장음표시 사용
141쪽
mum diserte tradidit decem annis ante Nicaenum: nee vllibi legitur, has Dioeceses in tam breui ann rum spatio Sylvestro ademptas fuisse , ut indubit tum esse debeat, ipsum omnino eas Concilij Nic ni temporibus retinuisse, , consequenter Patriarchalem Summorum Pontificum potestatem supra vibiuicinas, caeteras Occidentis Prouincias, intra quas Britannicae numerari debent, constituendam
quod Britannica Ecclesia d suis primordi usque ad tempus restaurata suὶ Gregorio Magno per Augustinum Mo
nachum Religionis, aurit ritatem Metropolitana superiorem agnouerit.
142쪽
exi Britanniarum Episcopor ad frasse, D. Athanasius cammemorat. a. Id quoque indicauit Pelagitia natione Britannal , eum post barem suae in Synodo Orientali damnationem non solam causam suam ad Romani Discopi triba.naI miiti Oolia is ,sed ετ ιibrum fidei sua eam linteris ad Innocentium primum misit, ut ex Augustιno is O ossa constat. I. Clarius id agnouit Celestius Pelagi discipulus natione quoque Erιιannia 3, dum iis Duoda Carrha gisiensi ob b.eresim damnatus , fi Synodi siententia ad Roma at Epi. scopi exameo credidit appellandum,ut restatur Marius Mereator: ruam enim appellationem prosequi debuit , ut asserit Paulinus D. Ambros j Diaestuas . 6. Consirmatur hoc ipsum ex Episcopir, qui ae Sede apostoιiea i. Beitanniam missunt, tr . Britan .mis recepti , Ut de Germano ants o.orensi narrat S. Prosper , cuius restimoniam hae ιn re contemni non debet.
ex iis , sua Gregoriu1 Magnus pro restauranda in Britann33 Religione Carbolica egit. Mim namque Augustinum Sedit sua Legatum, ut in illa Insula Eeaesar institueret , Metropolitanos ordinaret , ix βρι scopos consecraret , qui omneι ipsi
ς. Neque aucto irati Ponti β.eia opposuerunt se Monachi Pan ebore et aut Bνitannia Episcopi tempore Augustini Legati . Ma numenIum enim de νesponso abbatis Ranebo ensis ae Delmanno editu est supposititium , in acta apud B dam inutiunt solummodo , de quibusdam ritibas, non verὸ Primatia
Pontificis quaestionem fuisse.
I. Peri suo Auctor noster sinem impositurus proponit ea, quae occasione legatio.
nis Augustini dicta putantur a Monachis Banchorensibus,&Episcopis Britannis, de quibus refert, , sequentia: is Augustinus plena, ut putabat, in. , , structus potestate rogauit Episcopos Britanni- , , cos, ut sibi occurrerent in loco dic o Augustitas,
, , ac .... illis autem eo venientibus proposuit, ut amplecterentur unitatem Ecclesiae Catholicae, dei, poste a operam conferrent ad conuersionem Ge.
143쪽
, , tilium: multa enim, inquit Beda, ab illis fiebant,
, , repugnantia unitati Ecclesar: Quibus verbis eos, , schismatis accusabat. Conditiones oblatae Comin, , munioni. continebant, quod se subijcerent Ec- , , clesiae Romana Sc auctoritatem Augustini agno-
, , scerent: sed nihil aliud ab eis obtineri potuit,qua, , quod promitterent, se consilium super ea re ini-
, , turos, dc quod iterum eo frequentiores conue-
, , ni rent. Conuenerunt itaque septem Episcopi , , Britannorum, & multi alij viri Eruditi praecia, , puc ex Monasterio Banchorensi, cui Dinothus,, tunc praeerat, ibiq;tandem conclusum fuit, quod , , Britanni nullatenus se sub ij cerent Ecclesiae Ro- , , manae, aut admitterent Augustinum in suum, , Archiepiscopum .is Huc usque Auctor noster , obseruans istius Historiae veritatem non solii inniti testimonio Beda ,sed etia fide manu scripti per Speum annum editi, in quo Dinothus Abbas Banchorensis fertur dixisse, se nescire, quis esset ille Papa, quem Patrem Patrum vocabant, cui Augustinus a Britannis Episcopis obedientiam praestari volebat. Quamuis autem hoc manu scriptum suppositionis a quibusdam argui fateatur, adducit tamen auctori- , , talem Spei manni, is qui, inquit, illud refert Bri- , , tannice, Anglice,&Latine, ac indicat, unde ib
, , lud habuit: accuratὸ illud transcripsi, additq; s,
, , bi visum fuisse antiquum manu scriptum, dede- , , scriptum ex antiquiori sine anno aut nomine A
, , ctoris, di adhuc asseruari in Bibliotheca Cotto-
144쪽
, , niana. Hae omnia sunt signa candoris, &fide. , , litatis, nec quidquam ulterius exigi potest . , , Spei mannus enim erat vir acrioris iudicij,& se. ,, gacitatis, quam ut ipsi facile imponi posset' nu - , , pera inuentione aut nouiter reperta si hedula, ut, , Cresatius illud manu scriptum vocat. ΜΣ. Ex his Auctoris verbis facile colligitur, illum, etsi praecipuum causae suae fundamentum in
auctoritate Bele constituat, non tamen negare auctoritatem manu scripti a Spei manno editi, quod
tamquam recens confictum re ijciendum videtur,ut facile monstratur. Neque enim veris mile est, Dinothum Abbate Banchorensem illa dixisse de Romani Pontificis potestate, quae eum dixisse manu scrip
tum illud perhibet: non enim noua res erat auctori
ritas Ponti scia in Britanniae Insulis, neque recens aliquod inuentum Patriarchalis Romani Episcopi in Ecclesias Britannicas auctoritas'. Qui antiqua Anglicanae Ecclesie monumenta peruoluit, hac, Ut puto, negari non posse perspiciet. Si namq;
noua erant, S recens inuenta, cur igitur ineunte
quarto saeculo ex Arelatensi Concilio Eborius Eboracensis, Restitutus Londinensis , Adelphius Coloniae Londinensium Episcopi, alij que ex BritanniqClero eiusdem Concilij Arelatensis acta ad Sylvestrum misissent, ut ipsius opera omnibus nota fierent ' Cur illum maiores Dioeceses tenere confessi
145쪽
Apostolicam auctoritatem non remansisse ered,
3. Constat prosecto, quod ad medium eiusdesaeculi Britaniarum Episcopi, quos Sardicensi Concilio adfuisse testatur Athanasius, Eusebianis sese . opposuerint,&D. Athanasum a Iulio Primo recte absolutum fuisse propugnarint,appellationes ex omnibus Orbis Catholici Prouincijs ad Sede Apostolicam fieri rmiserint, de in Romano Pontifice Petri Apostoli memoriam honorandam esse professi sint. Ita enim Britanniarum Antistites, qui cum trecentis Episcopis ad Concilium Sardicense sese
contulerant, Canone 3. statuerunt: S. Petri 60Deane..H -ι- li memoriam honoremus, miscribatur as his, qui causam 'examinarunt, lulio Romano Episcopo : m si iudicaue
rit, renovandum esse iudicium, renovetur, c ' det Iu
dices: si autem probauerit talem causam esse, ut non refricentur ea , quae acta sunt, quae decreuerit , confim' mata erunt . Vnde ijdem Britanniarum Episcopi: post constitutos Canones in epistola Synodica ex Cresconi j collectione, & Hilari; fragmentis to m. a. Conciliorum apudLabbeum edita scripserunt ad Iu-κ,ia. i. s,... lium Primum, optimum m valde congruentissimam ςa 4 x4iς μεν Oderi, si ad caput , id est, ad Petri Apostoli sedem de singulis quibusque Prouincijs Domini referant Sacem dotes . Quid manifestius scribere potuerunt Britanni Episcopi, quam sedem Romanam esse Petri Cathedram ia caput totius Ecclesiae, ad quam ex toto Mundo referre debebant Episcopi , prout ex Sardia
146쪽
censi Synodo reserebant damnationem Eusebianorum,de quibus scribunt ad eumdem Iulium papam: Omnes fratres, γ' Coepiscopor nostros litteris tuis admonere digneris, ne epistolas, id est , biteras Communicatorias eorum accipiant . Qua in te Britanni
Episcopi conuenerunt cum D. Ambrosio, de Episcopis Italis, qui in epistola Synodica Aquileiensis Concilii hoc eodem saeculo quarto scripserunt ad
Gratianum Imperatorem: totius Orbis Romani caput coaeitium Aqui Romanam Ecclesiam esse. Unde in omnes vEnerandae Commonstranis iura dimanant.
q. Praeclarum est pro Romani Pontificis primatu testimonium, quod ab ipsis Romanae fidei hollibus in Britannia natis desumitur. Pelagius Natione Britannus primum ab Orosio Hispano Presbytero coram Synodo Diospolitana de haeresi, deinde vero ab occidentalibus coram Synodo Orientali sub Theodoto Antiocheno accusatus,nota solum causam suam ad B. Innocentium Papam Romanum reserri permisit, sed & ipse libellum Fudei suae ad illum direxit . De prioris Synodi actis imstatur Orosius in Apologia sua pro libertate arbitria contra Pelagium, referens, Ioannem Episcopum Hierosolymitanum in Synodo Diospolitana tandem protulisse sententiam, ut ad RInnocentium Pa- Tia pam Romanum fratres mapistoia mitterentur , Vnι- uersi, quod ille decernexa, sequuturi. Secunctie Synodi mentionem facit D. Augustinus lib. a. contra
Iulianum, cap. . affirmans, ei praesedisse Theodo.
147쪽
D. Augustinu ith a. de graiia Christi. x P. 21. Malias Maro tor in Comino altoris .
tum Antiochenum Episeopum, seque illius ac Prayli Hierosolymitani Episcopi hac de re ad Inn centium litteras penes se habuisse. Pelagium demum suae fidei libellum Innocentio primo obtulis se, Augustinus lib. et. de gratia Christi , cap. 2I. his
verbis commemorat: de Idro Fidei, quem Romam cum ipsis litteris misit ad eundem Iunocentium . An
Pelagius ab Orientalibus Episcopis causam suam ad Romani Episcopi tribunal referri permisisset, ipse que misso fidei libello se coram Innocentio primo purgare curasset, si in Britannia, ubi enutritus erat, Innocent ij auctoritas nihili fiebat Nonne S dis Apostolicae sententiam declinasset, ic Ecclesae Romanae hac de re iudicium respuisset l . Tantum sane abest , i id facere potuisse, vet Casestius Pelagij discipulus natione Scotus in ab tera Mundi parte de eadem Haeresi a Paulino
D. Ambrosj Diacono accusatus, dc a Carthaginens in Africa concilio damnatus ad examen Romani Episcopi appellandum crediderit. Sic enim apud Marium Mercatorem legitur in Commonitorio : aqua sententia ad Romani Episcopi examen credidiι -- pellandum . An forsan ad eum appellandum credidit , quem auctoritatem iudicandi non habere exi
stimauit Aliter sane sentiebat Paulinus in libello Papae Zosimo oblato, ubi de Caelestio ast: is, qui ad
Sedem Apostolicam 'ouocarat, defuit, quem uri με oportuerat merita suae appetiationis astruere. Non potuit D. Ambrosj Diaconus clarius affirmare, quod Sedes
148쪽
Sedes Apostolica habuerit ius recipiendi appellationes , N Caelestius coram Romano Pontifice tamquam superiore momenta suae appellationis prosequi debuerit. Quamuis autem Qelestius neglecta prima appellatione in Asiam Thraciam profugerit , hinc tamen eiectus ad Urbem Romam teste Mario Mercatore, M S.'memoriae Zosimo Episcopo tota festinatione perrexit, ibidemque eius tergiversationibus de erroribus detectis , a B. memoriar Losimo
Episcopo una cum Pelagio damnatus fuit ; qua de re epistola Losimi per totum Orbem missa sus raptionibus S S. Patrum roborata fuit ut in commonitorio supradicto continetur, cui concinit S. Prosper in Chronico asserens, Decreta contra Pelagium ScCaelestium ex Astica ad Papam Zosimum perlata fuisse : quibus, Inquit , probatis per totum Mundum haeresis Pelagiana damnata est. Quantum itaque ex
tota Caeleliij te Pelagij causa colligitur,adeo certum erat temporibus Innocent ij primi,eam ad Romani Pontificis tamquam superioris tribunal spectasse , ut non solum Orientis de Africae Concilia id ultro agnouerint, sed pestes orbis terrarum Pelagius de C est ius id negare ausit non sint, quin etiam, cum Eo si mi epistola , qua Pelagiana haeresis damnata est, per uniuersam sub Coelo Ecclesiam transmissa ad Britanniam etiam peruenerit, nullum ominnino dubiu esse potest,quin subscriptionibus quoque Britannorum Patrum Haeresis illa damnata sit. Vnde notat Vener. Beda,Pqlagiana Haerςsim serius N Bri-
149쪽
Britanniam penetrasse , ω primum per Agricolam Pelagiam Episcopi filium circa tempora Caelestini
Papae in Britannias illatam fuisse: ex eo namque constat , Britanniam toto Innocentij, Losimique Pontificatu ab Haere si illa immunem fuisse, quod non alia ratione contigisse existiniandum est, quam quia Innocentii, Se Zosmi Decrera receperat . . 6. Ubi autem Agricola per Britannias Pelagianam haeresim seminaui Sedes Apostolica auctoritate sua via Episcopos in Britanniam misit, quos Britannia recepit , ω quorum ope non ab haeresi
solum, ubi fides Chrissima vigebat, sed ab infidelitate quoque, ubi fides extincta erat, conuersa fuit. Narrat quidem Venerabilis Beda lib. I. Hist. Gentis Anglorum, cap. T. Britannos ab Episcopis Gallis auxilium contra Pelagianam haeresim petijsse, de Lupum Tricassinum, ac Germanum Antisiodorensem Episcopum ex Galliis ad Britanniam venisse, Unde auctor noster pag. 89. Romanae Ecclesiae Authoritatem minimὸ agnitam fuisse deducit. Uerum qui Bedam allegat, scriptorem , ex quo Beda historiam suam desumere potuit,audiat, sanctum scilicet
Prosperum Regiensem Episcopum, qui ad Comsulatu Florentini Se Dionilij factum his verbis ena
s. Prosper rat. Agricola Pelagianus Seueriani Episcopi Pelagi
uisbus Melesias Britanniae dogmatis sui insinuatime corrupit, sed ad actionem Palladi, Diaconi Papa Caleis stintis Germanum Antisiodorensem Episcopum vice sua mittis, m deturbatis Hareticis Bruannes ad Ca- ἀοι-
150쪽
Llieamsdem dirigit. Ita S. Prosper, qui per aeta, tem Palladium Chlestini Papae Diaconum videre& alloqui potuit , de sub Leone Magno Caelestini
successore Romae fuit eiusdemque Leonis Notarius extitit , adeoque authenticum Instrumentum, quo Germano Antisiodorensi Episcopo Sedis Apostoliacae vices per Britannias commilia sunt, in Serin ijs Romanae Ecclesiae legere potuit, ut de huius Patris testimonio ne dubium quidem ntoueri possit. Ne que refert, a Venerabili Beda memoriae proditum esse,Germanum simul cum Lupo ad instantiam Bristannorum in insulam venisse, de Concilij verolamitiudicio ad disputandum cum Pelagianis selectos fuisse: Haec enim, ut recte obseruauit Annalium parens Baronius nihil obstant, quo minus ad instantiam Palladi j Romani Diaconi Caelestinus Papa Germano Antisiodorensi Episcopo vices suas eo miserit, ipseque Germanus auctoritate Apostolica fretus ad Britanniarum Ecclesias componendas perrexerit, ex propria Dioecesi ad alias prosectus fuerit, prout non semeI , sed saepius factum esse , ex
istorum temporum monimentis edocemur.
7. Enimuero resert S. Prosper biennio post missionem Germani Antiliodorensis r Consulibus Basso S: Antiocho ad Sestos in Chrsum creden- s. res ordinatur a Papa CAsmo Palladius, primus Episcopus mittitur . Idem Omnino habet Venera. visereb. bilis Beda lib. I. cap. I 3. asserens, ad annum Theo- 'tdosij Iunioris octauum: Palladius ad Scotos in Chri .