장음표시 사용
132쪽
niana. Haec/omnia sunt signa candoris, &fide. 2' ἔ : P, , litatis, nec quidquam ulterius exigi potest, aer , , Spelii annus enim erat vir acrioris iudicij,& fa toti,4.. , , facitatis , quam ut ipsi facile imponi posset nu- ζα,, pera inuentione aut nouiter reperta siliedula, vi z:i: 'e,, Cresistus illud manuscriptum vocat. - si' 'ς a. Ex his Auctoris verbis facile relligitur, il- ulum, etsi praecipuum causae suae fundamentum in
auctoritate Bedae constituat, non tamen negare auctoritatem manuscripti a Spelmanno editi, quod .d ratamquam recens confictum rei,iendum videtur,ut facile monstratur. Neque enim verisimile est,Din
thum Abbate Banchorensem illa dixisse de Romani Pontificis potestate, quae eum dixisse manu scrip a: Qtum illud perhibete non enim noua res erat au H- 'u' indritas Pontificia in Britanniae Insulis, neque recens I ... e
aliquod inuentum Patriarchalis Romani Episcopi in Ecclesias Britannicas auctoritas. Qui βο dantiqua Anglicanae Ecclesiet monumenta peruoluit, haec, ut puto, negari non posse perspiciet. Si namq; noua erant, & recens inuenta, cur igitur ineunte era EF quarto saeculo ex Arelatens Concilio Eborius Eb 'racensis, Restitutus Londinensis, Adelphius Col niae Londinensium Episcopi, alijque ex BritanniqClero eiusdem Concilij Arelatensis acta ad Sylvestrum misissent, ut ipsius opera omnibus nota fierent Z Cur illum maiores Dioecesis tenere confessi essent Cur Apostolos quotidie in Cathedra Ro-- Ρmana sedere scripsssent, si in Cathedra Romana O-
133쪽
Apostolicam auctoritatem non remansisse eredi.
3. Constat prosecto, quod ad medium eiusdesaeculi Britaniarum Episcopi, quos Sardicensi Concilio adfuisse testatur Athanasius, Eusebianis sese opposuerint , & D. Athanasium a Iulio Primo recte abiolutum fuisse propug rint,appellationes ex omnibus Orbis Catholici Prouincijs ad Sede Ap stolicam fieri permiserint, & in Romano Pontifice Petri Apostob memoriam honorandam esse professi sint. Ita enim Britanniarum Antistites, qui cum trecentis Episcopis ad Concilium Sardicense sese
contulerant, Canone 3. statuerunt: S. Petri Aposto-C--.i: ti memor Iam honoremus, ut scribatur ab his, qui causam examinarunt, lulio Romano Episcopo : γ si iudiciu ris, renovandum esse iudicium , renovetur det Iudices : ssatirem probauerit talem causam esse, ut non refricentur ea, quae acta sunt, quae decreuerat , consim' mata erunt . Vnde ijdem Britanniarum Episcopi poli constitutos Canones in epistola Synodica ex Cresconij collectione, M Hilarij fragmentis to m. a. Conciliorum apudLabbeum edita scripserunt ad Iu- . Mi. h... lium Primum, optimum o valde congruentissimum
: zm.a Uisri, si ad eaput, id est, ad Petri Apostoli sedem de
singulis quibusque Prouinciys Domini referant Sacerdotes . Quid manifestius scribere potuerunt Britanni Episcopi, quam sedem Romanam esse Petri Cathedram & eaput totius Ecclesiae, ad quam ex toto Mundo referre debebant Episcopi, prout ex Sarducensi
134쪽
cens Synodo teserebant damnationem Eusebianorum,de quibus stribunt ad eumdem tulium Papam: Omnes fratres, in Caepiscopor nuras litteris tuis admonere digneris, ne epistolas, id δ' , di reas Con
municatorιas eorum accipiant. Qua in te Britanni
Episcopi conuenerunt eum D. Ambrosio, N Episcopis Italis, qui in epistola Synodica Aquileiensis Concilii hoc eodem saeculo quarto scripserunt ad
Gratianum Imperatorem: totius Orsis Romani caput coa.illu Aisi Romanam Mesesiam esse. Unde in omnes umerandae Graii,hudi ita Commonιιunis tura iumanant. . GI . i δ'
6. Praeclarum est pro Romani Pontificis primatu testimonium, quod ab ipsis Romanae fidei holtibus in Britannia natis desis tur .aPelagius Natione Britannus primum ab orosio Hispano Presbytero coram Synodo Diospolitana de haeresi, deindὸ veris ab Occidentalibus coram Synodo Orientali sub Theodoto Antiocheno accusatus,uin solum causam suam ad B. Innocentium Papam Romanum reserri permisit, sed & ipse libellum F dei suae ad illum direxit:. De prioris Synodi actis te. satur Orosius in Apologia sua pro libertate arbitri contra Pelagium , reserens, Ioannem Episcopum Hierosolymitanum in Synodo Diospolitana tamdem protulisse sententiam, ut ad Rinnocentium Papam Romanum fratres σ/ρψuia mitterentur , Vnse uersi, quod ille decernerer, siquuturi. Secundae synodi mentionem facit D. Augustinus lib. I. contra
Iulianum, cap. . affirmans, ei praesedisse Theodo.
135쪽
D. angustinuati, a de se ita Christi. et P. 21. Marias Mere .eor in Comm .
tum Antiochenum Episcopum, seque illius ac Prayli Hierosolymitani Episcopi hac de re ad Inn centium litteras penes se habuisse. Pelagium demum suae fidei libellum Innocentio primo obtulis. se, Augustinus lib. a. de gratia Christi, cap. M. his
verbis commemorat: de Idro Fidei, quem Romam cum ipses litteris misit ad eundem Iunocentium . An
Pelagius ab Orientalibus Episcopis causam suam ad Romani Episcopi tribunal reserri permisisset, ipse que misso fidei libello se coram Innocentio primo purgare curasset, si in Britannia, ubi enutritus .erat, innocentij auctoritas nihili fiebat Nonne Sedis Apostolicae sententiam declinasset, de Ecclesiae Romanae hac de re iudicium respuisset l . Tantum sane abest, i id facere potuisse, vet Caelestius Pelagij discipulus natione Scotus in a tera Mundi parte de eadem Haeresi a Paulino
D. Ambrosj Diacono accusatus, Zc a Carthaginensi in Africa concilio damnatus ad examen Romani Episcopi appellandum crediderit . . Sic enim apud Marium Mercatorem legitur in Commonitorior aqua sententia ad Romani Episcopi examen credidit a pellandum . An forsan ad eum appellandum credidit, quem auctoritatem iudicandi non habere exi
stimauit Aliter sane sentiebat Paulinus in libello Papae Zosimooblato, ubi de Canessio ast: is, qui ad
Sedem Apostolicam pνοuotarat , defuit, quem utique oportuerat merita suae appetiationis astruere. Non po
tuit D. Ambrosj Diacψnus clarius affirmare, quod
136쪽
Sedes Apostolica habuerit ius recipiendi appellationes , de Caelestius coram . Romano Pontifice tam
quam superiore momenta suae appellationis prosequi debuerit. Quarnuis autem Caesellius neglecta prima appellatione in Asiam & Thraciam profugerit , hinc tamen eiectus ad Urbem Romam teste Mario Mercatore, sub S. memoriae Zosimo Episcopo tota festinatione perrexit, ibidemque eius tergiversationibus tu erroribus detectis , a B. memoria: Losimo
Episcopo una cum Pelagio damnatus fuit ; qua de re epistola Lotimi per totum Orbem missa subscriptio-1tibus S S. Patrum roborata fuit, i. in commonitorio
supradicto continetur, cui concinit S. Prosper in Chronico asserens, Decreta contra, Pelagium &Caelestium ex Africa ad Papam Zolimum perlata fuisse : quibus Inquit, probatis per totum Mundum haeresis Pelagiana damnata est. Quantum itaque ex tota Caeleliij te Pelagij causa colligitur,adeo certum erat temporibus Innocentij primi,eam ad Romani
Pontificis tamquam superioris tribunal spectasse , ut non solum Orientis N Africae Concilia id ultro agnouerint, sed pestes orbis terrarum Pelagius de Caelestius id negare ausi non sint, quin etiam , cum Zosimi epistola , qua Pelagiana haeresis damnata est, per uniuersam sub Coelo Ecclesiam transimissa ad Britanniam etiam peruenerit, nullum Om nino dubiu esse potest,quin subscriptionibus quoque Britannorum Patrum Harrias illa damnata sit.
137쪽
Britanniam penetrasse , & primum per Agricolam Pelagiani Episcopi filium circa tempora Caelestini Papae in Britannias illatam fuisse: ex eo namque constat , Britanniam toto Innocentij, Eosimique Pontificatu ab Haeresi illa immunem fuisse, quod non alia ratione contigisse exissimandum est, quam quia Innocentii, Sc Zosimi Decreta receperat . . σ. Ubi autem Agricola per Britannias Pelagianam haeresim seminaui Sedes Apostolica auctoritate sua via Episcopos in Britanniam misit, quos Britannia recepit , de quorum ope non ab haeresi solum, ubi fides Christiana vigebat, sed ab infidelitate quoque, ubi fides extincta erat, conuersa fuit. Narrat quidem Venerabilis Beda lib. I. Hist. Gentis Anglorum, cap. t 7. Britannos ab Episcopis Gallis auxilium contra Pelagianam haeresim petijsse, &Lupum Tricassinum, ac Germanum Antisiodorensem Episcopum ex Galliis ad Britanniam venisse, Vnde auctor noster pag. 8s. Romanae Ecesesiae Authoritatem minimὸ agnitam fuisse deducit. Uerum
qui Bedam allegat, scriptorem, ex quo Beda historiam suam desumere potui audiat, sanctum scilicet Prosperum Regiensem Episcopum, qui ad Comsulatu Florentini Se Dioniiij factum his verbis ena
1. Pros aer L . rat. Agricola Pelagianus Seueriani Episcopi Pelagi
nistius Ecclesias Britannia dogmatis sui insinuatione corrupit, sed ad actionem Palladij maeoni Papa Cia pinus Germanum Antisiodorensem Episcopum vice sua mittis, in deturbatis Hareticas Britannes ad Ca-
138쪽
leam fidem dirigit. Ita s. Prosper, qui peraeta. tem Palladium Caelestini Papae Diaconum videre& alloqui potuit , de sub Leone Magno Caelestini
successore Romae fuit,eiusdemque Leonis Notarius extitit, adeoque authenticum instrumentum, quo Germano Antisiodorensi Episcopo Sedis Apostoliacae vices per Britannias commissae sunt, in Serin ijs Romanae Ecclesiae legere potuit, ut de huius Patris testimonio ne dubium quidem moueri possit . N que refert, a Venerabili Beda memoriae proditum esse,Germanum stimul cum Lupo ad instantiam Bristannorum in insulam venisse,& Concilij Uerolam ij iudicio ad disputandum cum Pelagianis selectos fuisse: Haec enim, ut recte obseruauit Annalium parens Baronius nihil obstant , quo minus ad instantiam Palladi j Romani Diaconi Caelestinus Papa Germano Antisiodorensi Episcopo vices suas com miserit, ipseque Germanus auctoritate Apostolica fretus ad Britanniarum Ecclesias componendas perrexerit, N ex propria Dioecesi ad alias profectus fuerit, prout non semeI , sed tapius factum esse , ex
istorum temporum monimentis edocemur. i7. Enimuero resert S. Prosper biennio post missionem Germani Antiliodorensis r Consulibus Basso N Antiocho ad Saram in tax istam rea . s m et . res ordi muria Papa C- ν Palladius, unias
bilis Beda lib. L. cap. 33. asserens, ad annum Theo- - e M'dosij Iunioris octauum et Palladius ad Scoros in cir
139쪽
Episcopos ordinasse perhibet, &in Breuiario Episcoporum Meletii ultimo loco nominat Ioannem Memphiensem Episcopum t εν Ma u. I-areularium νls--πὶ A Lχιεπισκιαου :πώ - . In Memphι Ioannes iussus ab Imperatore, ut esset una cum Archiepiscopo. Meletius ergo Archiepiscopus erat, cui ex mandato Imperatoris Ioannes Memphi
Episcopus adhaerebat: idque est, quod expresse affirmat D. Epiphanius Haeresi 6s., ubi de Arionarrat, quod Secundum Pentapolitanum Episcopum cum alijs nonnullis in partes suas pertraxerit, B.r,i,...i., . At que omnia inscio Beato Alexandro gesta sint, donee Meletius Thebaidis in Agnis Archiepiscopus, Et iterum:donec Meletius Archiepiscopus in Aerapto, in Alexandro subiectus rem omnem ad Alexandri amres detulit. Ita Epiphanius bis Meletium σκοπον nominat P affirmatque , Alexandro Alexandrino subiectum fuisse , ut nullum dubium esse possit, quin Patriarcha Alexandrinus ante tempus Nicaeni Concilij Metropolitanum sib se habuerit, ει rerum Ecclesiasticarum ignorantia factum sit, quod Auctor noster nullum in Thebaide Metropolitanum agnouerit.. Io. Haec itaque cum clariora sint, quam ut in
dubium reuocari possint, dicat nunc Auctor noster, parilitatem Patriarchatus Alexandrini, & Romani in eo sitam fuisse, quod neuter Metropolitanos sub se haberet. Cum enim ostensum sit,sub Patriarch tu Antiocheno di Alexandrino non solum plures
140쪽
Prouincias, sed etiam Metropoles ante Concilii NLc ni tempora fuisse; quando Canone sexto Nicaeno
statuitur, morem antiquum obtinere debere, ut Episcopus Alexandrinus totius AEgypti, Lybiae,& Pentapolis habeat potestatem, quia Episcopo Romano parilis mos et , non solum Episcopi Alexandrini super Episcopos, sed etiam super Metropolitas auctoritas confirmatur exemplo Patriarchae Romani,que
consequenter super Metropolitanos potelia tenλ ha buiste oportet. Nec est, quod quisquam ob ijciat, paraphrasim Ruffini de Suburbicarijs Regionibus,ea Gque cum Salmasio intra centum ab Urbe lapides,aut cum nupero scriptore Gallo intra Vicariatus Urbis limites conclusas fuisse affirmet. Haec enim in secunda Antiquitatis illustratae editione latius refella,& erronea esse ostendam . Quis interim non mirabitur inueniri homines,qui dum Antiochenum Episcopum supra I s. Orientis Prouincias , dc Alexandrinum supra sex Agyptiacas constitutos fuisse conspiciunt , Romani Episcopi Patriarchalem potestatem intra centum ab Urbe lapides aut paulo plures coarctatam fuisse dicunt Si Episcopus Alexandrinus supra maiorem Romani Imperij Dioecesim ius Patriarchale obtinebat, quia Episcopo Romano parilis mos erat, ipsum certe Episcopum Romanum supra similem ad minus Imperi, Dioecesim ius Patriarchale obtinuisse dicendum erit. Atqui non una, sed plures maiores Dioeceses Sylvestrum Romanum Episcopum tenuisse,ConciliumArelatense pria M mum