장음표시 사용
81쪽
eto Resebat mitis Ze Frus , frondes exuaeque Arcturus semina vidit , Seirius altas urat segetes . NibiI antiqua lege solutum , Linquit propriis sationis opus .as Omnia certo fine gubernans , Hominum solos respuis actus
Merito reactor eobibere modo . Nam etiν tantas Iusrica versor . . Q i , Fortuna vires e premit insorex .
3o Debita sceleri noxia poena 2 At preversi resident celso Mores solio , sancta qMe calcanν .dijusta viro colla nocentes. Latet obscuνis condita virtus
3s Clara tenebris , jus que tulis
Nil perffinia , nil noeet ipsis
Fraus mendacii comta colore . . sia etim Iibuit viribuI uti s . . . . .
o sttios innumeri metuunt popuIὼ s 'Summos gaudent subdere reges . o jam miseras respice terras 3 - . . suisquis rerum foedera nectis. Operis tanti pars non vilis 43 Homines , quatrmur fortuna salo . Rapidos , reditor , comprime Li- , . Et quo caelum regis immensum . i. Firma sabiles foedere terras .
HAEe ubi continuato doIore deIatravi, illa vultu placido , nihilque meis questibus mota t Cum te , inquit , moestum , lacrimantemque vidissem , ii iico
82쪽
I leo miserum , exsulemque cognovi. Sed quam id longinquum esset exsilium , nisi tua prodidisset oratio , nesciebam . Sed tu procul a patria non quidem pulsus es , sed aberrasti. At si te pulsum existimari mavis, te potius ipse pepulisti. Nam id quidem de te numquam cuiquam sas suisset . Si enim cujus oriundus sis
patriae reminiscaris , non , uti Atheniensium quondam, multitudinis imperio regitur : δελαλ εῖς-μι, , ars κοίραν - , qui frequentia civium , non depulsione laetatur : cujus agi frenis , atque obtemperare justitiae summa libertas est . An ignoras illam tuae civitatis antiquissimam legem , qua sancitum est, ei jus exsu- Iare non esse quisquis in ea sedem tandare maluerit 3Nam qui vallo ejus , ac munimine continetur , nullus metus est , ne exsul esse mereatur . At quisquis inhabitare eam velle desierit , pariter delinit etiam mereri. Itaque non tam me loci hujus , quam tua facies movet. Nec bibliothecae potius , comtos ebore , ac vitro parietes, quam tuae mentis sedem requiro. In qua non libros , ted id quod libria pretium iacit , librorum quondam meorum sententias collocavi . Et tu ridem de tuis in commune bonum meritis vera quiem , sed pro multitudine gestorum tibi , pauca dixisti . De objector vin tibi vel honestate , vel salsitate, cunctis nota memorasti. De sceleribus , fraudibusque delatorum recte tu quidem strictim attingendum putasti , quod ea melius , uberiusque recognoscentis Omnia vulgi ore celebrentur . Increpuisti etiam vehementer injusti factum senatus . De nostra etiam criminatione doluisti , laesaeque opinionis damna flevisti. Postremus adversus fortunam dolor incanduit , conquestusque es non aequa meritis praemia pensari. In extremo Musae saevientis , uti quae caelum , terras quoque pax rege
ret , vota posuisti. Sed quoniam plurimus tibi affectum tumultus incubuit , diversumque te dolor , ira ,
83쪽
maeror distrahunt, uti nunc mentis es , nondum te validiora remedia contingunt. Itaque lenioribus paullisper utemur , ut quae in tumorem perturbationibus in fluentibus induruerunt , ad acrioris vim medicaminis recipiendam , tactu blandiore mollescant.
Caneri sidus inaesuat s , Tum qui larga negantibus Sulcis si mina eredidit,s Erufus Cereris Me ,
Si uernas pergit ad arbores . Numquam purpureum nemus Lecturus Diolas petas , Cum saevis Aquilonibus xo Stridens campus inborruis e Nec quaeras avida manu Vernos fringere palmites ,
Autumno potius sua Is Bacchus munera contulit Signat tempora propriis Aptans o iis Deus sme quas i se cooreuit , Misceri patitur vices .eto Sic quod praeeipiti via Certum deserit ordinem , Laetos non babet exitus .
PRimum igitur pateris ne me pauculis rogationibus
statum tuae mentis attingere, atque tenta rei ut
84쪽
qui modus si tuae curationis intelligam λ Tu vero ambitratu , tu quam , tuo quae voles , ut responsurum rogato . Tum illa 4 Hunccine , inquit , mundum temerariis agi , sortuitisque casibus putas Θ an ut Ium eredis ei inesse regimen rationis Θ Αtqui , inquam , nullo existimaverim modo , ut sortuita temeritate tam certa moveantur. Uerum operi suo conditorem praesidere Deum scio : nec umquam fuerit dies qui me ab haesententiae veritate depellat . Ita est , inquit. Nam id etiam paullo ante cecinisti , hominesque tantum divinae exsortes curae esse deplorasti . Nam de ceteris , . quin ratione regerentur , nihil movebare . Papae autem vehementer admiror , cur , in tam salubri sentenistia locatus , aegrotest Vesum altius perscrutemur nescio quid abesse conjecto. Sed dic mihi , quoniam a Deo mundum regi non ambigis , quibus etiam gubem Naculis regatur advertis p Vix , inquam , rogationis itiae sententiam nosco , ne dum ad inquisita respondere queam . Num me , inquit , sesellit abesse aliquid , per quod , velut hiante valli robore , in animum tuum Perturbationum morbus irrepserit 8 Sed dic mihi , meministi ne , quis si rerum finis p quove totius naturaetendat intentio λ Audieram , inquam , sed memoriam moeror hebetavit. Atqui scis , unde cuncta processerint λ Novi , inquam, Deumque esse respondi. Et qui fieri potest , ut principio cognito , quis sit rerum finis , ignores λ Verum hi perturbationum mores sunt , ea valentia est , ut movere quidem loco hominem pos- snt ; convellere autem , sibique totum exstirpare nori Possint. Sed hoc quoque respondeas veIim, hominem ne te esse meministi λ Quid ni , inquam , meminerim ZQuid igitur homo sit , poteris ne proserre λ Hoccine interrogas ρ an esse nesciam rationale anima I , atque mortale λ Scio , & id me esse confiteor. Et illa: Nihil ne te aliud esse novisti' Nihil. Iam seio morbi tui ,
85쪽
tui, inquit, aliam vel maximam caussam ; quid ipse sis , nosse desisti. Quare plenissime vel aegritudinis tuae
rationem , vel aditum reconciliandae sospitalia inveni . Nam quoniam tui oblivione confunderis , & ex Iem , & exspoliatum propriis bonis esse doluisti . Quoniam vero , quis sit rerum finis , ignoras, nequam homines, atque nefarios, potentes, felicesque arbitraris . Quoniam vero , quibus gubernaculis mundus regatur, oblitus es, has fortunarum vices existimas sine rectore fluitare. Magnae non ad morbum modo, verum ad interitum quoque caussae . Sed sospitatis auctori grates , quod te nondum totum natura destituit . Habemus maximum tuae iam item salutis, veram de mundi gubernatione sententiam , quod eam non casuum temeritati , sed divinae rationi subditam credis . Nihil igitur pertimescas. Iam tibi ex hae minima scintillula vitalis calor illuxerit . Sed quoniam firmioribus remediis nondum tempus est uti, & eam mentium constat esse naturam , ut quoties abjecerint veras, salsis opinionibus induantur , ex quibus orta Perturbationum caligo verum illum confundit intuitum ι hanc paullisper lenibus , medioeribusque so- mentis attenuare tentabo , ut dimotis sallacium assectionum tenebris , splendorem verae luela possis agno
Condita nullum Fundere possvns sidera lumen. 3 Si mare volvens Ttirbidus Auso
86쪽
dio BOETH. DE CONS. PHIL. LIB. I.
Parque strenis io Unda diebus , Mox resoluto - γ Sordida coeno , Visibus obsat. 2uique vagatu is Montibus altis De us amnis ,
Saepe re irRupe solut obire saxi . 2o Tu quoque si vis
Lumine claro Cernere verum s Tramite recto Carpere callem r2s Gaudia pelle , Polle timorem sSpemque fugato ς Nee dolor ad . Nubila mens es, go Vinctaque frenis sHae ubi regnant .
87쪽
ANICII MANLII TORQUATIS EVERI NI BOETHII
desta taciturnitate collegit , sic exorsa est. Si penitus aegritudinis tuae caussas , habitum que cogno vi , fortunae prioris affectu , desiderioque tabescis ἔ ea tantum animi tui statum , sicuti tu tibi sin-gis , mutata pervertit. Intelligo multiformes illius prodigii sucos ; & eo usque cum iis quos eludere nititur , blandissimam familiaritatem exercere , dum intolerabili dolore eonfundat quos insperata reliquerit . cujus si naturam, mores , ac meritum reminisca re , nec habuisse te in ea pulchrum aliquid , nec amisisse cognosces . Sed, ut arbitror , haud multum tibi haec in memoriam revocare laboraverim. Solebas
88쪽
enim praesentem quoque , blandientemque virilibus In cessere verbis ; eamque de nostro adyto prolatis insectabare sententiis . verum omnis subita mutatio terum non sine quodam quasi fluctu contingit animorum. Sic factum est , ut tu quoque Paullis per a tua tranquillitate discesseris . Sed tempus est , haurire te aliquidae degustare molle , atque jucundum , quod ad interiora transivi sunt validioribus haustibus viam secerit . Adsit igitur rhetoricae suadela dulcedinis , quae tunc tantum recto calle procedit, cum nostra instituta non deserit ; cumque hac musica laris nostri vernula nunc leviores , nunc graviores modos succinat. Quid est igitur, o homo , quod te in moestitiam , luctumque dejecit λ novum credo aliquid, inusitatumque vidisti .
Tu, si fortunam putas erga te est e mutatam, erras. Hi semper ejus mores I haec natura est . Servavit circa te propriam potius in ipsa sui mutabilitate constantiam. Talis erat cum blandiebatur , cum tibi falsae illeeebris felicitatis alluderet . Deprehendisti caeci numinis ambiguos vultus . quae sese adhuc velat aliis , tota tibi prorsus innotuit. Si probas , utere moribus , ne queraris . Si perfidiam perhorrescis, sperinne , atque abjice perniciose alludentem . Nam quae
Nunc moeroris tibi caussa tanti est, haec eadem tranquillitatis esse debuisset. Reliquit enim te, quam
non relicturam nemo umquam poterit esse securus. An vero tu pretiosam aestimas abituram felicitatem pdi cara tibi est fortuna praesens , nec manendi fida , di cum discesserit allatura moerorem p Quod si nee arbitrio retineri potest , & calamitosos fugiens facie ; quid est aliud fugax , quam futurae quoddam calamitatis indicium λ Neque enim quod ante oculos situm est ,
sussecerit intueri. Rerum exitus prudentia metitur , eademque in alterutro mutabilitas , nec formidandas sortunae minas , nec exoptandas facit esse blanditias.
89쪽
Postremo aequo animo toleres oportet , quidquid latra fortunae aream geritur , cum semel jugo ejus colla submiseris . quod si manendi , abeundique scribere Iogem velis ei quam tu dominam sponte elegisti , nonne in jurius fueris , & impatientia tua sortem exacerbabis quam permutare non possis λ Si ventis vela committe' res , non quo voluntas peteret , sed quo flatus impelleret, promovereris. Si arvis semina crederes, seraces inter se annos , sterilesque pensares . Fortunae texegendum dedisti , dominae moribus oportet obtempe,
res . Tu vero volventis rotae impetum retinere cona
ris λ At, omnium mortalium stolidissime , si manere incipit , fors esse desistit.
HASe cum superba uerterit vires dextra , Et aestuantis mora fertur Euripi , Dudum tremendos sena proterit reges , Humiiamque victi sublevat fallax vultum ps Non illa miseros audir : haud curat fletus sintroque gemitus dura quos fecit , ridet.
sie illis ludis , sie suas probat vires ;Magnumque ' suis mons x osenium , si quis Uisatur una Iratui ac felix hora .
V Ellem autem pauca tecum sortunae ipsius verbis agitare. Tu igitur an jus postulet, animadverte . Quid tu, o homo, ream me quotidianis agis quere- Iis λ Quam tibi iacimus injuriam λ Quae tua tibi detraximus bona 8 Quo vis judice.de opum , dignitatum quo mecum possessione contende. Et si cujusquam morta lium proprium quid horum esse monstraveris , ego j m ill tua
90쪽
etua suisse quae repetis , sponte concedam . Cum te --
tris ex utero natura produXit, nudum rebus omnibus si
inopemque suscepi , meis opibus fovi, &, quod te nunc impatientem nostri facit, favore prona indulgentiva educavi, di omnium quae mei sunt juris affluentia ,& splendore circumdedi . Nunc mihi retrahere manum libet i habe gratiam, velut usus alienis. Non habes jus querelae , tamquam tua prorsus Perdideris . Quid ergo ingemiscis p nulla tibi a nobis illata est violentia . Opes , honores, ceteraque talium mei sunt juris.
Dominam famulae cognoscunt mecum veniunt , me
abeunte discedunt. Audacter assirmem , si tua serent quae amissa conquereris , nullo modo perdidisses . An ego sola meum jus exercere prohibeor λ Licet caelo proferre iucidos dies , eosdemque tenebrosis noctibus co dere . Licet anno terrae vultum nunc floribus frugibusque redimire , nunc nimbis, frigoribusque confundere . Ius est mari, nunc stram aequore blandiri , nunc procellis, ac fluctibus inhorrescere . Nos ad constantiam nostris moribus alienam inexpleta hominum cupiditas alligabit 3 Haec nostra vis est , hunc continuum Iudum ludimus . Rotam volubili orbe versamus, infima summis , summa infimis mutare gaudemus .
Adscende si placet, sed ea lege , ne uti , cum ludicri
mei ratio poscet, descendere injuriam putes. An tumores ignorabas meos λ Nesciebas , Croesum regem Lydorum Cyro paullo ante formidabilem , mox deinde miserandum rogi flammis traditum , misso caelitus imbre defensum Θ Num te praeterit, Paullum Persi regis a se capti calamitatibus pias impendis. Iaerimas λ Quid
tragoediarum clamor aliud deflet, nisi indiscreto ictu fortunam felicia regna vertentem λ Nonne adolescentulus δόο ηπῖs πι- ηαν μέν ενα κακει, τόν δἐ ετε νκαλων , in Iovis limine jacere didiei sti λ quid si uberius de bonorum parte sumsisti λ quid si a te non tota disces