Vindiciae secundum libertatem ecclesiae Gallicanae, et regii status GalloFrancorum. Sub Henrico 4. Rege Francorum & Nauarrae. ... L.S. A.R. Ludovicus Servin advocatus regius

381쪽

37s Synodo Metes sub Rege Chilperico altersiib Ludovico Pio ob crimen issae M est tis apud Theodonis villam a Galliae Episcopis depositus est: longeque post a Nicolao Papa qui de omnibus causis cognoscendi ius sibi vindicabat requisita & cognita haec

depositio & a Sergio corroborata. Sed ut Pontificum mos cst quae ab Episcopis authoritate ordinaria fiunt quantum in cis sis tum est conuellere,ita Ioannes a Gallosraim

cis in causa Arnulfi gesta quasi iniuriam sibi

illatam ad animum reuocans Synodum noua indixit primum Aquisgranum , post M ioinu. Quo unus e Galloirancis Gerbertus prosectus suid, at cu magna pars Lotharingorum & Germaniae inferioris praelatorum

conuenisset & Leo Sancti Bonifach Abbas

cum magno Italorum Abbatum munero, Cerbertus praecedentem Synodum rite co- gregatam & oinnia in ea recte gesta eXposuit Scio postea aliquot Pontifices ius& at thoritatem in reges nostros sibi quaerere voluisse.Ιnter quos Victor II .Rhemensi A chiepiscopo ius regis Francorum ungendi tribuere ausiis dicitur, quasi id posset facere quod & antea quidam abHormisda conces

382쪽

sam dixere.Sed id certum authorem no habet & si res est gesta certe haud legitima ist- haec concessio itiit, cum hoc a regibus solis& statui & concedi potuerit.Etenim praeterea quae diximus de regis Caroli Calui consecratione a VVenilone Senonensi Archie-

piscopo facta ius istud consecrandi & illius praerogatiua nulli Episcopo a Romano Po- tifice dari potuit, ut stib Ludovico Crasso

recte contendit Ytio Carnotensis. Sed nil nonsecerunt Pontifices,ut non modo in spiritualem Epistoporum gubernationem, at etiam in terrenam regis Francorum dominationem ius possent acquirere. od tameeis non prosuit quoniam reges & ebrum Consiliaru eis restiterunt.Certe Nicolai II.

Pontilicis legati unctioni Philippi I. Regis ,

Francorum adhuc septennis a patre Herico senio consecto siccessoris designati interfuisse dicuntur, cum Geruasius Rhemensis Archiepiscopus illum sacrosatiet γ& cslesti oleo consecrauit. Sed haec legatorum praesentia qui consecrationi isti fortuito inte silerunt, nec erat neces arta,nec regis Frai corum ungendi ius ad Pontifice Romanum transtulit: & sane unctio ab eius authoritate

383쪽

non dependet, sed ab ordinaria quae penes quemque Franciae Epistopum ab initio fuit

nunc penes Rhemensem uti digimus caelongissimi temporis praescriptione. Nec. obelle potuit regi Francorum quod ab Alexandro I I. Papa factum est exemplo lem. 12. Victoris a Sc N icolai et .vt Imperium in regni F. fill, ditos sibi & siiccesseruebus acquireret. Is monitus ab Oderico Vindocinensis monasterij Abbate circiter antasi

Christi MXL. a Gaufrido Andegatiorum Comite & Agnete Pictaviesiuin Comitissa monasterium in honorem Trinitatis apud castrum Vindoctu sund tum fuisse,& a Nicolao speciale Privilegium concessiimprster , a quae a Clemete de Victore indulta suerunt hoc addidit, nimirum ut inter sedis Apostolic ar Pontificem de Abbatem illius venerabilis loci nulla prorsus persona media habeat ur:& quoniam beato Principi Apostolorqui Petro eiusque successoribus in Diodium proprium bona a Gausirido Sc Agnete collata erant Ecclesiam beatae priscae in urbe Ro. cum dignitate Cardinali sancti

ut ait spiritus iudicio oderico Abbati decernens statuit, ut nulla nisi solius Papat per-

384쪽

sena potestatem aut dominationem aliqua in illo coenobio exercere auderet, vel pro ius loci rebus Abbatem, que in alodiariun beati retri vocat,sive fratres sollicitare contenderet,sed si quis contra eos causari vellet Papae praesesia requireretur.Haec stini Priu

legh verba quod in Vindocinensis monaste- ru librario vidimus. Ex quibus perspici potest quae fuerint blanditis,quae persitationes, quae artes , quibus huius Ecclesiae sundatores inducti & a suis proditi fuere. At quem admodum odericus Abbas a Franciae territorio Sc iurisdictione Regia eXimi non potuit, sic Gausiridus Andegavensis Comescius uxor Regis Francorum Henrici I. autoritati dediti,nec se, nec sua Romano Pontifici mancipare potuerunt : nec etiam' oderici Abbatis successbres , qui sub Paschali II. Papa Rom. idem fecerunt Certe dici potest & Odericum & Abba. tes qui ita vixerunt patriae proditores sitisse, ut a quibusdam scriptu suit, & id verisimile,

quia se inRo.Pontificis clientelam contulerunt contra veterum Gallicanor Ecclesiae

Synodorum statuta quibus se Regi S patriqtotos dere & in illis sua omnia ponere

385쪽

quas consecrare debuerant. Verum neque Eegni legibus nocere potuerunt, neque se ab ordinaria Episcopi Carnotensis iurisdictione liberare. Et Theodorici Episcopi que huic priuilegio consensum praebuisse dicut literis iuuari non potuit illius monasteruAbbas curri T. iuri ordinario & successorii hac in parte renunciare, & illud ita Eccle .siae prsiudicium & detrimentum insuperli here no potuerit. Itaque gesta ab illo solifice nobis nocere non possunt, Vt nec ea quae contra Henricum IIII. Imperatore a Gregorio VII.& contra Regum Franciae& asorii authoritate facta legimus,qus recitata sunt in libro de unitate Ecclesiae conseruanda qui eius tempore scriptus suit:neque etiaquod scriptum est in tit. decretal. de iureiurando. Nec etiam authoritatem Regiam minuunt,nec ordinariam Episcoporum potestatem, nec Metropolitanorum Ecclesiae

Gallicante ab Urbano II. in Francia gesta. Hic Turbanus a quibusdam dictus, quod

omnia turbaret iurisdictionem in Godosire- dum Carnotensem Episcopum scortorum & adulteriorum accusatum v stirpans eum

deposuit, & in eius locum Yuone D. Quin-

386쪽

tini Abbatem substituit. Unde Galliae Epiccopi grauiter indignati quod Gotofredi

causa ab ordinariis in Fra icia tu dicari debuisset,iaeque pontifexRo.de illa cognoscore: saltem si quod illi iudicium ordine reli quendum, , ea lege ut iudices in partibus ab eo delegati cognosceret. Itaque Richarius Senonensis Archiepiscopus & Μetr

politanus intercessit,iaeque Vironis promo-tioncm & consecraticanem approbare, nec

illum Episeopum agnoscere voluit. Et Episcopi Parisiensis, Tricassinus, & Meldesis cuMetropolitano conspirantes Gothosredum sedi suae restituere tentarunt: a quibus Ytio adPapa appellauit Et quavis obtinuit, tames ausa cecidisset,iai appellatio nona ae suisset recepta connivente Philippo Rege,qui verebatur ne coniugium quod cum Bertradainierat dissolueretur. Fecit & alia iste Pontifex Vrbanus II. ut sibi potestatem in Ecclesias Gallicanas usurparet,uti cum priuilegium Ecclesiae D. Martini Turonensis cocessit Sibi enim Episcopatum vindicauit, sorte stib praetextu canonis illius Concitu Niceni quem D. Augustinus a se diu ignoratum dicit quo prohibitum est ne duoEpis

387쪽

copi in eadem ciuitate sint. Tunc a ponti cibus Romanis permoti multi clerici sese a potestate Regia sensim eximere&subtrahere conabantur. Sic Ludovico s. cognomo

to Crasso regnante monachi D. Dionysij Sugerium Abbate elegerunt. At hoc Regi displicuit quamuis Stigerius illi gratissimus, & ab eo Romam missus quem & postea Rex Ludovicis iunior ab eo educatus Proregem in Francia constituit , qui vulgo Regens dicitur. Et cum alis codem seculo, Bernardi qui Pontificiam

potestatem nimis acriter defendebat consilio Regi isti obsequium praestare nollent, is eorum reditus in fiscuim 'eogi iussit ;quod in perduelles hodie feri debet. Quod& in Anglia fecisse dicitur Rex Henricus cum Thomas Cantuariensis Archiepiscopus Regiae potestati plusquam debuit restitit. Et si illo secuto Ytio Carnotensis in Gallia non vixisset, certe multa in Ecclesia orta fuissent mala. Nam cum permulti stibPhilippo Rege &'Ludovico illo Crasci

eius successore patrum terminos egressi iniustis conatibus Regiam authoritatem opprimere conarentur,Yuo ille sanctus eoruni

388쪽

vim repressit,& ad Papam Paschalem scripsit ipsi considens , & ab eo petens ut itatum Ecclesiarum qui CCCC annis ferme du

rauerat inconcussum manere concederet,

ne hac occasione schisia a quod crat in Regno Germanico aduersus sedem Apostolicam in Galliarti Regno suseitaret. Vtinam eadem prudelia praeditus suisset Archiepiscopus ille Cantuariensis,nec ullos in Ecclesia motus excitasset. Vos itaque Gallosranci habetis Ytionem Carnotensem quem imitemini, qui noluit quidem ingrato animo Pontificem Ro .spernere a quo extraordinaria si ita loqui liceat) gratia Episcopatuin suum consequutus fuerat:noluit etiam Rege Francorum Principem suum, nec iura Regni nec libertatem Ecclesiae Gallicans prodere:sed prudenti consilio scribens, & Regi suo & pontifici lio. & Ecclesiae uniuersae

gratus fuit,ut & grati suere alij pij Episcopi:

qualis tunc erat Aruernensis quem Rex ille iustissimus contra Arvernorum Comitem& Poligniaci Vicecomitem vim ei inseret tes defendit. Illi etiam summam Regis po- . testatem in rebus terrenis fatebantur.Sic D.

Bernardus licet primis annis quibus Clarae

389쪽

Vallis Abbas era vehementior quam Pariueri cum in RegnoFrancorum & natus &educatus sub bono Rege viveret, silmmum eius imperium agnostens ad Eugenium P pam lib. I .de consideratione sic scripsit, Habent haec infima es terrena iudices uos Regesae Principes terrae. id es alienos inuatim nuta falcem me am in alienam messem exunditis' In criminibus non in possessioni τ' des. stra. At dicunt Iesultae ex eiusdem Bernardi verbis colligi posse quod ut i quuntur Pontifex Romanus directe non potest,illud indirecte possie. Haec sunt eius Verba. Sed aliud es incidenter excurrere in ista, aliud vero incumbere istis tanquam dignis tali & talium intentione rebus. Nos respondemus verba ista non aliam sententiam habere quam Propheticas admonitiones &comminationes,qus Dei iudicium in Reges legis sacros iactar contemptores prsnunciabant. Sed aliud est praenuntiare,aliud pronunciare Praenuntiant Prophetae, pronuntiant iudices. At Papa Ro. vel alius Episcopus sese Eegum maxime Regis Francorum iudicem dicere non potest praeterquam in spiritualibus ex ordine in prancia seruato.

390쪽

Nec in Francia pro lege habetur Constitutio Lucu 3.in cap. cum sit generale exi. de soro compet. ubi ait sacrilegos coram E clesiastico iudice conueniri posse,quia seculares iudices saepe in iudicio sunt remissi. Siquidem si clericus actor sit forum rei laici sequi debet:si vero sit reus, tum ad seculare iudicem pertinet prima cognitio, prehesio,& interrogatio,& prouisionis necessaris adiudicatio etiam in clericos, ut deinde ad forum Ecclesiasticum remittantur, exceptis casibus quos priuilegiatos vocamus, Ut ex

usu docuit vir doctus in suis ad illud capitulum notis. Nec probatur etiam in hoc Regno constitutio Caelestini 3. in c. quod clericis eod. tit. ubi Pontifex mandat pecuniarias causas clericorum Parisiis commorantium secundum ius canonicum terminari.

Et Episcopus Parisiensis cui Pontifex rescripsit nullam habet in his causis iudicandi potestatem,praeterquam in ea iurisdictione in qua iudices Regiae authoritati subiectos dare debet, quorum appellationes ad Rem tribunalia deuoluuntur. Itaque Regia iuris dicti authoritas a nobis seruanda est prς- strum iu iis quae in temporalibus consistuli