장음표시 사용
181쪽
XXVI. Puta itaque ex illa arce caelesti patrem
tuum, Marcia. cui tantum apud te auctoritatis e Dat
quantum tibi apud filium tuum, non illo ingenio, quo civilia bella de nevit, quo proscribentes in aeternum ipso proscripsit, sed tanto elatiore, quanto est ipse
sublimior, dicere: Cur te, filia, tam longa tenet aegritudo 2 Cur in tanta veri ignorantia versaris. ut inique actum iudices cum filio tuo, quod in taedium versus vitae, ipse ad maiores se recepit suos 7 Nescis quunt is fortuna pi ocellis disturbet omnia' quam nullis benignarii facilemque se Praestiterit, nisi qui minimum cum 3 illa contra xorant' Regesne tibi nominem felicissimos sutu Pos , si maturius illos morS instantibus subtraxisset malis 2 An Romanos duces. quorum nihil magnitudini deerit, si aliquid aetati detraxeris 3 an nobilissimos viros clarissimos liae ad ictum militaris gladii composita cervice sormatos 3 Respice patrem atque avum tuum. Ille in alieni percussoris venit arbitrium. I go
XXV. ARG. Pater seliei latena filii ibi eommorantis praedicans induci
Non illo ingenio, ete. Reminiscaris. quae de Cordo, auetore historiae de hello eiu ili, qui Triumviros Proscribentes , inprimis Lepidum et Anto-
Porre siti a. e. insumiae posterorum tradidit. supra allata sunti Quod in taedium υersus Mitae. Sic Erasm. t at codd. quod in te domus status in te φεe ad maiores recuit suos. Edd. priscae eum Froheniana priore: quid in te domus status vitae. Inde Lip,ius secit: quod sine taedi sattir Milae ime ad. Geonov. t quod inlae demonstratias mse ae ad. Leetio vulgata nihili est. Recte enini Lipsius observati Atqui nullum Metilio Diuas taedium erati nee late antea religit et ipse proponit: φιod aina tam is , satur Milae, i se, ete. Lipsit adeo eo dex ra quod Dirae Prorsufi praetermisit. Ne cum Lipsio et Gronovio auctorem . non librarii socordiam emendare videar, manum abstineo aloeo hoc corruPto. Ni,i qui minimum eum illa contraxerant. Iis quibus rarissimus congressus cum illa suit, qui ipsius sa-
miliares nunquam suere,quorum Pes,diguitatem, voluptates uec secutida
amplifieavit nee adversa in deterius
commutavit. Regesne subtraxisset malis.
Plurimi enim uno plus vixeruuidia quam illis vivendum fuit. an Romanos duces. V t Scipio prior, Marius, Pompeius, XX, 4 sq. Res Pice yatrem, me Cordum, et
182쪽
nihil in me cuiquam permisi, et cibo prohibitus ostendi quam magno me iuvat animo scripsisse. Cur in domo nostra diutissime lugetur, qui selicissime moritur 3
Coimus in unum omnes, videmusque, non alta nocte
circumdati, nil apud vos, ut putatis, optabile, nil
excelsum, nil splendidum: sed humilia cuncta, et gravia, et anxia. et quotam partem luminis nostri cernen-lia 2 Quid dicam, nulla hic arma mutuis larem con cursibus, nec classes classibus frangi, nec parricidia aut fingi, aut cogitari, nec sora litibus strepere dies perpetuos: nihil in obscuro, detectas mentes, et aperta praecordia, et in publico medioque vitam, et omnis aevi prospectum eventumque 3 Iuvabat unius seculi me iacta componere, in parte ultima mundi, et inter pau
cissimos gesta: Lot secula, tot aetatum contextum et seriem, quidquid annorum est, licet visere; Iicet sum rectura, licet ruitura regna prospicere: et magnarum
rent, addita mirationis nota. Seduee ullis NM. aut codd. sic seri pluinest, nec seusui eouVenit . quum iuuenihil iit in phrasi expressuin quirit Ostenderis. Coimus in unum cloeum omnea avus, pater, filius . Midemuowe.εν- atia novie carciam M , uia ama. bic tres Pslativi et omnes editi aute Erasin. , Pineta usque. Et G u. -- demtia non altis nocte. Cur vulgatum :υtilemuMytie MDa atia a cie Orciam νι praetulerint Lipsius Et Geouov. equi. dem non video : praesertim quum mori sequitur; euotam parram lume. ris nostri cernentia. Quare tu textum
reduxi eo libentius, quod videram et I. M. Heusingerum Eme d. P. H. 244, hane eandem sententiam tuitum
Classes euasi a frangia Navides pugnas commemOl t. Omnis aeri yr P clum,qua. Malim -- vim ἔ in quihuad. eiam NM. υ--lium reperilux; ii aliis Morientia. Sensiis patet: Et omnia te mimis et omitiana lemi orum eventua prospiei; iani rem quid et idem his verbis expressam: unm 1aecla omnia prospicere, nihil aliud est quam id mospicere quod per saecla omnia eveuiet. In paria ulιima m di. Quum Novem orbibus veI gloliis connexa esse
183쪽
I8o AD MARCIAM CONSOL. CAP. 26s urbium lapsus, et maris novos cursus. Num si potesti ibi solatio esse desiderii tui commune satum , nihil quo stat loco stabit; omnia sternet. abducetque secum Vetustas , nee hominibus solum quota enim ista fortuitae potentiae portio est , sed locis , sed regionibus , sed mundi partibus ludet; tot supprimet montes; et alibi rupes in altum novas exprimet; maria sorbebit, flumina avertet; et commercio gentium rupto , societatem generis humani Coetusque dissolvet. Alibi hiatibus vastis subducet urbes, tremoribus quatiet , et ex infimo pestilentiae halitus mittet, et inun. dationibus , quidquid habitatur, obducet, necabitque
omne animal orbe submerso, et ignibus vastis torrebit 6 incendetque mortalia. Et quum tempus advenerit, quo se mundus renovaturus extinguat, viribus ista se suis caedent, et sidera sideribus incurrent, et omninagrante materia, uno igne, quidquid nunc ex disposito lucet, ardebit. Nos quoque selices animae , et aeterna sortitae, quum Deo visum erit iterum ista moliri, labentibus cunctis , et ipsae Parva ruinae imgentis accessio, in antiqua elementa vertemur. Felicem filium tuum, Marcia, qui ista iam novit. Domnis putarent Stoiei, relluri mediam quidem . sed imam sedem assi gnabant: Infima est, Paulus Pater, in Somnio Seipion. 4, assirmat, h. e.
Destiarii tui. Sie legendum censet Lipsius. a melioribus libris. Sententia est i si hoc te solari potest quod sicut tu filium desideres, ita alii talia aut alia patiuntur . ete. Vetustas. I. tempus. Quae hie da
exustione mundi docentur, ea Zeno
nia. Cleanthis et Chrysippi deereia suisse conflat Tiedemann Getae δεμιρ. Phlisa. II, 466 sq. At de tuu
datioue mundi. quam exustio sequatur . nemo e Stoieia praeter nostrem h. l. et Nat. Quaest. III. 27 sq. e posuit. Biatibus. Limiani libri, monti a. An non motibus , ut ad terrae moti nem peet et
Ex disposito tacet. Quidquid ex mundi partibus et ordine tam bene
disposito nune lueet. Nos quoque in antiqua elementa vertemur. De animarum aeternitate variabant Stoici, quorum alii sapientum duntaxat animas perennare. alii omnes duraturas esse usque ad mundi
conflagrationem doeebant. De his lasa Lipsius in Physiolog. inica.
184쪽
186쪽
XX. omnia et maxima, quin etiam mundus hic et ea quae in eo sunt, interitura sunt: proinde interitum singularum animarum noli queri. XXI, XXII. Arrogantia enim esset 'oscere, ut tibi uni Parcatiar: quare Patiaris, quae Omnibus nobis communia sunt. Nec dolor quidquam proderit. XXIII. Iam inge niosa allaciatione ad fortunam conqueritur calamitatem Podibis
factam , egregie ad laudes eius fratrisque instituta. XXIV. Sed quandoquidem his accurationibus fortunae nihil Proscimus, omittamus: nam nec frater, nec ullus homo lac mis delectatur. --V. Quid, qμod fratribus tuis exe lo esse deceat: abscondas itaque luctum. XXVI. Accedit, quod hoc inferius esset dignitate , existimatione publica de te, atque adeo oscio in Caesarem Claudium Duius laudes, hac oc sisne data, celebrantur . XXVII. Vt melius luctum Dincas, in solitudine occuρα testudiis. XXVIII, XXIX. Praeterea neque tuo, neque fratris nomine lugere decet, hic enim felix est. XXX, XXXI. Igitur gaudeas fratrem talem habuisse. XXXII-XXXVI. Mors enim ad humanam sortem pertinet: quod ex operibus tuis disces, Homero , atque Virgilio. His dignum te praestes, et Caesare Clatidio quem laudibus onerat . XXVΙΙ. Ad haec Caesar ipse te consolabitur, incommodis, quae familiae suae acciderunt, ena randis.-XXXVIII. Bedit denique ad studia commencianda, etc. ἰ usque ad M. Polabius, ad quem haec consolatio missa est, libertus Claudii Caesaris fuit a studiis, a quo ρost Narcissum maximi aestimatus esse narratur Dio Cass. lib. LX, a9, 3 i. Sueton. Claud. x8 . Innocentissimus si eruditissimus fuit, si Nostrum audias: Suetonio tamen et Dione referentibus improbus homo. Interfectus est, Messalinae, qua cum familiarissime Dixerat, machinationibus, a. V. C. 8oo. Dio Cass. LX, 3i init. Consolatio Mero haec composita est, quum Polybius morte fratris sui optimae indolis et syei iuuenis Mel maxime affictus esset, anno V. C. 794, quum in eo esset Claudius, ut Germaniam pacaret, et Britanniam iaρeriret Iid. e. 3a, a, coli. Dio Cara. LX, 8, 19; Sueton. Claud. a S . Nam, anno 794. Stilaicius Galba Cattos, et Publius Gabinius Chaucos Miserat, et de Britannis subitigandis, auctore Berico , exsule Britanno, qui Romae a uxilium petiturus confugerat cogitabatur. Quam rem Aulus Plautitis cum legatis
187쪽
Fωὐio Vespasiano eitisque fratre Salino. anno V. C. 796 yerseeit Dio Cass. LX, i 9. ao . His rationibus historicis diligenter myaratis cum cap. 37, 7 , facile est ad intelligendum: Senecam auctorem huius Consolationis esse nou posse, quime qui eodem
anno extremo, quo hae mes Romae conc*i comerunt, in exsilium missus narratur c Dion. Cass. LX . 8 ined. . Nam caρ. 37, 7, auctor de se narrat, longo iam situ obsoleto et hebetato ianimo sese haec composuisse; ut saltem Claudio imperium modo obtinente in exsilium missus esse Mideatur auctor. AIqui Seneca non ita longe ante aut ρost haec consilia bellica urbe egressus esse Mideri potest. Dianae cv. 3ι , 4, et 32, i, inspectis et comparatis , patet, Claudium im erium nuper obtinuisse: ω Patere,
ait auctor, fortuna, quidquid Prioris Prine is c dicit autem Caligulam γ Dror concussis Claudium P in locum suum restituere ac remnere. . Quae quidem de princi e recenti tantummodo
dici eum laude Posse, quiuis intelliget. EO Uectant quoque Perba ibid. , 3. de Claudii misericordia, qua complures exsules re- Mocaseerit : at haec nonnisi in Primum imperii Claudiani anniam cadit Dio Cass. LX. 4. init. . lasa auctoris laetitia de Claudii silio Britannico , quem ei Messalina Migesimo imperii die Suet.
Claud. a7 ργererat, rationes nostras confrmat. Denique causae internae adsum, quae miscant, hunc foetiam adulatoris quidem et proiecti hominis . non Senecae esse. Quis enim Stoicus, ut quaedam tantum afferam , tam dubitanter et sustine et quidem
homini docto, quem Polaebium fuisse ntilli dubitamus , dixerit,
quae Cay. IO, a: in Muni ... demergetis et caρ. 37, 4 : WEt acto ... compulissetn leguntur Z In his nemρe Seneca sine ulla ratioue sibi ipse contradiceret, et Mineta sua ψse alsurdissime caederet, quod numquam a quoquam mihi persuaderi Patiar. Deinde quis credat Senecam, Dirum quadraginta fere annos iam natum de sententia, qtiam usquequaque non sine laude luitus erat, tam tumiter destitisse, et laudasse hominem , cui non ita longe Post, et alibi, et in celebri v Olobntosι tot tantasque notas inmitudinis inusserit ῖ mihi certe e loratum est, Senecam tam abiecto animo haudquaquam fuisse, ue de innocentia moriam parum sollicitus quocunque pretio liberationem exsilii redimere Aotuerit. Num Tacitum alioqui smerum morum arbitrum has proiectissimi animi notas in Senecae ingenio moribusque Dei tib eitis ad errariis, e. c. Suillo Annal. XIlI, 4a , a semel Annal. XV.
188쪽
rientem. quod unum iam attamen pulcherrimum habuisset, imaginem Mitae suae amicis relixi uere : et ev si ei. lib. Seneca de semel: a Nec sili , ait, pro tum in. adulationes ingenium. Idque nulti magis gnarum, quam Neroni, qui me ius libertatem Senecae, quam servitium e ertus esset. . Haec posteriora, ne quidquam celem, a Dideroto quoque t viter perstricta adeo, rationibus historicis, quarum Praecipuus in hac re usus esse videtur, ne Merbo quidem commemoratis. Atque Mereor, ut eius defensis Senecae maiorem Mirorum hiatrum rerum verilorum arelausum nacta su qiaram censura defensionis a in margine laudata. Denique nec Dionis Cassii hoc loco obliuisem-
dum nobis est. Qui quum Senecae lib. 59, i 9 satis honori is
Derbis meminisset, yostera lib. Io, sibi tam parum constat, ut eum conoiciis acerbissimis consectetur, ideoque posteris Mel tirimis ansam .erret satis amplam, pessima quaeque in Sen
p. Ia8 al. Ex illo Dionis iudicio infensiore vectat huc accusatio haecce: .. Senecam exsilii sui pertaesum ex insula, in quan exstilabat, Romam misisse libellum, in quo Messalinam et is Claudii libertos a latus esset, quem tamen libellum, postean quam in summum fere honoris fastigium escenderat, pudorem motus su rimere tentaseisset. . Iam hunc librum adhuc exstare atque adeo nostram esse Consolationem, ad unum fere omnes pronuntiauertini. Enimuero equidem hoc loco non satis mirari possum , quomodo tandem factium sit, ut Diri docti, inque ii Fatricius potissimum atque Ernesti, in Manc sententiam inclinare otuerint. In Consolatione enim , ut brmiter rem peratringam , ilia Messalinae ila mentio , nec , praeter unum Polybiiam , reliqtiorum libertortim: deinde Claudii ibi Iaudes re eriuntur, de quibus tamen silet Dio Cassius, qui profecto hoc non praeter mitisset , quandoquidem eo nOoam nactus esset materiam, Sen cam , aractorem vocolobntoseos, foedissimo convicio. Proscindendi. Neque uero obiici debet, haec omnia in priore parte Consolationis , nunc Perdita, occurrisse, quum cuiola libellum non cupide perlegenti manifestum sit, tum ex initio illo nonnisi mr- pauca eaque introitus ergo posita periisse , tum Doro etiam locum
189쪽
quam maxime idoneum et messalinae et libertis Claudii I dandis post Claudii laudes esse debuisse. Hoc per se Patet, et ex ratione Meterum vulgata Consolationes comPonendi, iat oi liere praecePtis ρrior, exemPlis secundus locus plerumque αRhetoricae doctoribus tribueretur M. Consol. ad Marciam a , t ,
in oculos se ingerit. Ceterum tam CVidum me non esSe pronuntio, ut Prorsus -- garerim , nullum talem librum a Seneca esse comρositum, quralem Dio Cassius memorarit. Peropportune enim memor sum sententiae a Seneca prolatae De constantia Sapientis, cap. i , a ris Quid ergo p Sapiens non accedet ad fores, quas durus ianitoris obsidet y Ille vero, si res necessaria Mocabit, e retetur,n et illum, quisquis erit, tanquam canem acrem, obiecto cibon leniet, nee indignabitur, aliqtitu i endere , ut limen transeat,n cogitans et in ρontibus quibusdam Pro transitu dari. n Quae si ad miserum ollae statum , quo in Corsica angebatur, r ramus , nulli dubitabimus, quiu Praeclararum in Consol. adH D. occurrentium sententiarum Prorsus immemor, sibique ideo non satis constans, quoυisque pretio libertatem redempturus, libellum illum a Dione etasque emtomatore X hilino qui adeo
plures libellos laudationum , ἐγκω Ma, ex uno Dionis, ut feri solet, consauit, ρ. 694 memoratum commode conscr*serit. Nisi itaque omnia me fallunt, in eam sententiam inclinem atque ρι Vendeam necesse est, ut libello laudationis isto prodito, nullus in Senecae scriρtis hodieque exstet, ad quem Dionis Cassii locus commemoratus reduci Possit: nostra ostro Consolatio ad Pol . ab alio quopiam nobis plane incognito homine eoque
His rationibus msseeor, ut contra I sium c dixit autem in Argumento hiala Consolationi praemisso : Senecae hoc scritum esse, negare non licet; editioni destinatum ab eo non arbitror, sed Pro maesenti forma abiecte et demisse scriptum, ad semiatum , heu , quot laudibus exornatum Pudet , Pudet: inimietis Senecae stiis, et gloriae eius, quisquis vulgavit l) Senecae hanc
Consolationem abiudicem. Auctyrem tamen hominem fuisse doctum existimo , et litteris excullo ingenio , cui eo nomine e. usationem aliquiam de recer, quoia Cia iani imperii initium satis mansuetum Ορlima quaeque Polliceretur.
190쪽
XX ... Nostra corpora compares , firma sunt: si redigas ad conditionem naturae omnia destruentis, et unde edidit eodem revocantis, caduca sunt. Quid enim immortale manus mortales secerint 2 Septem
x. Liber aeephalus, sive eapite de- nee mutavi tamen. Quid opus p Τtim fretus. quod qnivis videt: sed tan- enim citationes nos saltant quae vulgo lusne hiatus ut hie numpriis XX sic concestiae. Liysius. praesert ' Nam ita desint eap. XIX . XX. Aac. Quidquid in terris splen- i. e. plus altera libri parte: mihi non didissimum atque amplissimum est,
eredendum. immo vero quum rem monumenta, urbes, terra ipsa. immo considero. panea requiri censeo. et et orbis universus, resolvetne in ei- pleraque in istis exsequi Nostrum vi- neres et chaos : quam iustius nos an deo. quae ad plenam consolationem . nigemuri quam iniustius conqnete-Vnde ergo hie numeros tam grandis' muri Dieam, quod ridens. Hie liber in ple- Nostra eor ora. .. sunt. De operibus rimite seriptis illi de bro itate ιν itae magnis, quihu eum corpora nostrasuhiungitur, immo coniungitur, quasi comparaverat auctor, hie sermonem 3niim idemque seriptum sit. Qui igi- esse , sequentia docent. Ait ergo Αα-tne dispararunt, hene sane : sed hoe naeus hominum monumenta Exeel- non hene aut considerate, quod nu- Rissima aliquatenus firma , . eadum meros eosdem tenvernnt capitum. nliquatenua esser firma, si hominiim quibus connecti eum illo solet. Nam vitae ea contuleris, quibus tantillume e XX caput ultimum est libelli degere in terris rerum natura indul- modo dicti: ergo hie enmdem nis- sit; eadum, si dierum, annorum. merum apposuerunt. Error clarus, temporum seriem insinitam comple-