Fragmenta comicorum Graecorum

321쪽

Nisi solete ultimo versu δε εο ια seribendum est, tu M - idaut numeri r

quae satis usitata est numerorum consomatio. Quod autem choriel earminis illas reliquias esse diximus, idem de Hila eorum quos adscripsi locorum statuendum videtur, et maxime quidem de, iis quos ex Eubuli Stephanopolisin et An inae Ciree apposui. Neque enim in omnibus mediae comoediae fabulis choro locum denegatum fuisse existim Eubuleae quidem sabulae chorum ex ipsis illis puellis cor nariis compositum suisse suspicor. Sed fuit haec veteriactori non nisi umbra quaedam, quippe ad exiguum ,' ut , er dere licet, choreularum numerum redacti. Cis. Fri miteri Diff. de Aristoph. Pluto p. II sqq. De reliquis metrorum generibus, praeter iambicon trimetros et trochaicos tetrametros, maxime omlitum anapaesticis dimetris usi sunt. Hos illi ad enormem et antiquae eo-moediae inusitatam versuum multitudinem coniunxerunt et iis maxime locis frequentarunt, ubi aut conviviorum apparatus aut ciborum aliarumque rerum varia genera describenda

essent. Eius rei luculentissimum exemplum habemus in Protesilao Anaxandridis apud Athenaeum IV p. 131, ubi septuaginta v ersibus sestivissime deseribitur nuptialis coena Iphia eratis. Nec minus memoratu digna est quinque et sexaginta sversuum ecloga ex. Hippotropho Μnesimachi apud Athenis LX. p.; δ02 f in .enarrando eonvirii apparatu oecupata. Ehε milia fuit Ioeus in Ephippi Cydone . ut Oeent fragmenta, apud Allien. VII p. 322 L. XIV p.. 642 e.. Haud nianorial ambitus fuisse videtur oratio Cyclopis in cognomine Iabula Antiphanis apud Athen. VII p. 295 r e, Ix p. 403 e. Nec tantum in rerum descriptionibus, sed etiam-lu diverbi, De- lquentem huius metri usum fuisse intellionis ec fragmentis

322쪽

litur affirmare vstemat' anapaestiua apud mediae s moediae poetas in Iersuum anapaesticorum tetrametroruinin antiqua comoedia inprimis usitatorum locum successisse. Horum enim versuum, quod perdignum memoratu est, laea, quam Proprie mediam comoediam dicimus, ne unum quia dem exemplum invenias. Ceterum longarum ρήσεων, quales fuera auiginius, anapaestis sive iambicis et trochaici versibus inelusarum, huius aetatis poetas fuisse stu*osissimos praeter allata loea docent fragmenta Anaxilae apud

Athen. XIII p. 558a, Alexidis II p. 10z a. III p. 10 a. 123 t. XIII p. 568 a, Diodorl VI p. 239 b. Quibus nihil a

mile reperiaη apud Aristophanem aliosvo auctores eomoediae antiquae. Itaque ut in aliis multis ita etiam hac in re mmidia comoedia Epicharmeae haud fuit dissimilis, in qua Ion garum ρVσεων satis frequentem usum fuisse ex fragmentia intelligitur. Epicharmi exemplum sequutus est, qui tum S culum poetam tum mediam Atticorum comoediam pluribu in fabulis expressit Plautus IIis expositia reliquum est ut, 'antequam de poetis D mediam comoediam illuatraveruut algiuatim Qxponam, . ipsa eorum nomina adseribam. Sunt autem hi: Alexis, Amphisis Anaxandrides, Anaxitas, Antidotus, Antiphanes, Araros, APD. Mophon, Augeas, Arionicus, CaIlicrates, Cratinua iunior, moridyrus, Dionysius, Dromo, Ephippus, Epicrates, Epigenesti lab*s, Eubulides, Eubulus, Euphro, Henioctus, Heraeli des,. Heraelitus, mesimaehus, Nicostratus, Opheli', 'Remigerus, Philippus, Philiseus, Simrius, Sophilus, Sotade Strato, Theophilus, Timocles,. Timotheus, Xenarchus. : E

his vetereε critici: maxime omnium probasse videntur Anil

323쪽

γώταροι 'Aντιφάνης καὶ Στέφανος, errore manifesto, si qutidem Stephanus, qui filius fuit Antiphatiis, aliquot sane tria sabnias suo nomine docuit et auctor habitus est fabulaE Φιλολακων inscriptae, v. Athenaeus XI p. 46sa. Sed ipsumesiam dramatis scribendis ad tantam laudem enisum esse ritin exemplis haberi potuerit, prorsus incredibile est. I . Iam ad ipsos poetas ut veniamus, agmen ducat AΝTD PHANES, de quo apud Suidam voI. I p. 231 haee scripta reperior 'Aντι φαν 7ςr Λημοφάνους, οἱ δῖ Στεφάνου καὶ τρος Oινοης, Κιανος, ως δέ τινες Σφιυρναιος; κατὰ δἐ Λιονυσιον διος' κωμικὀς τῆς μέθης κωμουδίας. απο μυλιονύς τινες. γέγονε δἐ κατὰ τὴν ἐννενniκbστὴν τρίτη, ολυμ-nιαδα, καὶ εγρα νε κωμωδίας τ . οἱ δῖ σπ. νίκας δε .iDV. παιδά τε επε Στέφανον καὶ αυτον κωμικον. τελευτα

fiis coniungere placet quae leguntur apud Anonymhm de

324쪽

Olymp. CXII, aetatis anno septuagesimo quarto, postquam inde ab Olymp. XCVIII Ii. e. ab vicesimo aetatis anno sabulas docuit. Ex his aperium est falli Saxium Onom. Ip. M sorem Antiphanis ponentem Olymp. XCIII I, neque audiendum esse SciaWeighaeuserum ad Athen. Iv p. 13 equi eum Socratis et Euripidis aequalem fecit, salsa Ioel illius Interpretatione deceptus. Sed de obitus tempore quae ex Suida rettulimus nonnihil turbari videntur loco ex Παρεκδιδομνη fabula servato apud Athenaeum IV p. 156 e, ubi haec

Ieguntur: ομνυμ υμιν, ανδρες, αυτον τον θεον ου τι πασιν et μῖν γίγνεται, η μ γην ελεσθαι τουτον αν ωῆν τον βίον η τὴν Σελευκου του βασιλέως υπερα Τν. Nam quum Seleucus, Diodoro Sic. XX 53 teste, olymp. CXVII1 2 regem se appellari iusserit, apparet haec scribi non potuisse ab eo qui iam Olymp. CXII supremum diem obiit. Hoc argumento ductus olim apud Suidam in natalis anni indicio erratum, apud Anonymum autem, ubi de tempore agitur quo fabulas docere coeperit Antiphanes, μετα τὴν ρη ὀλώναπιαδα scribendum esse existimabam. Probavit haec Bemhardius, Suidam seripsisse coniiciens γέγονε κατατην εκατοστ ην τρίτην ολυμπιαδα. Atqui falsissimum hoc esse vel ex eo intelligitur, quod sabulam 'Aνασωζομνοι inseriptam Ol3mp. CVI I in scenam productam esse antiqui Iapidis fido constat apud Boeckhium Corp. Inscript. I p. 35 . Neque Anteam et Omphalen longo tempore post Olymp. C dο- euit. Quae quum ita sint, nihil relinquitur nisi ut aut a Suida in mortis tempore indicando aut ab Athenaeo in fabulae

auctore erratum esse Statuamus. Horum alterum Requutus

est accuratae doctrinae et rectissimi iudicii vir, Clintonus in

Μuseo Philol. vol. I p. 60 , qui motam a nobis dissieultatem

325쪽

ita componere eonatus est, ut sabulam illam Alexidi potina, quam Antiphaiit tribuendam esse existimaret. 4 For illeseereasons, inquit, it may be suspected iliat this passage was et in reality Written by Alexis, and ascribed to Alitiphanes e by mistake. Tliese tWo poeta might weli be sometimeseeonsolanded ), since they nourished together; they were e placed together at the liead of the middie Comedy, and

gwere illo two 3nost voluminous Writers of the drama. Ale- exis Iest 245 comedies; to Antiphanes 260 were ascribea e by the lowest estimate. In that numerous collection thoe eomposed maiiy plays With the fame titie; and in quotinge om these, the two Mere Sometimes conlaunded. Commemoratis deinde iis fabulis quarum alii Alexin alii Antiphanem auctorem fuisse erederent, ita pergite et NOR, is thoeua εκδιδομεννὶ was a litie common os both, or is the au- thor of this drama Was doubted, Dom either of these cau-eses it might happen that Athenaeus committed an error; eand that tho passage in Whicli Seleucus was mentionea vas quoted Dom Antiphanes, When in reality it Was writ e teli by Alexis. IIaee Clintomis, cuius sententiae nescio an etiam ex eo aliquid praesidii accedat, quod Alexis eundem illum Seleucum in Pyrauno eommemoravit apud Athenaeum XIII p. 590 h t

ποταμιος τοῖχος, ὁ τῖγρις. quamquam hane viam si insistere placet, etiam alia eonte-etura in promptu est. Nam quum fabulam II αρεκ)ιδηυνγι Res Antiphanis et Alexidis iam ab antiquis scriptoribus inter se esse confusas etiam illud indicio est, quod utrique situm assignant Stephanum.

326쪽

minori veritatis specie illo de quo nunc agimus loco Euphronis nomen ab Athenaeo scribendum suisse coniicias. Sed potest etiam altera quam indicavi iniri ratio, ut apud Suidam in mortis anno erratum dieamus. Quid enim si hune nonor, sed sis scripsisse ponimus 3 Ita Antiphanes Olymp. CXIX h. e. aetatis anno centesimo quarto mortem obiisse efficeretur, postquam paueis ante mensibus Παρεκδιδομένην in certamen commiserit. Grandis, fateor, aetas et in rarisissimis exemplis numerandat Sed etiam PhiIemoni Aleridimultisque aliis longissima et ad extremum vitae spiritum poeticis studiis norentissima senectus obtigit. Attullhaee non quod vera putarem omnique dubitatione maiora, sed ut nihil eorum omitterem, quae ad expediendam hanc quaestionem aliquid utilitatis habere viderentur. De natali solo Antiphanis magna fuit inter veteres geriptores dissensio, aliis Cium, Hellesponti urbem nobilissimam, aliis Smyrnam, aliis denique Rhodium eius patriam perhibentibus. De Smyrna etiam Stobaei habemus testimonium Florii. XXIX p. 200 33, ubi in margine Gesneriano scriptum est Antiphanis Smyrnaei. Quod etsi per errorem ex Iemmate Eequentis fragmenii, quod ex Bionis Smyrnaei Bucolicis ductum est, irrepκisse videri potest, non tamen plane de nihilo esse ex Suidae loco inteIligitur. Ab his omnibus mirifice dissentit Anoilymus, Larissam viro patriam assignans, evi quo minus fidem habeamus prohibent quae proximo Ubi minus recte Iegi videtur Παραδιδομνη, quod quid significet non intelligo: recte eontra Παρεκδιδο- μενxi de puella quae simul cum alia elocatur. Iii LexD

Philemon nonaginta novem, Alexis sex supra centum annos compleverat. V. Prolegg. ad Menandr. et Phil.

p. XLVI et quae Infra de Λlexide dieentur. 20 .

327쪽

adiecia legulitur verba, quibus Attilpliaiiem per Demostherio in demum Atticis civibus adscripuim esse traditur. Nam quum Demosthenes Olymp. XCIX extrema natus sit, Antia phalios autem iam Olγmp. XCVIII fabulas docere coeperit, fieri sane non potuit ut Antiphalios Demosthene auctore lia civium tabulas reserretur. Peregrinis autem, antequam eiultati adscripsi essetit, in publicis Bacchicorum sacrorum Solennibus sabulas in certamen committendi potestatem factum osse, nullis puto argumentis doceri potest. Itaque fuit quum eo inclinaret animus, ut omnia illa Anoilymi verba de Alexide intelligenda esse crederem. Valde enim perturbatum esse Attonymi de Antiphane et Alexido locum, vel illud iudicio est, quod quum de utroque poeta se dicturum esse prose Rus esset, de Alexide ne verbum quidem adiectum legituri Fateor tamen ne hanc quidem coniecturam recte Procedere, quum do Alexidis patria, quem Thuriis oriundum fuisse Sul-das testatur, ii ulla unquam fuisse videatur controversia. Ceterum advertit animum, quod patriam Alitiphanis Anonymus his verbis indicat, αυτον των απο Θεσσαλiας ἐκ-Diσσης. Quidni enim simpliciter dixit Antiphanem gunere suisse Larissaeum 3 Fortasse igitur pater Antiphanis, urgente Lycophronis Pheraei tyrannide Xenoph. Hellen. II 3 43.

Cum aliis Larissacis relicta patria vitae domicilium Λthenis posuerat. Patrem Alitii: hanis alii Stephaniim alii Demophanem perhibuerunt. Prius ex eo aliquid firmamenti accipit,

quod filio Λntiphanis itidem Stephano nomen suisse Suidas

tradidit; avorum autem et nepotum plerumque eadem nomina fuisse nemo nescit. Oenoen Antiphanis matrem unus Suidas commemorat. De his omnibus certiora teneremus, si vel Demetrii Ρhalerei liber, quem de Antiphane scripsisse ex Diogene Laert. V 5 SI constat, vel Diodori Ascalonitae commentarius περι 'Aντιφανους καὶ τῆς παρα τοῖς

328쪽

νεωτεροις φιαττυης ab Athenaeo XIV p. 662 s laudatus aetati

nostrae asserVatus esset.

De poesi Antiphanis veteres admodum Ilonorifice sev aisae ex testimoniis supra allatis apertum est. Eidem elegantiae laudem impertit Athenaeus I p. 2z d. IV p. 156 c. 16S d, fragmeniorum indole egregie confirmatam. Elocutionis quidem ea est ratio, ut simplicitati orationis et perspieuitati studuisse videatur eximie. nisi ubi de industria atque ut Dravam aliorum consuetudinem irrideret tortuosum et obseurum dicendi genus sequutus est. Cis. quac supra dixi p 286. In Bingulorum vocabulorum usu permulta deprchendas ab antiquiorum scriptorum munditie et eastitate aliena. Paucade muIiis ut asseram, ανα n νια sive potius, ut probabiliter eorrigas, ἀναδυνω dixit pro αναχωρ/ὶGora apud Antistitie. p. 81 15, ανα εισον pro ἐν ma ibid. p. 80 2 , Gρδεωιν Pro αρδειν apud Grammat. Bekh. p. 4 3 22, αροαβων apud Stobaeum Floril. 65 2, αρτι suturo iunctum apud Athenaeum VIII p. 338 L βακηλος apud Athen. IV p. 131 b, θέαινα Ibid. X p 423 e, ιγδις apud Polluc. X I03, καταλυσις apud Antiatiic. p. 103 15, numero singulari apud Pollue. IX 88, επιστατης pro διδcοσκαλος apud Antiatiic. 96 12,sictu numero plurali apud eundem p. 98 Io, λαγγα ιν laudem D 106 5, ξενιτευεσθm apud Photium Lex. p. 308 2s aliosque, ἐῶσκος apud Polluc. X 137, συμπaσχειν i. e. ελε- ειν apud Antiatuc. p. II Φ, τυni apud Polluc. VII 192. X 40, στρηνιαν apud Athenaeum III p. Iaz d, σύαγρος i. e. σους ἄγριος ibid. IX p. 01 L Mitto alia de quibus suo loco

disendum est. Eadem insolentium sormarum frequentia, ex quo genere est αιγεος pro πιγειος apud Athenaeum IX

P. 402 d, αλουργιαιος et ἀμαρτυρητος pro αλουργίiς et apud Suidam, γαὶης sive potius Iaiας apud Allien. X p. Φ s b, γαλατος pro γάλακτος ibid. rasi μαι de viro

329쪽

ANTIPHANE .

uxorem ducente pro apud Antiatuv. p. 86 I , quamquam id quidem consulto dixisse videtur; δεδιωκημένος apud Antlattio. p. 8S IS pro διυγκημενος quo usus est apud Athen. I p. 222 b, επίτοκος pro apud Phrynichum Ecl. p. 333, ηκροασο apud Antiattic. p. 98 28, καταλιμπάνω

apud Athen. XV p. 690 a, μεσαῖος apud Athen. III p. 95 a. VII p. 303 η μυς et υς pro μνες et νας apud eundem IV p. 13I e et VII p. 295 e, μολπη pro μαλάχη ibid. II p. 58.

Felicissimi ingenti poetam fuisse Antiphanem, tum An nymus indieat ευφυέστατον εiς τι γράφειν καὶ δραματω-nομιν poetam nostrum fuisse affirmans, tum ex dramatum quorum auctor habitus est numero intelligitur, quem ita definit Suldas, ut ab allis trecentas supra quinque et sex ginta, ab aliis autem octoginta supra ducentas fabulas ei a signatas fuisse appareat. Horum quem primo loco Commem oraFl numerum non prohibeo quo minus scius et commenticius habeatur, siquidem tercentum sexaginta vel tercentum sexaginta quinque antiquitus pro rotundo atque ut ita dicam

symbolico numero suisse iam ex Homero intelligitur, de Ulixis suibus agente Odrss. XIV 20 οἱ di τρι-κοσιοί τε καὶεξωκοντα πέλοντο. Porro testa lite Curtio lib. VI 20 pelli-ees trecentae et sexaginta, totidem quot Darii fuerant, Alexandri regiam implebant, et auetore Schol. Iliad. IV 33

'συνέστηκε πυργος εκ τξ ἀνδρων. Denique quod nostrae causae accommodatissimum est, trecentas sexaginta quinque veteris comoediae fabulas numeratas esse memoriae prodidit Anon1mus do Com. p. XXVIII. Itaque alterum ponamus numerum, AnonJmi consensu fere confirmatum, ut qui ducentarum et sexaginta fabularum auctorem Antiphanem

fuisse perhibeat. Vel sic tamen Antiphanea feracissimos re-

- Alia exempla vide apud Lobeelitum Aglaoph. p. 172.

330쪽

Qentioris temporis poetas scellicos, Lopem de Vega dico et Calderotiem, ingenti ubertate Iolige longeqtie superavit. Sed mugIIam, immo vero maximam harum sabularum partem IIIII quam in Certamen fuisse commissam vel ex eo esticias, quod pro tanta dramatum multitudine perraro II. e. nonnisi tredecies primum praemium obtinuit. Inscriptiones et fragmenta habemus fabularum ferme ducentarum triginta, sed in his haud paucas aut manifesto corruptas. aut gravissimis . dubitationibus obnoxias. Ex priore genere sunt Καρνη Θορι--βυκιος Σκλ ριαι. Et Καρνιὶν quidem ab Athenaeo XIIIp. 503 b laudatam recte Fabricius Bibl. gr. vol. II p. 4IGIn καρ ἐνην in de quo fabulae titulo dixi ad Menan- dri Fragm. P. st. OOμ βυκιος laudatur Athenaeo re p. 161 e ἐν Βομβυκάω. Ita enim eselees habent pro vulgato Θομβυκίωνι. Non minus eorrupto Pollux X Iz9 ἐν Βομβυκίω, pro quo alii libri habent Boει βυκiοις. Genuinum sabulae titulum servasse videtur Athenaeug III p. 125 L, ubi est 'Aντιφάνης Βομβυλiω, sive potius Βομβυλ- , quo poculi genus significatur angusto orificio et liquorem guttatim et bilbite eum sonitu emittens. Ita deseribitur fere in antiquis grammaticis. Scholiasta Apollonii Rhod. II p. 569ώδος ειλίσσηὶς, καὶ δε ειδος, ως 'Aντι-Gθενης παραδῶδωσιν ' ἐστι, δε τουτa στενaτράχηλον. A -tisthenis testimonio eadem tu re usus est Pollux V1 98: βυλιμ di τὰ στενὰν εκπωμα καὶ βομβουν εν τῆ-ως 'Aντισε ενης εν Προτρεπτικω, et X 68 τὰ δε καλουμενον Σ ἐλλιον πρις των 'Aσιανων, mμβυλιον μἐν Ἀντιμενης εἴρηκεν εν Προτρεπτικω , οἱ di καὶ συστ ιον αυτὰ ὀνομα - ζουσιν. Adde Socratem Athenaei XI p. 78 d οἱ μῖν ἐκ