Vindiciae secundum libertatem ecclesiae Gallicanae, et regii status GalloFrancorum. Sub Henrico 4. Rege Francorum & Nauarrae. ... L.S. A.R. Ludovicus Servin advocatus regius

371쪽

secundum meum sevirum sicut Frachus homo pro recte cf. debet suo Regi. Sic me Deus adiuuet & istae reliquiae. Iuratum in mallo Regis V.non Iul eodein anno. Et postea apud Carisiacum palatium anno DCCCLVIII iuramentu cidem Carolo fuit a subditis iteratum , quale continetur

in professione Episcoporum facta apud Gu-dulfi villam Ingilberga vegina,& Legatis sedis Apostolicae Formoso & Gaderico

praesentibus .Et Rex etiam ita iurauit. Et ego quantum sciero , rationabiliter potuero Deo adiuuante unumquemque vestrum secundum suum ordinem es personam honorabo, es sal bo, es honoratum ac fatuatum ab H que miti dolocse damnatione vel deceptione construati , rationabilem misericordiam exhibebo sicut idolis Rex:9 pro nulli homine per studium aut malevolentiam, vel alicuius indebitum hortamem tum deviabo,quantum Deus iste ectum es pos bilitatem donauerit. Et erfragilitatem c ira hoc mihi subreptu fuerit cum hoc recogno-

uero, voluntaria emendare curabo. Postgener

l, sacramento omnes fideles etaici e coriaci promiserunt neque per se,nequeper missum neque 'r Oeras, neque per emissam seu intra'

missam

372쪽

Fampersonamve quocumque modo ac signis attone contra Regu honorem se suam ac E ' clesiae es Regna illi commissi quietem se tranquillitatem ac Doditatem machinaturos , vel machinanti ca ensuros. Tunc & laici & clerici Regibus Francorum parebant,& ReguIudices lites eorum dirimebant, atque In negotiis Ecclesiasticis Episcopi ipsorum au- ctoritate congregati. Sic in libello proclamationis regis istius Caroli Calui contra V Venilonem scriptum est ab eo fidelitatem sacramento Regi promissam, quam & alijspoponderunt. Nec iusiurandum Ro.Potifici fuit ab eis pr stitum.De negotiis verOEcclesiasticis acturi patres Synodos authoritate regia contrahebant. Certe Nico Iaus I. Papa Romanus in Episcopos aliquot Franciae iuris dicendi potestatem usurpare conatus cst, ut discimus CX caus9.q 3. C. conquestus cum Sigedodus Narbonensis

Archiepiscopus querelam aduersus Rod ubsum Bituricensem proposuisset quod Ro-dulsus clericos Narbonenses ad iudiciu situ venire compulisset. Et ait Gratianus illum Pontificem Niceni Concilij regulas seruandas di isse, hac tamen exceptione addita si ZZ

373쪽

fides ei qui recitat adhibesada est praeter quam si Apostolica sedes aliquam Ecclesia vel ipsius rectorem quolibet speciali priuia

legio decreuerit honorare.Vertim haec cra, ceptio falsi valde suspecta est, aut si eam proucia habere volumus , cum Niceno Concilio sit contraria, & penes sedis Apostolicae

Romanae Pontificem summaria velit este potestatem, nullius momenti esse debet: Et si Nicolaus regulas Nicenas ab aliis obseruti das dixit,quod quisque iuris in eos statuere voluit eodem ipsiim uti oportuit, non de s . nibus inter Episcopos huius Regni cognoscere cum hae controuersiae vel in Synodis authoritateRegia contractis,uel a Iudicibus Regiis terminandae forent secundum Boia, facu Papae constitutionem ad Gallos,quam refert Gratianus in c.decernimus 3'. 9. his verbis, Decernimus vestrum debere intra prouinciam este iudicium,ubi vestrii leget dum est,non vestram uti habent corrupti a Romanis Codices Hoc enim Gallorum ius ex Synodo XII. Prouinciaru apud-Tullei sem Prouinciam habita manifeste apparet quae uniuersalis a patribus appellatu utSalomoni qui tunc Britannorum tenebat re-

374쪽

gionem quam Armoricam Vocant sugge-xeretur, Ut permitteret totius Britaniar Epis copos debitam reuerentiam Metropolitano inserre,videlicet Turonensi. In hac autem Synodo de Romano Pontifice nullum verbum. Et a Concilij patribus monitus suit ille Salomon Armoricus, ut considera xet quanto animae suae periculo Britannorum dominationem inuaserat clim dominor egi Carolo fidem privis iurasset:& ut recordaretur gentem Britannorum Francis ab initio suisse subiectam & statutum dependi

se tributum, ac per hoc non dedignaretur ad nuper obmissam reuerti consiletudinem. Quae hic notanda censui quia volebat hic Salomon & Britanniae Prouinciae urbes, Ac Ecclesias,illas Regi Francorum,has MetrO-

politani iurisdictioni subtrahere. Quod mi

nus pie ab eo factum, a Cocilio iuste reprohensiim est. Haec erat . illius Synodi authoritasquq de finium controuersiis inter Episcopos & Metropolitanos Franciae cognoscebar. At obiiciunt Romani c. haec quippe causa I. l. 6. ubi Nicolaus Papa Salomoni illi κegi Britonum scripsisse dicitur , ut ad Turonensem Auluepiscopum omnes Episcopos

375쪽

regni sui mittere non detrectaret,cmn hae LM

tropolitanis et sit, omnesque Regni Abin si ita iocm d beat Episcopi ipsiussufraganei: se,

δεῖ nquis,cum coram designato Turonicae Ecclesiae praesule, es integro numero colligarum

id est XII. Episcoporum celebrato conuentiso rint eiecti Episcopi regulariter examinati apparueritque quod canonicefuerint eiecti,Episcopis ipsis in Da deiectione manentibus, qui in

locis eorum consecrati unt, potuerat utique

pisi uim honore potiri. Mox siummam sibi po- te rem vendicans haec adiicit,Quod si adTuronensem Archiepiscopum praefatos Episcopos mittere dedignaris , studeas duos Episcopos de expulsis & duos de subrogatis una cum Ecclesiae tus legato ad Apostolica beati petri sedem transmittere,ubi digna eraaminatione praemissa qui legitimi Episcopi sunt appareant,& suas Ecclesias irregul in riter non amittant. Videte Gallosranci quanta silerit huius pontificis astutia, qui ut iuris dicendi potestatem in Francos & Briatannos usurparet causam ad se euocauit quq alibi quam in Franciae partibus agitari non potuit,uti in illo XII. prouinciarum Concilio agitata & terminata suerat.Tum Franciet

376쪽

. 37 I. Episcopi & clerici Regibus iuramentum

praestabant Romani quo ine Pontifices imperatoribus: ut Formosus Arnulpho, Deum testem faciens & per diuina mysteria obtonatus se illi fidum fore , neque auxilium aut fauorem Lamberto aut eius matri praestiturum licet Romani id indigne ferrent qui tyrannidem in Ecclesiam Christianam semper inuehere conati sinat. Et postea tata suit Imperatorum in Pontificem Rom. authoritas ut Iohannes 13.aut. I . ab Othone Imp. depositus fuerit.Nec enim Potificis illius ea potestas erat quam postea quidam vindicare conati sunt nimirum regna conserendi. Quod ex Doni Papae vita constat qui cum Poloni coronam ab co dari Principi suo postulassent eam concedere noluit. Nec

credo quod quidam dixerut ipsum id quod petitum ab eo suerat denegasse quod nihil ei oblatum suisset. Siquidem historici illum

modestum & integrum ac vitae & scelerum purum fuisse testantur, nec ullam iniuriam ab eo cuiquam,vel ipsi ab ullo suisse illatam: quem utina secuti suissent Benedictus VIII. .&Ioannes XXI. qui quoniam aliter ideo male secerunt.Reuertamur ad F ancos.Fuit

377쪽

haec quondam maiorum nostrorum Virtus, ut selum Principem in iis quae ad tempora- lia pertinent agnosceret. Et ut hodie in possessorio beneficiorum Ecclesiasticorum soli Iudices laici notionem & iurisdictionem habent sic habebant sub Carolo Simplice cum lis inter Hilduinum & Richarium de Episcopatu Tungrensi mota esset. Rex enim inquit Frodoardus in Chronico su illum Episcopatum Richario dederat quod

Hilduinus cui prius concesserat ab co desciuisset.Et licet eligente clero ac populo necnon fauente Gisicberto Lotharingite Duce quem perfidi Lotharienses Principem relicto Rege Carolo contra ius Francorum delegerant Hermannus Archiepiscopus Hilduinum ordinasset,Carolus reuersis ad se Lothariensibus & ipso Gisse berto,Richario

Abbati non Hilduino Episcopo illum Epis-

Copatum conseruauit. Sane , quod a Rege Carolo faetiim a Romano Pontifice ad pro- batum Flodoardus scripsit. Nam Richarius

inquit anno DCCCCXXII. Ronagna prosectus propter Episcopatum Tungrensem reuersus ordinatus fuit. Sed hoc ille histori cus addidit,ut Romano Episcopo saueret el

378쪽

si veru dicit , nos adserere possiimus approbationem istam non maiorem vim habere quam confirmationem inutilem:quia quod Rex suo & communi iure in Gallia conces serat Romani Episcopi authoritate &rcscripto non indigebat. Sed erant tunc om-

nia in Francia suti nunc j bellis & seditioni- bus plena:& Episcopi contra Reges armati

Romam ibant ac Pontificium auxilium implorabant,ut Romani Potificis foedere cum illis inito causam ipsorum aduersus eos quibuscum illis bellum erat fouerent: Sc tunc cadente regia dignitatePontifica crescebat. Nec tamen ita aucta est,quin penes Reges remaserit , qui regia potestate recte uti sciebant. Sub illis siquidem Episcopi Franciae in regno & ab Episcopis regni authoritate regia congregatis iudicati sunt.Ita sub Rege Hugone Capetio , qui Arnulphunx post Adalberonis stemensis Episcopi obitum ab Adalberone Laudunensi consecrari iusserat, ut hoc beneficio illli deuinctu haberet,clini Arnuistiscille qui iuramento Hugoni & Roberto regibus praestito se puram fidem illi,

seruaturum promiserat ut constat ex chirographo quo exstat in c. 8.Synodi Remis co-

379쪽

gregatae ad regis Hugonis aduersarios tra fugisset,in Synodo repraesentatus ac depos, tus suit,uti Gerbertus qui postea Pontifex suit OthoniΙmp.scripsit ex rerum gestarum fide .Et notandum maxime quod in illa Synodo Arnulsus Aurelianensis Ecclesiasticaelibertatis defensor integerrimus grauissime

dixit non expectandamRo. Pontificis sei tentiam .Quod multis rationibus confirmauit.Et quoniam quidam dicebant ex sententia Getas' Papae Romanam Ecclesiam de

tota Ecclesia iudicare, Papam vero ad nublius commeare iudicium, nec de eius unquasententia iudicari posse:ipse respondit Asricanos Episcopos id impossibile iudicasse, nisi sorte, inquit, quisquam est qui credat uni

posse dominum nostrum examinis inspirare iustitiam,&innumerabilibus congregatis in C5ciliti facerdotibus denegare. Tu addidit exemplum D. petri, qui licet loco prior at stientia inferior erat:& ideoD. pauli iudiciu non abnuit in faciem sibi resistentis. Adiecit Gregorium equide iresua causa iudic tem dixisse inuolutum criminibus Episcopul o. pontifici subiectum: quod an indefinite verum sit multi dubitant: at certe eum qui

380쪽

aggravatus non est parem dignamque se ac

Romano Pontifice in omni negotio laturusententiam .usc dicebat ille sanctissimusAurelianensisEpiscopus,qui tame non suit hoc nomine haereseos accusatus, sed ne quidem suspectis.Et licet,inquiebat,Damasus Papa cum Episcoporum summa negotia Metropolitanis discutienda commisisset definitionem eorum suae potestati attribuerit, illi inquit non resistimus. Tum authoritatem Hugonis proseri in depositione Pauli Theatin ciuitatis Episcopi quam se ignorante facta

non modi, ipse suo iudicio cofirmauit, verum etiam grauius in depositu animaduertit. Nimirum si ab Episcoporum sententia appellaretur intelligebat vir ille piusiudices in partibus non extra regnu a s immo Pontifice dandos secudum ordinem prisco more seruatum. Et si aliquando a Romano Po-tifice iudicium Romae datum est,id raro co-tigisse & a Francis haud probatum. Quod si probarunt,non tamen ea lege id fecisse, ut semel vel bis faetiim ad consequentias trahi posset. Qiuod Aegidij Remesis Archiepiscopi & Ebonis qui illi successit exemplis con-sirmat in quorum primu lata est sententia in