Vindiciae secundum libertatem ecclesiae Gallicanae, et regii status GalloFrancorum. Sub Henrico 4. Rege Francorum & Nauarrae. ... L.S. A.R. Ludovicus Servin advocatus regius

391쪽

cum etiam in Ecclesiasticis negociis Innocentius 3. Papa Lucu successor facturi, in

Reginam Franciae compromissum adprobauerit in c.dilect.de arbitr.quoniam inquit

minae praecellentes in partibus Gallicanis iurisdictionem ordinariam habere nos cuntur. Quod hic non profero quasi Innocentij rescriptum quasi legem allegari debere existimem. Nihil enim addit nihil inbnuit: & si compromissum quod propriis V,

ribus consistebat Papae sententia confirmutum est, ista confirmatio illi ius in Francia nullum dat, ut neque quod idem Innocentius rescripsit in c. nouit de Iudic. ubi sese Iudicem costituens inter Francorum lc Anglorum Reges Archiepiscopum Bituri censem delegatiit,quod sine iure dc sine more ab eo factum:aut si quid ei concedamus certe licet dixit legem factam ab Imperatoribus Valentiniano ac Theodosio &Carolo , a quo dicit Regem Francorum qui tunc vivebat descendisse , &ab iis sanatum, ut quicumque litem habens iudiciuelegerit sacrosanctae sedis Antistitis , illico ad Episcoporum iudicium cum sermone litigantium dirigatur: ab ista lege quam

392쪽

praeter Innocentium retulit Gratianus in catis. M. q. T. quae a Iustiniano abrogata ab Imp.CaroloMagno renouata est Principes semper excepti suere. Et ea in desuetudine abiit, nec in Francia nec alibi seruatur. Sanc nonnulla exstant Innocentu huius III. Papae rescripta,quae pro ratione in Francia citari & seruari debent,no pro lege: quale est c.ex parte de verb. sig. ubi eXcommunicatus vel interdictus ob contumaciam vel

offensam dubiam abseluitur praestita cautione iudicio sisti: & aliud in c. cum olim eod. xit. ubi Blesensi Comitissae scribit de canonicorum Carnotesium priuilegiis quibus contendebant nemini licere cxcomunicatis, vel nominatim interdictis propter iniuriam eis illatam, absque congrua satisfactione absolutionis beneficium indulgere,& eam offensam manifestam dicebant, non

quae iudici, nec quae alij ,sed quae ipsis videretur ita demum manifestam videri debere quae vel per consessionem,uel per probationem legitime nota foret, aut cui lentia rei quae nulla posset tergiversatione celari.

At obiiciunt qui iuris lictionem Pontificisgo. in Galliis prorogant Innocenth 3. sen-

393쪽

tentiam in controuersia illa nobili quae in ter Archiepiscopum Turonensem & Episcopum Dolensem in Concilio xij. Prouinciarum apud Tullensem ProuinciamCCC. vel eo amplius annis terminata suerat ut di, cit Math.Paris in historia sua qus maior vocatur ubi ait hunc papam , quem ma gnu in scientia vocat & iurisperitum aud cena, postquam pro Archiepiscopo Tur nensi iudicasset haec verba sententiae suς addidisse, Doleat Dolensis & gaudeat Tur nensis. Vertim huius controuersiae notio ad beum non pertinebat,ut neque ad Nicolaum I. uti silpra docuimus, sed ad Gallicans E clesiae Epistopos in Synodo authoritate Rogia congregata. Addunt Iesultae, ut auth ritatem Pontificis ad temporalia extendi Otiam in Francia probent , id ab Innocentio isto III. nominatim seriptum in c.per Venerabile qui filij sint legitimi ubi in sua causiiudicans ait videri Apostolicam sedem plonam authoritatem habere confirmadi statiis illegitimorum liberorum, sed hoc dubitater asserit, & ius tantum penes sedem I o. esse adfirmat in beati Petri ut vocat patrimonio

ubi liberE id efficere potest, cum ibi sumini

394쪽

Pontificis exerceat authoritatem, & simul Principis exequatur potestate. Et Panormitanus ait id quod indirem in alieno territorioPontifex ad se pertinere dicit sine scrupulo non esse. Sane iste Pontifex quantum potuit Pontificiam dignitatem extulit, ut incaolitae de majoritate & obed. ubi haec ad Imperatoremorietis scripsisse dicitur,ma ira est inter Solem se Lunam tantam inter Pomtifices o Reges disseremiam cognosti: c aute inquit s prurinter attenderet Imperatoria cestudo, non faceret aut permitteret C. P. Patriarcham magnum quidem & honorabile membrum Ecclesis iuxta scabellum pedum suoru in sinistra parte sedere, cum ali3

Reges & principes Archiepiscopis, & Epi

copis suis sicut debent, reuerenter assurgat,& eis iuxta se venera lena sedem assignent. Dum haec recito memoria repeto quae in

Nicetae Choniatae Annalibus de rebus gestis sub Andronico Imperatore scripta sunt. Andronicus, inquit, Annam Imp. Alexij sponsam Regis Francorum filiam matrim nio sibi iuxit,nihil veritus quamuis senex acesseelusvieto&caduco corpore sobrini uxorem adolescentula roseam & tenellam, no-

395쪽

durn annos XI. natam per nefas an pleta: cuius nefarij voti copos factus a patriarchas io & Concilio aliam gratiam petit, iureiurando quod Imp. Manueli & infelici eius filio dederat selueretur , ac caeteri Una quos sacramenti coeperat oblivio. Illi vero quasi

absque ullo discrimine & vinciendi &solue-di potestatem diuinitus accepissent statim literis palam affixis impunitatem scelerum

perfidis concesserunt. Andronicus autem

Pontificibus illis iurisiurandi sacrosancti solutoribus quam gratiam retulit Θ Ea fuit ut quaedam levicula corum postulata si ent: maXimus vero is honos,ut stibielliis ad Eliu Imperatoris collatis ei adsiderent, qui cum paucos dies durasset,umbra potiris honoris

quam vertis honos materiam eos ridendi praebuit, pristina coniuetudine reuocata initarui curuati ligni,a quo licet natura cxpulsa sit,tamen postea recurrit. Imo ea reS multum eorum dignitatem imminuit.Nam Andronicus vir omnium mortalium leuissimus& in actis suis parum sibi constans pontifices illos in splendido solio sedens facile a d latus suum non admittebat, sed cubito pellebat. Ita qui paulo ante Imperatoris consessu

396쪽

gloriabantur, idque sibi praemium ut fides,

bus ministris datum verbis Dauidicis iactabant tum inuolutis capitibus recedentes fili ipsi miserebantur,quod iis selutis quae solue- da non essent a Deo defecerant,& derisore Andronicum frustra coluerant. Vnde Innocentius III.Romanus Pontifex,cuius postea Opem implorarunt, in illa decretali quam recitauimus ab Imp.C.P. Andronici succes.sore petiit, ut is honoris io iis Antistitibus ab eo concederetur,quem ab aliis datum di cebat. Sed quis dicat hunc Pontificem iii fila causa iudicare potuisseὸ Non manibus probatur constitutio de Patriarchis ab eo scripta in c. duo simul tit. le ossic. Iud. ord. ubi de causis eorum qui Archiepiscopis sitbditi sunt,uel Episcopis, Patriarchas cognos .cere non debere statuit,prsterquam per appellationem,Nisi inquit sedes Apostolica

aliquam Ecclesiam vel Rectore ipsius quolibet speciali priuilegio decreuerit honor

re.Statutum enim laudatur,sed improbatur exceptio ut & piis placcre non possunt pri uilegia regulis Nicenis contraria quemadmodum illud quod istius Innocentij III.Papae rescripto Papae Romano tribuitur in c.

397쪽

392 proposuit tit. de concessi praeb. ubi ait se de plenitudine potestatis de iure silpra ius dispensare posse. Et aliud quo dixit Episcopos

qui a Metropolitanis consecrantur non posse nisi a Romano pontifice condemnari in c.inter corporalia de translat Episc.quod K

cet nonnulli legi inter capitula L. Magni L. ph & aliorum qui illis successerunt descriptae simile esse dicant, tamen aut ca lex obso leta aut falsi su pecta est:& aliter Gallosiranci vixerunt. Longe vero melius & sanctius ipsemet Innocentius quam in illo c. inter corporalia in alio rescripto nimirum in c. irrefragabili eod. titti in Concilio generali

rescripsisse dicitur sibditos Episcopis ab iis

corrigendos, & si qui per capitulum emei dari consi leuerint cessante capitulo ab ipsis Episcopis puniendos. Et nos ex Veteri iure dicimus Episcoposta Metropolitanis primum , dein si prouocent a iudicibus in Synodo intra partes Regni iudicandos,qui certe a Rom. Pontifice in regno delegandi sunt,quod ratione ordinisfieri oportet dum odoPapa potestate sua no abutatur .Quod vero in c. dilectus de lege dioecesana, & de

lege iurisdictionis scriptit ad monasterioru

398쪽

exemptionem pertinentia,quantum Ecclesiae Christianae nocuerint eX eo apparet, quod inde peccandi licentia clericis & monachis concessa fuerit. Nam postquam ipsi contra veterum Conciliorum generalium sanctiones, & leges Aurelianensium Synodorum quibus huiusmodi eXemptiones reprobatae suerant a lege dioeces ana ad quam spectat vocatio ad Synodum sese subtraxe- rvt,paulatim se a iuris lictionis lege exemere Unde animarum curs ab aliis quam ab Episcopis ordinariis commissae de delictorum coercitio regularibus irregularibus acviti sis madata. Et hinc malorum multorum labes in clerum introdueta,& quidlibet impune agendi libertas post coacti Episcopi iusiurandum Romano pontifici prael fare, iod primum fieri coepit sub Gregorij VII. rei pora,vti discimus ex ccissent nostris de iureiurando. Nam constitutiones quae Gregorio III.tributitur eiusn5 sint,&errormanifestus est in tit. decretalium circa carum inscriptionem. Nec vero pro lege in Francia habitum est quod G.VII statuit. Insciis si quide Regibus facta ic a Senatu non permissa,nec legis nec consuetudinis in hoc Regno vim

399쪽

. obtinere possunt. At tamen hoc iurasti toclam a Gregorio VII.extorto eius successeres eam sibi auctoritatem vindicare volue-

runt ut Innocentius ille III alia constitutione quae exstat in c.nimis illo tit. de Iureiur. sanciuisse dicatur,ut clerici non habentes

temporalia a laicis,non teneantur cis Hur

mentum fidelitatis praestare. At haec constitutio, ut contra legem diuinam facta & Apostolicis petri & nauli praeceptis repugnas nullius momenti in F.suit.Siquide Reges &Principes corporum domini sunt, & subdit illis omnes animae siue laicorum siue cier, corum,qui si principibus placuerit ad iusit randum compelli possunt: &ut olim Abbo Floriacesis dixit iurare debent omnes, id est iure orare cum naturali sacramento adacti sint: nec ciuile si requiratur detrectare debeant. Quod ipsi Romani pontifices ante

Gregorium VII .agnouere.EtenimSymmachus Papa ut refert Gratianus in c.Concilia parag. Hinc etiam 17. dist. quamuis verba

proserat Regis Theoderici dicentis Synodalis esse arbitru in accusatione contraEpisse copum Ro. proposita, & negotiis EcclesDisticis sequenda praescribere, tamen postea

400쪽

nietur ab illo additum ad se ut Regem re,

Merentiam pertinere: quae a Romano Pon

tifice, principibus suit exhibita. Nam &constitutiones Imperiales a clericis obse uandas edixerunt, ut post Innocentium III. Honorius III. papa qui Marciani & Iustini ni constitutiones allegauit easque seruandas dixit in c. I. de iuramento calum. iii decretalib. Quod si aliquae spiritualis obedientiae professiones ab Episcopis Franciae Romano pontifici factae sunt,idem iudicandum est,ac si quis aliena censendo sua facere vellet ex Iurisconsulti sententia qui in simili specie sic dixit, diuae quirique aliena in censum deduxit

nihilo magis eiu unt Verumtamen inde pe' ' detentim Romani Pontifices Regum subditos ab obedientia submouere tentarunt,3 ut eos allicerent, sub tunica & sinu religionis ac deuotionis simulatione spiritualia a temporalibus disternenda dicentes, iusiura-

dum quod principibus a subditis praestabatur interpretari ausi sunt:quasi legis naturalis& tacite quae subiectos Regibus adstringit,& eius quae de iureiurando in quibusdam regionibus scripta esst cognitio Pontifici data sit. Ita Honorius ille III. In c. petitio.