장음표시 사용
401쪽
396 illo tit. de iureiur. canonicis Antiochenis rescripsit , eos iuramento quo Principi uos se obligauerant, non teneri quin pro iurabiti es honoribus Ecclesia suac etiam spiritualibus defendendis contra ipsum Principem stare libere valerent.Videte quomodo qui in persecutione sugae consilium dare debuit, vim repellendam contra Euangelica praecepta
scripserit. Modestior tamen fuit iis qui in pontificatu illi successere. Addit enim quod
notandum est his verbis,Coercendo vos a m
chinatione duntaxat perquam idem Princeps deberet tisionem personae , vel sivi incurrere Principum. Vtinam nostro seculo Sorbonii
ci clerici,&alij ab iis persuasi, qui,ut eoru conclusiones & determinationes demon- straqt,Christi & Apostoloru praeceptis non parendum censuerunt,saltem huius Pontificis Honorij consilium secuti essent & auctoritalcm Episcopalem & Pontificia non tam temere usurpassent. Sed quid dicimus Episcopalem, cum haec conclusio quaslibditos a Rege Henrico III sese posse sub- trabere statuerunt a priuatis hominibus itinris dicendi nullam potestatem habentibus scripta diabolica iudicanda sit , uti etiam
402쪽
soret, ius vel a Romano Potifice vel ab alio pronunciaretur huiusmodi sententiaὸ Nam tu Euangelio diabolus Christum alloquens de Regnis dixisse serrur Mihi tradita sitiat & cui volo de illa. Quamobrem ego spero a bene consulto Potifice in istos Sorbonicos Malarologos fulmen aliquando missum iri quod egis subditos Sorbonici stibiliti impio isto consilio perdiderint.Certe ut id in Fr cia authoritate ordidaria a piis Episcopis faciendum est , & summi etiam ipsiusllo. Pontificis secundum ordinem in hoc 'Regno seruatum optandum iudicium , quo istorum hominum opinio damne - tur, & postea secularibus iudicibus tradantur ut corum iupplicio Religiones expiari possint. Quod si pontifex R. illorum sententiam probaret eius decretumvina legis in Francia non haberet. Nam integerrimi Iudices & Regis Consiliarij, tam Episcopos quam clericos uti alios Regii subditos semper in ossicio ita cotinuerunt, ut sine exceptione, lege,conditione, & indevotione ulla
Principibus suis,quibus ut illi ipsis,sic ipsi iblis nati sunt,integra fide obedierint.Et eadeest hodie piorum Catholicorum & consi
403쪽
lium praesidum & Senatorum fides,coruni praesertirn quorum virtus etiam in vinculis locum habuit, ubi libero ac soluto animo Regem Henricum III. solum donec vixit ut legitimii Principem respexere: & post eius excessum Henrico IIII. Francico & Naua rico pie& libenter parendum statuerunt. Similes sunt nimirum priscis illis Senatorisbus,quos integrae famae iudices, & iqs sutim unicuique tribuentes Imperator Fredericus arbitros stimere voluit controuersiarii quae inter ipsum de Pontificem Romanum motae erant sub Papa Innocentio IIII. anno MCCXLIIII. Sciebat videlicet eos regia te D. Ludovico & Gregorio IX. Rom. Ecaesesam regente aliquot ante annis Romi Pontificis sententiam improbasse,qua Roberto Artesiensi Comiti sancti illius Regis fratri in odium Friderici Imperialem dignitatem adiudicauerat:qubd ius ei non fuisset id statiuere:& hoc exemplo perniciosissimua patribus illis sapientissimis iudicatu suisse Matthaeus Paris Anglus historicus docuit,& in librario curiae perscripta est Senatus
authoritas.Tuc maiorum nostrorum virtus,
tunc pietas erga Deum &Principes erat ad- . . . mirabilis
404쪽
ῖ99 mirabilis & illustris. Et cum Rex pius D.
ille Ludovicus libertatis Ecclesiasticae & iuris Regu defensor maximus videret aliquot Romanos Pontifices in Lusitaniae Reges &alios extra Romanum territorium a Papisvstirpatum ius dixisse,& ingentem auri &argenti copiam per exactores huc illuc misses collegisse, ne idem fieret in Francia edicto speciali prohibuit sanctione pragmatica ann.MCCLXVIII,qua Romanae curis hirudines & legatorum aliorumque a Pontifice missoru,quibus omnia honesta, atque
inhonesta vendere mos erat, tyrannicae LXa
ctiones damnatae sitiat. At ut discordis pares noua semper dissidiorum excitat semina, ita aliquot post annis Papa Bonifacius VIII ' huic Regno sacris interdixit, & Regi Philippo Pulchro eorumdem Regnorum Principi & iisdem titulis insigni quibus hodie Rex noster ornatus est. Nam circiter annum MCCCI in Rege illum quamuis sanctissimum & Christianissimum & sedis Romanae ac religionis antiquae amantissimum Pontifex iste Bonifacius seu Malefacius impuro stylo seueritatis aculeos emisit : quod nec illum potuisse , haec
405쪽
qoo debuisse probabimus cum de excommutabcatione dicemus. Satis nunc suerit si hoc loco dixerimus vobis libertatem seruandam uti tuc eam Gallosi anci tuebantur, clim nemo bonus eam nisi cum anima simul ami tere debeat. Erat tum Francia in eam c lamitatem redacta, ut laici clericos deuit rent, quod cos cum Bonifacio VIII. paria sentire crederent.Vnde conquesti sunt apud illum Pontificem,ab eoque supplices petierunt ut aliquo remedio malis imminentibus Occurreret, uti Christiana charitas amicitia mutua conciliari,& EcclesiaeGallicanae status in sua dignitate permanere, Ecclesia de- nique uniuersa tranquilla pace & optata quiete frui posset. Fuere & inter la1cos Gal-Iosrancos multi illustres viri quorum non-'nulli Christianam libertatem & Ecclesiam Gallicanam constantissime defenderunt: ut
Guillelmus Plesilaus Vicenobh Dominus qui III. Id. Iunij anno MCCCIII coram
Rege,& Ludovico Regis Francorum filio Eburonum, Guidone sancti Pauli, & Ioanne Drocarum Comitibus iuramento corporaliter praestito,id est tactis sacrosanctis Euangeliis pro Regno, & Ecclesia Gallicana dissi
406쪽
seruit aduersus Bonifacium illum VIII. Pa-Pam,quem non modo schismaticum,sed hς- reticum , atque diuini numinis contemptorem & multis nominibus damnandum docebat vir sortis animi,pius, & constans, inter caetera horrendum ac detestandum iblud notans, quod cum in sacris Missaruin selennibus qui intererant Christi corpus adorarent ipse Bonifacius quamuis Pontifex tergum vertebat,quasi aversaretur& sperneret. Exstat oratio magni illius Pietat in libro de rebus in Fracia & Italia a Guillelmo Nogaretio illustrissimo Equite & vere Gallosiraco stegis Philippi Pulchri iussu strenue
di feliciter gestis. Tunc ut nostro seculo altero plessaeo Mornaeo videlicet, sic illo Gublielmo Plesseo Vicenobio opus suit. Vterque enim Gallicana libertatem tutatus est. Et quamuis iste qui nunc vivit & viget multa scripserit quae secundum Protestantium opiniones tenenda existima maxime de iis quae ad primatum Romani Pontificis peribnent:tamen cum sese corrigi paratum saepenumero protestatus sit , & Regis nostri exe-plo institui desideret,si modo in libero ac logitimo Concilio aliter quam scripsit S cre-
407쪽
dendum & scribendum indicetur : ab eo
scripta eatenus saltem vobis & omnibus Catholicis probari debetat,quatenus receptis Euan geliis,& Apostolicis, ac veterii patrum Conciliorum generalium,& alioruin Gallia factorum vel adprobatorum,denique Gallicanae Ecclesiae regulis consentanea videbuntur. At nunc iuuat Gallofraci vobis ob oculos proponere quae sint vegni iura,& quae libertates Ecclesiae Gallicante
quae ex Plessaei illius primi Bonifacu VIII. aduersarij orationib' & scriptis strictim colligere potuimus. Primum.regnum Francorum a sola Dei lege pendere. Tum Francorum reges Ecclesiae Catholicae & Apostolicae Romanae protectores ac defensores esse. Regem nostrum filium Ecclesiae primogenitum ut Christianissimum,& omnibus pietatis titulis inter caeteros eminentem &insignem. Ecclesiam Gallicanam liberam semper suisse uti tunc erat, & si Pontificem Romanum agnouissiet, id in spiritualibus t
tum,ordine a maioribus seruato &perpetubseruando,ut post primorum iudicum sentcntiam, & secundum Metropolitanorum in
Synodo iudicium,torth ordinis ic postremi
408쪽
iudices, tum a pontifice delegati intra Franciae terminos sententiam serant : sic tamen ne terti. appelletur , 5c nil sat praeterquam causa cognita,&in maioribus causis iudices in Regno detur. Tu leges de rebus Ecclesiasticisa Regibus fieri,& laicorii Principia statutis clericos obstringi. Praeterea clericoruSynodos Regum authoritate & prelatorum Regni Francici Concilio congregari,quod suo loco exemplis confirmabimus. Adiicit Franciam exemptam & liberam a Pontificu decretis & Conciliis Episcoporsi,prste quam a generalibus & Gallicanis,ab iis donique patrum vel Pontificum sanctionibus,
quae nouo iure contra Vel praeter veteres canones sancita sunt. Item uniuersitates &Academias Regia authoritate sundatas a regibus solidri. Addit reges Francorum eorumque domesticos regni proceres,&os ficiales quos vocat) regios a Romano Pontifice sacris arceri non posse,de quo postea latius dicemus .Postremo non licere RO.PO-tifici regna & Principatus trans serre uti Bonifacius VIII. contra ius secerat, qui regnum Francorum Alberto Austriaco no-
409쪽
o steti nominis aduersario adiudicasse sereb tur, & diaille Angelum si e caelo desten d rei & contenderet Albertum illum quem
Romanorum regem Vocabat non esse Regu
. Omnium Pontificia authoritate dominum, illum Anathema sore: cum tamen antea sic-
pius ci maledixisset & eum proditorem ac parricidam vocasset. Ea suit Bonifach illius VIII. insolentia ut nihil non secerit quo sibi iter ad tyrannidem in Reges exercendam patefaceret. Et eius excplo Benedictus XI. quavis ab illo in regem Philippum decreta resciderit,ausis cst tamen in Francoru Ac demias ius statuendi usurpare, & parisiem, sis Ecclesiae Cancellario mandauit, ut Doctores in Theologia & in Canonico iure quod Romani Decretum vocant authoribtate Apostolica crearet. Post Clemens V. eius silccessor eam sibi authoritatem vindi, cauit ut reges a se institui ac destitui posse diceret, imo sibi multo maiorem nimirum in Angelos & dignitates caelestes potestate competere. Nihil tamen statuit in regem nostrum, quippe quem in temporalibus soli Deo subiectum cognosccbat, qui & ipsius
Clemensis dignitati fauerat. Ab hoc Potin i
410쪽
darum sormulae praesertim in foro Ecclesi stico,& Concitu Viennensis constitutiones
quae Clementinae vocatae sunt ab eo editae. At in temporalia Francorum bona ius nulla
habuit. Imo climanno MCCCVII. An, ciensis Ecclesiae capitulum quod Podiense Vulgo nuncupatur a rege Philippo Pulchro ad Papam appellasset, prouocationi renui clauit& se regi tantum in temporalibus subiectum declarauit.Certe post hunc Clemetem Ioannes XXII sanctiones suas ad Academias misi ubi a iuris Canonici professoribus equidem Iedlar,sed a iudicibus regii
pro legibus receptae non sucre. Et qtramuis ab eo tempore iuris Antecessores eos quos vulgo Baccalaureos & Licentiatos vocant
authoritate Apostolica secerint , id negiae authoritati & Francis legibus constituti nibus ac S Cii. derogare nullomodo potuit. Certe Pontifices Antistites & E. multis in causis iurisdictionem ustirpaverunt,
ut in testamentorum executionibus, & in MIiis etia cotrouersiis.Na praeter eas quae comuni E .uniuersis Consilio illorum iudicio commissae filia nimirum cum de haeres,vel