Fragmenta comicorum Graecorum

281쪽

eluxi falsissimum est. Nihil eiusmodi neque in Stobael margine legerat nee in Polluce, qui semel laudat Μουσων γονάς VI 168 quam habes etiam apud Athenaeum X p. 3 0 L Zetiobium VI 50 et Eumol. Μ. s. v. ἐπάκριος et semel Λιονυσου γονάς X 109. 'Muου γοναι fabula fuit

Philisei. Quae iii didascalieo monumento apud Boeckhium Corp. Inscr. vol. I 230 commemoratur sabula Λιονυσου ρο- ναῶ Olymp. CΙΙΙ acta, eam ad Polygelum pertinere posse fortasse non recte negat Clintonus Fast. Hellen. p. 12T M. at praelongam viro vitam obtigisse Statuamus. Praeterea nonnisi e Λημοτυνδάρεω fragmenta Supersunt, euius argumentum de Attici populi restitutione in integrum egisse suspicatur Κulinius ad Polluc. X 6, E titulo fabulao

eoniecturam capiens, siquidem landareum Aesculapii arto et consilio a mortuis resuscitatum serunt. Quae si vera est auspicio, sabulam Olymp. XCIV 2 actam coniicere licet, quo anno, everso triginta Urannorum dominatu, populi imperium restitutum esse constat. De TFndareo ab inseris revocato Euhnius laudat Lucianum de Sali. 45 et Plinium II. N. XXIX I. Potuisset vetustiorem adferre auctorem, Ρanyasin apud Sextum Empir. adv. Gramm. I 12 et Scholiastam Euripidis Alc. I. Cla. Zenobius I 4b, Eudoeia p. 21τ et Sui-

daa s. v. ἀναβιῶναι. Laudatur Demoundareos praeterea a

Polluce X 6, Eumologo M. S. V. ἐννεάκρουνος, et Erotiano p. 130 οἶνον αὐτίτην, τον ἀπαράχυτον, ως καὶ LT λυζηλος ἐν Τυνδάρεων, leg. Λημοτυνδάρεω. Ad eu dem Polrgeli locum respicit Athen. I p. 3I e. Πολιζ17λος δῖαυτέτην καλει οἰνον ἐν 'ειδω. Ubi male Schweighaeuserus Polygelum historicum significari statuit. Incertae sab Iae unum fragmentum superest apud Pollucem II IIS. - quem a comico poeta diversum esse recte statuit c

282쪽

teste Suida s. v. Λιοκλῆς. Fabulas docuisse videtur inde ab OIrmp. XCIII. Si Ιo fabula, quam archonte Hippodamante

Commissam esse ex monumento didascalico apud -Boechhium

Corp. inscr. I p. 353 discimus, ad Sani Frionem spectat, hunc ultra Olymp. CI 2 vitam extendisse confectum esset. Casauboni error ad Athen. VII p. 286 e) Sannyrionem anti ne comoediae poetarum antiquissimum dicentis undo st xerit indicavi p. 25. Propter corporis gracilitatem et ma-εilentiam ridetur a Sirattide apud Pollucem X 189 οθεν καὶ Στρά τις ἐν τω Κινησὰο τον Σαννυριωνα δια τὴν ἰπνοτ ητα κάναβον καλεῖ, et apud Athenaeum X p. 551 e Σαννυρέωνος σκυτίνην ἐπικουρίαν, acerbius etiam ab Artistophane, qui eum una eum Cinesta et Meleto, tenuissimis hominibus, ad inseros tanquam αδοφοίρην quendam et leg

tum missum esse lepidissimo sngit in Gerylade p. 100 Dind.ώσὶ γαρ τινες ανδρος παρ' ἡμιν αδοφοιται; ν νὴ Ita

μάλιστα ιυσπερ Θρακοφοιται - πάντ'α και τινες αν ευν; β πρψτα μεν Σαννυρίων πὰ των τρυγωδῶν, ωπὼ δἐ τῶν τρωγικων χορων Μέλ=ητος, απι δἐ των κυκλίων Κινησίας. Vicissim Aristophanem irrisum esse a Sania1rione doeet Sch Iiasta Platon. p. 33I Behh. De fabulis eius Suidas itar δραματα αυτου ἐστὶ ταυτα ' Λαναη,--χασταί,εύς 'Aθηναιος ἐν Λειπνοσοφισταις. Eudoela autem p. 382 neglecta Danae hosce nominat titulos: Tἐλως, 'Iνώ, saubonus ad Athen. X p. 3 0 f. mireris dubitasse T. Hemsterhusium ad Polluc. II p. 124 . Similiter qui Libyam adirent dicebantur Αιβυφοιται. Hesrchius, Αιβυφοίτiiνr τυν ἐπιγενομενον A υσιν. Μemiui me etiam alia eius generis legere.

283쪽

Σαρδανάπαλλος, Φοασται. quae unde Inonem et sardanapallum arripuerit nescio, PsFo hastas autem no dubito qnlii Suidas ex hoc Athenaei loco negligentius inspecto assumpserit: ms δἐ του Σαννυρiωνος καὶ Στρά τις ἐν li χασταις et Σαννυρίωνος σκυτίνην ἐπικουρίαν lib. XII, p. 551 e. Πλιυς septies laudatur; Danaes unum fragmentum apud Scholiastam Euripidis Orest. 26s superest, in quo Hegelochum Euripidis in Oresta histrionem ridet faceti sime r

φῶρ' εἰ γενoi κην φ . . . . αλr 'μελπος ' ' με μηνυσεμν αν ὁ τραγικος, ανακραγοι τ αν εἰσιδών μεγασἐκ κυμάτων γὰρ αυθις αυ γαλῆν ορῶ. 3 quae Iovis verba esse suspicor in Danaes thalamum illapsuri. Deniquo Ιους memoriam praeter Suidam servavit Athenaeus VI p. 261 f καὶ Σαννυρἱων 'Dι' ωδεiρεσθ' επίτριπτοι ψωμοκόλακες. Se enim pro vulgato Σαννυρίων' Ποι φθείρεσθ' επίτριπτοι, legendum esse vidit Porsonus. Ceterum allus sine dubio Sannyrio est is quem Aelianus V. H. XIII15 in bardorum stupidorumque hominum numero simul cum Coroebo Meletide aliisque commemorat. Mimum eiusdem nominis habemus apud Alciphronem III 55, ubi cla. Berg-

DEMEΤRIUS. Hunc antiquae fuisse poetam como diae constat expresso Diogenis Laert. V 85 testimonio, ubi inter alios poetas Demetrios etiam commemoratur ὁ ἀρχαίαν κω Πυδiαν πεπOMIκώς. Ae confirmant hoc sane quos e Sle illa Demetrii fabula versus servavit Athen. III p. 108 fεκειθεν εις τὴν 'Iταλιαν ἀν- ω νοτωδμβύλοι εν το πέλαγος εις ΜεσσαπiOυς' -τος δ' ἀναλαβώ ν ῆιιῆς καλῶς.

284쪽

ubi Fum Artua Messapiae regulus tammemoretur, a quo eonstat Athenienses in Stento bello laeulatorum manu sustentatos esse, Thucyd. VII 33 cIL Suida s. v. 'Mρτος. 'non mirer equidem, si quis sabulam illam Olymp. XCII aeiam esse statuat. Enimvero aliquanto serius id factum esse ex alio eiusdem dramatis fragmento apud Ebmol. Μ. p. 33518 et Hesychium s. v. ἔμπηρους intelligitur Αακεδαιμονιοι θ' ἡ χων τά τε τευη κατεβαλον, καὶ τας τριηρεις ἔλαβον ἐμμήρους, οπως θαλαττοκρατοιντο Πελοποννήσιοι. Quae ante Olrmp. XCIV seribi non potuisse apertum est Ilaetenus igitur nihil vidimus, quod quominus Demetrium alitiquae comoediae poetis accenseamus prohibeat. At gravissimam dubitationem movet alius elusdem Demetrii ex Areopagita fabula locus apud Athenaeum IX p. 405 e, ubi eoquus gloriator inter alia haec de se praedicat: αβυρτακοποιος παρα Σελευκον ἐγεν ιην, παρ 'Ἀγαθοκλεῖ δε πρωτος εἰσηνεγκ ἐγώτω Σικελι τ η τὴν τυραννικὴν φακλῆν. quae quum propter Seleuci et Agathoclis mentionem auctorem prodant qui ultra Olymp. CXVIII vltam produxerit, non sane ab eodem poeta scribi potuerunt qui iam Olymp. XCIV vel paullo serius fabulas iii certamen Commi8 erat. Itaque nihil relinqui video, nisi ut duos diversos Demetrioa

fuisse statuamus quorum alter antiquae alter novae comoediae poeta fuerit. E Sicilia fabula quam rectius fortasse Etrmol. II. Σακελους vocat praetcr allata Ioca non nisi unum fragmentum superest apud Aelian. H. A. XII 10. Ita etiam Clintonus Fast. II eil. p. 190 Er. sed minus

recte addens, fortasse tamen errasse Diogenem. Scili set non meminerat vir eximius locorum ex Sicilia vel Sleulis allatorum.

285쪽

vo. Ioeo Sehollastae Aristophania. ad Ran. IOII in quo quis Mamma dinum Demetrii commemorari existimare possit, dixi supra P. 2Is. . Praeterea Iaudatur Demetrius ab Athenaeo II p. 56 a et Stobaeo Serm. II 1, ubi Gesneri margo D mocriti nomen habet. APOLLO PHANES, et ipse antiquae poeta comoediae, testibus Suida in v. 'Aπολλοφανης et Eudoe. p. 61. Strat-

udis ferme aequalem fuisse Oeeut ea quae . supra p. 226 de Iphigeronte sabula attulimus. Αe fortasse hic idem est Apollophanes quem In Cinesiae sodalibus numerat Lysias

Nud Athenaeum XII p. MI I, a quo diversus est is de quo ηgit Harpocratio p. 140 20. Fabulas Apollophanem Suidas et Eudocia tradunt scripsisse quinque, quarum hi sunt titulissαλις sic), 'Iφιγερων, Κρῆτες, Λανάη, Κένταυροι. Prioris sabulae duo supersunt fragmenta apud Athenaeum III p. II rubi edd. Λαλνίδι, eod. Ven. Acitigi , Casaubonus tu noua Λαυλίδι, SchWeighaeuserus Λαλίδι, et ibid. XI p. 46 ubi

. edd. Λαυλίδι, eod. Ven. Λαλίδι, quod recepit Schweighaeu- serus, admonens IIesychii r Λαλίδας, τὰς μεμνηστευ κενα Itaque δαλὶς nihil differre videtur a τῆλις, quamquam illud prorsus contra veri speciem fecit Schweighaeuserus, quod apud Photium Lex. p. 56T 1τ ταλιδος, τῆς φαελλογάμ ου. Oυτως 'Αριστοφανης , Apollophanis nomen restitui voluit. Ubi si quid mutandum, malim Σοφοκλῆς pro 'Aριστοτάνης, quo errore nihil frequentius est. Respicere enim vid Schollasta Statii Theb. 12 5I 0 hanc tragoediam de Oedipo Colonensi) Aristophanes scripsit. Pollux VII τ τους ανγ άκριβεις τεχνiτας φαυλουργους κατὰ 'Αριστοφiάνην λέγε. Fortasse legendum c λαυρουργους et Σοφοκλῆν eli. ΡIiiloct. 35 φλαυρουργου τινος ματ' ἀνδρος. In Photii glossa nunc eandem emendationem fecit Dindorsius Annot. ad Sophocl. P. 209.

286쪽

me. Sophoclis Anug. 621 ταλιδος τῆς φυλλογάμον.

Verus igitur fabulae titulus fuit Λαλίς, quem tamen non do virgine desponsata intelligam. Nomen proprium mulierlaruisse, docet Λαυδος τῆς Κερκυραίας γραμματιμῆς memoria apud Seholiastam ad Iliad. a 483. Danaea et Centaurorum nullum fragmentum supineat. De Iphigeronte supra dictum est p. 226. Cretenses denique habemus apud Athenaeum III p. 5e, ubi male editur 'Aντιφάνης ἐν MVσί, pro quo 'ia πολλοφάνης scribendum esse coniecit Porsonus, quod confirmare licet auctoritate Eumologici M. p. z93 25 et Photii Lex. p. 6 si 23. Ae fortasse apud eundem Photium a. v. ' Υης p. 6141 5 legendum: 'Aπολλοφάνης di συγκαταλέγει ξενικοις θεοῖς τον ''ni' pro edito 'Αριστοφάνης. Certe Apol Iophanes peregrinos deos enumeraverat in ipsa, de qua agimus, sabula, teste IIesychio s. v. θεοὶ ξενικοί - ους κατα- λέγει 'Aπολλοφάνης Κρησί. Praeterea Cretenses Iaudat Athenaens XI p. Φ85 e et Photius Lex. s. v. Μυσικάρφης. Tacito fabuIae titulo Apollophanem eommemorant Aelianua H. A. VI 51 et Photius p. 621 21. CEPHISODORUS. Recte hunc antiquae comoediae poetam dicunt Suidas et Eudoc. p. 270. Vicit enim Olymp. XCIV 3 archonte Euclide, docento Anotrymo apud L3siam Apolog. δωροδ. p. 699 Rsh. ἐπὶ Eυκλώδου ἄρχοντος κω- ρι δοῖς χορηγῶν τισοδοτιο ενίκων καὶ ἀνήλωσα συντῆς σκην/ῆς ἀναθέσει ἐκκαίδεκα μνῶς. Quae ad nostrum Poetam spectare et Cephisodoto Cephisodorl nomen substruiuendum esse vidit Clintonus Fasiis Hellen. p. 95. Aliud aetatis Indicium suppeditat titulus fabulae 'Aντιλαῖς inscri in Probare videtur Dindorsus fragm. Aristoph. p. 201.

Ipse nunc dubito an non necessaria sit eorrectio.

287쪽

ptae, quem de aemula Laidos, meretricis eeleberrimari intes

Ilgi debere apertum est. Fabulaη Cephisodori Suidas et Eu- docta commemorant quattuor: 'Aντι λαις, 'Aμαζόνες, Tρο φωνιος, n. Ρostremae titulum miris saepe modis corruptum,

vid. interpretes ad Athenaeum III p. 119d et VIII p. 3 5 .XV p 01 b, latere etiam apud Herodianum περι μον. p. 39 intellexit Dindorfiust Κηφισοδωρος ἐν υπεινω ' καὶ λέων καὶ μυγδαλῆ καὶ σκορπιος, ubi verissime corrigit Νηφισοδωρος ἐν 'ri καὶ λέων κτλ. Pro μυγδαλῆ legendum μυγαλγὶ. Argumentum fabulae ad suem Boeotiam spectasse nescio quam recte suspicatur Hemsterhusius ad

Polluc. X II0. Trophonium habes tum alibi, tum apud Pollucem VII 8

σανδαλια δὸ τῶν λεπτοσχεδων ἐφ' οις τα χρυσα ταυτ' ἔπεστιν ἄνθεμα ' νυν δ' ωσπερεὶ θεραπον ' περιβαρίδας. Ex quo corrigendus Clemens Alex. Paed. XI p. 205 B ed. Col. αισχρα γουν αληθως τα σανδαλια ἐκεινα, ἐφ' οἷς ἐστὶ τα χρυσα ἄναθέματα. Legendum ἄνθεμα. Spectant autem versus illi ad eundem hominem cuius mollities describitur in fragmento apud Athenaeum XV p. 689 L. Neque alio pertinere videntur Verba σμηκτρις γῆ quae ex eadem fabula asseri Pollux VII 10. Denique cottabi ludiim in Trophonio locum habuisse docet Athenaeus XV p. 66z d. Amazones laudat Athenaeus XIV p. 629 d, Suidas et Photius s. v. ονος υεται. Antilaidos, quo titulo etiam Epicrates sabulam docuit, praeter nomen nihil reliquum est. Incertarum fabularum fragmenta servata sunt duo, alterum ab Λthenaeo XI p. 459 a, alterum a Polluee VI IT3. In orationis consorinatione verborumque usu naiinulla singularia habuit C phisodorus. Ex hoc genere est λυχναφici apud Λthenaeum XV p. 0Ia, λαικάσασθαι disperdendi vel prosit

288쪽

tuendi significatione apud eundem XV p. 68st, στασιμ de

trutinae. Iancibus apnd PolIue. IV I 3, αγαιιora quaeso vel sodes apud Athenaeum XII p. 553 a, alia, quae commemorare nihil attinet. EPI LYCUS. Suidas: κωφακος. των μειων αυτου εστὶ AOραυισκος, sive potius Κωραλἐσκος. Idem vitium tollendum e Grammatico Bevheri p. MI I et Photio Lex. s. v. τεττθονων. Ipse Photius p. 198 15 M ραλωκον et τὼ μειρακιον, Κρητες. Idem vocabulum leviter eorruptum est apud IIerodianum de dict. solit. p. 20 30, αστερίσκος, οδελiσκος, μανίσκος. κωρακίσκος, lege κωραλίσκος. Fragmenta fabulae servavit Athenaeus IV p. 133 b. I 0 a et XIV p. 650 c, ubi ante Schweighaeuserum legeb tur si/ωραλισκω. Neque mihi dubium videtur quin ex eadem fabula petita sint quae leguntur apud Athenaeum I p. 28 Eat Photium Lex. p. 353 15. Antiquae comoediae poetam fuisse, ut de fragmentorum indole taceam, ex eo colligere licet, quod ab Athenaeo IV p. 140 a et Grammaiieo Bevh. I. I. cum Aristophane et Plulyllio eoniungitur. Epilrcum ποιητὴν ἐπων, Cratetis comici fratrem, habemus apud Suudam s. ματύς. EUΤΙΙYCLES. De hoe ita Suidas: Gθυκλῆς. τευνδραμχrων αυτου ἐστὶν ' Ἀσωτοι ἡ ' στολη, ως φλισιν 'Aθηναιος ἐν τοις Λειπνοσοφισταις, quibus addit Eudocia p. 16z: ἔστι δἐ καὶ ουτος τῆς ἀρχούας κωφModiceς. Praeter 'Aσωτους ἡ ' στολην Athenaeo III p. 124 e laudatam, ferebatur eius 'Aταλάντη , Suidas s. V. βους εβδομος, quo nomine etiam Calliam Philylliuni Struitidem Alexin et Plii-letaerum fabulas scripsisse constat. Eiusdem Εiiiliffclis nomen Casaubonus ad Athenaeum III p. 124 c etiam Polluci restitui voluit Itb. VI 16I και γ st κακον di Γυκωδγης λέγει. Λtqui idem Euelides iterum a Polluce laudatur III 82 συνδου-

289쪽

κλείδης ομοδουλον λέγουσιν. Ita enim e MS Iegendum. ΜΕΝΑΝDER ab uno Suida commemoratur: Μένανδρο δε 'Aθηναιος, κωμικος αρχαιος. Sed hunc ego non minusquam PHILISTIONEM, quo de dii Praefat. ad Menandrum

p. VIII dictum est, vehementer vereor ne unice Suidae e rori debeamus.

ubi de variis Xenophontibus agit: πεμπτος μυθώδη Giαν σαπραγριατευμένος, Dτος Παριος αγαλματοποιος, ε ομος κωριωδίας ἀπαίας ποιητνης. Eidem scriptori AR CESILAI memoriam debemus libo IV 45 γεγονασι δἐ καὶ ἄλλοι τρεις ' κεσίλαοι, ποινητίὶς ἀρχαίας κωρουδίας, αλλος ἐλεγείας, ετερος ἀγαλματοποιος. AUTOCRAΤES, Atheniensis, quem antiquae comoediae

poetam fuisse unius Suidae constat testimonio, qui ex sabulis elus unam commemorat 2' ὀπανιστας. Eandem ad pa tes vocat et perelegantem ex ea eclogam servavit AeIIan. H. A. XII s. Praeterea Autocrates semel laudatur in Lexie.

Seguer. I p. 336, ubi qui servatus est versus, ἀμνοὶ δἐ βληχα-

ζουσιν υπ' ἀγαλακτίας, propter correptionem syllabae ante βληχάζουσιν documento est Autocratem, si tamen recte antiquae comoediae poetis adscribitur, eerte novissimis demum huius aetatis temporibus fabulas docuisse. quod Suldaaeumque sequuta Eudoc. p. 69 scribit, Autocratem etiam tragoediarum auctorem fuisse seraeissimum, ut errore natum praetermittimus.

290쪽

Postquam ita eorum poetarum qui antiquam eomoediam illustrarunt historiam enarravimus, susceptae disputationia ordo et eontinuitas ad mediam, quam veteribus eritieis dueere placuit, comoediam nos dueit, cuius aetatem ita definire lieebit, ut circiter inde ab Olympiado XCVI usque ad F gnam Chaeronensen, h. e. ad Olympiadem CX 3 pertinu rit. Huius aetatis poetae ab Anonymo de eom. p. XXVIII

numerantur septem et quinquaginta, fabulae autem septe decim supra sexcentas, repugnante Athenaeo, qui lib. VIIIp.. 336d se plus octingentas mediae eomoediae fabulas I gisse affirmate πλεiOνα μεσης καλουμένης κωφμίας αναγνους δραματα τευν Oκτακοσiων καὶ τουτων ἐκλογὰς ποιησ-ενος Ου περάτυχον τω 'Aσωτοδιδασκάλω. Itaque videndum est ne Anon3mus, accuratissimus seriptor et qui optimis auctoribus usus est, pro scripserit h. e. octingentas septendecim, qui numerus iam cum eo, quem Athenaeus posuit, optime concordat. Sed huius aetatis pomtas antequam sigillatim recenseam, quae fuerit eorum lad Ies et ratio breviter exponemus. Ao veteris comoediae, qualem quidem florentissimis temporibus eognitam habemus nam quas inde fere ab nonagesima quinta vel sexta Olympiade antiquae comoediae auctores docuerunt sabulas, eas ab vetusta illa et genuina ratione aliquantum degenerasse et ad mediae indolem comoediae compositas fuisse nemo

mirabituo veteris lotur eomoediae hanc indolem fuisse constat, ut quidquid ad rem publicam pertineret sub censuram vocaret, ac si quis dignus esset describi, quod malus ac fur, quod moectus foret, aut alearius aut alioqui

라틴어 텍스트