Fragmenta comicorum Graecorum

251쪽

llo anno Olymp. XCVl Macedoniae imperium obtinuit, delempore fabulae nulla esse posset dubitatio. Sed huius quidem Pausaniae vita in obscuro delituit iteo quidquam me moratu dignum habuit; itaque videndum ne Pausanias intelligetidus sit Ceramensis, Agathonis poetae amator Eeleborrimus, de quo abunde constat ex Platonis et Xenophontis Symposiis. CD. Protag. p. 315 d. Eundem tragoediarum auctorem perhibent Seholiasta Platonis p. 373 et Grammaticus ΜS apud Cramerum Anecd. IV p. 269. Neque alius fuisse videtur quem in poetis quibus Stobaeus usus est numerat Photius Bibl. 16I p. 375. Ab hoe igitur Pausania si fabulae nomen inditum esse ponimus, etiam alter dramatis titulus Μακεdονες commode explicari potest, siquidem Pausaniam simul cum Agathone apud Archelaum Macedoniae Tegem eommoratum esse constat ex Aeliani V: H. ΙΙ 21. Iam quum Agatho circiter Olymp. XCIII I comitante Pausania ad Archelaum se contulerit, vid. Fr. Ritsehelii Comment. de Agathone cap. VII p. 20, hinc non multum quidem, at aliquid tamen ad tempus fabulae eonstituendum Iu-

eramur.

In Medea, euius tria supersunt fragmenta, lusit fortasse Euripidis aliusve tragici cognominem sabulam. Creontis in ea partes fuisse docet locus apud Athenaeum XI P. 46τ εα οἶσθ' ω προσέοικεν, ω Κρέων, το βρέγμα σου; ' θ. δαε δίνω περι κατιο τετρces μενω. quae habent sane eolorem parodieum. Quae idem Athenaeus XV p. 690 s ex hae tabula servavit: καὶ λέγ' o τι μυρον avrῆ gερεις

τοιουτον. Oιον Ου Miγαλλος πωποτε Medeae verba videntur fatalia illa munera Creusae per se viam mittentis. CD. Eurip. Med. 950.

252쪽

Similis, ut videtur, Myrmidonum, Philoctetae, Phoenia sarum, Troili et Chrysippi fuit ratio. In Phoenissis quidem aperte lusit Euripidis fabulam, ut constat diserto Aristotelis indicio de Sensu p. 43 et ex locis apud Athenaeum IV p. 160 h et Pollucem IX I 2 . Nec de Troilo dubitari potest, ut docet fragmentum apud Scholiastam Aristophanis Vesp. 133 r

ἀλλὰ παραδους τοις Aεσμοις χαίρειν εG.

Quorum versuum prior fortasse e Sophoclis Troilo ductus est. Myrmidonum titulum frustra suspectat Hemsterhusius ad ' Pollue. IX 8 qui Μυρμηδονας h. e. Μοομηκσς, ut Hesychius interpretatur, fabulae nomen suisse eoniicit. Sane Μυρμηκας docuisse feruntur Plato et Cantharus, μυρμηκα Posidippus, Muρμ37κανθρωπους Pherecrates. Sed γψρm δόνας scripsit etiam Philemon. Straitideae fabulae unum duntaxat fragmentum servatum est, in quo propter immodicum balneorum usum perstringuntur Byzantii. V. Gl-

Iuc. l. I. Ρhilo et et ea bis laudatur, Athen. VII p. 32T e et Pollue. VII 131. Neque frequentior Chrysippi memoria. V. Athen. IV 169 et Polluc. X 55. Plane obscurus est τί σου fabulae index apud Seholiastam Aristophanis l. I. pro quo Casaubonus ad Athenaeum VII p. 327 e. parum probabiliter mτυλος scribendum coniecit. Ποταμίους ante Olymp. XCII 4 aeiam esse intelligitur e scholiis Aristophanis Plui. 1195 ὁ -κοφρων, ως o' ατοσθένης φησὶν, πρῶτον τουτον Aristophanem δαδας s τηγαναι. πεποίηκε δὴ καὶ ἐν 'Eκκλησιαζουσαις αυτο.

ἀλλὰ γὰρ ἔτραττις προ ἀπιροτέρων τουτων Plutum I et

Ecclesiagusas dicit) τους Ποταμiους διδάσκων εἰς λων ἀνα Ιερει τι πρῆγμα. CD. Clintoni Fast. Hellen. p. 103 Er. Titulus sabulae inditus a Potamiis, pbriae Leontidia

253쪽

δημοταις, quos eo nomine male audivisse, quod laesia salsos eives in tabulas reserrent, ex Harpoeratione P. Ib6. I9 ad notavit Hemsterhusius. Ita etiam Pliotius Lex. p. gio 10 ἐκωμωδουντο δἐ ως ραδiως δεχορ νοι τους πορεγγραφους, quae eadem leguntur apud Suidam s. V. δρυπαρNU, nee discrepant ab Harpocratione, nisi quod is pro παρεγγραφους habet παρεγγραπτους, nullo ad sensum discrimine. At longe alia Verborum sententia 'evadit, si Eumes. Μ.. p. 738 4 sequimur, qui Polamios eo nomine a comicis poetis irrisos dieit. quod τοὐς ἐγγραφους νομους facile receperint, pro

quo Vitiose τους αγραφους νομους legitur in fragmento L xici rhet. p. 6 τ 2I ed. Pors. Utroque loco . fortasse serLhendum coniicias παραγραφους vel παραγραπτους νομους Eo enim ducit idem Lexicon rhet. p. 6 6 12 φρεγεγραμμένοι leg. παραγεγραμμένοι Ουν εἰσὶν οἱ νομοι παρα τακ τηγορουμενα γεγραμμένοι. Quamquam quum non intelingatur, quid pagis in eiusmodi legibus vel admittendis vel reiiciendis negotii fuerit, in eam potius inclino sententiam, ut illud ἐγγράφους νομους ex παρεγγεγραμμiνους isorruptum putem. Ceterum duos huius nominis pagos fuisse uuus, ni

memoria fallit, tradidit Scholiasta Homeri Iliad. ιό 545 παρ' 'Αθηναiοις εισὶ δυο δῆμοι Ποτάμιοι, ιυν ὁ μῖν καθυπισό di ἡπενερθεν ονομά ται. Denique verbo monendum est titulum fabulae nostrae constanti errore scribi

Ποταμοί, ut patet e Seholiasta Platon. p. 98. Suida et Photio s. v. λινον aliisque. Vid. Hemsterhusius a Pluti I. 1. Denique Psychastae passim ad partes vocantur, sed ita ut de argumento fabulae nihil essetas, nisi quod titulum Similiter Ααμπτρεῖς οἱ καθυπερθεν distinguuntur a

τοῖς υπένερθεν.

254쪽

dramatis απο του μαχειν τὰν οινον ductum lesse eonileiaa

ex loco apud Athenaeum III p. 124 et

ουδ' αν εἶς δεξαιτο θερsιόν, ἀλα πολυ τουναντίον ψυχομενον ἐν τω τρεατι καὶ χιονι Ws Πιένον. Nisi Casaubono ad Athenaeum VII p. 32 e accedere praestat qui vertit frigus captantes, titulumque aperiri existimat verbis Pullucis X 127-ἐν Φυχασταῖς προει- πων εὐιπίδαχ ἐπηγαγε Aptius etiam utaristoeo .Photii Lex. p. 656 16. φυχάζουσι et προς το ψυχος Σῶ-πνεουρια διατρi υσιν, ι- ἀναφυχύν . τινα λάβωσιν. Similiter Lobeckius Aglaoph. p. 1038, homines quosdam voluptuosos poetam perstrinxiase existimans in locis amoenia otiari et luxuriari solitos. In hoc Straitidis sabularum resensu eonsulto omisimus

Phoenicidem, quam sabulam eum viri docti ab Athen. IX p. 382 e. Stratoni tribui vidissent, iterum Stratonia et Strata iidis nomina permutata esse crediderunt. Villoisonus. Praef. ad Apollon. p. XXV etiam sabulae nomen depravatum esse putat scribitque apud Athenaeumr παρὰ Στραττιδι ἐν

ἐσσαις, pro edita omniumque librorum auctoritate firmatalectione: παρὰ Στρατωνι, ἐν DOινμidyI. Sed quamvis Strato comicus nonnisi ab uno Suida diserte commemoretur nam ubi praeterea eius nomen legitur, ibi constanter Strarulidis locum occupavit , et quamvis ob eam causam Permagnam de Stratone, poeta eomico, dubitationem nasci non diffitear, in ilIo tamen Aulenaei loco Straitidem commemorari omnino non potuisse certissimis argumentis, ubi ad me diae comoediae poetas ventum fuerit, demonstrabimus. I Verba Suidae sunt haeer Στραrων κωφακὼς τνῆς ι syὶς κι' Modiας. τῶν δραμοιον αντον ῆν Φοῖνιξ. Eadem,

ut inita Eudoeia p. 385.

255쪽

eertarum Stratililis tabularum fragmenta supersunt duodeviginti. In oratione quae habuit singularia et a eommuni usu recedentia, reperio sere haec. Μακεδονισσα apud Antiatile. p. 108 29. Σατυρίδιον pro Σατυρωκος apud Λthenaeum II p. 68 f. λεπαζειν pro λέπειν apud Photium Lex. p. 18 . si recte eonileio, dixit apud Athenaeum I p. 30 Lδυσομοιος pro ανομοιος et ἀπομυθεισθαι pro απολογει- σθαι apud Suidam s. v. Genitivo σεμιδάλιδος pro σεμιδά-- usus est apud Athenaeum III p. 12τ e et Pollucem VI 5. στρογγυλοπλευρος dixit .apud Athenaeum VII p. 32τ e.

ἀγωγευς de loro quo equi adducuntur apud Phrynielium Bekkeri p. 22 2I et Pollucem X 55 ὁμοπτεροι pro ὁμήλικες apud eundem VI 156. γελασιμος pro γελοιος apud Phry-ilichum Ecl. p. 226. ἄκρον prima producta dixit apud Harpocrat. p. I 6 12 εἰς ακρον, ωσπερ ἱστέον, τὰν ἱστον. Sed hoc quidem etiam alii eiusdem aetatis comici sibi indul

serunt.

THEOPOMPUS, Atheniensis. Huius nomen in codicibus passim θεοπεμπτος scribitur, velut apud Zonaram Lex. p. 210 aliisque loeis ab I. Neursio ad Hesychium Μiles. p. 104 Or. indieatis. CD. varias lectiones ad Artemid. IV 3. De hoc ita Suidas scribit: Θεοπομπος, Θεοδέκτου ἡ Θεοδωρου, 'Aθηναιος, κωροκος, ἐδίδαξε δραματα κy. ἐστὶ Mτῆς ἀρχαι ας κωπιγδiας κατ' 'Αριστοφάνην. δραματα ειαυτου εισι καὶ ἄλλα πολλή. Patre igitur natum dieit vel Theodecte vel Theodoro, quem qui tragicum dicit Fabricius Bibl. Gr. II p. 50I cogitavit fortasse de Theodoro eo quem eommemoravit Diogenes Laert. II 8. Sed is quum Alexandro Pheraeo aequalis fuerit, Theopompi pater esse prolaeto non potuit: aecedit que ' plane incredibile est, tragici poetae filium comoediis scribendis operam dedisse, euius rei in tota rei litterariae apud Graecos historia nullum credo exem-

256쪽

plum reperiri. Eudoeia p. 232 verba Θεοδωρου plane omittit. Sed ne de Theodecte quidem ita res certa est, ut nullus dubitandi Iocus relictus sit. Aelianus certe in opere de Providentia Theopompi patrem neque Theodectem neque Theodorum edidit, sed . Tisamenum, apud Suidam s. v. θεο- Verba haec sunt: δει 'Aσκληπιὼς καὶ τῶν ἐνδεία et ν προμηθής. ΦΦόη γουν θεοπομπον ρινουμενον fort. ρικνουμνον) τε καὶ λειβομενον ἰασατο καὶ κωφοδiας αυθις διδασκειν ἐπῆρεν, ολοκληρον τε καὶ σῶν κοὶ ἄρτυιῆ ἐργασαμενος. Καὶ δεiκνυται καὶ νυν υπο λίθω δ=) . Θεο-πομπου πατροθεν ομολογνυντος αυτον του ἐπιγραμματος. Tισαμενου γαρ υἱοo ειδωλον Παρίας λίθου. Km εστι τὼ ινδαλμα του πάθους μάλα ἐναργές. Iam sequitur ipsa marmorei operis descriptio. Iacet in Ieetulo Theopompus, adstante praeter Aesculapium medicam manum aeg*oto porrigentem tenello puero, quo poetam φιλοπαίστην indicari

censet Aelianus: γελῶ γὰρ καὶ τῆς κωμωδίας τὀ ἴδιον διὰ

συμβολων αινίττεται. quae multum vereor ne falsa sit interpretatio. Puer fortasse filius Theopompi est. Aetatem Theopompi ita desinit Suidas ut aequalem eum fuisse dicat Aristophanis. Ac sane Laespodiam, quem maxime Olymp. XCI et XCII inclaruisse constat ex Thucydide VI 105. et VIII 86, perstrinxit in fabula Παῖδες inseripta apud Seho- Mastam Av. 1568. Magis tamen extrema Aristophania tempora spectasse Suidam tum dramatum, quae Theopompus docuit, tituli indicant, qui magnam partem eiusmodi sunt ut mediae potius quam Veteris eomoediae sabulis eonvenire videantur, tum vero etiam aliis argumentis intelligitur. Ex

hoc genere est quod in fabula 'Hδυχάρης inscripta Platonia Toupius Emend. I p. 28z tentabat ἐπὶ τοφω, quod

non sufficit.

257쪽

Phaedonem perstrinot apud Diogenem Laert. III 26. πομπος ἐν 'Uδυχαρει φησὶν ουτως 'εν γ ἄρ εστιν ουδἐ εν, τὰ δἐ δυο μολις εν ἐστιν, ως φησιν Πλατων.

quibus respicitur Pliaed. g. 10 p. I Heind. Adde quod in Nemea apud Allien. XI p. 470 L. Therielet poculi mentionem iniicit quae a mediae demum eomoediae poetis eommemorantur, Antiphane Eubulo Marote Alexide Aristophonte aliis, quorum testimonia vide apud Athenaeum p. 4 1 sqq. est. Bentleio Resp. ad Boyl. p. 2I . Immo vero, nisi prorsus fallit sententia, Theopompus ultra Olymp. V vixisse fabulasque docuisse censendus est, id quod colligi posse videtur e memorabili fragmento fabulae Μῆδος inscriptae apud Λthenaeum XI p. 485 e, ubi recte quidem Schweighaeuserna de Callistrais admonuit, sed fallitur quum subtiliadamanthi nomine Demosthenem latere existimatrnoτ- Καλλiστρατος υιας 'inmoῆν, ' κερμα φίλον διαδους, ου συμμαχiαν ἐρέεινεν οἱον δ' ου κηλησε Mριας λεπτον ' δάμανθυν σανδρον, κώθωνα πρὶν αυτω δωκε λεπαστην. Sed de horum versuum sententia copiosius dicam in D

gmentis.

Fabulas poetae nostro Anon3mus de Com. p. XXIV tribuit septendecim, Suidas autem et Eudocia vigiliit quatuo . Neque pauciores dramatum titulos in veteribus libris reperiri scribit Fabricius Bibl. Gr. II p. 501. Sed fallitur equidem nonnisi viginti reperio, quorum haec sunt nominar Althaea, in qua risit Telestem, poetam dithγrambicum, apud Athe- ) Τhericlem qui Aristophanis aequalem dicit Athenaeus XL p. 46s f de extremis Aristoplianis temporibus cogitasse putandus est.

258쪽

de tempore, quo aeta sit fabula, conlectura capi potest. Floruit enim Telestes Olymp. XCV teste Diodoro Siculo XIV si ἡκμασαν δῖ κατα τουτον τον ἐνιαvrον οἱ ἐπισγημότατοι διθυραι ἡ ποιoi, Φιλόξενος Κυθίὶοιος, Τιμοθεος Μιλ σιος,.Tελέστης Σελινουντιος , Πολυειδος ος καὶ ζωγραφικῆς κι, μουσικῆς iaχεν ἐμπειρiαν. Praeterea laudatur Althaea Pollues X 180. Admetus et ipsa e shrioribus poetae sa-hulis fuit, siquidem Peronem uiamentarium, enius aliquoties Anaxandrides mentionem fecit apud Athen. XII p. 353689 I. in ea commemoravit teste Athenaeo XV p. 690 a. Quam 'A ροδ ιτην appellat Athenaeus VII p. 324 b eareetius 'Aφρ odio dicitur Scholiastae Aristoph. Plui. I s. CD. Schweighae erus ad Athenaeum X p. 4 9 b. De Aphe distorum festo a meretricibus inprimis celebrato Bathonis versus

ab Athen. XIII p. 5 9 e. servatos et Plautinos Iocos in Pomnulo I 1 62. 2 4 . III 5 13 et IV 3 I adscripsit Eoppie sius Observ. Phil. p. 33. Βατυλης dumtaxat nomen seuevatum est a Seholiasta Aristoph. Plui. 10I2r κεχὶ τας ροκρας di θηλείας Βατοαυς Γλεγον. καὶ θεοπομπου δραμά εστι, δ Pobidi fere obscurata est memoria, quem si ex hoc Diodori loco et Athen. VIII p. 352 b. ubi Philotae magister fuisse dicitur, cognitum habuisset M uellerust ad Lγsophronem vol. . III p. I58, non sane haesisset in Taetetae loco ad Cass. 8 9. Πολυιδος Vit. Πολυειδος ὁ διθυoces βοποιὸς τον ' Ἀτλαντα ποιπινα Ἀμν φλ.σὶνου καθηματικόν. Unde redintegrare licet scholia Teteletae . ad Exegesin Iliad. p. 132 IS. Laudatur etiam a Plutarcho Mor. p. II 3S B et monente Wesselingio ab Aristotele Ρoet. 10 9, IT 6. TZetetae scholitim ad Lγcο-: Phrotiis l. c. traiiseripiat auctor Eumol. 1 l. p. 104 20. Fortasse non diversus habendus est ab eo, quem Photiua

259쪽

Βατυλλ. Quae eadem leguntur apud Suldam. s. v. νιτταριον, . nisi quod is κει inserit ante θηλείας, unde Benileius

scribebat καὶ τους μαλακους Hemsterii. μιαρους di καὶ θήλεας βαταλους ἔλεγον, quod si probamus, etiam Βαταληpro Βατυλη scribendum esse monuit Hemsterhusius. Sed haec omnia incerta sunt in loco multis dubitationibus obnoxio. Frequens Εἰρήνης commemoratio, qua . sabula ad Aristophanei dramatis exemplar pacem a poeta civibus suis eommendatam fuisse e fragmetitis intelligitur. Vide inprimis

Athenaeum XV p. 00 e. f et Ρollucem X I18. Cetera fragmenta lidem servarunt, Athenaeus IX p. 3T b. 368 e. XV p. 662 L Pollux autem III 2I. X 12 . Nee aliunde

ducta videntur quae ex incerta fabula protulit PIutarchus Lysandr. 13 et Theodorus Metoch. p. 92. . ιδυχαρης quo tempore acta sit, tum Platonis comm moratio docere potest apud Diog. Laert. III 26, tum vero etiam ex argumento fabulae intelligitur, quod amatorium fuisse do-eent Harpocratio p. 210 et scholia Aristophanis Plui. 768. Adde quod in hac etiam fabula Peronem unguentarium, Anaxandridis aequalem, commemorat. Vid Athenaeus XV p. 690 a, qui eandem sabulam commemorat VII p. 308 a. Nomen fabulae non 'Bδυχαρις fuit, ut visum est Meursio Bibl. Att. p. 1618 B et Schweighaeusero ad Athenaeum VII P. 308 a, sed 'LIδυχαρης, quo hominem deliciis et amoribus deditum fort. Platonem) significare voluisse videtur Theopompus. Theseum, in quo Isaei mentionem lactam esse Plutarch. dicit vitis dec. orat. p. 839 L laudant Praeterea Suidas aliique grammatiet s. v. αβυρτακη, Athen. III pi 82 e et Antiattic. p. 83.. Callaeschrum, quo nomine etiam Ophelionis sabula ferebatur, minime illa a Critiae patre nominata Athe- Lysiae oratiouem pro Callaeschro habemus apud Pollucem X I05. Cli. idem in Erat. P. 2bo.

260쪽

quinquies Iaudantur. . .

, Medi memoriami debemus Athenaeo XI p. MI d. 485 e et Soholiastae Pindari Pyth. II 5. Nem eam, quod meretricis nomen fuit, eommemorat Athenaeus XI p. 0 L. 'Oδυσσευς,, quam unus omnium Pollux VII tineae fabulae titulum in animo habens 'Oδυσσεις dixit, laudatur Athenaeo VI 165, Eroilano p. 211 et Scholiastae Aristophanis Vesp. 133T; sed . ex eadem fabula non dubitari potest quin haec apud Eustathium p. 1863 49 derivata sint r

RFay ' Oμηρος κρομμυου λεπαάνω, quae ipsius Ulixis verba sunt. Παῖδες prioribus poetae sabulis aceensenda vIdetur, siquidem Laespodiam in ea vexatum esse docet Sohollast Av. 1568. Laudatur praeterea ab Hephaest. p. 6 et Pollaee VII 66.. X ISI. Pamphilae tria supersunt fragmenta. Nec frequentior memoria Pantaleontis, de euius auctore dubitatum esse indieat Pollux X l. Nomen fabula duxisse videtur a plano illo famosissimo, de quo egit Athenaeus XIV p. 616 a. In eundem scriptam fuisse existimo Lysiae orationem, προς

Πανταλεοντα laudatam Polluet IV 3 et Antiatile. p. 100 16. Ab hoc diversus fuisse videtur is quem inter primarios eu- Iinae auctores numerat Pollux VI 1. Ab utroque disti mendus est Cleagorae filius ab Aeschine c. Timarchum p. 300 Behk. eommemoratus. De plano illo cogitavit etiam Th. Bergulus Epist. ad Schillerum p.. 136. De . argumento Penelopae, quam laudant Λihenae iv p. ,153 I. , XIV p. 65z a , et Grammaticus Bevheri An d.