장음표시 사용
501쪽
et destricte concisa brevitas, et eX tenuatio, et huio adiuncta illusio, a praeceptis Caesaris non abhorrens: et ab re degressio; in qua quum suerit delectatio, tum reditus ad rem aptus et concinnus esse debebit; propositioque, quid sis dicturus, et ab eo, quod est dictu ux. seiunctio, et reditus ad propositum, et iteratio, et rationis apta conclusio; tum augendi minuendive cauSa ,sernate necessisse suspicari Possis. He-a evn. t V , 53: at Signimatio est, quae plus in suspicione relinquit, quam
Et destricte concisa breoitas Vulg. et distineta concisa breritas. Sed cod. Iens. apud Quintil. IX, I, 28, districte. tu quo verae luctionis destrinis vestisium latet. Haec figura Herenn. IV, is his verbis deseribitiir: . Memhrum
Orationis appellatur res breviter absoluta sine totius selitentiae demonstratione - hoc modo: Et inimico μν deras. et amicum laedebas Μ.- Ac sortasse Iocus sit suspicaudi, Ciceronem scripsisse destricta incisis brmitas , si-ευι orat. ωΡ. 67 forma Per incisa loquendi cum pugiunculis comparatur. Conuisa breMιιas Brachyephiam voeat Rutilius, cuius hoc exemplum offert ex Lysia: Sed nos acritium est Iuntatem disyιcere. Nam consilio μα- ωι, Drtuna lamua est: homo Juit.
Extenuatio Quae Herenn. IV, 38 dieitvr deminutio. Et Liae adiuncta illasto Est quae dieitur ironia Quintil.VIII, 6, 5έ.Eam
ut in ironia contrurium eius intelligitur, quod dicimus, sic in extetanaistione minus dicimus, quam intelligi
Ab re degressio Vulg. et ab re longa digressio. Sed longa ahest Quintil. IX, i , 28 et Guel . A. Contra B.
C habet non longa. Nempe quoniam glossator aliquis longa addiderat, re spiciens ad breviorem degressionem infra memoratam,inde melius secit non longa. Degressιο verior SCriptura est. Aliud est digressio. Prmositio - seiunctio ESt eadem. qnae Herenn. IV, 26 uno verbo appellatur transilio. Et redittis ad Pr posistim Haec temere ex antecedentibus repetita sunt, et exPungenda. Sie. Orat. cap. ras postquam dixit: tit declιnet a Pro suo desectatque sententiam , sumul tantum
Et iteratio Sic orat. l. I. ut, quia. dixti, iteret.' Iteratio Qualis est haec in ora tione pro Quintio: Ostendam Primiam.
causam non scisse, ciar a Praetore Po
stularcs , iat bona P. Quintia Posside
res : deinde ex edicto te possidere non Psinisse : Postremo non Possessisse.
Quaeso, C. Aquili , Mosque, qui estis in consilis, ut quid militatus sim, diligenter memoria mandetis . . . Ness fuisse causum, etir Postularet: nesso ex edicto possidere Potuisse: nwD POMedisse. PRUST.
502쪽
veritatis superlatio atque traiectio; et rogatio , atque huic finitima quasi percontatio, expositioque sententiae suae; tum illa, quae maxime quasi irrepit in hominum mentes, alia dicentis, ac significantis, dissimulatio; quae
Veritatis superlatio atque traiectio Nempe imερβολη , cuius vocabuli etymon imitatus est Cicero vertendo traiectio. Herenn. IV , 33 est sumri rio : ideinque Cic. Orat. c. έo aPPel Iat supra Ierre quam fert Possit. Rogati O Est ligura, qua inter-
Togando adversarium urgemus non
expectantes quid ille respondeat. Sic
orat. ΑΟ, ut interrogando urgeat. De
ea suse agitur Quintil. IX. 2, 6, Seqq. Rogatio γ Rogatio aliquid detegendi causa adhibetur. Pro Roscio Comoedo: SI Ptilatus es p δει p quo die equo temPore ' quo yraesente ' quis πο- Pondisse me dieit ' nemo. Percontatio sit etiam de iis quae notissima sunt. Pro Lege Maniliat Quid enim tum
Mum, quam adolescentiaturn Pri eram exercitum disciti reis. tempore conficere ' confecit: Mis ρraeesse' Pra fui : rem omime diaciti suo gerere pt gessit. Quid tam Praeter consuetudinem , etc. PRUSΤ.
Atque huis snitima quasi Percon
tatio, exPOsilicuitae sententiae suae
necte haec coniungenda esse vidit marcius, estque idem schema, quod Cicero orat. 4o ita describit, ut ad interrogata sibi ime respondeat. De eod. Quintil. IX, a, Io: α Cui diversum cst, quum ullum rogaveris, nou. PeCtare responsum et statim subiitere. Domus tibi deerat ρ at habebas. Pectinia suerabat' at egebas. Quod ehema quidam per subiectionem V Enni M. CL ad Herenn. IV. 23.
' Dissimulatis Est illud geniis imuiae , quod Cicero tractavit Cae--ri1 ore lib. II . cap. 67, quod quq modo, ut schema, ab ironiae tropodisserat. Iuculenter exposuit Quintil. IX , a, έν Dissimulatio Sive ironia, qua aliud dicitur, aliud omnino oppositum intelligitur. Tullius in Pisoniana ironia mira hili Pisonem exagitat, qui
negaverit se triumphi cupidum e e. Non est integrum Cn. mmmio consilio iam uti itio: ereaseit enim: non gustarat istam tuam Hulosomiam Pter iam homo stultus tris,haMit
Crasse , pudet me tui. Quid est quoaeonfecto formidolosissimo bello. eor nam illam lauream tibi tantovere da cerni Molueris a Senam 8 P. Seri ili,
Q. Metelle, C. Curio , P. fricane ,
cur non audistis tam doctum hominem, tam eruditum , Priusquam in istum errorem induceremini. . . O stultos Camillos, Curios . . . Sed quoniam Prae terita mutare non Possumus : quid cessat hic homulus ex argilla et Iut scius Epicureus, dare haec Praecla PraetePta svientiae clarissimo es summo i eratori genero suo P fertur illa Mir, mihi crede, gloria... meditare quiabus Derbis incensam illius cupiditatem e Primas atque Destinguas . . . dices enim , ut es homo facetus, ad Persuadendum concinnus, Perfectus , Potitus eschola: Quid est, Caesar, quod te 3 plicationes toties decretae, tot dierum. tantopere delectem p. . . Quid tandem
habet ista currus y quid Mineri antactirrum ' duces ρ quid simulacra ορ-pidorum Z quid aurum 7 quid argentiam ' quid legati in equis es Iribuni pquid elamor militum ' quid tota illam a ' inania ιμι ista, mihi crede,
503쪽
est periucunda, quum in oratione non contentione, seu sermone tractatur; deinde dubitatio, tum distributio , tum correctio, vel ante, vel postquam dixeris, vel quum aliquid a te ipse reiicias; praemunitio est etiam
delectamenta mene merorum, cretare Pliau3us, Melia Per urbem, conmici Melle ei c. Hac tu oratione non diabito *ιin illuna tam ascendentem in currum Possis e mare. o lenebriae t o luttim l Oso 'des ' etc. Vide et Verrinam ultimam, et Misopogovem Iuliunt, qui
Diactatur Haec omissa Guel L A servavit aute in Quintiliam IX, 2, 29,eademque respexit IX , 2 , 96. Quare Eruestius minime ea debebat uncis includere , quaΝi spurin essent. Sensus vilicua planus est: hanc di,simulationeni tu orationu mugis iis locis aptaiuessu, qui sint sermoni propiores, quom vehementibus Et contentiosis.
plum lib. S in Verrem. Occurrebat illa ratio : Quid Cleomene sici ' PMerone
uientes esse iussi st missiam Iacere eum, cuι imPerium Potestiatemquc Pri misi'... Pereat Cleomenes una. k bi fides 'ubi eas rutioncs p tibi deateria coni Plea usque p. . . sieri nullo modo PO-rerat qttin Cleom cui Parcerctur'. DiivST. Distrιbutio Haec est diseisio Dee in partos orat. ΑΟ. Correctio Alia est correctio inter siguras verborum Heruian. IV, 26. Vtriusque mentionem facit Quintil.
IX , 3, 88. Quod nutum hic IX , a, ιν
inter genera πρυI.ί. Δως rcfert emcn-dαιonem , id vereor ue librariorum vitio debeatur. Exemplum enim, quod assert: Rogo ignoscatis mihi , si tomgitis sum mectus, nihil habet clam emendatione commune. Itaque illi Pro emendatici , vol excusatio legendum . vel de recatiυ.
' Correctio Est haec aculeata ita sororem Clodii pro Caelio: Utimi qui-
A te ipse Recte sic Ernesti. Vulg. a te i so , quod est etiam apud Quintil. IX, i ,3o. Ceterum hoc a te timereiicias, uotnt figura in , quae Orat. 4o his verbis designatur : ut aliquid νU- linquat ac negligiat; tu quo utique SPecies est CorrectiOuis, ut in illo Virgi
qualis Ciceronis contra Q. Caecilium, quod ad uccusandum descendat, qui sum per defenderit ,, ' Praemunitio Uuulis est haec Tullii Philippica Vll: Ego itaque Pacis ,
504쪽
ad id, quod aggrediare, et traiectio in alium; communicatio, quae est quasi cum iis ipsis, apud quos dicas , deliberatio; morum ac vitae imitatio vel in personis,
vel sine illis, magnum quoddam ornamentum orati nis, et a plum ad animos conciliandos vel maxime, saepe autem etiam ad commovendos; personarum ficta in
ductio, vel gravissimum lumen augendi; descriptio,
meis semper laudator, aemper aurare, paeam edim M. Antonio esse neso. --gna spa ingressior in reliqtiam orini nem . P. C. quoniam ρerietilosissistimio m silentio stim praelo ectus. IDEN.
I ire io in otium Sie multi eodd. Nas. apud mare tum, item Glieis. A. B, C quod . tit ille vidit. praeserenis dum est ieetioni reiectio, etsi ea quoque Quintiliani textu in oeeupavit IX. I, 33, qui ramen traleelio legisse videtur. quoniam deinde Ix, et, 4 ubi de Cieeronianis figuris agit, his verbis
eadem re utitur rem era a se, in alium traiicere. communieatio ) Qua aAversarios . vel iudires eonsulimus : volet ad urgendiam adversarium, et eonsessionem
ab eo exprimendam. Exempliam habes pro Quintior Si meherenti Mee lectim o Merba Iecisses id ago p respia
eiarer dies Diae potes . quam miatu sitit, quae revondeatis vini seri opo lare, quam ad hane rationem extremam neerasariam . Denire. Vid. Quintil. IX , di, dio. P vsT. Mortim ae Mitae imitatio. Hane A. ad Herenn. IV. 5o notationem vorat. Re nisi mo omnia saliunt. Cieero hoe quoque ideo seripsit mortim ae Mu nolatio, sicut Orat. 4o eandem si guram his verti; a designati ut hominum
Vel in personis, Dei sine tuis h. e. ut vel personas ipsas. quarum morea notentur, loquentes inducat orator. vel deseribat lautum , non etiam loquentea faciat. Personarum ficta indues N
dieitur mula quaedam loquentia in-- . Raue R. ad Herenn. IV, 53 eonis Iormationem appellat. maeriptio) Haee figura Oral. 4n omittitur. Quae sit, exponii, A. ad Πε- renn. IV, 3 .et, ut solet. exemplia illustrat. Diaestio 3 Cuiusmodi est haae Pisonis apud Ciceronem in Sextiana :Alter, o dia bonit quΛm deler in δε-hai l quom tam lentiast quam terri bili aspeetat tintim ad quem tu ex ιαμ tis una, exemplam imporii Derreis . imaginem antiquitatis . eviramen re p. diceres intueri : Destilus asper nos a hau purpura plebeia ae paene Ausea a
505쪽
orroris inductio, ad hilaritatem impulsio, ante o cupa lio; tum duo illa, quae maxime movent, similitudo et exemplum, digestio, interpellatio, interpellantis coercitio, contentio, reticentia, comminatio, vox quaedam libera, atque etiam effrenatior, augendi causa; iracunea illo ita horrido, tit Caytia . in quaiyse tum imaginis formiandae causa duum-ratum gerebat, S lasiam sub raturus Mideretur. Nam quid ego dasti ercilio diuam ' quod tum hominibus
non summilium , sed Pignus re . Midebatur : tanta erat graMitas in oculo, tanta frontis contractio, ut illo stinercilio re . , tanquam Atlante caelum, niti Mideretur. PRUST.' Erroris inductio Qua aliquid
inopinatum ac praeter exspectationem dicitur: ut in Heautontimorumeno Terentii actu S, scena I si me taris hiarum rerum mnMenit, Quae aiant dicta in stultum. caudex, stmes, iasinias, Plumbeus: In illum nil otest: nam exsumvat eius stultilia omnia haec. - Erroris inductio , est id, quod or. 4o oratori his vcrhis commendatur: ut ab eo, quod agitur, aMer- ad animos. Ideoque eam aseresionem vocat Quintil. IX. 2, 39. Graece est λτοπλάγη Ttς, ut recte monuit Io.The ph. Ernesti lex. rhet. Lat. h. V.
ut scier e in hilaritatem risumMe con Merrat.
nam : An Mero Mir amplissimus P. Sci- Pio, Pontifex maximus, Ti. Gracchiam mediocriter labefactantem staciam rem. PriMattis interfectri Catilinam Mero Oι bem terrae cede atque incendiis Mastaris cumentem nos consules Perferemtis 'lam.
' Digestio Haec est illa figura . qua, ut ait Orat. 4o, is, qui dieit, aliud alii tribuens diveritι , eaque apud A. ad Herenn. IV, 35 vocatur distribiatio. rate pellantis coerciti Haec verba inserui ex Quintil. lX, 2, 2. etsi ea cap. t ubi locum nostrum integriimclescripsit, nunc apud eum non leguntur. Sic orat. 4o, ut inter etia
Contentio 3 Herenn. IV , 45. Relicentis Eadem sigura , quam
Comminatio Vulg. eommendatio; etiam npud Quintil. IX , a , 32. SPaex orat. c. έo vhi in huius figura loco praecipitur oratori, ut denuntiet, quid caMeant, Plane intelligitor, hic legendum esse comminatio. Hane figuram Quintil. IX, 2, io3 appellat
minas i. e. κατωτHξtu. Vox quaedam libera, at Ple etiam
ess enatior Sic Gueis. B , C , recte ς item Quintil. IX, I, 32. Vulgo πη-
etiam e renatio. Ac fortasse cFrena
506쪽
DE ORATORE LIB. IlI, CAP. 54 49q
dia, obiurgatio, promissio, deprecatio, Obsecratio, de clinatio brevis a proposito, non ut superior illa degressio; purgatio, conciliatio, laesio, optatio, atque exsecratio. His sere luminibus illustrant orationem
sententiae. 54. Verborum autem ipsorum, tanquam armorum,
lior cum iracundia copulandum, ut ait Dox iracundia e renatior, quod enloco simili orat. 4o colligitur, ubi pro eadem figura dicitur t ut tiberius quιd
Obiurgatio Qua egregie adversus seditiosos utitur Germanicus apud Tacitum lib. I Annalium: Quid enim re hos dies inausum intemeratum a bis ' Quod nomen hiae caetrai --bo ρ Μιtites ne amellem, qui sitium
imperatoris Destri Mallo et armis circumsedistis ' an cipes ' quibus tam Proiniecta senatus auctoritas' Hostium quoque ius, et sacra legationis, et fas gentium ruistis, et . PRusT.
De Matis Sophonisha uxor S phacis victorem Massinissam sic urget precibus apud Livium lib. XXX:
Si cuti Mae vud dominum Mucio necis- qua suae Mocem sum icem mittem I ce si genua. si Dictricem attingerv d aeteram. Precor quaesoquct Per maie-atatem regiam, in qua Paulo ante nos
quoque fimus, Perque gentis Num dariam nomen, quod tibi sum S Mee commune fuit. Per huiusce regiae deos, qui te metionibus Ominibias acci iant, quam S hacem hinc miserunt: hanc Mentiam sumtici das, ut ima quodcumque feret animus, de camisa statuas ,
neque me in stilusquam Romani sV-hum ac crudela arbitrium Menire sinas. Si nulla alia ra yotes, me monte ut Vin inces M Romanorum arbitris, O G Oble corque. IDEM.melinatio brevis a reo sito Hanc
tractat Quintil. lX. a. 56 ad h. l. r
' Purgatio Legati C. Manlii per
duellionis crimen a se amoliuntur
apud Sallustium in Bello Catilinario:
Deos hominesque testamur , imPem tor, nos arma neque contra Parriam
Nisse, neque quo Periculum aliis D ceremus: sed uti coryora nostra ab iniuria tuta forent, qui miseri, mentes, inolentia atque crudelitate Denerat rum, Plerique Patria, sed omnes famaaIque Fortuniis evertes stimus, etc. PavSTa' Conciliatio γ Tantam enim mansuetudinem , lam inusitatam inaudi iamque clementiam. tantium in summa Olestate rerum omnium modum, ιam denique incredibilem suιentiam ac Paene Hrinam, tacitus Praeterire nullo modo possum. Pro Marcello. IDEM.
507쪽
CICERON is est vel ad usum communitio et quasi petitio , vel ad venustatem apta tractatio. Nam et geminatio verborum habet interdum vim, leporem alias; et paulum immutatum verbum atque deflexum; et eiusdem verbi crebratum a primo repetitio, tum in extremum conversio et in eadem verba impetus; et concursio, et adiunctio,
Vel ad ustim eommisi is ) Volg. mminatio, sed hoe fere idem esset atque id quod sequiturpeti is r itaque
tit arma partim ad montendum eo Pus. partim ad serie ad rim adversarium gerimus, avi ut simili loeo e. Sudieit, Disandi Ieriendiqtie eatisa, fitch. l. mmmtin tio opponitur petitioni. Ad Dentis atem v n trociatis Reeepi Ernesti emendationem . sensu postulante. Vulg. ad Mentis alem ipsa raeiatio.
Geminatio ) tal quae graeee dieitur αυαδ Iul. Busnian. de actem. lex. cap. 7. Geminatio Dertorum Modo vim habet . ut in prima Catilinaria: G
do leporem ut in hae virgilii Eeloga VI uir se a iam , timidis a stim enu Aegle . Aegle Naiodum
eitur hare stura. Lo m m nistri magistriattis . legum interpretes iudaces , legum denique idcirco omnes sarin m mus, til Lberi esse ν simus. Pro
In extremum conseresto Est epiphora, seu repetitio in clausulis. Cie a Phili p. Dole is tres ea emisius m . Rom. interre etOs p interseeit Antomias Desideratia elarissimos ei sp eos qti γε erimit Molis Antonitis. Aucioritas
Herenn. iv . 14. qua figura et retintitur idem primum verbiam saepius. Eterebria ad idem postremum revertis
Et aditineris, et progressis Quae nam hae sgurae sint, ex Orat. 3s intelligitur, ubi eae sie describuntur ratia adi tingistir idam iterarum . auridem ad Otremum rerere r. Pii oro s-gura duo adiutaeta . vel in e utrum- sitia, vel in comparativis repetuntur
Exemplum suppeditat Quintil. Ix.
508쪽
DE ORATORE LIB. IlI, CAP. 54 5 oret progressio; et eiusdem verbi crebrius positi quaedam distinctio, et revocatio verbi; et illa, quae similiter desinunt, aut quae cadunt similiter, aut quae paribus
paria reseruntur, aut quae sunt inter se similia. Est etiam gradatio quaedam, et conversio, et verborum concinna transgressio , et contrarium , et dissolutum , et declinatio, et reprehensio, et exclamatio, et immi
nutio, et quod in multis casibus ponitur , et quod de
quod in prima sententia est ulumlun. in sequente primum fit. Et eiusdem Derbi crebrius Positi quae
quum continenter unum Verbum non in eadem sententia Ponitur; Hereunia nus traductionem vomi, e. c. amari iucundum est, si caMetur, ne quid insit amari.' Eiusdem Derbi, etc. Cicero in
Pisonem: Magnum nomen est, magna Necies, magna dignitas, magna maiestas consulis. PavST.
Rese aiio Merbi - Eadem quae eondia ticatio vocatur Herenn. IV, 28. ' Quae similiter desinunt, aut quae eadunt similiter Exylicat A. ad Herenn. IV , 2o; optutoτελευτον et Ομοιο releuetou Aquilae Romano 25. 26.' Aut quae paria Puribus reserti
Inter se sunt similis Ea quas dicuntur πάρισα Aquilae Rom. 24. . ' Gradatio Herenn. IV, 25. ' Conoersio) Hanc commutationem appellat Herenn. IV , 28. ' ConMersis Sive sπάνοδος , quum Per eadem verba recurrimus. Cic. pro Cluentio : Sine inMidia cti a PDelatur , et sine culm inMidia Ponatur. Tale est illud Biantis, auctore Aristotele II Rhetor. Δsi-ως μ ἡ- ντας , καὶ μπειυ-: Ita
ames , ut aliquando fortasse Osu 1 dira oderis, ut amaturus. PnvsΤ. Verborum concinna transgressis
Tum autem concinna transgressio, id est firmi bacon, quod Caecilius quoque Pulat schema, a nobis est tropis inter-msita. Sic enim ibi Iegendum. Vulgo abest tropis . Agit autem de hyperbato Quintil. lib. VIII extr. Contrarium tat quod tractat Herenn. IV, I 8. Dissolutam Est ασυνδετοv, quum demtis coniunctionibus dissolute plura dicuntur, ut ait Cic. Orat. e. 39. Dissolutionem appellat Quintil. Inst. Or. IX3, So. Iul. Rusiuiau. de schem.
' melinatio Figuram orat. e. 39. non habet, sed eius loco Praeteriti nem affert his verhis: quum aliquid. Praetereuntes, cur id Iaciamus , Osten dimus. Est autem declinatio figura , qua idem verbum declinutum reperitur , graece ἀντιμεταβολη. Quintil.
IX. 3, 35. Reprehensio In teli igitur sui ipsi
reprehensio. Or. 33: aut quum corrigimus nosmet si quasi rePrehe
Imminutivi Quam auctor ad ueri IV, 38, deminutionem vocat. De toto hoc loco, qui sequitur , bene iudicat Quintilianus Inst. Or. IX, 3, 3o. 1eqq. odiam in primis M. Tullius
multas cssuras in tertio de Oratori
509쪽
singulis rebus propositis ductum refertur ad singula, et ad propositum subiecta ratio, et item in distributis
libro posuit, quas in Oratore postea scripto, transeundo videtur ipse di
mnasse; quartim Pars est, quae sententiarnm potius, quam verborum sit, ut immintilio improOisum, imago, siti ipsi responsio, degressio, permissio, contrariam. hoc enim puto. quod diei tueavαυetiora: ς atinata ex adDerso robatio. QuaeAam omnino non sunt figurae, si ut ordo, diniameratio, circumscriptio, sive hoe nomine signiscetur comprehensa breviter gententia, sive finitio. Nam et foe Cornifieius atque Butilius schema λέξεως putant . Et mtitrario. et si ea est, quam Butilitis αὶ de is vocat, dissimili ludi nem o tendit hominum, rerum, ne mmm; qnae si laxius sat s ra non rit; si angustius, in θυτιθaetos eadet; si vero haee oppellatio signis twταλλαγη v, satin de ea dictum est. Quod vero sehema est, au pro miliam stibioelia rinioy Vtrum quod nisi ilius -- ηγvorat Nam de illo dis hilari possit, an schema sit dialethtitis ut, iocla ratio . quod apiid enndem primo loco positum est.
dieitur, qrine ui maxime servetrir,
aiae est in pluribus propositis ; quia aut singulin statim ratio sublieitor; tit est apud C. Antonium: seu neque
qtii atim M onitis: ne e eontidem Verri, qui est cieaero; aut positi cluti s vel iri hias, eodem Drdine singtilis eontinua redditi r 1 qtiais te apod Brutum de dietatura Cn. Pomppii: PD stri anim memini im- Perare , quam allatii se are; sina illo enim λυθε hon st/ lieri . eum Me Di--ndi ritilla conditio est. Sod at tini rei titti vi ratio suhiungitur , ut apud
Virgilium cavit loeum Georg. I, 86 seqq. ). Relationem quid aeeipi
velit, non liquet dii hi. Nam xi απα - αγias, aut arravολυ , aut cis πια - οληυ dicit, de omni hus loquuti sumtis. Sed quidquid id est. neque horin mi e superiora in Oratore repetit. Sola est in eo libro posita pariter inter sguras ver rum exclamatis. quam sententiae potius puto: affectus
et quae sequuntur usque ad verba degressio et circumseriptis sere omnes saurae potius sententiaram, quamve rhorum sunt, ut, si genuina sint, Ciceronem aliud egisse et propositi prorsus oblitum suisse necesse sit. In Oratore e. 39 nullum eiusmodi erroris sui negligentiae vestigium; ibi
enim ultima figura verborum memorator haee t sue quum eiusdem nominis easus saeptas eommuta tir. Cui h.
l. respondent illa: et quod in multis satis Ponitur. Attamen haee omniaret quod da singulis - degressio eseircumscriptio. iti e iee suo legit uti intilianus Inst. Or. IX, 3. 3έ 36. ut, si ea sorte ab interpolatore adieeta stispiceris, votustissimum sane dieendum esset interpolationis
Ad proposhum ete. Aetiologia est, quod sehema. inquit Butilius.
510쪽
supposita ratio, et permissio, et rursum alia dubitatio, et improvisum quiddam , et dinumeratio, et alia comrectio, et dissipatio, et quod continuatum, et interru
ilia ingenti titque eloquentiae multo molestissima. P vsT.
In di, ribviis eie. Prosapodosia ost, ut ait Rutilius L aptis . qua sententiis sutibus, o ut pluKbus propositia. sua cuique ratio subiungit. r. Hem illustrat hoe Demosthenis exemplo. Non enim pati ratione Philippus, atque nos. 'Aiversis vehus med tor 1 sed illo usque eo nititur quoad
nuperet: nos contra statim vinci me
ditamur. Ille enim pro laude stetit pro patria prael intue t nobis autem si nihil aecedit mali, satia ae nimium Moi videtur. Ita. Permissio Exemplum assert Quintil. IX, 2. 25. Ei mrstim alia dtibi atto Quintil. Inst. Or. IX, 3, 88: Quoedam Morborum sigurae patitum figuris sententiarum declinantur, tia dubitatio. Nam quum est in re. priori parti assignanda est, qutim in Derbo, se entie sive me malitiam, sive stultitiam dicere oporte L
ambigue et infinite dictum. ut ne-aeias . illudne , quod ridietiliam παραπροσδεχ tau vocatur , an aliud quid in ipsa elocutione improvisum intelligi voluerit seriptor. Optimum fuerit de eodem schemate accipere, quod
si e deis ibit Quintilian. IX, 2, aar
Sod nonnunquam eommunicarites . aliquid inexsmetatum subiungimus. quod et per se silema est. M in Ver
eonsetis' surtum fortasse ant praedam aliquam ' Deinde quum diu auspendis. aer iudieum anim s. subiecit, quod multo estet impristitia. Nane Cel ussu a tentationem Moeat. - - - μὰ quin non tanttim per e munieationem fori soler, nuptaοξου alii nomina rent , id est inopinattim. Suhhoe nomine etiam tractatur a Iu LRtisti iano c. 32.
Di meratio 3 Quintilian. IX . 3 . si postquam dixerat, M. Tullii, in multas in tertio de Oratore libro sguras posuisse, quas in Oratore poxta ascripto transeundo videatur ipse damnasse ; paucis interiectis, ut supra vidimus, haee addit: Θαρ momnino non stitias guras, si e ordo , dinumeratio , ei reum eriptio , siMahoe nomine signiferitur eomprehensa Meseiter sententia, sise itio. Nam et hare Corni ius atque Metilius sch mala λέξεως ptitam. Inde Buhnhenius ad Rutil. Lup. l. x8 eolligebat, nae--amon forsan esse figuram, quam Quintilian. ex Rutilio dini merationis nomine laudet. Atqui noti ex Rutili sed ex Cicerone laudavit, et verba r m et Mee Cornifestis atquae Ruliarius schemata pytitarit, reserenda sunt uniee ad ea , quae proxima praecessunt: stoe eomnrehensa De
ter sententia , si e initio ' hare enim currunt upud Rutilium sub nomi
Α, eorreptio e latinitate eeelesiasti ea, si Ernestio eredimus. Iul. Rusinian.
de gehem. lex. c. x5t 'anoria is est, quum si Pra dictum Merbum Dor sequenti eorrigim vir non sti pere, hoe est surari. I itine dieitur eorrectio.
Et dissipatio Optime si e multorum NSS. suetoritate edidit Harei Pro merii pici diutitatio. Et sie Quin istillati. IX, 1, 35, qui hane signram