Carmina selecta ex illustrioribus poetis saeculi decimiquinti et decimisexti studiosis adolescentibus citra morum labem ad perlegendum proposita. Pars prima secunda

발행: 1732년

분량: 411페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

241쪽

c ARMINA . a a

Auguror, & patrias olim meditaberis artes , Et studia antiquae non inhonora domus. Sive tibi carmen placeat; tibi carmina Musae Dictabunt; virides cinget Apollo comas. Sive vias caeli, rerumque eXquirere formas , Naturae & causas explicuisse juvet: Seu leges, atque arma seri I te proxima possime Exempla, di patres exstimulare tui. Sed neque te vel dirus amor, vel gloria belli Vicerit, ut matri sis timor usque tuae . Illa graves tulerit decimo jam mense labores, Languida de partu mortua pene mihi. At tu jam tanto mater destincta periclo In nova praeteritos gaudia verte metus . Iam mater; quid matris opus, quid munera differs γCur non materno jam cubat ille sinu λEn patri similes oculos, en mater in ore est , En vultus, in queis spirat uterque parens. En senii solamen adeste vos spargite multo Flore domum, di thalamis lenior amet odor .

EXSULTATIO OB FACTAM PACEM.

R Bellis ad rura, & ad octa grata Camoenis,

Ad rura a bellis uxor amata vocor.

Pax Cererem redditque agris, reddito ue Lyaeum Et sua cantantem Maenala Pana tonant. Pace sua laetatur humus, laetantur agrestes, Et resides somnos oppida fessa trahunt. Iam facilis, jam laeta choros per prata Voluptas Ducit, di optatus rura revisit Amor. Rura Venus, rurisque colit nunc urbe relicta Laeta domos e laetus Numina sen ii t ager, Ergo alacres sequimurque Deos, di rura petamus:

242쪽

Huc propera, mecum huc uXor amata veni.

Huc veris te posci t honos, rurisque beati:

Et rure, & verno tempore natuS amor.

Urbis opes valeant: nil rure beatius ipso e Rura placent Musis, rura Diana colite Rura fides habitat, habitat probitasque , pudorque, Et fas, di pleno copia larga sinu. . o valeant urbes: quid enim felicius agro pHic tecum, hic conjux vita fruenda mihi est. ocia si capiant animum, quid mollius umbra , Fundit quam multa populus alba coma RQuam platanus., Platanoque decens intersita lalgus, Et quae tam raro Citrus honore viret pSin labor; ut teneras hortis disponere plantas , Ut juvat humentes carpere mane rosas sAut tenuem e soliis laribus pixisse coronam , Et sua triticeae serta parare Deae sNunc Iegere arbuteos foetus, montanaque fraga,

Aureaque in calathis mala reserre novisi Nunc agere incautas inretia caeea volucres lMille modos placidi rura laboris habent. . Sed conjlix tua vota morore laqueata valete Et tecta, ct thalami: te duce rura peto. Dux coniux, cui cana fides, cui castus eunti Haeret amor; sequimur teque, tuosque De . O mihi post longos tandem concessa labores ν . .

o mihi non juveni, sed data forte seni: o mentis tranquilla quies: salvete beati Ruris opes e salve terra habita ta Diis. Terra bonis foecunda, di nulli obnoxia culpae . rHic tecum, hic conjux vita fruenda mihi est .

Ista senes nos fata manent: mors usque Vagatur

243쪽

TUMULUS ANTONII PANHORMITAE,

SIsTE hospes, fas est cantus aud ire Dearum.

Grata mora est e Musae nam loca sacra tenent. Antonii monumenta vides: hinc templa frequentant. Ille fuit sacri maxima cura chori. Illum saepe suis medium statuere choreis. Duxit compositos arte decente choros. Saepe lyram cessit Clio, cessere sorores; Concinuit teneros voce manuque sonos. Extinctum flevitque Aon, flevitque Aganippe. Sebethus miseros egit in amne modOS. Sirenes quoque de scopulis miserabile carmen Ingeminant: planctu littora pulsa sonant. Pierides tristem ad tumulum fudere querelaS, Pierides passis post sua terga comis. Hinc crevit desiderium , nec cura recessit Vatis, di extincto vate remansit amor. Conveniunt nunc ad tumulum, celebrantque choreas, Et memorant lusus, magne Poeta, tuoS. En audis sonet ut lenis concentibus aura Rut sonet appulsu concita terra pedum RIIaec vati memores Musae post fata rependunt: Carminis hoc meritum est, num satis p hospes abi.

TUMULUS FORTUNΛTI.

ON amplae mihi divitiae, non regna fuere, Sed modicus census, sed sine labe toga. Nec mihi regales epulae, sed victus honeitus. Mensaque communis, resque modesta domi. Cultus ager, sine lite domus, sine sorde supelleX,

P Parca

244쪽

CARMINA . HYMNUS AD CHRISTUM REDEMTOR.

NMuA jam redeunt patriis siliennia sacris, Et sanctum referunt tempora certa diem. Luee bona simul S pueri, innuptaeque puellae , Et simul assidua femina virque prece,

Sollennes celebrate ai as, atque ore favete, omnia & aeterno sint operata Deo. Prodeat in Tyria spectandus veste sacerdos, Et chorus ornatas prodeat ante fores, Velatique comas , albenti & tempora lino Decantent laudes, maxime Christe, tuas. Te sors dura hominum generis, te cura laborum , I mmitem subiit mortis obire vicem . Diun trunco assiXus, cuneo & trajectus aheno , Sensisti geminum vulnus utraque manu . Sensisti fixas serrato stipite plantas, Horruit & capiti spina cruenta tuo, Et cava mortiferum senserunt ilia serrum, Vulnere manavit lympha merumque tuo .

Quumque sitim coeperes nostra sedare salute , Torpuit arenti sellis in ore sapor ;Atque inter geminos crudeli serie latrones Iudaeae pateris jurgia saevitiae. O . Donec desesso decedens spiritus ore Clamavit, quid me deseris alme pater λ Hinc manes, o tygiosque lacus, Ioea terra silantum, Infernique subis limina dura sori . Inde pias animas, & caelo digna secutas Eximis, & superum munera ad alta vocas. Tertia lux aderat, roseo quum laetus Eoo Surgis, mox victor sidera clara petis.

245쪽

Consortemque capis patrio cum Numine curam, Dextra tenens, deXtro conspicuusque Ioco.

Hunc igitur precibusque piis, studioque fideli

Placemus, nostro det veniam sceleri: Det pacem; mala cuncta piocul, morbosque famemque Pellat, & hostiles det superare manuS.

HYMNUS DE CHRISTO. .

QU o D varios pelagi casus, caelique procellas

EXsuperas, nanti quod data terra tibi est , Oceanique minas, &saeva pericula vincis, Ac sospes patrio redderis Eridano: Haec Pari non ars ipsa hominum, aut sollertia praestat, Non Iabor; at summi cura paterna Dei. Quantula enim nostra est industria R cede periclis , Cede mari, Christi ni pia dextra juvet. Ille regit nostros cursus, auramque ministrat, Sollicitaeque offert littora tuta rati. Quare age thure pio, flammisque liquentibus aras Ipse adole, di plena sumet acerra manu. Adstet conspicuus Tyrrhena in veste sacerdos, Et peragat patriis mystica sacra modis.

Pax homini, tibi Christe decus, tibi gloria soli,

Uera Dei proles, verus di ipse Deus. Te colimus, tibi divinos largimur honores . Et nomen felix ducimus esse tuum. Tu casus, tu damna levas, tibi munera terrae, Et tibi se sontes, se tibi debet aqua . His igitur placare Deum , superosque memento, Et sua cum pura solvere vota prece. Nil auro Divis opus est, sed mente fideque, Haec nos una homini copulat, illa Deo. ΗΠ

246쪽

DET monstra infelix tellus Massyla, det angues,

Et Libycas pariat Punica terra leaS ;Αrescant sitiente solo Nasamonica tesqua , Funditet & nullas gleba Libystis aquas: Dum tamen, Augustine, tuos non deneget Ortus, Laeta si t & partu Cinyphis ora tuo. Unde illi invideant & felix Lydia, di arva . Quae rigat auriferis lucidus Hermus aquis. Invideat latis audax Germania terris, Dives aquis, populis dives & ipsa suis. Nil etenim, Augustine, tulit te te Africa maius, Cujus ab ingenio creverit alma fides. Per te relligio Christi stetit integra, Per te Divinae legis mystica operta patent. Tu secreta Dei pandis; tu tradita Patrum; Et verum, & pietas manat ab Ore tuo. Et pater, di patriae princeps, & maxime rector, Accipias voces dive benigne meaS.

DE FEDERICO REGE. QV i D , quod plus solito serenus aer p

Et gramen viret, &nitescit arbor δQuid quod plus solito canunt volucres Cantant gutture leniore cycni φ . Progne & lugubrioribus querelisy En spirant Zephyri salubriores, Et rident pelago silente arenae, Nullo & murmure littus obstrepescit. En ducunt choreas per arua Ny hae, Et

247쪽

a 36 Io: IOVIANI PONTANI

Et Musae numeris suis sequuntur; Ipsa & balnea perstrepunt cachinnis. An non adveniente Federico Ipsa & balnea molliter cachinnent p/ Ipsa & littora suaviter susurrent λΑgnoscunt Dominum suum lacunae; Regem balneolae suum salutant;

Adsurgunt di hero suo liquores . . Adventat decus elegantiarum, Et flos advenit omnium leporum . Illum delitiae sequuntur omneS, Illum munditiaeque gratiaeque, Et sceptro species potente digna. Ne ne balneolae timete, ne ne Mavortem socium , trucesque vultus . Mavortem socium nihil timete. Iussa nam timet ipse Federici, Paretque imperio , & veretur illum. Felices Domino lavante thermae,

Felices & hero jocante Bajae. O felix spatiante Rege littus lΜyrti dicite, io, euge Federice: Euge, io, canite , euge riderim.

IA M maris vasti penetrabat undas Pelion linquens Pagasaea pinus ;Iamque canebantagitata longis Λequora tonsis; Cum pius Phoebi citharam sacerdos Monuit, insigni cecinitque plectro, Et

248쪽

Et parem nervis, parilemque voci Commodat ictum. iIlicet Nymphae vitreis ab antris lEfferunt udum caput, ac per undas ' Implicant, certo choreas secutae

Cum pede cantum. tylicet Triton re na nte ab ore Buccinam intendit, scopuloque ab alto Adsonat vati: pecus omne silmma Ludit in unda. 'Ipse stans cela modulansque puppi, Purpura insigni & venerandus ostro Ad decus famae ciet,atque honorum di

Praemia laudum. i

Fortibus summi meritum triumphi, Fortibus primae meritum coronae , Fortibus plausum populi, patrumque Publica vota. His & aeternum decus ad parari Μorte praelustri, his titulos sepulcri Signaque & Divis solitos honores. Templaque & aras.' Hic & Heroas juvenumque primos Cerneres pontum validis lacertis Verrere, atque aestus pelagi, & minaces Vincere fluctus. 'Tum sacer vates graviore plectro lSuscitans, hoc hoc agite o juventus, Hoc Deum proles agite di volenti im 1

Vos labor primos hominum, Diis vos Reddet aequales labor, & Deorum . Coetui adjungens, sola salsa ponti Subdet,

249쪽

a33 IO: IOVIANI PONTANI

Hoc virum virtus, studiumque puIcri Postit, hoc illud decus , hoc di illi ' . . Qui Iovi vos conciliant honores,

Famaque poscunt. -

Talibus vates. ibi cepit ingens Ardor heroas: novus urit ignis Pectora: accendit nova flamma aventes, Et nova virtus . Thraciae haec olim citharae ad Iabores Ac decus, vis enituit canendo, Quae quoque di vati fuerit quaerenti Ditis ad antrum. Hoc reser mecum, o Era to, per umbraa Sola namque illum comitata, sola ' , Illius luctum, & lacrimas levabas Pectine mulcens. 'Mitis o mundi Dea nigricantis, . Supplices ad te lacrimas profundens Adsum, o& voce & lacrimas precantis Accipe vatis.

Cui & inserni patuere postes Sponte , reclusis seribus canenti Cessit intranti canis dc remissos Clusit hiatus. Conjugis manes repeto, relicta Luce sub terram in tenebras prosect . Conjuge & pro te, tenebris relictis,

Et diem & caeli jubar, & vagantes . Siderum ac Solis radios petivit, Teque & incepti pretium, di laboris,

250쪽

23' CARMINA :

Fas tibi, & vatis pietatis ergo Reddere adsueti pretium laboris; Fas mihi optatum pretium reserre, &Praemia cantus.

Te Deam caeli canimus, te & imi Sceptra gestantem solii, te & udi Fluctuum campos moderantem, S almae

Ubera terrae.

Ipse ego & Divum atque hominum sacerdos Hoc peto, di justum peto: pro recepta Conjuge,& silvas moveam, di profundi

Marmora ponti. Sacraque & ritus statuens, dicabo Templa, di aeternum metuentur arae Supplicum votis venerandae, & aurea Thuris acerra. Interim manes stupuere cantur Distulit poenam rota; constiterunt SaXa: non angues cruciant, nec hydrae. Uulturiive Hic & umbrarum chorus, ct silentum Vulgus, oranti adfremuere, &una Plaudit heroum genus, & canoro Consenat ore. Diva tum triplex modulan te cycno,

Plebis &plausu, memor & rapinae, Et thori, & lucis memor, in favorem

Duc age, o Vates, sectam,& laborum Quem petis finem cape: fas sit illam Regredi tecum, modo ne insequentem

Lumina flectas. . . Rursiis ambrarum ad fremuere turbae Rursus

SEARCH

MENU NAVIGATION