad scriptores Graecos et Latinos Io. Nic. Madvigii adversaria critica ad scriptores Graecos De arte coniecturali, Emendationes graecae

681쪽

Lib. V. φρονιος καλῆς νεανιδος καὶ το σω φρονως αho-οχέσθαι τῆς γραος, ουδὲν, οIμιαι, διαφερει κ. v. λ.

Ibd. 13, 3 et 15, 3 in Chrysippi verbis e mdicibus

restituendum est: των δὲ δι αυτων αἱρετων οντως prooντος) καὶ του καλοί auditur: τέλους ἀπολειποιιένων . De c. 20, 3 monitum p. 26 n. Ibd. 22 exu.: ἐνταυθα ν άπολογον. Videtur fuisse: απο λογου, gontrarium superiori πρός λογον, ut diciturano sano) τροπον, απο σκοπου, alia. Initio capitis

τινων.

682쪽

Ιbd. 39, 1 scrib.: ὀ δὲ πιες, ὀ κοσμος καθ'

o οριενων. Quod c. Ι4, 1 Chrysippus comoedias dicit DΩ- γρά/ι ιατα γελοια φέρειν, quod vocabulum deinde ter

repetitur go 2, 3, 5ὶ addito ultimo loco genetivo του

ποιήματος), id quid sit nescio suspic0rque ἐπiρραμ ια, Pannum a utum, a Chrysippo scriptum. Librarius cum Semel vocabulum ignotum mutasset, perstitit in mutando. Ιbd. 15, 3 scrib.: 'Η δή noυ χρησίς ἐστιν ονομα μονον, usus ille et utilitas τῆς κακίας, quam Stoici iactant, pro eo, quod editur: ἡ δὲ nου γῆς ἐοτιν; ονομαιiονον. Paulo post fieri debet: ἐναργής, ουδενος οἱ αχρηστου μεταλαβεὶν v. ἐναργής' Ουδενος ώς άχρη-

683쪽

nd. 16, 2 Duebnerus edidit: παραπλησίως οἷον

προοα κειν fantea ιυς προσηκειὶ ἀγαθων υπαρχόντων και κακά επάρχειν. Si e codicibus, scribendum: οιονται προσ- Alioquin faciendum esset: παραπλησίως προ ηκειν, audito λέγουσιν.

Ibd. 26; 3 scribendum: Εἰπὲ γάρ, οἷον pro

ταυτα. De re dixi ad Cic. de fin. ΙΙΙ, 22 p. 377 ed. U.

est των Πραγματων. Fuit aut: ώς των ἀδυνά τ ων ὁ νant simile. si b et 6 non recte Muenbachius inter duas personas distribuit, quae sunt unius Diadumeni seipsum interrogantis. g 7 scribendum fere: φαινεται γὰρ εἰς

φρονιησιν δε ἐν τῆ περὶ τἀγαθον ζητων νοησει. Ibd. 28, 2 scrib.: δς ἄρ- σω/ιατος μοχ θηρία-χης βλαπτομέν ης spm. βλεπομεν ρ, Mitenb. βλαπτομενου συνεχεται καὶ γίνεται. c. 29, 1 proxime ad codices scrib.: και καθισταντες εον λογον, ὁ ρ ῶμα ἀπο-

-ρε νει και ἐπάγει ταις ἐφέσεσι καὶ διωξε ε . . . προς

το οἰκεiον εκαστον. sDuebnerus Huenbachii coniecturam secutus est. Ibd. 30, 2 sic int0rpungendum et scribendum: . . .

sententia haec esse debet: 'Ολως δὲ, ἐπεὶ μητε σῶμα V. ἐπεὶ το λέγειν σωμα) το πῆν ὁν

όντα. Sed τὀ λέγειν longe discedit. De ἐπεὶ ιιη brevissime admonui synt. Gr. g 207 n. 2 vid. vit. Thes. c. 28, Pyrrh. c. I0.3 Tum g 8: καὶ τα ην ουν ἀνατρέπουσι

684쪽

Lib. V.

aliquid mendi in proximis. Ibd. 32, 3 inam de g I dixi p. 2M scrib. videtur:

ἡ Ουκ ἐκεινοι /Hν οι 'MDιουρειοιὶ ἀναιρουσι τας περὶ θεῶν ἐννοίας, Ουτοι δὲ καὶ περιυβρίζουσι . . . Vulg0:η ἐκεινοι μὲν ουκ ἀναιρουσι, sine sensu.nd. 3b, 4 exciderunt verba aliquot propter eiusdem vocis repetitionem, deinde aliud mendum accessiti Sio

enim scribendum est: Αλλά του τε κοσμου το πυρκαὶ τον κοσμον πάλιν του πυρος σπέροια λέγουσινε αε. Vulgo: τοι τε κουιου πάλιν τὰ πυρ o σπερμα

Ibd. 39 exu. scribendum videtur: η hoc v. omi, litur, τω ιιηδέτερον υπήρχειν καὶ ουκ ἐφαρμιοσει πω εε ἔρον εἶναι V. τω /ιε γνι καὶ ἐφαρ/ιόσει τω μημεὶ ν V. το ιιεI νὶ εἶναι θάτερον. e. 40, 8 interpres Latinus verum secutus est: ἀσωματω non άσωματον δὲ χρώζεσθαι καὶ ἀσωματω πυροέσθαι σωμα, παρὰ τήνεννοιάν ἐστι. C. 43, 2 tollendum φασί, adscriptum ad interiectum orationi eo του λογου. C. 4s, 3 videtur

subesse: οχλον ἀντιστατην καὶ βιατός πολε/tιον νουνεχοντας V. ἀντιστάτην κακίαις καὶ noλ. ω. ε. . Poetae verba sunt. Diuitiam by Co le

685쪽

Lib. V.

Ibd. 49, 4: αλλὰ πολλὴν ταραχην . . . Ot ος ο λογος λεγομενος γῆς τινος καθ' ἐαυτην. Videtur tuisse: λεγομενης γης ώς pi τινος καθ' ἐαυτην. Ne suaviter quidem vivi posse see. Epicurum e. 2, 4 addendum esse καλῶς faἰς ουκ μυ καλῶς κατ'

αὐτοις), ex proximis si b et 9ὶ manifestum est. De c. 3, 4 dixi p. 42 et p. 60. si b prave ab omnibus

pro . ehyli verbis accipiuntur et coiriguntur etiam, quae Plutarchi sunt; annotat enim Aschylum non ἐνῆκεν dixisse sod ad doloris diuturnitatem significandam ἐνωκισε. Deinde vero haec: 'ολισθε in a reliquaque et sorma verbi barbara et syntaxi sine ῶνὶ s0laeca et sensu cassa sunt, nee cum superioribus coniuncta, quae sananda sic videntur: Mολις δ' εἰη ἄν-οεχ pro ουδὲ) ετερα τοι

sa dolor, qui non alisa similes comporis idolorificos motus citet et quasi titillet. Eo sequentia pertinent. Tum g sprimum scribendum apparet: Ιου δὲ ν λως ζον άνάπτοντες σαε Pendented, pro αν άπτωνταί) πλείονα nερι τουτου λέγειν ουκ ἐωσιν ήμας, deinde autem deest nomen eius, ex quo Epicurei iucundam vitam suspendunt, ad quod nomen resertur τουτου pronomen. Excidisse του σωματος et res et, quod sequitur, σαρκός ostendit. yytten-baehius in cod. Harteiano lacunam esse scribit. Postremo 10 scribendum: ποικιλμσυς τινας ουκ ἀναγκαiους, όταν ἐν τω /ιη πονεiν γένηται, δεχομένης, γοδιν mad non dolendi ειatum pervenit, sublato oυκ post ὁταν oταν ου γέννται . Notissima Epicuri sententia, exempto omni dolore. variari, n0n augeri voluptatem. Ιbd. 4, 6: ωσπερ scias uetων οἰκis τῆ χνυληοοφot τά τῆς ηανης ἐκκλυομαεα μένειν ἐωντες. Apparet scribendum: ωοπερ ἐν . . . τῆ Iy, is mimo δα-pientia tanguam ia et in σωμαetων olκis latere nomen loci laedi et contempti, quo immunditiae congerantur Diuili od by Cooste

686쪽

Lib. V.

673 et confluant; ipsum nomen non reperio. g 7 tollenda δι-

νωντες η ἐρωντες, adaeripta praVe coniectando ad senten- tiam indicandam. ς 8 revocandum ἐδει Πνησαν. Ibd. b, 4 pro χαίρειν καὶ υβρίζειν τοBς πονοις υνιερβάλλουσι γιγνομένους scribendum: χ. n. βρυάι ν coli. 16, 7: ἡδέως τε βεβιωκέναι καὶ βρυαζειν, e. autem 7, 4: csτε ιιητε συων anολειπεσθαι flo τε προβάτωνευδαιιιονία, το τῆ οαρκὶ . . . ἱ-νως ἔχειν ριακάριον τιθεμενους. Vulgo est: προβατευν, ευδαι ioνίαν To

grinationibu/. De g 3 admonui ad Cie. de fin. Ι. 26 p. 59ed. II. g 6 scribendum: οἱ nερὶ χορῶν λογοι καὶ διδασκαλιῶ ν de fabularum actionibus) pro διδασκαλίαι

687쪽

Lib. V.

sublato eodem, quo in c. I 2. b. errore. et g 7: separatira pro διαχθείς. C. I 6, 1 pro otis scrib.: OIα e

audiatur ἀγαθων, tota sententia clamat. g 8 pro barbaro ει πριεῖται scribondum: πρίηται sin interrogatione, quid fieri oporteat .

Deinde si 3 sda bono esseetu timoris dei) pro his: m

688쪽

Lib. V.

inis onitur: τοὶς δὲ κακέος Duebusrus καλως) πράσσουσι, quae verba cum sententiae interitu addita sunt ab aliquo qui non. intellexerat τοὶς ἀθλίως ζωσι contrarios poni τους φρον 3 ους. Mors miseris inutilis, bonis et fortunatis tristis comparatur cum iis medicamentis medicamoniorumvo partibus , quae, quod 3 ἡ χρ ηστά sint, sed necessaria sadroliqua continenda), aegris inutilia soυ κουν.). 8anis molesta et noxia sint. Dd. 31, 3 scribendum videtur: καὶ ἐπὶ τuie

φλώσας, sublato ἐπὶ ante του θεωρητικου, ubi serri, addito ante ταῖς, ubi abesse nequit inrce terquam quod sustula, post sublatas; ch. quaesit. c v. VIII, 2, 4 init. . Adversus fiastem c. 2, 7 scrib.: δίχα τῆς ν δονέ enc ης πανταχόθεν ἐξεργασθε πης seuiusvis et und eunque para oe) pro εξελαθεῖο ης, tum b. 4: οἴχεοθυι et o κρετηριον ἄν, ει Περ . . . απἐλιπον, et 6, 3: εἰ sivνο ἐζει pro νο/ιίζοι. C. 7, 3 Epicuri verba desinunt in sis;/tατα cetera c0ntra disputantis sunt; 8, 6 post ποιότvet ας excidit εἶναι ante εἰ /ιέν. C. II, 6 scrib.: τὰ

' Ibd. 13 8: 'Eπεὶ δὲ καὶ Πλατων καὶ Σωκράτα ζῆτε προχερος ΟυνεIδεν, ως εχει τι δοξαστον η φυσις κ. T. λ. Omnia, quae deinceps sequuntur. ad Parmenidem, qui ante n0minatur, pertinent. Codices: καὶ Πλατέον caut Παπιων καὶ Σωκρατους ἐτι πρ. Scribendum: καὶ Πλάτωνος καὶ Σωκράτους ἐτε Nροτε soc ουνεδδεν. I bd. 15 init. oratio sic supplenda est: 'Aλλά δη Πλατων φησὶ τοtς ιππους M p ημεων μιαTutως Inno νς ει ναι λεγεσθαι saut in nove καλε in θαι , τους δ αν- θρα nove ἄνθρωπους. nisi etiam plura exciderunt ad

689쪽

Lib. V.

Ιω. 23. 1 oratio fere sic supplenda est: ta περὶ

ιππου τὰ τρεχειν κατηγορουμεν, ου φησι τέχυτον εἶναι κω, περὶ οι κατηγορεiται, τὰ κατηγορουι νον, ἀλλ'

1τερον, οὐδ' εἰ περὶ ἀνθρώπου τὰ ἀγαθον εIναι,ἀ λ λ' ἐτερον /ιὲν ἀνθρωπω του, τί ην, εIναι, τὀν λόγον. τερον δὲ τω ἀγαθω. si 3 pro verbo et significatione et tempore pravo ἐξαι ιάξει scribendum videtur: ἐξακαν-θiζει, spinas lassu, tum post: πρός τὴν συνηθειαν ἀνθ ιστάμενος pro ἀνιοτάριενος. c. 24. 4 intercidisse quaedam, cum sie fere scriptum esset: καὶ θερme ὀίκρατος καὶ φωτεινός ὀ ῆλιος καὶ σκοτεινὰς ὁ τῆς s' κtὀe αηρ paret ex iis, qme sequuntur: καὶ πρῖς ἡλιον ἀνεβλυωττόντων. , Ibd. 28, 5 scribendum videtur: 'A τοίνυν, εἰ ἐυτι ιὸν, nio τε ν άναιρεἶ Vulm: ριὲν ἀναιρεIνὶ, ἐστι δὲ,

ως Ουκ εοτιν, ἐπεχειν περὶ aυτων δε i, ει V. αυτων, εἰ ιιηδὲν ἄλλο, κ. v. iis quin igitur, si sunt, Iidem tollunt, fieri aurem potest, ut non sint, de iis Maensum cohibere

decet. Proxima emendavi supra p. 32.ὶ Paulo post g 7 in loco a Wyttenbachio e codice B redintegrato scribendum est: ciλλ εἴ τισιν ὀλως Ουγκατατίθενται ἄνθρωποι, θα ιάζειν ἄξιον. Codices α, θρωποις accommodato casu ad τιnινὶς Duebnerus Wyttenbaehio iubenis delevit. Ιbd. 29. 2 scrib: καὶ πάσχειν αυτὰς τὀ codices edd. αὶ τό) τῶν γυναικῶν, εἱχόριενος κ. g. λ. Epicurus se ips0 eum materculis comparat timide filios nimia laude extollentibus. Admonere debuerat nominativus ευχόμενος. Ib 30 'p. 6 pro νιλonoτηριασιν άρθεντων νόμων

690쪽

Lib. V.

scribendum puto: φιλ. αναιρεθεντων εῶ ν ν. utc. 30.

, Lucimus.

Luciani scripta et quae sub eius nomen errore et propter similitudinem quandam et imitationem subiecta sunt, nonnulla quidem satis et genere et aetate separata cum pleraque ad0lescens perlegissem, nonnulla studiose, post longum intervallum relegere coepi, cum in gyntari Graeca comp0nenda occupatus diligentius inquirerem, quemadmodum sensim a vetere usu declinatum esset quidque ipsi, qui primis post christum natum seculis Attieam elegantiam imitando renovare oenati essent, n0vitii tamen intermiscuissent et alieni, paulatimque absolvi praeter minutos libellos et qui aliqua de causa minus ad legendum aut saltem ad morandum invitabant. Ad exiguum, qu0d olim ad orati0nis fidem exigendam paratum erat . inStrumentum codicum neque multorum neque antiquorum neque diligenter et plene collatorum nuper lacta est accessio n0n parva codicum maxime Gorticensis Α apud Iacobitetium) et Vindobonensis B) eorumque, quae Sommerbroditus e codice Marciano n. 434 - nam ceteri Mareiani exiguae auctoritatis sunt - excerpsit . Sed neque eadem omnium libellorum condicio est sed n0n parvo melior universe Spectanti eorum, qui librum de historia conscribenda praecedunt deterior fere ceterorum, maximequa nonnullorum ut huius ipsius de historia, tyrannicidae, Alexandri, parasiti, adV. indoctum, de calumnia) nec ad gravia et antiqua menda,