Vindiciae secundum libertatem ecclesiae Gallicanae, et regii status GalloFrancorum. Sub Henrico 4. Rege Francorum & Nauarrae. ... L.S. A.R. Ludovicus Servin advocatus regius

351쪽

3 . paruerunt antequam interC hristianos milites conscripti essent,eadem fide & pietate qua eorum posteri post religionem Christianam ab illis in Fracia susceptam. Sciebat

niuiirum Deum iura humana per Imperatores ac Reges & rectores seculi humano generi distribui voluisse, ut docet Augiis inus in Ioannem. Noli, inquisiicere quid mihi es Regi um post olus Reges honorandos dixerit .Et sic ait D.Ambrosi' aduersius Auxentium cum tributum petit Imperator n5 ei negamus: Imperatori non dono , sed non nego. Loge alia sunt sancti huius viri verba,

qua quae Romani quida Episcopi cu priuilegia & immunitates aliquibus Ecclesiis co- cesserui scribere ausi sunt, eos sacris arcentes & dignitatibus priuandos dicentes, qui illa violarent aut imminuerent, dira &tetra illis minitantes fulmina. Scd noua ista hontificum fulgura nos a recto tramite auerte re non debent. Neque existimandum costitutionem terreni Regis solui ab Episcopis Romanis potuisse, vel hodie posse. Si enim Dei filius censiim soluit, quis tu tantus suisti Pontifex Romane qui dixisti Regi Francorum non esse soluendium Θ Certe Rex iste a

352쪽

Deo solo dependet qui ideo Dei gratia Fra- corvi ex dicitur. At dic ut Iesilitae postquam Principes Christiani faeti sunt,& sponte leges Euangelij susceperunt, continuo se tanquam oues Pastori & membra capiti Ecclesiasticae hierarchiae Praesidi subiecisse , &proinde ab illo iudicari,non in illum iudiciu ferre pone. Verum Apostoli praeceptum de obedientia Regibus praestanda non fuit

ad tempus scriptum, sed in perpetuum, non. sub conditione , sed pure & absque ulla eraceptione,non quale illud,haereticum homi- nem deuita,quod eatenus locum habere docuimus, si obstinato animo in errore perma- serit, quod tamen si contingeret tributu illi denegari no deberet.Est enim perpetua Regis potestas, & maxime Regis Francorum, cuius imperio non modo laici subiecti sunt, sed clerici, ut olim erant sub Imperatoribus

Romanorum. Nam uti Imp.Constantinus in

causa C sciliani Episcopi iudices dedit teste Augustino in Epistolis: ita saepius neges iam stri fecere. Sed priusquam dicamus quς ab ipsis in Ecclesia gesta sunt, sciendum est: quod ab Imperatoribus Romanorum qui in Galliis regnarunt,tum quod a Regibus inter

353쪽

Christianos statutum est,non quidem in iis

quae ad impositionem manuum,consecrationem sacerdotum, & ordinationem spiritualem pertinent, s d ad politicam admin, strationem, quq in iis regendis versatur quq temporalia vocamus licet spiritualibus almnexa: & quomodo sub eis vixerint Episcopi & clerici,quq suerit illoru authoritas, qua Romanus Potifex in eos potestatem habuerit, denique quomodo legitimum ordinem S primatum in Ecclesia veteri cosuetudihereceptum approbantes tyrannicisconatibus restiterint, ut inde quid agendum sit vide iis .Primum cum de ordine inter Episcopos agebatur, Constantinus ille Magnus cum de ordine inter Episcopos agebatur Ecclesiae Romanae prae eminentiam sedis tribuit, quam Constantinopolitanus, Alexandrinus& alij sibi dari contendebant, ut G. Rehis

procurator in oratione contra Benedictum

XIII. qui se pro Pontifice Romano gerebat disertis verbis docuit. Latae sunt etiam ab hoc Principe multae de rebus Ecclesia Christians leges,ut & ab Aonorio heodosio, Arcadio S aliis.Nolim negare inter e ru costitutiones leges aliquas de Religione

354쪽

per dissimulationem factas,quae non modo iniquae verum etiam impis dici possunt , ut L Christianis C .de pagan.&alia cuiuS me- tio fit in Concilio Africano quae liberam cuique facultatem cocedebat ut esset Christianus,aut non esset.At leges illae ab Imperatoribus teneris & adolescentibus fame sunt,queis erant tutores impij & perfidi Sed

hoc 'riticipibus legum serendarum potestatem non abstulit. Deo enim permittente aliquando hypocriis regnarunt. Et haereticorum errores qui in Ecclesiam Romanam irrepserunt non tam Principibus aut corum consiliariis impurandi sunt,quam clericis,ut rivere ac libere in Romanos dixit magnus ille Salvianus Massiliensis Episcopus lib. s. dei Guburia. Dei, et id ipsae quondam haereses Ba . barorum de Romani magi tern prauitate luxerunt.Qused tum maxime contigit , clim imperio cadente Pontifices capita sua eXtule-

runt.Nam cum caeterε nationes non haberent legem Dei, aut debilem & conuulner tam haberent, non habentes quq sic habebant a Deo excusat sunt, quit eis patietiam commodauit,quia vidit eos etsi non recte credere,ais ctu tamenpiae opinionis errare,

355쪽

3 so uti hodie multae gentes quq inosciose sunt: sed illis hoc est summum religionis ossici u. Et ideo, inquit vir illi sancius,iusto iudicio si spatientia Dei sustinet , se nos animaduersione

castigat,quia ignosci aliquatenus ignorantia'-test, contemptus veniam non meretur iuxta illud Luc. 1 2.Seruus qui nescit voluntatem domini sui vapulat paucis:qui autem scit eam, uenonfacit, vapulat multis. Sciuerunt Cliristi volutatem multi Romani Episcopi: at scietes bona non bene egerunt,& discretionem

recti ac praui,caeli& mundi intelligentes, praua & immunda sectati sunt. Vtinam hi Theologiae prosci res facra latum tractassent,vilmperatores illi Arcadi',&Honorius in l. 1.C.Th de relig. statuerant quoties de religione agereturEpiseopos iudicium ferre

debere, caeteras Vero causas quS ad ordinarios cognitores vel ad usum iuris publici pertinent legibus audiendas. At cima Ma cianus in I. cum clericis C. de Episc. & cleric. in iudicium vocatis patere dixisset spiscopalem audientiam , id est notionem in clericos & Monachos,postea in secularibus iuris dicendi potestatem sibi qusrere conati sunt:apparitionem tamen & iurisdictionem

maxime

356쪽

naaxime quod in ea extremum est non habuerant , sed magistratus eorum sententias cXequebantur. Audientia vero illis permissa erat in causis religionis, vel in negotiis Ecclesiasticis aut inter consentientes uti apparet ex tit. C. Iustinianei de Episc. aud. Et haec inter volentes audiendi potestas in co-

sequentiam postea traiis est,ita ut Episcopi iudicandi potestatem sibi vindicare voluerint,& ius creadorum Episcoporum absque authoritate Principis. Sed Zeno Imp. Mog-gum absque sua authoritate Episcopuim Ecclesiae Alexandrinae factum morte mulctari iussit. Et Rex Thcodoricus Romae Symmachum Papam multorum criminum accusatum ab Episcopali dignitate deposuit,& rc- ditibus Pontificiis spoliauit ut scribit Ennodius.Dein ipsemet illum restituit.Vnde iudicari potest Principes Pontificibus, non Pontifices Principibus imperasse. Et ideo Anastasius Imp. Hormis lar Papar legatis Constantinopolim missis audacius loquentibus

ita respondit, nosuiu re volumus, r non nobis iuberi: Augus est imperare,non Pontifcis, ut Henricus Erfodi ess, Sabellicus & Simoneta testantur. Sic Anastasius Pontifex a Iu-XX

357쪽

stino Imp. sua sede expulsus ob nimii largε

distributas sacras pecunias, ut testis est Eu grius lib. s. c. . Postea Iustinianus in ciuit,bus caussis clericos ad Episcopalem audientiam remitti voluit, in criminalibus vero coram competenti iudice coueniri in urbe C.

P.& in Prouinciis coram Prssidibus pi stem quam in Ecclesiasticis delictis quae secunducanones plueti voluit. In Galliis vero postquam Reges nostri Christiani facti sunt Pelagius I. Romanus Episcopus legato Regis Childeberti Ruffino qui ad cum missus su rat consessionem fidei quam tenebat expositit,& manus suae prosellion Regi significauit,nullam sibi reseruans in Francorum Ecclesias & earum Episcopos ac clericos iurisdictionem aut potestatem. RegeS Vero la

stri uti Domini ita Ecclesiarum desenseres& conseruatorcs suere,easque multis Ornarunt priuilegiis .Quod fiam mi imperii etiam in Ecclesiis euidentissimum argumetum est. Et quanquam Romani Pontifices etiam a principibus nostris rogati ut de se dicit Gregorius aliqua concesserint priuilegia, id ei ius imperi j in Gallias, in Ecclesias Gallicanas no tribuit.Equidem ex his cocession,

358쪽

bus illi paulatim in Episcopos Galliarum

qu sita fuit autolitas,uti postea docebimus, sed in his tantum quae ad ordinationem spectant,non ad rerum temporalium dominiu.

Quis enim probet quod Magnus ille Gregorius in Privilegio quod D Medardo concessit ita scripsisse dicitur Θ Si quis Regum,t Antistam, Induum vel quarumcunque secularium personarum huius ' oticae authoritatis,nostrae praeceptioni, decreta violauerit cuiuscumque Ablimitato vel dignitas sit honore suo priuetur. Ecquis hanc illi concessit potestatem Θ Certe his comminationibus uti non debuit, quae vim rei iudicatae aduersus Principes nullo modo habere possunt,praesertim contra Regem Francorum. Et ipsemet Gregorius id satis agnouit, cum etiam in rebus ad Ecclesiasticam administratione pertinentibus Imperatoris Mauricij leges obseruauit, quibus vetitum erat ne milites, vel rationibus publicis obnoxij ad Ecclesiastica munera admitterentur,ut ipse resert in Epist. xj. lib. I. Plenae sunt aliae eius Epistolae aliis professionibus debitae Regibus obedientiae.Vnde Arnulsus Aurelianensis Episcopus Ecclesiae Gallicanae & Regu Franco-

359쪽

rum nominis vindex ac defensor acerrimus

in Synodo Rhemensi quae regnante in Ur cia Rege Hugonc Capetio congregata cit 'cierum iudiciorum in Episcopos Majestatis reos datorum exempla proferens Aegi- diuin Rhemorum Archiepiscopum ob infidelitatis in rcgem suum crimen apud Argetoratum depositum,& perpetuo exilio damnarum,& Arnulsum Lupi Ducis filium in Gius locum substitutu docuit.Nec,inquit,m gratis Gregorius licet priuilegioru Ecclesiet RO.defclor maximus quidqua pro hisvel c6tra haec digisse reperitur.Et in epist. 3 1.cum hic Pontifex pallium ad Episcopum quendam Gallum misit, Assit, inquit, ne aut

transitoria potestatis culmen aut exterioris cultus ornamentum in vicibus nostris aut pallio te

ursi e seu piser. Tunc remansit penes Reges nostros plena ac libera potestas in iis Omnibus quae tam ad G cclesiarum quam ad Regni administrationem pertinebat,eXcepta manus impositione S ordinatione spiri tuali,quae singulis Episcopis insita dioecesi& Metropolitanis in Episcopos competebat& Sypodo Prouinciali in Metropolitanum& Episcopos. Et cum imperator Phocas

360쪽

i 3 syBonifacio III. Primatum quem alij Imp.

concesserant confirmauit, & ampliorem fecit , non tamen ille PontifcX in cos qui erat Imperio subditi siue clericos sitie aliosvllam iurisdictionem exercuit .Et sane id facere n5 poterat,cum ci mandata ab Imp.non suisset. Et sub Vitalia noPapa licet annus tunc esῆcta Christo DCLXVI qui in Apocalypsi notatus cst, Reges ac Principes sua adhuc potestate utebantur, uti Rex Theodericus in Amandum de Lambertum Episeopos in Galliis degetes sic eodem tempore Impp. Heraclitis & Tiberius multa de rebusEcclesiasticis & in laicos, dc in clericos statueriit:& quae illorum fuerit authoritas ex gestis in Synodo Constantinopoli habita manifestum est.Et licet nonnulli Principes authOritate sua abusi sint,vi Constantinus qui Mo- nothelitarum errorem per OlympiumEXa chum in Italia propagari iussit,& Rotharius Rex Longobardorum, qui duos Episcopos unum Catholicum, alterum Arrianum in quaque ciuitate esse voluit: tamen potestate sua de sumi ni Imperij quod illis competebat iure non ideo priuati sitiat. Vt enim venationes non ideo prohibendae, nec literae dam-