Fragmenta comicorum Graecorum

301쪽

ssilus fabulae notitiam unice Suldae acceptam serimus, euiua haec verba sunt vol. III p. 602 των δραματων αυτου ἐστιν

Hermippeae autem sabuIae argumentum ut in Minerva Partu versatam esse existimemus, praeclara Porsoni eoni .etura esseetum est, qui apud Photium Lex. p. 62 I scribe . dum esse 'Tρμιππος εν 'Aθηνας γοναις ἡσιν αντὶ .του φησίπι O δευς, δίδωμι Παλλας, ησι τουνομα, pro eo. quod eodex habet, διδωνω πολλας φησι. Itaque de nomine deae recens natae Imponendo In fabula actum esse apertum est. In progressu sabulae divinam virginem artis textoriactspecimina edidisse coniicias ex Ioco apud Bekkerum Mecd. p. 462 26 servator μαιππος Ἀθηνας γοναις ' τὰ τῆς τραπιόης τουτονὶ τον στημνα

Ita enim pro επινοων scribendum est, quam emendationetis qui, primus proposuit Valevenarius ad Theocriti Adon. p. 206 o fragmenti sententiam plane videtur perspexisse. Fimilem actionis speciem Araros in Panis natalibus exhibuit apud Athenaeum IV p. Izod , . Oj πάσας μυόναυλον ευθυς πως δοκεῖς. κουφιος ἀνήλλετο ὶquibus verbis Panem reuenti partu editum arreptaque sstula carmina sanentem dysuribi existimo. Sed quae de HermippIPolreteli et Ararous sabulis . probabiliter dici possunt, non etiam de reliquorum poetarum sabulis pro certo affirmaverim, quibus utrum nostra an Lobeckii interpretatio adhibenda sit,' ut incompertum In medio relinquam, dum repertis forte, quae sculos meos subterfugerunt, fragmentis certiora asser sontigerit. Itaque revertar unde digressus sum. Agebatur

302쪽

BE MEDIAE COMOEDIAR INDOLE. 283

enim de mγthologicis mediorum comicorum fabulis , quarum ut quam frequens fuerit illis, de quibus dicere institui, . tem Poribus tractatio plane littolligatur, tituIorum indicem subtexam. Itaque praeter Cocalum et Aeologiconem Aristoph nis ferebantur Anchises Anaxilae et Eubuli, Adonia Ararolla

Antiphanis pileophontis Philisei et Sotadis, Aehilles Anaxa dridis et Philetaeri, Athamas Amphidis et Antiphanis, Aeolus Antiphanis et Eriphi, Alcestis Antiphanis, Amazones Epueratis, Amalthea Eubuli, Antaeus et Antea Antiphanis, Antiope Eubuli, Artemis Ephippi, Aeseulapius Antiphanis et Philetaeri, Atalanto Alexidis et Philetaeri, Auge Eubuit, Bacchae Antiphanis, Bellerophon Eubuli, Busiris Antiphanta Ephippi Mnesimachi et fortasse Cratini iunioris, Calypso arilae, Caeneus Antiphanis et Ararotis, Centaurus Τim clis et Ophelionis, Cereopes Eubuli, Cephalus Philetaeri. Circe Anaxilae et Ephippi, Cyclops Aniiplianis, Cycnus Alo acidis et EubuIi, Daedalus Eubuli, Deucalion Eubuli et Tu moesis, Dolon Eubuli, Echo et Europa Eubuli, Galatea Alm adis, Ganymedes Antiphanis et Eubuli, Geoones Epbipph

Gigantes Cratini iunioris, Glaucus Anaxilao et Eubuli, Gratiae eorundem Gorgones Heniochi, II euato Nicostrati, Helena Anaxandridis et Heracliti, Helenae raptus et Helonae proci

Alexidis, Hercules Anaxandridis, Hesione Alexidis, Iason Antiphanis et Alexidis, Ion Ixion et Leda Sophul et Eubuli, Linus Alexidis, Milanio Antiphanis, Meleager Aulipbanis et Philetaeri, Meliboea Eriphi, Meropis Alexidis, Medea Minphanis et Eubuli, Minos Antipbanis et Alexidis, Musae Eu, phronis et Ophellonis, Nausicaa Eubuli, Neoptolemus Theorpblli, Nereides Anaxandridis, Oenopio diluostrail, sedipua Eubuli, Oenomaus vel Pelops i Antiphanta et Eubuli, omisphale Antiphanis et Cratini, Orestes Alexidis, Orpheus. tiphanis, Pan Amphidis, Pandarus Anaxandridis, Pandrpsus

303쪽

Nicostrati, Phaon Antiphanis, Philoctetes eiusdem, Pirithous stophontis, Priapus Xenarchi, Proetides Theophili, Procris Eubuli, Protesilaus Artaxandridis, Sciron Alexidis, SemeIe Eubuli, Septem contra Thebas Alexidis et amphidis, Tereus Anaxandridis et Philetaeri, Titanes Eubuli, Trophonius Meridis, Thamyras Antiphanis, Theseus Anaxandridis et Anaxllae, Tyndareus Alexidis et Sophili, Ulixes Eubuli Amphidis Alexidis et Anaxandridis, Xuthus Eubuli.

Non omnia enumeravi sed quae sorte in promptu erant; quod ideo moneo ne quis unam alteramve sabulam inscitia omissam criminetur. Praeterea vero eidem aetati assigna

dae Alcael Callisto Endrmion Ganymedes, Aristonymi Iu piter Digens et Theseus, Aristomenis Admetus et Dion3sus, Aristophanis Aeolosicon Cocalus Plutus, Archippi Amphitruo et Hercules, Apollophanis Danae, Dioclis Baechae, Calliae Atalante et Cyclopes, Canthari Tereus, Cephisodori Amagones, Euthyclis Aialante, Lysippi Bacchae, Nicocharis Galatea Hercules Amymone et Centaurus, Nicophontis Adonis et Sia renes, Platonis Adonis Daedalus Europa Cercopes Gryphea Iuppiter eontumelia assectus Io Laius Menelaus Phao, rei-I1llii Aegeus Atalante Auge Helena Hercules Nausicaa, Straselidis Atalante Medea Troilus Philoctetes Chrysippus, Sannyrionis Danae Io et Ino, Theopompi Admetus Althaea, Penelope Ulixes Sirenes, et aliae fortasse aliorum. Hae enim fabulae pleraeque omnes ab iis antiquae comoediae poetis compositae sunt, quos vitam ultra nonagesimam sextam olympiadem produxisse maxima est suspieio. CD. Platonius dedisser. com. p. XXXV τομαυτα δρα-ατα καὶ ἐν τῆ παλαια κωμωδία ἔστιν ευρειν. ερ τελευταῖον λοιπον τῆς ολιγαρχιας κρατυνθείσης. Florentissimis autem

antiquae comoediae temporibus rarissime poetae comoedia-Tum Suarum argumenta a rebus mrthicis duxerunt, quos etsi

304쪽

eertum est de deorum heroumque rebus satis amoribus multa

ridicule et petulanter tradidisse, plerumque tamen id non s cisse videntur nisi in transcursu et quasi aliud agendo. Itaque Perpaucae eorum fabulae commemorantur deorum heis Toumve et heroinarum nominibus insignitae. Vidimus supra ab Anonymo in iis quae propria essent mediae eomoediae et peculiaria, etiam hoc suisse positum, quod eomici illius aetatis aliorum poetarum inepte minusque eon einne dicta quodam quasi parodiae lusu riserint. Quam rationem, licet nec antiquis comicis incognitam, a mediae t men ,eomoedine poetis inprimis frequentatam fuisse vel illndlndicio est, . quod teste Athenaeo XI p. 4 2e Antioebus Alexandrinus singulari libro περὶ των ἐν τῆ Wση κωμωδίακωsMγδουμενων ποιητέον exposuerat. Credo autem AnonFmum ad eos maxime poetas respexisse, qui, ut ille ait, non Ii mane sed poetice loquerentur et artificioso quodam et to tuoso dicendi genere uterentur. Ex quo genere est quod

Antiphanes in Caeneo apud Athen. X p. 433 d Timotheum poetam lyricum risit, qui scutum φιαλην ' Ἀρεως dixerat. Idem Timotheus quum in earmine quodam pro simpliel τρα dixissit γας πυρίκτιτα, notavit hoc Anaxandrides in Aeschra apud Athen. X p. 455 r. - αροίως διηρταμηκε, και τα μἐν διανεκῆ σώματος μερη δαμά τ' ἐν πυρικτίτοισι γλ'. Tιμοθεος εφη ποτ', ανδρες, τὴν χροτραν οἶμαι λέγων. . Ita enim haee scribenda videntur; libri habent πυρικτυποι Praeter Aristophanis Daedalum Danaides et Centaurum, novimus Μagnetis Dionysum, Cratetis Lamiam, i . Cratini Nemesin Ulixes et Chirones nam Busiris iunioris Cratini fabula suisse videtur), Hermippi Europam. Phrynichi Crotium et Musas, denique Pherecratis Cht

ronem.

305쪽

et tertio versu εἶναι pro οἶμαι. Eodem pertinet operosae et circumscriptio apud Antiphanem Athenael L I. i' τροφαλiδας τε λινοσαρκους, μανθάνεις; τυρον λέγω. Item ollae Carystiae in Parasito IV p. 169 e ἄλλος ἐπι τουτω μέγας

B. εἶτ' Ουκ ἄν εἰποις; υπαγε. A. κάκκαβον λέγω 'Ad idem genus rettulerim eiusdem Antiphanta locum ex Obrimo servatum a Polluce X 2Ir'Mν κελευη με σταθμοπος - B. ἡ σταθμοπος δ' ἔστι τις νη A1ι ἀποπνίξεις με καινην προς με διάλεκτον λαλιυν. A. εἴ τι ταττοι μοι στεγάρχων sed prae ceteris digna memoratu est χρῆσες quam ex Aphrodisiis eiusdem poetae attulit Athenaeus X p. 4 9 b. Eius hoc initium est: ποτερ' οταν μελλω λέγειν σοι την χυτραν, χυτραν λέγω, ' η ρυμαισι τευκτον κοιλοσωματον κυτος - πυχστον ἐκ γαίας ἐν ἄλλη μητρος οπτηθῖν στέγη, ' νεογενους ποίμνης δ' ἐν αυτῆι πνικτὰ γαλατοθρέμμονα, t - τακεροχρωτ' ειδη κυουσαν; B. 'φάκλεις' αποκτενεῖς δρά μ ' εἰ μη γνωρίμως μοι πανυ φράσεις κρεῶν χυτραν. Sed nolo haec nunc uberius persequir illud autem non inutile fuerit adiecisse, mediae comoediae poetas sontra ac superiore aetate fieri solebat, non aequales tantum poetas, sed etiam dudum mortuos gnaviter lusisse. Ac prae ceteria Euripidem exagitandum sibi putarunt, qui ut vivus diversi sima iudicia expertus est, ita etiam mortuus aliis pessimus aliis egregius ac pene divinus poeta visus est. Philemo quia dem Fragm. lnc. p. 410) tanto eius amore et desiderio

tenebatur, ut proposita Euripidem v endi condicione vitam se lubenter suspendio finire velle affirmaretr

306쪽

es ταις αληθειωσιν οἱ τεθνηκοτες αἴσθη ν ειχον, ανδρες oli φασίν τινες, cinii; ξ ην ἄν ά τ' ιδειν 'Gριni33ην. CD. Diphilus Athenaei X p. Φ22 b et quae de Menandro eommentatus sum p. XXXIII. Sed quo maiore ille ab admiratoribus suis laudum prae

eonio esserebatur, eo acrius ab iis qui contrariam senten-

tiam sequerentur, exag 'tatus est. IIinc factum est ut meἀdiae comoediae auctores passim homines inducerent et xl dendos propinarent, qui inepto Euripideorum earminum amore

tenerentur. Quam in rem notabilis est Ioeus Axioniei' ex Phileuripide, seriatus ab Athenaeo IV p. 1 5 bουτω γαρ ἐπὶ τοις μέλεσι τοις Γυριπίδου - cisag ω νOGOZσιν, di τε ταλλ' aυτοις δοκειν εἶναι γιγγραντα καὶ κακον μέγα. Eiusdem tituli et argumenti fabula serebatur Philippi sive Philippidae, de qua ivilia dicendi locus erit. Sigmatismum Euripidis, ab antiquae poetis eomoediae toties irrisum, Eu-buIus exagitavit in Dionysio apud Scholiastam Euripidis Med. δ 3. Neque vero his finibus sese continuit mutata eomoediaE

ratio; sed ut vetus comoedia Socratem et sophistas acerrime exagitaverat, ita mediae aetatis comici Platonis ceterorumque Academicorum Iudendorum occasionem cupide arripuerunt. Ac Platonicae quidem irrisionis exemplum antiquissimum

habemus in Aristophanis Pluto et Ecelestagusis, quibus in fabulis Platonis amores, quos testatur Diogenes Laert. III 23, maligne tanquam inhonestos et spureos exagitat. Eccles. 6 6. Πραξ. πολυ μέντοι δεινοτερον τουτου τουτος ἐστι. Βλέπ. τὰ ποιον. ' Πραξ. ει σε φιλησειεν - vir στυλλος φάσκων cevroυ πατέρ' εἶναι. Bλέπ.

307쪽

ἐῶνα σὐ δ' 'Αρίστυλλος υποχασκων ερεῖς, επεσθε μητρὶ χοιροι. Prorsus enim credo Arisbllum his Iocis commemoratum ipsum esse Platonem, quem proprio nomine Aristoclem appellatum suisse eonfiat testimonio Alexandri apud

στωνι, τω 'Αργειω παλαιστῆ ' ἀφ' Ου καὶ λάτων διὰ τα)νευεξίαν ριετωνομάσθλὶ, προτερον ' ιστοάλης ἀπο του πάππου κώ.ουμενος ο νομα, καθό φησιν 'Ἀλεξανδρος ἐν δια quibus similia leguntur in Vita Platonis e eod. Vindob. edita in Biblioth. veteris Litterat. et Artis sago. V p. s. Arisbllum autem veteres in locis Aristophaneis de Aristocle interpretatos esse, docent ea quae Eustathius ex antiquis grammaticis prosert ad Iliad. p. 989 45 οτι δἐ 'μαχλης καὶ 'υρακλειδης εκαλεῖτο ιυς ' Αριστεiδης, ετι δἐ καὶ λος εν τοις σατυρικοῖς, δηλουσιν οἱ κατὰ στοιχειον τὰ ρη--τορικὰ ἐκθέμενοι, παρ' οἷς δῆλον καὶ ως υποκεκορισται of Πρυλλος ἐκ του Βρακλης, ώς ἐκ του 'Αριστοκλῆς ὁ ' Ω στυλλος παρὰ τω κωμαλ καὶ ἐκ του Βαθυκλῆς ὁ Βάθυλλος. Quibus similia ex Herodiano protulit Eumol. M. ip. 1 2L 'Αρίστυλλος r ονομα παρ 'Αριστοφάνει. ειρηται Mπποκοριστιγως ὁ Ἀριστοκλῆς. ως γὰρ παρὰ τι Πρακλῆς ' μυλλος καὶ παρὰ το θρασυκλῆς Θράσυλλος καὶ παρὰ το Βαθυκλῆς Βάθυλλος ονομα κτριον, ούτω καὶ παρὰ 'Αριστοκλῆς 'Αρίστυλλος. ουτως 'Πρωδιανος εἰς την 'Anota i νίου εἰσαγωγην ἡ περὶ παθων. Λιογενης δἐ ἀντὶ του , αριστος fort. Ἀρίστων vel certe ' ιστος). καὶ 'Αριστο- lφάνης ἐν Tελ υσοῖς sio. Ac ni magnopere salior, magnum thule de Arisbllo Aristophaneo coniecturae firmamentum in leo paratum est, quod Platonica de . communione bonorum

308쪽

doetrina In Eeeleslaxusis manifesta irrisione tradueitur. VId. Morgensternu 'Comment. de Republ. Platon. P. 3 sqq. mi disputationem: qui nuper, chronologicis rationibus convellere conatus est ei. Sialibaumlus Prolem'. ad Platonas RempubL p. LXIX sqq. non iis mihi usus esse videtur ammentIa quibus nihil opponi possit. Sed illuc redeo. Academicorum

mollitiem et delicatum habitum ridet Ephippus in Navirago apud Athenaeum XI p. 609 e.

ευστοχος νεανίας των τις υπο Πλατωνα 'φυσω θρασυμανιοληφικερμάτιον

ευ ρεῖν μαχούρα ξυστ ' τριχωματα, ευ δ' υποκαθιεὶς ατηια ruύγωνος ευ δ' ἐν πεδίλω ποδα τιθεις viso ξυρον κνημης ἱμάντων ἰσοφιετροις εἱλίγμασιν,ογκω τε χλανίδος ευ τεθωρακισμένος. Item Antiphanes in Antaeo apud Athenaeum XII p. 5 4 Lω ταν, κατανοεις τίς ποτ' ἐστὶν Ουτοσί ὁ γέρωνm B. απο της φεῖν οφεως 'Eλληνικος, λευκη χλανίς, φαιος χιτωνίσκος καλος, πιλίδιον ὰπαλον, εορυθμος βακτηρει, βαιὰ τραπεζα ' τί ι ακρα δει λέγειν; ολιπαυοὶν οράν γὰρ τὴν 'Ἀκαδημέαν δοκῶ.Aristophontem, adeo integrae fabulae ammentum a Platonis irrisione duxisse iiitelligitur ex Athenaeo XII p. 552 e. Ausoriasse 'eundem sub 'Hδυχήρους nomine carpsit Theopom-Pus, ex 'qua fabula ' quod fragmentum servavit Diog. Laert. III 22, ad' Platonis, Ρhaedonem spectare supra docui, P. 238. Nolo reliquorum comicorum de Platone testsmonia hoc, Deo a onere; non omittendus tamen Εplerates, euius insigne extat in geriae fabulae fragmenium apud Athenaeum II p. 5so ex viis etsist 'quam disi 'irrisionis 'etitioi optime perspiciitu . - Fin i

309쪽

Vides a quanta ferocia et male dicendi intemperie eomoedia ad quantam humanitatem et mansuetudinem stelluxerit. Neque minus Pythagoricorum, qui iam dudum a magistri divuntiate degetierassent, immundities et paupertas. multiplicem ridendi iocandaque materiem praebuerunt, qua in re quae luserunt poetae melius legentur in fragmentis. Praeterea in scenam Modire iusserunt agricolas stupidos, vetulas bibaee8, tibicines ineptos, piscatores et coquos insipide gloriosos, aleatores, amatoreS servidos, lenones periuros, servulos eguidos, patruos obiurgantes, parasitos edaces, milites praeliatores, medicos aliosque id genus homines, quibus succedenti aetati, quae tota sere in describendis regnat, ita proluserunt,

ViX Ut argumeutum a novae comoediae poetis tractatum fue-Ii . cuius non prima stamilia a mediae comoediae Poetis du

- ut In tanta igitur argumentorum, quibus media et anile qua comoedia lusit, diversitate non mirum est, etiam ex- . ternam sabuIarum formam et speciem multis modis fuisse smutaram. . Ac dictionis genere, ut inde Oxdiar, usos mediae aetatis eo uiuos ab illo, quod vetu8tiores. Revrauiueranti mulium diverso, nqn fugit AnqnImum de . conii. i

p. . XXVIII, qui postquam de antiqua comoedia disseruit , ii se

310쪽

σριατος μἐν Ουχ εφαντο ποιητικον, δια ει τῆς συνήθους ἰοντες λαλιας λογικας ἔχουσι τας αρετας, styστε σπανιοναοιητικον εἶναι χαρακτῆρα παρ ' αυτοις ' κατασχολουνται δῖ παντες περὶ τας υποθεσεις. Quoriun verborum hie sen- Eus est: mediae poetas comoediae non grandi quodam et magnifieo dicendi genere usos esse, sed ad vulgaris sermonis veritatem composito et ad solutae orationis virtutes comis mendando. Ita passim τὀ λογικον de prosa oratione dies et τψ. ποιητικω opponi docuit Schaeserus ad Dionys. de Com-POS.. Verb. . P. 213. . Sed optime Anonymi Ioeum illustrat Dionysius. vett. scripi. censo VOL, V p. . 23 τῶν δῖ κωμωδῶν πιμειται lege μμητέον) τας λεκτικλ αρετὰς άπάσας εἰσὶ γὰρ καὶ τοῖς νοήμασι καθαροὶ καὶ σαφεῖς κα4 βραχεις

κα2. ρογαλοπροεῖς. καὶ δεινοι καὶ ηθικοι. Neque vero IIla Anonymi admonitio eo spectat, ut medIae comoedia poetas altiorem orationis formam plane repudiasse existimemus, quod adeo non Verum est, ut figuratum dicendi genus

vel inprimis adamasse videantur, id quod probe intellexit vetus Aristophanis interpres, qui ad Plui. 515,

η γῆς ἀροτροις ρήξας δάπεδον καρπον Ληους θερίσασθαι,

grandiori sermone offensus haee adnotavit: ἀντὶ του γεωρ- γεις επιμελεισθαι. ἡδη το eπος τουτο τῆς μέσης κωμωδίας ψι. . quibus non tantum nominis 3 γω usum mediae

comoediae poetis familiarem, sed totam dictionis Dimari notare voluit. Similiter Antiphanes apud Atheno I p. 3ρ παραβοηθεῖν τοῖς φ ἐλοις σπείρειν τε καρπον χάριτος ἡδίστης θε . Nec minus insigne figuratae orationis exemplum praebet Epuerates apud Athen. XIV p. 655 soυκ Huc, ,ἔνθα δελφακὸν ἐγω κρέα κάλλιστ' omυπα πυρος ακμαῖς ἡνθισμένα. Is .