Vindiciae secundum libertatem ecclesiae Gallicanae, et regii status GalloFrancorum. Sub Henrico 4. Rege Francorum & Nauarrae. ... L.S. A.R. Ludovicus Servin advocatus regius

161쪽

Ducem Guisiuiti qui cum legitimae haeredi

tatis iure ad regnum peruenire non posse contra fas disciplinae & morem obsequi vim meditaretur. Se naque stabilire Remp. cupere,Guishim vero euertere: Guisnim qujsamam moderationis quaerebat postquam superbiam expleuerat, qui omnia certa Nhonesta negligebat dummodo potentian

consequeretur , qui veneno non armis,dolo

non virtute,non modo ipsum sed & Regem tollere tentaverat. O pium & beatum principem l Cum haec scriberet orabat Dςum ut illo inspirante Henricus III. ipsum si a trem obsequentem agnosceret, suisque corpiis seditiosorum a Guisianis in se concita

xorum motus sedaret: non permirteret ut

Germanorum principum , & Helvetiorum quanquam offerentium decus illud seret. claritudo subuenisse Regi Francorum &Hispanos ac Lotharingos Gali stancoru hostes compressisse. At heu rex ille miser nimium quori indam Guisianorum consilii credebat, vel aliorum qui re omissa nomen tantum consilij tenebant , tapitis admonuetus tarda sore illi senatus aut legum ain

xilia nisi armis sibi caueret. Equidem βω

162쪽

idarationem aduersus Guisios secerat , sia felicissimus suturus si illam senatus authori late promulgari iussisset. Imo etiam beatior si ut senatum defenderet gladius ab eo fuisset districtus. Miseram enim pacem quacu Guisiis secerat vel bello bene mutare poterat. Vtinam Regis nostri qui tu Nauarrbeus dicebatur consilium secutus Guisanis bellum apertum mouisset. At impotentia inauis coactus contra proprium sanguinem

armatus ni Deus omen auerusset Franco-nim Regnum ad Lotharingos & Hispanos transtulisset. Tunc tamen iste princeps qui nunc nobis imperat nihil quam quod honestum non quod utile sibi & optandum & fa ciendum cenquit. Et ideo sperandum seb eo falsam utilitatis speciem ab honestatis at thoritate superatam iri. Quomodo igitur eum laudare possumus Nihil tam excellunt

quod non virtus eius & animus in Deu mereantur. Ea semper ipsius mens fuit, ut que,dmodum Lotharingiis& Hispanis placent

Eninia vitia,sic ei sola virtus proprium hominis bonum.Hic non solum vitiosa respuit,

sed ubi plus mali quam boni reperit,idio tum abiudicat atque reiicit. Nihil tam claus

163쪽

sim quod non Hispanotum & Guisianorum cupiditati apeltissimum promptissimum 'que fuerit. At hunc tanta regnandi cupidistas no inuasit,quin ad vitam pro Rege Hen rico III. & pro regno sundendam sese par

tiorem ostenderet. De regni successione ubuente Rege Henrico III. nunquam sellici tus suit, nec quid de prouinciis decernere tur: nec a Regina Catharina, nec a Rege oblatum ei AleconicumDucatum nec alias prouincias suscepit quod ea lege offerretur, ut religione mutaret,& cu Guisianis pacem iniret:apud sapietes cassa habeda existimas, quae neque dari neque accipi salua Rep. &conscientia possent: Guisianos a Rege Hispaniae corruptos dicens. Hic sim in regni calamitate dignus moeror inueniri non posset lachrymans saepe monuit obnite tu Rogi ut dignitatem suam tueretur. Et nonne inquit emori per virtutem praestat quam Vbram miseram atque inhonςstam ubi Hispanicae superbiae ludibrio fuerit expositus per dedecus amittere Quis illis teporibus aut dicere melius aut facere potuit Θ Nunquam ab institutis suis vllis persuasionibus a quoquam abductus suit: sed in aduorsis semper

exultauit

164쪽

exultauit quoniam ea ante contempserat. Num illi igitur parebimus qui tarn s die vixit ξ Nobis. erat maxima laus uduni

velle quod ipse,atque idem nolle .Ea .enui firma erit inter ipsiim & eius subdito amici, a Colite itaque Eum Gallosi anc i cuius

virtuti aduersarij ipsi testimonio lues c. Nec enim tantum illum strenuum militem , sed bonum imperatorem sateli coacti sunt. Et id agnouit Dux Maynius qui hodie adue sus eum in Galliam Hispanos adducit,nulla νnquam iniuria ab eo prollocatus. Nulla quod de fratribus duce & Cardinali qui Blesis occisi siue riuacerbe conqueritur &nos iuste factum docuimus) si illum ad bellu contra Henricum III. gerendum mouit, deberet arma ponere,qtε se uti licendi cati-iasiimpsisse dicit.Etenim quod Heri collis resciente factum est ei crimini dari no p test. Quid est igitur quod hostes nostri nominis obiiciunt, t cum probent Francorum Regem esse non posse ξ Nos paucis docebinius Regnum ad Henricum 1 in I. iure legitimo pertinere,quod nec a Gussianis nec ab Hispanie ullo modo controuerri potest. Certe ignari quidam aut malevoli illum ad

165쪽

Regni Francorii successone non a dm itten dum diXete, cum in Guisitanorum & RO

gis Hispaniae gratiam contra legem Sal, cam scripserunt, Guiliniis nimirum sauei tes ut a Ludovici XII. filia procreatis, es Hispano qui ex filia Henric t d. Francorum Regis liberos suscepit.Sed ista dicentes non

a ciuerterunt se non tam Hispanicam& Guisianam causim quam Anglicam defendere. Etenim lege Francorum ad successionem vocatus est, ut familiar Boi boniae Princeps.& proximior agnatus patrem sitim Ant nium Bostonium familiae Vindocinensis. primogenitum repraesentans. Obiecerunt aduersarii legem Salicam esse naturae contrariam a qua non modo masculi, sed etiam Deminae in lucem editae. Adiecerunt non esse legem, neque unquam scriptam vel fi-,am fuisse led fictam & commentitiam fa bulam a Philippo Valesio qui se pracorum . Regem dixit Eduardo I I I. Anglis Regi Oppositam. Non est nostri instituti legis istius

originem exquirere. Etenim vetus est con suetudo quam alteram naturam dicere pOC ,semus,&noua videri non debet una ex Saliorum,Thuringorum, & veterum Francici

166쪽

nominis authorum sontibus hausta fuerit. Nec vero gens nostra sola hanc legem fixit.

Similem siquidem & Armenij & alij multi

habuere in praediis quae ab Imperatore Iustiniano genearchica dicuntur. Ec eodem iure multae utuntur familiae & in Gallia &in Germania & in vicinis regionibus .Exstat legis istius fragmentum inter leges Salicas in titulo de alode ubi sic scriptum est, ut dererra Salica nulti portio haereditatis ad mulierem rueniat.Sed causa nostra non iure scripto verum non scripto mihi videtur defendenda.Est enim ius nostrum longe antiquius illis scriptoribus qui leges Salicas

cum aliis Ripuariorum Baiuuariorum &Burgundionum memoriae prodiderunt. Et ideo ius illud maiores nostri laqua mysteriutacitum tenendum existimarunt,neque aliis nationibus enuntiandum,utRegni secretum in animis signatum perpetuo silentio tuendum & venerandum potius quam sciem dum. Quapropter antiquitatis commem ratio,& breuis exemplorum prolatio satis G

dei orationi meae adseret, & sussciet si uti verum est dixero post mortem Childeberti Clodouei fili; qui duas tantum filias r

167쪽

liquerat , Clotarium eius fratrem. Regna Francorum successsise.& cum Cherebertus Clotarij filius sine liberis masculis decessis set,certum est Sigebertum fratrem di post eum Chilpericum regnasse:& Guntranno Aureliani ac Burgundiae Regi exclusa eiusa filia successit Chil debertus fratris Sigebere,

filius tam ex iure Francorum quam eX Gursei

tranui .voluntate qui cu Childebertu illum fratris primogeniti filium e Regno Franciae deiecisset cum restituit, tam quod illi mens impedita esset, atque oppressa illatae a se ii iuriae cos cientia, quam quia Regnum Aureliani & Burgundionum eiusdem conditi nis & naturae ac Francicum ipsum agnosce ret,indubitabili signo quod volebat demonstrans, & filium suum Regiae successionis incapacem fassilis, tradita Childeberto quam

manu gerebat hasta sc cum allocutus, hoc indicio amansissime nepos noueris te mili succe gurum in regno: idcirco tradita tibi a me potestate cunctas regni mei riuitates tanquam tuas dissone. His moti exemplis Francorum principes proceres ac nobiles Regiae ,

dignitatis sacro-sancti & perpetui defensores cum scirent eorum etiam filias qui Re,

168쪽

Isa gnum Francorum occupauerant in Car

lingorum Pipini liberorum stirpe a Regiis ditionibus exclusas,& in Regum qui ab Hi 'gone Capetio Gallo-sranco Regni recuperatore descenderunt iustissima sobole ac linea filias. Philippi Pulchri & Ludovici Vtini ad regni successionem haud admissas, idem postea iudicandum censuerunt. Et ideo post Caroli Pulchri obitum sine l1beris masculis pro Philippo Valesio contra Anglorum Reginam & eius filium ius vetus Franciae os seruandum dixerunt,quia cum mater Regni Francorum capax non esset, filius ex ea sus ceptus plus iuris non habebat,ctim secundum Italorum Doctorum Philosophicam doctrinam non plus sit virtutis in causatoquam in influenti potentia cause . Ne quis igitur legis salicae tabulam fabulam existimet. Veteres enim Franci rerum authoressuEre non fabularum: & licet plura secerint quam scripserint,quq longo 'su ab iis recepta sunt tantum habent fidei de authoritatis ut se per se ipsa defendant. Nemo itaque praesumat ideo tempore quo Philidio v lesio regnum delatum est ita contigisse ut in scena vel in concionibus aliquando acci,

169쪽

Is dit in quibus rebus fictis & adumbratis laci, plurimum est. Nam apud nobiles & ing

nuos Gallo-srancos veritas tantum valetis iSed de his pluradiccre non opus est.Etenim si in ipsa verba quae Guisiani Lutetiae &Nesis ediderunt iudicium accipiendum seret,& ex libellis quos per Galliam Italiam de Hispaniam spargi curarunt, ipsimet fassi sunt legibus Francorum ad alios quam ad Principes Borbonios Regni haereditatem a periinere non posse. At cum Guisiani isti& Hispani principatus quod ambiebant

fundamenta iacere volentes contra legem Salicam nihil proficerent, quod una non potuerunt alia adgressi sunt via, Carmium Martellum imitati qui ut Childericum regno spoliaret patruum eius in imo istin armauerat. Quapropter Cardinalem Borbonium plebi Parisinae & Francorum populo offerendum iudicarunt qui Rex designaretur. Et ut sub eius nomine aliquan-d0 regnarent multa pro patruo scripse- re contra primogeniti fratris filium. Sed ea ut iuri inter primos homines seruato &4: legibus dic maioribus Francorum repugnantia ipsemet Cardinalis Borbonius sibi .

170쪽

non probari saepissime testatus est , solarnse religionem Catholicam A. S R. fouere

velle dicens Nec etiam probauit quae Gίii- 'sani contra Regis nostri tunc Nauarrici statum per cocionatores aut diffamatores palam dici, & libellis huc illuc dispersis diuulgari curauerunt iis similia quae Carolus ille Martellus' Chilperico Francorum Regi apposito accusatore aut prsuaricatore Clotario illo Magno eius patruoobiecisse dicitur, i non suisse illum legitimum Dagoberti fili sit. Fuit Cardinalis Borbonius ut Clotario lo-ge sanetior & religiosior, ita veterum Fracior legum & pietatis in Antonium Borbonium fratrem primogeustum etesque fami, liae statum , deniquo veritatis obseruantior. Ipse ut si atris sui iustis nuptiis cum Iana Al-bretia Nauari ae Regina intersu Crat,ita cum ex hoster Nauarrae tantum Princeps esset vivente adhuc Regina eius matre coram

nostro rege Carolo IX. thom agi in conuentu publico Franciae Principum Sc procerii illum coluit atque os seruauit, ut BOr- .honiae familiae caput ac gentis suae Principem. Quod & anno MDLX II. rursus gnollit cum inauimodio inter illii & Mar-