장음표시 사용
331쪽
Ad haec si quis adverterit animum, minime, ut puto, mirabitur, traditum sui Te a veteribus, Deum ipsum ad invoca dos, ideoque ad colendos Sanctos hortatu quodam atque inspiratione permovisse Christianos. Hoc modo sive Ev
dius, sive alius, quisquis is sit, cui tribuimus duos illos libros de miraculis Sancti Stephani, qui praeposito Evodii nominato lib. h. eap. 1. Prodierunt: 4 Proinde inquit illis memoratis personis
in ipso initio nu- , , diu in talibus frustra laborantibus, & non corporeis , meri secundi. is sed corde dormitantibus, ecce Deus ille magister, qui ,, non dormit, neque dormitat, qui custodit Israel; ipse se Deus, inquam, cui cura est pro omnibus, religiosam A Vitulam Megetiae matrem fideli calore succendit, a ,, que ut ad domini amici sui Stephani suffragium accurreret, is inspiravit. Quam, ubi benedicta scemina in sacrata- rum reliquiarum loco de Carthaginensi urbe ad Ueta. si lensem prosecta est, misericordissimus Dominus , & mi- is serator excepit, exaudivit, atque de filia com potem. is fecit, ac de diabolo adversario superato victricem .is triumphare permisiit. VI. Aliam pietatis hujusce cultus originem retuli tu Sanctorum ipsorum excellentiam, & merita. Et sane si
Sanctis, dum vivunt, honorem non levem deferimus, SCtanto majorem , quanto certiora habemus eorum Sanctitatis indicia: cur Sanctos mortali vita functos non hon rabimus , cum certissima habeamus eorum Sanctitatis a gumenta Sicut autem excellentia, cujuscumque generis ea sit, convenientem honorem meretur, ita convenientem stibi honorem promerebitur Sanctorum mortali vita functorum excellentia; ideoque sacros honores exposcet , quoniam sacra, nempe a Deo veluti auctore gratiae Pr veniens, & suffernaturalis eorum est excellentia. Id porro si dederis, sacros honores merito a nobis tribui Sanctis
agnosces, ideoque convenientem , & pium esse fateberis cultum, qui illis desertur.
332쪽
eruntur quaedam adversariorum argumenta , quibus a pietate alienum comprobare sudent cultam Sanctis adbibitum , risiue occum
I. I Xpositam antecedenti capite de pietate in Sancto. LI. rum cultu inhaerente doctrinam ut refutent, multa ex iis objiciunt, quae quoniam & protulimus alibi, &repulimus, minime in hoc loco repetam, eaque tantummodo recensebo, quae nondum exposui. Haec vero ipsa , , i suae reseram, vel eo spectant, ut probationes nostras dissolvant, enerventque, vel ut quaedam argumenta adversus Catholicum dogma proponant, quae illud directe oppugnent. A primis exordior. Quis putet inquiunt adversarii velle Deum coli Sanctos, postquam invidiis a gumentis ostensum est , injuriosum esse Deo cultum eum, sui Sanctis adhibeatur λ Leve autem id est , quod ex miraculis. & beneficiis receptis petitur. Nonne Ethnici etiar ad inanes Deos suos colendos moveri se ajebant a miraculis, & beneficiis, quae ab iisdem Diis reciperentur Id tamen a vero alienissimum fuisse novimus ; α vel daem num praestigiae, vel Sacerdotum fraudes ea miracula erant. Naturae autem , aut potius Deo, qui Hiemsuum oriri facit super bonos, θ' malos, misereturquerimenti nostri, debebant miseri supplices ea beneficia , quae se a Diis recupere arbitrabantur. At fac, si vis, vera miracula edi per Sanctos , eorumque imagines, aut reliquias . Ergo ne e rum cultum approbat Deus Minime vero. Sed propte i ea illa edit, quia Christianae religioni comprobandae, proint pagandaeque ea inserviunt. Id apertissime indicat Augustinus tum saepe alibi, tum apertissime in eo, quem saepe citavimus, libro De cura pro mortuis gerenda, verbis illis: QΩuoniam hoc novit Deus ) evedire nobis ad adscandam fidem Christi, pro cujus ilis confessione fiunt pass. Quae ex Chrysoliomo allata iunt, eloquentiam ejus, & rhetoris, quam professus jam dudum erat, artem ostendunt. At paucos hac in re habebit, qui illi adhaereant. Quis enim honori magistro vertet, si discipulos aeque, immo forte magis honoremus, quam magistrum ipsum p Aut quis la ui tribuet Christi, si illi aut praetulerimus, aut aequaVeri- P p a mus
333쪽
mus Martyres Porro eo perveniunt, qui effusissime quod
Pontificii solent ) Martyres colunt. Haec adversarii. II. Atqui plurimum in istis hallucinantur. Minime iniuriosum Deo os endimus cultum delatum Sanctis , neque
hic eadem renetere nece Ise est. Ethnicos fateor sive a
daemonibus se Deos dicentibus, sive ab eorum Sacerdotibus deceptos fullse aliquando: interdum etiam naturae viribus convaluisse, dum ipsi interea Diis suis acceptam referebant sanitatem. At non decipi doctiores saltem, a curatioresque inter Pontificios, dum miracula quandoque obtineri per Sanetas ajunt, res ipsa ostendit, & probabile jam pridem effecit Patrum auctoritas, quorum testimonia si singula reseram, in immensum excrescet disputatio. Ad Augustinum tantum te allego, rogoque, ut ea legas, quae tradit sanctus Dodior capite v I II. I x. & x. libri xx II. De Civitate, neque, ut puto, aliud exquires, ut certo persuadearis, Sanctorum intercessione multa editasti me miracula. Neque vero cuncta miracula edi, aut insigniora beneficia Sanctorum ope nobis tribui ita vult
Deus, ut fidei nostrae comprobandae tantum modo in se Viant, verum etiam pro2terea edi vult, ut inserviant ad Commendanda ipsa Sanctorum merita , testificandumque R morem , quo, illos prolequitur. Pauca in rem hanc affero testimonia Patrum, quoniam necesse n n arbitror, ut plurima allegem. Sane scriptor Aetarum Sanetarum Epipodii, & Alexandri, virtutes plurimas idest miracula pili. rima ) ad locum, ubi sepulti hi fuerant, propterea factas
ait, ut his proderetur, quantum iidem Sancti intercessione sua apud Deum possent. Hirtutes plurιmae, quae Sauctorum tb n. G. pag. 67. potentiam prodiderunt O) . anto etiam in pretio a nobis vellet Deus Sanctos mom. tuos, eorumque reliquias haberi, mihi detegere visus sum in scin a. I r. p g-3 9 verbis illis Aetarum S. V ncentii Levitae: e Sed illos Daci ni fortissimos remiges, Dei mauu gubernante, beati martyrist corpus prae Denerat, ω quod altioris sali credebacur profundo teneri, jam ad portum sibi venerat quiescendi; ante quodammodo honorem reperiens sepulturae, quam nuntiari potuis teri positum: ut di Dinis clarescentibus miraeutis, Christi miles post moηtem quoque orienderetur ivvictus, quem nec supplicia
vincere, nec ria quiverant absorbere . inam iptam ari e . t sententiam Auguli inus haud dubie exprimit, dum de e
in s si ij j iit, dem S. Vincentio sermonem habens haec ait: Q , , Ma-
IX. inter editos a ,, gnum autem Dominus testimonium praebet tellibus suis, Parisiensibus . ,, cum ille, qui reXit corda certantium, nec corpora d
334쪽
gorserit mortuorum, veluti de huius ipsius Beati Vincentii V corpore praeclarissimum miraculum exhibuit; ut id ,
V nuod inimicus omnino non apparere cupierat, satege V rat fecerat, tam praesenti nutu divino proderetur, &'' ielieiosius humandum, venerandumque demonstraretur,
V ut victricis pietatis, & devictae impietatis praeclara in
V eo memoria perduraret. Vere pretiosa in conspectu Da-V miui mors Sanctorum ejus: quando Rec terra carnis vita' ' deserente contemnitur, & invisibili anima de domo V Visibili discedente, habitaculum servi cura Domini cuia V stoditur, & in gloriam Domini a conservis fidelibus ho-'' noratur. Quid enim agit Deus , mira opera faciendo '' circa Sanctorum corpora desunctorum, nili testimonium' ' perhibet, sibi non perire, quod moritur, & ut hinc in-'' telligatur , in quali honore secum habeat animas occi '' sorum, quando caro exanimis tanto affectu Divinitatis' ' ornatur Sicut enim de membris Ecclesiae loquens Apo-' ' stolus similitudinem adhibuit de membris corporis nostri,' ' quoniam quae inhonesta sunt nosera, bis abundatiorem ho-'' norem circumponimus: ita provi dentia Creatoris in ca-' daveribus Martyrum tam praeclara miraculorum telli-'' monia praestando, abundatiorem honorem exsanguibus
'' reliquiis hominum circumponit, & quod Vita e gran-
te tamquam deforme jam remanet, ibI evidentius prae-'' sen, vitae dator apparet . III. Non absimilia his sunt ea, quae Paulinus Nolanus tradit. Etenim v. Is I. & subsequentibus Natalis sexti S. F .licis non modo innuit miraculis, aliisque mirabilibus m dis a Deo honorari Sanctorum corpora, verum etianis
haud obscure innuit , hoc ipso honore uti eum ad nos d cendos de summa illa gloria, qua post resurrectionem donabuntun. Ecce ipsos quo dixi Paulini Vertus: hi ruanta resurgentes virtus, & gloria Cingat, Conjectare licet, cum gratia tanta sepultos a Ambiat; & quanto redIviva decore micabunt Corpora, in obscuris cum sit lux tanta favillis: - IV. Ambrosius etiam o indicare videtur, ad commendanda Sanctorum merita fuisse a Deo in eorum inventione facta miracula. ,, Nunc audistis inquit Am . brosius clamantes daemones, & confitentes martyrisbus quod poenas ferre non possint, & dicentes: quid' venit is, ut nos graviter torqueatis Et Ariani dicunt: D non sunt isti martyres, nec torquere diabolum post uni,
335쪽
rum voce Probentur, ac beneficia martyrum remediis, , sanato rum , & absolutorum judiciis declarentur. V. Luculentissime quoque Cyrillus Hierosolymitanus, exemplo honoris, quem miraculis editis adhiberi voluit Deus cadaveri Elisaei, ad testificanda Sanctorum merita , per eorumdem martyrum sacra cadavera, miracula edi acis in Catechesi et . severat haec elocutus. D Ut autem non animae solum n. 26. Interpreto justorum honorarentur, ted crederetur etiam in just utiςς rum corporibus jacere vim penitus insitam; projectus,, in monumentum Elisaei mortuus , mortuum Prophetaeis corpuS attingens, vitam concepit . Mortuum Prophetae corpus id, quod animae videbatur opus esse, perfecit , quodque mortuum jacebat, mortuo vitam dedit ; Ecquod vitam dabat, ipsum in mortuis similiter ut ante remansit. Qua de causa ut ne , si resurrexisset Elisaeus, animae ejus soli factum illud imputaretur: & ut ostenderetur , absente etiam anima inesse vim quam-- dam ac potestatem corpori Sanctorum , propter animam justam, quae tot annos in eo inhabitaverit, ejusque usa sit ministerio. VI. Sed quis Euodium c si Evodium appe IIare en ne avis praeterierit, capite quarto, & subsequentibus libri primi apertissime significantem, non levia miracula Sancti Stephani intercessione suilla iacta, ut praeclara illius sanctitas, & summa apud Deum merita hac etiam ratione manifestarentur Evodii verba, tam & si ad rem nostram aptissima, non exscribo, quippe tam multa sunt, ut refer - Ti cuncta illa nequeant. Sed ea facile quisque consulere,& legere per se potest. Ad eum itaque vos amando. Vi I. Sed cur ea mitto, quae Gregorius Magnus I citato eelebrat issimo S. Zenonis miraculo ad extremum adjungit Ex his nempe constat, putasse Gregorium, mira cula etiam fieri, ut Sanctorum merita dignoscerentur. Ipsa S. Doctoris audite verba, ex quibus aperte constat, me Iib. h. 4ialdo. Ver/ P uri ) Hauriri itaque ut aqua poterat, sed dif- , , fluere ut aqua non poterat. Stans autem ante ianuam ad ostendendum cunctis meritum Martyris , & aqua erat ad adjutorium, & quasi aqua non erat ad inva-
dendum locum VlII. His adjunge, si vis, ea, quae Gregorius Turonicus cap. 64. libri illius, quem inscripsit De glaria Marorum enarrat: quippe miracula ad Sancti Patrocli tumulum
336쪽
lum propterea edita suisse innuit, ut iis aristam De Jlumelle innotesceret. ii Et haec quidem ad priores omn2
IX. Uerum enim vero gratiarum actione indiget o tius, quam refutatione ea solutio, quam Chrysostomi his aqhibent. Levene momentum in tam praeclari viri auctoritate messe putant, quem nempe summo in honore atque eximRtione universa jam pridem habuit, & nunί
non habent sexcenti ex iis, quos antecessores, & magiast os suos iactitant Protestantes. vetuitus scilicet, nec tam tum eloquens, verum etiam pius, & doctus est Pater quem proinde si nobis favere fatentur, fulgidissimum Ο- mentis lumen nobis favere testantur, ideoque nostrae causae probitatem hoc ipso argumento indicant: testatumnue faciunt, quam immerito nos superstionis, atque erroris accusant. Nec vero Chrysostomus majorem hon rem deserri a nobis ait Christi discipulis, quam deseratur ratio ipsi. Ubinam, Obsecro, id tradit Z Si Chrysost mi verba haud indiligenter expenderis, manifesto conspiacles, doceri nos a S. Doctore, non modo delatum fuisse no ore' illiusque sepulcro, verum etiam disci
ximus, α Chrysbstomus hic quoque tradit, in magistri honorem apertimine convertitur, & refertur. En quo donique perveniunt ii, quos reprehendunt, oderuntque Printestantes, ut scilicet a vetustis, sanctissimisque Patribus edocti testatum iaciant, ad Deum referri honorem eum,
337쪽
Reliquas adversariorum Ofectiones, quibus pietatem tuis Sanctorum cultu stam oppugnant, asserimus. I. T TActenus quidem satis ostensum putamus , eos Va LXI de decipi , qui probationes nostras se facile disesolvere putant: nunc ea argumenta producamus, quibus directe probare contendunt , a pietate remotissimum esse eultum adhibitum Sanctis. Sic itaque disserunt. Pium ne,Deoque acceptum dicere audebimus ritum eum, qui aut illi demi t latriam, ideoque cultum eum, qui e X Veterum mnium sententia, &ex ipsius latriae notione ipsi soli Deci praestari debet; vel si eam forte non demit, procul dubio sive in idololatriam, sive in superstitionem, aut saltem insuperstionis non leve discrimen adducit Porro si Sanctis cultus adhibeatur, haec evitare non possumus. Ii nempe, qui Sanctos colunt, se eos adorare testantur, ideoque iis deferre latriam . Utque omnis ambiguitatis suspicio tollatur , neque respondere quis possit, adorationis vocabulum in latiori quadam, & minus propria significatione hic sumi latriam Sanctis vere adhiberi a Pontificiis, ideoques ab iis, qui cultus iisdem Sanctis adhibiti defensionem suta ceperunt, his argumentis ustenditur . Quoddam latriae genus est, aliquem invoca re, precesque eas illi deferre, quae beneficiorum auctorem indicent putari a nobis eum , quem deprecamur: Sanctos tamen invocant, & preces hujusmodi illis adhibent Pontificii . Quid quod templa, &altaria in Sanctorum honorem erigunt i idem Pontificii , missasque , seu lacrificia sua in eorundem sanctorum honorem instituunt, celebrantque Hinc porro, ut merito conjicimus, religiosum appellant eum cultum, quem Sanctis adhibent, haud obscure indicantes, ejusdem prorsus generis se cultum Deo praestare, ac Sanctis praestant: religio quippe ea virtus est, qua Deum colimus. Haec etiam adjungite. Ut testentur Pontificii, se eodem prorsus m do, & ratione Sanctos colere , ac Deum colunt, iisdem
reverentiae, atque honoris argumentis utuntur. Itaque
si Pontificii genua Deo flectunt, & Sanctis nectunt , si ante Dei altare prosternuntur, etiam ante reliquias, & imagines Sanctorum prosternuntur: quod & de reliquis dio sive generibus, sive argumentis cultus. II. At
338쪽
II. At age , improbas per se ipse non sit idem cultus
non statim Deo acceptum, piumque dicere debes, ut pote eum, qui in idololatriam, aut saltem insuperstitionem facie inducit. Quot enim per hujus modi cultum in re eam, turpissimamque idololatriam adducti sunt quot suis perstitiones in Ecclesiam invectae In idololatriam Iane per hujusmodi cultum adducti sunt ante Christum .
natum sive Agyptii, sive Hebraei sorte non pauci, qui
Ieremiae cadaver, velliti Deum quendam in monumento Iuperstitem , coluerunt. Inter Christianos autem Collyridiani, qui ut Mariam enixius venerarentur, Deam secerunt, illique sceminas Sacerdotes, & placentarum sacrifieia statuerunt. At nonne in idololatriam incidunt nostris
ipsis temporibus ii Pontificii, qui eadem erga Sanctos cultus, & fiduciae argumenta praestant, quae erga Deos suos Ethnici praestitere Alibi etiam diximus, si nomisa mutes , nihil omnino inter Ethnicos, & Christianos i nteresse. Nam si Pollucem, & Castorem olim colebant Ethnici Nauatae, illos sibi praeesse putantes, nunc Nicolaum Pontificii colunt , sibique praeesse arbitrantur. Si morbis illi praefecerunt AEsculapium , hi Antonium praeficiunt, aut Luciam , aut Α-i gatham. Atqui in superstitionem facile prolabi
populos in Sanctorum cultum inclinatos , fateri coguntur ii ipsi, qui Sanctorum cultum approbant, dum saepe saepius ritus quosdam in Sanctis colendis condemnant, quos γ insana populi pietas intulit. Sic Ambrosius Mediolanensis r Episcopus vetuit, ad Martyrum sepulcra ferri dapes. Alia etiam honoris haud multum probabilia argumenta Ma a tyribus adhiberi non permisit Sanctissimorum Pontifica nata, pietas. Cur ergo pium esse a firmabimus eum cultum, exii quo superstitiones plurimae, veluti mala germina, pullu- γ Iant Quis eum seret, laudabitque in Ecclesia sontem .,
a ex quo dulces aliquae, quod tu vis ) multo tamen pluresa amarae emanant aquae ρὶ III. Qua propter ut concedamus, improbum per se
i non esse eundem euitum, pium tamen , Deoque acce a Ptum eum appellare non audemus , a quo aut in e rorem, aut saltem in erroris periculum quodam modos Compelleris . Quis enim erroris periculum in eo cui
tu inesse neget , dum certo constat , in eo adhibendo errasse alios non prorsus incautos Quis porro nescit, non; modo improbitatem, verum etiam ipsum improbitatis pe- ,riculum effugiendum esse maxime nam qui amat periculum,
339쪽
9 EeeIes. 3.11. peribit in illo. a) Cur porro non imitamur Mardochaei exemplum, qui cum suspicari merito posset, ne dum Α- manum humillima corporis demissione honoraret, cultum aliquem sive divinum, si ve divino proximum, superstitiosut que illi deserret, ab eo cavit prorsus, & indignationem superbi hominis,& potentissimi Principis subire maluit, quam eum honorem eidem Amano praestare
C A P. XXII. Primas dissolvimus superioris Capitis Oppostisnes, se ostendi.
min, appellari rectissime posse religiosum eum cultum, qui Sanctis adhibetur.
talibus confidant adversarii, spero tamen fore, ut levi opere eas dissolvamus, ideoque illis eripiamus gloriolam eam , quam ex iisdem captant. Primum argumentum ex iis, quae superioribus capitibus, & disputation secunda accurate sunt dicta, prompti di me refellitur: stendimus enim , adorationis vocabulum, quum ad euuia cultum ignificandum sumimus, quem Sanctis adhibemus, illud venerationis genus exprimere , quod Sanctra deis re convenientissimum est . Quae de invocatione, templo Tum, atque altarium erectione, missarumque celebrati ne dixerunt, consulto hie omittimus; nam de his argu mentis diligenter deinceps sumus disputaturi. II. Id nunc aggredior, quod de religiosi cultus appellatione objecerunt. Porro noveritis, duas controversias, quarum
prima nominis est, rei altera, institui hic posse. N minis quidem controversia instituitur, si quaeritur , num a cultum Deo adhibitum adeo pressim significet vox Religio, ut ad alium cultum , tam & si sacrum, significandum a pliari ea vox non possit. Rei vero, si concedatur quidem, Religionis nomine nihil aliud significari, nisi cultum Deci debitum, ac nihilo minus quaeratur, num religiosus ver dici adhuc possit cultus Sanctis adhibitus. III. Quod ad primum attinet, quidquid adversarii secus moneant, meo quidem judicio non constat, Voce Religio adeo coarctatam esse ad significandum supremunt eum cultum , quem Deo praestamus, ut ampliari illa nec Gq. t. lib.,o. queat ad alium cultum significandum. Nonne in latiori contra Faustum . lignificatione vocem eam adhibet Augustinus, dum haeeaire
340쪽
ait: Populus Christianus memorias Martyrum religiosa si mritate eoncelebrat ρ Nonne etiam religiosa appellat H idem Augustinus quaedam instrumenta, quibus Dei peragitur cultus, veluti serpentem illum aeneum exaltatum in ere-
ωο : ω litteras cte. ' Nonne etiam adtestatur , Deum edidisse miraculum, sbo ut praesenti nutu divino proderetur, ω religiosius bumandum, venerandumque demonstraretur Beati Vincentii corpus, de quo tum loquitur )ξ Religiosi etiam vocari videatur Christiani omnes, aut saltem ii, qui in Sanctorum Martyrum corporibus servandis se se diligentiores ostenderant. Gentilium furor inquit Scriptor Rctorum Sanctorum Epipodii, & Alexandri n. Ia. emrremam denegans sepulturam etiam in exanimata corpora su viebat . Postea vero venerabilem lacum religiosorum euisus nemvavit. Et ne cuncta persequar, haec quoque expressissima
D. Augustinus edocuit: Nam ω ipse religio, quamvis disinctius non quemlibet, sed Dei cultum signiscare videa
tur ; unde isto nomine interpretati sunt notri eam, sua grae-ee ερ σαώα dieitur: tamen quia latina loquendi consuetudine, nouimperatorum, verum etiam doctissimorum , er cognationibus humanis , atque assinitatibus, επ quibusque necessitudinibus diacitur exibenda religio; non eo vocabulo vitatur ambiguum, cum de eultu deitatis oretitur quasio, ut fidenter dicere valeamus , religionem non esse nisi Dei eultum ; quoniam videritur boe verbum a significanda observantia propinquitatis humanae insolenter auferri. IV. Sed non unus id tradidit Augustinus. In eadem significatione sumpserunt eandem vocem non raro alii Pais tres . Hoc modo Gaudentius religiosas manus appellat eorum manus, qui quadraginta Martyrum reliquias summo studio, atque etiam sumptu sibi compararunt II . V. Paulinus Nolanus haud aliter sumere videtur, cum versu Ias. Natalis VI. S. Felicis haec ait. Relligiosa pie pugna exercetur amantum rinisque alium premere, & proprior consistere ce
Mn. . serm. a. de S. Vincentio, olimax. inter Parisienisses, nune in serie 27sot R. s. cap. I. Ii bri x. de civitate .cit in Iam vero nee illud in postrema parte retieemus, s inquit
ille quod eum eineres exustorum corporum mandato persecutoris in fluvium iaσπωιur , non defuerunt resulio manus , qua partem emeris ini Drys eriperen , veι pretio
tractatu, qui inscribitur De didicaritione Basiliea Conineilii Sanisorum pago