장음표시 사용
51쪽
,, tum terrae, filios videlicet Heth. Hoc Loth testimonio se quoque Petri Apostoli justus subversores Sodomorum .i, Angelos adoravit. Hoc fratres Joseph, eum prostrati in ,, terram: hoc Josue principem Militiae Domini Ang lum: hoc Propheta Nathan David Regem: hoc fortas, , sis etsi malus Nabuchodonosor Prophetam Danielenia , , adoravit. Neque enim credendum est , Sanctos homi-M nes, vel Sanctos Angelos cultum Deo tantum debitum, , aut hominibus impendisse, aut sibi impendi aequanimi- , , ter tolerasse. Unde clarum est modum hunc non esse se adorationis divinae, sed venerationis humanae, nec esse, , singulare illud insigne deitatis, sed ossiciosam , & com-
,, munem exhibitionem honoris. VI. Cave vero putes haec ideo ab allegatis Doctoribus tradi, quod latinam Bibliorum interpretationem tantummodo sequantur, non vero Hebraica ipsa volumina. Scilicet haec utentia voce lissaebis derivata a radice Sciachah ,& quam vulgata nostra vertit adoravit, ea utuntur voce, qua Obsequium summum corporis demissione testatum quis iacit, sive Deo obsequium illud, sive Angelis, sive etiam hominibus adhibeatur. Deo delatum exhibent Versiculus 26. & 32. capitis 24. Geneus: inclinavit se homo, ω adoravit Dominum Quod eum audisset puer Abraham procidens adoravit in terra Dominum . Angelis adhibitum versiculus a. capit. I 8. ejusdem Genesis. Quos Angelos ) cum Oidisset Abraham adoradit in
terra, & vers. I. capitis I9. Veneruntque duo AEgeli Ω- Loth cum vidiset eos adoravit prυnus in terram Hominibus vero etiam adhibitum indicat versi I. Capitis 23. Genesis. Sin rexit Abraham, is adoravit populum terrae, filios videlicet Heth, quibus locis voce iis ebὰ utitur Hebraicus Textus; qua ipsa etiam utitur libro III. Regum cap. I. vers. I 6. Inclinavit se Bethsabee, ω ad ravit Regem. Vide Arcam Noe, seu Lexicum Marci M rini egregii e nostra Congregatione viri ad vocem bipa-cbavdb: pari. I. pag. I93. VII. Graeci quoque id quod nos adorationem, ' ροχυ η appellantes, ambiguo vocabulo expresserunt , quodque perinde adhiberi potest ad significandam illam animi demissionem, confessionemque supremae excellentiae , quae Deo debetur, ac minorem illam, qua homines colimus
Hinc lapissime ab iis etiam Patribus, qui cautius locuti
52쪽
sunt, audies adorandos esse Sanctos, eorumque imagines; nec, dum id facimus, metuendum esse, ne in idololatriam incidamus: etenim latria tum est, quum exteriori obsequio adjungitur fides, qua scilicet credatur illud , quod eo o sequio colitur, Deum esse. VIII. Nec latini, quod facile potuissent, vocis a biguitatem sustulere. Quis enim neget multas huic voci tributas esse significationes, quae remotissimae sunt ab ea , quam nonnulli tantummodo agnoscunt, ut scilicet denotet summam illam submissionem, quae Deo adhibenda est Lege obsecro, quae Clarissimus Facciolatus in suo Lexico ad vocem adoro recenset, & apertissime intelliges multo ampliorem esse vocis hujus significationem , quam aliqui putent. Quid quod ad exprimendum enixiorem amorem, praesertim si cum obsequio conjunctus sit, usurpari u ces has adoratio , cultus, & assines, si quae sunt aliae, nemo ut arbitror in dubium vertet, qui in veterum Scriptorum lectione detritus sit Sed neque hanc ipsam significationem multorum quidem judicio Prorsus comtempsere Ecclesiastici Scriptores, nam illi favere ajunt Paulinum,& Augustinum. Nempe Paulinus V. IIq. Natalis Ix. S. Faelicis haec ait Ecce Sacerdotis reditum satiatus adoro, Suscipiens humili metantem in Corpore Christum. Augustinus autem cap. 3q. alias n. II. libri, quem in scri sit de moribus Ecclesiae Catbolicae sepulcrorum, & picturarum adoratores reprehendens , eos videtur distringere , qui majorum , amicorumque suorum vita functorum tanto amore flagrant, & desiderio, ut ab eorum sepulcris, &imaginibus se omnino avelli non sinant. IX. At nulla sane frequentior est hujus nominis usum patio, quam quum adhibetur ad denotandum delatum aliis cui honorem. Quoniam vero plura sunt honoris genera, ad quae si fictum honorem adjungas, horum augebitur numerus ; ad haec significanda usurpari consuevisse adorationis nomen testes sunt Ecclesiastici Auctores exemplis istiusmodi referti. Hinc merito Petavius so eruit generalem esse
eam locem, ω ex usu sacrarum litterarum tam ad profanum, er rivilem honorem, quam ad Sacrum, ω Divinar Μέes ris peculiarem adbiberie quamquam non in sacris tantum
litteris, aut Ecclesiasticis Scriptoribus istius modi exempla extant. Nam ad honorem testificandum adhibet Marcellinus h locutus : Inter complures alio1 ho re con-
53쪽
spicuos, a/oraturi Imperatorem peregre venientem ordinautae etiam ex Tribunis iusiuibus . forte etiam cap. 9. ejusdem libri, dum de Lucilliano hec narrat. Verum cum primitus olfus adorandae purpurae datam sibi copiam advertisset , r creatus oec. Sed nos, quod proposuimus, Ecclesiasticos auctores proferamus.sfJ Cap. 1. alias X. Hieronymus f) sic Vigilantium distringit. Dolestn. s. libri , quem Martyrum reliquias pretioso operiri Delamine , ω non vel νη- adversus Uigilan- nis, vel eilicio colligari, vel projici in gerquilinium , ut si lium scripsit. lus Vigilautius ebrius, ω dormiens adoretur. Rursus , at non per jocum , sed serio adorationis vocabulum sumit ad ho- J n. rh. id est po- norem sacrum significandum, haec inquiens ce) . Ereo ne stremo Epistolaril- erit illa dies, quando nobis liceat speluucatu Salvatoris intralius, quam Paulae re ρ Samariam pergere, ωJoannis Baptinae, Elisex. 'RF quoque, 9 abdiae pariter ciueres adstrare scripsi, eratque o XI. I'aulinus Nolanus ita sumpsisse videtur, dum vers. lim ret at in Uero 3OI. Natalis xi. S. Faelicis haec ait. nensi editione 46. Et magni solium breve Confessoris adorat Jugiter e variis consecta frequentia terris. XII. Nec ab usu isto abhorret Augustinus si Augustinus is est, cui tribuas sermonem olim 27. de Sanctis , nunc in appendice 2O4. Etenim num. 3. hujusce Sermonis haec lego. Nam beatissiarum Petrum pistatorem modo genibus provolutis adorat excellentia Imperatorum . Et procul dubio idem num. s. Epistolae olim qq. nunc II. Ad summam inquit ne te boc lateat nihil denique ut numen adorari. Dum enim addit Augustinus verba illa ut numen', haud obscure innuit aliquo , quod longe a Divino absit, Creaturam obsequio adorari posse. b) Cap. 3. Dialogi XIII. Sulpicius Severus his accedat, quippe b sic in- Primi. ducit loquentem Postumianum : Libuit animo adire CartM-ginem, lora Oisitare Sanctorum , ω praecipue ad Sepulcrum Cypriani mr ris adorare. XIV. Eodem spectat Sanctissimus Pontifex Leo primus Cap. 4. series... Etenim si) haec de Manichaeis enunciat. Ut doceant iis So- in Diphania solis le, ω Luna colere Christum, ω sub nomine Spiritus Saviam uale. m ipsum talium impietatum maInrum adorare Mania
XV. Nec sunt praetermittenda verba S. Venantii Foriatunati , qui in fine libri quarti, id est postremi inter eos, quos de Vita S. Martini scripsit, sic poetarum morem secutus, libellum alloquitur suum. Ac Fortunati benedictam Martyris urnam,
54쪽
2IPontificemque pium, Paulum cupienter adora.
Inde Ravennatem placitam pete dulcius Urbem, Pulpita Sanctorum per relligiosa recurrens, Martyris egregii tumulum Vitalis adora . XVI. Innumera alia extant ejusdem consuetudinis exempla , quae consulto praetereo, ne videar ea velle diligentius inculcare , quae haud dissicile in plerisque veterum . scriptis occurrunt. Si alia tamen adjungi v s, haec duo adiunge ex Gregorii Turonici libris desuinpta. cap. 97. lib. I. Miraculorum, alias de Gloria Martyrum haec de Theodosio Imperatore narrat. At ille veniens adoravἰt eos septem Germanos fratres apud Ephesum quiescentes pronus ista. terra. Et capite secundo libri secundi item de Gloria Amr-Drum . Tunc com magno psallentis inquit plaudeute populo , in loco, ubi nuuc adoratur, Domino annuente perducitur.
XVII. Haud dissimulandum est tamen idque ipsum .
Constare etiam arbitror ex plerisque testimoniis , quae nuper attuli) plerumque sumi vocem hanc adoratio, & amnes alias ad denotandum obsequium illud, quod cum corpore incurvato, aut humi prostrato exhibetur. Non hic repetam, quae modo allegavi sive ex Scriptura, stive ex graris Cis, sive etiam ex latinis Scriptoribus , sed tamen haud omiserim apud Hebraeos vocem iislachis, quam latini , uti
dixi, vertere consueverunt adoravit , demiisionem prostrationemque, aut certe incurvationem corporis significare: Graecos vero frequentius sumere Vocem προσχυν ιτιν ad denotandam corporis demissionem , quam ad lignificandum . interiorem animi affectum: quem morem multi ex latinis, dum adorari aliquid ajunt, sequuntur: idque tam crebro, ut Ionas Aurelianensis si) hoc interesse diicrimen moneat sἔJ Lib. t. de Cula
inter vocabula colere, ω adorare, ut ad animum Pertineat tu Imaginum pari. Cultus, ad corpus adoratio: Ideo Dominum cap. 2 o. Ex I. rona. 4. Biblio.
di vetui me , ne aut cultus, aut adoratio idolis deferretur. P irum col. 344. Non adorabis ea, neque coles. En verba quae dixi Jonae Aurelianentis . Alιud ess eolere, aliud adorare : Potes quis interdum 9 invitus adorare : sicut nonnullis regibus adulantes , cum eos in hujusmodi sudia deditos viderent, adorare se Amulant idola, eum in corde Usiorum certum sit, quia nihiles idolum. Colere vero eri toto huic affectu. - studio mancipari . Utrumque ergo resecat siermo divinus , ut neque assectu
colas, neque Decie adores, . Quae verba ipsa omnino descrip
55쪽
Origenis ipsius sint , sive Rufini i , qui in latinam
linguam eam, aliasque multas Origenis homilias transtulit: quamquam idem Jonas se desumpsisse ea dicit ex expositione Origenis in Epistolam ad Romanos . XVIII. Id vero tametsi haud ubique verum sit; etenim vocabulum cultus interdum usurpatur ad corporis demissionem, ad animi vero affectionem significandam voCabulum adoratio; indubitatum est tamen quod iam innui vocabulum hoc adoratio fere adhiberi consuevisse ad den tandum illud obsequium, quod corporis demissione pro statur, tametsi animus a demissione absit. Hieronymus numer. quinto Vitae Malchi sic Malcum ipsum loquentem inducit. Tandem grandi amne transmisso pervenimus ad int riorem solitudinem, ubi domiuam , liberosque ex more gentis adorare jussi, cervices sectimus. XIX. Nonnunquam tamen ita ad honorem Divinae Majestatis peculiariter significandum restringitur ea VOX , ut Deum tantummodo adorari posse edoceamur. Plurima IJ Lib. et de Da ea de re congessit testimonia Petavius 0 quibus alia ad-
carnatione . cap. x. di si vis, addere non recuso. Hieronymus num. I. Epist
lae ad Riparium m) haec ait. Nos autem non dico mr rum reliquias , sed ne solem quidem, o lunam, non Ang los , non Archangelos, non Cherubim, non Seraphim, ω omne nomen , quod nominatur, ω in praesenti saeculo, k in f turo , colimus, ω adoramus, ne ferviamus Creaturae potius , quam Creatori , qui es benedictus in secula. Honoramus a tem reliquias Μartyrum, ut eum, cultus sunt mr res, ad remus. Et num. I. libri contra Vigilantium. Quis enim, o insanum caput, aliquando Martyres adoravit ' Quis hominem putavit Deum ' Augustinus cap. II. alias n. IO8- libri de Vera Religione ad eamdem significationem videtur coarctare vocem hanc, dum de Sanctis hominibus vita functis ait honorandos esse propter imitationem , non ad randos propter religionem. Similiter Fulgentius cap. q. libri
ad Donatum. Quia inquiens ) ipse Deus sibi sioli praecia
piens tantummodo serviensium, seque jubens a fidelibus adora dum prorsus interdixit, ne quis auderet Creaturam adora
tini olim 23. in . Veronensi editio
siὶ Patres Sancti Mauri paulo aliter vertunt. Ecce illorum interpretatio . Aliud est adorare , ω aIiud colere . Nam qui toto animo hisce servit , non modo adorat , verum etiam eolit. Qui aut errarem simulate ac propter gentes facit , non colit quidem , sed adorat . Dusmoda reperies in Numeris , qui ut mulieribus placeant, idola adorant .
56쪽
νe, Creaturaeque servire . Fulgentium praecesserat Leo Maiagnus cap. 6. Sermonis II. de Nativitate haec proserens. IA: Ia ergo Virtus, illa Sapientia, illa es coleisia Majegias, notiniversitatem Μunda creavit ex nihilo, ct in quas voluit fommas , atque mensuras terrenam, coeleriemque obstantiam omnia potenti ratione produxit. Sol, , ω 6dera ni commoda vitentibus , t speciosa cernentibus. Sed ita, vι de illis gratiae referantur auctori , ω adoretur Deus , qui condidit ; non creatura , quae servit
XX. Eodem pertinet id, quod Theodulphus Aureliane sis in Epistola ad Parochiae suae Sacerdotes tradit Μὶ omnes C p 3 70' exhorta Bs, ut sola Deo Creatore suo adorato Satictos isob Opς rum .irm0ndicent, ut pro se 1ntercedere ad Malle tem Ditinavi digiseisiuri Pys''i ' XXI. Cum his consentit inprimis Petrus ille Clunia censis Abbas, quem nuper allegavi, in illo ipso capite Epistolaei Secundae libri primi, cujus nuper memini, non modo quia
non adorationem Divinam, sed venerationem humanam e meait obsequium illud, quod hominibus etiam Sanctis delatum cile ex Veteri Testamento novimus : Unde clarum es inquit ) modum hune non esse adorationis Divinae, sita venerationIs humanae, nec esse singulare illud insigne deitatis , sed inciosam, o communem exbιbitionem bonoris: Sed multo maxime quia adorationis vocabulum ad Dei cultum pertinere ait ') Ad hunc Dei cultum pertinet se verbum Me ado- t J Pag. I'. col.A. rationis, de quo agitur: sed tunc proprie, quando Deum tau- tum auctorem, is rectorem suum esse intelligit; quando eum xt Deum agnoscens, Acut Deum glorisicat, is gratias agit Oe. Etiam Carolinorum librorum auctor saepe vetat, ne imagines, & Sancti adorentur, quibus tamen Sanctis v nerationem deserendam esse non raro docet a) .
IxJ Tam crebra sunt loca, in quibus hic auctor imagines , & San-
. OOS etiam adorari vetat, ut ca indicare supervacaneum vi deatur. Quod ad Sanctorum venerationem attinet, haec seligo CX cap. 24. lib. 3. , , nec Sanctorum Martyrum , seu Consessorum, , reliquiis , quae apud fideles ipsorum amore venerationi habens, tur , coaequandae creduntur t imagines j . . . . cum praesertim , , Sanctorum vestes , & his similia ideo veneranda sint, quia , , aut in Corporibus &c cum plurimorum hominum , , ossa ob altare prophanum polluendum combureret, nequaquam, , intemerata servare praeciperet , nisi Sanctis ossibus venera- , , t lonem exhibendam sciret. Ecce quibus exemplis, ut ceteras, taceamus , monstratum est Sanctorum cineribus venerationem
, , exhiberi debere a dicant illi ubi unquam jubeamur imagine
57쪽
XXII. Et hane quidem hujus vocis significationem vi
dentur amplem Concilii Tridentini Patres. Etenim quum de adhibito Sanctis cultu agunt, venerationem: g) quum Vero sermonem habent de eo cultu, quem Deo & Chri
sto vero Deo ) praestamus , adorationem' appellant sq) .
XXIII. Theologos audivi, qui dicerent propterea adorationem rigorine su mptam uni Deo tribui, quia Deus solus vere habet in se excellentiam, quam vera adoratione agnoscimus: cum qua excellentia si conferas creatas quaslibet. excellentias, evanescunt illae, nullaeque apparent: ideoque adorari nequeunt. Alios audivi, qui docerent adorationem , quum' restringitur ad significandum obsequium Deo adhibendum, antonomastice sumi : idest ad lignificandam demissionem illam summam, quam Deo deserimus ob illam, quam habet eximiam , supremamque praestantiam, quae reliquorum omnium origo & causa est, originis & causae eXpers. XXIV. Mihi tamen satis est nosse non deesse hujusmodi exempla, eaque notissima. Sic vetuit Christus , ne Magistri diceremur in terris, qudd unicus esset Magister Deus: idest ea praestanti ratione Magister , qua nos esse non possumus. Dominum etiam saepissime appellamus Deum, supremum illud ejusdem Dei dominium indicantes, quod
agnoscimus, & hac voce profitemur. Patrem etiam n ε strum , quum eundem Deum dicimus, eum profitemur esse, ex quo omnis Paternitas in Caelo, ω in terra: quod aliis facile confirmari exemplis potest, si tu vis. Et hoc quidem modo vocabulum cultus adhibuere interdum San ii Patres. Sane Hieronymus num. I. Epistolae ad Riparium , quam nuper allegavi negat a Christianis Creaturam quamcumque coli . Non Angelos . ω omne nomen quod nominatur colimus ; Augustinus quoquet.ὶ Num. 168. lib. pertissime o) in eundem sensum haec ait. Nou sit nobis quem de Dora Relia religio cultus hominum mortuorum: quia se pie vixerunt, nourione inscripsit. sic habentur, ut tales quaerant honores; sed illum a nobis coli Oolunt, quo illuminante utantur meriti sui nos esse consem
l3J De invocatione, veneratione , & reliquiis Sanctorum et Sanctorum . . . Sancta eo ora , qua viva membra fuerunt Chrisi veneranda esse ita ut affirmantes sanctorum reliquiis venerationem,atque honorem non deberi eisque debitum honorem, o venerationem impertiendam se Sanctor , quorum ilia imagines J similitudinem
gerunt veneremur se reliquiarum veneratione . Sess. 2 s.
4ὶ Christum adoremur excitentur ad adorandum, ac dilucu-dum Deum oec.
58쪽
tes . Et mox id est n. IIo. stitia ergo talis summus --
gelus, id colendum es etiam ab homine' ultimo, quia ipsa bo- minis natura, id non colendo, facta est ultima . Tamen Ter. tullianus p) cujus verba jam adduxi, & idem etiam Au Cap. 1. Iib. ad gustinus q) multo latius ea Voce utuntur. En ipsa Au-'Scapulam.
gustini verba . si Proinde ii tantummodo cultus ipse di- q lib. x. de Ci iisse catur, inon soli Deo deberi videtur. Dicimur en irria rate cap. , , colere etiam hominc S , quos honorifica vel recordatione , vel praesentia frequentamus . Nec solum ea . ,
, , quibus nos religiosa humilitate subjicimus , sed quae- dam etiam , quae subjecta sunt nobis, coli perhibenis tur.
XXV. Et de adorationis quidem vocabulo plura soris tame quam oportuerat dicta sunt, sed tamen hac in re abundare potius volui, quam pauca proponeret plurimam enim utilitatem haec ipsa exemplorum ubertas, ac copia afferet. XXVI. Veniamus nunc ad vocabulum Veneratio. Apud Veteres pro cultu numinibus adhibito non raro sumebatur. Sed Ecclesiastici Scriptores praesertim minus antiqui ad significandum eum honorem, quem Creaturis praestamus, usurpare consueverunt. Amalarius Fortunatus cap.
14. lib. t. de Ecelesasticis inflatis sic adhibet haec inquiens. Virtutem Sanctae Crucis, quam accepit ex Dei filio , adoro: cr) νὶ Tom. κ. Bibi,
creaturam nullam colendo, ut Deum adoro, sed venerando . Patr. pag. 33S.
Eodem spectant etiam illa Augustini verba s) in sermone sin olim xo t. deis xecitato in Natali Sanctorum Martyrum Fructuosi , Au- d ve sis in nou L. gurii, & Eulogii num. p. Cardsimi teneramini Mar res, editione x7 . laudate, amate, praedicate, honorate; Deum Marorum coin. Iite : Similiter Petri Venerabilis monita. Unde clarum es modum hune non esse adorationis Divinae , sed venerationis humanae. Et ne multos afferam, Tridentini Patres, quod modo etiam dixi) quum de adhibito Sanctis cultu loquuntur , venerationem constanter nominant. Verba jam allega Vi , neque ea hic repetere necessie est. XXVII. Cave tamen putes adeo constanter id fieri , ut ad divinum etiam cultum significandum ea vox in te dum non sit adhibita. Idem ille Petrus Venerabilis, quem crebro citavi, venerationem appellat eum cultum, quem statim adorationem agnoscit esse. Immo magis inquit
Christum in ima Cruce ) venerandum, or adorandum es DDeo prorsus si inditus, of devotus Christicolarum affectus in venit , servavit , insiluit. Et Ecclesia in eo hymno , quem lom. I. D in
59쪽
tu loDe in Doeatione, veneratione, se reliquiis Sanctorum , ela saeris Imaginia
in Eucha istiae Iaudem concinit, diciturque a D. Thoma Aquinate compositus , sic fideles alloquitur.
Tantum ergo Sacramentum Veneremur cernui.
Sed procul dubio multo frequentius in priori, quam ii posteriori significatione Venerationis vocabulum adhibent Au res nostri. Et de his vocibus, earumque usu, & iis gnificationibus hactenus. C A P. IV. Summa Controversiae, quae nos inter , ω Protestantes agitin . I. o Emssime a majotibus nostris traditum est , ut quae bl . suscipitur de aliqua re disputatio, dilucide, ac perspicue exponatur; ut scit icet probe assecuti quid , qualeuci sit illud , de quo disputatur , ab ambiguitatibus , atquet
amphiboliis arceamur. Quaenam circa cultum Sanctis ad hibitum Ecclesiae sint sensa, nosse possumus quidem ex variis Catholicorum desensionibus, ac scriptis, in quibus antiquam, & constantem Catholicorum traditionem exponunt. At quoniam interdum nonnulla de suo inserunt, quae Ecclesia nondum sanxit, sed fidelium arbitratui reliquit: hinc ut constet quaenam hac in re Ecclesiae dogmata sint, Tridentini definitionem exhibeo , quae ut alibi suis videbimus, eadem plane tradit, quae jam pridem a Conciliis, & Patribus tradita sunt. Scilicet Tridentinum a haec proponit ,, Mandat Samsta Synodus omnibus Episc ,, pis, & ceteris docendi munus, curamque sustinentibus, , , ut juxta Catholicae, & Apostolicae Ecclesiae usumis primaevis Christianae Religionis temporibus receptum , ,, Sandiorumque Patrum consensionem, & Sacrorum Co se ciliorum Decreta, in primis de Sanetarum intercessi is ne, invocatione, reliquiarum honore,& legitimo Ima- ginum usu, fideles diligenter instruant, docentes eos, San hos una cum Christo regnantes, Orationes suas prori hominibus Deo offerre, bonum , atque utile esse supinis pliciter eos invocare: Et ob beneficia impetranda a se Deo per Filium ejus Iesum Christum Dominum nostrum, is qui solus noster Redemptor, & Salvator est; ad emis rum Orationes, opem, auxilium coniugere illos vero . ,, qui negant, Sanetas aeterna selicitate in coelo fruentes
is invocandos esset aut qui asseruat, vel illos pro homia
60쪽
,, nibus non orare; vel eorum, ut pro nobζs etiam sin- gulis orent, invocationem eme Idololatriam ς vel p gnare cum verbo Dei, adversarique honori unius m
is diatoris Dei , & hominum Jesu Christi: vel stultum, , esse in coelo regnantibus voce, Vel mente supplicare , se impie sentire. II. Ex his vero dictis eruo Ecclesiae Catholicae dogmata haec eme. Sanctos intercedere . De Sanctorum interces Aue fideles instruant. Intercessionem vero in eo sitam esse , quod orationes suas pro hominibus Deo offerant, orentque pro nobis, & beneficia impetrent. Doeentes orationes suas pro hominibus Deo offerre, is ob beneficia impetranda M. per quae s Corpora Sanct rum multa beneficia a Deo hominibus praefantur. Ex qua
re consequitur non modo non obsistere verbo Dei, aut
adversari honori unius mediatoris Dei , & hominum Iesu Christi, non modo non esis stultam, aut etiam idololatriam ; sed bonam esse, atque utilem, quae ad eos dirigitur , supplicem invocationem, & petitionem auxilii.
Docentes eos, Sanctos una cum Christo regnantes Ora-
tiones suas pro hominibus Deo offerre , bonum atque is utile esse suppliciter eos invocare, & ob beneficia imis petranda, a Deo per Filium ejus Jesum Christum is ad eorum orationes, opem, auxilium confugere; illos se Vero qui negant Sanyos aeterna felicitate in Coelo fruen-
, , tes invocandos esse: aut Gui asserunt eorum .,
is ut pro nobis etiam singulis orent , invocationem effe,, idololatriam, vel pugnare cum verbo Dei , adversarique honori unius mediatoris Dei , & hominum Jesuis Christi: vel stultum es. in Gelo regnantibus voce, velis mente supplicare; impie sentire.
III. Haec sunt in summa tum circa Sanctorum in te Cessionem, tum circa confugium ad eos, atque invocationem , & preces nostias iis adhibitas, Tridentini monita. At reliquas, ut ita appellem, hujusce cultus partes minime praetermisere cautissimi ii Patres: mox enim damnavere eos, qui affirmabant Sanctorum Reliquiis venerationem , atque honorem non deberi: vel eas, aliaque Sacra m numenta a fidelibus inutiliter honorari : atque opis impetrandae causa Sanctorum memorias frustra frequenta. ri : tum inter cetera jubent, ut Sanctorum celebratrone, ae Reliquiarum vi tatione homines ad comessationes, atque ebrie.