장음표시 사용
331쪽
quid Soleriis iaciendum ab Athenaeo II p. Id laudatis.
Casa ubonus quidem, qui se titulum sabulae diu de mendo suspectum habuisse dicit, postea autem incerit poetae sab Iam Sol eri as tribus locis apud Stobaeum repperisse ain mat, egregie sallitur. Stobaei Scierias non fabulae titulus est sed nomen poetae Tarentini, comoediae Italicae auctoria minimo obscuri. V. Florileg. ΙΙ 9. XVIII 2. CIII s. R etius Antiphanem v fabulae titulum fecisse suspiceris, quo nomine Sophoclis et Euripidis serebantur tragoediae, quarum argumentum ad Achillem inter filias Lycomedis Scyrudelitescentem spectabat. Minime autem Antaeum ab Aili
naeo XII p. 511 L laudatum, cui Anteam substitui volunt,
in viiii suspicionem vocaverim. Sane notissimum est ipsique Athenaeo aliquoties ad partes vocatum Antiphanis drama Anteae nomine inscriptum; nec tamen eontra librorum fidem quidquam novandum credo. Quod enim Seli eighaeuserus Antaei fabulam tragoediae magis quam comoediae convenire affirmat, salsissimum est. Antaeo nullus unquam tragicorum poetarum pro tragoedias argumento usus est;
nee potuerunt prolaeto, ut quivis intelliget qui fabulam Antaei, de qua vide erudite disserentem Salvagri. Boessium Misceli. p. 2l0 cII. Scholiasta Ρlaton. Ruhnk. p. 462, cognitam habeat. At egregie convenit argumento dramatis suiF-Tiei, quale praeter Phrynichum, euius ἡ λβυες a Suida s. v. Φρυνιχος et a Schol. Aristoph. Ran. 00 Iaud tur, scripsisse Aristiam, satyrorum poetam nobilissimum, do-eet Herodianus de dictione solit. p. 10 16 παρα 'Αρισrice ἐν ἔνθα φησὶν 'Aνταιος, Αἰγοάου Ποσειδω παις στατηρ δ' ἐικος, quidni igitur aptum eadem fabula comoediae argumentum praebuerit 3 de quo tanto minus dubitandum videtur, quum etiam Busiridis et Scironis fata, Antaeo
332쪽
tiand dissimilia, Cratino Mnesimacho Epilippo Alexidi atque
Ipsi adeo Antiphant sabularum et nomen et argumentum Praebuerint. Dubiis et suspectis sabularum titulis etiam eos adnum rare licebit, qui adeo inter se similes sunt, ut qui alte utrum in vitii suspicionem adducere velit, ei nequaquam t meritatis crimen verendum sit. Eo reserendi videntur πως et Ααμπων, Κιθαριστής et Κιδαρ δος, Φιλομντωρ et Φιλοπατωρ. Lampadem et Lampo item Athenaeus bl-nla utramque locis commemorat, illam X p. 486 f et 487 d, Lamponem autem VII p. 307 d. X p. 423 d. Iam Fabrielus Bibl. gr. II p. 41 neutram ab altera diversam existimat, Sehweighaeusero Animadv. vol. V p. 363 ubique Lamponis nomen inseret eupiente. Qui quum Lamponem ab Antiphane
exagitatum fuisse existimat eum, quem ex Pericleae aetatis historia cognitum habemus omnes, longissime a Vero aberrat. Facilius Antiphanem Lamponis nomine sγmbolice usum esse Medam, ut erescentem in dies sacricolarum et hariolorum arrogantiam sub eo illuderet, quam rationem a mediae e moediae ratione minime alienam esse, supra indicavi p. 2 5. Sed utut est, certo nihil causae video cur Lampadis nomen Corruptum putetur,' Praesertim eum eiusdem tituli fabulaeommemoretur in Alexideis, sive eam ad λαμπαδOholaione solennitatem spectasse sive a Lampade meretrice nomen duxisse statuimus. Porro Citharoedum habemus apud Λihenaeum VII p. 3 2 d, Eumol. M. p. 683 26, Heuchium a.
v. στειλάαν, Cithariatam autem, qui etiam Menandrea
sabulae titulus est, apud unum Clearehum Athenaei XvP. 681 c, quo loco qui Citharoedi titulum restitui voluerunt,
usu cogitasse videntur, citharoedorum et citharistarum di-Versa suisgo munia, v. Valchen. apud Κοpplersium Observ.
p. I 2 et Proteg. Hermog. apud Walgium Ritet. IV p. z.
333쪽
a14 ANTIPHANES. Nihil ιgitur obstat quo minus et Κιθαρωδον et κιθαριστην ab Antiphane scriptum existimemus. Ρomponit Citharistam laudat Nonius v. irascere. Eadem ratio Ρhilometoris et Philopatoris apud Athenaeum III p. 100 d et XII p. 559 d, quorum titulorum si alterutrum eorruptum Ρ tamus, in Philometorem certe nullam corruptelae suspicionem eadere ipsa fragmenti sententia docet:
εμμητρον αν ὴ το ξυλον βλάστην Μητροπολίς ἐστιν ουχὶ Πατροπολις πολις ' μήτρας τινῖς πευλουσιν εδιστον κρεας Mητως ὁ Xιός εστι τω δημω Uiλος. Ita enim haec legenda sunt. Nec de Philopatore dubitandum est, quam latitie reddidisse videtur Turpilius, cui Philopatorem aliquoties commemorat Nonius. V. Boihil fragm. Comic. p. 9I. Nisi is Posidippi Philopatorem A tiatile. p. 933 expressit. Porro aliae sunt fabulae quae propter frequentissimam nominum Antiphanes et Antiphon permutationem dubitari potest utri avetori rectius assignentur. Spectat haec dubitatio ad Adonidem Meleagrum Medeam, fortasse etiam ad Ρhiloctetem et Iasonem. Adonidis notitiam uni Antia atticistae debemus, a quo tribus locis hanc fabulam comm morari video. Primum p. zz 25 'AHηρἐανr ' Ἀντιπάνυς' Ἀδωνιδι' ὁ αυτος ευκληρωμα ἀντι του κατορθωμα, ubicodex habet 'Aντιgω. Tum p. 80 2 'Aνὰ μεσον r ἀντὶ του ἐν μέσω 'Aντιπανης 'AJοὐνιδι. Ita Bekkerus; sed 'Amτιφῶν ex Ruhnkenii apographo citat Ρetrus van Spaan Dissert. de Antiph. Rhamn. p. 254 et Uttenbachius ad Plutarchi Mor. p. 103 e. Denique p. 103 15 Κατάλυσιν r καὶ
ταυτην ἐπαιτιωνται. 'Ἀντιφάννὶς ' Ἀδωνιδι. Ita igitur vix certi quidquam constituas; quamquam vocabulum κατάλυσις, eo praeSertim quo Adonidis auctor sensu posuit, ita compa-
334쪽
ratum est, ut in tragoedia vix Iocum habuisse videatur. Λ eedit quod fabula de Adonide Atticorum certe poetarum nul- Ius unquam ad tragoediae compositionem usus est. Fecit id Primus omnium is qui ut in vita ita in poesi nihil non sibi licere existimavit, Dionysius maior, cuius Adonidem tragoediam habemus apud Athenaeum IX p. 01 f. Ρost Dion aium idem argumentum tractavit Ptolemaeus Philopator, ut Constat ex Schol. Aristophanis Τlicsmoph. 1059-Mαυτον Euripidem in Andromedast Πτολεριαιος ὁ Dιλοπατωρ ἐν ὴ πεποίηκε τραγωδία 'AJώνιδι. Tanto frequentius Adh- nidis fabula comoediarum argumentum praebuit, ut docent exempla Platonis Nicophoniis Philisci Araroiis Sotadis. Non dubito igitur quin Antiphanis fabula fuerit Adonis, in quam sententiam etiam Spaanius inclinabat. Ad Μeleagrum ut veniamus, Antiphani eam fabulam adseribit PoIlux X 3, Antiphonti Aristoteles Rhet. II 2: υστοκειται οργὴ τῆς ολιγωριας προς τους μὴ προσηκοντας, προσηκει δῖ τοῖς ετ σι μὴ ολιγωρεῖν. τοις M cpiλοις, ἐάν τε μὴ ευ λέγωσιν ἡ ποιῶσιν, καὶ δει μῶλλον ἐὰν τἀναντία, καὶ ἐὰν μιν αἰσθάνωνται zσπερ ὁ ' Ἀντιφῶντος Πληξιππος τω RIGDάγρω' ολιγωρίας γὰρ τὼ μὴ αἰσθάνεσθαι σημειον, et ibid. 21 ἐκ του μελε γρου του 'Aντιφωντος ora rin κτάνωσι lege κάνωσι)-οπως M μάρτυρες ἀρετῆς γένωνται Μελεάγρω προς ' Guδα. . Qui loeus ex prologo fabulae potitus videtur. Fortissimi quique Graecorum heroes ita fere apud poetam fuisse vide-
δ') Plexippi, qui Althaeae frater fuit, Apollod. I T 10 et
Hygiii. fab. I 3 sq. magnas in Μeleagro Antiphontis fuisse partes docet Athenaeus XV p. 6 3 e. s, ubi Adrantum sive Adrastum iii commentariis do Aristotelis Ethicis Nicom. copiose περὶ του παοὰ 'Aντμ ωντι τῶ τραγωδιοποιθὸ LIληξiππου egisse scribit. Sed de hoc iam Spaanium admonuisse vides.
335쪽
tur IIVenerunt, non quo ipsi aprum Calydonium Interficiant, sed ut Meleagri virtutem Graecis testificetitur. Vides orationis et sententiae colorem esse eum, ut Melea umtragoediam fuisse appareat. Quid igitur Polluci faciendum Meleagrum tanquam Antiphanis fabulam laudanti rκαὶ τουτο ασκοπυτίνη αν τις ευροι ἐν ' Αντιοῶντος
δίφους αρωγον. Ille etiam Antiphontis nomen Rulinhenium sequuti reponemus 3 Non puto: vocabulum ἀσκοπυτίνxi ne illis quidem quibus Antiphon seripsit temporibus tragico poetae contes- sum fuisse erediderim. Praestat igitur suum utrique Mele grum relinquere. Tertium drama, de cuius auctore dubitari
posse dixi, est Medea, a Polluce laudata VII 5T 'Aντιτάνης δε φησιν ἐν Μηδεία ' ἡν χιτων ἀμοργινος. Ubi
Ruhnventus Antiphontis nomen restitui volebat, haud aliam ob eausam puto, quam quod Iasonem Antiphontis ab Antia atile. p. 90 5 allatum non nisi titulo a Medea disserre sibi persuaserat. Medeae fabulam a tractatione comicorum poetarum minime alienam fuisse, Straitidis Eubuli et Canthari exempla docent. Ac fortasse ne Iasonem quidem scripsit Antiphon, sed Antiphanes. Maiori enm iure Philoctetem Antiphani abiudices et Antiphonii tribuas, non quod tale argumentum a comica poesi abhorrere videatur Epicharmi enim et Sirallidis fabulae contrarium docent), sed quod unicum huius fabulae fragmentum a Stobaeo Flor. CXV 15 et Argento Vlol. p. 30 servatum, neselo quid tragici coloris praesert: σοφον γε τοι τι προς το βουλευειν εχειτὀ γῆρας, ως δὴ πολλ' ἐδον τε καὶ παθόν. Sed hoc quam sallax argumentum sit ipse intelligo; nec commemoratur Antipho a Pholio Biblioth. 16z p. 11l in
336쪽
poetis quibus Stobaeus in concinnando Florii o nsus est. omittito paucissima Antiphontis tragoediarum extatit
menta. Praeter ea enim quae supra attuli, VIX Commem .
σκειν ἡ γινωσκεσθαι, οιον εν ταις υ περι λαις αἱ γυναικες, ποιουσι, καὶ si 'Aνδροα η ἡ 'Aντιφωντος, et iterum Μ 'elian. p. 81 20 καθαπερ γαρ εποι-σεν 'Aντι ιιῶν ὁ πω)της, ουτω καὶ Meo' τεχνη γαρ κρατον φιεν εἶν φυσει νικώμεθα, quem versum Violario suo intulit Maenius p. 130. Λ grammaticis ne semel quidem ad partes vocatur Antiphon irascus, ut hinc etiam sententiae nostrae, qua Adonidem Medeam et Iasonem Antiphonti abiudicavimus, argumentum Petere liceat. ιHaud minus ferax errorum permutatio nominum Anitiphanis Apollophanis Antisthenis Aristophanis. Prioris gen ris exemplum habemus apud Athenaeum III p. 5 o, ubi qui laudantur Antiphanis Cretenses, non huius, sed Apoli phanis fabulam esse alio loco demonstratum est. V. quae supra
dixi p. 26 . In Antisthenis locum irrepsit Antiphanes apud eundem Athenaeum XIV p. 656 L ' Ἀντιφανης δ' ἐν γνωροκω ' καὶ γαρ εκεῖναι τα δελ ακια προς μανγυσι, καὶ ἐν Προτρεπτικω δέ ' αντὶ δελφακίων προσφέρεσθαι, ex quo loco Φυσιογνωριικος et Προτρεπτικος in indices fabularum Antiphanis recepti sunt. Atqui Antisthenis nomen reponendum esse tum ex Polluee intelligitur VI - βομβυλιος - εκπιορια βομβουν ἐν τῆ ποσει, ιυς 'Aντισει-- νης ἐν Προτρεπτικῆ, quae supra attigi, tum vero Diogenes Scripta haee sunt longo tempore ante Athenaeum a Dindorno editum, qui allato Diogenis loco eandem Ain naeo emendationem adhibuit.
337쪽
Laeritus docet VI I 15, ubi in seriptis Antisthenia commemoratur περὶ σοφιστῶν Φυσιογνω κικος et περὶ δικαιοσvνης καὶ ανδρείας Προτρεπτικος πρωτος δευτερος Niτος.
Nec minus certum est, ex indice sabularum Antiphanis eliminandam esse Theogoniam. Eam unus omnium Commemorat Ιrenaeus e. Haeret. II 1 Is) Valentinianorum doctrinam de rerum origine exponens. Μulto verisimi-
Iius, inquit, et gratius de universorum genesi dixit unus de veteribus eo micis Ant Iphanes in Theogonta. Ille enim de Nocte et Silentio Chaos emissum dicit, dehine de Chao et Nocte Cupidinem et ex hoe lumen, dehine reliquam
Eneundum eum primam deorum geri est n. Post quos rursus secundam deorum generationem in-stu ori, et mundi fabricationem, dehine de secundia. diis narrat hominum plasmationem. Unde Ipsi assumentes sibi fabulam quasi naturali dia Putatio II e commenti sunt, solummodo demutantes eorum nomina, id ipsum autem universorum generationis initium et emissionem ostendentes: pro Noe te et Silentio BF thum et Sigen nominantes, pro Chao autem Nun, et Pro Cupidine, per quem, ut ait Comicus, reliqua omnia disposita, hi Verbum attraxerunt. Haec igitur Irenaeus, quem Antiphanis, qui dicitur, sententiam non satis sincere et fidenter reddidisse omnes concedant oportet qui eum graecae philosophiae vel levem consuetudinem contraxerint. Nocte et Silentio Αnιiphanes Chaos prognatum affirmat. Enimvero ut mittam, graecae eosmogoniae auctores Chaos omnium rerum principium posuisse, Silentium et Sige a vetustissimaula Graecorum Philosophia plane ignorantur atque a Neoplatonicis demum et Gnosticis sunt introducta. Ν smit-
338쪽
tendum est Irenaeum in reddenda meel poetas sententia sibi iΡHum repugnare, cuin Valentinianos Antiphanis Nocti Bythum, Silentio autem Sigen substituisse affirmat. Cui difficultati si quis ita occurri posse in animum indueat, ut Stilentium imperito interpreti imputandum esse, ipsum Irenaeum autem Galenen posuisse existimet aliud. enim voe
bulum quod Silentio respondeat repertum iri dissido), ne
ita quidem rem confectam esse apparet, si quidem etiam Galenes notio ex novitia Gnosiicorum doetrina emanavit. Haec sufficere arbitror ad fidem Irenaei In reddenda Antu Phariis sententia elevandam. Iam vero quid inscriptioni s bulae faciendum putabimus, ex qua Irenaeus cosmogonteam Antiphanis sapientiam derivavit' Num graecum poetam dr mali, in quo deorum natales ceIebrarentur, Theogoniae nomen fecisse eredibile est Novimus 'Aθηνας γονας,
γονάς, διονυσου γονας, 'Aπολλωνος γονάς et alia his similia, de quibus alio loco exposuimus. Sed Λιογονίαν vel AEOνυσογονέαν vel 'Aπολλωνomνiαν quis unquam vel fando audivit 3 Aeeedit quod unius quidem dei deaeve ortum in fabula aliqua repraesentari facile ferimus; sed quo Paeto omnium deorum nataIes diversissimi unius sabulae suibua Includi potuerint, prorsus, me ignorare lateor. Percommode autem aecidit ut omnes has dubitationes eomparato Aristo phalliarum Avium loco lude a versu 693 removere liceat Notum est eo Ioeo Aristophanem philosophorum de mundi origine deeretis ita usum esse, ut avium genus immortalibna diis antiquius esse demonstraret. Sed audi mus Avea ipsis prosapiae antiquitatem iactantes r
339쪽
- ἐνεοττευσεν γένος ημδεερον, καὶ πρῶτον ἀνήγαγεν εις φῶς. προτερον δ' ουκ γένος ἀθανάτων, πρὶν χρως ξυνε-
, , ξυμμιγνυμένων δ ' ἐτέρων δείροις γένετ ' Ουρανὀς ωκε νος τε - καὶ γῆ παντιον τε θεουν μακαριον γένος αφθιτον. ιοδε, μῖν ἐσμέν
- πολυ πρεσβυτατοι, παντων μακάρων. Haec siquis eum Irenaei doctrina comparaverit, in nonnullis
quidem alterum ab altero dissentire reperiet, in universum autem tantam utriusque similitudinem deprehendet, vix ut dubitari posse videatur quin Irenaeus, sive quem ille auctorem sequutus est, hunc ipsum Aristophanis locum ante oc Ios habuerit; quod si verum est, iam nec Theogoniae nomen offensioni esse potest, quo nomine ad significandam hane Aristophanicae fabulae partem non inepte, suo autem consilio accommodatissime usus est. Unum quod dubitationem movere possit hoc est, quod Irenaei verba: per quem, ut ait Comicus, reliqua omnia disposita, si ad Vesebum in graecum sermonem transferas ac constat latinam interpretationem Irenaei diligentissime graeci exemplaris verba expressisse , perfectissimum efficiunt senarium, δι' ον τὰ λοιπὰ πάντα διατεθειμένα, sive ut Antiphanea forma V. supra p. 3I03 utamur, δεδιωκημένα. Sed ut in reliquis tiberius versatus est Irenaeus, ita etiam illa per quem re Ii qua omnia disposita, Aristophanis verbis: χρως ξον-απαντα, respondere crediderim.
340쪽
Ceteram frequentissime Antiphanta et Aristophanta nomina Inter se esse permutata, eumque Pimrimorem errorum fontem extitisse uberrimum, infra patebit ubi de Antiphanis fabulis sigillatim exponam. Hoc loco unum tantum asseram exemplum. Clemens Alex. Strom. VI p. z5I haec habet r'Αριστοφανους γραφοντος
ὁ ' misουρος λέγει εδικαιοσυνης καρπος μέγιστος - ρο- Ηine fragmentum illud inter Aristophanea recepit - Dindornua p. 206. Quod num reete laetum sit vehemen. ter dubito. Ita enim eomparata est illorum versuum sen-- lentia, ut alienissima existimanda sit a poesi Aristophant egrete autem deceat Antiphanem h. e. poetam ethicis sen- . tentiis quam maxime abundantem. Pervenimus ad eas Antiphanis fabulas, quarum de Qtore tam veteres grammaticos dubitasse compertum habe- mus. Sunt autem haer 'ADinreue, ' Αντεια, ' Ἀνος, γυριου Ggανισμος, Λυσπρατος. quarum quas Primo loco nominavi ab aliis Alexidi assignatas fuisse constat, de quo dissensu quid. mihi statuendum videatur infra, ubi de Alexide . disserui, expositum est. Neque alia duarum reliquarum I ..hularem fuisse videtur ratio, quarum alteram 'Aργυριου
αφανισμὼς inseriptam Athenaeus IX p. 409d lia comm morate ' γένης 'Aντι φανης ἐν ' γυρίου αφανισμω. Eiusdem tituli et fortasse etiam argumenti ferebatur drama Straitidis. Λυσπρατον alios Epierati tribuisse docet Ath naeus VI p. 262 d, ubi allatis aliquot ex Epigenis et Anu- Phanis Dys prato versibus inter se simillimis, ita pergit Athenaeus: ἐκ τῆς παραθέσεως τῶν ἰαμβεiων δῆλος ἐστιν ὁ ' κρατης τα του 'Aντιφανovς ωτενεγκων. quae quin adueratam Antiphaneae sabulae editionem ab Epicrate saetam